zondag, juli 26, 2009

Het paard, en de SLE

Steunpunt Levend Erfgoed vzwImage by agriflanders via Flickr

In de nu wei geworden grond naast mijn deur, loopt nu een paard.
Het gras is al eens gemaaid, en is nu wat dikker "gestruikt", alhoewel het nog niet echt overloopt, maar ergens in de loop van de avond moeten ze er het paard zijn komen opzetten.

aan de voorzijde, de straatkant, is er fatsoenlijke draad geplaatst, maar de drie andere zijden hebben alleen van die witte (nylon?)draden, waar een metaaldraad ingeweven is, en waar er elektriek doorloopt.

Vannacht heeft de hond van Rob regelmatig alarm geblaft, en ik heb uren liggen luisteren naar dat bizarre geluid die we hoorden.

Vanmorgen zag ik dan dat het paard in de wei stond. Helemaal achteraan, helemaal verschrikt, de oren spits omhoog. Wellicht is het een merrie die geveulend heeft of moet veulen, want het loopt er met een dikke paardendeken over zich heen, verschrikt te kijken naar de nieuwe wereld.

Wellicht is het paard er hier gisterenavond laat op de wei gezet, en heeft in de nacht een paar keer een onprettige kennismaking gemaakt met den Heiligen Triek. En het bizarre geluid wat we hoorden zal dus wellicht Het Paard zijn geweest met de dikke pardessus.

Na vandaag zal het wellicht zijn terrein beter kennen, en zal het rustiger zijn en minder verschrikt naar alles staan te staren met de oren spits van schrik... Ook de hond van Rob zal leren dat er een nieuwe buur is, en wellicht niet meer telkens alarm slaan als het verschrikte paard voorbij sjokt.

Echt goed heb ik het paard nog niet kunnen bewonderen, het is ten eerste bedekt met dat kamerbrede tapijt, maar bovendien staat het helemaal op het einde van de wei, zo ver als mogelijk weg van de straat en de mensen.

Ik denk niet dat het zo goed was om het paard 's avonds laat te verhuizen. Maar ja, ik ben geen paardenfokker, ik ben alleen een dierenvriend. En een paard is een mooi dier. Voor mij iets te groot, dus ben ik er niet echt stout op, maar het is wel mooi. Bovendien kunnen ze iets wat wij niet kunnen. Ze lopen op één teennagel ! Je moet het skelet van een paardenbeen een bekijken, ze lopen op wat bij ons de middenste teennagel zou zijn.

Wie zou, in een ver verleden, de eerste mens zijn geweest die de euvele moed had, op een van die grote beesten te gaan zitten om zich te laten voeren? En hoe kregen ze dat eerste paard zo ver ? Wie heeft dat beest voor het eerst ingespannen en een kar laten trekken? Toendertijd werden die beesten half gewurgd door het feit dat ze moesten trekken met hun hals...

Maar dat moeten werkelijk moedige kerels zijn geweest ! Stel je dat grote beest maar eens voor in de wildernis, grote rappe beesten die gemeen kunnen uithalen met hun achterpoten... Kruip daar maar eens op !

Nee, ik heb al wel op paarden gezeten, maar het is niet echt mijn ding, mede door het feit dat ik die dieren net een maatje te groot vind voor mijn maat.

Maar mooi, is het wel, meer zelfs, het is een prachtig beest! En ook hier is het talent van onze voorouders enorm geweest, je moet maar eens kijken naar al die rassen die er in de loop der tijden gekweekt werden, gaande van de falabella (of zoiet)een héél klein paardenras, tot die hele grote paardenrassen, mooie zware paardenbeesten, een massa macht. Denk maar aan onze Brabanders en de ardenners... De meesten zullen het niet met me eens zijn, maar dat vind ik de mooiste paarden die er zijn, gewoon, die massieve machtige trekpaarden, spieren in een sublieme vorm gegoten.

Er is een tijd geweest dat de paarden hier aan het verdwijnen waren, weggedrukt door de sterke mechanisatie van de landbouw. De enige paarden die je nog zag waren die lauwe paarden in de manèges... Maar hier en daar bleven er boeren bestaan die toch nog enkele paarden hielden, niet meer om te werken, maar omdat ook zij verliefd waren op die mooie beesten... en nu is er een soort revival van Het Paard bezig. Steeds meer zie je weer mooie rassen van paarden, die door de eigenaars gekoesterd en beschermd worden. Eigenlijk veel meer dan vroeger. Want vroeger waren hier alleen de eigen rassen, en nu zie je hier ook paardenrassen uit andere regio's en landen, zelfs werelddelen... (Ook bij de andere huisdieren is dit het geval !)

Maar het paard zit in een speciale positie!
Ik ben lid van SLE (Stichting Levend Erfgoed), waar men poogt de inlandse rassen te behouden voor het nageslacht. En voor sommige rassen is dat heel erg hoognodig ! Dat komt, omdat heel wat van die dierensoorten eigenlijk uit de normale markt zijn geconcurreerd. Neem nu onze oude kippenrassen, die zie je alleen nog bij enkele doordouwers, die alles op alles zetten om het ras te behouden, want de moderne hybriden leggen veel meer, en wat vleesrassen betreft, de moderne hybriden groeien vlugger en zijn dus veel economischer dan bv onze Mechelse kippen. Honden en paardenrassen zitten in een andere situatie, zij hebben het "nut" overstegen, en zijn in feite een soort luxedieren geworden, die gehouden worden omwille van de rasadel. Het is veel sjieker langs de straat te lopen met een echt vlinderhondje, dan met een stratier, alhoewel ze wellicht beiden even leuk en aanhankelijk zijn.

