De aarde beeft...

Image by astanhope via FlickrNu is er weer een aardbeving en tsunami in Japan...
Het lijkt wel of de aarde op zijn geheel rommelt en bommelt in een soort stuiptrekkingen voor ...het einde ?
Als, ik zeg wel als, straks die immense vulkaan in Amerika (de krater alleen al, is zo groot als heel de provincie Oost Vlaanderen !) uitbarst, dan is het hek van de dam... Dan is de ramp zó groot, dat er een einde komt aan de wereld zoals wij die kennen.
Jarenlang zouden as in de hogere atmosfeer de zon versluieren, en de temperatuur op aarde drastisch doen dalen, en zitten wij weer in een ijstijd. Meer dan de helft van de Verenigde staten van Amerika zal verdwenen of verwoest zijn, en wellicht de andere helft onbewoonbaar...

Zijn er nu echt meer rampen dan vroeger? Of weten we het doodgewoon meer en eerder dan vroeger ? Ik weet het niet, maar ergens diep in mij zit een archaïsch stukje bijgeloof dat me doet vrezen voor de wraak van Moeder Aarde... Ze is nu lang genoeg misbruikt, mishandelt en beroofd, en barst eindelijk in woede uit, al haar moederlijke gevoelens verwerpend en haar eigen voortbrengselen vernietigend om uit die vernietiging, later, véél later, herboren te worden als een nieuwe Aarde...

Ooit was de aarde bevolkt met dinosaurussen die heel lang de wereld regeerden, tot plots een milieuramp, wellicht een neerstortende meteoriet, zoveel stof en as tot in de hoogste lagen van de atmosfeer slingerde, dat de zon de aarde amper nog kon bereiken. De dinosaurussen stierven uit. Staat ons dat ook te wachten? Of ben ik een doemdenker ? Om eerlijk te zijn, ik denk dat de mens niet zal verdwijnen, maar wel gedecimeerd zal worden. Eerst door de ramp en door het oprukkende ijs, en dan nog eens door de massale volksverhuizingen naar de iets warmere gebieden op aarde. (Met alle oorlogen van dien...)

Het lijkt mij dat de aarde geen herboren aarde zal zijn, maar hooguit iets minder getormenteerd zal worden door de mensheid, daar de mensheid in aantal fel geslonken zal zijn. Het wordt voor de mens een nieuwe start, maar niet vanuit een nulstand, maar eerder een doorstart, vanuit de kennis en de wetenschap van het verleden (ons heden).

Zou de mens dan eindelijk iets hebben bijgeleerd ? Ik vrees van niet, want de overblijvenden zullen de nakomelingen zijn van de sterksten, de survivers, degenen die de rest van de wereld overheersen. En vanuit een dergelijk genenbestand zal wellicht geen vredelievend volk ontstaan.

Nee, het mensdom zal wel steeds dom blijven, dank zij zijn verstand... ? Want ik kan me niet ontdoen van het idee dat ons verstand heel dikwijls de bron is van vernietiging... van de ellende die ons steeds weer en weer treft.

De wereld zou zo mooi kunnen zijn, zo goed voor iedereen... Maar wij vinden het nodig om macht te vergaren, nodig om anderen te onderdrukken, nodig om te vernietigen...in plaats van op te bouwen, te beminnen en te houden van...in plaats van te delen en samen te werken...
Lees ik vandaag dat twee Waals partijen de NVA er niet bij willen om de meerjarige begroting op te bouwen. De NVA heeft immers zichzelf uitgeschakeld stellen ze. Maar is dat de oplossing ? Is dat de deur naar de vorming van een nieuwe regering? Of wordt het onmogelijke nu nog wat moeilijker?
Voor mij is dit kleine feitje (want we zijn hier maar een piepklein landje) een symbool van de menselijke waanzin. Symbool van de zelfvernietiging van de mens door zijn idiote hunker naar macht.

