Verkeersdrempels

Image by Mark Deckers via FlickrIn onze bloedeigen Keirestraat ligt er ook een verkeersdrempel, net aan de hoek met de Jagerij.
Dit onding wordt ieder jaar weer gedurende een periode weg gehaald, om de renners van de diverse koersen die hier passeren niet te ambeteren. Ons mag men wel ambeteren.
Maar het moet gezegd, onze Keirestraat heeft er iets bij gewonnen !
Eigenlijk voldeed het wegdek niet meer echt aan het landschappelijke gegeven. Toen het nieuw werd aangelegd, zal het wellicht een mooi glad oppervlak hebben vertoond, maar ik heb het niet anders gekend dan een verzameling van ondiepe tot behoorlijk diepe putten, die ieder jaar obligaat een beetje werden opgeknapt, om dezelfde wielerkoersen en de koereurs te plezieren... Met welk vulsel ze dat doen is mij een raadsel, want het gaat ongeveer net lang genoeg mee om de koersperiode te overbruggen, en kort nadien is de vulling weer verdwenen. Ik heb ooit al het idee gehad dat het wegneembaar was, ik heb er eens aan gevoeld, maar het lijkt normaal, alleen op andere wegen blijft het jaren liggen, hier twee maand...
De verkeersdrempel bracht daar een frisse verandering in ! Nu hadden we eindelijk niet alleen meer putten, we hebben nu ook twee bulten liggen...
Voor wie niet vertrouwd is met het kruispunt Jagerij - Keirestraat, een korte schets:
De Jagerij is een holle weg, met een veel beter wegdek dan de Keirestraat, die in één vloeiende beweging de kruising maakt met de Keirestraat, zowat tot halverwege het kruispunt... Want vlak na het kruispunt verandert de Jagerij van asfaltweg in betonbaantje... en de overgang is sinds jaar en dag opgesierd met een dikke bult van opgehoopte asfalt. Wellicht een gevolg van de andere werking der gebruikte materialen, en door de remmende auto's...
Kom je van de "grote" weg (waar ook de brouwerij Roman ligt), dan kom je uit de Hoek aan het kruispunt toe. De Hoek is nog veel slechter er aan toe dan de Keirestraat en alhoewel het duidelijk dezelfde baan is, heeft men het kleine stukje wellicht een andere naam gegeven omdat daar veel minder inwoners zijn, en er dus minder kans is op een groeiend en massaal verzet tegen de toestand van de weg.
Maar daar ben ik niet zeker van, men zou dit eens geschiedkundig moeten gaan onderzoeken...
Maar in ieder geval, eens je uit het dal van de holle weg komt, duikel je in een put (gevolg van een of ander put die ooit hoognodig zal gemaakt geweest geworden zijn), en onmiddellijk daarop stuik je op de bult van de verkeersdrempel...
en na de bult ? Ja, daar zijn weer putten te vinden...

Het kan in ieder geval niet gezegd worden dat wij sinds de fusie door Oudenaarde stiefmoederlijk worden bedeelt... Wij hebben zeker en vast ons deel van de putten, en hebben we minder verkeersdrempels, dan komt dat wellicht door het feit dat wij voldoende putten hebben om het verkeer af te remmen...

Aan het nut van die drempels twijfel ik heel erg...
Sinds hij hier ligt valt mij alleen op, dat de wagens die van de drempel afkomen, plots verkwistend gas gaan geven. In de andere richting rijden de meesten op volle snelheid naar de drempel, om op het laatste knipje de remmen toe te stoten...
Dus niks vertragend effect... Integendeel, veel meer verkwistend en vervuilend gas geven, dank zij de drempel. Het aantal mensen dat rustig en kalm rijdt is in de minderheid, het lijkt wel of heel de wereld voortdurend opgejaagd in het verkeer zit.

We hebben hier ook wat "zwaar" verkeer... Niet zo  heel veel, maar in ons dorp zijn er een paar nijveraars, die met vrachtwagens hun ding doen. Die camions hebben een wielspoor dat blijkbaar net iets breder is dan die drempels, en als ze goed mikken, rijden die dus gewoon door, zonder de drempel te raken. Vooral midden in de nacht en 's morgens héél vroeg betekent dit dat de vrachtwagens op volle snelheid door onze straat "vliegen". Niet erg, zou je denken, maar dan hou je geen rekening met het feit dat er hier dus enkele putten in het wegdek zitten, waardoor de camions er in slagen niet alleen zelf te daveren, maar het gedaver door te sturen naar onze huizen, en meer specifiek naar mijn bed.

Rond drie uur wakker worden is dan ook normaal. Dan passeert hier een van die vrachtwagens...

