Mater drup drup kermis drup...

English: The Slack river and the village of Ambleteuse (Département du Pas-de-Calais, France) Nederlands: Het riviertje de Slack en de kustplaats Ambleteuse (Departement Pas-de-Calais, Frankrijk Français : La Slack et la station balnéaire d'Ambleteuse (Département du Pas-de-Calais, France) (Photo credit: Wikipedia)

The Slack River estuary (Photo credit: Wikipedia)

Vandaag is er de "Grote Rommelmarkt" te Mater, ter gelegenheid van de kermis...
Het spijt me meer dan ik kan zeggen, maar ik ga zelfs niet kijken: het regent !

En als het regent, dan moet je echt de moeite niet doen om naar een rommelmarkt te gaan, de helft van de kramers komt niet, en de rest schermt zijn waren af met grote stukken plastic, zodat je niets ziet. Alleen waar het een bewoner betreft, heb je kans iets te zien: als hij/zij een garage heeft, dan stelt hij/zij de waren uit in de garage... Maar voor die enkelen, hoe sympathiek ze me ook zijn, ga ik echt niet in de regen gaan lopen...
Jammer, want de organisators doen echt wel moeite om van de kermis een echte kermis te maken ! Maar als je het weer tegen hebt, dan is het vechten tegen de bierkaai... (Wat is een bierkaai eigenlijk ?)

Morgen geven ze iets beter weer... Dat zou dan goed zijn voor het vervolg van de kermisactiviteiten... en voor de rommelmarkt te Zegelsem (Kasseifeesten)...

Dus als het goed is, zit de kans er in dat er morgen geen blog is, en voor de daar op volgende dagen, komt er ook geen blog, want dan ben ik voor een paar dagen op vakantie... Naar Ambleteuse.
Ambleteuse, nooit van gehoord ?
Ik ook niet, en toen ik het opzocht op de kaart van La Douce France, vond ik het ook niet, ik moest al een gedetailleerde kaart er bij halen om het te vinden... Zo groot is het dorpje... aan de Opaalkust, niet ver van Boulogne sur Mer, in Frans Vlaanderen...
Toch is Ambleteuse niet helemaal zonder belang geweest in de geschiedenis: Napoleon gebruikte het om een deel van zijn vloot te meren, om een aanval te doen op Groot Brittannië, die er nooit is gekomen.
Voor de rest is er niets gebeurd in Ambleteuse... gelegen aan de zee en aan de monding van de Slack... Ook nog nooit van gehoord.


Op de foto zie je héél de gemeente en de stroom (mondt uit in zee) de Slack... Met wat goede wil kun je er wellicht over springen.

Misschien vraag je je dan af, waarom ga je dan dààr heen? Precies omdat het er zo klein en stil is, en je niet in de drukte verdrinkt. De rotskust is daar, volgens andere foto's niet meer zo hoog en impressionant, dus wellicht is het ook niet echt toeristisch, en is het nog echt kust zoals de kust eigenlijk moest zijn...

En als het slecht weer mocht zijn, dan rijden we naar Boulogne sur Mer, en gaan we Nausicaa bezoeken, de grote aquarium... Zitten we binnen ... en aan 't water achter glas.

Je ziet, we hebben ons al een heel klein beetje voorbereid, en de rest vinden we daar wel, en vragen we aan de mensen van te lande...
Dus... misschien is dit de laatste blog voor een dag of vier...

tot de volgende ?

de overconsumptiemaatschappij

Sinds ergens in augustus zijn we dus begonnen de wereld aan leeg te eten... Op dat moment immers hebben we de opbrengsten overschreden, en verbruiken we meer dan de wereld per jaar kan opbrengen. Je moet geen wiskundige zijn, om in te zien dat - als je niet drastisch gaat inkrimpen- je op een steeds snellere manier die capaciteiten aan het overschrijden bent, er blijft immers steeds minder over.
Hoe ze dat berekenen weet ik niet, ik weet zelfs niet wat ze allemaal wel of niet in rekening brengen, dus zal daar wellicht nog een marge mogelijk zijn, maar zowel naar beneden als naar boven...

Ik ben midden jaren 60 van de vorige eeuw op de arbeidsmarkt gekomen, midden in een zeer sterk groeiende economie. Werk zat, steeds stijgende lonen, betere arbeidsvoorwaarden, stijgende welvaart...