Eis van je zelf, wat je eist van anderen... Deze woorden zijn wijs (aan Alexander de Grote toegeschreven...een heel slecht voorbeeld als het over warmhartigheid en liefde gaat)... Ergens zouden wij die woorden steeds voor ogen moeten houden, met nog een stukje er bij: ... en doe aan anderen wat je wilt dat zij jou aandoen.
Maar ja, die houding en macht... dat zijn tegengestelde dingen. Wij willen wel dat iedereen ons goed behandelt, voor ons werkt, voor ons dubbel plooit, maar alleen om dat zalige gevoel van macht te hebben. Het is zo moeilijk anderen boven je zelf te stellen.
En toch...
toch zou dat pas de wereld veranderen in een paradijs

En zeggen dat we dat weten en beseffen !
djudedju

Waarom is het dan zo moeilijk? Waarom dan steeds weer dat ik, ik , ik ....

tot de volgende ?

Permacultuur

Image by AnneTanne via FlickrAl sla je me dood, ik weet niet meer hoe ik ooit op de site beland ben, maar ik ben er blijven hangen, lang, heel lang...
Permacultuur is de samensmelting van permanent en agricultuur, dus blijvende landbouw. Blijvend in de zin van zichzelf vernieuwend en doorlevend, met andere woorden quasi natuurlijke landbouw. Landbouw waarbij alle voorwaarden van een natuurlijke groeiwijze gerespecteerd worden, en waarbij men werkt met planten die normaal kunnen doorleven en zichzelf kunnen in stand houden, op een manier zoals het in de natuur gebeurt, zonder hulp van de mens. De enige tussenkomst van de mens is het inrichten van het systeem en het oogsten van de "vruchten van het veld" in de brede zin van het woord.
Ik heb met groeiende verbazing zitten lezen wat er allemaal eetbaar is van wat ik voorheen als onkruid beschouwde, en welke voordelen het biedt voor de mens én voor de natuur !
Och, ik ben nu niet plots bekeerd tot een permacultuur-boer, want ik kan met mijn gezondheid helaas het werk in de tuin niet meer aan, en om eerlijk te zijn, ik ben nooit een tuinder geweest. Maar nu vind ik het jammer dat ik niet jonger ben, gezond ben, want ik denk dat een dergelijke tuin wel mijn ding zou zijn, er is immer heel weinig werk aan, en toch is bijna alles oogstbaar en eetbaar.
(Kijk maar eens met Google naar Permacultuur Nederland, dan kom je op een Nederlandstalige site terecht waar je kan kennis maken met die bizarre landbouw, maar let op, ik verzeker je dat er meteen enkele uurtjes mee zoet bent !)
Wat ik meteen ga proberen deze zomer: ik ga tussen mijn sla de bloemen van mijn daglelies verwerken, krijg ik een heerlijk gekleurde sla met een iets pikantere smaak en met heel veel vitamientjes. En het verfoeilijke zevenblad, dat ik al jaren obligaat probeer te verwoesten, ga ik nu opeten in dezelfde sla. Onkruid en bloemen zijn niet altijd zomaar onkruid, niet altijd zo maar bloemen. Ze zijn eetbaar en gezond.
Het lijkt wel of er een nieuwe wereld opengaat ! Mijn geheugen is niet meer zo goed als eertijds, maar ik weet dat ik nu wellicht onder het wandelen niet meer op een grashalmpje zal kauwen, maar wellicht her en der iets zal plukken om heerlijk binnen te spelen. Wandelen in de zon en ook nog eens vitamines binnenkrijgen (naast de Zon !).
Ik heb hortensia's (hydrangea) staan, maar nu ga ik zoeken naar een bepaalde variëteit, waarvan ik de blaadjes kan gebruiken als "Hemelse thee" en en als zoetmiddel. Heb ik niet alleen de bloemen en de mooie struik, maar ook heerlijke thee toe.
Echt, een nieuwe wereld ? Nee, wellicht net de oude wereld, het stuk dat we vergeten zijn in de loop der tijden... Het stuk waar we verbluft naar kijken als we natuurvolkeren bladeren zien plukken om wonden te helen. Wijsheid die er wellicht al eens was, en waar we helaas heel veel van vergeten zijn.
Ik vermoed dan ook dat de lijst met eetbare dingen die je op de site kunt bekijken ver van volledig is, wellicht is er nog heel, heel veel dat ons en de natuurlijke levenswijze ten goed kan komen.
Ik ben er van overtuigd dat onze huidige landbouw verkeerd bezig is, dat we met kunstmest en onkruidbestrijders en insecticide bezig zijn de grond te vernietigen en uit te putten tot op het moment dat we in een zelf gecreëerde woestijn zullen zitten...
Zoek maar eens naar regenwormen in de akkers, je zult er geen een vinden ! Alles is dood, en komt slechts weer tot leven met veel vlieg- en kunstwerk aan kunstmatige mest en insecticide... Tot leven ? Nee, eigenlijk tot een tijdelijke monocultuur die weer en meer de bodem uitmelkt.
Ik weet niet of Permacultuur het antwoord is, maar in ieder geval lijkt het me op zijn minst een stap in de goede richting, op naar een herstel van de natuur, herstel van moeder Aarde, herstel van onze eigen biosfeer. Plant niet meer zo maar een tuin vol bloemen en sierstruiken, neem die soorten die hier kunnen voortbestaan, en die eetbaar en gezond zijn, voor jou en voor dat tuintje van jou, en ook nog eens leuk om te zien. Misschien iets minder uitgemeten en minder kleurrijk, maar veel natuurlijker en beter !

