beresterk

Beresterk, dat is dus wat ik niet meer ben...
Gisteren weer wat te veel gedaan, pijn en een slapeloze nacht. Pijnstiller geslikt, iets beter, toch niet slapen...
Wat is het tegenovergestelde van beresterk? Gek, ik kom op geen enkel woord met een dier in, dat duidt op de ultieme zwakheid. Met andere woorden, het zal dus de mens zijn die van zichzelf beseft dat hij de zwakste is.
En van die zwakken sta ik dus ergens in de voorste linie...
djudedju

En toch heb ik me gisteren geamuseerd... De "Zuinige Maria" was schitterend. Een dame die op een ludieke manier alles recycleerde. We hebben ons kostelijk geamuseerd ! Maar het slotwoord van de zuinige Maria was ook niet mis: Ik breng niets nieuws, wat ik hier breng, dat deden onze ouders en grootouders ! Niets wat nog enigszins bruikbaar was, mocht verloren gaan! Ze heeft gelijk, en eigenlijk zijn we nu in het andere beddeke ziek.
Nu moeten er acties op poten gezet worden, om het recycleren aan te moedigen, en op die manier onder meer de afvalberg te minderen.

Maar ja, de mensen hebben geen tijd meer om energie te steken in dat recycleren...
Vroeger hadden de mensen arbeidsdagen van 12 tot 16 uren ! en ze hadden wel tijd. En toch klopt het dat de mens van nu geen tijd heeft. Want er is de file, er is het afhalen van de kinderen uit de kinderopvang, er is het rijden van en naar de dame die de was en de strijk doet, er is het afhalen van de kant en klare maaltijd die je alleen nog maar in de microgolf moet stoppen... en ... er is de TV !

DE TV...

Gek ding. Als je met de mensen praat dan hoor je heel vaak dat "er weer niets was op TV"... Als ik dan vraag, wat heb je dan gedaan? is het antwoord: eh... ah ja, toch gekeken hé !...

Gisteren las ik een artikeltje dat voorspelt dat we binnen een korte tijd allemaal zullen kunnen niksen, dat alles zal gedaan worden door robots en computers en dergelijke... Het probleem van die nabije toekomst was de verveling en het gevoel van nutteloosheid...  Ik denk dat er meer aan de hand zou zijn ! Ik kan me niet voorstellen dat de mens dit zou aanvaarden. Ik kan me niet voorstellen dat "men" niet op zoek zou gaan naar nuttige bezigheid. Dat men inderdaad zo maar van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zou gaan vegeteren voor de TV, of hoe je dat ding dan ook gaat noemen en hoe het er ook zal uitzien...

Ik geloof ook dat we dan regelrecht naar het oude "Brood en spelen" gaan...
En met spelen bedoel ik inderdaad al het bloederige en al het geweld en al de misbruiken die wij kennen uit de geschiedenis van het Romeinse Rijk, en vooral van het verval er van.

Als die toekomst er inderdaad zo gaat uitzien, dan ben ik blij dat ik nu leef, en niet dan ! (En ik hoop dat de Boeddhisten geen gelijk hebben, en dat ik niet moet terugkeren in zo'n wereld !)
Maar ja... de mens kennende, en de wereld overschouwend, vermoed ik dat ook het dolce farniente alleen ter beschikking zal staan van het rijke stuk van de wereld, wie dat ook is binnen 50 à 100 jaar. En dat de rest van de wereld nog heel hard gaat moeten werken om het ideaal te bereiken  doodgaan van verveling voor een TV-scherm.

Maar laat ons eens terugkeren naar vandaag, naar de mens die geen tijd heeft...
Ik heb nogal spottend gewezen op de zeeën van tijd die we nu hebben, in vergelijking met vroeger, maar daar moet je wel een en ander bij vermelden...
De arbeidsdruk is véél hoger dan vroeger. Ik ga een vergelijking maken met de bouwnijverheid, omdat dit me het best is vertrouwd... Vroeger werd een huis gebouwd door een pak arbeiders in een zee van tijd. Zes maanden werken om een huis onder dak te hebben (ruwbouw + dak) kostten toen zoiets van een zes maanden met wel drie keer zoveel arbeiders als nu. Het werk toen was lichamelijk veel zwaarder dan nu, omdat alles met mankracht moest worden gedaan. Mortel maken, stenen bij brengen, noem maar op, alles was handenarbeid.
Nu worden de stenen op de stelling geplaatst met machines, de mortel wordt aangebracht met de vrachtwagen, het systeem van bouwen is veranderd, geen vouten meer, maar beton, die aangebracht wordt door betonmixers... enz... enz...

