Verkeer(d)

English: The Beatles wave to fans after arriving at Kennedy Airport. (Photo credit: Wikipedia)

Ik rij wel eens een heel klein stukje Frankrijk binnen, en onlangs ook heel wat keren een klein stukje Nederland...
Is het u ook al opgevallen hoe in het verenigde Europa de verkeerssignalisatie helemaal niet "verenigd" is ?
Men rijdt nu wel zonder douane of andere grensperikelen van het ene land het andere binnen, maar plots heb je andere borden, andere wegmarkeringen, andere politie-uniformen en noem maar op...
Heel erg is dat allemaal niet, maar het vergt heel wat van je aandacht. Neem nu het bord met de naam van de gemeente op in Nederland, dat is eigenlijk het bord dat bij ons dat witte bord is met de naam van de gemeente, of een voorstelling van een dorp er op, en wat duidt op "Bebouwd kom" en dus 50 km per uur.

Ik heb in Nederland steeds het zekere voor het onzekere genomen, en overal te traag gereden... Wellicht hebben er velen gezucht: "Weer een oude vent!"... Maar het was dus vooral omdat het systeem mij niet voldoende bekend is. Ik Weet nog steeds niet waar je over een baan rijdt of over een baan met het statuut van snelweg (of hoe noem je die dingen in Nederland)...

Als bij ons de rijvakken splitsen in rechtdoor, links en of rechts afslaan, dan zie je dat niet alleen op de grond geschilderd, maar ook aangekondigd met een bord. In Nederland heb ik die borden nooit gezien, wellicht bestaan ze er niet ? Maar ik heb daardoor wel nu en dan nogal drastisch van baanvak moeten veranderen...
(Wat ik heel erg ambetant vind...)

Ach, het zijn maar kleinigheden, maar het vergt aandacht op die dingen waar je eigenlijk je aandacht veel meer nodig hebt op het verkeer. Het hinderde me. Niet dat ik er heel veel last van had, maar het rijden verloor dat stukje "automatisme". Je moest voortdurend naar alles en nog wat kijken en bovendien ook nog het verkeer in de gaten houden.

Zou het echt niet wenselijk en mogelijk zijn, dat men, in dat "verenigd" Europa, ook overgaat tot een uniform systeem ? (Voor Great Brittain zou dat nogal vonken geven !)

En och ja, heel lang geleden zag je in Nederland en op de Nederlandse TV wel eens de slogan "Wees een heer in het verkeer"... Ik heb niet alleen dat bord niet meer gezien, ik zag ook heel weinig heren in het verkeer. Ik heb de indruk dat ze daar nog wat agressiever rijden dan bij ons... En bij ons is het al zo erg... Maar dat heeft niets met het verkeersreglement te maken...

Waar ik wel van droom is dus dat volledig één-worden van Europa... Maar dat zal wel altijd een droom blijven. We zullen wellicht nooit evolueren naar een systeem à la United States of America... Zij zijn ook heel anders gestart. Je kon moeilijk van echte staten spreken, in die zin, dat iedere staat in feite bestond uit een mengelmoesje van immigranten van overal en nergens... Ook de taal was niet echt een grote hinderpaal, de meesten kenden wel wat Engels als de taal om met elkaar te kunnen praten. Ook al had je gebieden waar andere talen de meerderheid hadden, door de mindere honkvastheid was die gemeenschappelijke taal er altijd wel een beetje aanwezig. Hier in Europa heeft men allerlei talen, en aan die taal is veelal een soort nationaliteitsgevoel gehecht. (Ook al is dat eigenlijk een recent verschijnsel ! Voor de tijd van Napoleon primeerde veel eer de regio of de stad dan wel het land)

Wij hebben hier ook een ander politiek systeem die daar aan vast hangt.  Hier bieden we aan de politici veel meer de kans om zich "baas" te voelen in het eigen land(je).... Wij voelen ons geen Europeaan. Kijk naar ons eigen land, het is maar een vliegenscheet groot, en toch probeert men het te splitsen, in de overtuiging dat het beter is klein boertje te zijn op een kleine boerderij, dan grote knecht op een grote boerderij... (En zeggen dat wij mede de "oprichters" waren van het idee "Europa"....)