Op naar een nieuw samenlevingscontract met onze eigen Aarde, en nu een contract van lange duur, er niet op gericht de aarde uit te putten en te vernietigen, maar samen te leven in, op en met de Aarde !

Lijkt dat niet heerlijk ?

tot de volgende ?

Pokeren

Image via WikipediaHet valt mij op dat -zeker onze - politiek heel erg lijkt op een pokerspel.
De politici proberen elkaar te overbluffen, terwijl ze veelal zelf niets in handen hebben, en als er geen oplossing komt is het de schuld van de ander. Komt er wel een oplossing, dan hadden zij er een veel betere, maar konden hun hand niet uitspelen...
Met andere woorden: ze spelen...
En ze spelen voor grof geld: het onze.

Wij hebben nog steeds ergens het idee dat politici mensen zijn met verantwoordelijkheidsgevoel, maar steeds meer en meer verraden hun daden dat ze alles hebben, buiten verantwoordelijkheidsgevoel...

Neem nu het belastingstelsel... Bedrijven betalen amper, een simpele loontrekkende wordt verschrikkelijk zwaar belast. In de bedrijven, zeker in de hele grote, die minst van allemaal betalen, worden politici opgenomen in de raad van beheer. Vraag: Is dat een kwestie van zeker te zijn dat er geen wetten worden gemaakt ten nadele van die bedrijven? Want dan snijdt die politieker in zijn eigen vel... ????

There is something rotten in the Kingdom of Belgium... En geen klein beetje...
Maar de laatste tijd gaat er iets grondig mis ! De heren hebben, om het beeldrijk uit te drukken, zichzelf vast gereden in de zelf gecreëerde modder.
Mocht het zo duur niet zijn voor de werkende mens, dan zou het eigenlijk leuk zijn hen te aanschouwen hoe ze plat op hunne buik in de modder liggen te krevelen... Maar nu zitten wij steeds met het gevoel dat alleen maar een bijkomende kost is, op ons debet.

Als ik kijk in het boek der citaten, dan zijn er verschrikkelijk veel citaten over politiek, maar bijna geen ene die ook maar ergens min of meer lovend zou kunnen geïnterpreteerd worden...
Ik haal er enkele mooie aan:
"Een partij is de dwaasheid van velen, ten behoeve van het voordeel van weinigen" Alexander Pope
"Een politicus is iemand met wiens politiek ge het niet eens bent; als ge het wel met hem eens bent is het een staatsman" Lloyd Georges
"In de politiek gaat het altijd tussen twee kwaden" John Morley
"Een oprecht politicus is iemand die als hij eenmaal is omgekocht, ook omgekocht blijft" Simon Cameron
en als afsluiter een hele mooie en korte: "De politiek is de kunst der verwikkelingen" Talleyrand

Ik ben niet verder geraakt dan één bladzijde, anders kan ik hele bloggen vullen met uitspraken, de ene al mooier dan de andere, maar ik blijf erbij dat Plato de beste heeft: Een wijze man doet niet aan politiek, daardoor worden wij door dwazen geregeerd....