Maar de prestatiedruk ligt véél hoger, terwijl de arbeidsvreugde veel minder is, omdat het werken niet meer op mensenmaat is. In fabrieken met werk aan de lopende band is die verontmenselijking nog veel groter.
Eigenlijk is de mens een verlengstuk geworden van de machine...
En we hebben veel meer, meer inkomen, meer soorten voedsel, meer luxe-goederen... en toch lijkt het of we eigenlijk veel meer verloren dan we hebben gewonnen.

Ontmenselijking...
De druk naar meer bezit, meer luxe, meer reizen, meer restaurantbezoek, meer moed-bewustzijn, meer machines om de huistaken te verlichten... Dat alles maakt dat het huis geen thuis meer is, maar een plaats waar je komt slapen en TV kijken.
Heug tegen meug.

Kinderen moeten steeds meer leerstof verwerken in steeds minder tijd. (Je moet eens het aantal vakantiedagen nu vergelijken met 50 jaar terug !) En in de school en op de werkvloer is alleen plaats voor wie die druk aan kan en die deze scholing aan kan... Al de rest valt uit.
Werkloos... maar dat mag niet, dus vliegen ze na een tijdje op het OCMW, waar men zorgt voor het Maatschappelijke Welzijn... ?

Soms heb ik het gevoel dat wij, de ouderen, de laatste generatie mensen zijn... Na ons, nee, al tijdens onze periode van tewerkstelling, is de ontmenselijking begonnen...
Bedrijven moeten steeds hogere winsten behalen om het machinepark te kunnen aan passen aan steeds hogere productienormen, en de arbeiders moeten steeds meer verdienen om die luxe-goederen te kunnen kopen, En dus moet de productie omhoog om die spiraal te kunnen blijven volhouden... Een spiraal gaat steeds wijder, wordt steeds groter...
... en de mens betaalt het met zijn mens zijn...

tot de volgende ?

Het feest van de lente...

Straks gaan Anny en ik naar De Drie Sleutels, de zaal waar het Lentefeest van Ziekenzorg doorgaat. Anny gaat koffie zetten, en ik ga er ontelbare boterhammen smeren...
Wij gaan er slechts laat naar toe, want veel vroeger zijn andere medewerkers al druk aan het werk om de tafels en de stoelen te zetten, de tafels te versieren, borden en tassen en koffielepeltjes, suiker en melk en wat er nog allemaal bij hoort om van een zaal een feestzaal te maken...

Dat ik daar nu niet bij ben, heeft alles te maken met mijn rug. Maar je hoeft niet te wanhopen, als boekhouder van de vereniging, zal ik er heel wat besognes hebben, onder meer om allen terug te betalen die materiaal hebben bijgehaald, en ook de attractie te betalen.

Maar ach, het zal allemaal wel loslopen... Zoals het altijd wel gaat. Wat drukte, wat ergernis over zaken die niet meteen lopen zoals het zou moeten, wat lol om zaken die mis gaan op een plezante manier, wat misverstanden en heel veel werk...

En dan het feest...
Wellicht zal er in de toekomst gekozen worden voor een terugkeer naar de feesten van vroeger... Toen was er een Paasfeest en een Kerstfeest. Door omstandigheden is dit gewijzigd in een Lente- en een Herfstfeest. Deze feesten liggen iets vroeger dan Pasen en Kerst, dus het is vooral een kwestie van een aanpassen van de kalender. Maar ook het feit dat Pasen en Kerst in onze traditie veel meer klinken als feest dan lente en herfst.
Meer is er eigenlijk niet aan.
Dus geen verschuivingen met reusachtige impact, neen, alleen een beetje terug naar de traditie, naar de volksaard.

Maar we moeten het nog allemaal eens goed bekijken, want het zou kunnen dat we daardoor weer veel meer concurrentie krijgen van andere organisaties, en we hoeven elkaar echt niet in de wielen te gaan rijden. Verenigingen hebben het al niet gemakkelijk, en het past ons veel beter elkaar te steunen  dan wel elkaar te bevechten.

Verenigingen werken met vrijwilligers... Dus met mensen die vrijwillig een deel van hun tijd schenken aan de vereniging. Die mensen verdienen, wat mij betreft, stuk voor stuk een ereteken, een blijk van onze dankbaarheid. Een gemeenschap is geen gemeenschap als er geen verenigingen zijn.
En hoe killer de wereld is, hoe meer nood er is aan verenigingen !
Ziekenzorg is een buitenbeentje onder die verenigingen, omdat het poogt iets te doen voor de zieken, en meer speciaal de langdurig zieke medemens. Dit is een mens die, door de maatschappij eigenlijk uitgerangeerd is... Die niet meer past in het plaatje. Hij of zij produceert niet meer, integendeel, hij/zij verbruikt en kost alleen maar.
Hij/zij heeft geen stem meer in het kapittel. Hij/zij staat aan de zijlijn.