Vandaar mijn hekel aan drempels en putten, kortom aan alles wat gedaver veroorzaakt. Niet alleen voor mijn eigen rug als ik hier moet rijden, maar dus ook voor mijn rust en mijn slaap.
Heel egoïstisch ben ik niet, ik wens ook heel de straat een goede nachtrust toe.
en aan de stad Oudenaarde doe ik, op mijn blote knieën gezeten, een smeekbede: Wilt u aub eens de baan Keirestraat en Hoek volledig en degelijk herstellen, aub !!!
getekend,
Een slapeloze bewoner.

 We leven in een bizarre maatschappij... Heb je er al eens bij stil gestaan, dat zo'n 100 à 150 jaar terug, de maatschappij héél anders was? Ik bedoel echt hééééééél anders !
Het zou bijvoorbeeld toen quasi ondenkbaar zijn geweest, dat ik, geboortig uit Oostende, zou gehuwd zijn met mijn vrouw uit Loppem, want de kans dat we elkaar zouden ontmoet hebben was toen wel heel klein, we woonden meer dan dertig kilometer uit elkaar ! Dat wij elkaar zouden hebben leren kennen in Zwitserland, dat was al helemaal onmogelijk !
Het bereik van de mens lag immers toen maar hooguit een paar dorpjes ver... Alles was immers te voet te doen, koetsen en dergelijke waren dingen die niet in het bereik vielen van de gewone kleine mensjes. Vandaar ook dat ieder dorp een echte entiteit was, een op zichzelf bestaand eilandje. Met alle benodigde mensen en beroepen om een normaal leven te leiden... Er was dus ook geen behoefte om buiten het dorp te gaan. Hooguit eens naar de kermis in het nabije dorp. Kwestie van een partner te vinden.

Nu rijden we met de wagen op zondag naar een rommelmarkt die veertig, vijftig kilometers ver af ligt, en ik rij dan echt niet ver in verhouding met veel anderen... Maar veertig, vijftig kilometer was toentertijd hemelsbreed ver weg... laat staan dat je dat eventjes zoudt doen om te voldoen aan een hobby, een liefhebberij...
De liefhebberij van toen, moest ergens dienstig zijn... Niet zo maar... Als je iemand had niet handig was met het penseel, dan gebruikte hij of zij die kennis voor het opsieren van de schamele meubeltjes... Nuttig om aangenamer te leven.

Toen deden de staat van de wegen er eigenlijk nog niet eens zo veel toe... Heel wat van die wegen waren zo oud, dat er duidelijke en diepe wielsporen waren, uitgesleten door eeuwen gebruik. Dat is ook al zoiets... Ik ben hier komen wonen in een nieuw huis, met een arduinen dorpel... Nu is dat al duidelijk een stukje uitgesleten door onze voeten. Arduin lijkt hard, maar slijt dus veel rapper dan we zouden denken... de wegen van toen dus ook.

Maar alles was veel kleinschaliger, en het is pas met de industrialisering dat daar echt verandering is in gekomen. De opkomst van de trein, de tram... en plots zag je mensen migreren van de ene kant van het land naar de andere... In Luik waren hele wijken waar Vlaams de voertaal was !

Kortom, het is pas in de laatste 150 jaar dat onze wereld is veranderd ! Na eeuwen van bijna stilstaand leven, kwam daar plots een totaal nieuwe maatschappij tot stand. Niet zonder de nodige kleerscheuren, maar uiteindelijk in een groeiende economie...

Sinds kort zitten we nu in Europa, Europa als een structuur, en weer zien we de maatschappij veranderen, zien we de wereld kleiner en kleiner worden. Horen we op TV dat studenten in andere landen gaan studeren, omdat het eigen land te duur is... Horen we dat onze kinderen werken voor werkgevers uit heel andere werelddelen...

Ik weet niet waar we naar toe gaan, wel zie ik dat de nationale structuren aan het wankelen gaan. In heel wat landen zie je minderheden op staan tegen de veranderingen, en zie je tezelfdertijd de structuren fusioneren tot grotere entiteiten, waarin die kleine minderheden helemaal dreigen te verdwijnen. We gaan naar een nieuwe maatschappij, waarin nieuwe evenwichten moeten worden gevonden, worden gemaakt, en waarin de huidige politieke wereld duidelijk het roer kwijt is. En waarin ook de economie wankelt tussen nationale en globale structuren...

Kortom, een verandering, haast even groot als toen, zo'n 150 jaar terug... En hoe we die drempel moeten nemen ???

tot de volgende ?

't blijft maar regenen

Image by ~ Pil ~ via FlickrMaar ja, als ze hierboven ook naar het nieuws kijken, en wat Di Rupo and the gang hier allemaal aan het verbrodden zijn, dan lachen ze daar tranen met tuiten of wenen bitter van ellende... Een andere optie is er niet, maar water komt er van, en drupt op onze regio's... Zowel de Vlaamse als de Waalse regio liggen nat, verzopen onder de lach- of ellende-tranen.