Geef toe, aan wat we de laatste maanden hier mogen aanschouwen: Plato heeft gelijk !

Maar laat ik me niet vermoeien met weer eens te zeveren over politiek... Daar worden we al genoeg mee om de oren gezwierd de laatste tijd, er komt geen einde aan...of liever, er komt geen begin aan !
Eén zaak lijkt duidelijk, er is nog nooit één regering geweest die zo gemakkelijk en vlot regeert als deze die er nu niet is... de waarnemende, de voorlopig voort doende (?) Die kan niet meer vallen, want ze ligt nu te regeren op haar rug.
Misschien kunnen we daar een les uit trekken voor de toekomst! We krijgen massa's mailtjes van slapende, geeuwende, zich uit rekkende, boeken lezende, kranten lezende, porno kijkende politici in het politieke halfrond, dat we misschien beter al zijn de zetels te vervangen door bedden. Voortaan zetelt een politieker niet meer, hij ligt. Het grote voordeel is dat een dergelijke regering niet meer kan vallen. (Voor alle zekerheid de bedden niet te hoog maken ?)

Op die manier maken we ook weer een normale voortzetting van de geschiedenis... We zijn weer aanbeland bij de vadsige regeerders... We hebben dat ooit al eens gekend !

Ik zag een cartoon van twee in verlof zijnde Belgen in Tunesië, die vol verbazing zeggen tegen een opstandeling: "Jullie hebben een regering, en jullie willen ze weg ????"

Heerlijk als we er toch nog kunnen mee lachen. Humor is ook een manier om je eigen lijden mee te verzachten. Geen wonder dat we lachen met onze politiek...

tot de volgende ?

Buitenaards leven ontdekt !

Image by jonvelle via FlickrEen Amerikaans geleerde heeft in een meteoriet fossielen gevonden van buitenaards leven, waarvan er enkele vormen heel vreemd zijn. (En dus duidelijk niet aards)...
Mij verwondert dat geen zier, ik heb altijd wel gedacht dat in dat oneindig grote heelal er nog wel hier of daar leven moest tot ontwikkeling zijn gekomen. Het zou een mirakel zijn mochten wij alleen zijn. Nu blijkt dat er leven is, met bewijs er bij.
En dan ?
Zouden er op een van die andere werelden ook verstandige wezens zijn ?
Want dat is eigenlijk de vraag die wij willen opgelost zien! Dat er leven is her en der in dat enorme heelal, dat is iets wat we zo maar kunnen aannemen, maar zijn er ook wezens die, net zoals de mens, verstand hebben?
Alle verhalen over UFO's ten spijt, hebben wij daarvan vooralsnog geen enkel bewijs.
Maar ik hoop van wel, en ik hoop vooral dat het een soort verstand is waar wij mee om kunnen, want het zou goed kunnen zijn dat zij op een heel andere manier denken dan wij ook maar kunnen bevroeden. Net zoals wij ze misschien niet eens als levend wezen zouden herkennen. Stel bijvoorbeeld maar eens dat daar de verstandelijke wezens zijn ontstaan uit een familie van planten of plantachtigen... Ik zie de eerste mens die daar landt op die planeet, nog niet meteen pogen te converseren met een krop sla. Laat staan dat wij hun manier van denken zouden kunnen bevatten.
Je kunt het natuurlijk niet gaan testen, maar we zouden eens moeten een mens laten opgroeien in een volmaakte eenzaamheid. En dan eens kijken welk soort verstand dat wezen dan zou hebben. We hebben al wel mensen gehad die door wilde dieren waren opgevoed, en stelden vast dat die niet echt meer te vermenselijken waren, maar ik denk aan een werkelijke volmaakte eenzaamheid... Wij kunnen ons de vraag stellen of dat wezen, duidelijk een mens qua uiterlijk, ook nog echt mens zou zijn, in de zin van verstandelijk wezen. Of zou hij wel degelijk een verstand hebben, maar zou dat voor ons niet te vatten, niet vast te stellen zijn ? Lichamelijk is alles aanwezig om verstandig te zijn, hij hoort immers bij dezelfde soort als wij zelf, maar wij hebben ons verstand ontwikkeld in een gemeenschap van gelijkaardige wezens, op elkaar afgestemd en samen werkend. Hij niet. Hij was in volmaakte eenzaamheid, noch mens noch dier was ooit in zijn gezelschap.
Ik heb er geen idee van, maar het zou mij verwonderen of wij überhaupt bij dat wezen verstand zouden kunnen ontdekken. Het is er wel mogelijk, maar als het er al is, dan zou het zo vreemd zijn zijn van vorm, dat we het wellicht niet herkennen als verstand.
(Ik heb me al menig keer afgevraagd of de dieren dan ook niet een verstand hebben, maar van een voor ons vreemde, onbegrijpelijke vorm van verstand?) (maar dat is weer een ander verhaal)

