Sente Plone

Image via WikipediaWoensdag is het weer zover, al vieren ze in Elst meer dan een week, het is pas op 9 februari dat het officiëel Sente Plone is, ofte wat deftiger: Sinte Apollonia...
Dan is het weer geutelingen-tijd.
Je moet weten, Ste Plone is de patroonheilige tegen kiespijn, en de geutelingen zijn gloeiendhete koeken waar je liefst bruine suiker op strooit, en die dan eet ter ere van Sente Plone (en omdat ze heel lekker zijn.).

Je kunt ondertussen hier in heel de streek wel geutelingen eten, en iedere parochie zweert er op dat zij het oorspronkelijke en beste recept hebben, en lang niet alle maken een link naar Sente Plone, maar wie maalt daarom ? De koeken zijn best lekker. Ze moeten gebakken worden in een echte oude oven (houtgestookt) en ze worden met een lange houten "lepel" (hoe noem je dat ding officieel ????) in de oven gegoten, waar ze door de hitte opblazen als een ballon. Haal je ze er uit, dan zakken ze weer in elkaar en heb je de lekkere echte geuteling. (Dat mijn corrector voortdurend het woord geuteling rood onderlijnt als zijnde fout, wijst er op dat een corrector helemaal niet katholiek en zeker niet uit deze regio stamt !)

Ik ben ook niet van hier, ik ben import. De enige koeken die wij met graagte verslonden omwille van de heilige en vooral omdat ze lekker waren, waren de St Hubertusbroodjes, die we moesten eten om niet gebeten te worden van een hondsdolle hond.

Het heeft duidelijk geholpen, ik heb zelfs nooit ofte nooit een hondsdolle hond gezien, laat staan dat ik er van gebeten ben.

Maar ik ben wel ergens gebeten van die heerlijke volksdevotie... Ik kan uren zoet zijn met in oude boeken te snuisteren naar dergelijke verhaaltjes en gebruiken. In een bedevaartsoord kan ik heerlijk zitten turen naar al die plaasteren en marmeren armen, benen, hoofden en noem maar op, waarmee men de plaatselijke heilige dankt voor de genezing.

Veel meer dan de officiële genezingen van die heilige. Véél méér. Mochten die allemaal in acht worden genomen door de Kerk, dan hadden we daar heiligen die dwars door de hemel waren geschoten van pure heiligheid en wonderkracht...

En waar ik nog meer kan zitten op kijken, is de echte devotie waarmee je daar ziet bidden. Bidden voor het bekomen van een gunst, of uit dank omdat de gunst al bekomen werd. Ergens ben ik daar stikjaloers op, want dat geloof, die vorm van devotie, die heb ik niet. Ik geloof niet in mirakels door toedoen van een heilige, het feit dat men dat in alle geloven vindt, overtuigt er mij van dat er iets anders aan de hand is. Volgens mij een onvermoede kracht van de eigen overtuiging, in dit geval zichzelf overtuigen van de kracht van een of andere heilige, maar 't blijft zichzelf overtuigen.

Het hoort wat bij mijn voyeurisme... Ik hou er van mensjes te kijken. Stilletjes onopgemerkt ergens in een hoekje zitten, en kijken naar de mens en zijn gedragingen. Daar kan ik van genieten. Ik heb binnenpretjes en heb medelijden, heb afgunst en lach uit... Allemaal niet mooi van me, maar ik doe het stil, en stoor er niemand mee, hoogstens mezelf. Ik heb al vaak opgemerkt dat dit wellicht een nevenverschijnsel is van de leeftijd... Je ziet de mensen maar op die manier observeren na het bereiken van een zekere leeftijd.

Ik word dus echt wat ouder... ik leef anders en geniet van andere dingen dan vroeger. Heb jij dat ook ? Of zit jij nog in die zalige "jeugd" ? Heb je nog meer aandacht voor je zelf dan voor de anderen ? Koester dat gevoel dan ook maar, want ieder stadium in het mensenleven is waard geleefd, beleefd te worden !

Eén ding mag je niet doen, treuren naar wat voorbij is, maar grijp het "nieuwe" het "andere" dat een nieuw levensstadium je biedt, en je zult ontdekken dat het ontdekken nog lang niet voorbij is. Zet al je organen wijd open en laat de wereld binnenspoelen en geniet...
Het leven is, hoe dan ook, waard geleefd te worden. Zelfs al ben je ziek, zelfs al heb je pijn...
Er zijn zoveel dingen die je kunt savoureren...

tot de volgende ? (foto van Sente Plone, met de tang in de hand, een kies er tussen geknepen...)