Kortom, wij hebben niet die reflex van Europeaan, nee, we zijn Belg, en zelfs nog eerder Vlaming (Tenzij de rode duivels eens een match winnen, dan zijn we weer Belg)... En vorig jaar was Philippe Gilbert plots geen Waal meer, maar een Belgisch renner... Nu rijdt hij minder goed, en "degradeert" hij weer terug naar de status van Waal. We zijn GEK !

Maar het is wel een duidelijke illustratie hoe ver wij staan van het idee Europa !
En dus zal het verkeersreglement wel overal anders blijven... en zal ik me iedere keer weer wat onwennig voelen...

Gelukkig mag ik nog dromen, dromen van een wereld zonder grenzen, zonder nationaliteiten, zonder elkaar hatende godsdiensten, zonder ruzies... Imagine zong die gekke Beatle...
Ik vind het een prachtig liedje, een droom van vrede van uit éénheid...
Imagine...

tot de volgende ?

reclame

Nederlands: Molen De Hoop, Elspeet, reclame bord firma Sluis (Photo credit: Wikipedia)

Heb je ook een gloeiende hekel aan al die reclameboodschappen?
Nee, ik heb niets tegen kortingsbonnen en co, maar tegen de reclameboodschappen die ons moeten overtuigen om een of ander product te kopen, gewoonlijk iets wat we helemaal niet nodig hebben, of waar we echt geen behoefte aan hebben.

Of... wat nog erger is, die ons heel wat beloven, maar die het nooit waar maken. Mijn persoonlijke tophit ligt bij dat zalfje voor de pijn. Je ziet een man die zijn woonkamer aan het schilderen is in een afschuwelijke kleur (daar alleen al krijg je pijn van)... De man verft alleen een strook waar hij bij kan zonder zijn rug te buigen of zonder zich te moeten strekken... Idioot, maar dat zijn reclameboodschappen altijd. Plots komt daar zijn vrouw binnen gehuppeld. Je denkt: "Voilà, de reddende engel, zij zal de kwast vastnemen en het werk zelf doen", maar nee... Zij smeert de rug van manlief in met een zalfje. Je ziet de zalf (?) door de huid heen naar de pijnlijke zone trekken, en hopla, daar verft manlief in een enkele seconde heel de woonkamer, en zwaait van pure welbehagen in een summum van pijnvrijheid zijn echtgenote nog eens rond ook...

Pijn ken ik... En als je pijn hebt, dan zou je alles proberen, dus tegen beter weten in ook die zalf. Vergeet het... Het helpt dus niet. Wat eigenlijk te verwachten was, maar men richt de reclame heel doelgericht op mensen die pijn hebben, die dus alles zouden doen om maar wat verzachting te hebben.

Deze doelgerichtheid vind je bij de meeste vormen van reclame. Een toilet heeft nu en dan wel eens een minder leuke geur, dus zet men mensen in een ondenkbaar vuil smerig kot om aan te tonen dat hun middel daadwerkelijk de kwalijke geurtjes verdoezelt. Je kunt tegenwoordig geen toilet meer vinden waar niet een of ander middeltje te vinden is die reinigt, en/of een heerlijk geurtje verspreidt... Ons vader zaliger zei ooit: "Dat ding in het wc met dennengeur, dat is iets wat echt goed werkt. Ik heb nu het gevoel dat ik in een dennenbos heb gesch..."

Ik las dat er nu iets nieuws is uitgevonden, een stof die geuren weert. Vraag me geen uitleg, maar het komt er op neer dat we straks met zijn allen rustig windjes gaan kunnen en mogen laten vliegen in ieder gezelschap... Het windje zal of niet meer stinken, of meer nog, heerlijke geuren verspreiden. Mits je een onderbroekje draagt in de goed soort stof.

Mensen van mijn generatie herinneren zich nog dat er nog heel wat huizen waren waar het toilet buiten was, niet in de woning, en er was geen toilet met pot en waterspoeling, maar een plank met een gat in, en je hoorde alles vallen rechtstreeks de beerput in... Gek genoeg stonk dat niet echt. Het rook er wel, maar dat was veeleer een scherpe geur, niet iets dat zwaar rook. Het rook niet naar beer of aalt, dat ruikt maar als je er in roert. En wellicht hadden we toen ook nog niet die overdreven reflex tegenover de geuren die er nu eenmaal bij horen.

