Utopia

Conférence : Les Kurdes de Syrie au cœur du conflit (Amman, 19 décembre 2012) (Photo credit: l'Ifpo)

Vannacht droomde ik van een land zoals het zou moeten zijn...
Een land zonder leger, zonder politie, zonder al te veel betuttelende wetten...
Een land waar iedereen gelijk was, een gelijk inkomen had, een gelijke welvaart, een gelijk belang...
Een land waar iedereen een woning had, aangepast aan zijn noden van het ogenblik. Pasgetrouwd kreeg hij een woning voor 2 personen, kwamen er kinderen, dan verhuisden ze naar een aangepaste woning, trouwden de kinderen, dan kwamen ze in een appartement, onder een van de gehuwde kinderen te wonen, zo konden ze instaan voor de kinderoppas en toch nog nuttig zijn...
Zieken werden verzorgd tot en met, door dokters die niet meer inkomen hadden dan zijzelf, gewassen en verzorgd door verpleegsters die net zo veel verdienden.

Wie werkloos was, kreeg zijn inkomen verder uitbetaald, maar moest bewijzen dat hij/zij daadwerkelijk werk zocht. Werkgevers waren verplicht om aan iedere werkzoekende een attest af te leveren waarop niet alleen zijn bezoek vermeld was, maar ook de evaluatie over de werkloze in casu. Voldeed de werkloze niet aan de normen om echt werk te zoeken, dan werd hij/zij verplicht een cursus sollicitatie te zoeken en eventueel een opleiding voor een ander beroep. Alleen bij onwil of weigering kon een werkloze bestraft worden met een vorm van gedwongen arbeid in de sociale nutssector...

Er was geen jaloersheid, want iedereen had evenveel...
Ieder beroep werd even hoog geacht, en politici deden hun politieke werk als een soort tijdelijke ambtenaar. Geen enkel beroep was hoger betaald, geen enkel beroep was vastbenoemd, alles was flexibel...

Niemand vond dat de motivatie ontbrak, wat men altijd dacht te moeten bekomen met hogere lonen en bijkomende voordelen. Een eerlijk systeem hoeft geen bijkomende motivatie. Iedereen is tevreden.

Communisme ? Ja, je zou het ook de ultieme Christenheid kunnen noemen, en wellicht zijn er nog heel wat andere benamingen mogelijk... want al die filosofieën hebben gemeen dat ze een volmaakte wereld willen scheppen.

Maar deze morgen werd ik weer wakker, en op de radio hoorde ik het nieuws, over Syrië, over de boze NVA, over de koning die zich had laten gebruiken door Di Rupo...

Ik kon twee zaken doen, terug mijn ogen sluiten en weigeren wakker te worden, of op te staan en verder te leven in de wereld die nog lang niet aan rechtvaardigheid toe is, en dus ook niet aan Vrede...

En toch... toch weten we hoe het eigenlijk zou moeten.

En we stimuleren onze kinderen, kleinkinderen, dat ze goed hun best moeten doen om later een goeie job te vinden, waar je veel geld kunt verdienen, en de anderen laten werken...
djudedjudedju

en buiten is het weer donker bewolkt en dreigt weeral de regen

Vrede op aard' aan alle mensen die van goede wille zijn...

tot de volgende ?

Rommelen

Merelbeke - Former town hall (Photo credit: Wikipedia)

Het voorbije weekend: geen rommelmarkt in de wijde omgeving, nu, vandaag is er dus wel een... In Merelbeke, en druk, druk, druk... Ik heb mijn wagen een heel end van de markt moeten parkeren. Natuurlijk vind ik dan een mooie reeks boeken... Kun je lekker ver sleuren... En vermits we steeds meer en meer ook de pijnen beginnen te delen, delen we ook de lasten... dus onze kabas tussen ons in, en elk een oor vasthouden...