ruimtetelescoop Keppler

Image via WikipediaDe ruimtetelescoop Keppler heeft al enkele duizenden planeten ontdekt, maar ( die soortgelijk zijn aan de aarde.
Ik vind dit heerlijk nieuws... Als we de boel hier helemaal verziekt hebben, kunnen we dit later nog eens vijf keer herhalen !
Maar het opent ook perspectieven op buitenaards leven...
Wellicht maak ik het niet meer mee, maar God, wat ben ik nieuwsgierig naar die wezens !
Hoe denken ze? Hoe nemen ze waar ? Hoe bewegen ze... Want ik geloof niet erg in de films à la Star Trek en Stargate... Ik kan me haast niet voorstellen dat het leven zich op twee totaal verschillende werelden, gelijkvormig zou gaan ontwikkelen. We zien hier op ons eigen aarde, dat diersoorten die door de natuur enkele duizenden jaren niet meer met elkaar in contact zijn geweest, zich helemaal anders hebben ontwikkeld. Je ziet zelfs niet eens meer dat het "familie" van elkaar geweest is.
Het zou dan absurd zijn te denken dat op een echt andere wereld, er ook "mensen" zouden ontstaan zijn. Misschien zijn ook wel verstandige (nu ja ????) ontstaan, maar ook dat verstand zal wel heel anders zijn.

Eerst en vooral zal er een heel stuk invloed zijn van hun middelen tot waarnemen. Misschien horen ze net de tonen die wij niet kunnen horen en zijn ze doof voor wat wij horen. Misschien zien zij wel ultraviolet en infrarood, en zien ze niet eens wat wij zien, of net zelfs dat er bij. Misschien zien ze zelfs röntgen of weet ik veel welke dingen er allemaal bestaan. Misschien voelen ze niets, maar ruiken ze heel anders. Misschien hebben zij geen handen, maar een heel ander iets waarmee zij voorwerpen kunnen bewerken, misschien wel telekinese?

Maar het hoeft echt niet allemaal zo verschrikkelijk verschillend te zijn van onze manieren om waar te nemen, enkele verschillen zijn al genoeg om de dingen op een heel andere manier te benaderen, en dus ook een heel andere manier van denken te ontwikkelen.

Meer zelfs, ik acht het heel goed mogelijk dat het allemaal genieën zijn, maar dat wij niet eens zien dat ze verstand hebben. gewoon om dat ze zo anders zijn.

Ik heb zelfs al dikwijls de bedenking gemaakt dat het best zo kan zijn dat een kip ook verstand heeft, maar zo anders dat wij het gewoon niet als verstand herkennen. (Dat zou pas verschrikkelijk zijn, mochten we op een dag toch zien dat alle dieren, ook de stomste, toch een verstand hebben !)

Want dat lijkt mij de grootste moeilijkheid, mochten wij ooit buitenaardsen ontmoeten... Doet mij denken aan een mopje die ik ooit zag, twee koeien die tegen elkaar zeggen " Die dingen uit die vliegende schotels zijn gek, ze namen de boer en slachtten hem, en lieten ons lopen. Ze vroegen zelfs of we betaling wilden voor ons slachtvee..." Misschien is dat overdreven, maar voor hetzelfde geld is het helemaal geen mop...

Hoe "wijs" zullen wij ons gedragen, mochten wij op een vreemde planeet landen???? Als een stier in een porseleinwinkel?

Vanmorgen ben ik met Anny naar Auchan geweest, inkopen doen in ons mooie buurland... Vooral aperitief zonder alcohol... in het land waar anderen naar toe gaan om alcohol te kopen.

tot de volgende ?

Googleartproject

Image by mortati via FlickrNu en dan doe je een ontdekking op dat enorme internet, nu vond ik www.googleartproject.com , een pracht van een ontdekking !
Het laat je toe in een heleboel grote musea rond te dwalen, meesterwerken te bekijken tot in de kleinste details (bekijk eens de borstelstreken van Van Gogh !).
Echt de moeite om eens op rond te dwalen !

Nu weet ik wel, dat kunst niet iedereen op dezelfde manier aanspreekt, maar de meeste mensen hebben er toch wel oog voor. Voor mij is kunst héél belangrijk!
En ik denk hier eigenlijk aan alle vormen van kunst. Muziek, proza, poëzie, schilderkunst, beeldhouwwerken, u noemt het, ik hou er van. Uiteraard hou ik meer van het ene dan van het andere, en zijn er stijlen in de kunst die mij meer aanspreken dan andere, maar toch, ik hou er van, omdat kunst volgens mij een ultieme vorm van creativiteit is.