Hij/zij voelt dit ook zo aan! Als lid van deze groep weet ik, dat erger dan de ziekte en de pijn de vereenzaming, het gevoel van er niet-meer-bij-horen is. De eerste twee, drie maanden van je ziekte krijg je nog bezoek en blijken van sympathie, nadien besta je niet meer, uitgezonderd voor een paar echte vrienden. En echte vrienden, dat zijn heel zeldzame wezens !
Ziekenzorg kan de plaats niet innemen van de echte vriend, maar het wil wel de gewone wegvallende vriend vervangen, en zorgen dat er steeds iemand blijft die je als ziek bezoekt.
Een vereniging die als doe heeft: de zieke medemens, dat is een unieke vereniging.

Nee, we werken nog niet optimaal. Er vallen wellicht nog steeds zieken door de mazen van het net, we kunnen alleen pogen zoveel mogelijk zieken onze steun te geven. Maar als niemand ons een seintje geeft, of als we het niet te weten komen door een babbel met iemand die de zieke kent en ons er over vertelt, dan proberen we er ook voor deze zieke te zijn.

Vandaar mijn oproep: Als je in je kennissenkring een zieke kent, laat het dan weten, praat er over met de mensen van ziekenzorg. En mocht je tijd en ambitie hebben, sluit je aan als medewerker bij ziekenzorg, om ook zieken te bezoeken. Gewoon, even tijd maken voor een babbel. Voor u lijkt het misschien niet veel, maar voor wie leeft in eindeloze dagen van eenzaamheid en pijn, is zo'n babbel veel meer dan het grootste geschenk !

En mocht je zelf ziek zijn, laat het ons weten... Als we het niet weten, dan kunnen wij je die babbel, dat bezoekje, dat uurtje gezelschap niet aanbieden.
Wij bieden je niet meer aan dan dat: een luisterend oor, en wat gekeuvel. En dat is heel wat, want je stelt vast dat er echt niet veel zijn die het doen !

tot de volgende ?

Krim - inologie

Vlaams Belang en de Nieuwe Vlaamse Alliantie scheuren Vlaanderen af van België, en vermits Europa dit niet wil aanvaarden, gaan ze aanleunen bij de Russische Federatie.
Nochtans gingen Vlaams Belang en NVA niet over een nacht ijs, ze hadden een volksraadpleging gehouden, met twee vragen: 1) Kies je voor een onafhankelijk Vlaanderen en de tweede optie was: 2) Opteer je voor verhoogde bijdragen aan Wallonië?

Dat tweede was er maar bij gezet, omdat je toch bij een raadpleging een keuze moet bieden, en iedereen weet dat dit geen keuze was, maar de façade was zo toch mooi hoog gehouden...

Ze verplichtten de Brusselaars van mee opgenomen te worden in het ene grote kiesdistrict Vlaanderen, en dus verloren de Brusselaars hun statuut van anders zijn, ten opzichte van de meerderheid Vlamingen.

Rusland ziet zijn kans schoon om hier een voet in huis te krijgen, eindelijk enkele havens te hebben in de Noordzee, en 's anderendaags wordt Vlaanderen lid van de Russische Federatie.

Kan dit wel ?
Als je nu heel driftig neen gaat schudden met je hoofd, vervang Vlaanderen dan door Krim en Brussel door die groep Moslim's (Krim Tataren) daar ergens...
Het kan dus wel.

Er zit zelfs een zekere logica in. De meerderheid in de Krim zijn Russen... Het waren geen Russen, maar in de tijd dat Oekraïne Russisch gebied was, hebben ze daar massaal het volk van de Krim weggevoerd, en Russen geïmporteerd. Met het gevolg dat daar nu een grote meerderheid Russen woont.Die niet alleen Russisch spreken, maar ook Russisch denken.
Ze wonen er nu al heel lang, en beschouwen het dus als hun thuis... Alleen, ze blijven ergens, diep van binnen Russen...

