Politiekus ?

Image via WikipediaLouis Tobback schrijft ook een blog, een politieke blog... Of liever hij dicteert zijn tekst aan een schrijvelaar met dienst.
Louis fulmineert nogal (terecht) tegen de wel zeer rechtse houding van een Bart De Wever, die dolgraag de PS uit de regering zou laten, om zeker rechts te kunnen regeren, maar die anderzijds de PS van Di Rupo niet kan missen om de staat te hervormen (lees afbreken).
Louis heeft gelijk... Ook al lijken veel mensen nog steeds niet te zien hoe rechts De Wever wal is.
Vandaar ook mijn titel, rechts betekent gewoon onder meer dat de kleine man in een strakker gareel moet lopen. Of, straks krijgen we van de politicus een politiekus... Nog meer camera's in de straten, nog meer gegevens op de chip van onze identiteitskaart, en nog meer opvolging van al onze passen via gsm, bankkaart en dergelijke meer.  Misschien zelfs ook wel de volle stap van controle van onze uitgaven met de bankkaart, zoals de winkel dat doet om je koopgedrag in te schatten, nu door de regering om te zien waar ze best bijkomende taksen kunnen op leggen...
Het ultieme voorbeeld van rechts dateert al van een tijdje terug... In de jaren 30 en begin veertig in Duitsland...  Uiteraard hoeft rechts niet ook al de uitwassen te vertonen die er dan waren, maar het is goed dat wij dat beeld voor ogen houden, en op passen voor te rechtse neigingen.
Nu, té is nooit goed, zegt het Vlaamse spreekwoord, en het spreekwoord is juist. Het is nooit goed om te veel naar rechts of naar links te zwalken, de gulden middenweg zou logisch gezien het meest evenwichtige zijn. In de praktijk is dat nooit zo, en zien we nog al vaak dat links en rechts elkaar opvolgen, om de uitwassen weer wat recht te trekken. Niettemin is het nooit goed te zien dat de lijn extreem aan één kant gaat lopen...
Als we nu, in de naweeën van de crisis de rechtse kaart trekken, met uitschakeling van de linkse stem, dan kan dat voor de sukkelaars van de maatschappij faliekant aflopen. Het is een van de kenmerken van ultrarechts, dat achterblijvers achter gelaten worden.
In een maatschappij waarin werkloosheid bestaat, kan men de werklozen uit sluiten die langer dan een bepaalde tijd werkloos zijn, ook al is er geen werk voor hen. Kan men zieken en mindervalieden in het verdomhoekje gaan zetten... En kan men het migratiebeleid zo streng uitbouwen, dat de sukkelaars van deze wereld nog wat dieper in de put worden gestopt... en wie weet, misschien krijgen we wel een heel donkere historische herhaling, en worden nu niet de Joden maar de Moslims geviseerd... Er zijn nogal wat mensen die nu gedachteloos mee huilen met de wolven in het bos, en alle kwaad toedichten aan die groep in onze maatschappij.
TE...
Te is nooit goed...
En dus, ook al ben ik geen socialist, zou ik heel blij zijn dat de PS er wel bij zou zijn, al was het maar om de boel wat in evenwicht te houden.
Ook al is het misschien allemaal minder erg dan het er uit ziet, want de socialisten zijn niet meer socialistisch, maar hellen naar het burgerlijke, de liberalen zijn niet meer liberaal maar hellen wat naar het socialisme... Gewoon, omdat geen enkele traditionele partij zich nog echt durft te profileren... Men wil open staan, breder draagvlak bieden, en dus halen alle partijen overlopers van anderen met open armen binnen, tonende aan de wereld hoe breed zij wel zijn van mening en hoe verdraagzaam, hoe allen bij hen terecht kunnen...
En dan zijn ze verwonderd dat de echte socialist, de echte liberaal, de echte CD&V-er kotst van die dubbelhartigheid... en soelaas zoekt bij extreme partijen , die in onze huidige maatschappij helaas vooral rechts te vinden zijn...
Ach, ik heb het al zo dikwijls gezegd en geschreven... Maar hier geldt ook weer een Vlaams spreekwoord: "Wat baten kaars en bril als de politicus niet zien en wil..."

