De ondergang van het Romeinse rijk ?

Image by Hamed Saber via Flickr

Ik heb je al verteld dat ik een geschiedenisfreak ben, en momenteel bezig ben aan het lezen van een zesdelige "wereld-"geschiedenis. Ik ben in het tweede boek, en bezig aan het verval van het Romeinse rijk. Ik kan het niet helpen, maar een heleboel dingen van dat verval herken ik in onze huidige tijd. Het verlies aan zedelijke normen, het belachelijk maken van de godsdienst, het genieten als hoogste norm voor het leven... en ga zo maar door.
In die tijd kenden we de invallen van de Germanen, gevolgd door de "donkere" middeleeuwen... en nu ? Nu kennen we de massale inval van de allochtonen, vooral moslims. En net zoals toentertijd, ontfermden de Romeinen zich liever over deze mensen en aanvaarden hun godsdienst in hun maatschappij en bovendien werden ze ingelijfd in het Romeinse leger (dat ook politiemacht en co was)...
Niets nieuws dus.
Nu denk je misschien dat de invallen der Germanen iets heel anders waren, maar niets is minder waar. Men kon de grens onvoldoende bewaken, en de invasie was dan ook meestal heel vreedzaam en veeleer een infiltratie dan wat anders. Slechts nu en dan was er een werkelijke botsing met de Germaanse "Taliban" van toen.
Nu reeds is in Europa het aantal allochtonen of mensen van allochtoonse oorsprong 20 % las ik ergens. Dat is niet niks, als je vijf mensen ziet is er één vreemdeling onder.
Moeten we ze dan manu militari tegenhouden? Ik denk niet dat dit echt mogelijk en zeker niet dat dit echt wenselijk is. Ik geloof niet zo erg in militaristische oplossingen. Ik denk dat we veeleer de oplossing van Constantijn moeten toepassen, de man die uiteindelijk aan de basis lag van het Oost-Romeinse Keizerrijk, dat veel langer bleef bestaan dan het westelijke.
Wat deed Constantijn dan? Hij had last van een opdringende vreemde godsdienst, die zich in al die tijd niet had laten uitroeien. Dus omarmde hij die godsdienst, nam het op in het staatsbestel en vrijde de leiders ervan wat op. Hij ging zelfs zo ver dat hij de sterk verdeelde kerk een eerste concilie bezorgde en orkestreerde dat, om tot een sterke, eensgezinde kerk te komen, die met handen en voeten in het rijksbestel verweven zat.
Wat je niet kunt verslaan, adopteer je. If you can't beat it, join it.
Ik geloof dat de stap die daar wordt voorgesteld door het Hoofd van de Broeders van Liefde, dat ze in de katholieke scholen moeten islamlessen geven, een eerste grote stap is in die richting. Op het moment dat je dat doet, krijg je immers ook het heft in handen. Kun je controleren dat de godsdienst die er onderwezen wordt ook in de maatschappij past, en geen broeibed  is van opstandigheid. Met andere woorden je maakt er een maatschappelijke aanvaard en aanvaardbaar iets van.

Misschien vind je een dergelijke wijze laf, de makkelijkste weg, de weg van de minste weerstand, maar het alternatief is bloed, moord, oorlog... en verval! Want zelfs al zouden we die oorlog uiteindelijk winnen, uitroeien is er niet bij, en het zou ook dan weer precies het evenbeeld zijn van de laatste honderden jaren van het Romeinse Rijk... zij wonnen ook, maar uiteindelijk waren ze zo uitgeput dat ze toch ten onder gingen.

Wat we nu doen is duidelijk ook niet de oplossing. We laten ze maar doen, en ze geven momenteel niet alleen godsdienstonderricht, maar hun moskee is naast een oord van gebed ook een oord van opzweperij. Eigenlijk kun je zelfs dit aspect enigszins terugvinden bij de Christelijke en Joodse sekten die toentertijd in Rome "ambetant" waren! Meestal waren die niet oorlogszuchtig, maar daar hield het verschil ook op, want het waren wel mensen die voortdurend het Romeinse bestaan aanvielen in zijn grondvesten, in zijn geloof, in zijn normen (nu ja...) en ga zo maar door. En ze groeiden steeds meer aan, vooral omdat zij een hogere norm toonden, een hogere ethiek hadden, en omdat zij door de sociale basis in hun godsdienst een dankbare massa slaven en arbeiders aantrokken. In onze tijd zien we ook het verval van zeden, en nu bieden de moslims een alternatief, met een veel hogere norm en een veel sterker systeem, dan het gangbare, het lakse. We zijn het niet met alles eens, maar wel met de meerderheid van hun normen. Wij geloven niet in de Sharia, maar dat ze nu de boeven in de praktijk niet eens meer straffen, dat is nog veel verder weg dan toe.