Het was een leuke markt, er was heel wat te zien en te vinden. Soms sta je dan een tijdje te staren naar een of ander ding, tot je euro valt, en je ziet dat het spaken zijn voor een moto of bromfiets of zoiets... Nu moet ik er wel bij zeggen, dat je dat zelden in sigarendoosjes ziet liggen.

Bij een vriendelijke Turk of ene uit een van de Maghreb-landen, zag ik een heleboel van die slijpsteentjes en freesjes en dergelijke liggen... Mee nemen voor mijn Dremel. Die dingen kun je soms echt moeten zoeken, en naar diverse winkels moeten lopen. Hopelijk is de kwaliteit behoorlijk, want er zit toch wel verschil op die dingen.

Van de rommelmarkt doorgereden naar de winkel, want we moesten ook nog inkopen doen voor heel de week. Het was er druk, maar niet heel erg. Eerst naar de Colruyt, en van daar naar Renmans en de Aldi. In de Aldi was het heel druk, met lange rijen aan de kassa's, maar - heel bizar- toen wij klaar waren met onze boodschappen, konden we meteen bij de kassa, er stond niemand meer... Ik keek op mijn uurwerk: 12 uur...

En thuis gekomen, een kop soep opgewarmd, en een broodje belegd met wat vlees, sla en tomaat... Lekker en vlug klaar. En nu zit ik al weer te bloggen, terwijl Anny al de winkelwaar aan het wegstoppen is in de kasten.

En straks ga ik me wat zetten in de zetel, kijken naar TV, als er iets is wat me bevalt, en anders ? Een boek lezen, of wat dacht je ?

Gisteren bij Bart uitgebreid getafeld, het was héél lekker, gisterenavond niets meer gegeten, maar deze middag had ik weer echte honger. Dat zal zijn door het sleuren met die boeken...

Ik ga stoppen, platte rust gaan houden...

tot de volgende ?

Zalig kerstfeest !

Nederlands: Grubbenvorst: slottermolen in de sneeuw (Photo credit: Wikipedia)

Sinds ergens in de vierde eeuw wordt Kerstmis gevierd als Christelijk feest.
"Het regend' en sneeuwde en miek er zo koud, de rijm lag op de daken..."

Is er iemand die mij kan uitleggen hoe je rijm combineert met regen en sneeuw? Oh ja, van sneeuw gesproken, sinds 1900 hebben we al 11 (elf) keer een witte kerst gehad in ons Vlaanderlandje... Geen wonder dat ze met zoveel heimwee daar over kunnen kwelen, het is immers een zeer uitzonderlijk gebeuren.

Je kunt dit en een heleboel andere wetenswaardigheden vinden op de website van ons aller Frank De Boosere... Moet je echt eens bezoeken, het is de moeite waard er eens rond te kijken ! Ik heb een abonnement genomen op de tweets van Frankske, krijg ik iedere dag wel enkele dingen te lezen die ik meestal nog niet wist. (Er is veel wat ik niet weet, veel meer dan wat ik wel weet... Eigenlijk weet ik vooral dat ik niet veel weet)

DE (met hoofdletters) WINTER, die ik mij het best herinner, is de winter van 62-63... Maanden hebben we toen in de bijtende koude gezeten. Als ik mij goed herinner sneeuwde het een of enkele dagen na Kerstmis 1962 en heeft de sneeuw blijven liggen tot een eind in maart 1963. Ik reed dan met mijn fiets naar school over de bevroren vijver van het Maria Hendrikapark ('t bosje) te Oostende... Dat jaar was de zee bevroren... Dat was geen vaste massa, maar eerder drijvende massa's ijskorrels, verzameld in een soort schijnbaar vaste bodem. Je kon er een stukje op gaan, maar het bewoog onder je, en dus riskeerde je niet meer dan een paar stapjes. We zagen dat jaar vogels die we nooit eerder zagen in onze streken.

Maar dus ook dat jaar geen witte Kerst...