Deze namiddag ga ik bij Willy, een van de vrienden waarmee we gaan vissen, om zijn aquarium op te starten... Willy is de trotse bezitter geworden van een aquarium, maar heeft er geen idee van hoe je dat ding moet gebruiken. Maar hij is verstandig, en vraagt hulp aan een man die al jaren vissen houdt. Dat is veel wijzer dan wat de meesten doen, die zo maar beginnen, vissen bij elkaar steken die helemaal niet bij elkander kunnen, of die elkaar opvreten, of die geen benul hebben van het belang van filtersysteem en hoe je dat doet werken op een adequate manier ... Je ziet dan ook op de tweedehandsmarkt heel veel aquaria pronken... Allemaal van mensen die te vlug, te verkeerd begonnen zijn en na heel wat mislukkingen (die véél kosten !) de bak maar proberen te verpatsen...
Als je ooit mocht besluiten dat je ook wel zo'n mooie bak met visjes zoudt willen hebben, ga dan te rade bij mensen van wie je weet dat ze al jaren daarmee bezig zijn... Ze zullen je helpen om een heleboel fouten te vermijden. Fouten die je veel kosten, veel vissenlevens kosten, en je na een tijdje laten zitten met een onooglijke bak waarin algen en dergelijke je van alles laten zien, uitgenomen dat lieflijke beeld van visjes die een levende televisie zijn, een streling voor het oog...
Zelfs doorgewinterde aquarianen hebben bij het opstarten van een nieuw aquarium soms te maken met  moeilijkheden, die hij echter door ervaring vlot kan oplossen. Zo heb ik ooit eens  een aquarium opgestart, die na enkele dagen was veranderd in een grote bak met erwtensoep... Zweefalgen kunnen heel snel heel je bak vertroebelen ! De oplossing is simpel, je zet gewoon heel je bak in het pikdonker (bv omhullen met inpakpapier) gedurende een volle week. Je zult zien dat het water dan weer kristalhelder is, en dat je vissen nog steeds vrolijk rondzwemmen na een wel heel lange nacht.
Een zee-aquarium is heel andere koek, en daar ken ik ook niets van. Het is héél mooi, maar je moet ook veel meer investeren, de vissen en het benodigde materiaal is véél duurder. Als je dat wilt doen, dan moet je heel zeker te rade gaan bij iemand met ervaring, want daar is het systeem nog véél gevoeliger voor fouten dan bij zoetwatervissen.

Héhé, dat is veel vrolijker dan dat verdoemde politieke geharrewar waar we nu al bijna een jaar in zijn ondergedompeld, en er is nog geen oplossing in zicht... en al zeker geen goede oplossing ....

tot de volgende ?

Virtueel leven ?

Image via WikipediaAl een tijdje ben ik ook verbonden via enkele "sociale netwerken" met een pak vrienden en bekenden. Vooral Facebook vind ik leuk, omdat de meeste mensen dat niet individualiseren, en je dus al hun gepraat kunt lezen, met al hun vrienden en bekenden. Je wereld wordt er een stuk ruimer door, en je blijft je verwonderen over wat de mens bezig houdt.
Zo zie ik ook op Face book een heleboel mensen spelen in hun virtuele wereldjes. Een heel pak zijn plots boer geworden en planten kool en snijbiet, anderen hebben een virtuele winkel of zelfs een hele stad onder hun virtuele hoede.
Ik heb het "genoegen" gehad om zo'n virtuele boer aan het werk te zien, die in één beweging zaaide, oogstte en te koop aanbood. Geen echte boer kan hier tegen op.
Ik vond het oersaai, stikvervelend... maar blijkbaar boeit het dus duizenden en duizenden mensen. En het zijn geen kinderen die dit spel spelen, nee, volwassenen zijn hier heel serieus bezig om tijdelijk te gaan leven in een wereld die ze naar hun hand kunnen zetten.
Want ik denk dat dit net het je van het is... Je beheert je eigen wereld, je bent plots een persoon met macht, je melkt je koe, die niet kan tegenpruttelen op het moment dat jij dat wilt. Ook al zijn er enkele regeltjes ingebouwd, er is speelruimte genoeg om te manoeuvreren. Het moet wel een mogelijke wereld (?) blijven, maar binnen die grens kun je heen en weer wippen. Je vindt op je veld plots edelstenen of een kalf met een vlek in de vorm van Europa en ga zo maar door, maar je doet er dan zelf iets mee. Je beheerst, je heerst, je bent eindelijk Kaddafi in persoon op je eigen Libische boerenhof.
(Je mag ook de naam van een andere dictator daar neer zetten en een andere nationaliteit, het is maar een verwijzing naar een dictatorschap...)