Wellicht ben ik daarom onder meer verslingerd aan volkskunst... De manier waarop de gewone mens de dingen in zijn eigen huisje mooi maakte. De stoelen met bloemetjes op de rugleuning geschilderd, het kadertje met een mooie tekening in roggestro gemaakt, kleine wat onhandige sculpturen in hout gesneden, speculoosvormen, en wat men nu chipcarving noemt, het maken van tekeningen in hout, door het wegsnijden van kleine bijna schelpvormige stukjes hout. Het lijkt allemaal simpel, maar probeer het maar eens, het vergt heel veel geduld, veel tijd en veel inzet... en is volgens mij dan ook een echte tak aan de grote boom van de creativiteit.

Ergens probeer ik in de Crea van Ziekenzorg, net dat mee te geven aan de mensen... Met doodgewone dagdagelijkse dingen toch mooie dingen maken... Het mag best wat primitief lijken, als het maar mooi is en als het maar iets is waar de mensen zelf fier op zijn. De mensen het gevoel mee geven dat ze echt zelf dingen maken, creëren....

Je hoeft echt geen Rubens te zijn om een oude keukenstoel om te vormen tot een heerlijk iets om naar te kijken. Het is nog steeds een oude stoel, maar plots, door je eigen inzet, door het aanbrengen van een tekening, ook al is dat met een sjabloon gedaan, is die stoel plots veranderd in een siervoorwerp. Je kunt leuke cache-pots maken van een petfles, dat kost je niets, in tegendeel, je geeft afval een tweede leven, en toch is het mooi, is het iets dat mag gezien worden. Dat je niet zo maar in een winkel koopt, maar dat er alleen is, omdat je het zelf hebt gemaakt...

Ik wil vooral bekomen dat de mensen hun wereld anders leren bekijken... Dat ze dingen bekijken in functie van: "Wat kan ik daarmee nog doen, wat kan ik daar mee maken?"

Als ik vergaderingen heb met de mensen van Crea-Ziekenzorg Midden Vlaanderen, dan bedenk ik regelmatig dat zij veel meer dan ik met gekochte dingen werken. Ik bedoel, met dingen uit de hobby-winkels, niet dat ik daar iets tegen heb, maar ik vind die dingen veelal eerder beperkend dan wel verrijkend. Als ik in de hobbyzaken en -boeken kijk, dan is dat voor mij veeleer een bron van inspiratie, dan wel een bron van aankopen en namaken. Maar ik zie ook wel in, dat de meeste mensen veel meer geneigd zijn om na te maken, te kopiëren, dan wel zelf hun idee daarop over te planten. Ik probeer telkens weer hen te stimuleren zelf in te vullen, en niet na te bootsen. Als ik met een voorbeeld werk, dan is dat bij mij eerder bedoeld om hen te doen denken aan alle mogelijkheden die daar uit voort kunnen komen.

De laatste sessie heb ik hen geleerd dat een penseel veel meer is dan een gerei voor schilders, het is ook een middel om mee te tekenen, en tekenen op een veel rijkere manier dan je met een pen of een stift kunt doen. Met een penseel kun je de lijnen van je tekening niet alleen de functie geven van lijn, maar door de dikte te variëren, kun je ook de illusie van schaduw en licht weergeven, in één lijn... Probeer dat maar met een ander medium dan een penseel ! Ik doe dit niet om hen te leren, maar vooral om hen mogelijkheden te leren kennen. Je kunt dingen doen op een andere manier, een manier die ze nog niet kenden.

Ik geloof niet dat de ene mens wel en de andere niet kan tekenen... De ene kan het misschien iets makkelijker, maar iedereen kan het wel, je moet het alleen maar doen, en veel doen, zodat je leert zien! Want daar zit volgens mij de grootste moeilijkheid. Zien !

Je moet maar eens de mensen een homp klei geven, en laat hen dan een kop boetseren. Ik durf er om te wedden dat de meesten het gezicht veel te plat maken, en nog nooit gezien hebben dat het gezicht helemaal geen plat vlak is, maar dat rond is, je zelfs bijna in een hoek vooruit komt. Leg eens je wijsvinger langs de ene kant van je gezicht, en je duim langs de andere kant, dus je hand rond je gezicht plooiend, en trek dan jet hand terug, zonder de vorm van je hand te veranderen... Zie je hoe scherp je gezicht is, helemaal niet plat is... En herbegin maar het boetseren... nu iets juister, iets meer naar de werkelijkheid toe.

Ach, ik ga stoppen... maar probeer maar eens echt te kijken naar de wereld om je heen, en neem en voel ook die wereld eens, probeer niet alleen een beeld te zien als een foto, een plat stukje papier, maar als een driedimensionaal geheel... wedden dat je dan al anders gaat tekenen ook ?

tot de volgende ?

Hartepijn en het zebravisje...