Eind de jaren 70 kwam de eerste knak in die groei, met de eerste petroleumcrisis, en sindsdien is nooit meer het elan van de jaren 60 bereikt, maar desondanks bleef de economie maar groeien,  steeg de welvaart, steeg het welzijn.

Ondanks diverse crises zien wij dat rijken steeds rijker worden, maar ook dat het ritme van de groei is afgenomen en dat het vooral de werknemers zijn die minder snel vooruit gaan, al is er eigenlijk niet echt van achteruitgaan te spreken.

Als je het consumeren bekijkt, dan is er helemaal geen achtergang. Sinds men op TV heeft onthuld dat in de moderne productie men de levensduur inbouwt in de toestellen, weten we ook deels waarom. Als je nu een toestel koopt is het maar gemaakt om een zekere (korte) tijd mee te gaan.
Op die manier bouw je het consumeren in de productie in.

Door het steeds sneller uitputten van de wereld en zijn grondstoffen, moest men een nieuwe industrie in het leven roepen, bestaande uit het recupereren van de grondstoffen uit de oude kapotte zaken. Het sorteren van je huisvuil heeft daar ook mee te maken. Dit is echt niet alleen om de hoop afval op die manier te verminderen, nee, het is ook een terugwinnen van grondstoffen.

In heel wat derdewereldlanden zien we mensen in zeer ongezonde omstandigheden gevaarlijke componenten terugwinnen uit onze afval. Grondstoffen verwerven via mijnbouw is gevaarlijk, het verwerven van die grondstoffen uit afval lijkt in veel gevallen al even gevaarlijk.

Maar desondanks overschrijden we dus steeds sneller de capaciteit van onze aarde...
Als een bedrijf niet groeit, dan beschouwt men dat als achteruitgaan. Onze taal is daarin duidelijk: "Stilstaan is achteruitgaan"...
Maar is dat wel zo ?
Moeten wij wel steeds "groei" kennen? Moeten wij wel steeds meer produceren aan steeds meer concurrerende prijzen?

Als ik kijk naar mijn kleinkinderen, dan zie ik regelmatig dat ze weer een nieuw model smartphone hebben... Nee, de oude was nog niet stuk, maar met die nieuwe kun je weer iets meer dan met die oude, en het gaat ook nog sneller, opa... En ik die dacht dat een telefoon, ook al is het een smartphone, in hoofdzaak diende om te telefoneren... Maar nee, ik zie ze nu via Facebook en Twitter met elkaar telefonisch op het internet zitten...

Telkens en telkens weer zitten er in de nieuwe modellen nieuwe piefjes... en dus moeten ze die hebben "om mee te zijn"...
Als ik kijk naar de prijzen van die dingen, dan vind ik dat verschrikkelijk duur. Zij niet.
Nu stel ik vast dat dit ook "goede" kanten heeft... De helft van mijn kleinkinderen gebruikt alleen "oude" toestellen, van een of een paar jaar oud, die ze dan gratis of bijna gratis krijgen van hun klasgenootjes.  Ik vind hun speeldingen even blits als die spiksplintere, maar ja, wie ben ik...
Ook op de rommelmarkt zie je die dingen liggen...
Net zoals steeds meer tweedehandskledij...

Ik heb de indruk dat er toch wel wat roert... Wellicht ook door de crisis, en door het feit dat de mensen hun manier van leven willen behouden, ook al moeten ze het dan doen via tweedehandsmarkt.

Ik vind dit positief.
Het kan met zich brengen, dat men de strategie in de productie weer wat gaat aanpassen naar een langere levensduur...
De mensen nemen het niet en je ziet ook weer herstellers op de markt komen. De wegwerpcultuur lijkt wat af te remmen.

Hoe dan ook, als mijn kleinkinderen ooit nog willen kunnen genieten van hun kleinkinderen, dan moeten ze de aarde in ere houden, ze leven er op !

Tot de volgende ?

Kom pjoeteren !

't Is tegenwoordig 't een en 't ander met al die vreemde woorden in ons moeders taal... Niet dat ik er iets tegen heb, maar soms weet ik gewoon niet meer waar ze het over hebben. Vooral waar ze beroepen plots in een Engels of Amerikaans sausje dippen... Neem nu het edele beroep van kuisvrouw, om een of andere reden vindt men dat dit plots niet meer deftig klinkt en noemen ze haar Floor Manager, zij die de vloer beheert... Ze blijft wel kuisen. Voor het zelfde loon. Alleen haar naam is volgens insiders (!) wat hoger gevalueerd (!).