Ik weet echt niet goed wat ik van die vlucht in het virtuele met denken...
Soms denk ik dat het goed is, omdat je misschien op die onschuldige manier je frustraties en onhebbelijkheden kunt uitwerken, anderzijds vrees ik dat sommigen hun virtuele wereldmacht gaan willen inzetten in de echte wereld...

Het is net als met de vraag of geweldspelletjes al dan niet aanleiding geven tot geweld, en alle studies ten spijt is men nog steeds niet tot een sluitend antwoord gekomen. Dat komt omdat de ene studie positieve resultaten op levert, en de andere negatieve. Ik denk dat ik weet hoe dat komt...
Ik denk dat niet de uitslagen van de studie verkeerd zijn, maar dat de ene mens anders reageert dan de andere. Als je dan toevallig een groep hebt waar de dikke meerderheid positief reageert, dan geeft jouw studie positieve effecten, is het andersom, dan heb je plots een heel ander resultaat. Bovendien is, zoals in heel veel van dergelijke studies, de maatstaf waarmee men meet ook niet dezelfde. Je kunt het menselijk gedrag nu eenmaal niet netjes afmeten per millimeter...

Eén ding vermoed ik... Wie echt gaat "leven", volledig opgaat in dat spel, heeft wellicht iets tekort in zijn echte, gewone leven. Misschien probeert hij/zij een minderwaardigheidsgevoel af te reageren, misschien probeert hij een gevoel van een gebrek aan Liefde weg te spelen, ik weet het niet, maar ik denk dat het op een of andere manier een leemte of een gevoel van leemte moet invullen, en dat dit net het grote succes is van die virtuele werelden. Ik ken zelfs mensen die volledig opgaan in echte virtuele oorlogen... Je ziet die spellen liggen in de etalages van multimedia-winkels, als blikvangers en attractiepolen...  Iets wat ik niet snap, want hoe kun je in hemelsnaam dromen van het doden van andere mensen, zelfs al zijn ze virtueel. Dat is iets wat ik niet meer heb gedaan sinds mijn kindertijd... Toen speelden we cowboy en indiaan, of ridders die zochten naar de Graal...
Maar sindsdien... nee, ik kan me echt niet eens meer inleven in die dingen. Als ik geniet van een film van Robin Hood, dan is dat hoofdzakelijk omdat ik de uitslag al ken, en omdat ik weet dat maar film is, net zoals ik een boek lees en meeleef in het kader van een boek. (Vind ik veel intenser dan een film, want daar bouw ik de beelden zelf op - Misschien is dat een van de tekorten die ik vind in die virtuele spellen, het is niet MIJN wereld, niet MIJN figuren..., maar misschien is dat te danken aan mijn te ongebreidelde fantasie ?)

Ach, ik ga het dus niet af keuren wat ze daar doen in hun virtuele boerderijtje of virtuele stad, ik zie het alleen maar, en bekijk vol verwondering hoe volwassen mensen plots weer kunnen dromen... ook al is het in een voorgekauwde wereld...
En wie weet, misschien vinden ze op die manier plots ook de deur naar de echte eigen fantasiewereld, waarin de wereld werkelijk van je zelf is, de regels van jezelf zijn, en alles verloopt volgens je eigen plannen en inzichten ! Dat is pas een virtuele wereld !!!
Daar kan farmville en co niet tegen op !!!!

Droom eens echt, leef eens echt in je eigen dromen... vul een wereld met je eigen kleuren, schilder in jouw wereld de koeien vol met heerlijke veldbloemen... en geniet, lig op je rug en bouw van de wolken hele landschappen... droom, fantaseer ... zonder grenzen, zonder limieten...

tot de volgende ?

Wonderbare visvangst... ?