Als je zo eens gaat grasduinen in die pak gegevens op de website van Frank De Boosere, dan kun je zien dat we vroeger ook heel wat ijzige winters kenden, maar ook heel wat vooral natte... En mooie warme lange zomers naast verzopen ondingen. Gek, je herinnert je daar heel weinig van. Alleen zo'n uitschieters zoals  het genoemde 62/63... Dat herinner je, de extremen.

Toen de kinderen nog klein waren, hadden wij heel wat winters met massa's sneeuw, en de kinderen  speelden en ravotten met de hond in de sneeuw, die soms zo dik lag, dat je ze niet meer zag lopen. Ons huis was in die dagen nooit proper, keer op keer kwamen ze binnen met vuile schoenen, en als zij voor één keer wijs waren en hun schoenen aan de voordeur afdeden, dan was er nog altijd onze Bobbie, die met zijn poten vol sneeuw en ijs rondcroste in huis, jankend van de pijn aan zijn opwarmende pootjes.
Je moet je dan ook nog eens daar bij inbeelden, dat het hier het hoofdkwartier was van de jeugd van heel de wijk... Mijn huis zat haast altijd vol met een hele bende jongeren... (Met vuile voeten)
Ze hadden een slede gemaakt, en Bobbie moest hen voorttrekken. Het brave beest plooide zich dubbel en de bende juichte van pret op de slee.

Je ziet het... ergens heb ook ik een beetje heimwee naar dat wit... En als het er ligt, dan vervloek ik het, omdat het glad is en gevaarlijk op de baan. Een mens weet nooit wat hij wil !

Ik ga stoppen, ik wens jullie allemaal een Zalige Kerst, veel plezier en... een beetje denken aan hen die zo veel minder hebben...

tot de volgende ?

I'm dreaming of a wet Christmas

Beguinage of Oudenaarde (entrance). Oudenaarde, East Flanders, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

't Is toch waar zeker ! We zitten hier altijd maar te zingen, te zeveren en te dromen van een witte kerst, maar wat krijgen we ? Water, modder, slijk en een vuile wagen.

Ik krijg iedere keer ook weer de kriebels na het zevenduizendachthonderdendrieënveerstigste kerstliedje...

Wat me meest ergert, zijn die zeemzoete teksten... Een koppel dutsen die nergens onderdak vindt, en van arremoe ergens in een oud versleten schuilhok voor de beesten kruipt, daar een kind ter wereld brengt, en niet weet met wat het warm te houden... Vindt ge dat nu echt iets om zeemzoet over te gaan kwelen? En om het nog erger te maken, onze paus heeft nu nog de enige verwarming van die dutsen ook afgepakt ! Niks geen os en niks geen ezel meer die met hun adem het kindje opwarmen... (Maar best ook ! Je moet eens in een koestal gaan en ruiken aan de asem van die koebeesten ! Niet te doen !)

In sommige winkelketens zenden ze nu muziek uit, die net geen muziek is, om de Sabam niet te moeten betalen... Iedere keer je denkt iets te herkennen, verandert het in iets anders. Maar ze slagen er in om alsnog te doen denken aan die kerstliedjes.

Gisteren ben ik naar een "expo" geweest van de wereldwinkel te Oudenaarde. Je weet wel, waar je niets dan fair trade vindt... Er stonden heel wat mooie dingen, onder meer een paar mooie keramieken vazen... Gek genoeg bijna helemaal in het model dat ik ook reeds maakte, maar zij stakend ie dingen in fel blinkend rood en stralend goud... We hebben enkele flessen wijn en fruitsap meegebracht. We hebben ze ginder eerst geproefd, en goed bevonden.