Het enige echte nadeel van dit soort toiletten was dat het buiten te doen was... Ik herinner me dat ik ooit op een koude winternacht met de diarree zat, en alle vijf voeten naar buiten moest rennen om op die ijskoude plank te gaan zitten rillen. En toch heb ik nog heimwee naar dat huis... Het eerste huis waar we woonden als jonggetrouwd echtpaar... Het huis waar we voor het eerst op eigen benen stonden.

Maar we hebben het over reclames...
Ergens heb ik er soms bewondering voor... Soms zijn de beelden mooi, knap gevonden en leuk. Maar dat is dan gewoonlijk omdat er eigenlijk geen echte boodschap is... Hoe kun je nu een reclame maken voor water? Je filmpt en bewerkt het filmpje zodat je baby's ziet dansen en springen... Heel leuk, maar uiteindelijk heeft dat niets te zien met een boodschap. Het is iets leuk binden aan het merk. Meer niet. Trouwens, water is water.

Laatste waren we op zoek naar wat spuitwater, want Anny heeft 's nachts altijd dorst en in een vakantieverblijf heb je dat meestal niet bij je... Tot mijn verbijstering zag ik op verscheidene soorten van water vermeld dat het geschikt was om babyvoeding mee te bereiden. Is niet ieder water geschikt ? Water in de echte zin van het woord, zuiver, helder, reuk- en smaakloos? Volgens deskundigen is het water uit het kraantje minstens even goed, in veel gevallen zelfs beter. Waarom koopt men dan al dat gebottelde water ???

Ach, we leven in een gekke maatschappij... Kijk naar de merkenkledij, kijk naar... bijna om het ven wat, en je kunt het binden aan een of andere reclame... Voor mij is die reclame een overbodig iets, iets wat er alleen is, omdat het product op zich zichzelf niet verkoopt door zijn nuttigheid of noodwendigheid...
En toch... heeft het invloed.
Je kunt het niet ontkennen.
Gek !


tot de volgende ?

raindrops keep falling on my head...

Spherical aberration of the lens (Photo credit: Wikipedia)

't Is weer aan 't regenen... Maar we laten het niet aan ons hart komen, we blijven ademhalen, weliswaar wat voorzichtiger, om niet te verzuipen, maar we blijven ademen.  Misschien had ik dan ook moeten kiezen voor een ander (oud) liedje: I'm singing in the rain... Maar dat staan wippen in grote plassen zie ik echt niet zitten. Ik vind het al erg dat de natte van van boven komt, zonder dat ik mijn onderkant zelf moet onder spatten.

In ieder geval is het vandaag niet van " Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy..." want dan zie ik niet meer door mijn beregende bril.

Kijk, een bril is een prachtige uitvinding, maar het zou nooit mogen regenen. Let op, ik beweer niet dat een bril alleen nuttig is voor woestijnbewoners, want door een gezandstraalde bril zie je nog minder, en daar helpt poetsen niet meer. Nee, een bril is een prachtig redmiddel, maar het is maar een pover middel, door het feit dat het niet zelf-reinigend is. Het dampt aan, het wordt kletsnat, het wordt vettig, het wordt vuil, vingerafdrukken zijn grote hinderpalen voor je visie op de wereld... Kortom, het is een noodmiddel.
Je kunt natuurlijk altijd opteren voor contactlenzen, maar dat is ook maar niets. Je moet er eerst aan wennen, want die dingen voelen bizar aan, maar bovendien moet je steeds attent zijn en denken aan die objecten die daar zitten op je ogen. Ik zag eens een meisje niezen, en nadien naar de dokter gaan, want haar contactlens was door de nies verschoven en zat ergens op de achterkant van haar oog...

Gelukkig bestaat er nu ook een operatief ingrijpen, waarbij men de lens corrigeert en holler of boller maakt naar noodzaak. Helaas ken ik mensen waar na enkele jaren de operatie blijkbaar ook uitgewerkt was, en betrokkene droeg weer zijn brilletje...

Kortom, als je "gezegend" bent met "slechte" ogen, dan is dat vermaledijde brilletje nog steeds het handigste middel om je ogen te corrigeren... En je moet maar zorgen dat je een en ander aan attributen bij je hebt, om ten gepaste tijde dat onding weer eens te poetsen, te drogen, kortom doorzichtig te maken. En dankbaar te wezen aan die onbekende die ooit, heel lang geleden een stuk beryl zo wist te slijpen, dat hij beter naar de wereld kon kijken... Van dat beryl komt ons brilletje als woord...