Ach, maar ik wil niet wéér over politiek gaan zwammen. Het wordt, wat zeg ik, het IS vervelend. Er is tegenwoordig eigenlijk ook geen kat meer die er nog echt van wakker ligt. Als je luistert naar de man in de straat, dan hoor je niets, zie je hoogstens nog een schouderophalen. Aan de tapkast, stijgt met het alcoholpercentage in het bloed ook het doorzicht in de politieke situatie. Dit lijkt me geen toeval. Wellicht bedrijft men ook op die manier politiek ???

Maar 't blijft maar regenen, het graan staat te rotten op de velden, en de maïs krijgt meer en meer de allure van rijstvelden, met de voeten in het water staan groeien. De maïsvelden zijn bronnen van zwarte ratten, dat is een gekend fenomeen. Nu worden ze massaal vervangen door waterratten, of er is een ratten-omscholing bezig. Hoe ze die maïs ook ooit van het veld zullen halen??? Dat is de hamvraag, nu ziet het er naar uit dat ze, net als het graan, gewoon mettertijd zal staan wegrotten, tot jolijt van de ratten.

Toch bestaat er een middel...
Een hele tijd gelden hadden we hier ook eens zo'n verzopen velden. Eén boer kon zonder problemen zijn velden bewerken, maar ja, dat was maar een keuterboertje, hij werkte nog met paarden... En die konden op het veld, en deden hun ding... De grote kolossen van machines stonden tot aan de assen in de modder, en grote machines moesten komen om hen er uit te sleuren... In de velden waren diepe sleuven als sporen van het mechanische debacle...

Paarden werken niet zo vlug, bewerken niet zo veel land in één keer, maar zij raken er wel door, en bovendien, zij stampen de velden niet meters diep hard dicht, zodat het water niet meer weg kan. Als natte zomers het nieuwe gegeven worden van de klimaatswijziging, dan moesten we maar weer eens kijken of werken met paarden niet weer de optie is. Bovendien is het veel leuker om naar te kijken, en is het veel natuurlijker. En weet je, paarden slikken veel minder olie als brandstof. Met de huidige prijzen betekent dat ook iets. En weet je, paarden hebben al die plaats en manoeuvreerruimte niet nodig, zodat je misschien weer rond de velden grachten kunt aanleggen, voor een betere afwatering, en her en der een boom kunt laten staan, die zorgt voor wat schaduw en voor leven in het algemeen.
Maar ja, ik ben maar een dromer...
gelukkig maar.

En ze zijn er nog, die mooie zware werkpaarden. ook al worden ze nu niet meer echt gebruikt voor het werk, maar ze zijn zo mooi, dat ze nu bestaan bij gratie van hun schoonheid. Links en rechts staan ze als massieve blokken in de wei, en iedereen bekijkt hen... met een beetje nostalgie ?
Onlangs hebben Anny en ik hen staan bewonderen in Puienbroek, op de tentoonstelling van de Stichting Levend Erfgoed. Je moet daar echt eens op googelen, je vindt er een interessante site, en ook pakken foto's.
En wie weet, misschien krijg je ook wel inspiratie, en hou je voortaan kippen of konijnen van een eigen inlands ras, in plaats van die vreemde dingen.
Want vroeger werd niet alleen gekweekt met een oog op het nut, men had ook oog voor schoonheid. Soms met een bijbedoeling... Konijnen werden in effen wit of effen zilvergrijs gekweekt, ze waren even lekker, en je kreeg meer voor het vel van de bontindustrie...
Praktisch en modebewust konijnen kweken... Ze waren ook niet gek, onze voorouders.

tot de volgende ?

leukerds

Image by Erf-goed.be via FlickrHet valt mij op dat er de laatste tijd al een pak politici de politiek hebben verlaten, of hun vertrek hebben aangekondigd... De ratten verlaten het zinkend schip ???
Maar gisteren hoorde ik een discussie over het feit dat een politicus die zelf vertrekt, omdat hij een andere (veiligere ?) job heeft, ook nog eens zo'n slordige 300.000 eurootjes opzegvergoeding krijgt... Na de plotse hetze is betrokkene wel zo "vriendelijk" dit recht te laten vallen.
Maar hoeveel zijn er die geen aanval te verduren kregen, en toch proper en netjes die opzegvergoeding (zij noemen het anders, maar in feite is het een opzegvergoeding) op streken... Hupla, netjes 12 miljoen oude Belgische frankskes op het spaarboekje van de sukkelaar.
Het zegt ook iets over de vergoeding die die mensen maandelijks krijgen als ze aan het werk zijn (sic) als politicus. Er bestaat een PPS-je met foto's van slapende, gapende, krantenlezende, telefonerende en zelfs blote-madammen-bekijkende politici die je ongetwijfeld ook al eens te zien kreeg.
Mochten ze echt werk verzetten, dan zou ik daar nog over kunnen, maar... ach, laat mij niet vloeken !