Image by Djumbo via FlickrHeb je het ook gelezen? Men heeft ontdekt dat het zebravisje, een veelvoorkomend aquariumvisje, in staat is zijn eigen hart te repareren.... Nu wil men de stof die daar voor zorgt gaan ontleden en uitproberen, zodat wij met tijd en boterhammen niet meer moeten gaan liggen wachten op een ruilhart, of sukkelen met een kunsthart, maar ons eigen rikketikketik kunnen herstellen...

Het zal wel zo'n 50 miljoen pond kosten om dat te kunnen onderzoeken en ontwikkelen voor menselijk gebruik (als het al lukt).

Maar slaat jou fantasie dan ook op hol ?
Nee, ik denk niet aan een gebroken hartje uit liefdesverdriet, ik den gewoon aan het feit dat dit wellicht een eerste stap is in een lange rij....
Ik weet dat een zeester zijn ledematen weer kan laten aangroeien, een regenworm kan nog meer, kap hem in twee en je hebt twee regenwormen...
Straks geen probleem meer voor Jan die door diabetes zijn linker onderbeen moest laten afzetten, je laat gewoon een nieuw onderdeel groeien. En heb je geen enkel echt verstandig mens om eens mee te klappen, laat je dan in tweeën kappen, en in een ik en een gij kun je tegen je eigen zichzelf praten, zonder in je zelf te klappen.
Waar gaan we naar toe ? Soms heb ik wel wat schrik van al de ontwikkelingen die steeds vlugger en vlugger aan het gebeuren zijn. Het menselijk vernuft wordt zo groot, dat je soms denkt dat we wel een beetje God aan het spelen zijn...en straks komt er misschien weer een soortement Toren van Babel, waarbij plots het menselijk ras een heleboel van zijn capaciteiten verliest, het internet in een voor iedereen onbegrijpelijk koeterwaals verschijnt, en in enkele generaties het verstand weer op stand by gezet wordt, de wereld weer wereld wordt naar mensenmaat...
Ik ben misschien een doemdenker, maar we hebben het reeds eerder gezien in onze geschiedenis, denk aan de duistere middeleeuwen, waar plots een heel pak verworvenheden verloren gingen.
Stel dat de voorspelde en verwachte uitbarsting van de Yellowstone-krater eens echt gebeurt (die heeft zowat iedere 600.000 jaar een uitbarsting gekend, en het is nu al 640.000 jaar geleden !)... Dan zou de ramp heel waarschijnlijk van een dergelijke omvang zijn, dat Amerika in een korte tijd quasi zou uitgestorven zijn, dat wij hier terug in een ijstijd duikelen, door de massale roetmassa's in de hogere regionen kan de zonnewarmte ons niet meer bereiken...
Dan moet ik niet zoveel verbeelding hebben, om te zien dat de mensenwereld in een klap weer duizenden jaren achteruit wordt gezet...
Dit is geen fictie, maar iets waar vulkanologen echt voor vrezen. Het afgelopen jaar is de bodem van die reusachtige krater maar liefst 25 cm gestegen. In één jaar !

Ook vandaag gelezen... Obama zegt dat Mubarak onmiddellijk moet aftreden.
Héhé...
Stel dat daar staat: Poetin zegt dat Obama onmiddellijk moet aftreden... Dan denk je meteen: waar moeien de Russen zich mee ?
Maar Amerika denkt weer dat zij de wereld regeren, dat zij de vredesapostelen bij uitstek zijn, en dat zij dus geroepen zijn om andere volkeren te dicteren hoe ze moeten leven, wat ze moeten doen, en dat hun formule de enige echte juiste vrede en vrijheid waarborgt. En wie dat niet gelooft zullen ze desnoods wel eens gewapender hand overtuigen van de vrede. De Amerikaanse Vrede.

Als een Di Rupo iets zegt over de Vlamingen, dan steigeren we, ook al is dat eigenlijk een landgenoot, in een landje dat al 180 jaar bestaat... en hopelijk nog lang mag bestaan. Ik weet, er loopt heel wat scheef, maar kijk maar eens om je heen, we hebben het hier, ondanks alles goed. Houen zo !

Maar Vlamingen voelen het als moeilijk aan dat een Waal iets voor hen zou beslissen. Obama mag dat dan wel ?????
Laat Egypte aan de Egyptenaren, Afghanistan aan de Afghanistanen.... Maar ja, ze hebben daar nog de American Way of Life niet hé.....
djudedju

tot de volgende ?