Ik ben de bezitter van enkele brillen... Ik heb mijn gewone bril, waarin lenzen zitten die me zowel ver laten zien als heel dichtbij... Want ik heb al heel lang last van bijziendheid,en sinds de laatste jaren ook van verziendheid... Met die bril kan ik steeds terecht, ik moet alleen mijn hoofd in de juiste stand houden om dat scherp te zien wat ik scherp wil zien. In mijn wagen heb ik een zonnebril, op sterkte, maar dan alleen om ver te zien... Mijn kilometerteller is dan wel wazig, maar ik kan nog onderscheiden dat ik de snelheidslimiet aan het respecteren ben. Ik heb ook een bril om alleen maar dichtbij te zien, die draag ik als ik fijn werk moet doen, en ik heb dan nog een bril om alleen ver te zien... Die draag ik als ik naar de TV wil zien, liggend in mijn zetel... Want als ik lig, dan zie ik met mijn bril met dubbele focus niet met beide ogen op dezelfde plaats door mijn bril, en is het ene oog alleen maar ver aan het zien en de andere alleen maar dichtbij... Dus heb ik een bril om toch lui te kunnen liggen TV-kijken... Het toppunt van decadentie voor mijn luie lijf.
Dat ik die bril heb, is eigenlijk alleen te danken aan het feit dat mijn oude bril voor ver te zien toevallig weer de juiste sterkte heeft om ver te zien...vandaag de dag. Want de sterkte van de glazen ging ooit regelmatig naar sterker, maar nu weer naar wat minder sterk... Maar er kwam een bril bij voor dichtbij.

Ik snap het niet... Hoe kan een lens nu en een afwijking hebben voor dicht en tezelfdertijd voor ver ? Maar ja, als ze dergelijke glazen kunnen slijpen, dan zal mijn echte lens die ik kreeg van de natuur wellicht ook zo gek kunnen doen...

En ondertussen is het maar aan het regenen...

Oh ja, heb ik je al verteld over het venster in ons vakantieverblijf in Voeren (Teuven) ? Wij lagen in de namiddag (mijn rug weet je wel) naar de TV te kijken, en buiten zagen wij de eigenaar van het vakantieverblijf zijn gras afrijden. Heel luxueus op zo'n zitmaaier... Plots een enorme knal, vlak naast mijn oor ! In het raam een gat.
Er was een keitje door de grasmaaier weggeslingerd, recht op ons raam. Er was een gat in het eerste glas van het dubbele glas, en het gaf een enorme knal. (Die dingen zijn naar men zegt luchtledig (?), en dat zou de knal zo luid hebben gemaakt.) In ieder geval, het was schrikken en wellicht is de winst op ons verblijf heel wat minder geworden door de kosten van een nieuwe ruit in dubbelglas...

De laatste dag dat we daar waren (de zondag) regende het en ondanks het feit dat het maar een gaatje was van zo'n centimeter diameter, zag ik water staan tussen de twee glazen... Een aquarium in wording ?

Maar vensters hebben dezelfde wondere eigenschap als mijn bril, ze beregenen, ze worden vuil en je moet ze poetsen om de wereld behoorlijk te kunnen bekijken. En toch... heerlijke dingen die vensterramen ! Heel lang geleden waren er geen glazen vensterramen... Om toch licht binnen te krijgen en de wind en de kou buiten te houden werden in onze streken varkensblazen in een gat geklemd. Je zag er niet door, maar er kwam wel wat licht doorheen. Later maakte men min of meer plat glas, door het glas te zwieren verkreeg men ronde min of meer platte ruitjes. In sommige historische gebouwen zie je soms nog dergelijke dingen, niet echt doorzichtig en meestal zelfs niet kleurloos. Een heel stuk berder in de geschiedenis slaagde men er in het glas min of meer plat te gieten, en krgen we voor het eerst echte glazen ramen... Het zicht was niet wat het moest zijn, en je zag, als je je hoofd beweegt, de dingen buiten "wiebelen"... Het raam was niet echt plat en niet echt overal even dik...
Nu zijn de ruiten dat wel, en we zitten tegenwoordig al met dubbel, ja zelfs drievoudig glas om te isoleren zowel qua temperatuur als qua geluid...
We mogen dus echt niet klagen... Och ja, in de tijd dat wij het moesten stellen met varkensblazen, waren er streken waar ze beschikten over bepaalde lichtdoorlatende steensoorten, die ze heel dun slepen en polierden. Je zag er ook niet door, maar het heeft een verrukkelijke tekening en is mooi... In sommige streken zie je ze nog wel eens terug in kerken en kastelen...