Veel van onze rassen zijn ook over de grenzen bekend, en worden er ook gehouden, net zoals je hier al die vreemde rassen ziet rondlopen, tot en met huskies en zuidafrikaanse ridgebacks bij de honden... zie je hier ook allerlei kippenrassen, allerlei schapen- en geitenrassen, en soms is het voor onze eigen rassen heel moeilijk om te blijven bestaan onder die druk.

Ik pleit dan ook, als je toch wilt kippen houden, omdat je ze leuk vind, omdat ze je afhelpen van heel wat huishoudelijk restafval en omdat ze ook nog eens een eitje leggen, kies dan voor een van onze eigen inlandse rassen, je gaat er een mooie kip voor hebben, die misschien iets minder legt, maar die leuk staat in je kippenren. En we hebben eigen rassen van héél groot zoals de Mechelse Kalkoenkoppen tot de schitterende en wereldberoemde Antwerpse Baardkrielen. Zo hebben we ook heel mooie en nuttige konijnenrassen, en mocht je tot de zeldzame wezens behoren die verslingerd zijn op het houden van eenden, dan heb je er een heel gamma van Belgische rassen die stuk voor stuk bijna uitgestorven zijn, en hoognodig enkele fervente beschermers van node hebben.

Maar weet je wat? Bekijk het eens rustig, neem je agenda, en noteer dat op zondag 23 augustus er weer een Erfgoeddag is door de stichting Levend Erfgoed, in het Provinciaal Domein Puienbroek te Wachtebeke. Je kunt er de meeste van die rassen van ons eigen rassen bekijken! Paarden, koeien, schapen, geiten, konijnen, kalkoenen, kippen, duiven, honden... en van heel wat van die rassen krijg je zelfs de kans er aan te schaffen... Het is een prachtige dag, in een prachtig domein, waar ook al een heleboel van die rassen speciaal gehouden en beschermd worden, en waar je ze kunt bewonderen op een prachtige wandeling door het domein. Doen !

tot de volgende ?

zaterdag, juli 25, 2009

De tour de zwanse

ST-BRIEUC FRANCE - JULY 06:  Three times Tour ...Image by Getty Images via Daylife

Greg Lemond, voormalig winnaar van de Tour, heeft de steen des aanstoots in de kikkerpoel van de ronde geworpen...
Hij heeft publiekelijk verklaard dat de prestatie van Contador niet mogelijk is op een "natuurlijke" manier.
Natuurlijk kwam er onmiddellijk reactie van Contador en omgeving...
Maar wat denk jij er van ?
Wetende dat zelfs Merckx in Italië tegen de lamp liep (ook al blijft hij volhouden dat hij onschuldig was), en die reed weliswaar met minder goede fietsen dan nu, de tour uit als winnaar, aan een gemiddelde snelheid van nog geen veertig kilometer per uur... Nog een beetje en ze rijden hem nu tegen 50 km/uur uit.
Daar heb ik al wat vragen bij...
Maar naar mijn gevoel is het dagelijks hardrijden, koersen, om te winnen gewoon niet echt mogelijk !
Heb jij al eens een marathonloper gezien die dag in dag uit iedere dag een marathon loopt om te winnen?
Heb jij al eens een triatlonatleet gezien die...
nee hé, maar koersen, ho maar!
En pas op, er zijn ritten bij van meer dan 200 km, en soms enkele van dat kaliber na elkaar. Bovendien zijn de bergritten ook meestal gegroepeerd, om het lastig te maken...
Of velorijden is helemaal geen zware sport, anders zou je dat niet kunnen, of marathonlopers en triatlonatleten zijn doetjes...
Of... lemond heeft gelijk ...

Maar er is nog niemand betrapt op doping in deze tour de zwanse ???
Dat kan verschillende redenen hebben, maar ik denk, ik vermoed, ik voel het aan mijne kleine teen: ze hebben weer iets nieuws, iets wat ze nog niet vinden in de controles, of iets waar ze nog niet naar zoeken...

Naar mijn idee is dat waarschijnlijk niet eens zo moeilijk, rekening houdende met de vooruitgang in de medische en biologische wetenschappen.
Waarom vindt men die dopingsmiddelen? Omdat ze duidelijk vreemd zijn aan het lichaam, of in abnormale hoeveelheden voorkomen in het lichaam.
Maar stel dat je een middel vindt waardoor er geen verzuring meer optreedt in de spieren, en die gemaakt wordt met lichaamseigen stoffen... Dus voor ieder renner zijn eigen persoonlijke pilletje of spuitje... en je kunt niet eens stellen dat het doping is, want het verhoogt niet eens de capaciteiten...het maakt alleen dat je onbeperkt kunt blijven op maximum doorgaan.

Ik zeg zo maar iets, ik kan zo nog enkele mogelijkheden opnoemen, waarbij men met eigen lichaamsstoffen een soort pepmiddel maakt, onnaspeurbaar omdat het niet eens als doping kan gezien worden... Denk maar aan een eerste stap in die richting, bloeddoping, waarbij men zijn eigen bloed weer binnenkrijgt. Dat kan men ontdekken door abnormale hoeveelheden van bepaalde stoffen in dat bloed, maar mits enige verfijning, waardoor er geen overmatige aanwezigheid van die stoffen meer is, is het onnaspeurbaar...

En let op, van de rennerswereld druipt dit dan door naar de andere vormen van "sport"... Want door de manier waarop renners bijna dagelijks abnormale inspanning na inspanning moeten leveren, zijn zij het ideale proefterrein om nieuwe middelen op uit te testen. Bovendien hebben ze nog een voordeel! Er is geen sporttak waar de controle zo intens is, dus kun je experimenteren naar een "volmaakt" middel...

