Ik denk dat ik de dokters in de kliniek eens allemaal een uurwerk cadeau ga doen. Je kunt die dingen nu al kopen aan de prijs van enkele luttele eurootjes, en het zou mij in ieder geval heel wat besparen op kosten aan mijn système nerveux en mijn bloeddruk.
Maar enfin, we zijn terug.
Ben ongeveer drie uur weggeweest om hoop en al, plaaster af, plaaster aan, dokter zien, foto's nemen, terug dokter zien, betalen en voorschriften gaan vragen aan secretariaat inbegrepen een dik half uur maximum drie kwartier bezig geweest te zijn... Al de rest is oeverloos wachten ...wachten... wachten...
Eén voordeel, je mag wat wachten in de eerste wachtzaal, dan in de wachtzaal voor de plaaster, dan in de wachtzaal voor de foto's en dan nog eens bij de secretaresse.... Ik vermoed dat er nog wachtzalen zijn, maar wellicht zijn die voor een volgend bezoek, over drie weken...
Veerle zit dus in een nieuwe plaaster, nu met een schoen, maar ze mag er nog niet op lopen !
(zucht!)
Het is weer een mooie plaaster, met kattepootjes op. 't Voordeel is dat de kinderen dat zo mooi vinden, dat ze er geen Picasso op verkrachten.
Deze namiddag is het dan ook nog hobby-ziekenzorg, dus wordt het, nee IS het een drukke dag. 't Zal weer taart en wijn zijn, 't is nieuwjaar... Ik vermoed dat er niet veel zal geknutseld worden... Tegen dat iedereen zijn zeg heeft gedaan in het uitwisselen van de nieuwjaarswensen, de koffie is gezet, de taart gesneden, de wijn geproefd en goed bevonden... Druk, druk, druk....
Als ik me niet vergis is het ook nu dat er iets gegeten wordt ? of staat dat op een andere dag? Ik zal het wel ondervinden. Ik neem al mijn gerief mee voor de mensen die nog bezig zijn met de pyrografie... Dan ben ik op alles voorzien.
Als ik dan vanavond naar huis kom heb ik weer alle nieuwtjes van heel Mater gehoord. Wie er ziek is, wie een kleine heeft ingedaan en zo meer. De plaaster van Veerle zal ongetwijfeld ook de revue passeren, want dat zullen ze wel al lang hebben gezien of gehoord.
Hoe kleiner de gemeenschap, hoe meer iedereen allles weet van iedereen. Ik gellof niet dat er veel mensen op ons lieflijke Mater wonen, die zo weinig van iedereen afweten als Anny en ik. Zelfs na een stoombad van nieuwtjes op een hobbydag, weet ik nog van niets. Want dergelijke dingen gaan bij mij letterlijk het ene oor in en het andere uit... Tot er iets of iemand de herinnering wekt... Zit er iemand die zegt dat Lucien in 't hospitaal ligt, dan schiet het mij plots weer te binnen, en kan ik het gezelschap verrijken met alle inlichtingen over de ziekte, en de gevolgen voor zijn gezin en zijn boerderij... Maar zonder dat alarmbelletje??? Ik herinner me niets meer... Het is meteen geklasseerd in de bak "Alleen openen bij alarm".
Niet dat ik geen interesse heb in mijn medemens, maar mijn interesse gaat niet naar al die kleine faits-divers... Ik heb het thuis nooit meegemaakt, bij ons thuis werd er ook niet gesproken over al die kleine dingen, en het is ook nooit gebeurd in ons eigen gezinnetje. De enige die dat wel allemaal weet en allemaal bijhoudt is ons Veerle, zij is een echte Materse, hier opgegroeid en hier geïnfecteerd met het bijhouden van alle kleine wetenswaardigheden van de medemens. Als ik bij wijze van spreken niet struikel over de nieuwe auto van mijn buur, is er veel kans dat hij al enkele jaren oud is voor ik zie dat zijn wagen een andere kleur heeft... Mijn buur is er, 't is ne goeie, waar je kunt op rekenen en die op ons mag rekenen als er iets is, en meer hoeft niet.