De dames en heren die daar bedienen zijn allemaal vrijwilligers... en meteen zie je dan het levensgrote verschil tussen vrijwilligers en efficiënte winkelbedienden... Ze zijn veel vriendelijker, veel gedienstiger dan de gewone winkelbedienden, maar véééééééél trager... Het was er druk, want een heleboel van de aangeboden producten zijn ook geschikt voor kerstcadeautjes...  Toen wij stonden aan te schuiven aan de kassa, stonden er voor ons twee meisjes, duidelijk zusjes. Ze hadden een heleboel kleinigheden bijeen gescharreld en wilden ieder klein voorwerpje apart in een geschenkverpakking hebben... De niet-professionele inpakkers werkten gestaag... maar langzaam...
Toen het eerste meisje moest betalen, wees de kassa 52.38 euro aan... Het kind keerde twee keer haar portemonnee om, maar "Ik heb maar 45 euro meneer..." "Is je mama hier ook ?" "Ja" Ze ging mama zoeken, die dan maar de opleg deed... Tweede zusje idem dito, maar die had gelukkig genoeg centen bij...

Ondertussen waren onze flessen wijn en fruitsap eindelijk (gelukkig !) tot bij de kassa geraakt, want de dames hadden ons gezegd dat ze het daar zouden brengen, zodra ze een doos hadden gevonden om dat allemaal in te stoppen... Een doos met 12 flessen van een liter plus verpakking dat weegt, zeker als de auto ook nog eens een dikke honderd meter van die kassa staat, en het aan het regenen is...

Ach, 't is voor een goed doel, in de geest van kerstmis wijn drinken...

djudedju

tot de volgende ?

Enne, wij, Anny en ik, wensen u en de uwen een zalige Kerst !

Voorbij

Hopelijk passeren deze "feestdagen" weer heel vlug...
Nee, dat is geen uitdrukking van de oude, bezadigde opa zelf, maar van zijn kleindochter... "Ik heb liever dat alles gewoon gaat ..." "Wij ook, meisje, wij ook..."
"En hoe was 't op school ?"
"Goed"... Bij haar is het altijd echt goed, ze doet altijd behoorlijk haar best... "En met broer ?" Een gezicht van "'k zal je daar gaan hebben..."... Niet goed dus. "Veel buizen?" " Ja"
"Dan zullen we het onderwerp best vermijden zeker, als we allemaal bijeen zitten ?"
"Och, Mama en papa zeggen niks meer, ze zijn het moe!"

Ken jij die gesprekken ook ?
Er is er altijd wel eentje die echt zijn best doet, en ook net wel eentje die het veel minder doet.
Hoe kun je kinderen diets maken welk belang die school heeft voor hun ganse leven?

Soms denk ik dat het voor kinderen onmogelijk is om de gedachtesprong te maken naar eigen verantwoordelijkheden. En soms krijg ik de indruk dat het ook steeds minder nodig blijkt. Heel wat kinderen komen tot volwassenheid, zonder tot verantwoordelijkheid te komen.
Ze stichten geen eigen gezin meer, ze hebben een partner, maar ze blijven beiden thuis wonen, in hotel "bij Mama"...
Ze hebben veel meer geld, want ze eten van het ouderlijke bord, ze leven heel makkelijk, zonder ook maar één verantwoordelijkheid, ze hebben hun natje en hun droogje, ze hebben seks als ze eens lust hebben, zonder risico op verantwoordelijk ouderschap, want waar is de pil anders voor...

En soms denk je dat dit nog niet de slechtste formule is, want je ziet er ook veel die gewoon gaan samenwonen, zonder boterbriefje, een feitelijk gezinnetje, maar wettelijk net niet.
En plots krijg je dan de melding dat ze alsnog gaan trouwen...
Je moet geen geschenkjes kopen, want ze hebben alles al, maar je kunt storten op rekeningnummer...
En zes maand later hoor je van de echtscheiding.
Het lijkt wel of dat huwelijk een allerlaatste poging was om het samenzijn alsnog te redden (te rekken?).

Dit zijn allemaal zaken die voor mij "vreemd" zijn... Ik herinner me nog als gisteren dat ik zo snel mogelijk op eigen benen wou staan. Zelf beslissen, en zelf verantwoordelijk zijn over je eigen zaken. Nu lijkt dat precies omgekeerd.