Wat dat betekent voor het lichaam van de renner is bijzaak, en neemt hij er blijkbaar graag bij, want hij moet in enkele jaren "binnen" zijn... ook al is het ten koste van zijn gezondheid. Gek is dat, maar kijk maar eens naar het wereldje van de bodybuilders, daar kun je letterlijk de gekte meten in centimeters "spieren"...

Het gekke is, dat, mocht de doping werkelijk verdwijnen, de uitslag wellicht niet zo heel veel zou verschillen van de huidige uitslag. Dat is logisch, want als ze nu allemaal nemen, blijven de verhoudingen in feite ook dezelfde... Alleen...wellicht zou de gemiddelde dagsnelheid weer terugvallen op een normale snelheid.

Doping is dus gewoon stom.
Niet meer en niet minder.
Bovendien is het roofbouw op het lichaam van wat eigenlijk een mooi en goed lichaam was.
Oh ijdelheid der ijdelheden, en alles is ijdelheid...

Ijdel... Heb je dat woord al eens goed bekeken? Eigenlijk betekent het "leeg". Kijk maar naar "Ijdele tonnen klinken het hardst". Is het niet heerlijk dat in onze taal die lege vorm van trots vooral naar het aspect leeg wijst? Een lege doos, een pracht van een geschenkverpakking, waar het geschenk in feite de verpakking zelf is...Als je het opent, heb je niets meer over.

djudedju...

De hamvraag van deze toer de zwans is dan ook: wanneer gaan ze dat nieuwe middel ontdekken?

sport is heerlijk, toch ?


tot de volgende?

vrijdag, juli 24, 2009

12 digitale kaartjes

Erik Zabel, Christophe Mengin, Stuart O'Grady ...Image via Wikipedia

en ik kreeg ook nog enkele "gewone" kaartjes per post, om me een gelukkige verjaardag te wensen.
Hoe ouder ik word, hoe meer kaartjes ik ontvang.
Maar er zitten op zijn minst een paar dubieuze bij... die eigenlijk veel eer een publiciteitstunt zijn, dan wel oprechte wensen. Bedrijven waar ik me via de pc de wekelijkse of maandelijkse pub laat toesturen, zenden mij ook hun "lieve" wensen, soms zelfs met een bijkomend percentje goedkoper kopen, als ik het maar binnen de zoveel dagen doe...
Maar toch, ik kreeg bij mijn weten nooit eerder zoveel kaartjes voor mijn verjaardag als nu!
En, het zal wel het begin zijn van het kinds worden, ik ben er nog blij mee ook!
Vandaar, aan alle schrijvelaars en schrijvelaressen, welgemeend dank u voor de lieve wensen. Ik hoop dat ze allemaal waar worden, want dan leef ik nog heel lang, in een blakende gezondheid, met veel minder pijn, in welvaart en welzijn...allee, 't kan niet meer op.
Maar wellicht haal ik zelfs het omgekeerde van mijn jaren er niet meer bij... Ik ben er nu 63, tel daar 36 bij, en ik zou er 99 worden... Niet dat dit niet mag, maar voor mij liefst alleen als ik de kwaliteit van dat leven ook nog de moeite vind, want een vegeterend leven, als een serreplantje dat niet weet dat er buiten ook nog een echte zon is, nee, daar heb ik geen lust in. Ik wil best oud worden, met een normaal slijtageproces, maar zo, dat ik nog steeds echt gelukkig ben met het leven. Ik heb je al gezegd, ik hou van het leven, ik ben gelukkig in de staat waarin ik ben, zelfs met de pijn, maar mocht men morgen mijn levensdraad doorknippen, dan zou dat ook maar zo zijn. Ik tracht er niet naar, maar ben dankbaar dat ik al zoveel langer mocht zijn in een redelijke staat, dan onze Koen, dan ons vader en nog zoveel anderen die ik heb zien gaan aan een heel jonge leeftijd.
We vergeten te veel dat we leven in de eerste generatie die werkelijk oud kan worden (allee, in de bijbel in de tijd van Methusalem was er een tijd waar ze nog véél ouder werden !!!!)... Maar ik herinner me best dat toen ik jong was, een mens van 70 een echt oude knar was, meestal krom en scheef gegroeid van het vele en zware werk... Als je nu mensen ziet van zeventig, dan moeten ze dat zelf vertellen, want je ziet het er niet meer aan!
Vroeger waren de mensen veel vroeger oud, en stierven ook veel vroeger. Maar het is vooral de kwaliteit van het leven in de oude dag die enorm verbeterd is! De meeste gepensionneerden hebben nog heel wat jaartjes in een redelijke gezondheid voor hen, en je ziet ze hier in onze Vlaamse Ardennen met de koersfiets rondrijden alsof ze nog driemaal zeven waren.

Is het het werk dat minder lichamelijk is geworden? Is het de betere voeding? is het de betere Hygiëne? is het de betere medische zorgen? Wellicht is het dat allemaal samen...maar het is een feit dat wij het in deze generatie veel beter stellen dan ooit.

Wij moeten daar dan ook dankbaar voor zijn, en bewust genieten van elke dag die ons geschonken wordt! Want wij maken die dagen niet zelf en hebben het niet in handen.
Ik denk dikwijls aan ons moeder die vertelde dat ze iedere dag begon met een dankgebed, dank omdat ze weeral een dag mocht leven, al zo veel langer dan... en dan kon zij een nog veel langere lijst invullen dan ik zelf al doe...

