en wat eet jij vandaag ?

Een van de voorbije dagen werden we "opgeschrikt" door een beeld van een man die aangehouden werd met een vrachtwagen vol grote honden...voor de markt, de vleesmarkt wel te verstaan.
Wij, Westerlingen, huiveren dan. Wie eet er nu hond ?
Ik heb nooit verhalen gehoord over honden, maar tijdens de oorlog zouden er veel katten in de kookpot zijn beland. En dat is toch wel vergelijkbaar. En ik meen me te herinneren dat bij het beleg van Stalingrad niet alleen de honden verdwenen, maar dat er aan kannibalisme werd gedaan ook. Mensen eten mensen in de drang naar overleven.
Maar ik wil het vandaag niet hebben over de excessen...
Laat ons gewoon maar een kijken naar het dagdagelijkse voedsel van de dagdagelijkse mens.... dat is al gek genoeg.

Ik denk dat het een overgrote meerderheid is van de mensheid, die insecten eet. Wij hier, in het Westen vinden dat verschrikkelijk vieze beestjes, en eten veel liever slakken, kikkerbillen, garnalen, kreeften, krabben, mossels.... die er eigenlijk goed beschouwd ook niet zo heel appetijtelijk uit zien.
Moslims en Joden hebben dan weer een heleboel soorten voedsel dat onrein heet, of dat op een speciale manier moet geslacht en/of bereid moet worden om te voldoen aan de eisen van het geloof. China lust hond en wij staan te protesteren, want hier is een hond een deel van het gezin, en bijna heel de wereld huivert enigszins bij het eten van paarden, het nobele dier (?) bij uitstek. In India zijn de koeien dan weer heilig, en volgens de Jaïnisten is alle leven heilig. Ik meen me zelfs te herinneren dat ze geen onrijpe vruchten of groenten mogen eten, omdat die nog leven. (Zijn het de Jaïnisten niet, dan is het een ander geloof...)

Als wij het nuchter beschouwen, dan is alles wat eetbaar is en voeding betekent dan ook "eten". Als wij het vies vinden, dan is dat hoofdzakelijk een kwestie van opvoeding en achtergrond. Alle taboes rond eten hebben wij te danken aan gebruiken en/of godsdiensten. Maar het is een feit dat mensen in nood alle regels overboord gooien en proberen te overleven.

Ik ben een van die mensen, die als hij ergens naar toe gaat, probeert van de dranken van de streek, en het voedsel van de streek te ontdekken. Mocht ik dus ooit naar China of naar India zijn gegaan, dan had ik wellicht ook geproefd van hond en van insecten. Misschien een beetje aarzelend omwille van het vreemde er van, maar ik zou zeker proeven.

En het lijkt ondertussen dat wij, hier in het Westen, niet alleen de rijkdom hebben, maar ook nog eens de meest verspillende vorm van "dierlijke proteïnen productie" hebben van heel de wereld. Het vlees dat wij verslinden kost enorm veel voeding, enorm veel energie. Insecten zijn veel goedkoper en veel efficiënter te kweken dan koeien, en brengen in verhouding veel meer nuttige voedingsstoffen op. Dus, als de wereldbevolking nog wat verder stijgt, dan zullen wij mettertijd ook wel overstappen naar het eten van meel- en andere wormen.

Het schijnt zelfs helemaal niet slecht te smaken, en als je een van die lui bent die alle etiketten van je voeding heel nauwgezet leest, dan zul je ongetwijfeld hebben vastgesteld dat we nu al insecten voorgeschoteld krijgen... Sommige soorten al heel lang. Het rode kleurtje in de voeding is nog al dikwijls afkomstig van een soort luizen die leven op de opuntia (een cactus).... Liefhebbers van Campari drinken de sappen van luizen al jaren...

Zolang we het niet weten, eten we het met smaak... Als we het beseffen smaakt het plots niet meer.... We zijn gek.
Mij lijkt dat we, in de strijd naar voldoende voedsel en welvaart voor heel de wereldbevolking, beter kunnen overschakelen naar wat het meest effectief is... dus insecten... Ik zal mijn tussenrib-biefstukje (saignant) wel missen, maar ik zal er geen honger door lijden, en integendeel, er zullen er daardoor veel minder honger lijden dan nu het geval is.