Het is niet moeilijk de gelijkenissen te zoeken en te vinden... en te vrezen...
Ik geloof dan ook dat het hoognodig is dat wij ook ONZE normen weer opkrikken tot een goed gehalte. Boven de individuele vrijheid moet het heil van de gemeenschap primeren. Individuele vrijheid mag en kan niet gelijk staan aan losbandigheid, zedeloosheid, normvervaging. Zolang onze maatschappij dat niet inziet, kan het niet anders dan dat zij ons overvleugelen.
Dat is geen slecht ding, integendeel, het is goed dat we eens wakker worden geschud!
In dat kader is het ook goed dat we nu weer eens een aartsbisschop kregen die wat meer druk legt op die zaken... Hoe moeilijk dit ook klinkt. We moeten niet vastgeroest zijn in de normen van toen, we moeten oog hebben voor de ontwikkelingen op wetenschappelijk gebied, maar we moeten die ontwikkelingen niet gebruiken om de individuele vrijheid boven alles te stellen. We kunnen als gemeenschap maar overleven als we ook een gemeenschap vormen.
"Wie niet met mij is, is tegen mij", wordt tegenwoordig veel te veel gelezen als  "wie niet tegen mij is, is met mij..."
Het laisser faire, laisser passer moet stoppen, hier en nu.
Het verval moet stoppen
de normen moet weer aan maatschappelijk welzijn worden gebonden.

tot de volgende ?

drugs

Image by gadl via Flickr

In Singapore zit een jonge Maleisiër te wachten op zijn ter dood veroordeling...de man is betrapt in het bezit van 47 gram heroïne...
En toch zijn we met zijn allen druggebruikers. We drinken een pint of een druppel, misschien roken we zelfs, we zijn verslaafd aan sterke koffie en ga zo maar door, want het lijstje dat ik hier opsom is zuiver Westers, ga Afrika binnen en de vormen van druggebruik liggen er anders, daar gebruikt men andere stimulerende, verdovende of hallucinerende middelen dan hier, maar overal ter wereld zien we ... drugs. En overal ter wereld zijn er enkele drugs die daar maatschappelijk aanvaard zijn. Hier is alcohol aanvaard, met uitzondering van het zich in het verkeer begeven na het nutten van. Maar er gaat geen feestje voorbij zonder een pint, champagne, druppels of wat dan ook.
Tommeke neemt ook drugs, zelfs van een iets hoger niveau en dus minder maatschappelijk aanvaard, maar vergoelijkend stelt men dan dat er velen zijn (men noemt dan verbluffend hoge cijfers) die dat middel gebruiken. En links en rechts spreekt men dan van een gedoogbeleid, wat uiteindelijk een eerste stap is naar sociale aanvaarding.
Maar hoe we het ook bekijken, drugs, om het even welke, zijn slecht voor de mens.
Maar drugs zijn ook inherent aan het mens-zijn.
Je kunt drugs niet losmaken van het denkproces. Oh ja, ik weet wel, in het lab maken ze muizen lichamelijk afhankelijk van bepaalde drugs om effecten te meten, maar dat zegt nog niet dat muizen drugs gaan opzoeken om zo hun eerste kick te hebben... Het is de mens die de muis de verslavende middelen opspuit of voedert... niet het dier dat zoekt naar een boost, een kick of wat dan ook.
Alleen de denkende mens zoekt middelen om zijn denken eens anders te maken. Losser, vrijer, ongeremder, in andere kleuren, andere vormen of wat dan ook, maar weg van het gewone zijn. Een vlucht uit de werkelijkheid. Kijk maar eens rond je, een goed feest lijkt niet meer denkbaar zonder alcohol! Hoe kun je nu eens uit de bol gaan zonder een goede shot alcohol ?????

Met andere woorden, drugs zijn een "ontsnappen uit de wereld van alledag". Wie drugs neemt probeert om zich los te maken van de dingen, probeert geestelijk schoon schip te houden, weg van alle besognes. Het is dan ook logisch dat we drugs kunnen verbinden aan het denkvermogen van de mens. De mens staat 's morgens niet meer op met als enige doel eten en voortplanting. Nee, de mens heeft zichzelf een veel complexer leven aangemeten. Wij denken, wij redeneren, verbinden het ene feit aan het andere... en soms willen wij heel dat complexe systeem achter ons laten, en gebruiken daarvoor de middelen die de geest uitschakelen, of anders doen werken, of de remmen uitschakelen of... ga zo maar door, weg van het dagdagelijkse stramien.
Wellicht daardoor zijn drugs ook verslavend, ze geven je een gevoel van vrijheid, blijheid. Een perfect gelukkig mens heeft geen drugs van doen, maar wie is er perfect gelukkig ? Bovendien zijn er ook drugs met een sociaal effect, zoals het al eerder genoemde alcohol. Zet je maar eens bloednuchter bij een bende die al een paar pinten op heeft en zich volop aan het amuseren is. Zij lachen met dingen waarvan jij, nuchter, niet de humor in ziet. Jij benadert de dingen denkend, zij ongeremd. Dus wat doe je dan, je wilt er bij horen, dus drink je ook.