Als je kind bent, dan lijkt iemand van van zestig jaar een onmetelijk oud iemand, het is voor je kinderbrein niet in te denken dat je ooit zelf zo stokoud zou worden... en toch komt die dag, veel sneller dan je ooit hebt gedacht. En wat nog veel gekker is, in de loop van je leven zie je de lijn van "oud" steeds verder opschuiven. Tot in het absurde, als je luistert naar werkelijk oude mensen... Ik herinner me tante Clemme (Clemence)die al een stuk in de negentig was, toen ze met de bus op bezoek kwam naar ons moeder. Ze was wat later dan gewoonlijk, en ons moeder vroeg of de bus vertraging had. "Bah nee", betoogde tante Clemme, "maar aan Petit Paris kroop er daar een oude doos van wel tachtig jaar op de bus, en 't duurde een eeuwigheid voor aleer ze er op geraakte! Zo'n oude mensen moeten de bus niet meer pakken hé!"...Ze vergat duidelijk dat zij al in de negentig was, en nog heel kras...

Heerlijk is dat... Zalig oud worden.
Ik wil er voor tekenen.

Maar in de home bij tanteke, zie ik dan weer heel andere beelden, oude dutsen, en daar tracht ik helemaal niet naar. Het gaat hem dus wel degelijk over de kwaliteit van het leven. Maar ja, ook daar heb je weinig over te vertellen... ook dat onderga je, tenzij je opteert voor euthanasie...En ook dat lijkt me niet echt een optie. Ik ben wel van oordeel dat je het leven van een terminaal zieke mens niet nodeloos moet rekken, dat je zijn of haar pijn moet wegnemen en het levenseinde dragelijk maken, maar er zelf een einde aan maken of laten maken...Nee, dat lijkt me maar niets, en ik denk hierbij niet eens aan godsdienstige redenen... Voor mij is het leven één met de dood. Er is geen leven zonder dood en geen dood zonder leven. Laat het dan ook één zijn.

Ik maak hiermee geen oordeel over mensen die wel euthanasie toepassen, of die anders "uit het leven stappen" zoals ze dat nu zo mooi noemen...Ik geef alleen mijn visie op mijn kijk op het leven, niet meer, niet minder. Ik geloof ook niet dat iemand mensen kan en mag veroordelen die bewust uit het leven stappen, wij kunnen immers niet oordelen hoe zij de pijn (geestelijk of lichamelijk) ervaren. Wij weten niet eens of dat bewust uitstappen op dat moment wel echt zo bewust is of niet.

Het lijkt mij veel en veel erger iemand anders van het leven te benemen! Daar overschrijd je alle recht en alle moraal!

Maar nu ben ik er, nog, en al 63 jaar, en ik ben blij en dankbaar dat ik dat nog allemaal kan en mag meemaken. En omdat ik zo van het leven hou, doet het verlies van Koen en zovele anderen nog zo veel pijnlijker aan, want zij hebben dat dagelijkse geluk niet meer...

Weet je, ik wens jullie allemaal toe dat jullie bewust en dankbaar voor het leven kunnen genieten van een mooie en gezonde oude dag, in welzijn en welvaart... Maar vooral: bewust van het geluk dat je ten deel valt !

Bewust van het mooie in iedere dag, in ieder uur, in ieder ogenblik, in die prachtige bergen die je nu ziet in de beelden van de Tour de France, tot in het uitkomen van die kleine vlinder uit die lelijke bruine, droge cocon...

Tot de volgende, en de daarop volgende en de daarop.... ???

donderdag, juli 23, 2009

Het Huwelijk

Huwelijk A.J. Leijten-v.d. Heijden in VughtImage by Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) via Flickr

Gezien? Ik schreef Huwelijk met een hoofdletter, want ik stam nog uit de tijd dat het Huwelijk een sacrament was, iets wat je aanging voor het leven, een Heilig verbond...
Dat is duidelijk verleden tijd, niet alleen is het doel van het huwelijk, het voortbrengen van nieuw leven al lang geen hoofdzaak meer, en laat men met nu mensen van dezelfde sekse huwen, maar het is ook al lang geen verbintenis meer voor het leven.
Ik las zo juist in de krant dat er in 2008 precies 45.613 huwelijken werden afgesloten in ons landje. Ik las meteen er na ook dat er 35.366 echtscheidingen in dat zelfde gezegende 2008 uitgesproken werden... of, om het in cijfertjes te blijven uitdrukken: meer dan 79 % van de huwelijken lopen op de klippen... Natuurlijk zijn niet alle echtscheidingen ook betreffende huwelijken in het zelfde jaar afgesloten, maar de tendens klopt wel... Enkele jaren terug stelde ik vast dat er maar 1 op de drie huwelijken stand lijkt te houden, en nu moet ik vaststellen dat er net iets meer dan 1 op vijf (20 %) blijft bestaan...

Dat treft me hard, vooral omdat ik zaterdag laatstleden belde naar Lea om haar proficiat te wensen met haar huwelijksverjaardag...de hoeveelste? de 56 ° !!! En aan hoeveel zit jij al ? In November zijn we 43 jaar getrouwd...

Heerlijk toch? Twee mensen die niet ostentatief zitten hun liefde te exposeren, maar waaraan je voelt dat het een echt hecht verbond is, een huwelijk waar in de loop der jaren een soort levenshouding is gegroeid, een huwelijk waar elk zijn plaats kent en de plaats van de ander niet alleen erkent, maar naar voor schuift... Bij Lea en Armand, is het heel duidelijk dat Lea de extraverte partner is, en je ziet Mandje zitten, luisterend en knikkend en nu en dan monkelend. Heel af en toe zegt hij ook iets, en dat wordt dan beaamd en bekrachtigd met tekst en uitleg door Lea. Je zou kunnen stellen dat ze niet alleen naar elkaar zijn gegroeid, maar dat ze ineen zijn gegroeid, hun takken zijn verweven en vormen als het ware één boom.