Er zijn mieren die bladluizen melken, en houden in een vorm die wij het best kunnen vergelijken als bij ons de boer die koeien houdt... Is dat een blijk van verstand ? een soort van verstand ?

We kunnen ook anders de zaken benaderen... Stel dat een ufo gisteren zou geland zijn, aan de rand van Aalst, en de buitenaardsen zouden zich onder de mensen mengen. Ze zouden misschien applaus oogsten voor hun bizarre uiterlijk, maar ze zouden niet echt opvallen tussen al die vermomde carnavalisten. Maar wat zouden zij van ons denken, die gekke menigte ziende ?

Ik wil maar zeggen, het is niet voldoende dat het verstand er is, het moet ook kunnen gezien worden. Dus je moet al een langere studie kunnen maken om tot conclusies te komen, ook al heb je bij een eerste indruk geen verstand vast gesteld... (Wat denkbaar is bij het aanschouwen van een carnavalstoet...)

Maar goed laat ons eens in staat zijn al die moeilijkheden te overwinnen, laat ons eens dat verstand wel degelijk ontdekken, en laat ons zelfs tot een vorm van conversatie komen... Dan nog zal alles wellicht heel vreemd en bizar blijven... Want wellicht denken ze en redeneren ze op een heel andere manier, hebben een wetenschap die op totaal andere beginselen is gemaakt (stel dat ze geen handen hebben zoals wij, dan zal zelfs het eetgerei heel anders zijn, om maar een heel klein iets te noemen)... Maar laat ons dat allemaal overwinnen, dan zou voor mij de hamvraag zijn of ze ook een godsdienst hebben, hoe die is, welke vorm ze die toedichten, welke mogelijkheden...

Nee, ik zie het nog niet zo vlug gebeuren... er is immers te veel dat anders is. Er is te veel dat ons scheidt, en de SF-verhaaltjes ten spijt, ik zie ons niet converseren met een wormvormig aanhangsel van een of ander amoebe-achtig ding. Laat staan dat wij zouden kunnen aan nemen dat zij hun God voorstellen als een wormvormig... Nee, laat ons maar hier op deze aarde blijven, en pogen te herstellen wat we nu bezig zijn naar de kl... te helpen... Want we moeten er nog lang, nog heel lang mee voort willen we ons kleinkinderen en hun kleinkinderen ook nog een wereld geven.

tot de volgende ?

dierlijke problemen ?

Image by ReservasdeCoches.com via FlickrHet is honds, het is niet van de poes, zo fris als een hoentje, zo lomp als een beer, het varken uithangen, zich als een vis in het water voelen, en zo kunnen we nog wel eventjes doorgaan...
Gek toch dat we een heleboel menselijke eigenschappen plots lijken te verdierlijken?
Maar dat niet alleen, we doen dit ook met hele volkeren: Zo gierig als een Schot, drinken als een Zwitser, een Nederlander heet ook al gierig, maar deelt die plaats ook al met de Joden. Belgen heten in Frankrijk dom, en hier heet het iets doen met de Franse slag, nog afgezien van het feit dat vrouwelijke blondjes dom heten, Limburgers traag zijn, (In Wallonië zijn het de Namurois die deze eer genieten) en ook daar kun je blijven doorgaan.
Eén ding valt daarbij op... we praten altijd over de anderen als we over verkeerde dingen praten, nooit over onszelf.
Ik heb eens een kleine test gedaan...
Ik nam een deel van die idiote domme-blondjes-moppen, en verving het domme blondje door Marokkanen... Plots was ik een racist. Je moet het zelf maar eens proberen. Maar idioot is het, wat ik wel mag zeggen over een blondje kan dan plots niet meer als ik het heb over onze allochtonen.
We zitten dus met onze wetgeving op racisme duidelijk verkeerd ! Of men moet soepeler zijn, of men moet het begrip racisme uitbreiden naar blondjes, Limburgers, Schotten en zo voort (en waarom dan niet de beren en de varkens er bij nemen?) - Maar gaan we dan nog kunnen lachen met moppen ?