Op mijn werk had ik altijd grote en belangrijke items op op te denken en over te klappen, wellicht heeft dat nooit plaats gelaten voor al die kleine dingetjes des levens. Als ik dan zit te luisteren naar de kwebbelende dames op de hobby, dan moet ik soms vragen over wie ze het hebben, en dan vergt het soms veel meer uitleg dan het feit dat ze eigenlijk wilden vertellen. Ik stel vast dat ik schromelijk tekort schiet in mijn kennis van mijn medeparochianen (en -hennen). Ik ken bijna iedereen van gezicht, en van goeiendag te zeggen, maar vraag mij geen naam. Alleen degenen waar ik beroepshalve mee in aanraking kwam, die ken ik ook bij naam... en ook sommigen van wie de kinderen hier in illo tempore kwamen spelen met onze kinderen...
Ergens voel ik mij een beetje schuldig, krijg bijna het gevoel dat ik niet genoeg omga met mijn medemensen, maar het is net zoals met de telefoon... Als ik naar iemand moet telefoneren, dan zal ik mij automatisch beperken tot de reden van mijn bellen... Ik weet ook niet over wat anders ik het nog zou moeten hebben! Sommige mensen kunnen uuuuuren aan de telefoon hangen. Ik kan dat niet. Net zo min als ik weet wat vertellen als ik op ziekenbezoek ga.
Neem nu mijn bezoek aan tanteke... Gelukkig dat die cafetaria daar is, dat ik de stilte kan onderbreken met het bestellen van een drankje, en dat de andere aanwezigen soms wat stof geven om over te praten, of zelfs ons zelf aanspreken (het zijn altijd dezelfden die je daar ziet)
Sommige mensen komen daar met hun "zieke", en zitten heel de tijd te babbelen,over allerlei triviale onderwerpen... Dan denk ik bij mezelf, hoe doen ze dat ??? Wij zitten daar ook nooit een uur, al na een half uurtje zijn we gewoonlijk al bezig met het bezoek af te ronden, en de kleinkinderen en Veerle die is gaan werken zijn nog al dikwijls het excuus om het bezoek zo kort te houden... Ik heb bewondering voor wat ik de professionele ziekenbezoekers noem ! Als we echter met enkelen samen daar zijn, dan heb ik geen problemen, dan hebben we onderwerpen zat om over te tateren, maar soms ga ik dan naar huis met de inwendige vraag of ik nu ook tegen de zieke zelf iets heb gezegd... Ik ga eens een bijscholing moeten volgen. Ziekenbezoek in drie stappen of zoiets.
Het gaat er hem niet over dat ik geen onderwerpen genoeg heb, maar er zijn een heleboel mensen waar ik echt niet weet wat ik er tegen moet vertellen, omdat we geen gemeenschappelijke onderwerpen hebben... Zodra we iets hebben waar we ons beiden aan interesseren, dan ben ik een echte praatvaar... Anny zit dan de grimmelen "ze zeggen dan altijd dat het de vrouwen zijn die babbelen..."
Vandaag dus weer zal ik toehoorder zijn... Luisteren en genieten van al die kleine nieuwtjes.
En er nu en dan eens over nadenken dat ik nog geen tijd heb gehad om al mijn mailtjes te bekijken, dat ik nog dit en nog dat moet doen... Gelukkig heb ik mijn blog alweer vol gekregen, met allerlei kleine faits-divers... Ik kan het dus toch ?
tot de volgende ?
dinsdag, januari 13, 2009
maandag, januari 12, 2009
In voorbereiding...
Ik kon even goed een bordje zetten: Man aan het werk...
Ik ben bezig, en dat voor het eerst, met de voorbereiding van een blog... Dat is iets nieuws. Voorheen gebeurde de voorbereiding steevast alleen in mijn bolleke, maar nu zit ik nota's op papier te zetten, voor een volledig "epos"... Niet echt een boek, maar ik heb het gevoel dat ik meerdere episoden zal schrijven vooraleer ik kan zeggen dat dit ene "opus magnus" zal volledig zijn.
Zoals steeds is het een eigen visie, een ik-gebeuren als het ware.
Kijk maar naar al mijn blogs, ze zijn stuk voor stuk geschreven vanuit een strikt eigen visie.
Luc (courgette) zei wel eens dat ik mezelf veel te veel bloot gaf in mijn blogs.
Hij zal pas redenen hebben om dit te vertellen als ik tot mijn Groot Werk kom... dan ga ik pas tot in het diepste van mijn kern gaan zitten boren... En wellicht heel wat mensen doen schrikken, zelfs enkelen choqueren, maar dat is niet (nooit) de bedoeling...