Libreoffice

Image via WikipediaZoals je weet kies ik, indien mogelijk, voor gratis programma's op mijn kwampjoetertje... Zo heb ik al heel lang Office van Microsoft (Windows) afgezworen, voor het gratis Freeoffice.org... Maar enige tijd geleden besliste Oracle (overgenomen door Sun) dat het freeoffice.org niet meer zou laten doorgaan met een open broncode, en dat het dus weer een betaalversie zou worden. Weliswaar goedkoper dan dat van Microsoft, maar toch: te betalen. (De oude versie blijft wel gratis, maar evolueert dus niet meer mee)

Een deel grote mastodonten van de openbroncode (The Document Foundation) beslisten toen maar, om op basis van het oude freeoffice.org een nieuw officeprogramma op te bouwen, met de naam libreoffice. We zijn nu aan versie 3, en het programma is nu volwassen en staat er !

Ik heb er al wat mee gewerkt, en het is heel goed en heel volledig.
Vroeger kon ik vergelijken met dat spul van Microsoft, maar daar werk ik nu al zo lang niet meer mee, en ook zij hebben ondertussen nieuwere versies, zodat ik niet meer kan vergelijken. Maar ik weet het zo ook wel, het is zeker de moeite niet om veel centen uit te geven voor dingen die je praktisch evenwaardig zo kunt downloaden op het net.

Libreoffice biedt ook weer de ganse suite aan, net zoals je bij Windows hebt. Er zullen wellicht wel weer een paar snufjes bij de ene zitten die je niet vindt bij de ander, maar ook omgekeerd is dit het geval. Voor wie het werken nu staat of valt met die snufjes, kan het dus nodig zijn om zeker te opteren voor het systeem dat die snufjes in huis heeft, maar voor alle gewone gebruikers... waarom geld uitgeven als het niet nodig is ?

Het ergste vind ik het onderwijs in ons Absurdistan, die de kinderen verplicht om te werken met het dure programma... Ik kan me niet van het gevoel ontdoen dat de leerkrachten in casu er iets aan verdienen. Onderwijs moet gratis zijn, maar je moet wel verschrikkelijk veel uitgeven aan allerlei dingen, en als ik daar dan ook dingen zie bijstaan die je gratis kunt krijgen, dan krijg ik de seskes....

Dat hele staten en heel wat organismen momenteel stilaan de kaart Linux trekken, omwille van de kostprijs, doet mij dan ook genoegen. Je hoort me niet zeggen dat het ene systeem beter is dan het andere, daar ben ik niet voor bevoegd, maar als je geen geld moet verspillen, dan doe je het ook niet. Na jaren gebruik te maken van Ubuntu, kan ik zeggen dat ik bepaalde dingen niet kan, die ik in Windows wel kon, maar ik heb een vriend die met Apple werkt (de Rolls-Royce onder de kwampjoeters)en die heeft zowat dezelfde ervaring. Anderzijds kan ik enkele dingen die men in Windows niet kan, en dat zal ook wel zo zijn met Apple. Kortom, ieder systeem heeft zijn sterke en zijn zwakke punten. Zo lang echter de overgrote meerderheid kiest voor Windows, zullen zij dat veel minder gewaarworden dan de Apple en Linuxgebruikers, omdat die automatisch heel wat dingen binnen krijgen van op een Windows-PC....

Maar dat gaat over pietluttigheden, en een hele boel ervan kun je oplossen, door bijkomende programmaatjes te downloaden. Kom je dat tegen op Windows, door dat je toevallig veel contact hebt met Linux of Apple-gebruikers, dan zal je wellicht die programma's moeten aankopen. Bij Linux is dat niet het geval. Als er alternatieve oplossingen bestaan, dan zijn die gratis.

Dat ik dus enkele dingen nog niet kan bekijken van Windows-gebruikers, komt of door het feit dat het alternatief er niet is, of door het feit dat ik het niet ken en niet kan vinden (het laatste is het meest waarschijnlijke). Een Windows-gebruiker heeft het gevoel dat zijn systeem volledig is, omdat hij of zij veel kans heeft dat hij/zij nooit in contact komt met een Apple- of Linuxgebruiker. Als je dat bij mij niet vaak hebt, komt omdat ik er meestal op let programma's te gebruiken die ook voor Windows leesbaar zijn. Ik doe dat, omdat ik weet dat de meeste van mijn kennissen dat systeem gebruiken... (Ik wou dat het anders was ....!)

Als ik een brief maak, en ik wil u die laten lezen, dan zet ik die om in het Word-formaat, want anders krijg ik een mailtje terug met de melding dat je mijn brief niet open krijgt. En zo zijn er diverse dingen. Niet erg, maar je moet er wel telkens op letten.