Want eerlijk, humor is in 90 % van de gevallen lachen met mensen, met hun gebreken, met hun vermeende eigenschappen of met het feit dat ze vallen. Maar dus eigenlijk lachen met mensen.

"Ja, maar het mag niet kwetsend zijn" hoor je dan... Maar wat dan met die domme blondjes /Marokkanen - moppen ??? Waarom zien ze dat van de domme blondjes als niet kwetsend en dat van de Marokkanen wel ? Nee, mijn definitie ligt ergens anders... Ik kan het niet heel scherp omschrijven, want het is nogal gevoelsmatig, maar het mag niet zo zijn dat de mop dient om te kwetsen, om te vernederen, om in een of andere hoek te drukken... Of nog erger om hen uit te schakelen (klassiek voorbeeld: een kleine allochtoon zit met zijn handje water te scheppen uit de Schelde en drinkt het op. Een man ziet het en roept dat hij dat niet mag doen, dat het giftig is. Daarop roept de kleine terug: "Ikke niet verstaan ikke Turk" waarop de man: "Zo moet je dat doen" en hij toont scheppen met twee handen...)

Maar humor op zich, lachen met, dat moet kunnen, in zover het ook werkelijk leuk is en niet kwetsend, denigrerend bedoeld is. Men mag best met mij lachen, bepaalde eigenschappen of tekortkomingen uitvergroten, zolang het lachen is, en niet snerend. Ik ben dik, en daar wordt nog al eens mee gelachen, en ik heb daar geen problemen mee, tenzij het niet lachen is, maar kwetsend bedoeld is, aanvallend.

Maar dat is niet makkelijk te omschrijven, want dezelfde tekst kan soms leuk zijn, door de manier waarop het gezegd wordt en door de situatie waarin het gebeurt, maar op een ander moment, andere manier heel erg kwetsend zijn.

Het lijkt me dan ook niet mogelijk om dat in een wetgeving om te zetten, en zo ver gaan dat we niet meer mogen lachen, omdat het toevallig een allochtoon betreft, dat gaat dan net iets te ver. En dan spreek ik nog niet eens over het feit dat de ene mens langere tenen heeft dan de andere.

Nee, makkelijk is humor niet. Ik herinner me, als kind, (dus héél lang geleden) dat de humor van Wim Sonneveldt soms wat op het randje was, terwijl Toon Hermans daar kilometers ver van af bleef. De moderne humoristen gaan nu meestal veel verder dan wat we toen "op het randje" noemden. De tijd is veranderd, de humor ook. Zo erg veranderd, dat humor soms een probleem is...

Misschien vind je dat ik, in wat nu volgt, een brug te ver ga, maar ik doe het toch. Toen na de oorlog de waarheid aan het licht kwam over de Duitse vernietigingskampen, was het voor veel mensen totaal onbegrijpelijk hoe een mens een medemens zoiets kon aandoen. Maar een Amerikaanse psycholoog deed ooit een onderzoek, waarbij er een ondervrager en een slachtoffer was. De ondervrager moest, bij een fout antwoord, een elektrische schok toedienen aan de ondervraagde. De bedoeling was dat de ondervrager na ieder fout antwoord de schok zwaarder maakte door een knop een graad verder te zetten. Op de knop stond op een bepaalde stand vermeld: dodelijk !... Het slachtoffer kreeg in werkelijkheid geen schok, maar was een toneelspeler die deed alsof. Een enorm pak van de ondervragers ging zelfs met gemak tot en met de dodelijke schok, zonder verpinken, gewoon opgaand in het systeem. Dus is het zo, dat blijkbaar een heel pak van de mensheid heel makkelijk net zo zou doen als de beulen in de vernietigingskampen...