Wat ik met mijn blog wil brengen is immers niet het uitdragen van mijn eigen persoontje, maar veeleer het uitdragen van wat ik heb geleerd in de loop van een heel leven... Een al behoorlijk lang leven, want ik heb al heel wat goede en minder goede vrienden zien wegvallen die veel minder jaren kregen om in rond te modderen.
Ik heb ook het geluk(?nu ja?) gehad om heel wat tegen te komen, heel wat rampen in mijn leven, die me net zo goed konden kapot gemaakt hebben, als wel gelouterd... Ik denk voor me zelf dat het bij mij een loutering was, het heeft me niet kapotgemaakt, maar heel mijn visie op het leven en het Leven veranderd.
Ik heb geleerd op de harde manier, met het krijgen van klappen, pijnlijke kletsen rond mijn oren. De opvoeding zoals aangeprezen in de bijbel: wie zijn kind bemint, spare de roede niet. Of dit de goede methode is, laat ik in het midden, maar het heeft mij doen worstelen om boven te blijven (Luctor et emergo)...
In mijn grote werk, zal ik pogen te komen tot mijn conclusie voor het leven...In de hoop dat hier of daar er wel iemand zal zijn die zich met deze manier van denken ook boven water kan houden, rechtkrabbelen en weer door het leven stappen.
Ik nodig bij voorbaat, iedereen uit om zijn opmerkingen niet te sparen! Want volgens mij, behoren, zeker in dit geval, opmerkingen tot het geheel, bieden een diversiteit en/of aanvullingen die er alleen maar toe kunnen leiden dat mensen nog meer en nog dieper nadenken dan ik al deed... Ik - en alle anderen- kunnen er maar deugd van hebben. Denk niet dat kritiek zal ervaren worden als negatief, in tegendeel, het zal dienen om mee te nemen in het steeds dieper worden van het ultieme denkproces van het leven. Dus als ik ooit aan het schrijven raak ('t zal weelicht nog niet voor morgen zijn) spaar je commentaren niet !
Een heel deel van wat ik schrijven zal, zal de trouwe lezer wellicht niet helemaal vreemd in de oren klinken, want reeds nu en dan gaf ik stukjes van mezelf bloot, en vooral van mijn kijk op het leven...
Ik hoop dat ik je nieuwsgierig heb gemaakt, en niet heb afgeschrikt.
De grootste moeilijkheid voor mij was het vinden van een "kapstok" waaraan ik het verhaal kon ophangen. Ik denk dat ik daar nu in ben geslaagd, en dat het verhaal dan ook werkelijk de vorm krijgt van een vertelling, een verhaaltje, hoewel met een heel diepe bodem... Heb dus nog maar een beetje geduld, ik ben bezig het ei uit te broeden...
Heb je al eens buitengekeken, naar de langzame dooi? Je ziet de sneeuw traagjes wegkrimpen, heel op het gemak, zonder grote smoespap of zonder zichtbaar water... In de wegberm zijn al hele stukken van de grasdodden weer vrij van sneeuw, en de stoppels van de maïs lijken veel groter dan gisteren, omdat ze weer meer en meer zichtbaar boven de krimpende sneeuw uitkomen.
Hopelijk dooit het goed door, want ze geven voor vannacht en morgen regen... Mocht het niet genoeg gedooid zijn zouden we met ijzel zitten, en dat wens ik niemand toe (nu ja, hier en daar misschien een)...
Bovendien moet ik morgenvroeg al met Veerle naar de kliniek om haar poot weer uit de plaaster te halen en er meteen weer een nieuwe (met een hieltje) omheen te doen... Ze zal eindelijk weer mogen rondpikkelen op twee poten... Als ...als alles al zover in orde is dat het kan... Want ik vrees, met grote vrees... Ik weet immers dat ze minstens een paar keer toch, al was het verboden, op dat been heeft rondgelopen... Maar ja, wat zou je zelf doen als de waterleiding is gesprongen en je dringend, dringend, de hoofdkraan wilt gaan dichtdraaien in de kelder? Dat en dergelijke kleine rampen hebben haar nu en dan doen zondigen, en hebben haar steevast weer opgezadeld met fikse pijnen... Ik hoop dus dat alles ok is, maar... Moeders zijn moeilijke wezens om stil te leggen... Geen een batterij, noch van Duracell, noch een ander kan op tegen de batterij in een echte moeder. Geen stilleggen aan.