Gek eigenlijk, soms heb je helemaal geen zin in die pint, maar wel in de atmosfeer van het gezelschap, en die atmosfeer is ontoegankelijk zonder die pint.

En dan heb ik nog niet eens het verslavende aspect aangeraakt van drugs. Er zijn twee soorten verslaving: je hebt een lichamelijke verslaving, waarbij je lichaam schreeuwt om zijn dagelijkse dosis, maar je hebt net zo goed een "geestelijke" verslaving, waarbij je de drug neemt om tijdelijk te ontsnappen, zonder dat er echt van een verslaving in de lichamelijke zin sprake is. Bij alcoholisten heb je duidelijk de twee soorten. Er zijn verslaafden aan drank, die heel makkelijk lichamelijk zonder die alcohol kunnen, daar ook geen lijfelijke symptomen vertonen van verslaving, maar die geestelijk verslaafd zijn, aan het ontsnappen. Maar er zijn ook alcoholverslaafden die lichamelijk vast hangen aan de drank, en lichamelijk echt niet meer zonder kunnen. Naar mijn gevoel zijn beide vormen eigenlijk even erg, want in beide gevallen verliest de mens de controle over zichzelf en zijn zijn.
Met andere woorden, het zou veel beter zijn voor de mens, mocht men de drugs op geen enkele manier sociaal aanvaardbaar stellen. Maar dit is geen gemakkelijke zaak! Zie maar eens naar de grote drooglegging in Amerika, een Al Capone benutte dit om uit te groeien tot de grootste bandiet ooit. Beter zou zijn dat we in de opvoeding (via de school ?) de drugs met klem afraden en als verderf ten berde brengen. Zo, dat op zijn minst, het sociaal aanvaardbare door steeds meer en meer mensen in vraag wordt gesteld.

Maar of dit een echte oplossing zou vormen? Ik denk hierbij aan een totaal andere vorm van drugs... Denk maar aan de "roes" die je kunt verkrijgen door intense en diepe meditatie. Zelfs in de bijbel vinden we dat het spreken in tongen een zalig iets kan zijn, en spreken in tongen is een vorm van geestelijke roes, waardoor de mens begint te lallen, en onbegrijpelijke klanken uitstoot...Bijna net zoals een heel erg zatte mens ook kan doen... Je kunt dus als mens perfect gaan hallucineren op je eigen houtje, zonder ook maar een middel te nutten. Ik denk dat dit net zo goed verslavend kan werken en net zo goed negatief kan zijn. En dat kun je veel moeilijker bekampen, omdat het niet een middel is dat op de markt is, maar in je zelf zit.

In bijna alle culturen is en was dit een teken van grote heiligheid, nu denken we in onze moderne wereld misschien aan sjamanisme, maar het is er nog steeds, er zijn nog steeds sekten die dit middel gebruiken om haar leden te binden.

Dus... de bevrijding zit vooral in eigen ik. En in de manier waarop jij de wereld bekijkt.

tot de volgende ?

Het kogelvooitje

Image by Demelza van der Lans via Flickr

Mijn vanariekogeltje is al een bijna een jaar dood, heeft zijn laatste liedje lang geleden gefloten (naar vogeltermen) en nu zat er maar een pietje meer wat droefgeestig door het raam te kijken. Toen ik hoorde dat Luc maar liefst zeven jongen had gezien in het nestblok van zijn roodrugparkieten, vroeg ik hem om er een van te kopen. Een man. Want bij roodruggen is er geslachtsonderscheid, maar de roodruggen van Luc waren geel, een mutatie...en daar is het weer gokken, we nemen er dus een met zoveel mogelijk rood op de rug...