Het is dus heel logisch, dat ze, als ze de keus krijgen, ook opteren om terug aan te sluiten bij de Russische federatie. Bovendien is Rusland één van de Bric landen (Brazilië, Rusland, India en China) waarvan we weten dat daar de economische toekomst ligt.
Sterker nog Poetin, met al zijn fouten en hebbelijkheden, lijkt tot op heden de enige te zijn die er in slaagde de druk van Rothchild af te houden, en een praktisch onafhankelijk koers te varen. Ook al is Rusland nu nog geen economische grootmacht (in verhouding met zijn capaciteiten), het is zo wat de enige die werkelijk economisch onafhankelijk is, en waar de economie groeiende is.
Oekraïne kan dat niet vertellen...
En waar we hier, in een welvarend land, vaststellen dat er een nauwelijks onderdrukt racisme heerst, waarbij men werk en woonst het eerst aanbiedt aan eigen volk, zal dat in een arm land zoals Oekraïne zeker het geval zijn ! En dat kun je ook zien aan de sterke nationalistische partijen, die openlijk uitkomen voor hun haat voor vreemden, in dit geval dus voor Russen...

Weet je, ergens begrijp ik die Russen van de Krim.
En de politiek van Poetin, die daar een heel strategisch gebied en goede havens in de schoot geworpen krijgt, is ook logisch.
Het is natuurlijk niet conform de "wetten"...
Maar daar je moeilijk wetten kunt opleggen aan andere landen, zijn het "maar" verdragen.
En verdragen dat zijn vodjes papier.
En de keus die de andere landen nu rest, is de keuze of ze dat vodje papier belangrijk genoeg achten om er een verschrikkelijk conflict voor te beginnen.

Makkelijk is dit niet !
Als je kijkt hoe het ging met Duitsland, toen de onderhandelaars iedere keer weer de ogen sloten voor de agressie en het innemen van stukken grondgebied, onder mom van het feit dat het in feite over de bevrijding ging van Duitse gebieden.., gaf dit Hitler een veel steviger basis om uiteindelijk zelf aan te vallen.
Deze wetenschap zal nu wel door de hoofden spelen van een heel pak "onderhandelaars", "verdedigers" van het bestand, verdedigers van het vodje papier.

Herinner je je nog de praat over Groot- Nederland, waarbij er sommigen er van droomden dat Vlaanderen en Nederland samen zouden gaan?  Zou jij daarvan hebben wakker gelegen? We zitten nu in Europa, en steeds meer worden we geregeerd door Europa. Steeds meer leven we onder Europese wetten... Of wetten die ons uiteindelijk zijn opgelegd door dat Europa. Lig jij daar van wakker ? Ga jij daarvoor een revolutie beginnen ?
... Of heb je toch nog ergens een stukje "België" in je ?
Ben je fier op de Belgische Rode duivels? Op een Tom Boonen, een Philippe Gilbert ?
Ben jij de Vlaming die juicht als Philippe Gilbert Wereldkampioen wordt ?

(Hé, dat is wel een Waal hé !!! - Of ben je toch ergens, diep van binnen, Belg ???)

Voor mij hoeft er geen oorlog te komen... Zeker niet.
Ik ben ook die Vlaming die heel Belgisch denkt als het er op aan komt.
En ik kan me heel goed indenken dat ik, als ik met een heel groot gedeelte van mijn landgenoten ergens zou neergepoot worden, ik nog steeds Belg zou zijn. Denk eens terug aan de Belgen in het voormalige Belgisch Kongo, die daar een hechte gemeenschap vormden, waar geen Walen en Vlamingen waren, maar Belgen in dat vreemde land. Belgen die elkaar steunden door dik en dun, zelfs al vonden ze de diene of den deze maar een ambetante, ten opzichte van de Kongolezen vormden ze één front.
Dat is wat die Russen in de Krim nu doen.
En ze wonen daar. In hun eigen huis, op hun eigen hoeve, hebben daar hun werk en hun vrienden. De jongeren zijn er geboren, het is hun thuis !
Kijk eens naar de Marokkanen in ons landje... Ze zijn al twee, drie generaties Belg, ze hebben hier hun thuis, ze voelen zich een beetje Belg, maar ook nog steeds Marokkaan !
Kijk voor wie ze supporteren als er een match is België- Marokko ...

Het is allemaal zo menselijk..
We zijn zo vertrouwd met onze roots, en het duurt vele generaties vooraleer we die roots vergeten zijn. Het komt wel, maar pas na een heel lange tijd. De Zwarte Amerikanen zijn nu Amerikaans, maar nog steeds is er een geest van solidariteit tussen Zwarten onderling...

Mensen zijn gekke dieren.
Ze hebben een geheugen,
ze hebben gevoel
ze hebben een bizar soort verstand...

djudedju

tot de volgende ?