Ze hebben ook al heel wat leed gekend, maar met elkaar hebben ze alles doorstaan, en zijn er sterker en hechter uit gekomen.

En dan lees je dat van de jonge mensen amper één op vijf...
Och, ik heb al herhaalde malen gepoogd tot een analyse te komen waardoor jonge mensen blijkbaar niet meer kunnen groeien tot hun takken onherstelbaar in elkaar verweven zitten...
In sommige gevallen zeg ik zelfs dat het goed is dat er echtscheidingen kunnen, het hoeft niet meer te zijn dat het huwelijk een hel is voor een van de partners die onderdrukt en mishandelt wordt...Maar je moet in samen-leven ook wel eens leren wat water in de wijn te doen, en elkaar te leren verdragen in kleine en grote dingen...En meestal zijn de kleine dingen het moeilijkst, omdat die zo futiel zijn dat je er niets kunt op zeggen, maar die zo vaak voorkomen dat het een berg lijkt... Grote dingen worden meestal uitgepraat en bijgelegd, en aangepast... Het moeilijke is je telkens weer te herinneren dat het maar een heel klein ietsje is, een niemendalletje, en het ook telkens terug te brengen tot dat bijna niets, en het niet opeen te stapelen tot een berg die niet meer te nemen is... En zie, op den duur zie je het dan niet meer, weet je het niet meer, heb je het aanvaard als een stukje eigenheid van je geliefde...ook geliefd in die kleine kantjes.

Het ergste vind ik de kinderen in die gescheiden gezinnen... Zag je die reclame van een of ander automerk, waarbij men het heeft over de kinderen van mij, die van mijn vrouw en die van ons samen??? Dat is de realiteit in veel gezinnen van nu. Je krijgt er plots broertjes en zusjes bij, die van jou leeftijd zijn of zelfs ouder... heel je bestaan wordt onderste boven gekeerd. En soms zie je dat de gemeenschappelijke kinderen iets meer mogen en hebben dan de kinderen uit een vorige verbintenis...

Verbintenis... heeft iets van verbinden, verband, verbond en heden ten dage iets van verbreken, scheuren, pijn...

Ik wou dat er een soort lijm bestond voor huwelijken... Kijk maar eens naar onze koning, dat huwelijk was zo goed als naar de knoppen, buitenechtelijke relaties en noem maar op scheurden het in grove stukken... En het was de druk van Koning Boudewijn die de echtscheiding verhinderde. Wellicht zullen Albert en Paola hem daarvoor ettelijke keren vervloekt hebben, en pijnlijk naast elkaar geleefd hebben, telkens weer de moeilijkheden herinnerend, tot van lieverlede het herstel kwam, de oorspronkelijke liefde terugkeerde, gezuiverd en puurder dan ervoor...En heel de natie vierde onlangs hun gouden huwelijksjubileum mee ! Je ziet dat het weer een echt echtpaar is, met oog voor elkaar... Er is dus wel degelijk veelal een kans op herstel, als we tenminste herstel willen.

En dat is volgens mij net waar het hem schort... Volhouden, echt willen, vechten voor...
En dan vraag ik me soms af, gaat het momenteel niet allemaal veel te gemakkelijk voor onze kinderen, mankeren zij niet het feit dat je voor sommige dingen echt moet werken, je inzetten, werken om het te bekomen te behouden???
Hebben wij als ouders, grootouders niet te veel de neiging om alles voor hen te doen, hen het werk uit handen te nemen...? Wij moesten thuis sommige taken doen, niet alles was gesneden brood, schilderen, hout hakken, en dergelijke dingen waren taken voor ons. Och, we zagen er tegen op, probeerden het te ontwijken, maar is dat niet net wat ons het meest heeft bijgebracht?

Men trouwt (het woord trouw!!!) met veel beloften en eden...

en met veel kosten...

het loont echt de moeite er voor en er aan te werken !

tot de volgende ?

woensdag, juli 22, 2009

Jurgen Van den Broeck

Jurgen Van den BroeckImage by khoogheem via Flickr

Je moest de commentatoren op Eén eens horen !!!
Een Belg die de bergen op"vloog"... een nieuw klimtalent, een nieuwe grote, een nieuwe Bahamontes, Van Impe leek het wel...
Ik heb alle bewondering voor de manier waarop Jurgen de bergen op reed, naast echte klimmers en zelfs soms de toon aangaf, maar ik was zo nuchter ook de tijd van de achtervolgers, Contador en co, in de gaten te houden... Heb je gezien hoe ze steeds maar dichter en dichter kwamen???
Dus, zo heel fantastisch was de prestatie van Jurgen nu ook weer niet!
Laat ons eens nuchter blijven, en vooral, prijs hem de hemel niet in! Laat hem groeien, laat hem werken, en begin hem weer niet op een piedestalleke te zetten en heilig te verklaren... Want al die instant-heiligen hebben de eigenschap telkens weer van dat voetstukje af te donderen.
Laat hem in hemelsnaam eens gewoon mens en renner zijn.

Straks valt hij ook in de val van de weelde en het gevoel van zelfverheerlijking...
Het lijkt mij een goed renner, laat hem dan ook rustig en goed zijn job doen !
Je staat toch ook niet rijen dik langs de kant van de weg om een goede metser aan te moedigen en te bewonderen als summum inter pares??? Gelukkig maar, wedden dat er velen van hun stelling zouden donderen van eigendunk ?