Dat laatste fenomeen is een modeverschijnsel... Om een of andere reden past het niet meer te zeggen wat je doet, en om toch niet te liegen, geeft men er nu ronkende liefst Engelstalige omschrijvingen aan. Dat doet me denken aan lang geleden: het oude vrouwtje was heel fier dat haar zoon een job had in Brussel, in de Grote Post (ze sprak het uit met hoofdletters , hij was er "estampilleur"... Met andere woorden, hij zette de stempel op de postzegels... Maar dat klonk natuurlijk niet zo sjiek als estampilleur hé...

Net die neiging om jezelf en je kinderen op een hoger schavotje te plaatsen, doet je naar omschrijvingen grijpen die nog wat stralender, nog wat blitser zijn... Je hebt het gemaakt, je zoon/dochter heeft een belangrijke functie !

Maar is er eigenlijk een functie die belangrijker is dan de andere ?
Is iemand die de leiding heeft echt belangrijker dan een uitvoerder van een simpele taak?
Ik meen van niet, mocht diene simpele er niet zijn, dan mocht die leidinggevende daar zelf dat werkje gaan doen.
Met andere woorden, we zijn eigenlijk allemaal maar even waardig (Met uitzondering van de politici, die verprutsen alleen maar).
Voor mij is een huisvrouw geen cent minder waard dan een zakenvrouw of een directrice... Voor mij is de man van de vuilkar zeker even belangrijk als uw huisdokter. U kunt niet zonder. Niet zonder de een, niet zonder de ander.

Als ik het goed bedenk, dan lijkt het mij dat de logica zegt, dat geen enkel tandwiel goed werkt, als niet iedere tand precies in iedere groef grijpt. In onze moderne maatschappij is dat meer dan ooit het geval. Vroeger, in de tijd dat ieder dorpje min of meer zelfbedruipend was, toen ieder dorpje eigenlijk een economische entiteit was, was iedereen belangrijk, maar nu, nu de zelfredzaamheid in feite veel lager is dan toen, is dat meer dan ooit het geval.
Vroeger waren er veel minder technologische hoogstandjes in ieder huis. De pomp en waar er rolluiken waren het rolluik, waren zowat de enige echt technische dingen. Daar moest je iets van kennen om het bij breuk te herstellen. Voor de rest kon men zich meestal zelf wel behelpen. En anders kon iemand van het dorp je wel uit de nood helpen.
Tegenwoordig is zo wat alles technologie in en om het huis. Je hebt geen bel meer waar je de klepel tegen de klokmantel slaat, nee, het is een elektrische schel, waar niets aan te herstellen is, maar te vervangen is, wellicht door eentje met keuze uit 5 melodieën... Eenmaal binnen raak je de schakelaar aan om licht te maken, tenzij je werkt met een bewegingsmelder, dan gaat het automatisch... en zo kun je heel je woning aflopen... En tenzij je een scholing hebt in een of ander technologisch vak,  kun je wellicht in geval van nood, geen enkel van die dingen herstellen als dat nodig blijkt.
Ik denk dat dit ons een soort minderwaardigheidsgevoel heeft bezorgd... En daarom gaan we onszelf, en de onzen een hoger titel gaan geven, stempelen ze niet langer de brieven af, maar zijn ze estampilleur....
Maar dat alles maakt dat we steeds meer en meer van elkaar afhankelijk zijn. En het gaat nog verder... Men gaat steeds meer specialistisch werken ! Iemand die in een autofabriek werkt hoeft geen jota meer te weten van die auto, hij moet alleen weten waar hij van ieder passerend stuk die drie vijzen moet vast draaien...
Dit maakt ook dat de echte beroepsfierheid er niet meer is. Men gaat zijn job doen, en dan zo snel mogelijk weer naar huis, in de sofa, voor de TV...

Ik vermoed dat daar ook een beetje het geluk zoek is... Iets wat men veel te ver zoekt.

tot de volgende ?

Panda Daisa

The BBCi Pandas (Photo credit: Bods)

Elio di Rupo is weer de pineut. Hij heeft het aangedurfd om een koppel pandaberen naar Paira Daisa te laten gaan in plaats van naar de Zoo te Antwerpen. Talrijke NVA-ers kwamen hun verontwaardiging spuien op het scherm.

Maak jij je daar nu druk om ?
Ikke niet.