De eerste dagen zat de parkiet in het oude vogelkooitje van de kanarie, maar dat is eigenlijk veel te klein voor zo'n parkietbeest.  Dus moest ik een nieuwe en ruimere kooi hebben. Normale mensen gaan dan naar de winkel waar ze kooien verkopen, maar ik ben niet normaal, dus keek ik uit op de rommelmarkt naar een mooie kooi. Tot zolang moest de parkiet maar denken dat hij een kanarie was. Maar hoe gaat dat? Als je iets zoekt op de rommelmarkt, dan vind je het niet...  Het leek even of het nu ook weer zoiets zou worden, maar zondag laatst, wat zag ik daar staan? Een mooie ruime kooi, en nog zo goed als nieuw. Je kon alleen aan de etensbakjes zien dat de kooi ooit wel eens in gebruik was geweest...  Vraagprijs 15 euro... Ikke 10 euro ? Ok! (Tedju ik had nog iets lager moeten gaan!)

Maar je zult het altijd zien he, op een moment dat je zo'n grote stukken koopt, dan staat de auto ver.  Ik heb dus heel de weg die kooi aan het handvatje in van die fijne ijzerdraad, aan mijn linkerhand gedragen, hoog genoeg opdat ik de grond niet zou raken... Rechts heb ik nodig voor mijn wandelstok. Zo'n kooi weegt eigenlijk helemaal niet veel, maar je moet eens zo'n paar honderd meter met zo'n fijn ijzerdaadje in je hand lopen, met zo'n kooi er aan... Toen ik de kooi eindelijk in de auto kon zetten,  kreeg ik mijn vingers bijna niet meer recht. Ik heb daar dan maar voorgewend dat ik een beroemd pianospeler was of zoiets, en deed er vingeroefeningen, net of ik mij straks aan de vleugel zou neervlijen en een concerto zou ten beste geven.

Thuis gekomen, na een snel middagmaal, de kooi in orde gebracht, zand op de bodem, eten en drinken er in, en dan meneer de roodrug vriendelijk gevraagd of hij eventjes van de ne kooi in de andere wou hippen (de kooien netjes tegen elkaar gezet), maar meneer vertikte het. Dus het beest opgepakt en dan maar zelf in zijn kooi gezet.

Het beest wist niet waar hij het had, al die ruimte, en daar, hoog boven hem hing dan ook nog eens een onbekend ding, een schommel heen en weer te zwieren... Eerst zat hij het ding, met schuin gehouden kopje, met één oog te bestaren, maar na een tijdje moest en zou hij toch eventjes dichterbij gaan. Dus de tralies omhoog geklauterd, en na drie haltes (de schommel moest eens aangevallen hebben) hing hij naast dat bizarre ding... Nog geen vijf minuten nadien poogde hij er eens op te landen, een sprongetje, vleugels wijd open en parkiet op de bodem van de kooi, met hoog boven hem een wild zwierende schommel... Maar toch moet hij beseft hebben dat het hem niets deed, en bijna onmiddellijk kroop hij weer de tralies op, en zie na een keer of drie zat hij fier als een gieter (stom gezegde, zag nog nooit een fiere gieter) te schommelen. . . en plots begon hij zowaar al schommelend te zingen. Roodrugparkieten horen bij de weinige parkieten die niet roepen of schreeuwen, maar zingen. Het is geen fluiten zoals een papegaai kan, maar echt vogelgezang, wat vogelkwekers hier te lande prazelen noemen, een zacht melodieus zingen.

Nu zit het beest dus in zijn nieuwe kooi, amuseert er zich kostelijk, en ik hoor hem net weer zachtjes prazelen. Zelfs na het oeverloos gezever op TV over de verkiezingen acht hij, net als ik, het leven nog steeds mooi.

Na het veel te kleine vanariekogelvooitje is deze kooi voor hem een immense ruimte vol vrijheid en vol heerlijke dingen om op te schommelen... Vrijheid is vooral een idee.  Vrijheid is je vrij voelen, meer niet, en dat is dan weer een kwestie van je instellen op iets. Voor mij is er geen vrijheid, als de mens echt onderdrukt wordt, in zijn doen en laten. Maar zelfs dan kan men de vrijheid in de geest niet echt onderdrukken. Je denkt nog steeds wat je wilt. Alleen, ik denk dat, als echt in je geest voortdurend oppositie voert, het gevoel van vrijheidsbeknotting steeds erger en erger wordt. Beter lijkt mij dan ook het aanvaarden, zich stellen in, en er het beste van maken. Er is immers geen echte vrijheid, nooit! Je kunt er niet voor kiezen om plots als enige links te gaan rijden op onze wegen.( Je kunt het wel, maar niet lang).

Ken je het verschil tussen een dictatuur en een democratie? In een dictatuur mag je niet zeggen wat je denkt en wilt, in een democratie mag je dat wel, maar men luistert er niet naar.

tot de volgende ?