Rennen is zijn beroep, een beroep als een ander. En net zoals je goeie metsers hebt en goeie loodgieters, is hij een van de goeie renners. Dat beroep is niets meer dan dat van die metser of die loodgieter.

Ik heb enorme bewondering voor mooi metselwerk (Heb je al eens een muur in visgraat zien metsen?) en ik heb ook bewondering voor Jurgen die de bergen op rijdt. Vooral omdat ik het alletwee niet kan. Maar het werk van die metser zal er veel langer staan dan de rit zal duren voor Jurgen.

Heb je gisteren ons Fabiola gezien??? Het mensje heeft humor en lef ! Na de bedreiging van neergeschoten te worden met een kruisboog, haalde ze doodleuk een appel te voorschijn, als wou ze vragen: " Waar blijft die Wilhelm Tell nu ???". Leuk !!!

Ze heeft op haar eentje de Nationale parade voor één keer leuk gemaakt... Anders is dat een stijf -van-de-protocol-staande bedoening... Die appel gaf er plots een leuk accentje aan.

Kortom het was gisteren een goede dag, een klimmertje onder de Belgische renners en Fabi met de appel. Het kan niet meer op !

En we gaan weer naar de maan, en wellicht zelfs naar Mars! Ik ben van die generatie die aan de TV gekluisterd zat om die landing niet te missen in 1969...Dat was een nog veel grotere dag dan die van gisteren ! Niet alleen de mens die voet zette op de maan, maar Merckx won ook na 30 jaar weer als Belgske de Tour de Zwans... Ik moet hier ergens tussen mijn vele boeken en documentatie nog dat Tourgazetje van het Volk hebben liggen... Een heel speciaal nummer, want voor één keer niet alleen over de Tour, ondanks de zege van Merckx was er plaats gemaakt voor dat andere grote evenement: de maanlanding !

Wellicht zal de landing op Mars ook op die manier bekeken worden, of misschien ook wel weer niet, want wellicht zijn we dan als mensheid al druk bezig met de ontginning van de maan...

De manier waarop men daarover praat, doet mij een beetje huiveren: De maan zal wellicht de nieuwe Perzische Golf zijn!

De Perzische Golf doet mij echt niet in de eerste plaats denken aan olie! Veeleer denk ik dan aan het feit dat er daar voortdurend gevochten wordt...vooral omwille van die olie, ook al krijgt het kind een andere naam... Gaan we straks vechten om de maan, om de Helium 3 ?

Als optimist zou ik zeggen, kijk, daar hebben ze eindelijk eens een nieuwe en volstrekt maagdelijke kans, om het anders te doen, om te beslissen dat ze nu voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid, eens alles wat ze er vinden eerlijk te verdelen... Maar ik zag meteen al een foto van de maan, met een heleboel vlaggetjes op, van diverse landen. We zijn er nog niet, en we zijn de boel al aan het verdelen in afgemeten stukjes...Klaar voor betwistingen over grenzen en bevoegdheden...

Gaan ze weer doen als met ons Moeder de Aarde? Gaan ze nu ook de maan leegroven tot alleen de asse rest? Het ziet er niet naar uit dat de mens nog lang zal bestaan als soort, hij is zijn eigen milieu aan het vergiftigen! Vandaar de haast om naar andere werelden te trekken??? De indianen hebben gelijk, eigenlijk kunnen wij met geen enkel argument claimen dat wij bepaalde stukken van de aarde bezitten, de aarde is zichzelf, en wij zijn slechts de luizen in zijn of haar pels. Maar de aarde zit wel opgezadeld met een fikse luizenplaag!

Vriend Henk zou zeggen dat we de aarde slechts mogen beheren, zoals in de bijbel staat geschreven... Wel, daar hebben we dan ook niet veel van gebakken. We roven de aarde in een steeds sneller tempo leeg en gieten hem vol met de afval van onze "beschaving"... We zijn rotbeheerders. Slechts hier en daar leggen we een pleister op de wonde, en noemen dat dan "Natuurbeheer"...en steigeren als armen in verre landen hun bossen rooien om landbouwgrond te hebben voor de voeding van hun groeiende bevolking...Net of wij hier het goede voorbeeld gaven, net of wij hier recht hebben van spreken! Hier zijn omzeggens geen natuurbossen meer, en wat wij nu heiligen als natuurgebieden is in feite het restant van menselijk falen. Maar we staan wel te roepen dat zij daar van hun Amazonewoud moeten afblijven hun mangrovebossen moeten bewaren... Omdat we niet willen dat ze dezelfde fouten zouden doen als wij deden? Of omdat we dan een bereidwillige afzetmarkt hebben voor onze overproductie ???
Heb je ook gezien hoe ze sla en komkommers en zo kapot aan het rijden waren met zwaar geweld...Om de prijzen te vrijwaren... Iets verder, veel minder ver dan de maan, veel veel minder ver dan Mars, liggen mensen te sterven van de honger terwijl ze hier voedsel vernietigen...

Weet je we GAAN naar de maan
maar dan figuurlijk...

tot de volgende ?

dinsdag, juli 21, 2009

Nationale feestdag voor Fabiolaatje...

King Baudouin and Queen FabiolaImage via Wikipedia

Na de aanslag in Nederland, vonden sommigen het leuk om ook eens bedreigingen te uiten tegen een lid van ons koningshuis, en dan nog wel tegen ons aller Fabi... 't Menske overleeft alleen dank zij het sponsorschap voor haarlakken, en dan bedreigen ze haar nog met de dood.