En Jeroen Meus en Piet Huysentruyt zullen ons wel leren hoe we een feestmaal kunnen maken van gesauteerde sprinkhanen.
Wat we nu doen, de massa's voedsel en energie die we nu stoppen in koeien, dat is pas zonde. Zeker als we kijken naar de arme 3/4 van de wereld.

Ik meen dat we de opbrengsten van onze wereld verschuldigd zijn aan alle mensen, niet alleen aan hen die toevallig in het rijkere stukje zijn geboren.
Stel nu eens, dat door de global warming, hier het eten niet meer "en masse" zou kunnen worden gekweekt, dat we meer en meer afhankelijk zouden worden van andere streken van de aarde, zouden wij het dan normaal vinden dat zij daar van profiteren? Zouden wij het normaal vinden dat wij hongeren terijl zij zich problemen maken over obese medemensen ?

Wij leven zo.
Wij stellen ons meer problemen over ons te dik zijn, dan over hun honger.
Dat is niet leuk als wij de hongerenden zijn.
Dat is ook voor hen niet leuk.

het zijn allemaal MEDEmensen, Naasten...
toch eens nadenken

tot de volgende ?

meer dan 250.000 Euro

... voor een duif !
Een Chinese "liefhebber" heeft nu al meer dan 250.000 euro geboden voor een vierjarige duivin. Dat beestje is zelfs niet meer te bakken, hoogstens soep er van koken kun je nog.

Ach, ze doen wel meer gekke dingen, zo betalen ze wel meer dan 10.000.000 euro aan een vent die van balstampen zijn beroep maakt.
Allemaal niet erg.
Allemaal niet om je druk over te maken...
... ware het niet dat er daarnaast zo veel, zo verschrikkelijk veel armen rondlopen. Voor wie deze absurde cijfers wel heel pijnlijk moeten zijn, of misschien wanhopig doen dromen.

Ik verschiet telkens weer als ik de lange rijen zie aanschuiven aan de voedselbedeling... En het zijn heus niet allemaal vreemden, er zitten er heel wat bij die gewoon Belg zijn, zoals u en ik. Gewone mensen die staan aan te schuiven voor een pak spagetti, wat suiker, wat diepgevroren broden en enkele blikken.
Ik herinner me de tijd dat de werkloze iedere dag moest gaan aanschuiven voor zijn stempel. Dat werd mettertijd afgeschaft, omdat het niet menswaardig was. Armen zijn al gewoon niet menswaardig te zijn.
Bij daklozen is het veelal nog erger, die zijn haast alle waardigheid kwijt, zeulen de hele dag rond met al hun hebben en houden, en zoeken een hoek of kant uit de wind en uit de regen om de nacht door te brengen.

In ons landje wordt dan een mens veroordeeld omdat hij eten uit de afvalcontainer van een warenhuis haalt.

Armen zijn ook vaker ziek, gewoon omdat dokter en medicatie dure dingen zijn, en een mens moet kiezen tussen verwarming en medicatie. Tussen eten en dokter. Wij, de gelukkigen die royaal kunnen leven (zeker in vergelijking met die dutsen), hebben er geen idee van hoe een mens in armoede redeneert. Wij moeten nooit een dergelijke verscheurende keuze maken. Als we ziek zijn gaan we naar de dokter, of we laten hem komen.

De huisdokters van tegenwoordig hebben zelfs geen zitdagen meer, je moet een afspraak maken. De dakloze moet naar de dokter om te vragen wanneer hij mag komen. "Je moet wat beter op je voeding letten" "Veel fruit en groenten eten"
Bij ons gaat het dan over een aanpassing van onze gewoonten, bij die arme gaat het over een extra uitgave van het al zo karige inkomen... Om fruit te eten de verwarming wat meer uitzetten? Als er al verwarming is.

Nee, ik kan er niet goed tegen dat er dan mensen zijn die één stomme vliegduif kopen voor meer dan 10 miljoen oude Belgische Franken, of die meer dan 400 miljoen franjes verdienen per jaar om tegen een bal te stampen. Van mij mag het allemaal, als je tenminste eerst de armoe uit de wereld helpt.