En het ergste is dat wij er in ons Absurdistan ook nog zo veel hebben ! We hebben regeringen op overschot, met allemaal dik betaalde postjes, dik betaalde pensioenen nadien, en dikke opzegperioden als ze het aftrappen of er (eindelijk) uit gezwierd worden.

Wel weten we nu al dat we, als gewone burger, straks dik gaan moeten inleveren, meer lasten betalen op diverse wijzen, en beperkingen gaan krijgen op de inkomens die we hebben... Want het land is in nood, heeft geld nodig...

Hoeveel zouden straks die politici gaan inleveren?
juist, ja.

Mij gaat het het niet over die opzegvergoeding als dusdanig, ik kan het velen dat iemand die zijn job kwijt raakt (ook al gaat het over een dubieuze functie), een opzeg krijgt. Een overbrugging om ander werk te gaan zoeken. Maar in hoever gaat dit op voor een heleboel van die politici ? Ik ken er heel wat die als politieker ook nog advocaat zijn, en ook al oefenen ze zelf dat beroep dan niet meer uit tijdens hun politieke loopbaan, meestal blijft dat advocatenbureau wel werken, bij gratie van collegae die er werken en van stagiairkes die er ervaring opdoen. In hoever moet je in dergelijke gevallen een overbrugging hebben van een periode zonder inkomen ? Ook kennen we een heel pak politici die naast hun job (nu ja...) als politicus ook nog heel wat acoteetjes hebben als in allerlei comités en commissies, in bedrijfsraden en adviesbureaus.... Telt dat niet mee als inkomen ? Er zijn er bij die héél lucratief zijn ! Ik hoorde al cijfers die de politieke wedde doen verbleken...
Ik zou dus pleiten dat men bij politiekers eerst eens het volledige inkomen checkt, en van daar uit oordeelt over het al dan niet recht hebben op, en op hoeveel. Je kunt immers, met de beste wil van de wereld de politici niet gaan beoordelen met dezelfde maatstaven als een gewone werknemer.

Decroo wees er op dat een politicus het wel eens heel moeilijk kan hebben , om na een politieke carrière terug een job te vinden in het normale tewerkstellingscircuit. Hij nam daarbij zelf de term ontluizingsperiode in de mond... Daar kan hij uiteraard wel een punt hebben... Mocht ik werkgever zijn, ik zou inderdaad niet vlug een politicus in dienst nemen... De meesten blinken niet uit in eerlijkheid en loyauteit, zaken die in het normale tewerkstellingscircuit wel degelijk tot de vereisten behoren. Stel dat jij een arbeidsplaats weg te geven hebt, zou jij daar een politieker in zetten???
Ik ook niet.

Maar Decroo volgende, moet de gemeenschap dan daar voor opdraaien?
De tijd dat de bewoners van dit land nog geloofden dat politici mensen zijn die zichzelf en hun loopbaan opofferen ten bate van de gemeenschap... dat is een al heel lang geleden. We zien ze momenteel wekelijks (on)bezig op TV... Oersaai om naar te kijken, maar wel heel degelijk om er de bevolking op te attenderen wat die mannen met ons geld doen.

Ach, laat er me niet over door gaan... Ieder weldenkend mens weet al alles wat ik hier vertel... Ik breng niets nieuws.

Wil je geen revolutie beginnen, dan is er misschien een vreedzaam middel om de zaak toch een beetje te veranderen: kies rustig voor de partij van je keuze, maar kies alleen voor de mensen die op de zogenoemde onverkiesbare plaatsen staan... Dus niet op de kop, niet op de staart, maar krek in het midden van de lijst. Op die manier krijgen we diegenen in het parlement, die er door de politici eigenlijk niet gewild worden... en dat kan alleen een verbetering brengen, want slechter? dat kan niet...

Oh ja, mijn knie doet helemaal geen pijn meer ! Dank zij die gekke "vibrator" met drie pootjes is de pijn weg, of... het zou van zelf ook weg gegaan zijn... Kortom, mij rest weer alleen mijn rug, en momenteel gaat dat redelijk. Gisterennamiddag zijn we toch nog gaan rommelmarkten in Burst, en kwamen daar Bart en co tegen... Het was meer dan tijd dat de markt "op" was, want ik verrekte van de pijn, maar eventjes gaan zitten bij een pint en een leuke babbel, en het ging al weer in de reden... Dus hoor je mij niet klagen.

tot de volgende ? (op de foto: Burst)

onweer episode oneindig...