Lenige ruggen

Image by Judy ** via Flickr

Ik ben jaloers op de politici! Zij kunnen nooit rugpijn hebben!
Bij iedere verkiezing demonstreren zij hun lenigheid dat het niet mooi meer is!
In Vlaanderen was er nu eigenlijk maar één winnaar, maar hoe lenig de anderen hun verlies weten in te kleden als winst, als beter dan te verwachten en welke gekkere dingen dan ook??? Lenigheid (en niet ledigheid) is dan het oorkussen van de duivel.
Eén ding is duidelijk, aan hun muilke zal het niet liggen. Maar ja, ze zijn dan ook geoefend in lenigheid, hun geweten is zo soepel dat de rest mee doet.

En daarmee sluit ik de politiek af. Ik ga niet zweren dat ik er nooit meer zal over zeveren, maar na al dat geblaat van de laatste weken heb ik wol genoeg om te gaan spinnen over andere items.

Gisteren heb ik mij onledig gehouden met het oeverloos tekenen van duiven in de balts. Jaja, honderden duiven, tot ik een model had dat me aanstond, makkelijk te tekenen was en mooi was. Ik heb vannacht gedroomd van duiven, vooral in mijn teljoor, want ze zijn lekker, en na de oeverloze studies over hun fysionomie haat ik ze voldoende om ze op te vreten. Waarom ik die duiven zit te tekenen? De schuld van Suzanne! Ze heeft het niet alleen al zo lang uitgehouden dat ze binnenkort 50 jaren gehuwd is met haren Berten, maar nu wil ze dat ik al de uitnodigingen voorzie van een handgetekende versiering op de uitnodigingen... en 't zijn er een pak. Wat kun je nu op zo'n uitnodiging zetten? Een koppel ringen ? Dat is niet alleen saai, het is zelfs niet eens makkelijk om dat volmaakt neer te zetten...rest dus de duif als symbool van de liefde (De man die dat beest ooit deze naam gaf, heeft nooit duiven gehouden! Die beesten kunnen vechten tot de dood...) Maar ja, de goegemeente wil nu eenmaal dat die beestjes lief zijn, en dus zie je bij huwelijken zelfs dat ze bij het verlaten van de kerk een koppel van die witte ondingen laten vliegen, tot jolijt van de menigte kijklustigen (z'is wel schoon hé? en Je moet de vader zien, zijn col gaat nog scheuren van pretentie, en heb je die hoed gezien? Ze had voorzeker drie stoelen nodig met zo'n derrière... en allerlei andere bewonderende kreten)
Duiven dus. De kaartjes zijn donker, dus met witte potlood. Ik heb heel mijn (grote) voorraad schrijfdinges onderste boven moeten keren om een goed wit tekenpotlood te vinden (geen kleurpotlood) en na lang zoeken heb ik er toch een gevonden. Het donkere papier is niet alleen donker van couleur, het is ook nog gebobbeld, dus gummen is er niet bij... (Suzanne, heb je reserve-kaartjes voorzien? Nee, Toon, het aantal is juist) djudedju... Ik heb er toch al ene die ik ondersteboven heb getekend. Heeft mijn zusje er per accident de parcours eentje verkeerd in de hoop gestoken, of heb ik er eentje per ongeluk gedraaid??? In ieder geval, ik zal dus (voorlopig) als enige een ondersteboven kaartje krijgen, want ik ben de dader...  Eigen schuld, dikke bult.
Anny zegt dat het wel mooie duiven zijn, maar dat het niet klopt. Ik heb naar de natuur getekend, zijnde een mooi rank duivinnetje en een kloeke dikke pronkende duiver... Maar Anny zegt dat ik in dit geval beter een dikke duivin had getekend en een ranke duiver... Mijn zus is immers familie van mij, dus ook van het gild der gezetten.... Troost u zus, het is wetenschappelijk bewezen dat wij, de dikkerds, de beste genen hebben om te overleven. Het was immers zo in de oertijd, dat alleen zij die in een korte tijd een vetmassa wisten aan te kweken, kans hadden de schrale winter te overleven. Dus dikkerds aller landen, troost u met mij, het zijn de dunnen die als het er op aan komt  dolf zullen onderspitten.
(Maar Anny zal wel onder haar voeten krijgen van mijn zus, en ik ook, om dat zo maar publiek te maken)
Met dat al hoop ik nu dat ik niet meer kaartjes verpruts... anders moet ik ook nog mijn kinderen opofferen... Je ziet dat mijn zus geen flauw benul heeft van tekenwerk, en de mogelijkheid op een verkeerde lijn...
Maar, ik doe mijn uiterste best om het donkere papier te versieren met alleen correcte lijntjes op de correcte plaatsen...

tot de volgende ?

Verkiezing ?