Ergens zou een mens schuldgevoelens krijgen omdat hij goed kan leven. Maar de mensen die onnoemelijk veel verdienen hebben die scrupules net niet. Bijna iedere dag krijg ik mailtjes met inkomens van voetballers, politici, en tennisspeelsters... Ik heb daar helemaal geen problemen mee, zend die dingen omzeggens nooit door, maar vraag me toch telkens af of ZIJ er zelf geen problemen mee hebben. Hoe zou de minister zich voelen die verantwoordelijk is voor asielzoekers, armoede en gezondheidszorg... Met zijn/haar pree tegenover de pree van de mensen voor wie hij/zij wetten maakt?

Er is iets in de mens die hem afstompt. Die maakt dat hij het leed van de anderen van zich af schuift. Die gevoelloos maakt.
Misschien gelukkig voor die veelverdieners, want mochten zij evenveel hart hebben als ze verdienen, dan hadden ze wellicht veel minder...

tot de volgende ?

Naar totaal rookverbod en alcoholverbod !!!

Image via Wikipedia

We hebben nog maar net de "stoeprokers" ingehuldigd in de nieuwste versie van de dikke van Dale, of de regering vind het nodig om de pen op de borst van de roker te prikken en te stellen dat de meeste rokersterrassen niet in overeenstemming zijn met de wet.
Men is van plan de alcohollimiet terug te brengen naar 0.2 ...

In Mater staan nog 1.5 café's... ( die halve herberg is maar nu en dan open) Al de rest is verdwenen. Mater, dat is dat mooie dorpje met de grote brouwerij, waar Oudenaarde zijn rechten van Bierstad bij pikt. In het bierdorp zelf zijn dus bijna alle herbergen verdwenen.
Dit is niet alleen een sociale ramp, het is ook een ramp voor de volksdevotie ! De grote ruitersommegang ter ere van onze plaatselijke Sinte Amelberga moet eindigen met het doorspoelen van de te grote devotionele emoties, en het gebrek aan café's verhindert dat !
Na de café's die door het rookverbod al zo erg getroffen werden, wil men nu de limiet voor het alcoholverbruik leggen op het nutten van maximum een halve likeurpraline. Met een hele praline loop je kans je rijbewijs te verliezen. Dat betekent dat naast de herberg nu ook de restaurants hun deuren gaan mogen sluiten. De verdienste van het restaurant in België is immers grotendeels afhankelijk van de verkoop van bijpassende wijnen...

Als we nog eens copieus willen eten, dan moeten we dat in het vervolg thuis doen, en dan nog liefst 's avonds, zodat we meteen, zonder verplaatsing op de openbare wet, het bed kunnen in duikelen.
De wetgever houdt er geen rekening mee, dat het helemaal niet gezond is om 's avonds zwaar te eten... Of net wel ?
Misschien is dat wel allemaal in het grote plan ingebouwd van de redding der pensioenen à la politiekers ?
Misschien is het de bedoeling de mens een ongezonde leefwijze op te dringen, zodat de mens vroeger komt te overlijden, en dus minder lang ten laste is van de pensioenkas? Pensioenkas die zo vlug geleegd wordt door de pensioenen van meer dan 6.000 euro's per maand van alle parlementairen en ex-parlementairen die 20 jaar hun broek versleten hebben in het parlement.  Alhoewel, neem dat niet te letterlijk, ze hoeven daarvoor niet echt aanwezig te zijn... Gekozen zijn is al dik genoeg inspannend voor deze lui. Lui staat hier dan ook in de twee betekenissen van het woord.

Ach, ik ben zelf geen roker (meer), en veel alcohol nut ik niet, dus moet ik er me voor mezelf niet echt druk over maken, maar ik krijg de kriebels van dat betuttelende.