Image via WikipediaGisterenavond zijn we met Bart en co gaan chinezen... 't Was lekker en plezierig.
Na het avondmaal bood de Chinese dame van het restaurant nog iets aan... De een nam een sake, de ander een koffie of iets anders, mama was nog thee aan het slurpen, en zag dat er nog heel wat in de kan was, dus zei ze dat ze niets moest hebben... Daarop kreeg ze een doosje cadeau, waarin een gek ding, een dikke knop met daaronder drie pootjes... Als je er op duwde ging het spel aan schudden en beven, en Bart zei dat het een vibrator was... Het blijkt een soort ding te zijn voor acupressuur. Ik heb het 's avonds laat nog geprobeerd op mijn knie, en verrekt, het helpt nog ook. Ik moet het eens proberen op mijn rug...
Maar dus,
na de gouden tor... nu ook de vibra tor...
Het is een modern ding, je moet het op laden via de USB van je kwampjoeter.

Toen we naar huis reden, zagen we nu en dan de hemel oplichten: onweer, en we reden er recht naar toe. Toen we thuis kwamen begon het al te regenen en hoorden we de donder rondom ons. Eens in ons bed, heb ik weer het rolluik omhoog gedaan, en wat gekeken naar het klank en lichtspel... en geluisterd naar de plensende regen.

Vanmorgen om vijf uur werd ik wakker en lag nog steeds of weer (?) naar de regen de luisteren. Normaliter zouden we vandaag naar Burst gaan, naar de rommelmarkt... Maar in zo'n weer... Maar toen we opstonden was het niet meer aan het regenen. Voor alle veiligheid eens gekeken naar de buienradar.. We zijn maar thuis gebleven, want er komt nogal wat regen onze kant op, en terwijl ik dit aan het schrijvelen ben, is het al weer volop water aan 't gieten.

En zo zitten wij hier dan weer te genieten van deze propere zomer...

Onder mijn lindeboom staat een trosselke wielertoeristen, te schuilen... Maar wellicht begint het door de boom heen te druppen, want regen of geen regen, ze zijn weer weg... 't Zal met fietsen misschien niet hetzelfde zijn als met joggen, maar om te joggen is zo'n regenweer eigenlijk heel lekker, er is dan zuurstof met hopen. Maar met een fiets lijkt het niet hetzelfde... Als je ze ziet voorbijrijden, dan hebben ze allemaal zo'n zwarte streep modder op hun onderrug... ze zien er niet uit, zeker niet hun achterkant.

Heel lang geleden waren wij lid van "Dwars door Brakel", een wandelclub, en gingen iedere week wandelen. In de regen is dat ook niet zo leuk. Ik moet eerlijk zeggen dat van alle sporten alleen joggen leuk blijft in de regen, al de rest is leuker in goed weer, ook al moet het voor de meeste sporten liefst niet te warm zijn.

Soms heb ik heimwee naar dat wandelen en joggen... Maar ja, het kan niet meer, en daar moeten we ons bij neer leggen, willen of niet. Maar och, er zijn nog zat dingen die we wel kunnen, dus... we laten het niet aan ons hart komen. Een mens moet tevreden zijn met wat hij heeft en kan, dan ben je gelukkig. Het is maar erg voor diegenen die altijd net willen wat ze niet kunnen hebben of kunnen doen, die maken zichzelf ongelukkig.

Het is een beetje als de wachtzaal bij de dokter...
Je kunt je daar zitten opjagen, ongelukkig zitten maken, of je kunt het beschouwen als een onverwachte rustpauze... en misschien zelfs als een kans om nieuwe mensen te leren kennen, veel leuker dan daar allemaal te zitten naar het plafond kijken of de verlossing nog niet komt.

Ach, de kunst is de dingen pakken zoals ze komen, en content zijn en blijven.
Ik zit hier juist eens de rekening te bekijken van de huisvuilophaling... In een half jaar hebben wij 161 kg afval geproduceerd... Eigenlijk nog meer, want we hebben kippen die een pak afval opvreten en ons nog belonen met eieren. Maar 161kilo ! Dat is toch een heel pak, met twee mensen. Ik ga me nu nog meer ergeren aan al die overbodige verpakkingen. Je haalt wat salami, en je komt thuis met een schaaltje in isomo, een heel vel plasticfolie en ook nog wat salami... En daar zit ook nog een velletje aan. Allemaal dingen die je niet hebt gekocht, maar die je wel twee keer moet betalen ! Een keer bij de salami, en dan nog een keer bij de afrekening van het huisvuil.

Het is misschien allemaal veel properderderderder dan vroeger, maar we hadden toen toch niet al dat afval, en we moesten ook niet al die plastic maken en die isomobakjes... en dat zijn allemaal olie-derivaten, tot meerdere eer en glorie van de olieproducenten... Kunnen ze nog wat landen gaan "bevrijden" à la Libië en co... omwille van het smeer, likt de kat de kandeleer...
Ga je naar een beenhouwer, dan heb je wat minder afval, maar dan betaal je een pak meer, kortom, de rekening is en blijft veel hoger dan logisch is.

en ik... ik betaal de rekeningen...

tot de volgende ?

Laura...