Als we nu zien dat humor steeds verder gaat naar en zelfs over de rand van het kwetsende, dan denk ik daar op terug... Zijn we niet bezig de grens over te gaan ? Zijn we niet op weg naar waar we veranderen in onmensen ?

Toch maar eens over nadenken....

tot de volgende ?

steenstokkedood !

Image via WikipediaBart en de kinderen zijn juist weg, het aquarium is leeg.
Ik heb veel meer vissen dan ik dacht !
En zelfs soorten waarvan ik niet meer wist dat ze er waren.
Dat zijn dan meestal vissen die nachtdieren zijn, en die 's nachts rondzwemmen. Soms zag je die eens als je 's nachts naar beneden kwam om iets te halen of zo. Maar het zijn nuttige vissen, omdat ze alle dode vissen oppeuzelen en zo maken dat de bak niet te vlug vervuilt. Maar van de mooiste zitten er vier, en ik weet maar van twee. Zouden die ook gekweekt hebben, of heb ik er ooit eens bijgekocht ? Ik weet het niet meer. Alzheimer of zo ?
Maar nu zit ik hier dubbeltoe aan mijn kwampjoeter.
Pijn
Pijn
PIJN
Want natuurlijk help je dan aan een en ander. Ja, ik weet dat ik dat niet mag doen, maar je kunt daar toch niet staan op te kijken ?
Het grootste werk is het verwijderen van de stenen. En dan maar vis vangen.
Ach, 't is voorbij, en nu maar wachten tot mijn nieuwe bak er is. Normaal zou ik liever hebben gewacht en de bak geleegd vlak voor ze met de nieuwe bak kwamen, maar het lekte te veel, en ik zou niet willen dat het hout nat worden zou. Nu haat het nog niet door het vernis, maar na een tijdje zou je toch schade krijgen. En die kast is heel belangrijk voor ons, want onze Koen heeft die nog gemaakt, in de massieve eik.
Er staat nu een kleiner aquarium, met heel veel vissen in, en met een zware filter en een luchtpomp, om ze zo veel mogelijk zuurstof te geven.
Een luchtpomp blaast belletjes in het water via een poreus steentje. Veel mensen denken dat je op die manier zuurstof in het water brengt, maar dat is niet juist, je brengt zuurstof in het water door de beweging van de wateroppervlakte. De luchtbelletjes dienen dus om het water in beweging te brengen, zodat er zoveel mogelijk water de oppervlakte raakt en daar lucht opneemt.

Nu ga ik stoppen en rusten... en een pijnstiller meer pakken

tot de volgende (hopelijk iets beter dan ik me nu voel)
ps: van de vis op de foto heb ik er heel veel, die kweken voortdurend. We vonden op de stenen weer een heel pak eitjes...jammer!

AquariumLeaks...