Ik zal er goede vrienden wel eens op wijzen dat roken ongezond is, maar tenslotte is dat hun keuze. En ik heb er niet echt problemen mee. Als ze bij mij op bezoek komen, dan haal ik een asbak uit, en laat hen genieten van hun sigaretje. Zodra ze weg zijn gooien wij die stinkende asbak leeg en verluchten het huis even, en het leed is geleden. ik denk niet dat die enkele uurtjes passief meeroken mij meteen zullen aantasten, en zo wel... jammer, maar ik loop veel meer risico bij het wandelen in de stad midden de uitlaatgassen van de auto's. En ik vraag me af of ik niet even veel gevaar loop als ik op straat sta te babbelen met een roker... (Hangt misschien af van de windrichting ?)
Ik wil maar zeggen, de enige die door die wetgeving echt bescherming geniet, is de uitbater van de horecazaak. Maar die kende het gevaar en is zich bewust van de risico's van zijn beroep. Misschien kan dit ook opgelost worden door het dragen van een soort masker ? Alhoewel de aantrekkingskracht van de mooie cafébazin natuurlijk wel te lijden zou hebben onder dat maskergedoe.
Idem dito voor de alcohol.
Natuurlijk ben ik het eens dat alcohol en rijden niet samen gaat, maar toch stel ik me vragen daarbij.
Je mag niet telefoneren al rijdend, want het leidt de aandacht af.
Je mag het wel met een handsfree installatie, alhoewel ondertussen bewezen is dat dit ook al afleidend werkt. Net zo goed als de telefoon in de hand houden. Eerlijk gezegd vind ik het feit dat je een hand niet vrij hebt op zich veel gevaarlijker dan het telefoneren op zich. Ik heb al een paar keer raar zien manoeuvreren door chauffeurs met een telefoon in een hand.

Maar is dat niet allemaal logica?
Hoort dat niet allemaal tot de normen van een samenleving?
Moet men tegenwoordig echt iedereen bij het handje houden en betuttelen van af zijn ontwaken tot zijn slapen gaan?

Ik ben niet voor het roken, ik ben niet voor alcohol en rijden, ik ben niet voor die ambetante GSM waarmee mensen nooit meer echt vrij zijn, maar dat hou ik zelf in de hand. Daar heb ik echt geen wetten voor nodig.
Misschien hebben de mensen die de wetten maken wel die steun en die maatregelen nodig.
Waarschijnlijk wel.
Maar dat is weer een ander verhaal, ook al is er heel veel verband.

Als kind las ik Pietje Bell... Die ooit een bordje "Lege bovenkamer te huur" op de rug hing van een man... en dan denk ik: "Het parlement is een enorme zaal vol met lege bovenkamers"...

djudedju

tot de volgende ?

Mefistofeles

Image via Wikipedia

Faust sloot een pact met de duivel om macht, kennis, bezit te hebben, maar hij moest als betaling zijn ziel afstaan aan Mefistofeles. Iedereen kent wel het verhaal van Goethe (en anderen)...

Naar mijn gevoel beschrijft men hier niet ene Faust, maar gewoonweg de mens...

Iedereen doet aan verwerven van bezit en macht en kennis, en wellicht doet ook iedereen dat wel eens op een minder eerbare manier. De student spiekt, de werknemer steelt kleinigheden op zijn werk (een Bic...) of verspilt tijd die betaald wordt als werktijd, werkgevers eisen te veel, handelaars geven iets te weinig gewicht of minderwaardige goederen...Kortom iedereen doet wel wat, in erge of minder erge mate. Niemand is zonder zonden.

En net daarover wil ik het hebben...
Ik heb de ongelukkige gewoonte te observeren... Ik bestudeer mijn medemensen en mezelf. En ik denk na, filosofeer, ontleed....

Toen ik kind was, was de katholieke Kerk in onze regio nog oppermachtig, in Nederland zag men hetzelfde, maar dan veel meer van uit Protestantse hoek (het verschilde er wat volgens de provincie), maar we konden wel stellen dat de kerken er dominant aanwezig waren. (Minder in de steden dan op het platteland).

Gelovigen werden aangeleerd dat ze regelmatig hun zonden moesten biechten (bij de protestanten belijden). Je werd aangeleerd om je geweten te onderzoeken, al je "zonden" te memoriseren, en die moest je dan biechten of belijden. Daarop volgde dan een absolutie en een bevrijd gevoel.

Zowel de biecht als de belijdenis lijken niet meer van deze tijd. Je ziet haast niemand meer aanschuiven voor de biechtstoel, en voor de Protestantse belijdenis zal het wel idem dito zijn...

De tijden zijn veranderd, de kerk is niet meer zo dominant, en dat lastige "je zelf blootgeven" is uit de mode.
Maar is dat wel terecht ?