Image via WikipediaIk weet niet van waar de naam komt, maar de naam Laura voor de zon is hier gemeengoed. Ik vermoed dat het iets te maken heeft met het Franse L'aurore, de dageraad.
Maar hoe dan ook, ze is er !
Gloeiendheet, veel te heet om goed te zijn. Gisteren nog fris, vandaag heet en morgen...onweer en regen.
Ik herinner me niet nog zo'n zotte zomer te hebben meegemaakt, maar het menselijke geheugen in deze dingen is zwak. Best mogelijk dat er nog zo'n "zomers" geweest zijn.
En heel erg is het nog niet, in achttienhonderd in de zeventig is er ooit een grote vulkaanuitbarsting geweest, (niet de Krakatau, een andere) waardoor het bijna heel de zomer heeft gevroren en gesneeuwd... Honger alom en massa's doden in Europa, Amerika en wellicht ook andere delen van de wereld, maar daar werkte de pers toen nog niet zo efficiënt...
Het kan dus nog véél slechter...

Op de wereld zijn er honderden vulkanen... Als er ooit eens een hele resem in het zelfde jaar serieus van hunne tetter maken, dan krijgen we misschien weer iets à la uitsterven van de dinosaurussen... maar nu met de mensheid.
Er hoeft daarvoor dus echt geen reuze grote meteoor op ons dak te vallen ! Een resem vulkanen en 't is bingo !

Bovendien is zo'n koude periode niet onmiddellijk hersteld ! Als de koude iets meer dan een jaar blijft hangen, dan blijft hij automatisch nog een tijdje langer, gewoon omdat eerst alles weer op temperatuur moet komen, en dat gaat niet in één, twee, drie... Dat de wereld door vulkaanuitbarstingen drastisch afkoelt heeft alles te maken met fijn stof in de hogere atmosfeer, waardoor het verwarmende zonlicht de aarde niet bereikt.

Kortom, we voelen ons heel wat, maar in feite zijn we niet eens de luizen in de pels van de Aarde.

Als de aarde een werkelijke fameuze niesbui heeft, zitten wij een jaar in de kou.

Maar vandaag is het dus warm, blij dat we Laura even zien, maar ze overdrijft weer, en 't blijft niet duren. Vanmorgen zijn we naar Machelen (Zulte) geweest naar de rommelmarkt... Een mooi leuk dorpje, dat helemaal heringericht is, en nu echt heel mooi is. Het is nog een dorpje met een oude kern, en een kerktorentje met een peertje bovenop de toren. Ik had deze keer heel veel geluk bij het zoeken van een parkeerplaats, een wagen die weg reed, ik in dat gaatje, amper 50 meter van de markt... Morgen - als het nog niet regent - zal het wel anders zijn in Burst.... Dat is een heel grote markt...

tot de volgende ? foto: Machelen aan de Leie...

De Gouden Tor

Image via Wikipediaofte voor de wetenschappers onder u: Cetonia Aurata
een tor van zo'n 2 cm lang en 1.25 cm breed, prachtig goudgroen gekleurd, met wat geel witte vlekjes. Irriserend !
 leeft op grote bloemen, met voorkeur voor rozen.
Gisteren gevonden door mijn kleindochter, en liefdevol op mijn mooiste rozen gezet...
Als mijn rozen er nu half opgevreten bijstaan, dan zal dat door de liefde voor dieren zijn, en specifiek voor die blinkende kever... Foto hiernaast...



Geef toe, het is een mooi beestje, en sterk ! Het vloog plots op, knotste tegen het vensterraam, viel in een bloempot, maar zelfs geen schedelbreukje. Je moest het eens zelf proberen ! Ik weet niet of het braafjes is blijven zitten op mijn rozen (Koning Boudewijn is de naam van de variëteit in casu).  Maar ik ben toch blij dat ik heb mogen kennis maken met het beestje. Het heeft me twee boekwerken doen doorworstelen vooraleer ik het gevonden had.

Het beestje deed mij meteen denken aan de miljoenen gedode kevertjes die nu alleen hun dekschilden mogen tonen aan wie in het koninklijk paleis te Brussel naar het plafond kijkt. Van pelsmantels spreekt men schande, maar die dekschilden komen toch maar van insecten, en dat zijn ... och ja, het zijn ook beestjes... Ik zie er eerlijk gezegd weinig verschil in, tussen het doden van die glanzende kevers en het doden van een zeehondenjong.

Ik ben niet zo'n gaia- of peta-natuurliefhebber, maar je moet toch geen beesten doden voor de lol. We zijn als mens omnivoren, dus hoort vlees ook bij ons logische voedsel, en ik kan me voorstellen dat indertijd een dierenvel zowat de enige oplossing was om warm te blijven, maar dat is nu niet meer het geval. We hoeven tegenwoordig echt geen beestjes meer te slachten omwille van de pels, we kunnen even goede mantels maken van andere stoffen, en we hoeven geen kevers te doden om een plafond te doen blinken, daar zijn ook genoeg kunststoffen voor.