NU, onze Lieve lukte er zelfs in om weer naar de dokter te gaan met een plaaster die gebroken was... 't Zit in de familie zullen we maar denken.
Dus, vergeet het niet, als er morgen een blog komt, zal het stukken later zijn dan gewoonlijk. Maar ik doe mijn best, want ik ben echt verslaafd aan het schrijven geworden, ook al om dat dit één van de dingen is die me hebben geholpen om de boel voor mezelf uit te klaren. (Met andere woorden, ik zadelde u op met mijn eigen persoonlijke gevecht...)
Heb je vanmorgen ook de mooie bloedrode hemel bewonderd ? Sinds enige tijd weten we nu dat dit komt door stof in de hogere atmosferen, en voor een keer geen stof die wij er vervuilend hebben ingeworpen, maar stof van een heel fikse vulkaanuitbarsting. (Wij kunnen niet zo hoog werpen, vulkanen wel)... Maar weet je wel wat het betekent ? Ik heb het je al eens voorspeld, enkele maanden terug: een fikse afkoeling, en geef toe, we hebben er al eentje gekregen. Dat de hemel nog steeds zo rood ziet, wil dus zeggen dat het stof nog steeds daar hangt, en dus nog steeds een gedeelte van de zonnewarmte tegenhoudt. Met andere woorden, we zijn nog niet van het koude en kille weer vanaf ! Ik voorspel dat we ook een frisse zomer krijgen, hopelijk geen te natte, maar de temperaturen zullen wellicht niet meer passen in het rijtje van de global warming, alhoewel dit vulkaanstof een totaal ander verhaal is.
Dus deze vorm van "vervuiling" is helemaal anders dan het ontstaan van een broeikaseffect ! Het is bijna het tegendeel, omdat het in de atmosfeer hangende vulkaanstof, de zon weerkaatst en er dus heel wat minder warmte zal tot bij ons komen.
Dat als een illustratie dat wat "des mensen" is, helemaal in het niet verzinkt tegenover de echte natuur... Niettemin moeten we alert blijven, en zorgen dat de natuur kan overleven... Want wij, mensDOM steken wat uit met de aarde waarop we zelf leven. Als je wilt praten van nestbevuilers...
Hé, ik zie in de verte, zowat aan de Horebeekse hoek, al weer groene velden. De winter is nog lang niet voorbij, maar dat beetje groen doet mij alweer hopen op de bruisende lente, de wedergeboorte van de aarde... Ik zag alweer een merel tussen mijn hortensia's krabben in de hopen bladeren...zoekend naar beestjes. 't Zal nog wat te vroeg zijn, de beestjes zullen nog wat dieper zitten. Maar ook hij is duidelijk al overtuigd dat het leven aan het terugkomen is. Iedere morgen zie ik dat de dag weer vroeger en vroeger in het land komt ! De donkere weken zijn stilaan verleden tijd... Met het Licht komt het Leven...
tot de volgende ?
Ik ben bezig, en dat voor het eerst, met de voorbereiding van een blog... Dat is iets nieuws. Voorheen gebeurde de voorbereiding steevast alleen in mijn bolleke, maar nu zit ik nota's op papier te zetten, voor een volledig "epos"... Niet echt een boek, maar ik heb het gevoel dat ik meerdere episoden zal schrijven vooraleer ik kan zeggen dat dit ene "opus magnus" zal volledig zijn.
Zoals steeds is het een eigen visie, een ik-gebeuren als het ware.
Kijk maar naar al mijn blogs, ze zijn stuk voor stuk geschreven vanuit een strikt eigen visie.
Luc (courgette) zei wel eens dat ik mezelf veel te veel bloot gaf in mijn blogs.
Hij zal pas redenen hebben om dit te vertellen als ik tot mijn Groot Werk kom... dan ga ik pas tot in het diepste van mijn kern gaan zitten boren... En wellicht heel wat mensen doen schrikken, zelfs enkelen choqueren, maar dat is niet (nooit) de bedoeling...
Wat ik met mijn blog wil brengen is immers niet het uitdragen van mijn eigen persoontje, maar veeleer het uitdragen van wat ik heb geleerd in de loop van een heel leven... Een al behoorlijk lang leven, want ik heb al heel wat goede en minder goede vrienden zien wegvallen die veel minder jaren kregen om in rond te modderen.