Ik ga hier niet pleiten voor de biecht of belijdenis, want ik meen dat wat ik ga zeggen niet alleen voor gelovigen geldig is...maar ik pleit wel voor een regelmatig gewetensonderzoek. Dat heeft niets te maken met gelovig of niet gelovig, dat heeft alles te maken met je houding in de samenleving, met het feit of je aangepast bent aan die samenleving, of je eerlijk bent met jezelf en tegenover de anderen.

Ik kan me immers niet van de indruk ontdoen, dat het gebrek aan dat gewetensonderzoek leidt tot een afzwakking van de normen, van het idee zonde, het idee verkeerd of juist. Waar je niet mee bezig bent, dat verdwijnt naar de achtergrond van je hersenen, dat is bijna niet meer terug te vinden, het verdwijnt uit het alerte deel van het geheugen.
Toen men de abortuswet instelde, waren heel wat mensen contra, wat ook de reden was voor de abortus, het leven, ook dat van de ongeborene moest ten allen tijde beschermd worden. Toen men de euthanasiewet goedkeurde kenden wij weer diezelfde reactie bij een groot deel van de bevolking.
Ondervraag nu eens je zelf ten opzichte van deze twee problematieken... Als je tegenstander waart, dan ben ik bijna zeker van het feit dat je jezelf er nu niet meer zo druk om maakt. Je bent wellicht nog steeds niet voor, maar je kunt al wel bepaalde redenen begrijpen en misschien zelfs aanvaarden.
Hoe komt dat ?
Gewenning, en het feit dat we er niet meer actief mee bezig zijn.
Ik ga hetzelfde met simpeler onderwerpen stellen...
Toentertijd zouden wij niet zomaar een Bic in ons zakken hebben gemoffeld en meegenomen hebben naar huis. Ik herinner me mijn vader die met een bic in zijn handen zat, en zich zat af te vragen waar hij die mee genomen had, waar hij die onbedacht had in zijn zak gestoken, wie hij benadeeld had... Nu is er geen kat meer die zich zorgen maakt over een bic die hij ergens onbedacht meenam, in tegendeel, nu is er bijna niemand meer die het verkeerd vind een bic mee te nemen uit de grote voorraad op het werk...

Er is dus wel een en ander veranderd aan de mens.
Niet ten goede...
En ik denk dat dit komt omdat we niet meer de goede gewoonte hebben om bij ons zelf regelmatig een gewetensonderzoek te doen. We herhalen de normen niet meer keer op keer ! De normen schuiven zo stilletjes naar de achtergrond. Er zijn daar toch bic's genoeg, en de baas heeft geld genoeg... Maar doet dat er eigenlijk iets toe ?
En waar is dan de grens van het "toelaatbare" en het niet toelaatbare ?  2 bic's of 10 ?
We moeten nodig weer onszelf confronteren met de normen, met ons geweten.
Mooi woord, komt van weten... en zo is het ook, we weten het wel... We zijn er ons wel bewust van, maar we verschuiven de norm.

Hoever kun je de norm schuiven voor aleer je voor je zelf verkeerd bent?  Is die norm hetzelfde als het over jouw bic's gaat die gepikt worden door een ander of dat jij die bic's pikt van de ander ?
Gek hé?

Normen zijn belangrijk. Ik denk dat we weer moeten overgaan naar een regelmatig gewetensonderzoek, een herhalen van de normen, het opdreunen van de 10 geboden, denkend aan wat we er van bakten... Gelovig of niet, geen maatschappij kan bestaan zonder normen.

tot de volgende ?

SF

Image via Wikipedia

Ik heb jaren aan een stuk SF-boeken verslonden. Kortom, ik hield enorm van dat genre. Vooral waar het "mogelijke" scenario's betrof, of schrijvers die heel erg technisch konden verhalen, maar ook soms de absurde SF... Kortom, bijna alles, als het maar "Wetenschappelijke Fictie" was....
Ik weet niet waarom, wellicht oververzadiging, maar op een gegeven moment was ik de SF moe, doodmoe...
Het interesseerde me niet meer.
Sinds kort zit ik weer SF te lezen, en mijn oude liefde is er terug, met volle kracht.
Ik zit me nu alleen maar af te vragen waarom ik ooit gestopt ben met dat genre?

SF is bij velen een minderwaardig soort boekje, maar het gekke is dat er ook echte profeten tussen zitten. De parallelle werelden waren vroeger je reinste SF, en zijn nu plots wiskundige "zekerheden". Te gek.