En och ja, glas is geen vaste stof... Glas heeft een zekere vloeibaarheid. In ramen waar het glas al eeuwen in zit, kun je vaststellen dat de ruiten onderaan dikker zijn geworden dan aan de bovenkant. Gek dat je dan deze "vloeistof" kunt breken als...glas...

tot de volgende ?

terug van weggeweest

Limburgs: Nurop in de gemeinte Voere in Belsj Limburg foto: Els Diederen 2006 Aelske (Photo credit: Wikipedia)

(In Teuven in de Nurop stond ook ons verblijf...)

Het verlof zit er op...
Nu ja, eigenlijk hebben wij, gepensioneerden, eeuwig verlof, maar ik bedoel ons kleine reisje naar Teuven, gemeente van het mooie Voeren. Ik dacht dat Voeren een Vlaams eilandje was in Wallonië, maar eigenlijk is het veeleer een Vlaamse uitloper van Nederland, en zelfs een beetje van Duitsland, want je zit daar vlakbij het drielandenpunt, en het taaltje wat ze er spreken lijkt wel wat Platduits te zijn, of is toch heel sterk er door beïnvloed.

Nu, eigenlijk speelt dat allemaal geen rol, en het lijkt me helemaal niet dat Taalslagveld dat ze ons willen opsolferen... Als je er gaat eten of iets gaat drinken, dan hoor je Vlaams, Waals, Duits en het Platduits allemaal door elkaar gonzen. Maar ik hoorde geen bekvechterij...
Gelukkig maar, want ruzie vind ik idioot. Ik ben Vlaming, maar ik ben ook Belg, en voor mijn part ook Europeaan, al vind ik de naam van dat werelddeel al heel erg overdreven, laat staan dat dan te gebruiken voor een verzameling landen die zelfs niet eens heel dat Europa omvatten.
En Europa als werelddeel??? Je moet eens kijken op de wereldbol, dat Europa is slechts een klein aanhangsel van Azië en dat hangt dan ook weer aan Afrika, zodat ik persoonlijk meer zou kiezen voor de naam Eurafrazië.... Lijkt me correcter.

We zijn niet tot in Duitsland geweest, maar we hebben wel heel wat keren in Nederland vertoeft, soms zelfs gewoon als kortste weg tussen twee punten. Op het drielandenpunt hebben we (met de lift) de Wilhelminatoren beklommen, en genoten van het enorme landschap. Dat deden we zelfs op de eerste dag, waar we op goed valle uit wat rondtoerden om het landschap te bewonderen.

Kortom, het was een leuk en mooi verlof, met één grote ergernis... We moesten ons telkens vergenoegen met een halve dag... Dan kon ik niet meer, en moest dan met veel pijn terug naar ons vakantieverblijf trekken... Maar die halve dagen hebben we genoten, en hebben we toch een en ander bezocht... Alleen, het hoofddoel was de antiekmarkt te Tongeren, en op die dag goot het water, en viel de antiekmarkt letterlijk in het water... Antiekmarkten hebben geen of onvoldoende bezoek in de slagregen, kunnen hun gerief niet voldoende te kijk stellen, en lopen risico dat hun waren stuk gaan door die regen... We zagen dus vooral kraampjes die aan het opkramen waren.... Gelukkig zijn er een paar stukken die overdekt zijn, en daar was wel iets te zien en te vinden ! Ik vond er maar liefst 4 wandelstokken (eigenlijk waren het er nog meer, maar je kunt toch moeilijk alle mogelijkheden voor de toekomst uit sluiten, dan rest er niets meer !) en ik vond er ook een mooi boek over ... klei en keramiek... Wat wil je nog meer ? We hebben er gekuierd in de regen, elk onder een grote paraplu, en gedaan of het voor ons mooi weer was...