Image via WikipediaGisteren zijn we dus gaan vissen. Zolang we in de zon zaten was het er goed toeven, maar eens we in de schaduw zaten, deed je beter een jas aan...
De vis beet (weer) niet... Luc ving amper 2 blieken, en ik 4... 6 stuks als oogst van een ganse namiddag met vier lijnen...  Wat sta ik daar dan in de titel te zwaaien met de wonderbare visvangst ?
Als je het park binnenkomt, en ook in het park, staan er diverse bordjes die je er op wijzen dat je de honden aan de leiband moet houden, maar ja... nog steeds lopen er in het park honden los, die het dan heerlijk vinden om de eenden op te jagen, en weelicht zal er ook wel eens een eend sneuvelen...
Gisteren namiddag zagen wij al een paar keer (en hoorden hem vooral !) een mooie grote haan paraderen. Regelmatig schalde zijn kukelekuu door het struweel, en iedere keer weer zochten je ogen dan waar dat beest toch zat. Het was een rode haan, 't zal dus een Waals PS-haan geweest zijn, die zijn heerschappij over het Oudenaardse stadspark luid uit schreeuwde.
Maar 't arme beest had niet gezien dat er weer een leesblinde dame het park was binnengewandeld, die meteen haar keffertje los liet lopen.
Het malle hondenbeest zag (en hoorde) het hanenbeest en schoot als een duvel uit een doosje op het niets vermoedende beest af. De haan in paniek weg, nu en dan zich eens omkerend om met klauwen en bek op de blaffende hondenkop neer te stuiken, de hond retireerde dan een paar meter, die de haan weer benutte om weg te rennen...
Maar in het park is een vijver...
(Waar dacht je dat wij zaten in te vissen ????)
Heel de rand van de vijver is begroeid met plomp, ziet er een beetje uit als waterlelie, maar heeft maar kleine onbeduidende geel bloempjes en enorm veel enorm grote drijvende bladeren. De haan dacht wellicht dat die bladeren vaste grond waren, maar helaa, driewerf helaas... 't Beest zonk het water in... Wanhopig fladderend, toch ietwat steun krijgend van de grote plompblaren, raakte het nog enkele meter verder, tot tegen mijn vislijn... Ik heb dan mijn net gepakt, en het net onder de spartelende haan gehouden, het ietsje opgetild, zn wat dichter bij de kant getrokken, en zo het beest een opstapje gegeven...
Hanen vangen in het water, het is dan niet meteen een wonderbare VIS-vangst, maar het is toch een onwaarschijnlijke vangst !
Ik vraag me af wat we nog allemaal zullen vangen van gekke beesten ?
Luc ving al een een eend, die het naar het zinkende aas dook, en zo aas en haak binnen slikte, en hij ving ook al eens een van die grote roodwangschildpadden die door onverlaten uitgezet worden in onze wateren en de zeldzame inlandse waterschildpad verdringen.
Nu een koekeloerehaan...
En 't was nog een mooie ook!
Toen het beest op de kant raakte, drijfnat, stond het daar stokstijf te staan, en had ik gewild, ik kon het zo pakken. Ik heb het een duwtje gegeven, zodat het weer zijn eigen zelven terugvond, en langzaam, haast slaapwandelend wegliep... Gek, maar het beest heeft de rest van de dag niet meer gekraaid...

Het mooiste van dit verhaal was het leesblinde dametje, dat heel panisch keek naar wat haar hond uitrichtte, en nadien heel deemoedig me kwam danken voor de redding van kippenhaantje... De hond was dan weer wel aan de leiband... 't Was maar een klein keffertje, een echt damesschoothondje, die plots zijn wolvenbloed had voelen stromen...
djudedju...
Het dametje kreeg van een heleboel toestromende kijkers allerlei banvloeken naar het hoofd, en verdween haastig uit het park... Wedden dat het hondenbeest voortaan aan de leiband blijft in het park ????

Ik denk dat ik maar eens moet overgaan tot een oud oorlogsgebruik... Je zult wel al in films gezien hebben dat de cowboy een kerf sneed in de kolf van zijn geweer of revolver, voor ieder gedode indiaan ? Dat iedere piloot van een oorlogsvliegtuig een symbool schilderde op zijn vliegtuig voor ieder neergeschoten vijandelijk toestel... Welnu, ik ga op mijn visbak voortaan een karper schilderen voor ieder behoorlijke karper van boven de 4 kilogram, maar op kop zet ik dan een rode haan... Luc kan er dan een eend en een schildpad op zetten. Onze bakken zullen later curiosa worden... en misschien de oorsprong van gekke verhalen ?