Image by CarolienC via Flickr

Met een rood bolletje mochten we vandaag aanduiden wij wij verkiezen om ons te vertegenwoordigen in kamer en senaat...
Toen ik op Materplein toekwam, in mijn korte broek, zag ik Norbert, ook in korte broek... "Norbert, ook geen geld meer voor een broek met lange pijpen? Met al die ministers  heb ik zelfs de stof van mijn broek moeten inleveren!" We stonden nog wat te ginnegappen, en wandelden dan het kieslokaal in, geen wachtrij! Toen we buiten kwamen stond er een man of tien aan te schuiven, en een buur vroeg of ik voor de goeie gedaan had..."Goeie? Stonden die er ook op ?" Iedereen lachte ... en wij de wagen binnen om naar een rommelmarktje te rijden, daar kun je nog nuttige rommel zien, in het kieslokaal daarentegen...

Onderweg heb ik voor het eerst gezien waar alle scholen staan. Want ieder schoollokaal is omgebouwd tot kieslokaal, uitgezonderd te Mater, daar is het in de kantschool, wat geen school is, eerder een parochiehuis. Je zag overal gebelgde Belgen staan, want hoewel de verkiezing eerder een recht is, is het voornamelijk het plichtgedeelte dat de mensen opvalt, zeker met het heersende vertrouwen in het gild der politici...  Het moet zijn dat ons mooie Mater ook een erkend oord is van Vredige en Betrouwbare lieden, want bij al de kieslokalen zagen we een (één) politieagent staan, om de orde te bewaren, ( aan het parlement staan er altijd een hele bende, en daar is helemaal geen orde te bespeuren.) En in Mater? Geen flikken te zien. Misschien in burger ? vermomd als kiezer?

Met de GPS op kortste weg, rijden we steeds door de mooiste verloren hoekjes van onze mooie streek...tot we, zelfs daar die vermaledijde bordjes tegenkomen: wegenwerken: omleiding.... en dan ben je vertrokken, terwijl een wanhopige juffrouw in de GPS zit te roepen "Indien mogelijk een U-bocht maken!!" tot ze het op den langen duur opgeeft en een alternatieve weg begint te zoeken...tot aan het eerstvolgende bord Wegenwerken: omleiding.... Zo zie je nog eens wat!

Mensen die geen GPS hebben, die belanden na het volgen van de pijlen, en het plots vaststellen dat er geen pijlen meer waren, wellicht ergens op de weg naar Timboektoe... Zelf met de GPS dacht ik daar ergens geweest te zijn deze voormiddag.

Op de rommelmarkt waren er grote gaten, gaten van marktkramers die er nog niet waren, omdat ze wellicht hun stem op een te gevaarlijke manier hebben willen vervullen! De Belgische wet voorziet immers, dat als er een van de bijzitters mankeert, men de eerste kiezer mag "aanslaan" om bijzitter te zijn. Die vroege kiezer-rommelmarkter riskeert dan ook uiteindelijk zijn dag door te brengen in het kieslokaal in plaats van op de markt. Duidelijk te merken aan de ontbrekende kraampjes.

En vandaag is het dan een dag vol ellende... gans de dag op TV en op de radio de verkiezingsuitslagen... ken je dat nog ? Oostende een gedeeltelijke uitslag een kieslokaal op de 124... tot 's nachts heel laat je eindelijk hoort Oostende volledige uitslag... Heel ons land zit blijkbaar op een dag als deze met een uitslag, exzema of zoiet ? Ik denk dat ik eens in mijn kast ga duiken, filmpje zoeken, want die uitslagen die krijgen we nog dagen en dagen en dagen door de strot geduwd, gewoon om ons duidelijk te maken hoe moeilijk het wel is om met een dergelijke uitslag (Foei dwaze kiezers!) een regering te vormen...  Ik ga er alles aan doen om dit heikele onderwerp te mijden in mijn komende blogs. Ik ben het moe over oelewappers en bietekwieten te praten.

tot de volgende ? (Op de foto een zicht op een kandidaat en zijn bodyguards)

Turks fruit

Image by eworm via Flickr

Tja, laat ik het vandaag eens over ons eten hebben...
We zijn vandaag naar de rommelmarkt geweest te Gent, in de nabijheid van het UZ. Ieder jaar halen we dan na afloop een brood bij de Turkse bakker. Turks brood, van die platte schijven, heerlijk brood, een bruin en een wit. Maar we brengen ook ieder jaar worstenbrood mee van de Turkse bakker, om dezelfde middag vlug iets te nutten. Dit jaar zagen we iets verder ook nog een Turkse fruitwinkel, dus ook wat Turks fruit meegebracht. Ik had lust een watermeloen mee te brengen, maar het waren allemaal exemplaren van minstens 5 kilo, en mijn auto stond nog ver... Dus wat gewone honingmeloen en kwamkwammers en compagnie... Kortom de hoeveelheid winkelwaar oversteeg ver het aangekochte op de markt (zegge en schrijve één boek).