Toch veroordeel ik niet alle doden... Ik kan het best vinden met jagers en vissers, als die het op de goede manier doen, en met liefde voor het dier. Wellicht zouden er zonder de vissers en de jagers nu nog veel minder dieren te vinden zijn in het wild, dan nu al het geval is. Let op, ik ken ook jagers die geen rekening houden met evenwicht in de natuur, en ken ook vissers die geen eerbied hebben voor de vissen die ze vangen. Net zoals je vee ziet kweken op een goede manier, maar ook op onmenselijke manieren.
Maar dat is een oeverloze discussie, en iedereen zal wel ergens zijn eigen grens stellen... Iedereen zal wel ergens op een andere manier "menselijkheid" interpreteren. En dat is ook een beetje logisch, want de mens is een individu, en een kind van zijn opvoeding en zijn milieu. Daar schreef ik al eerder over.

Maar er is duidelijk een evolutie bezig in de "diervriendelijkheid"... Honderd jaar geleden was er nog geen kat die vriendelijk was voor de dieren (buiten hond, paard en misschien de kat)... Dierenliefde is een recente evolutie in het mens-zijn... Ik vind het een goede zaak, maar men doet het weer op de geijkte menselijke manier... Heel de geschiedenis door zien we dat de mens in zijn opvoeding van zijn eigen kinderen telkens weer van het ene uiterste naar het andere glijdt... Iedereen spreekt van de gulden middenweg, maar die lijkt nooit bewandeld te worden. Het lijkt er sterk op dat we bij dierenliefde hetzelfde fenomeen tegemoet gaan, van het ene uiterste naar het andere, zonder ooit de logische middenweg te vinden... Toch is het goed dat de mens eindelijk bewust is van de andere levende wezens rondom hem, en vooral, van heel het milieu, heel de biosfeer.

En misschien is het op zich niet echt slecht dat er Gaia en Peta zijn, ook al zijn ze veelal te extreem naar mijn gevoel, ze hebben in ieder geval de mens wakker gemaakt, hebben het dier doen bekijken op een andere manier, een betere manier. Idem dito voor de milieubewegingen, die ook in veel gevallen te extreem handelen en denken, maar die daardoor net een beetje beter evenwicht brengen in het geheel. Ook al ben ik het niet steeds met hen eens, ik ben hen dankbaar voor het feit dat zij zorgen voor een nieuw bewustzijn. Ze zijn er - zeker nu nog - nodig, om de mens bewust te maken, maar soms zijn ze zo extreem dat het wel eens negatief werkt. Die gulden middenweg, weet je wel... Het probleem is dat je met extremen heel moeilijk tot een akkoord kunt komen... Kijk maar naar de regeringsvorming...

Dat brengt ons meteen naar een ander item... Spanje ken je wel, een land waar ook "gemeenschappen" bestaan... Catalonië en Basken... In een van die Spaanse onderdelen zijn nu speciale maatregelen uitgevaardigd, maar die tellen alleen voor de echten, niet voor Spanjaarden, die nu migranten zijn in eigen land.... Een ideetje voor Dewever ? In Vlaanderen Franssprekenden de werkloosheidsvergoeding ontzeggen...  Een grandioos middel om begrip te kweken voor elkaar...

djudedju, de Belgische politici hebben niet het patent op stom zijn...
je moet gewoon maar politieker zijn, in welke natie ook...

ik krijg nachtmerries

tot de volgende ?

de eerste schooldag...

Image by geertr via Flickr1 september... de klassieke eerste dag van de hervatting van de school...
Mar vandaag is het donderdag, en ik weet begot niet of school dan wel begint of niet. Ik moet het toch eens na vragen aan mijn dochter/schoondochter... 'Maar 't zal wel, twee dagen zijn net geschikt om de leerlingen de lijstjes mee te geven van wat ze allemaal moeten aankopen...   Want het gratis onderwijs is verdomd duur !
De school vult een heel groot en heel belangrijk stuk van het mensenleven, toch in onze contreien. En je hoeft daarvoor niet eens aan universiteit en zo te denken, iemand die tot zijn 18 naar school gaat, doet daar blijkbaar genoeg stof op, om een of ander technisch beroep voor het leven uit te oefenen. ook al moet hij zich -veelal zonder echte studie- voortdurend blijven bijscholen in de praktijk.
En voor een kind is een schooljaar een héél lang gegeven...
En ze hebben gelijk !
Voor mij is een jaar momenteel maar een vijfenzestigste deeltje van wat ik al heb gehad, voor een kind van 14 is dat een véééééééél groter deel !
Je moet een taart maar eens in 65 stukken snijden, je hebt onooglijke brokjes over, hapklaar als het ware. En zo lijkt ons, aan die leeftijd het jaar ook. Eén keer slikken en 't is voorbij.
Vanmorgen bekeek ik met weemoed de zon, nu al laag bij de horizon, en al weer aan de rechterkant van de kerk van Sint Maria Horebeke... De dagen zijn al weer serieus gekort... 't Wordt straks weer winter, en we hebben nog geen zomer gehad. We zijn van een bijna te schitterende lente rechtstreeks de herfst ingesukkeld. Het jaar is weer al voor tweederden voorbij.
't Gaat precies altijd maar rapper en sneller en vluggerderder.... Wellicht omdat het in verhouding met ons ons voorbije leven altijd maar een kleiner brokje van de taart wordt.