Stoffeliers

Erysimum cheiri cultivar (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb gezocht bij "De Nachtwaker", ik heb gezocht bij Floralux, en nog her en der, maar ook al zie ik ze alom, ze schijnen niet voor te komen in de handel...
Het heeft me heel wat moeite gekost om te weten hoe stoffeliers nu eindelijk echt heten (wetenschappelijke naam), maar Google bracht ook hier uitkomst...
Ik ben dus op zoek naar Erysum cheiri (Cheiranthus cheiri)... Maar wellicht weet je nu nog niets meer...
Vandaar dat ik, via hetzelfde Google ook maar eens ging zoeken naar deftige afbeeldingen van dat mooie en vooral heerlijk geurende bloempje dat je vroeger overal zag staan tegen de muren... De stoffelier

Je ziet op de foto's het bloempje zowel in het geel als in het bruin (bruin-oranje)...
En... je ziet het nog heel vaak staan in oude tuinen. En nog steeds staat het dan vaak tegen de muur aan geplant, omdat het een plantje is dat echt niet veel behoeften heeft... Het mag brandend heet zijn tegen die vaak witte muren, het mag er behoorlijk droog zijn, omdat de regen er niet echt bij kan, en het is ook maar een schriel plantje...maar met bloemen die mooi zijn en vooral heerlijk geuren !

Mochten er dus onder mijn lezers zijn, die dat ouderwetse plantje nog hebben staan, kunnen ze dan of een of enkele stekjes bezorgen, of eens zaad ervan nemen en me bezorgen? Je bent alvast bedankt !

En weet je, blijkbaar ben ik niet de enige die op zoek is naar van die oude planten, oude groenten, oude boomsoorten en oude fruitsoorten... Heel wat mensen zijn er op zoek naar, en er schijnen zelfs heuse verenigingen te zijn die er alles op zetten om oude fruitsoorten voor het nageslacht te bewaren en nieuw leven in te blazen.

Oude groenten en oude fruitrassen hebben immers andere kwaliteiten dan we nu vragen en verwachten van onze groenten en ons fruit. Daarbij denk ik bv aan de appel... Nu koop je heel het jaar door appels, die er uitzien alsof ze een uur geleden van de boom werden geplukt. Vroeger kocht ons moeder voor de winter een massa appelen, we trokken met die appelen naar de zolder, en op oude kranten werden die appelen zorgvuldig neergelegd, waar ze het fruit zouden vormen voor heel de winter. Hoe verder de winter vorderde, hoe verder de appelen uitdroogden, en hoe meer rimpels hun vel vertoonde. Het waren net oude gerimpelde mensengezichtjes...

Mocht je nu een dergelijke appel geven aan een puber van nu, ze zouden je nogal bekijken ! Wij hadden niets anders... Alleen een appelsien en rond Sinterklaas een mandarijntje... Voor de rest waren er die oude appeltjes. Ook de eieren werden opgelegd, de bonen in het zout, de koteletjes in het smout, en heel wat in steriliseerbokalen...

De groenten waren daarop geselecteerd. Je kunt niet iedere appel zo maar op zolder gaan leggen en hopen dat hij de winter doorkomt ! Nee, het waren bewaarappelen.

Blijkbaar hebben sommige mensen heimwee naar de smaak van toen... en zoeken naar die oude rassen. Om eerlijk te zijn, ieder jaar weer kijk ik (meestal vruchteloos) bij de fruithandelaar naar echte stoofperen. Oneetbare harde peren, maar heerlijk om te stoven... Ook die peren kon je wel een tijdje bewaren, maar je kon ze beter opleggen of steriliseren...

Nu koop ik van arremoe een bokaal of een conservenblik met opgelegde peren, in eigen sap of in rode wijn... Maar die oude soort van toen, met die iets korrelige structuur... nee, die vind ik niet meer.

Het is dus ook een vorm van nostalgie... en dus ook weer aan het oud zijn gebonden... Maar anderzijds, de jongeren kunnen onmogelijk die herinneringen hebben aan geuren en smaken van toen ! Ze kunnen er dus ook niet naar gaan terugzoeken. Tenzij hier en daar eentje, die nog ergens bij opa en/of oma kon gaan smullen van die ouderwetse dingen, bereid op de wijze van toen.

En wie via Google zoekt naar "vergeten groenten" komt plots in het paradijs terecht, want er zijn er zovelen die dit zoeken, dat er uitwisseling en verzamelingen bestaan, en zelfs kwekers die inspelen op die markt... Alleen, blijkbaar is de stoffelier nog niet terecht gekomen in die oude heerlijke bloemen van toen... Misschien omdat er nog her en der te vinden zijn?