De ene schrijver is in SF ook de andere niet. Er zijn er die wild fantaseren, er zijn er die heel degelijk onderbouwde werken maken, waarbij ze werkelijk een wereld creëren die logisch in elkaar zit, alleen op een heel andere manier dan de onze. De Grootmeester is onbetwistbaar Asimov...

Wat ook gek is, in SF vind je eigenlijk alle genres terug uit de "normale" boekwerken... Je vindt er liefdesromannekes terug, oorlogsverhalen, horror, detectives en noem maar op, het is er. Maar dan allemaal geprojecteerd in een vreemde wereld, soms is die vreemde wereld gewoon de aarde, in een verre toekomst. Ik vond, weliswaar niet in een bundel, maar als deel van een boek, gedichten terug...

Ook vroegere schrijvers beoefenden al dit genre, denk aan Wells, aan Jules Verne en vele anderen.

Wellicht is het de fantasie die mij aanlokt. Je creëert in een SF-verhaal in feite een beetje je eigen wereld, je eigen personages, je eigen technologie, je eigen gebruiksvoorwerpen. Stel gewoon dat je hoofdfiguren schubben hebben, je laat dan je vrouwelijke wezens hun schubben lakken...

Je kunt het zo gek niet bedenken of het is al ergens geschreven? Nee, fantasie is zo onbegrensd, dat je altijd weer nieuwe plots, nieuwe werelden hebt.  Natuurlijk heb je er ook goede schrijvers en minder goede. Bij sommige boeken kun je je boek niet wegleggen vooraleer het uit is, net zoals bij een gewone goede thriller. Kortom, je vindt er hoe dan ook altijd wel je gading, tenzij... Tenzij je echt niet het vermogen hebt om een virtuele wereld te aanvaarden als achtergrond in het verhaal.

Nu we horen dat wellicht iedere ster gemiddeld minstens één planeet heeft, wordt het aantal bewoonbare planeten plots op miljarden geschat. De kans dat er op die bewoonbare planeten ook leven is ontstaan zal wel een stuk lager liggen, maar ook dan blijven er wellicht heel veel over waar wel leven is. De kans dat er verstandige wezens zijn ontstaan is wellicht nog onnoemelijk veel kleiner, maar er zullen er wellicht nog wel enkele zijn... Dus SF benadert blijkbaar steeds meer de/een werkelijkheid.

Vermits we elkaar wellicht nooit gaan ontmoeten, kunnen we fantaseren, zonder grenzen, en laat dit ons toe mogelijkheden te bedenken. Je kunt ieder aards, ieder "gewoon" fenomeen over gaan planten in een vreemde wereld. Zonder een of andere godsdienst te poneren, kun je gewoon het idee godsdienst al eens gaan neerzetten in een vreemde wereld. Zou ook daar eerst een vorm van Animisme geweest zijn? Zou het ook daar geëvolueerd zijn naar een Eén-God-godsdienst? Zouden daar ook schisma's zijn ontstaan ? Zouden daar ook kerkorganisaties zijn gekomen met een groeiende interesse voor macht boven het Geloof ? Kortom, je kunt eigenlijk, dank zij een fantasiewereld, een hele sociologische aanval doen op fenomenen die wij hier kennen, en die je ergeren...

Door het feit dat je het poneert op een andere wereld, of in een verre toekomst, kan niemand je rechtstreeks betichten van aanvallen op gevestigde waarden, maar iedereen weet, ziet, snapt dat het dat in feite wel is.

SF kan dus héél aards zijn op een vreemde wereld...
Als je niet van dit genre literatuur houdt, misschien moet je dan je mening nog maar eens herzien, en er toch terug eens in duikelen... Maar nu lezen met een innerlijke blik op je eigen wereldje...

tot de volgende ?

I had an Dream

Image by emmapatsie via Flickr

Ik had een droom...
Ik had de dood in handen, de droom van heel de mensheid: de dood vernielen!
Ik had de dood in handen en lei mijn handen rond zijn hals en kneep er het laatste leven uit.
De dood was dood.
De mens leefde voor eeuwig !
Het ultieme doel was bereikt.