De meeste mensen hier kopen altijd cavaillon als meloen, maar een honingmemoen is véél beter en honingzoet!

Turks fruit is dus ook nog lekker, net als het brood.

Maar er zijn andere dingen... Ik eet iedere dag een grote pot yoghurt... Magere, met fruit. Maar mijn vriend zei me dat ik rechtsdraaiende yoghurt moest nemen, dat dat veel gezonder was (Of was het nu linksdraaiend? Allee, niet gewoon dus). Ik mag er niet aan denken dat ik yoghurt moet eten dat daar ligt rond te toeren in mijn potje! Ik zie het zo al voor me, hoe lastig het is om het laatste lepeltje te pakken te krijgen!
Nee, wij, westerlingen hebben het niet zo op bewegend voedsel. Wij eten alleen dingen die stil liggen of die goed en wel dood zijn. Dat is niet overal zo. Er zijn streken, waar ze pas gelukkig zijn als ze een sprinkhaan kunnen verschalken en hem levendig tussen hun tanden kunnen horen en voelen kraken. Ik zou ze misschien wel eens proeven als ze dood en gebakken zijn, maar die kriebelende pootjes op mijn tong???? Ik mag er niet op denken. In Afrika eten ze zelfs soorten wormen en maden. (Ik ga daar mee vissen). Maar ik zag op TV iemand die van die dikke vette maden van onder de schors van een boom plukte, de kop afbeet en de rest savoureerde...
Meteen zag ik die Afrikaanse moeder tegen haren kleinen roepen: Jantje, eet Uw boterham op, anders is al uw toespijs weggelopen...
Bèèèkes.

Sommige mensen hebben duidelijk al last met een ijskreemke, die, als ze niet snel genoeg likken, de koek naar beneden drupt... Laat staan dat er nog pootjes aan zitten.

Maar als ik er over nadenk, ik eet ook wel eens levende beestjes! Oesters en moules parquées ofte levende mosselbeesten... Ik vind ze best lekker, maar Anny huivert als ze me dat ziet opslobberen. En geef toe, kikkerbillen zijn dan wel niet levend, maar 't zijn best ook rare beesten om op je bord te leggen. En heb je een garnaal of een kreeft al eens bekeken? Echt ook niet zo'n smakelijk zicht. En toch lusten we die met heelder kilo's.  Luc is nu bezig tomaten te kweken, en ik gaf hem een plant waaraan tomaten zouden groeien van meer dan een kilo, ik heb hem gezegd dat hij mij er dan maar eens eentje moet van geven, met garnalen gevuld... Kan ik met mijn wederhelft een hele week mee toe.

En ik lust heel erg graag een koteletje,  maar geef toe dat een varken die zich daar zielszalig ligt te draaien en te keren in een modderpoel, is ook niet meteen een referentie voor lekker vlees...

Misschien zijn die dikke maden uit die Afrikaanse boom ook niet slecht, maar het zou toch heel wat hersengymnastiek kosten om me dat te doen proeven. En ik zou echt heel grote honger moeten hebben vooraleer ik daar aan zou beginnen...

Dus, eigenlijk hebben we allemaal wel ergens iets wat een ander afschuwelijk vindt, en wat wij je het van het vinden... En hier in al onze weelde vinden het heerlijk om al die vreemde gerechten te proeven, en weten wellicht -héél gelukkig!- niet wat er allemaal in zit. Maar het is een beetje zoals bij de beenhouwer...Wat gaan we vanavond eten? en dan wanhopig de honderd meter lange toonbank bekijken, wat hebben we nog niet gehad ?

Zoals de kleine die geen ham wou eten, "Ik eet niet van het gat van een varken, ik wil een ei!"

djudedju

morgen is kiezinge... stemt voor de goei, je weet wel die heufh!ufe!gfdèyyefaoçià) of misschien voor de hco!ghàçhfpije!ohn !

tot de volgende ?

De dictatuur van de oppositie ?

Iedereen kent ondertussen het systeem regering versus oppositie... Alles wat de regering zegt of doet wordt afgeketst door de oppositie, of het nu goed of slecht is doet niets ter zake, men moet oppositie "spelen". En vice versa doet de regering krek hetzelfde met voorstellen van uit de oppositie.
We kennen dat vervelende systeem die heel wat goede ideeën vermoordt, en die de rede stelselmatig de nek omdraait.