Stel nu eens, dat je zo'n dochter of zoon hebt lopen, in je "Hotel Mama", maak je je dan geen zorgen? Vraag jij je niet af, wat er zal gebeuren als jij komt te sterven? Hoe zal die dan al 40 jarige knaap of deerne dan plots overschakelen op zelfredzaamheid in die boze vreemde wereld vol regeltjes en wetten?

Vroeger had je links en rechts wel van die mensen die "jong" bleven, die gewoon geen partner leken te vinden, en die alleen door het leven gingen. ook die bleven veelal in "Hotel Mama", en voor velen is dat maar goed ook... Tot Mama er plots niet meer is, en je die mensen stilletjes ziet vergrijzen, bijna letterlijk, want sommigen kennen niets van wassen en kuisen, en alles krijgt de kleur van de grond.

Opvoeden is je kinderen voorbereiden op het zelfstandig staan in de wereld...
Blijkbaar doet men de laatste tijd iets verkeerd, of er zijn er die heel bewust die keuze weigeren te maken.

Ach, ik zou kunnen zeggen: het zijn mijn zaken niet... Maar verantwoordelijkheid dat sleur je mee, ook over de generaties heen, over je eigen gezin mee...

djudedju
Er is altijd wel iets om je over te bekommeren...

tot de volgende ?

Eerste blog in een nieuwe wereld

Wiske with Schanulleke (Photo credit: Wikipedia)

Suske (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren is de wereld dus vergaan...De kortste dag was voor enkelingen de langste ooit. Zitten daar op de meeste gekke plaatsen nu mensen te vloeken dat ze ooit hebben geloofd in deze wereldramp, en nu van nul hun leven moeten heropbouwen.

Om hen te troosten, verklaar ik dat we vanaf vandaag in een nieuwe wereld leven. De oude is weg, vergaan, verschwunden...

Gisteren is de dag die nooit meer terugkomt...

Want is dat niet steeds het geval ?
Let wel, het verleden is niet weg, heeft invloed, maar wat voorbij is, is voorbij. Je kunt niet meer terug. Tenminste als er links of rechts geen professor Barabas opstaat, die de teletijdmachine echt uitvindt. Dan kunnen we eens echt Suske en Wiske spelen...

Maar het erge is, alles wat je verkeerd hebt gedaan gisteren, dat blijft gedaan. Je kunt pogen het te herstellen, maar in je geschiedenis blijft die dag gemerkt met een rood bolletje, de dag dat... Het goede is, al wat je goed deed, blijft voor eeuwig in gouden letters genoteerd in die zelfde geschiedenis, ook dat kan er niet meer uit. En ik hoop voor je goede nachtrust, dat je agenda voor de voorbije dagen vooral goudkleurig schijnt...

Maar laat ons eens Suske en Wiske spelen... Laat ons eens teruggaan naar het verleden. Och, heel voorzichtig, want je kunt het leven helemaal verstoren ! Stel dat teruggaat naar de eerste wereldoorlog, en heel zorgvuldig en doelbewust dat manneke Hitler zoekt, en hem met één goed gericht schot de wereld uit helpt... Joepie, geen tweede wereldoorlog meer, geen Jodenvervolging, van de weeromstuit wellicht geen oprichting van een Israël, geen Palestijnse kwestie...

Geen miljoenen jonge levens verwoest, geen haat tegen Duitsgezinden, geen Witte Brigademannen van de laatste minuut, geen... Wellicht ook geen plotse stijging van de welvaart, wellicht ook een veel trager ontwikkelen van de kolonies tot vrije staten (Want ze hebben dank zij de oorlog gezien dat de blanke beschavers helemaal niet zo onaantastbaar en helemaal niet beschaafd waren)

Kortom, we weten niet of het wegvallen van Hitler wel een goede zaak zou zijn, hoe slecht zijn daden ook waren... Want we weten niet wat er allemaal zou zijn gekomen, was hij er niet geweest. Misschien was er gewoon een ander geweest, die net hetzelfde deed... Of we kregen een heel andere wereld, niet noodzakelijk een betere...