Je zou daar kunnen uit besluiten, dat het dan beter is om maar mee te doen met de meerderheid, en ook Windows te gebruiken, maar dat is niet juist ! In tegendeel ! De grootste sterkte van de openbron-gebruikers, is net dat de techneuten daar kunnen aan sleutelen en het systeem voortdurend verbeteren en laten evolueren. Het is dan ook daar dat de grootste en beste ontwikkelingen te vinden zijn. Sluit dat systeem af, en je veroordeelt de mensheid tot de kennis van alleen de techneuten die op Microsoft werken... Ik hoor weliswaar niet tot die techneuten, maar ik vind het fijn om iedere zes maand een volkomen nieuw systeem te hebben (van windows XP tot Vista moest je héél wat langer wachten hé !!! en dan was Vista nog niet eens een echt goed systeem te noemen !).

En weet je, hoogstwaarschijnlijk ben jij ook Linux-gebruiker ! Heb je een wat gesofisticeerde GSM, of een GPS ? Of werk je op een netwerk-systeem ? Welnu, dan is de kans reuzegroot dat je werkt op een Linux-systeem, want daar zijn de verhoudingen net andersom, daar is Microsoft maar een heel klein broertje, en is meer dan 90 % Linux....

Heb je al gezien dat de dagen weer heel wat langer geworden zijn? Ook al zien we de hemel maar flauwkes door een dikke laag stof heen, toch is het al weer een stuk vroeger en langer dag ! De lente is op komst ! In mijn tuin zie ik reeds de sneeuwklokjes piepen.

tot de volgende ?

slippendragers...

Image via WikipediaUit de Belgische wikileaks leren we dat De Crem en anderen niets meer of minder zijn dan vazallen van Amerika...
Wat mij verwondert, is dat men daar van opkijkt !
Die relatie is immers niet nieuw, en via Nato en compagnie bestaat zij al heel lang. eerst een beetje uit dankbaarheid voor de bevrijding, dan als verzekeringspolis tijdens de koude oorlog, dan dank zij het cadeautje van het Europese hoofdkwartier, en ... dus in feite zonder onderbreking sinds de tweede wereldoorlog.
Slechts heel nu en dan durfde een Belgisch politicus eens tegen de scheen van het Grote Amerika stampen, maar meestal dan met sloffen aan, en met een potje zalf in de hand om het meteen te herstellen.

Dat men na de bevrijding, en vooral dank aan het Marshall-plan, banden had met Amerika, was logisch, en dat idee werd toen gedragen door zo wat heel de bevolking.

Maar er is ondertussen heel wat water door de zee gelopen... De koude oorlog is verdwenen (er is er een nieuwe in de plaats gekomen, een oorlog om olie uit het Midden Oosten, maar officieel doen we daar niet aan mee).
Maar er is meer aan de hand. Door allerlei verschuivingen, gebeurtenissen, oorlogen en dies meer, is Amerika in de Europese ogen niet meer de witte ridder... Zelfs de Joden, die na de holocaust zo wat onaantastbaar waren geworden, zijn nu stilaan weer de zwarte piet, en de arme Palestijnen zijn nu plots de goeie.
Allemaal wat eigenaardig en wat onbegrijpelijk, want de Palestijnen zijn de uitvinders van de vliegtuigkapingen, de bommen-terroristen en zo, en zijn daar jàààren lang door de slechte geweest, en de Joden waren mensen die moeizaam hun grondgebied verdedigden tegen de Palestijnse agressie. En opeens is dat omgedraaid, zijn de Joden de agressors en de Palestijnen lieve doetjes van mensjes...
Ik vind het allemaal een beetje gek.
Het is niet nieuw, herinner je de heldhaftige strijd van de Amerikanen tegen het Communisme in Vietnam, en hoe dat plots omkeerde in de agressieve Amerikanen tegen die arme Vietnameesjes, of ze nu communist waren of niet, de Amerikanen waren plots de boosdoeners.

Wij hebben het kapitalisme de hemel ingeprezen, en plots is datzelfde kapitalisme dan slecht geworden. Het communisme was slecht, is wat minder erg geworden, en dan, voor het goed kon worden, plots "verdwenen"... op enkele staten na.
Gek allemaal...

Volgens mij ligt het gewoon aan het feit dat wij, als mensen, te veel belang hechten aan "keuze". Wij kiezen voor een kapitalistisch systeem, en dan kan daar niets meer aan verkeerd zijn, tot we te vaak en te erg geconfronteerd worden met de fouten van dat systeem. Dan slaan we om, en plots kan er niets goeds meer aan dat systeem zijn.