's Nachts is het ook al een stuk kouder...
Schooltijd...
Ik pijnig wanhopig mijn hersenen naar namen van leraars van toen, medeleerlingen, maar ik kom niet verder dan hooguit een tiental namen. En van sommige zie ik nog het gezicht voor me, maar weet ik er geen naam op te plakken, en van andere net omgekeerd. Maar ik ken veel meer gezichten dan namen. Ik heb blijkbaar voor gezichten een visueel geheugen... Van de lessen herinner ik me veel minder dan van de kwajongensstreken die we deden. Gek allemaal.
Iedere keer verbaas ik me weer over het menselijk geheugen, en de manier waarop dingen al dan niet gestockeerd worden in onze hersenen-databank.
Politiemensen weten hoe zwak het menselijke geheugen is, en vooral, hoe makkelijk het te beïnvloeden is. Daarom is het voor een getuigenis duidelijk belangrijk dat je meteen zou opschrijven wat je allemaal hebt gezien, nog voor je met anderen hebt gepraat. Want als er iemand zegt dat de dader een grijze vest droeg, dan is de kans groot dat in jou geheugen plots ook de vest grijs wordt, zonder dat je het weet, zonder dat je het beseft...
Met andere woorden, je kleurt je geheugen bij, zonder dat je dat weet, zonder dat je dat ook maar beseft. Heel wat reclamecampagnes maken van dergelijke technieken gebruik, om dingen in je geheugen te planten. Zo kan het best zijn dat je plots een ander soort zeep uit de rekken haalt, zonder er echt bij na te denken, omdat in je geheugen plots die andere zeepsoort vooraan staat in je geheugen. Je moet als het ware attent zijn om niet in te gaan op de reclame. Dat is dus heel wat anders dan dat je overtuigd bent, of nieuwsgierig, men heeft je gebrainwasht... en je bent je er niet bewust van.

In de school vormt men je geheugen naar een enorm pak kennis. Een hele bibliotheek wordt beetje bij beetje in de kinderhersenen ingeprent. Op zo'n manier dat het bij de hapklare beetjes zit, gereed voor gebruik. Het tweede deel van de scholing is (of zou moeten zijn) dat men leert die hapklare wijsheid te gebruiken. Je staat voor een bepaalde opdracht, en je weet hoe je dat moet oplossen. De oplossing zit niet in je hersenen, maar alle nodige stukken zitten er wel, en men heeft je geleerd hoe je het moet doen om net die stukjes wijsheid in net die volgorde te gebruiken...
Fantastisch !
En veel leraren zijn zich wellicht niet of onvoldoende bewust van het belang van wat ze doen. Veelal brengen ze dan ook niet de liefde voor de kennis bij, maar alleen de kennis in een oeverloos opdreunen. Veel efficiënter is het de lessen aangenaam te maken en de linken mee te geven naar andere dingen. Vooral de zogenaamde blokvakken hebben een negatieve naam, wat helemaal niet nodig is. Neem nu geschiedenis, voor velen een stom blokvak, voor mij een heerlijk iets, waar ik nog steeds graag in zit te neuzen. Dat ik dat graag doe heb ik te danken aan één leraar die ons geschiedenis leerde op een aangename manier, en met de linken naar het heden en naar het vervolg en de gevolgen van de dingen. Data moesten we bij hem niet leren, wel het belang voor het gevolg, het vervolg van de geschiedenis. Vandaag de dag bekijk ik ook het nieuws anders dan vele anderen, want het nieuws, dat is immers de geschiedenis van morgen... Welke gevolgen zou dat hebben, wat is in feite de achtergrond, waarom gebeurt dat en waardoor is het ontstaan...

Leren is heerlijk...
... als het goed wordt aangebracht.
Daarom vandaag van mij geen stom berichtje met veel moed-wensen aan de leerlingen, maar een smeekbede aan de leraars dat zij blijven inzien wat ze aan het doen zijn, en hoe belangrijk hun taak is. En vooral, hoe ze het moeten doen om het aangenaam en werkelijk interessant te maken, niet als een blokvak, niet als een oeverloze opsomming van gegevens, maar als een tandwieltje in het grote geheel... Heel klein, maar heel belangrijk...

Ik wens heel de schoolgemeenschap veel inzicht, veel geduld en vooral veel liefde voor het vak toe !


tot de volgende ?