Om eerlijk te zijn, voor mij is het beter dat ze naar Paira Daisa komen, want die dierentuin ligt zo wat aan mijn achterdeur, Antwerpen is véél verder weg. In die zin kan ik ook de Antwerpenaars begrijpen die de beren liever bij hen kregen, maar voor de rest laat het mij Siberisch koud.

Maar dat Panda's een politiek punt vormen in ons land, dat maakt het nu aan heel de wereld duidelijk hoe "beestig" onze politiek wel is...

Aan de ene kant vind ik het leuk dat we nu eens Panda's in levende lijve kunnen gaan zien, aan de andere kant vind ik het erg dat men van die beesten show-artikelen maakt, die telkens van dierentuin naar dierentuin hobbelen, om door de massa mensen bekeken te worden.
Dat men Panda's houd in dierentuinen, is de redding geweest en is het nog van deze soort, maar ze nu verdiemelieren als showartikels... nee, voor mij hoeft dat niet zo nodig.

Maar ja, de verkiezingskoorts lijkt al weer aan het rijzen... Volgend jaar moeten wij met zijn allen weer bollekes gaan rood kleuren om zo onze politieke wil kenbaar te maken. Ik heb al meermalen gezegd dat  ik niet geloof in het huidige politieke systeem, waar niet de verkozene maar de partij de wet dicteert. Om eerlijk te zijn zouden ze dus de stembrieven beter sterk vereenvoudigen, en je alleen laten kiezen tussen die of gene partij, met nadruk op gene...

Toch ben ik zelfs voor één keer overtuigd van het belang van deze verkiezing, omdat voor sommigen het doel van deze verkiezingen de splitsing is van ons land. Een land dat in werkelijkheid niet echt kan gesplitst worden, gewoon al door het feit dat je Brussel noch bij Vlaanderen, noch bij Wallonië kunt voegen, en dan zwijg ik nog over dat stukje Duitstalig gebied...

De enigen die werkelijk brood zien in de splitsing zijn de politici, die er een uitbreiding van hun macht en de postjes in vinden. De stilzwijgende meerderheid van dit land is helemaal niet geïnteresseerd in splitsing.

Maar er is meer waar ik bang van ben...
De Nieuwe Vlaamse Alliantie... Een alliantie is een bondgenootschap, een verbond. We kunnen dus net zo goed lezen : Nieuw Vlaams Verbond... Is dit een verwijzing naar het oude verbond ? Het Vlaams Nationaal Verbond ????
VNV heeft nog een leuke bijkomstige betekenis: Vlaams Nationale Vrienden, en dat is toch wel de naam van de kerngroep van NVA zeker ...
Ik stel me grote vragen.
Ik maak me heel erg ongerust.
En de zeer rechtse houding van die partij stelt me zeker niet gerust.

Ik hou niet van extremen. Ik hou niet van mensen of van partijen die zich duidelijk profileren naar uiterst links of naar uiterst rechts... Beide vormen doen mij te veel denken aan dictatoriale uitwassen die we in ons verleden zagen.

Ik hou van het gezonde boerenverstand, die poogt de kerk in 't midden van de parochie te houden, zoals we dat plegen te zeggen...
Ik hoop dat de mensen zich volgend jaar voor het eerst bewust zijn van het belang van hun stem.
Ook al gaat het over politiek, over een bestel waar ik niet echt in geloof, dit keer gaat het over veel meer... Straks zitten die Pandaberen niet in Paira Daisa, maar in het buitenland !

djudedju

tot de volgende ?

daar is de regen...daar is de herfst !

Het lijkt of die lange heerlijke zomer voorbij is. Ik zit hier met amper genoeg licht om mijn klavier te zien ( ik kan niet blind typen)... Nog een beetje meer wolken, en ik mag midden op de dag het licht aansteken. Ik zie dat Anny dat in de zitplaats al heeft gedaan, daar zit je wat verder weg van het raam, en is het altijd wat minder licht.

Dus daar is het seizoen waar ik ieder jaar zo tegen op zie: het donkere seizoen.
Ik heb veel minder problemen met regen, kou dan met het feit dat de dagen zo kort worden. Ik zie dat de zon maar meer opstaat om 7.10' en al weer ondergaat om 20.08'... Je ziet, de dagen zijn al korter dan de uren waarop je normaal pleegt wakker te zijn, actief te zijn.
Met andere woorden, we leven al weer tegen het natuurlijke ritme in, of de natuur is helemaal niet meer aangepast aan het moderne leven.