De waarheid is dat er geen enkel volmaakt systeem is. Ieder systeem heeft goede en slechte kanten, net zoals ieder mens ook goede en slechte kanten heeft. Maar wij, wij kiezen, en zijn dan tijdelijk blind voor de kleine kantjes. Het is een beetje als met verliefd zijn, dan zien we in de partner ook geen fouten. Als we een tijdje getrouwd zijn, dan worden we plots geconfronteerd met dingen die we eigenlijk al lang hadden kunnen weten, hadden we die verblindheid niet gekend. Zolang je er beiden van bewust bent dat fouten ook bij jezelf te vinden zijn, en dat samenleven in Liefde een werkwoord is, is er niets aan de hand, maar wee de mens die zich niet bewust is van zijn eigen tekortkomingen, en alle falen bij de partner legt. Bij kiezen voor een systeem, kan het systeem zich niet verdedigen, kan het niet beantwoorden, kan het zich niet bewust zijn, dus slaat de mens daar gewoon heel het blad om, en is het systeem plots helemaal slecht. Punt.

En in die kerende kijk op Amerika zien we plots dat ministers kiezen voor Amerika, en is dat plots niet meer normaal volgens de algemene opinie... Dat die algemene opinie moet gelezen worden als media, doet daar niet zo heel veel aan, want de macht van de media is groot, te groot... Zelfs mensen die het Amerikaanse blad nog niet hadden omgeslagen, doen het nu toch, niet door een Amerikaanse daad, maar door de slippendragerij van een of meerdere ministers.
Gek allemaal.

Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat een hele kudde mensheid, niet leeft, maar geleefd wordt, en danst op de vooizen gespeeld door de media.

Ik blijf proberen alles te zien zoals het is, en het bos te blijven zien door de bomen heen. Maar geef toe, het wordt ons niet makkelijk gemaakt ! Het is verdomd moeilijk om door al het gebalk van de media heen de waarheid, de werkelijkheid te blijven zien...

En gek genoeg, de waarheid zal wellicht nooit echt openbaar worden... Want kijk, ik ben nogal geïnteresseerd in de geschiedenis... En je moet echt eens gaan zien naar de geschiedenis van het Belgische oproer tegen de Hollandse bezetters... en ga dit dan ook eens bekijken in de Nederlandse geschiedenisboeken... Leuke literatuur ! Maar je hebt het gevoel dat je na inzage nog minder weet dan voorheen. De waarheid zal wel ergens halverwege liggen... maar waar is dat precies ?

Weet je wat, niets van aantrekken, en gewoon blijven proberen onafhankelijk te zijn en te blijven... Mijn land, dat zijn de 436 vierkante metertjes (of zoiets) waar mijn huis op staat. Een ander land heb ik niet. Ik heb alleen een taal die ik deel met mijn buren en een andere taal die ik deel met een deel vrienden van over de taalgrens. Een grens die ik niet echt voel of zie... Wat politici ook zitten te lullen.

Zij lullen heelder bomen... probeer daardoor maar eens het bos te zien !

tot de volgende ? (leuke foto hé??? Kijk eens naar de vlagjes op zijn jas. Mooi hé ? België en Amerika.... djudedju... toch slippendrager ?)

IQ - test...?

Image via WikipediaIk las dat er een of andere geleerde een totaal nieuwe IQ-test heeft ontworpen, die zelfs zou geschikt zijn om de intelligentie te meten van buitenaardsen, mochten die dat willen...
Sjongejongejonge... Is dat eventjes iets !
Je inbeelden dat je een test kunt ontwerpen voor een wezen waarvan je niet eens weet hoe het denkt!

Nee, ik denk dat de bedenker weer eens dezelfde fout maakt als de mensen die de Godsdienst in een kadertje hebben gegoten...Aangepast aan de mens, en zoals de mens God menselijk maakt, maakt de bedenker van die IQ-test de fout zijn denken als universeel te beschouwen.

Je moet eens wat gaan vorsen in de wereld van de wiskundigen, die passen het wereldbeeld zelfs aan om hun theorieën te doen kloppen, en ik las dat je nog steeds even makkelijk wiskundig kunt verdedigen dat de zon rond de aarde draait dan wel andersom. Dat er veel meer dan drie dimensies zijn lijkt me logisch, als je de tijd er bij neemt heb je er al vier, maar volgens hen moeten er nog veel meer zijn dan vier ook...

Ik heb eens een boek gelezen waarin de wereld en alles wat er op liep plat was. een lijn, zeg maar, en de moeilijkheden en mogelijkheden die dit bood... Knap bedacht, een wereld met maar twee dimensies, wat in de praktijk onzichtbaar is, omdat een lijn wiskundig gezien geen dikte heeft. Je had ronden, vierkanten, ruitvormigen, maar allemaal plat, dus kon je dat model niet eens zien, want je keek tegen de lijn - zonder dikte- aan...