Ik zag een oude man, kreupel en krom, vol van wee en smart. Ik zag een levend lijk krom van de kankerpijnen, ik zag mensen huilen om de dood als verlosser... De dood was niet meer.
Ik zag de wereldbevolking uit de voegen barsten, en ik zag de sterken en gezonden de zwakken en zieken opdrijven naar concentratiekampen, waar ze eeuwig hongerden, eeuwig leden, eeuwig kermden. Ik zag op de duur hoe men de levende wrakken het vuur in gooide, vernietigen, plaats makend... Maar zelfs in hun asse bleven ze huilen en krijten. De wind nam de huilende as mee op zijn eindeloze zwerftocht, en nog nooit heeft de wind zo gehuild als toen.
De dood was niet meer
en men schreeuwde om de dood...
Een eindeloze schreeuw naar het einde.
De dood kan vriendelijk zijn, verlossen, bevrijden... maar de dood
de
dood
was
niet
meer
...


Ik had een droom...
Ik had de dood in handen, en na de eerste droom liet ik de dood los, liet de bevrijder los...
En de dood nam de vorm aan van een enorme pandemie...
De zwarte dood, de pest die meer dan 25 procent van de mensheid uitroeide was er niets bij.
Een verschrikkelijke pandemie die zich voortzette via de lucht, via aanrakingen via onbekende wegen...
Je zag de mens op straat plots stokken in zijn bewegen, neervallen en hij was niet meer.
Niemand durfde de doden nog te ruimen, moeders lieten hun kinderen liggen en liepen huilend weg.
Liefde was niet meer want aanraken was gevaarlijk.
Alleen eigenliefde en de dood was nog.

Huizen vol dood werden in brand gestoken in de hoop de dood te doden, wie een zieke in huis had werd de stad uitgejaagd... De dood heerste en lachte met de weghollende mensheid, hollend naar hun dood.

Niet alleen de zwakken, maar ook mannen sterk als een boom, of taai als een wisse allen stierven, de dood heerste...
Slechts hier en daar ontsnapte er een enkeling, kreeg de ziekte en overleefde. De meesten waren in die korte tijd oud en grijs geworden, maar ze leefden, en alras bleek dat zijn niet meer ziek werden.
Pogingen om over te gaan tot inentingen bleken vruchteloos, geneesmiddelen hielpen niet, de dood was een totaal nieuw fenomeen geworden.
De dood bracht de wereld tot stilstand
Geen beschaving meer
 geen cultuur
geen steden, geen gemeenschappen.
Pas na jaren kwamen hier en daar groepjes overlevenden bij elkaar, bang, uiterst voorzichtig.
De wereld herleefde, de natuur overwoekerde de steden
het was net geen terugkeer naar de middeleeuwen, maar veel scheelde het niet.
Wolven huilden over Vlaanderen
De dood was heerser

De mens leefde onder doem en dwang
bang van andere mensen
bang van het grote sterven...

De dood was de heerser.

De dood is de vijand, de dood is een vriend.
Weet je, het is goed zoals het is. Ingrijpen en de dood overwinnen brengt geen baat, verliezen en de dood laten heersen is te erg...

De wereld beheerst de dood. De dood is aards !
Doe de wereld dood... en ontvang de pandemie of de eeuwige hel van het leven...

tot de volgende ?

de zevenslaper

Image via Wikipedia

Vannacht geslapen als een marmotje. Of, om de titel te verechtvaardigen: als een zevenslaper.
Voor wie het niet weet dat is ook een beestje, ik denk zelfs dat het identiek is aan wat we wel eens het fruitratje noemen. Zeker ben ik niet, want de namen verschillen wel eens per regio.
Maar het is een beestje dat je niet zo vaak ziet ! Niet dat het extreem zeldzaam is, maar het weet zich goed te verbergen.
Het diertje doet een winterslaap, en wordt wel eens aangetroffen in een nestkastje voor vogels, waar het zo vast slaapt dat je bijna denkt dat het dood is.

Maar ik heb dus lekker geslapen.
Dat komt omdat we gisteren naar de Boum zijn geweest in Ath. De Boum is een kledingszaak. Ik weet niet hoe ze het doen, maar ze zijn er véél goedkoper dan andere winkels. Toen wij hoorden dat Els er was gaan shoppen, dachten wij er aan om ook eens te gaan. Anny met de bedoeling om kleren voor mij te kopen, ik met de bedoeling om kleren voor Anny te kopen.