Wie weet hoeveel oorlogen Europa zou gekend hebben, zonder die wereldoorlogen... Zou er wel een vereniging van de Europese landen gekomen zijn ? Een euro ?

Nee, laat professor Barabas maar waar hij is, een tekenverhaal-figuurtje... En laat het verleden maar verleden zijn.

Ooit las ik een Science Fictionverhaal dat daar over ging... Een man zwierf door de tijden heen en weer, maar overal waar hij geweest was, bleef hij in werkelijkheid ook bestaan, leven, werken, ziek worden, sterven... Je bleef, ook al reisde je door de tijd, altijd in de tijd hangen, om geen tegenstrijdigheden in het levensverloop te veroorzaken. Op de duur werd de man voortdurend geconfronteerd met zichzelf, in alle tijden, in alle staten, in alle toestanden... Hij zat aan zijn eigen sterfbed, beleefde zijn eigen terechtstelling, zag zichzelf als heel rijk en heel welvarend, en als heel arme uitgestotene van de maatschappij...

Geef toe, het is dikwijls maar goed dat het verleden voorbij is... En dat de tijd een wonderlijk helend effect heeft op ons verdriet...

Ik ben hier al meer dan 8 jaar langer dan ons vader zaliger, en al bijna 35 jaar langer dan onze Koen er mocht zijn... Ik ben aan de leeftijd gekomen waarin ik 's morgens denk: "Oef, ik ben er nog!"  en 's avonds "Oef, mijn bed !"...

Gisteren hebben we in de academie weer eens Raku gedaan... Hevig stoken tot een temperatuur van zo'n 1000 graden, en dan die bijna witgloeiende keramiekstukken uit de oven halen en in een ketel stoppen met schavelingen,  deksel er op, zodat het glazuur door de temperatuurschok overal kleine barstjes gaat vertonen, en de rook van die gloeiende schavelingen in die kleine barsten zwart gaat inbakken... Veel te veel en veel te lang rechtstaan voor mijn doen... Maar ik heb weer een beeld laten stoken, zonder glazuur, en dan gewoon helemaal zwart laten worden in de gloeiende schavelingen... Je krijgt een zwartgebakken stuk keramiek... Met het soort beelden dat ik maak, is dat heel mooi... Het oogt heel primitief, en mijn stijl neigt nogal eens naar wat men "primitieve kunst" noemt... Volgens mij de enige echte manier van abstraheren... Maar dat is een andere discussie...

In ieder geval, ik heb nu weer pijn... Maar er is dat weekend geen enkele rommelmarkt, en deze namiddag is de laatste dag les... Dan hebben we vakantie, midden in het pensioen...
What a wonderfull Life !
(Daar kan geen verleden tegen op !)

tot de volgende ?

... en er was licht...

The teaching Confucius. Portrait by Wu Daozi, 685-758, Tang Dynasty. (Photo credit: Wikipedia)

kerstmis 1944 (Photo credit: Museon)

In den beginne schiep God de hemel en de arde. De aarde nu was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren.
En God zeide: Er zij licht; en er was licht. En God zag dat het licht goed was, en God maakte de scheiding tussen het licht en de duisternis. En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde hij nacht. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag.

En dan zit ik daar weer, met mijn denkraam naar die tekst te staren, en denk verbluft: "Tiens, Hij heeft het uitgeprobeerd, liet de morgen en de avond eens de revue passeren... Om te kijken of het wel werkt." Maar het beeld is prachtig...
Je moet echt eens wat gaan struinen in de scheppingsverhalen. In de meeste godsdiensten is er wel eentje te vinden. Prachtige verhalen zijn dat ! De mens van toen, die een verklaring zocht bij al wat hij zag...

Wat mij meest opvalt, is de plaats die de mens zichzelf voorbehoudt in de wereld. We are the King !
En het beeld dat ze van God bouwen is bijna altijd iets of iemand met menselijke trekken. Op die manier maken we onszelf nog belangrijker in onze eigen ogen.