Nu kun je stellen dat dit een "fantasme" is, een bijna ziekelijk bedenksel, maar ik vind het knap. Het is een poging om zich in te leven in een totaal andere wereld dan de onze. En wellicht zijn andere werelden inderdaad heel anders dan de onze. Stel nu eens dat er een wereld is, waar de bewoners niet het vermogen hebben de dikte of hoogte te zien, dan leven zij in die platte wereld, ook al zouden wij hem misschien heel anders zien en ervaren. Of stel eens dat er een wereld is, waar de bewoners de vierde dimensie, de tijd, ook werkelijk zien, iets wat wij niet kunnen, hoe zou hun wereld zijn? En ik ga dan niet in op werelden met veel meer dimensies, omdat we zelfs geen idee hebben wat die dimensie(s) zou(den) kunnen zijn.

En dan gaat er hier een geleerde (?) vorser gaan liggen vertellen dat hij een IQ test heeft die zelfs zou passen voor die buitenaardsen... Grootheidswaan !

Het gekke is, dat wij, mochten wij ooit op een wereld belanden, waar men zes dimensies doodgewoon vindt, wij niet eens in staat zouden zijn die dimensies ook te zien, want wij zien er maar drie en voegen daar de onzichtbare tijd bij... Wij kunnen maar waarnemen met de zintuigen die we hebben, maar wellicht schieten wij schromelijk tekort in waarnemen.

Wellicht hebben de wiskundigen het bij het rechte eind, en zijn er veel meer dimensies, maar wat baat ons dat, als wij ze niet kunnen waarnemen?

Maar confrontatie met andere werelden kan ook op andere manieren onmogelijk blijken. Het kan zijn dat zij niet alleen anders zien, het zou logisch zijn dat zij dan ook anders denken. Want ons denken is überhaupt gebaseerd op onze waarnemingen. Als je andere waarnemingen hebt, dan zul je dus de facto ook anders redeneren, gewoon omdat de vaststelling anders is.

Dat is één van de dingen die mij niet bevalt aan de godsdiensten van onze wereld. Ik geloof wel in een God, of hoe Het ook mag heten, maar het lijkt mij verkeerd Het dan te kaderen in een menselijk kader. Als wij geloven dat God overal is, alles heeft geschapen of minstens heeft doen ontstaan en laten ontwikkelen vanuit een door hem geschapen basis, dan kan hij dat nooit van uit een menselijk begrip, menselijk zijn. Voor mij is een God een onmeetbaar, onvoorstelbaar iets... Een invulling van al wat we niet kunnen verklaren, en misschien, de basis van "het denkvermogen", al kan ik mij niet voorstellen wat dat denkvermogen dan wel zou zijn, waarvan wij een spatje hebben mee gekregen, via een evolutie of via een schepping doet eigenlijk weinig ter zake. Maar het is van uit dat denkvermogen dat wij ons onvermogen kunnen vaststellen, en dat wij dus "ergens" een antwoord, een allesweter, een alleskunner bedenken, aanvoelen, beredeneren of wat dan ook.

Het is een feit, dat hoe meer we weten, hoe meer we beseffen dat we niets weten.
Laat het dan dit besef zijn dat leidt tot het idee God, dan nog is dat een wonderbaar iets, en het is een invulling van een gevoeld tekort.

Laat ons eens de ongelovige geloven, dan stellen we vast dat zij alleen het onvermogen om antwoorden te hebben invullen door een vaststelling van hun onwetendheid, en gelovigen vullen dit in door "God"... Heel veel verschil is er niet, beiden voelen, weten wij dat wij het antwoord niet hebben, dat er verder dan ons denken nog antwoorden nog dingen zijn. En ik voel me veel beter met dit tekort een antwoord te geven, dan wel met het open te laten, blanco te laten...

Ik weet niet of ik daarmee het juiste antwoord heb, maar ik heb een antwoord, waar ongelovigen er geen hebben, en dat voelt mij beter aan, goed aan. Het is een beetje als met de tien geboden, er zijn maar drie geboden die over dat goddelijke gaan, maar er zijn er zeven die gaan over het reguleren van de maatschappij, maar die drie bieden een kapstok om die zeven er aan op te hangen. Zo voel ik het ook een beetje. Het is dat onbekende, die vraag, dat vage begrip God, die ons gelovigen een kapstok biedt om alles aan op te hangen. Ik voel me daar in ieder geval beter mee, dan met een boel onbestemde vragen en onbestemde redenen. Maar misschien heb ik geen gelijk, want we hebben geen bewijs van het bestaan van die Kapstok... Is dat erg ? Voor mij niet, net zoals wij de andere dimensies niet zien, ook al zeggen de wiskundige formules dat alles er op wijst dat ze bestaan, zo zie ik God niet, maar alles wijst er op dat een grotere kans is dat er iets is, dan wel niets... Of is dat ook al een bedenksel van onze zeer onvolmaakte denkwereld waarin we zoveel niet eens kunnen waarnemen... ?

tot de volgende ?