Ik heb er een hekel aan dat ik al op ben, en het licht is er nog niet, of nog niet volledig, en ik heb er al even zeer een hekel aan dat het al donker is als ik nog volop actief ben... Het lijkt dan wel of er iets mis is met me, en eigenlijk is dat dus ook zo, ik leef tegen de natuurlijke gang de dingen in. Normaal moeten we met de kippen op stok, en moet de zon al volop schijnen als we weer goed en wel leven.
Want slapen, dat is een beetje dood zijn. Dat is een soort tijdelijk afscheid van het bewust leven.

Voor me zit Lowietje de parkiet nog wat suf rond te kijken, hij poetst zijn veren wat, en als alles goed ligt, stopt hij zijn kopje maar weer tussen zijn pluimen. 't Is nog niet eens licht. De vogels buiten haasten zich tussen de vlagen in, om wat eten bijeen te scharrelen, en ik zie dat er al verscheidene zijn die nu en dan eens de voederplank bezoeken, zien of er nog niets te verkiskassen is... Ook voor hen is vandaag het begin van de winter.

In de loop van deze of volgende week komt er een man bestek op maken om mijn tuin eens weer in orde te brengen. Zelf kunnen we het niet meer, noch Anny, noch ik... Dus moeten we maar een buitenstaander aan het werk zetten. Eigenlijk is dat een beetje gek, want Frederik is van beroep tuinier, maar hij is momenteel werkloos, en de reglementering laat niet toe dat hij dan bij ons zou komen de boel opkuisen. Ik snap het nut van de reglementen wel, maar ergens is het toch niet helemaal logisch.
Nu ja, hoe dan ook, het komt dus met tijd en boterhammen in orde, en bij leven en welzijn, hebben we volgend jaar terug een nette tuin. En dat zal wellicht makkelijker zijn om het wat bij te houden. Alle vlug groeiende (woekerende) planten moeten er uit, op die manier dat ons beeld van een wilde tuin wel blijft, maar makkelijker onder controle te houden is.

Misschien gaan er zelfs wat nieuwe planten bij moeten waar andere verwijderd worden... wie weet. We zien wel. Het doel is te komen tot een tuin die zo weinig mogelijk werk vraagt, en toch mooi is om te zien en een kleine biotoop vormt voor zoveel mogelijk natuurlijk leven. Wij hebben nu veel vlinders en vogels, en dat zouden we liefst willen behouden... Maar ik vrees dat de vogels wel een beetje nestgelegenheid zullen verliezen, omdat zij nogal in die woekerplanten nestelden...

In de academie ben ik dus alweer druk aan het kleien... Heel wat vrienden van vorig schooljaar terug gezien, en vastgesteld dat het schoolse ritme voor velen slechts moeizaam te herpakken is, er zijn er nog een heleboel die de weg terug naar school nog moeten vinden.

Ik heb tijdens de lange vakantie twintig kilo gewone klei omgewerkt tot papierklei... Ik vind dat de mogelijkheden daarmee groter zijn, zeker voor wie figuratief werkt... En daar in de papierklei die je kunt kopen geen chamotte zit, maak ik die dan maar zelf, ook al is daar heel wat kneedwerk aan !

Ik ga stoppen, 't wordt te donker.
djudedju

ZOOOMER !!! Waar ben je ?????

tot de volgende ?

PS: in het veld voor ons zijn de aardappelen doodgespoten, klaar om te oogsten... Nu liggen ze in vette natte klei onbereikbaar te wezen, de huizengrote machines kunnen wellicht niet tegen de modder ?

de stadsstaten

Marihuana (film) (Photo credit: Wikipedia)

Er is heel wat heisa ontstaan over de Antwerpse Gas-boete op het bezit van wiet, ofte marihuana...
Ik ben heel blij dat die heisa er eindelijk komt, ik vind het echter een beetje jammer dat het net over wiet gaat...
Ik heb het niet zo op verdovende en/of verslavende middelen, die uiteindelijk op geen enkele manier de mens goed doen. Naar het schijnt zou cannabis (wiet, marihuana) wel een en ander beloven als pijnstiller en als medicament. In die zin zou het dus wel moeten kunnen.