Image via WikipediaTja, het moet altijd wel ooit eens gebeuren...Aquariums zijn niet gemaakt voor de eeuwigheid, en na meer dan 25 jaar trouwe dienst is mijn aquarium plots begonnen met lekken, wellicht geïnspireerd door de vele politieke lekken en wikileaks all over the World.
Vruchteloos hebben we geprobeerd het lek te dichten, maar zelfs dreigen met de doodstraf haalde niets uit, het water bleef druppen. (Gelukkig maar druppen, in mijn aquariumpje zitten maar zo'n slordige 800 litertjes water newaar !)
Dus ben ik ten rade gegaan bij een deskundige, maar dat genie is tezelfdertijd ook verkoper van nieuwe aquariums, dus was het antwoord eigenlijk al te voorzien... Met een nieuwe te kopen is alles opgelost.
Ik heb het nagekeken, alles inbegrepen is de kostprijs van een aquarium eigenlijk niet eens zo erg veel gestegen, maar waar de levering en plaatsing indertijd gratis was, is dat nu verdraaid duur. Liefde en begrip voor mijn pijnlijke rug is er überhaupt niet meer bij... Maar ja, als mijn nieuwe aquarium weer 25 jaar mag meegaan, dan zal ik ondertussen zo'n 90 jaren oud zijn, en wie zijn hoofd doet er dan nog zeer ? Er is zelfs een serieuze kans dat mij aquarium zijn baasje overleeft. Ondanks mijn tulsithee en mijn gojibessen. En oh ja, ik nut ook nog Zweedse kruiden, voor de zekerheid. En om de negatieve werking van al mijn echte medicamenten wat te onderdrukken.
Ik heb beroep gedaan op mijn zoon, Bart, de wever... om me te komen helpen, met assistentie van zijn lieftallige dochter Lieselotje... Die dochter is in feite zelfs veel belangrijker dan Bart zelf, in deze assisterende functies ! Het is namelijk zo, dat er in mijn aquariumpje ook nog eens een tweehonderd kilo stenen zitten, en die moeten er uiteraard ook uit en gerecupereerd worden voor mijn nieuwe bak... Nu is dat niet zo makkelijk, en de handigste manier is dat er een jong en lenig iemand in het aquarium duikelt, en de stenen voorzichtig aanreikt... Dus mag mijn kleindochter voor een keer meerminnetje spelen, in het aquarium... Ik zal je naderhand wel vertellen hoe lieflijk het beeld dan is... en of ze het haalt tegenover de sierlijkheid en elegantie van mijn vissen... Ook dat is nog leuk, uiteraard moeten al de vissen er ook uit, en in een tijdelijke bak geïnkwartierd worden... De reis is gering, van de grote bak naar een kleine die voorlopig op de grond zal staan...op een laagje isomo, zo dat de vissen geen koude voeten krijgen.
Er komt heel wat bij kijken...
en dan is het wachten, tot mijn nieuwe bak is vervaardigd (het is een speciale maat, en dus gemaakt op voorschrift... in de fabriek van aquariums en andere glazen dinges) en geleverd... En dan begint weer een immens werk, dan moeten die stenen er weer in geplaatst worden (maar niet allemaal beslist mijn vrouw, want nu kunnen we geen vis meer vangen, ze vluchten altijd maar achter en tussen de rotsen.) dan moet er een nieuwe laag stenen gelegd worden, en moet de bak weer met water (op temperatuur !) gevuld worden tot zowat halverwege. Dan moeten de planten er in geplant worden, en dan de bak weer verder opvullen met zoveel mogelijk gerecupereerd water van de oude aquarium, want in dat water is er een biologisch evenwicht die je slechts na maanden weer echt helemaal op peil krijgt, en met die enting met oud water toch iets sneller... Dan laat je de bak een dag of twee staan te staan, en pas dan mogen de vissen er terug in... Maar dat zal ik wellicht niet helemaal kunnen respecteren! Want hun tussenverblijf is eigenlijk te klein om er zo heel lang in te verblijven...Het is dan ook kiezen tussen twee kwaden.

Je ziet... er staat ons heel wat werk voor de boeg... En gelukkig ben ik niet alleen, krijg ik hulp van Bart en Frederik... het zal nodig zijn, want ik kan het - helaas- niet meer.

Dat is het ergste, een pak werk, en het niet meer zelf kunnen. En weten dat ik toch aan een en ander zal helpen, en het me heel erg zal beklagen. Ik heb het al gezegd, de pijn dat is op zich al erg, maar het niet meer kunnen, dat is veel erger ! Ik zie er uit als een boom van een vent, maar ik ben het niet. Ik zal nooit de pijn vergeten van die keer aan de Boerenbond, we hadden een zak kippenvoeder gekocht, en Anny legde de zak in de auto. Ik hoorde mensen die aan de wagen naast ons stonden, schande spreken van die grote loebas die zijn vrouw liet sleuren... Je moet het maar eens mee maken... Dat doet meer zeer dan je rug.
Och ja, maandag zal er wellicht geen blog zijn... ik moet naar de specialist... Weer eens. Och, het zal er allemaal wel bij horen zeker ? En of er morgen (of overmorgen) een blog zal zijn, hangt af van de uren dat het werk aan het aquarium zal duren. Djezesmariadjozef... wat staat er ons nog allemaal te wachten...

Uw er tegen opziende dienaar,

... tot de volgende ???