Er doet zich een tweede niet onbelangrijk feit voor: onder de mom van democratie zijn er steeds meer partijen die Het Volk moeten vertegenwoordigen, wat tot een steeds verdere versnippering leidt. Dit brengt met zich mee dat de regering slechts kan bestaan uit hoofde van coalities, die steeds meer partijen en dus ook meer ideeën en verlangens bevatten.

Dit betekent dat, om tot een coalitie te komen, de partijen allemaal water in de wijn moeten doen, en hele stukken van hun programma moeten laten vallen of sterk afzwakken, om alsnog tot een "leefbaar" vergelijk te kunnen komen. Dat dit ten koste gaat van de kiezer die net voor dit gedachtegoed stemde, is iets waar beroepspolitici helemaal niet van wakker liggen. Zij zijn echter wel ongelukkig dat hun idee een stuk waarde verliest in hun eigen ogen.

Tot op heden hebben wij echter steeds een "brave" oppositie gehad, die gewoon het oppositiespelletje speelde tot vervelens toe. Ik heb echter grote schrik, dat dit in de nabije toekomst wel eens tot het verleden zou kunnen gaan behoren. Mocht er ooit een sterke figuur in de oppositie terecht komen, dan is het idee niet langer vreemd, dat deze een ander spel zou kunnen opzetten!

Laat mij het eens duidelijk maken met een (hopelijk) fictief voorbeeld. Na de verkiezing van 13 juni zijn de stemmen zo verdeeld, dat slechts een regering mogelijk is met een samenhang van VLD, CD&V en Spa aan Vlaamse zijde en hun pendants aan Waalse zijde... Dit kon uiteraard slechts door het brengen van "grote offers" in iedere partij. Ofte wie aan de pot wil zitten moet pluimen laten, zij zelf zullen dit dan weer "de verantwoordelijkheid opnemen" noemen. Maar als er nu in de oppositie een of enkele mensen zitten die het spel niet meer willen spelen volgens de geijkte spelregels, dan kan het volgende zich voordoen:

De leider van een behoorlijk goed vertegenwoordigde oppositiepartij, wil ten allen prijze toch enkele van zijn programmapunten verwezenlijken. Hij weet dat dit niet kan volgens het klassieke systeem, dus doet hij het volgende: hij gaat spreken met een van de regeringspartijen over het verwezenlijken van een van de zaken die die regeringspartij net heeft moeten laten vallen om tot regeringspartner te kunnen komen. Hij belooft zijn steun en de steun van enkele andere oppositiepartijen om alsnog dit punt te helpen verwezenlijken. Kostprijs? De steun van die partij om een van zijn punten waar te maken. Ik stel het hier heel simpel voor, want in werkelijkheid zal dit een heel complex spel zijn, waarbij oppositie en één van de regeringspartijen een punt samen opstellen, dat net voldoende is om het gezicht van de regeringspartij te redden in de ogen van de kiezers, en dat toch net niet dat is wat ze hebben moeten laten vallen om binnen de regering te zitten. Het wordt dus een spel van wankel evenwicht zoeken, maar als dit lukt, dan staat de deur open om punten te verwezenlijken van de oppositie (het wisselgeld), en krijgen we een uitholling van het systeem, en uiteindelijk het ineenstorten van heel het systeem. Einde van deze vorm van democratie...

Nieuw is dit niet, denk maar aan de manier waarop de abortus werd goedgekeurd indertijd. Er was maar één verschil, de actie werd toendertijd niet opgezet door een oppositiepartij, maar door een regeringspartij, met medewerking van de oppositie, tegen de toemalige CVP en regeringspartij in.

Je hoeft dus geen genie te zijn om een dergelijke structuur op te zetten, er moet alleen een voldoende sterke figuur zijn die voldoende stemmen achter zich kan stellen om de regering te laten kraken in de grondvesten.

Ik vrees dat er nu minstens één dergelijke figuur zit, en mijn enige hoop is dat de Franstaligen nooit met hem of zijn partij zullen willen spreken ( om geen namen te noemen). Maar tezelfdertijd schrikt mij dat denkbeeld ook af, want dat zou betekenen dat er steeds meer partijen komen die door allen of door velen uit het spel worden gehouden, zoals men nu al doet met het Vlaams Belang.

De enige mogelijke vrucht van een dergelijke houding is en kan alleen maar zijn dat het land de facto uiteen valt.

En is dat niet net...

dat zou een ultieme verrechtsing betekenen, en wat dat kan mee brengen leert de geschiedenis ons

tot de volgende ? En hopelijk lees je nu mijn blog in een nieuw kleedje !