Maar ik heb het over de gasboetes...
Gemeentelijke Administratieve Sancties...
Het middel om machtsgeile burgemeestertjes en zijn discipelen toch zelf wat eigengereide macht te geven.
Want dat is het.
In gemeente X is zitten op de dorpel van de kerk een misdaad, in de gemeente er naast mag dat wel. In gemeente Y mag je niet dit, in gemeente Z niet dat... Geen kat die nog weet waar je wat mag of net niet moogt.

Ieder Belg is gelijk voor de wet, maar de wetten zijn niet gelijk voor iedere Belg.
Toch absurd?
In een Britse documentaire noemde men België Kafkaiaans ... Kafka is een schrijver die beroemd is om zijn benadering van absurde toestanden, en hoe de maatschappij zou zijn in absurde situaties.
Maar het lijkt er inderdaad steeds meer op dat België een absurd stukje wereld is.

Ik kan aannemen dat men voor bepaalde zaken eigenlijk nood heeft aan een soort makkelijke afwerking van boetes, maar is het systeem van de GASboetes niet net de zaken omkeren? Men maakt het systeem daarmee niet simpeler, doorzichtiger, vlotter, nee, men maakt er gewoon een poespas van.

Ik ben voorstander van het feit dat men de bestraffing (boetes) voor kleine misdrijven moet eenvoudiger maken, maar als men dat nu blijkbaar kan in een stom systeem van GASboetes, dan moet men dat toch kunnen in een systeem van algemene uniforme wetgeving voor heel het land?
Op die manier zou men de zaken voor iedereen veel doorzichtiger kunnen maken en veel duidelijker.

.....

Of is het soms net de bedoeling van het ondoorzichtig, Kafkaiaans te maken? Omdat men zo de machtsgeilheid van de plaatselijke verkozenen tegemoet komt en omdat de ondoorzichtigheid op zich al een bron is van meer boetes, die netjes binnen gerijfd worden.
Als het er om gaat om de gemeente een zeker inkomen te verschaffen zonder dat ze de belastingen verhogen, dan zou men ook dat nationaal kunnen opvangen... Dus rest mij alleen het gevoel dat het enkel en alleen gaat over het schenken van een beetje macht aan de plaatselijke machtshebbers...

Het lijkt mij een symptoom te meer... Onze maatschappij evolueert steeds meer naar rechts, en rechts heeft nogal de neiging naar dictatoriale middelen.... Het hangt allemaal aaneen...

Ik kan me geen enkele reden bedenken waarom men nu plots per gemeente afzonderlijke, afwijkende wetten en wetjes moet kunnen maken, als het niet is om tegemoet te komen aan de machtswellust van de enkelingen...

Het kan best zijn dat men inderdaad overlast heeft door de wietgebruikers, maar ik kan me niet voorstellen dat die overlast een typisch Antwerps fenomeen is.  En als het niet typisch Antwerps is, dan hoort het niet dat Antwerpen een eigen wet maakt en eigen boetes kan opleggen.

Maar ja... ik probeer gewoon na te denken, en dat is ook niet logisch meer...
Kijk nu maar naar Menen... Als daar iemand aan de gemeentelijke diensten inlichtingen komt vragen, en hij is niet Nederlandstalig, dan moet men hem of haar maar proberen te helpen, met gebarentaal... Want Frans spreken, dat hoort niet... djudedju.

We maken ons echt sympathiek !
Ik zie zo al de toerist die in Menen wil vragen waar hij dit of dat kan vinden, en achter de balie een ambtenaar die zoals een Sjamaan zit bezwerende tekens te maken over de verbouwereerde toerist...
djudedju...

Is het niet hoog tijd dat wie echt Vlaming wil zijn, zich ook bewust is van het feit dat grootsheid niet kan samen gaan met bekrompenheid???

Maar ja... we hebben nu eenmaal politici, en geen wijzen...

tot de volgende ?

Belgacom ?

Kom ? Nee Belga ging... kapot.