Gisteren de terugreis, die al bij al goed verlopen is. Wel de pijn die er bij hoort, en die nu nog niet weg is. Nu ja, dat is vertrouwd gebied die pijn. Ik moet zeggen dat ik enorme schrik had om deze baan te rijden... Maar het is al bij al meegevallen. Het lijkt makkelijker een heel end in één stuk te rijden, dan het in twee keer te doen. Ik zit dan wel op het laatst met felle pijn te rijden, maar nadien kan ik wat rusten en het laten wegebben. Ik heb meer last van een kortere afstand gevolgd door "activiteit" (nu ja, dat is dan niet thuis in mijn zetel zitten recupereren) en dan weer terugrijden en de pijn dus verder opbouwen. Gek dat lijf van mij.

Ik ben gelukkig dat Anny nog eens kon genieten van andere dingen dan thuis, en dat ze een weekje niet moest koken, niet moest kuisen, gewoon kon genieten... Want zij is toch mede het slachtoffer van mijn rug...

tot de volgende ?

Spionage in het Vaticaan

Pope Benedictus XVI at a private audience with cardinal ruini. (january,20 - 2006) (Photo credit: Wikipedia)

Ik ga eerlijk zijn, ik heb het artikel niet eens gelezen, het interesseert me helemaal niet... Maar de titel over een spion in het Vaticaan, dat raakte mij.
Als begrip.

Voor mij kun je niet duidelijker stellen dat de kerk een organisatie is verworden en helemaal geen "kerk" meer is. Een geloof en het belijden van dat geloof moet de facto een kristalhelder doorzichtig item zijn. Van zodra het dat niet meer is, is het in feite geen geloof meer, maar een organisatie.

Och, ik wil niet stellen dat zelfs een geloof niet iets of wat van een organisatie moet kennen, maar op het moment dat het organiseren het geloof overstijgt, dan heb je geen geloof meer, maar alleen een organisatie.

Een geloof heeft geen, kan geen macht hebben. Als het macht heeft, is het geen geloof meer, heeft het ergens onderweg de pedalen verloren...

Als er spionage optreedt, dan is dat geen kwestie van geloofszaken, maar van organisatie. Inzake geloof is spionage onmogelijk. Overbodig, vermits geloof kristalhelder, doorzichtig moet zijn.

Als ik in de ondertitel dan nog lees dat de man met bezwarende documenten in zijn bezit werd betrapt... dan lijkt het mij heel duidelijk. Dit is geen centrum van het geloof meer, dit is een organisatie, een machtscentrum.

Ik ben gelovig, ik hou van het idee "geloof"... Omdat ik me niet kan voorstellen dat het heelal zo maar zou bestaan, zo maar bijna wiskundig in evenwicht zit, dat leven kan ontstaan en zich ontwikkelen, zo maar, bij toeval... Heb je al eens nagedacht over een atoom ? Dat is meer niets dan wel iets. Maar als je een pak ijzeratomen bijeen neemt, dan heb je een snijdend zwaard...Terwijl er eigenlijk veel meer niets dan wel iets is... Ik geloof niet in dergelijke toevalligheden. Voor mij is er meer aan de hand, en dat meer, dat is voor mij "God"...

Ik geloof ook dat godsdiensten een nut hebben. De belofte van eeuwig leven of eeuwige straf heeft  een positieve invloed op het gedrag van de mens. Niet voldoende, maar toch... en ieder beetje positieve invloed is winst.
En vertel me nu niet over de slechte invloed van godsdiensten inzake oorlogen... Want daar kijk je niet naar de godsdienst, maar naar de organisatie, de macht die mensen grijpen zelfs van uit Godsdienst, die dit net afzweert.

Ik heb begrip voor hen die vanuit dit oogpunt de godsdiensten verfoeien, alleen, zij kiezen de verkeerde vijand, het is niet de godsdienst, maar de organisatie...

Ik schreef enkele dagen terug over de politieke Islam, daar zien wij gemakkelijker dat het in feite over politiek gaat, en kiezen zelfs voor een naam die dit duidelijk aangeeft. Maar heel wat oorlogen waar de Christelijke kerken mee gemoeid waren, konden we net zo goed politiek noemen, want dat was het. Als de Christelijke kerk scheurde, dan was het niet in de eerste plaats over de interpretatie van het geloof, maar over de aantasting van de macht, van het politieke beleid.