Ergens op de zolder staat de visbak van ons vader zaliger nog te staan... Stel dat mijn bak op die manier ooit beland bij een achterkleinkind... te gek wat die allemaal zou denken van de gekke trofeeënbeschildering... Ik zal het maar niet doen, ik wil geen bron van legenden worden... De lezers zullen nu al genoeg lachen met mijn vissersverhalen... en dat zonder dat ik ook maar één letter overdrijf. 't Is dus voor één keer geen visserslatijn, maar doodgewoon visservlaams...

tot de volgende ? (De foto klopt niet helemaal, de haan in het park had ook een rode staart)

Monsieur le déformateur...

Image via WikipediaZijne Saaiemeid de Koning der Belgen heeft Elio Di Rupo (PS) aangeduid als formateur, met een zekerheid van meer dan 99 % op mislukken... Niet moeilijk, want al vóór de benoeming was NVA en VLD bezig met het afkeuren van het systeem door Di Rupo verdedigt... Hij was nog geen formateur, maar zijn systeem was al op voorhand afgeschoten.
Nu, je kon ook moeilijk ieamnd van NVA of VLD nemen als formateur, want uiteraard is Di Rupo dan tegen...
We kunnen dus eigenlijk veel beter spreken van een déformateur...

Zondag heb ik binnenpretjes gehad, toen ik luisterde naar de Zevende dag (één)... Heb je gehoord dat het koor der vroede heren ook de vinger legde op de zere plek van de particratie ??? Je kunt dit al lezen in verschillende van mijn blogs, van eeeeeuwen geleden. Blijkbaar worden er steeds meer lui wakker ?

Och ik ben het een beetje moe nog over de politiek te zwammen... Als je ziet dat men de VLD die notabene de crisis veroorzaakte, plots weer onder de arm gaat nemen... Het geheugen van het mensdom is wellicht toch iets minder slecht dan wat de politici veronderstellen.

De enige oplossing om uit het slop te geraken is om alle partijen te onthoofden, zodat de dictatoriale leidinggevende elementen er uit zijn, of zonder partijen een regering vormen van technici... Maar wat ze ook doen, de rekening van dit getreuzel zal door ons, gewone inwoners van dit landje betaald worden.

Misschien zou men ook een kunnen overgaan tot een hoofdelijke ondervraging van de bevolking, om te zien of er echt zo veel mensen ons landje willen in drie scheuren... In drie, want Brussel zal, hoe dan ook, een splijtzwam zijn... En misschien zelfs in vier als de Duitstaligen ook hun onafhankelijkheid willen. Veel logischer zou zijn dat we nu eindelijk eens, wat Vlaams is Vlaams laten, wat Waals is Waals laten, en gewoon de faciliteiten werkelijk doen uitdoven, zoals het oorspronkelijk gepland was. Brussel een apart statuut geven, waarin waarborgen zitten opdat het werkelijk een aanvaardbare hoofdstad zou blijven voor gans het land.  Daar hoef je echt niet zo veel voor te veranderen, maar moet je wel de wet die al bestaat respecteren in zijn volle betekenis. Meer niet. En niet terug gaan herbeginnen met tellingen en zo, men heeft een wet, respecteer hem... België is wellicht het enige land waar de regering haar eigen wetten negeert ???

Maar hoofdzaak is dat men nu eindelijk eens maatregelen tret om de particratie uit te schakelen... We hebben nu immers geen democratie meer, maar een soort multiviraat van kleine dictatortjes...

't Is dinsdag, normaliter gaan we vissen, maar ik heb nog niets gehoord van Luc... Ik ga zelf eens bellen. Warm is het wel niet, maar met een dikke trui aan kun je heel goed vissen. Och ja, 't heeft hier nog steeds niet geregend...Eventjes vielen er wat van die minieme kleine druppeltjes naar beneden, maar toen ze de droogte voelden stopte het meteen weer... En ondertussen is men bezig voorbereidingen te maken om de komende overstromingen beter in de hand te houden. Dit gebeurt vooral op het klassieke Belgische systeem. Op de zelfde manier waarop we al jaren werken met onze weginfrastructuur. Als een Belgische weg echt niet meer normaal te berijden is, dan komen er meteen maatregelen. De gemeente zet een bord dat deze staatsweg niet berijdbaar is. Betreft het een gemeentelijke weg, dan wordt dit bordje iets anders, en wordt geplaatst door de Provincie of de staat... Dan luidt het bordje: deze gemeentebaan is in slechte staat.
Deze oplossing is gepatenteerd en werkt jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren.
Tot groot jolijt van garagisten en de fabrikanten van veren...