Ik kan me God niet voorstellen, en al zeker niet als een oude grijsaard met een lange witte baard... Ook niet als een mens met een olifantenkop, of wat dan ook. Al moet ik zeggen dat ik wel van die beelden hou als beeldhouwwerk, als kunstwerk. En hoe beeld je in hemelsnaam een God uit ? Onze fantasie gaat niet verder dan wat we kennen en de materialen die ons ter beschikking staan !

Ook voor mij is God mede de invulling van alles waar ik geen verklaring voor heb. De kracht van de schepping, de kracht en de pracht van de evolutie... Sommigen grijpen de evolutie aan om net te zeggen dat er geen god is, dat alles zo maar geëvolueerd is... Ik vind de manier waarop dat gebeurt zo fantastisch, dat ik onmogelijk in toeval, in loterij kan geloven. Er zit te veel structuur in het geheel, om geen regels te vermoeden. Maar misschien vinden we ooit ook wel eens de oorzaak van die schijnbare wetmatigheid in de evolutie, en is er weer een "Godsbewijs" weg.

Ik geloof niet dat je echt een bewijs van of net tegen God kunt vinden. Je kunt wellicht net zoveel pro's als contra's opbouwen. Het is een beetje wat ieder aanvoelt als zijn invulling van de wereld(en) als geheel.  Dat ik opteer voor een God, zal wel te maken hebben met mijn opvoeding, met heel mijn vorming als mens. Dat ik mijn persoonlijke invulling maak van het beeld, dat heeft te maken met het feit dat ik, in dit immense heelal, niet kan aannemen dat wij de enigen zijn, en dat God dan ook nog eens menselijke trekjes zou hebben.

Ik heb enorme bewondering voor een Christus, een Boeddha, een Confucius en nog een heleboel anderen, die voor de mens een steun en een leidraad opbouwden... Ik heb een bloedhekel aan de organismen die daar rond werden opgebouwd om macht te verwerven en oorlogen te voeren... Ik verwonder mij over de manier waarop die organismen die leidraden prediken en tezelfdertijd zelf net het tegenovergestelde doen... Hoor naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden.

In iedere godsdienst is er een beginperiode, vol met echt begeesterde figuren, die werkelijk leefden naar hun belijdenis... tot de groep zo groot wordt dat er een zekere macht van uit gaat, en er altijd wel de een of de ander is die dat gaatje invult... Macht, de werkelijke wereldgod.

We zijn een nog een paar dagen verwijderd van Kerstmis... Op het feest van het licht, van de Zon heeft men een feest gebouwd voor de geboorte van het kindeke Jezus. Geen kat weet wanneer dat kind precies is geboren, maar op die manier kon men dat heidense feest van het licht een hak zetten. Hoe dan ook, het werd een feest, een feest van de vrede... Vroeger veel echter dan nu. In de eerste wereldoorlog zijn er verbroederingen (verbrüderung?) geweest, die soms een plaatselijke en tijdelijke vrede met zich brachten, van dagen lang... Tot men de aanstokers in beide kampen fusilleerde als verraders (van de vrede ?)

Mijn wens voor Kerstmis dit jaar ?
Laat het eens weer een dag van Vrede zijn...
Laat het eens een dag zijn zonder oorlogen
zonder haat
zonder jaloersheid
zonder machtswellust
zonder honger
zonder dorst

... zonder ruzie tussen de verschillende Christelijke sekten in de kerk die zou staan op de plaats waar Jezus geboren is... (Er is een soort overeenkomst, waarbij men niets, maar dan ook niets mag wijzigen in en aan deze bidplaats. Zo staat er een ladder al jaren en jaren te staan, zonder dat men hem mag en kan verplaatsen op risico van nieuwe gevechten (echt !) in de kerk )

Vrede... Aan iedereen, niet alleen aan die van goede wille zijn...

tot de volgende ?