Ik zie ze regelmatig staan aan huizen... Maar je kunt moeilijk gaan aanbellen bij vreemde mensen "Madame, mag ik geen scheutje kopen van uw stoffeliers ?" ... Wie weet hoe ze daar die bloem noemen??? Want wellicht is stoffelier een plaatselijke naam. en krijg ik straks van mijn zus een mailtje om me te zeggen hoe ze dat in West Vlaanderen noemen... Of waren het daar ook stoffeliers ? Ik weet het niet meer...

Tot de volgende ?

stront injecteren

Ja, ik kon ook zeggen: beer voeren, maar dat is eigenlijk hetzelfde.
Vanmorgen vroeg, van bij het eerste klaren van de dag, waren ze hier voor de deur bezig met het omwroeten van het land, en tegelijkertijd beer aan het inspuiten.
Voordeel: het stinkt niet.
Nadeel: ze vervoeren die dingen met monsters op fossiele brandstof vegeterend.
Twee grote vrachtwagens en een mastodont van een kruising tussen een tankwagen, een tractor en een gesofisticeerde eg... Op drie wielen.

En nu ligt hier voor me een troosteloze vlakte, waarop de plukken groen van een soort groenbemesting, nog wat liggen te glarieogen...

Wellicht komen ze een dezer dagen dan om het veld met bruut geweld heel diep om te ploegen, waarna ze de grote schellen aarde weer gaan fijn malen, en dan, dan zal het klaar liggen om te zaaien of te planten. Hopelijk niet weer van die vermaledijde maïs... Anders staan we hier straks weer eens met een groene muur voor onze neus... En het is een schitterend landschap, dus, laat het ons savoureren !

Het is geen landbouw meer, het is landindustrie geworden.
Maar dat is eigenlijk een beetje met alles zo... Ooit was er een tijd dat sommigen opteerden voor een woning in prefab, want dat stond er vlugger... Maar als ze nu beginnen aan een huis, dan staat het de week er na al van hoogte, en zouden ze er vroeger feestelijk "de mei" hebben opgezet, voor dat het dak geplaatst werd. Met andere woorden, als het werk goed georkestreerd is, dan staat een huis volgens de traditionele (???) bouwsystemen gezet, er haast even snel als die prefab.

Maar ook de bouw is niet meer de bouwnijverheid van toen...
Alles is geïndustrialiseerd, ook dat wat we vroeger als onmogelijk te industrialiseren aanzagen.
Zoals de landbouw, zoals de bouwnijverheid...

Ach, ik treur niet naar de tijd van vroeger in een geest van nostalgie, nee, ik treur naar de mensenmaat. Al wat we nog doen is als het ware uit zijn voegen gebarsten, en is geen mensenwerk meer. Vroeger had je het als het ware nog in handen... Als je nu nog iets in handen hebt, is het een knop om de machine aan het werk te zetten.

Aan de ene kant staan we dan vol verwondering en bewondering te kijken naar die machines, naar het vernuft dat al die arbeid wist te "vernietsen", naar niets, naar een habbekrats terug te brengen, aan de andere kant treuren we over het verlies aan het contact met de materie, met het tonen van bekwaamheid, met het bewijzen van arbeids-fierheid...

En vooral aan het verlies van de mensenmaat...

Steeds meer zien we mensen die niet meer meekunnen in deze nieuwe wereld.
Mensen die deze technische kennis niet aan kunnen, het niet kunnen bevatten, de snelheid van evolutie niet aankunnen, het verstand niet hebben om het aan te kunnen...
En dus zien we ook steeds meer mensen die uit de boot vallen, die gedoemd worden om werkloos te zijn en te blijven, of die in jobkes gestopt worden, waar ze net nog iets minder kosten dan een degelijke machine, of jobkes die ze specifiek voor die groep in "leven houden"...

Mensen die uit de boot vallen van de moderne wereld, omdat ze alleen op hun eigen maat, de mensenmaat kunnen fungeren.
Mensen die wellicht straks, als Vlaanderen echt gaat kiezen voor ultra-rechts, voor de ultra-liberale, ultra-kapitalistische kliek, gaan uitgerangeerd worden, als mensen die niet passen in het Vlaanderen van nu...

Mensen die gaan behoren bij de uitgezetten, uit de werkloosheid, maar niet in het arbeidscircuit, nee, naar de groep van de mensen die maatschappelijk niet aangepast zijn, en dus door het OCMW Openbaar Centrum voor MAATSCHAPPELIJK Welzijn, gaan verzorgd worden. Naast die andere onaangepaste sukkelaars.