Bovendien zijn deze wegen zéér gezocht door de productiehuizen van koersen. Men ziet zelfs dat dergelijke wegen in hun belabberde staat geklasseerd worden, om de koers te verzekeren van attractieve wegen. Tot spijt van wie daar woont, maar dat is uiteraard een verwaarloosbare minderheid.

djudedju

tot de volgende ?

Vergadering

Image via Wikipedia't Zal wellicht een kort blogje worden, straks moet ik naar een vergadering.
Ik vind dit een prachtig woord: vergaderen... In onze spreektaal is het mij nog liever, daar zijn vergaren en vergaderen krek hetzelfde, en is het allemaal vergaren...
Ofte verzamelen... verzamelen van mensen, verzameling van wijsheid, of dingen verzamelen, zoals mijn wandelstokkenverzameling.
In de hal staat een groot rek met meer dan honderd wandelstokken vergaard te vergaren.
God, wat heb ik in mijn leven al een pak vergaderingen meegemaakt en zelf gegeven... Te veel voor een normaal mensenleven. Voor een stuk waren mijn kinderen en vrouw daar het slachtoffer van, ik was niet veel avonden thuis... Ik heb er wel steeds de gewoonte van gemaakt om na de vergadering niet te blijven plakken, mijn vrouw wist altijd ongeveer hoe laat ze me mocht verwachten.
Ik was ook té plichtbewust, en trok zelfs in de meest slechte weersomstandigheden obligaat naar de vergadering, en in veel gevallen kwam ik dan onverrichter zake terug naar huis, want buiten mezelf was er geen kat, 't was immers geen weer om een hond door te jagen...

Als ik nu eens naar een vergadering moet, dan is dat heug tegen meug. Ik heb mijn deel al gehad. Nu moet ik me zelf echt dwingen, en waar Anny me tijdens mijn werkende jaren steeds steunde, zaagt ze nu als er weer eens een vergadering is... Ook dat werkt niet meteen opwekkend, maar ja, ze heeft me wellicht al meer dan genoeg afgestaan aan allerlei organisaties...

Toen ik vanmorgen het rolluik omhoog trok, kwam de koude morgenlucht met een kille wind de slaapkamer binnen. Het is een pak kouder geworden. Wij hebben hier alsnog geen spat regen gehad, maar toch is het "waterkoud", je voelt als het ware de regen, ook al is hij er niet. (Is regen wel mannelijk ???)

De lucht zit vol grijze wolkjes, bijna, mochten ze wit zijn, schapenwolkjes, maar nu zijn het dus vuile schapen...  En toch heb ik nog steeds niet het gevoel dat er ook maar een drup zal uitvallen. Ik weet niet precies waarom, maar het lijkt mij dusdanig droog, dat er geen verbinding meer is tussen de vochtige wolken en de droge bodem. Het lijkt me, vanuit onze Belgische weer-ervaring, dat water om water vraagt, en vermits het nu zo kurkdroog is, is er geen verbinding meer tussen het water boven en beneden...

Toch zou het eens moeten regenen... of we worden hier een van die landen waar de mensen vol verbazing naar zitten te kijken voor hun TV-scherm... Landen waar de zomers de wereld veranderen in halfwoestijn, en die in de wintermaanden overdekt worden met een zee van water... Waar de mensen niet meer weten hoe ze moeten leven om in leven te blijven.
Er verandert duidelijk iets aan ons klimaat... Maar hoe we iets kunnen doen is helemaal niet zo simpel. Vandaag las ik dat we niet alleen de lucht vervuilen, maar dat we bezig zijn om in een ijltempo onze zuurstof op te gebruiken... We doden letterlijk onze eigen wereld !
Nee, het zal onze tijd niet duren... Het is reeds in onze tijd bezig !
Hoog tijd dat we wakker worden !

't Is tijd voor de vergadering, tot de volgende ?

Geraard zijn bergen...