Wie TV heeft via Belgacom, heeft vast al wel eens dat scherm gezien: "Deze zender is tijdelijk onderbroken"....
Toen ik vrijdag naar de academie ging was dat het geval, toen ik terug kwam was dat scherm er nog steeds, en wat (voor mij althans) nog véél erger was, ik had ook geen internet...
Eens bij de buur gegaan, hij had wel beeld... Dan maar gebeld naar Belgacom, en eerst op honderd en één keuzevraag moeten ondergaan (zoveel dat je soms niet zeker meer bent wat je nu eigenlijk moet kiezen), maar op den langen duur krijg je toch een man aan de lijn, die je weer een heleboel vraagt, blijkbaar van ginder uit uw lijn kan controleren, en dan doodleuk zegt dat er inderdaad iets mis is, en dat de herstellingsdienst pas maandag kan langskomen...
djudedju

Vroeger, heel lang geleden hebben wij de eerste jaren van ons huwelijkse leven doorgebracht zonder TV... Maar nu gaat dat blijkbaar niet meer. Ik zat in een boek te lezen, maar Anny zat haar kot op te vreten in de zetel...

Plots hoorde ik een geklop. Na enig kijken, bleek het de buur te zijn, met in zijn hand een lange kabel: "Doe eens je raam open op kantelstand !" Hij schoof de rol kabel naar binnen, en ik ging de deur open doen. Hij had die lange kabel aan zijn "dinges" ingepind, en wij zouden TV kijken op zijn Belgacomsysteem. Bij hem kwam Belgacom dus wel, bij ons was het gegaan...

Brave buur !

Gisterennamiddag kregen wij een sms op onze vaste telefoon: "Onze afspraak met de hersteldienst was geannuleerd..." Je moest geen uitleg vragen, want een sms dat antwoord niet...
Ik bij de buur, en die raadde aan om nog maar eens te bellen naar die hersteldienst, om uitleg te vragen. (Buur was vroeger werkzaam bij Belgacom, vandaar zijn grotere kennis van het systeem)... Maar toen ik thuis kwam, dacht ik dat er precies toch één lampje meer pinkte dan eerder, en ik besloot mijn computer eens aan te leggen, misschien...
En ja hoor ! Internet was back !
Weer naar Eddy, en die kwam mee, zijn kabel uit onze TV gehaald, onze aansluiting er weer ingeplugd, en ja ! Het ging !
Konden die oenen van Belgacom niet sms-en dat het niet meer nodig was te komen dat alles weer in orde was ? De soepkiekens !
Maar wellicht zijn dat allemaal opties in hun computer, en is dat nu net niet voorzien?

Enfin, onze Tv speelt weer, en Anny zit weer doodgelukkig naar het scherm te staren...

Gisteren was er rommelmarkt in Amougies, had ik, nog voor de panne op mijn kwampjoeter gevonden... Dus wij naar wat ze hier noemen Amedjijs (Amengijs)... Een hele mooie en leuke markt in het kleine leuke gemeentje... Ik zag er de oude meubelfabriek van Cousaert, waar de werkgever in illo tempore zijn arbeiders "que des canards" noemde... Nog een beetje en ik lokte een staking uit in La Wallonie... Waar is de tijd...

Vanmorgen zijn we naar Ghislenghien gegaan, naar een rommelmarkt met artisanale markt... Heel mooi en heel groot, maar niet zo groot als in Ogy. In Amougies hoor je nog ontzettend veel Vlaams praten, en volgens een jongedame van daar was het wellicht zo dat de gemeenten dichtst bij Vlaanderen meer Vlaams spraken dan Frans... We bekloegen ons nog maar eens over die idiote taalgrens, en de nog veel idiotere politici... In Ghislenghien ben je al een heel stuk dieper in Henegouwen, en daar was het duidelijk wel allemaal Frans, maar toen wij aan een kraampje worst kochten van everzwijn, ezel, met look, met 5 peperes, met weet ik nog wat allemaal (we kochten ze verschillende worsten, dan hoorde de man ons Vlaams kouten, en deed zijn best om een verstaanbaar Vlaams te praten met ons. Helemaal geen taalstrijd in ons land, tenzij voor politici en andere dwazen.

 We gaan dolgraag naar rommelmarkten in Wallonië, vooral omwille van de sfeer. Gewoonlijk is er ook kermis, en op een of andere manier lopen kermis en rommelmarkt dooreen. De sfeer is er anders, losser, en je ziet er activiteiten die niet bij een rommelmarkt horen. Vandaag zagen we een hele stoet oldtimers, wagens en vooral moto's... Een heel oude moto lekte benzine dat het een lieve lust was. Ik wees een motard er op, en hij ging de eigenaar verwittigen... "Geen probleem, dat doet hij altijd, maar ik heb hem vol genoeg gedaan om de rit te kunnen rijden..." Leuk.

Ik ga stoppen, naar het nieuws gaan kijken op TV
djudedju

tot de volgende ?