Als er al één bron van onenigheid zou bestaan in ons gezinnetje, dan is het dat. Anny wil best kleren kopen, maar niet voor zichzelf. Ik moet steeds weer aandringen dat zij ook eens voor haarzelf moet kopen, en niet alleen voor mij. Gisteren is dat wonderwel gelukt... Ik ben content, en wellicht is dat de reden dat ik zo goed heb geslapen. Ik heb geen nieuwe kleren, en Anny zes stuks. Heerlijk !

Normaliter ben ik niet zo'n goede slaper... Meestal ben ik rond 1 uur al weer wakker, lig dan te draaien en te keren, ga naar het toilet om eens zittend mijn rug te laten bekomen, steek het licht aan en lees wat in een boek... Daar wordt Anny wellicht dan ook wakker van, en zij staat dan op, gaat naar het toilet beneden, gaat de living binnen op zoek naar wat drinken en komt dan terug naar haar bed. Dan weet ik dat het zo wat tijd is dat ik ook weer naar bed ga, anders hoor ik haar plots vragen of ik nog van plan ben te slapen... Eigenlijk niet, maar dat kan ik niet zeggen, en wonder boven wonder, alhoewel ik het gevoel heb dat ik geen oog dicht doe, stel ik vast bij het kijken naar de wekker, dat er plots een paar uur verdwenen zijn. Ik moet dus wel geslapen hebben. Gek wat het verschil is tussen je denken en je doen.

Ik maak me weinig zorgen over mijn slapen. Ik denk er niet aan om een slaapmiddel te nemen. Ik ga er van uit dat mijn lichaam, mocht het slaap te kort hebben, het de volgende nacht wel het tekort zal inhalen... En dat lijkt aardig te kloppen. Bovendien heb ik geen last van het wakker liggen. Ik lig gewoon te denken, te fantaseren, ideeën te zoeken voor beelden en noem maar op. Ik ben overal mee bezig, uitgenomen met het feit dat ik wakker lig. Er is maar één uitzondering, als de pijn te groot is, dan is wakker liggen erg, en is het wegvluchten in denken veel moeilijker. Dan moet ik een tijdje gaan zitten om mijn houding drastisch te veranderen.

Ik heb al vastgesteld dat ik veel wakker wordt van de pijn als ik onbewust op mijn rug ben gaan liggen. Het best slaap ik in foetushouding, op mijn zij. Ik kan niet lang op mijn rug liggen zonder pijn te voelen opkomen. Maar soms krijg ik het ook in die foetushouding... Ik heb geen idee waarom... Ik heb het gewoon.

Maar vannacht ben ik maar een keer wakker geworden, heb wat gelezen in een SF boek, en ben dan terug het bed ingekropen en was heel kort nadien al weer vertrokken...tot na achten ! Het is jaren geleden dat ik zolang in mijn bed lag.  't Heeft mij deugd gedaan, en ik ben nog steeds happy met onze shopping in Ath...  We zijn er heen gereden met de GPS... en dat was weer een heerlijke ervaring ! We hebben straatjes gedaan waar we normaliter nooit zouden komen. Geef toe, als je op de kaart rijdt, dan zoek je de weg via de grote wegen, om zo weinig mogelijk te moeten zoeken. De GPS geeft je de weg volgens zijn (haar?) logica... We reden door piepkleine Waalse dorpjes met namen die duidelijk Vlaamse roots hebben. Dat Vlaams kan best ook Germaans geweest zijn, wie weet hoelang dat al Franssprekende gemeenten zijn... Als je in Frans-Vlaanderen rondtoert heb je dat ook, daar zie je ook die Vlaamse namen die verfranst werden. Geschiedenis die ergens bleef leven tegen beter weten in.

En hier zit ik nu te bloggen, veel wakkerder dan ooit. Slapen kan wel eens heerlijk zijn. Ook al is het eigenlijk een domme tijd van nietsdoen.

In mijn lindeboom zitten een koppel mezen in alle hoekjes van de takken en plooien in de schors te zoeken naar beestjes. Het is vandaag koud. En wellicht hebben ze wat meer energie nodig om warm te blijven, of ze moeten gewoon bezig zijn om warm te worden... ? (Zouden vogels bibberen als ze kou hebben?)

tot de volgende ? (foto: De reus Ducasse te Ath)