Maar ze is dapper ! Ze komt toch op de parade! Ze gaat wel bescherming dragen, namelijk op het hoofd een driedubbele dosis lak, en aan haar frêle lijfje een kogelvrij vestje in de maat SS, staat voor supersmall. Want er is van Fabi niet zo heel veel meer over. Ze heeft zich in haar leven al een paar keer veel te warm gewassen, en blijkt niet krimpvrij. De duts.

Nu is die doodsbedreiging duidelijk het werk van een zeer goed schutter, want anders had die zich wel een veel groter doel kunnen uitkiezen, zoals Prins Woef, die heeft een niet te missen oppervlakte. Maar Fabiola... nog een beetje en er blijft niets van over, 't menske krimpt helemaal weg. buiten haar lach, want kijk maar eens, je ziet haar bijna altijd met een lach om de lippen, en als je tussen de rimpels door kijkt, zie je twee blinkende pretoogjes. Ik heb nog nooit met haar gesproken, maar met die oogjes en die glimlach van hier tot ginder, heeft ze een beetje mijn hart gestolen.

Aan haar houding zie ik dat ze wellicht, zoals veel oude besjes, pijn heeft aan de rug, maar aan haar glimlach en blinkoogjes zie het niet.

Ze is gekrompen, maar niet helemaal... Haar kapsel doorstaat de eeuwen, en blijft dat enorme volume behouden. Toen ze jong was leek dat eerder een normaal volume aan haar, maar nu ze zelf wegkrimpt, begint ze meer en meer op een paddestoel te lijken. (Grijs met paarse stippen)...

Maar daarover gaat het niet vandaag. Vandaag schrijvelen we over onze Nationale Feestdag en de speech van onze Konijn Halbert de tweede. Halberke heeft het aangedurfd te gaan pleiten voor de federalisering, maar dan met behoud van het idee België Belgiekske, en wellicht ook met behoud van het Konijnenhuis...Want hij wil de job vasthouden voor zijn zoon ons Flipke. Zitten we straks met Konijn Flup de Eerste. Een wat schamele titel als je het mij vraagt, want in ons landje eten we al sinds jaar en dag dobbele fluppen, komt hij daar met zijn enkele flupke naar de gunst dringen???

Een geluk dat Flupke zijn populariteit wat heeft kunnen opvijzelen dank zij zijne Madam, ons aller Tilleke. Alleen moet hij hoognodig stoppen met te kweken als de konijnen, want zie, reeds is de wet goedgekeurd dat we met zijn allen maar één kleine meer zullen omringen met ons aller zorgen. Al de rest: raus da mitt ! Dat zijn veel te dure konijnen! En we hebben al de grootste konijnen van héél de wereld: onze Vlaamse Reuzen, oorspronkelijk genoemd de Grote Gentsche. (Echt waar !)

Vandaag zullen ze zich weer exposeren voor de blikken van hun onderdanen, met heel de Famille Royale, en ze zullen rechtstaan en salueren voor de voorbijmarsjerende verdedigers van het Vaderland. Ze weten wellicht niet dat ons vader helemaal geen land had, het kleine stukje land dat hij kon bewerken werd gehuurd van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen, en lag aan de overkant van de straat. Bovendien was het geen echt appetijtelijk stukje land, dat land van ons vader! Ieder jaar immers werd op een heel, heel vroege morgen op het koertje, de beerkuip opengelegd, en emmerke per emmerke geleegd... Die beer, die aal passeerde dan door onze gang naar buiten en naar dat hofje...nee, veel eerbied kan ik niet hebben voor die aaldoorweekte grond die werd gehuurd door ons vader zaliger. Bovendien hebben we daar op afgezien !!! Ik ga niet weer vertellen hoe dikwijls wij het hebben mogen omspitten vooraleer ons vader vond dat het "er door kon", want goed vond hij het nog niet... Mijn haat voor de spade dateert uit die dagen !

Nee, een vaderland heb ik dus niet, tenzij je iemand kent die zich hecht aan gehuurde grond? Een huurling dus??? Nee, ikke niet...

Bovendien staat het in onze veel te lijvige wetgeving dat de grond die wij bezitten in feite niet onze grond is, maar van de Staat! Het enige wat van ons is, is dat pelletje aan de oppervlakte, want de ondergrond en de lucht erboven, daar hebben wij niets meer aan te zeggen, dat is en blijft van de staat. Zelfs als we het tijdelijke met het eeuwige verwisselen, stoppen ze ons in de ondergrond, dus in staatsgrond, en met heel veel geluk en heel rijke voorouders kun je dan liggen op een stukje met een eeuwigdurende concessie... Concessie, een woord dat ik leerde bij het lezen over de geschiedenis van de gouddelvers in Kamerika, die wel de ondergrond kregen, maar waar de Indianen dan weer niets van geloofden...'t Is ook altijd wat als we het over grond hebben.

Maar heb ik dus geen vaderland, ik heb wel een koningshuis... Niet dat ik er veel mag aan zeggen, want volgens het protocol mag je niets tegen de vorst zeggen, vooraleer hij -sorry Hij- je aanspreekt...en waarom zou diene vent nu eigenlijk iets tegen mij gaan liggen vertellen? Hij kent me niet eens! Ook al bedeelde hij me bij een van Zijne Besluiten met een paar eretekens, hij is er zich niet eens van bewust dat hij dat ooit deed, en die eretekens moest ik dan nog zelf kopen mocht ik ze ooit willen dragen... Deed ik dus niet, want zie je mij al lopen???

Ik ken twee soorten gedecoreerden, en kan ze niet altijd uit elkaar houden... Ze hebben alletwee een tricolore lint aan met daaronder een verguld blinkende plak. De vette os en andere hoogheidswaardigheidsbekleders van den lande... Nee, die brede is niet altijd de vette os...