Ik heb ook iets tegen "Godgeleerdheid"... Hoe kun je nu geleerd zijn in het alles overstijgende, het onbegrijpelijke, het Alles ? Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat wat men onder de noemer godgeleerdheid vat, eigenlijk bijna gelijk is aan wat we de faculteit Politiek en Sociale Wetenschappen noemen, maar dan in zake godsdienst. Met andere woorden: politiek, macht, organisatie...

Wanneer bereiken wij de echte godsdienst ?
Heel makkelijk: in de Liefde...

Van liefde gesproken, vandaag zijn mijn nichtje Kristel en haar Patrick vijfentwintig jaar gehuwd... Mag ik hen langs deze weg nog maar eens feliciteren ?
Vijfentwintig jaar... het lijkt veel, maar het is zo kort geleden... Tempus fugit...
Ik heb Kristel nog luiers omgedaan, echte luiers, ik denk dat pampers toen nog niet gekend waren hier, of misschien niet eens uitgevonden waren... Luiers, met veiligheidsspelden... Waar is de tijd? Het was gisteren...


tot de volgende ?

vanariekogel in 't nieuwe kogelvotje...

Castle of Laarne (Photo credit: Wikipedia)

Mijn kanarie zit in een oud kooitje, en ik keek al langer uit naar een nieuwe, betere kooi op de rommelmarkt. Ik heb de nieuwprijzen bekeken, en rommelmarkten is -zeker in dit geval- lucratief...
Vandaag, in Laarne (prachtig kasteel !) vond ik een kooitje, in een van de eerste kraampjes die we tegen kwamen. Ik vroeg de prijs, en voor 2 euro was het van mij. Ik heb niet afgeboden... Ik heb wel gevraagd of we het er konden laten staan tot we terugkeerden, en dat kon. Gelukkig maar, anders moest ik de hele markt lang dat kooitje meesleuren.

We kopen langs om minder, we gaan steeds meer en meer om te kijken en te genieten van de sfeer van de rommelmarkt, en om wat te keuvelen en plezier te maken met bekende marktkramers. 5ook wel met onbekend - die horen dan meteen bij de bekenden)
Gisteren heb ik wel iets gekocht... Ik zocht al een hele tijd naar een wandelstok met een ivoren handvat, dat had ik nog niet... Gisteren vond ik geen wandelstok, maar wel een handvat... Heel mooi... en een stok maken? Dat heb ik al meer gedaan.

Vandaag hebben we wel nog iets mee, iets voor Anny, een mooie Hosta, met goudgele bladeren... Nu nog een klein plantje, maar de man vertelde dat het een behoorlijk grote plant wordt, met volledig goudgele bladeren... Mooi.
Hosta is een heerlijke plant, waar je weinig of geen uitkijken naar hebt... als je de slakken kunt weghouden.

Het is nog steeds mooi weer, maar de weerman kondigt al weer slecht weer aan... het kan dit jaar geen zomer worden, lijkt het wel. Enkele dagen heel mooi, heel warm weer, midden in het regenseizoen. Of hoe noem je deze lente anders ?

Nu ja, we hebben toch al deze dagen gehad, een verademing na al die regen en koude dagen. Maar het is dan zo plots, zo heet dat de mensen het weer te vinden, en te is nooit goed... Voor mij mocht en mag het wel, ik heb geen last van zo'n weer. Maar dat het weer gaat veranderen, dat voel ik al, daar hoef ik geen weerman voor, ik heb een ingebouwde barometer: mijn rug...

We hebben de rommelmarkt in stukjes gedaan... zo ging het net.
En volgende week, bij leven en welzijn: rommelmarkt te Tongeren... Daar gaan we wellicht maar een hoekje kunnen van doen, maar de sfeer opsnuiven zal wel lukken. Ik vraag me af of daar ook die heerlijke ontspannen sfeer heerst, of dat het meer een deftige, wat stijve markt zal zijn. Want die sfeer, dat is voor mij wellicht het belangrijkste onderdeel. Wellicht ga ik daar iets minder genieten, omdat het dialect van daar waarschijnlijk Bargoens zal zijn voor ons.  Nu ja, we zien wel, en genieten doen we toch wel.

Ik heb even opgezocht wat Bargoens eigenlijk is... Dat komt uit het Frans, een reactie tegen het voor hen onbegrijpelijke Bretoens (van de Bretoense woorden Bara Gwin = brood en wijn)

Zo, dat hebben we ook weer bijgeleerd...