Image via WikipediaDeze morgen zijn we naar Geraardsbergen gereden, naar de wekelijkse rommelmarkt. We hadden de wagen een stuk voor de markt geparkeerd, en zijn "gewandeld" naar de markt... Wat je wandelen noemt, want in Geraardsbergen liggen Geraard zijn bergen... Geen meter vlak. Te contrarie, behoorlijk klimwerk in de winkelstraten.
Maar het is wel een mooi stadje, en op de markt  kun je het oudste, het echtste manneke Pis bewonderen...
En je ziet in één straat wel tien bakkerijen (min of meer Eerwaarde Vader)...met de echte Geraardsbergse Mattentaarten, gedeponeerd als Europees erfgoed.
Maar veel te markten was er niet, er stonden maar een vijftien, twintig kraampjes.
En we hoorden dat ze al een paar "beizen" regen op hun kap hadden gekregen. Onderweg hadden wij ook al natte straten gezien, en in de verte zagen wij de zon piepen door de regen, op de manier waarvan we dan zeggen: " Kijk, de zon trekt water", omdat de lichtstrepen precies water lijken te bevatten...
Maar hier in Mater ??? Poeierdroog !
Gisteren is ons Lieselotje langs geweest... Ik had haar 's morgens opgebeld om te zeggen dat haar parkiet hier was aangekomen... Ze zal wellicht heel de dag gezaagd hebben om toch te mogen komen kijken... Meedoen mag nog niet, want het beestje moet nog gevoederd worden. We haalden het nog piepklein uit het nest, net zo groot dat we zagen dat het rood op de rug kreeg, en dus wellicht mannelijk zal zijn. Dat omdat mannetjes van parkieten veel kalmer zijn, en veel minder hard bijten dan vrouwtjes. (Dat is bij ons ook zo...)
Nu zie je hier Anny regelmatig dat vogeltje uit zijn kooitje halen, en voederen. We doen dat met een spuit... We houden daarvoor enkele spuiten aan de kant, die nu niet dienstig zijn om met een naald gesierd in je billen te verdwijnen, maar zonder spuit, en gevuld met eivoer, in de bek van het parkietje gestopt worden, en dan voorzichtig het eivoer in de bek spuiten...
Dan eventjes voelen aan de krop of hij genoeg binnen kreeg, en dan weer in zijn kotje, tot de volgende voederbeurt.
Op die manier zijn de beestjes handtam te kweken, en wordt het parkietje een vriend des huizes, of liever een vriend van Lieselotte...

Ook hier hangen nu dreigende wolken, maar tot op heden, geen druppel...
Het is droog, zeer droog... Iedereen vraagt om regen, en zodra het er zal zijn, zullen ze weer zagen om droog weer. Om goed te zijn, zou het alleen 's nachts mogen regenen, maar dan zouden de mannen van de nacht klagen...
Nooit is het goed.
Het weer is immers voor iedere Vlaming het geliefkoosde onderwerp. Negentig en meer procenten van alle gesprekken worden ingeleid met een opmerking over het weer.
Het is dan ook zooooooooooooooooooooooo wisselvallig, dat er altijd wel iets te melden is, ook al is het momenteel alleen het feit dat het voor één keer niet wisselvallig is, maar muurvast lijkt te zitten...
Straks ga ik eten, en na het eten...eens denken op die lekkere mattentaarten... We hebben er geen gekocht, dat is slecht voor de lijn, en Anny mag geen suiker hebben...
djudedju

tot de volgende ?

Niemand komt als je Leo roept...

Image by racingsnake via FlickrSinds een paar dagen zit de pauw van Mario hier op het dak van een der huizen in onze wijk. Midden in de nacht schreeuwt hij wanhopig "Leeoo", maar niemand komt als je Leo roept.
Blijkbaar wist het beest wel hoe hij boven op de schoorsteen moest geraken, maar is hij vergeten hoe je er weer af raakt... De pauw is een kieken van een vogel.
Ik vind het altijd een beetje fantastisch dat beest met zijn ellenlange staart te zien... Heel mooi, maar heel onhandig zo'n staart. In ieder geval schreeuwt het beest afgrijselijk, zeker als hij dat doet in het stilste van de nacht, gezeten op een schoorsteen zodat zijn schreeuw ieder slaapkamervenster binnenduikelt...