... Tot de druk van deze groep ook weer als te zwaar zal aanzien worden ? En men besluit dat ze beter opgeruimd kunnen worden? We hebben ooit nog eens zoiets gehoord ! Dit is dus geen onmogelijk, gefantaseerd scenario !!!. Het is wel een scenario waar ik schrik van heb !

Daarom heb ik schrik van dit steeds minder menselijke bestaan, in een wereld die steeds technologischer wordt.

We hebben te veel de neiging de mens te aanzien als een wezen behept met logica, maar helaas, de mens is vooral behept met machtswellust en hebberigheid.
En wie niet opbrengt moet er uit.

Ook dat is niet nieuw ! Bij de opkomst van de fabrieken, liet men de onnuttigen gewoon creperen langs de straten. En wie kon werken kreeg amper genoeg om de gevraagde prestaties uit te kunnen houden.

Toen hebben de vakbonden het tij weten te keren.
Wellicht gaan we nu naar een nieuwe confrontatie... en weer zullen we zien dat zij die wel passen in het systeem ongevoelig zijn voor het leed van de ander... En weer zal de strijd slechts heel langzaam groeien, tot er steeds meer mensen behoren tot de groep onaangepasten, tot de groep van zij die wel passen in deze nieuwe wereld veel kleiner wordt dan de groep van zij die uitgestoten worden.
Moeten wij echt zo lang wachten vooraleer te reageren?


tot de volgende ?

tenden

In Vlaamse oren klinkt dat bekend: tenden...
Als ik het in het Nederlands zou moeten zeggen, dan kon ik dat niet zo sprekend, en zeker niet zo kernachtig: ten einde heeft niet die betekenis, al lijken de woorden hetzelfde.
En toch is het "aan het eind zijn" en dus zou ten einde correct moeten zijn.

Hoe ik daar op kom ?
Straks ga ik naar de begrafenis van Irmaatje, het mensje is heel lang bij onze creatieve groep geweest, een stil genietend mensje... Je hoorde ze zelden, maar je zag ze genieten. Als er iets gezegd werd om te lachen, dan zat stilletjes mee te lachen, als er iets gebeurde waar ze pret in had, dan zag je haar oogjes blinken, en monkelde ze...

De laatste keren dat ze kwam, ging het niet meer... "'t Gao nie meer" zuchtte ze, en al zeiden we dat ze ook mocht komen, zonder iets te doen, gewoon, om bij de mensen te zijn, bleef ze na een tijdje weg.

En nu en dan hoorden we dat ze achteruit sukkelde. Het hart verzwakte en op de duur belandde ze in het hospitaal, waar ze uitgegaan is als een kaarsje...

Ze was "tenden" geleefd...
't Mensje had haar kinderen groot gebracht, veel gewerkt, een kind verloren, haar man verloren, en nu was ze op... Tenden.

Ik heb dat bij mijn moeder gezien, ik heb dat bij tanteke gezien, en nu zag ik het, zij het meer van op een afstand, bij Irma...

Mij lijkt het een mooie dood...
Het gevoel hebben dat je tenden bent, dat je niet verder meer hoeft te gaan. Je hebt het volbracht, en je gaat in vrede...

Zo zouden alle mensen moeten kunnen sterven, tenden geleefd, ontdaan van alle verdere verlangens.
Och ja, misschien hadden ze nog wel graag het feest van... maar veel belang heeft dat allemaal niet meer, ze zullen ook wel feesten zonder haar.

"Het is volbracht"
Het lijken wel kruiswoorden, bijbels, en dat is het ergens ook. Het heeft iets religieus. Het leven is vol-bracht. Vol - brengen. Afwerken, het werk volledig en in orde af leveren.
Tenden...

Iemand die moet gaan op het ogenblik dat het nog niet volbracht is, die vecht tegen de dood, die houdt krampachtig vast aan het leven. Iemand die tenden is, die omarmt de dood. Dat heeft iets religieus. Of ze weten dat dit niet het einde van alles is, of ze weten dat, hoe dan ook, ze niet verdwijnen... Ze vergaan tot stof en as... maar uiteindelijk verworden ze tot de atomen die ze al altijd waren. Ook op die manier is er geen echt einde.

En als het klopt dat er oneindig veel parallelle universa zijn, dan leven ze ginder misschien nog wel.
Ach, het doet er allemaal niet toe.
Het is volbracht.
ze is tenden.

Bij tanteke zagen we nog een ander wonder... 't Menske was dement, maar die laatste dagen leek dat allemaal niet meer te tellen. Het was immers haar leven, haar wereld, en daar was haar rol uitgespeeld.
Er is geen grote sterfscène, alleen een zacht en zoet ontslapen.
Ont- slapen... heeft iets van wakker worden.