Nu ga ik wat rusten, de rug weet je wel...

tot de volgende ?

Homohuwelijk in "Comics"

Nederlands: Roos (Photo credit: Wikipedia)

Vlak na de speach van Obama over de homo's, komt er al een tekenverhaal waar de held een homohuwelijk aangaat...

Ik heb helemaal niets tegen homo's, noch tegen het feit dat ze mogen en kunnen huwen, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat men momenteel een beetje "reclame" maakt voor het homo-zijn... Men zegt dat het feit van homo zijn  een lichamelijk feit is, met andere woorden, men wordt homo geboren. Men is gewoon zo, het is geen ziekte, geen afwijking, het is een van de vormen van mens zijn. En dan lijkt het mij dat dit niets is om reclame voor te maken. Ik maak ook geen reclame met het feit dat ik hetero ben, of dat ik blank ben, want dat is even onzinnig. Men is ... mens. Niet meer en niet minder dan gewoon: mens.

Misschien interpreteer ik het feit dat de homo om erkenning schreeuwt verkeerdelijk als reclame-voeren, maar ik vind het onzinnig dat men gay-parades organiseert en dergelijke dingen meer.  Ik lig er niet van wakker, het hindert me niet, maar als men het "Alleen vir Blankes" (terecht) verkeerd noemt, dan lijkt me dat ook verkeerd. Het is natuurlijk niet in dezelfde zin dat de een de ander onderdrukt, maar ook het verheerlijken van de een boven de ander lijkt me niet logisch.

Misschien komt het mede door mijn leeftijd, en door het feit dat ik nog meemaakte dat homo zijn wel als een ziekte beschouwd werd (Ik heb er nog eentje verpleegd in het psychiatrisch centrum waar ik een tijdje werkte)... Maar mij lijkt het een beetje te veel op wat we al te vaak zagen... Het principe van de slinger. Het ideale punt is in het midden, maar de slinger gaat steeds weer van het ene uiterste naar het andere en passeert het ideale punt in een fractie van de tijd...

De gulden middenweg, het lijkt voor de mens een bijna onhaalbare kaart. Wat is het toch dat dit met ons doet ?

Ik ben natuurlijk ouderwets... ik weet het, ben er me bewust van, maar ik ben een kind van de opvoeding die ik ontving, thuis, in school, bij de makkers... Ik voel me ook niet happy als ik kussende en knuffelende, likkende koppeltjes verliefden zie, dus stel ik dat evenmin op prijs bij een koppel homo's. Maar als ik dat laatste zou durven tonen, dan ben ik homofoob. Nee, ik ben dat niet, ik ben zo opgevoed dat het uiten van lichamelijke genegenheid geen publieke aangelegenheid is, maar een intiem iets. En hoe oud ik ook ondertussen al ben, en hoeveel ik ook al zag en meemaakte, ik denk er nog steeds zo over.

Dus stoort mij dat ostentatieve optreden van lichamelijke liefde, ook bij homo's, net zoals bij hetero's. Voor mij is liefde, ook het lichamelijke deel er van, iets wat je deelt met zijn tweeën. Iets waar een ander geen affaires mee heeft, waar alleen het stelletje in deelt. Al wie daar bij komt, is er te veel.
Mij komt het steeds een beetje over alsof je de wereld moet bewijzen hoe graag je elkaar wel ziet, maar de enige aan wie je dat moet bewijzen is de partner. Meer niet. Die anderen zijn die er misschien nodig om jezelf te verrechtvaardigen te overtuigen van de echtheid van je liefde, het publiek maken om het een zekere legaliteit te geven???

Sorry, maar als je dat van doen hebt, dan lijkt het mij niet echt, niet gemeend.

En als ik dan een homo- of ander stelletje zo ostentatief bezig zie, dan denk ik dat ook, dan vraag ik me af: " Wie zijn ze hier aan het overtuigen? Zichzelf ?"

Van mij hoeft dat niet, het lijkt me allemaal zo ver weg van het echte, het gemeende, het diepe...
Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg... wil ik dan schreeuwen, maar dan ben ik ouderwets, of homofoob of heb ik geen begrip voor jonge mensen...
...
Of begrijp ik net iets te goed ?


tot de volgende ?