Och, wat zit ik hier weer te broebelen... Eigenlijk houden wij wel met zijn allen van ons Koningshuis... en dus roepen wij als fiere Vlamingen, met zijn allen: Vive le Roi !!!!
djudedju...

tot de volgende ????

maandag, juli 20, 2009

(s)Tommeke Boonen

WikipediaImage via Wikipedia

Tommeke heeft de tour moeten verlaten, hij is ziek.
Hij heeft hoofdpijn, diarree, overgeven en kan bijna niet op zijn benen staan.
De sukkelaar. Mexicaanse griep ?

Ik heb een slecht karakter, dus ben ik op Wikipedia eens gaan snuffelen bij ontwenningsverschijnselen. Bij zware drugs, zoals onder meer cocaïne, lijken de verschijnselen heel sterk op de verschijnselen van een zware griep...hoofdpijn, diarree, overgeven...
Maar het zal wel mijn slecht karakter zijn die daar aan denkt.
of niet?
of...misschien toch ?
djudedju, ze zeggen het niet hé ???

In een ander stukje nieuws fulmineerde een supporter dat wij Tommeke niet mogen laten vallen ! Als wij geen kampioen hebben zitten we te zagen, en als we er wel een hebben breken we hem af tot in de grond...brieste hij...
Hij heeft gelijk, maar ja, ze geven ons telkens ook zoveel kansen om over te klappen he, de ene bestelt wespen en dergelijke bij een veearts, bij de andere vinden ze drugs, maar die waren voor zijne hond, en nu deze weer...
Ligt het dan aan de supporter ?
Of moeten we echt van die supporters worden die maar door het oog van hun idool meer kijken kunnen? Je kent ze wel, een "echte" supporter van Anderslecht zal zijn ploeg verdedigen, zelfs al spelen ze slechter dan een vierdeklasser, idem met een "echte" van Club Brugge... Het zijn altijd de anderen die de schuld hebben, of, bij ontstentenis van argumenten, is het de scheidsrechter die niet rechtvaardig is....
Moeten wij dan zo worden?
Ik denk er nog niet aan.

Maar in een ding moet ik hen gelijk geven... Wij, de massa, hebben ook schuld!
De media, hebben ook schuld.
Van zodra we een goede sportman hebben, tillen we hem over het paard, is het precies of hij is het summum inter pares, kan hij niet meer misdoen, wordt hij als het ware heilig verklaard voor zijn dood....
Het gevolg ?
Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen, ook op die manier ! Het zijn sterke schouders die de last van de "aanbidding" kunnen torsen! Op de duur gaan ze hun supporters en de media zelf gaan geloven, en denken ze inderdaad dat ze ver boven alle anderen verheven zijn, onaantastbaar... en dan rijden ze hun auto in de prak, en blijken ze bomvol alcohol en drugs te zitten...
Hoe hoger je zit, hoe dieper je ook valt...
en daar hebben we met zijn allen dus wel wat medeschuld aan! Wij hebben hem op dat piedestalleke gezet !

Bovendien zijn wij ook er mede de oorzaak van dat die mensen zo schandalig veel geld krijgen. Ik schreef eerst verdienen, maar geen mens verdient zoveel, maar zij, zij krijgen het wel. En ook daar zijn het sterke schouders....
Sinds Freddy Maertens hebben wij gelukkig geen dergelijke mensen weten misbruikt worden omwille van dat geld, maar het is voor zo'n "kampioen" veel lastiger om sober te leven en te zwaar te trainen, als je geld genoeg hebt om het een ander in je plaats te laten doen... Je hebt alles, en je mag er niet van genieten, want je moet sober leven en trainen...Niet makkelijk !

Dit is niet alleen geldig voor die renners, dat is ook geldig voor die voetballers, tennissers en golfspelers en noem maar op... WIJ zijn de oorzaak van die overdreven beloningen!
WIJ zijn er de oorzaak van dat de reclamegiganten grof geld geven om die vedette te laten rondlopen met die soort schoenen, die soort zonnebril...
Als jij zo'n zonnebril wilt, dan betaal je véél te véél, omdat je mee de publiciteitsbril van Tommeke moet betalen... En we doen het uiteindelijk onszelf aan.

Is het nu echt zo formidabel om een koers te winnen ?
Zo formidabel dat wij met zijn allen een heleboel dingen veel duurder gaan betalen omdat die kampioen ook dat brilleke draagt????

Nee toch ?
Laat ons eens weer met ons voeten op de grond gaan staan, nuchter, weldenkend...en kijk, meteen zakt ook die vedetten een paar meter terug naar vaste grond...Mooi toch?

Als jij en ik niet ongeprezen willen slapengaan, moeten wij meestal eens onszelf bestoefen, heel stillekens, zo dat niemand het hoort... En dat is ook niet echt zoals het hoort, want ieder mens verdient wel eens een pluim! en gewoonlijk krijgen we die maar tijdens de homilie op ons eigen uitvaart, en dan hebben we er ook niet veel meer aan.

Nee, laat ons eens wat meer met bloemetjes strooien... Zeg eens tegen moeder de vrouw hoe lekker het eten weer was, tegen Patrick dat hij bedankt is om de post te brengen, tegen Luc dat hij echt een goede vriend is om te helpen bij het dragen van je visgerei...geef eens wat complimenten, en dan zal niemand nog denken dat je overdrijft als je zegt 'Tommeke, je hebt goed gereden!"...want dan zal die lof niet eens zo heel hoog klinken...
en een beetje lof...dat geeft je vleugels! (veel beter dan die brol uit dat flesje)

tot de volgende ?