Ik heb ook het geluk(?nu ja?) gehad om heel wat tegen te komen, heel wat rampen in mijn leven, die me net zo goed konden kapot gemaakt hebben, als wel gelouterd... Ik denk voor me zelf dat het bij mij een loutering was, het heeft me niet kapotgemaakt, maar heel mijn visie op het leven en het Leven veranderd.
Ik heb geleerd op de harde manier, met het krijgen van klappen, pijnlijke kletsen rond mijn oren. De opvoeding zoals aangeprezen in de bijbel: wie zijn kind bemint, spare de roede niet. Of dit de goede methode is, laat ik in het midden, maar het heeft mij doen worstelen om boven te blijven (Luctor et emergo)...
In mijn grote werk, zal ik pogen te komen tot mijn conclusie voor het leven...In de hoop dat hier of daar er wel iemand zal zijn die zich met deze manier van denken ook boven water kan houden, rechtkrabbelen en weer door het leven stappen.
Ik nodig bij voorbaat, iedereen uit om zijn opmerkingen niet te sparen! Want volgens mij, behoren, zeker in dit geval, opmerkingen tot het geheel, bieden een diversiteit en/of aanvullingen die er alleen maar toe kunnen leiden dat mensen nog meer en nog dieper nadenken dan ik al deed... Ik - en alle anderen- kunnen er maar deugd van hebben. Denk niet dat kritiek zal ervaren worden als negatief, in tegendeel, het zal dienen om mee te nemen in het steeds dieper worden van het ultieme denkproces van het leven. Dus als ik ooit aan het schrijven raak ('t zal weelicht nog niet voor morgen zijn) spaar je commentaren niet !
Een heel deel van wat ik schrijven zal, zal de trouwe lezer wellicht niet helemaal vreemd in de oren klinken, want reeds nu en dan gaf ik stukjes van mezelf bloot, en vooral van mijn kijk op het leven...
Ik hoop dat ik je nieuwsgierig heb gemaakt, en niet heb afgeschrikt.
De grootste moeilijkheid voor mij was het vinden van een "kapstok" waaraan ik het verhaal kon ophangen. Ik denk dat ik daar nu in ben geslaagd, en dat het verhaal dan ook werkelijk de vorm krijgt van een vertelling, een verhaaltje, hoewel met een heel diepe bodem... Heb dus nog maar een beetje geduld, ik ben bezig het ei uit te broeden...
Heb je al eens buitengekeken, naar de langzame dooi? Je ziet de sneeuw traagjes wegkrimpen, heel op het gemak, zonder grote smoespap of zonder zichtbaar water... In de wegberm zijn al hele stukken van de grasdodden weer vrij van sneeuw, en de stoppels van de maïs lijken veel groter dan gisteren, omdat ze weer meer en meer zichtbaar boven de krimpende sneeuw uitkomen.
Hopelijk dooit het goed door, want ze geven voor vannacht en morgen regen... Mocht het niet genoeg gedooid zijn zouden we met ijzel zitten, en dat wens ik niemand toe (nu ja, hier en daar misschien een)...
Bovendien moet ik morgenvroeg al met Veerle naar de kliniek om haar poot weer uit de plaaster te halen en er meteen weer een nieuwe (met een hieltje) omheen te doen... Ze zal eindelijk weer mogen rondpikkelen op twee poten... Als ...als alles al zover in orde is dat het kan... Want ik vrees, met grote vrees... Ik weet immers dat ze minstens een paar keer toch, al was het verboden, op dat been heeft rondgelopen... Maar ja, wat zou je zelf doen als de waterleiding is gesprongen en je dringend, dringend, de hoofdkraan wilt gaan dichtdraaien in de kelder? Dat en dergelijke kleine rampen hebben haar nu en dan doen zondigen, en hebben haar steevast weer opgezadeld met fikse pijnen... Ik hoop dus dat alles ok is, maar... Moeders zijn moeilijke wezens om stil te leggen... Geen een batterij, noch van Duracell, noch een ander kan op tegen de batterij in een echte moeder. Geen stilleggen aan.
NU, onze Lieve lukte er zelfs in om weer naar de dokter te gaan met een plaaster die gebroken was... 't Zit in de familie zullen we maar denken.
Dus, vergeet het niet, als er morgen een blog komt, zal het stukken later zijn dan gewoonlijk. Maar ik doe mijn best, want ik ben echt verslaafd aan het schrijven geworden, ook al om dat dit één van de dingen is die me hebben geholpen om de boel voor mezelf uit te klaren. (Met andere woorden, ik zadelde u op met mijn eigen persoonlijke gevecht...)