Als het beest honger krijgt zal het wellicht toch van zijn hoge troon afkomen, en terugtrekken naar zijne gemalin, de pauwenmadam die al net zo vrolijk staat te schreeuwen om heuren vent terug te lokken. (Volgens Van Dale is een vent een gesneden ezel...een Spaanse ezel dus, een ezelos...)

Vanmorgen gingen wij weer kijken naar de pauw, maar de schoorsteen is leeg... Waar is het beest naar toe ? Hopelijk naar zijn vrouwtje-lief, en hopelijk zal Mario nu de beesten proberen binnen te lokken, zodat hij ze kan pakken, en dan kan hij ze leewieken. Je kunt dat door aan één zijde de slagpennen te snijden, zodat ze geen draagvlak meer bieden om te vliegen. Je snijdt van iedere pen dan de vlag netjes af langs de schacht van de pluim. Zo blijft het beest er netjes uit zien, en kan hij niet meer (echt) vliegen. Nadeel van dit systeem is, dat bij de rui het beest nieuwe veren krijgt, en hij dus weer op de wieken kan. Daarom opteert men soms voor een drastischer manier van leewieken, men verwijdert de hand van de vleugel, dat is dus het gedeelte waar de grote slagpennen op staan. Men kan dit chirurgisch laten doen, of soms ziet men dat men in het gewricht een draad heel hard aantrekt, zodat alle bloedtoevoer weg is, en dat stukje afsterft en afvalt.
Het nadeel is dat het beest dan verminkt is, en dat dit zichtbaar is ook! Zelfs als het beest gewoon staat, zie je een merkbaar verschil tussen de geleewiekte vleugel en de gezonde vleugel. Bij het systeem van waar bij je de pluimen langs de schacht weg snijdt, zie je dat niet als de vogel gewoon staat of rondloopt.

Ik weet dat, welke oplossing men ook kiest, dit niet echt een vogel-vriendelijke maatregel is, maar je kunt bijna niet anders, want de meeste mensen zijn echt niet gelukkig als er plots zo'n vogel op het dak komt zitten om je heel de nacht wakker te krijsen... Je moet als je dieren houdt, ze ook op je eigen terrein houden... Bij een koe zet je een draad om de wei, bij vogels moet je andere maatregelen nemen, en daar een reuze-volière geen betaalbare optie is, rest alleen dat stomme leewieken...

Vroeger werden pauwen gegeten, waarbij men voor de bereiding het beest netjes het vel, met de pluimen, afdeed. Bij het opdienen op de tafel, werd dit vel, met de pluimen weer over het gebakken beest getrokken, zodat de pauw in zijn prachtige vederpakket op tafel verscheen. Moest je dat nu doen, en de mensen weten dat dit rauwe vel daar zit, dan wil er geen mens meer van eten. Bovendien lijkt het mij ook een uitstekende manier om ziekteverwekkers bij het eten te krijgen...

Nu is een pauw alleen nog maar een siervogel... En geef toe, zolang het beest zijn bek dichthoud is het een prachtig dier. Je hebt twee soorten, de groene en de blauwe pauw. Je ziet ook wel hier en daar wat kleurafwijkingen (kweekvariëteiten), waarbij de sneeuwwitte pauw ook wel heel mooi oogt. De groene pauw komt uit een andere streek dan de blauwe. Reeds van in de romeinse tijd lopen hier pauwen rond.
De Romeinen brachten hier ook het parelhoen binnen.
En men vermoedt dat omstreeks dezelfde tijd het konijn ook tot hier raakte. Het is niet echt duidelijk of het konijn (dat oorspronkelijk alleen in Spanje voorkwam op Europees gebied) zelf gekomen is, door uitbreiding van zijn woongebied, of dat het ook is ingevoerd door de romeinse bezetter.
Ik meen me ter herinneren dat dan ook de ezel hier is gekomen, maar dat weet ik niet meer zeker. Kippen waren hier al veel vroeger, alhoewel de wilde kip (Het bankivahoen) van uit het verre India stamt... Er was dus al wel héél vroeg uitwisseling van goederen, al van in het stenen tijdperk !
Voilà, voor een zaterdag na een heel korte nacht (met dank aan de pauw) is dit wel voldoende om eens op te knabbelen...
Tot de volgende ?