Ik vind het mooi.
Ik weet wel, dat klinkt gek, en haar kinderen en kleinkinderen zullen wenen om het verscheiden, maar het is de mooiste dood die je kunt sterven. Tenden.

Straks ga ik naar de uitvaart...

En voor het eerst in daaaaagen is de lucht betrokken, zit er iets van droefheid in de lucht. Het hoeft niet, Irma heeft haar leven voleind.
Wie doet het haar na...

tot de volgende ?

(Op de foto: een begrafenis per fiets... Zou de lijkstoet dan ook fietsend achter komen... ? En ik zou het wel eens willen zien, hier in onze Vlaamse Ardennen...) (Zo kan ik dit droeve stukje toch nog stoppen met een glimlach)

smog-alarm

Gisteren zijn we naar Moorslede (De Nachtwaker) geweest om winterharde fuchsia's en naar Floralux in Dadizele om een deel andere planten...

En dus hebben we een heel end op de Vlaamse autosnelwegen gereden... En er was smog-alarm, dus een snelheidsbeperking tot 90 km/uur...

Kijk, ik weet dat ik nu een massa mensen tegen de haren in ga strijken, maar ik heb nog nooit zo rustig, zo kalm, zo gelukkig op de E17 gereden ... Ik reed op de rechterrijstrook, en kon daar rustig blijven rijden. Geen wagens die voorbijzoefden, alleen nu en dan een auto die zich ongelukkig voelde als de vrachtwagens in de rij wat snelheid minderden in de bergop (in zo ver je van berg kunt spreken in het platte stuk West Vlaanderen....

Maar het leek plots of de wereld onthaast was !
Het leek of iedereen een stuk kalmer, een stuk meer ontspannen in de wagen zat.
Het leek daardoor ook veel kalmer !
Want waar je anders vaststelt dat je telkens geconfronteerd wordt met slierten haastige automobilisten en truckers, reed iedereen nu aan dat zelfde tempo, en er waren geen slierten drukte met hier en daar gaten in, maar gewoon een rustige stroom van verkeer.

Ik vond het zalig !
Op de terugweg leerden we -dank zij de GPS - een nieuwe weg kennen, nog maar eens een nieuw stuk snelweg ?- maar het was een heel stuk korter dan op de vroegere weg.

Gelukkig maar ! Want deze morgen, toen we van De Nachtwaker in Moorslede naar Dadizele wilden, bleek plots dat er weer eens een weg was opgebroken, en dat we weer door de eindeloze landerijen mochten zoeken naar een alternatief... Gps of niet, het leek een moment hopeloos, en we arriveerden terug aan ons beginpunt... Daar bleek dat het bordje "omleiding" verborgen was geweest achter een van de werfwagens... djudedju !

's Middags zijn we dan gezamenlijk eens gaan eten, voor Anny is dat op zich al een hoogdag, geen eten moeten bereiden ! En nadien zijn we nog naar Dupon-Zoo geweest om er wat eten te halen voor de vissen.

En dan terug, heel rustig dank zij de smog...
Niet kwaad worden ! Maar van mij mogen ze die 90/uur voor eeuwig en altijd als regel stellen...
(En ik hoor dat ik daar - zij het voor een andere reden - hetzelfde vertel als de partij Groen...)

En dan begin ik weer te denken... Zou ik dat ook zo zeggen, mocht ik nog twintig jaar jonger zijn? Mocht ik nog werken, en met de tijd moeten woekeren om al het werk gedaan te krijgen? Wellicht niet... Wellicht behoorde ik toen ook tot de "haastigaards"...

Nu en dan voel ik me gelukkig dat ik op pensioen ben, dat ik mag genieten van het leven, zonder me druk te moeten maken, zonder me nog te moeten opjagen... En toch jaag ik me nu en dan nog wel eens op, over futiliteiten, waar ik vroeger helemaal niet van wakker zou hebben gelegen... Maar nu zijn die kleine dingen uitvergroot in een oceaan van rust...

djudedju ! 't Is ook nooit volmaakt !
Maar ja, mocht het volmaakt zijn, dan zou het oervervelend zijn ! Heel voorspelbaar, zonder verrassingen, zonder spanning, en wellicht zelfs zonder plezier en zonder verdriet...
Die oceaan van rust zou zelfs geen kabbelen meer vertonen, maar een onverbiddelijke spiege zijn van een saai bestaan !

Nee, laat het leven maar onvolmaakt zijn, laat mij maar eens sakkeren, en laat me maar eens schateren !

tot de volgende ?
(op de foto: schilderij van Monet : Smog kan ook mooi lijken...)