Heb je vanmorgen ook de mooie bloedrode hemel bewonderd ? Sinds enige tijd weten we nu dat dit komt door stof in de hogere atmosferen, en voor een keer geen stof die wij er vervuilend hebben ingeworpen, maar stof van een heel fikse vulkaanuitbarsting. (Wij kunnen niet zo hoog werpen, vulkanen wel)... Maar weet je wel wat het betekent ? Ik heb het je al eens voorspeld, enkele maanden terug: een fikse afkoeling, en geef toe, we hebben er al eentje gekregen. Dat de hemel nog steeds zo rood ziet, wil dus zeggen dat het stof nog steeds daar hangt, en dus nog steeds een gedeelte van de zonnewarmte tegenhoudt. Met andere woorden, we zijn nog niet van het koude en kille weer vanaf ! Ik voorspel dat we ook een frisse zomer krijgen, hopelijk geen te natte, maar de temperaturen zullen wellicht niet meer passen in het rijtje van de global warming, alhoewel dit vulkaanstof een totaal ander verhaal is.
Dus deze vorm van "vervuiling" is helemaal anders dan het ontstaan van een broeikaseffect ! Het is bijna het tegendeel, omdat het in de atmosfeer hangende vulkaanstof, de zon weerkaatst en er dus heel wat minder warmte zal tot bij ons komen.
Dat als een illustratie dat wat "des mensen" is, helemaal in het niet verzinkt tegenover de echte natuur... Niettemin moeten we alert blijven, en zorgen dat de natuur kan overleven... Want wij, mensDOM steken wat uit met de aarde waarop we zelf leven. Als je wilt praten van nestbevuilers...
Hé, ik zie in de verte, zowat aan de Horebeekse hoek, al weer groene velden. De winter is nog lang niet voorbij, maar dat beetje groen doet mij alweer hopen op de bruisende lente, de wedergeboorte van de aarde... Ik zag alweer een merel tussen mijn hortensia's krabben in de hopen bladeren...zoekend naar beestjes. 't Zal nog wat te vroeg zijn, de beestjes zullen nog wat dieper zitten. Maar ook hij is duidelijk al overtuigd dat het leven aan het terugkomen is. Iedere morgen zie ik dat de dag weer vroeger en vroeger in het land komt ! De donkere weken zijn stilaan verleden tijd... Met het Licht komt het Leven...
tot de volgende ?
zondag, januari 11, 2009
Viagra...voor de hersenen !
Nee, de titel is wat misleidend, viagra doet je hersenen niet fiks in de rij staan... Ik haalde de titel uit een krantenartikel dat wees op een stijgend gebruik van medicijnen bij de jongeren om hun hersenen te boosten... Hier te lande was Rilatine al best gekend, een middel dat gegeven wordt aan ADHD-patiëntjes opdat ze zich beter zouden kunnen concentreren, maar nu duikt Provigil of zoiets op (de namen verschillen nogal eens per land, ook al betreft het hetzelfde middel), een middel dat de concentratie nog veel meer en beter zou beïnvloeden.
Dat middel zal ook ooit wel eens ontworpen zijn geweest om zieken te helpen, maar lijkt nu in de praktijk een heel andere weg op te gaan...
Zoals gezegd nemen studenten het om beter te kunnen blokken, maar sommigen zouden het ook al nemen om meer en vooral langer te kunnen uitgaan, en !!! het wordt blijkbaar ook ingezet om de soldaten sterker te maken in het doorstaan van de verschrikkingen die ze ondergaan en/of zelf veroorzaken !!!
Met andere woorden, we hebben er een oorlogsdrug bij !
Het lijkt wel of het verhaal van Maurice steeds meer en meer de schijn krijgt van de werkelijkheid...
Heel lang geleden zaten we eens met een groepje te discussiëren over oorlog, waarbij ik stelde dat het toch niet evident was dat je plots zou gaan schieten op mensen die je niet kende, die je nog nooit zag, en die jou nog op geen enkele manier kwaad hadden gedaan... Waarop Maurice plots vertelde van zijn oorlogsverleden... Maurice was soldaat geweest tijdens de laatste wereldoorlog, hij deed dienst in de keuken. Toen de Duitse aanval een feit was, en dus ook onze armée belge moest gaan vechten, kregen ze in de keuken een aantal flessen die ze in de soep moesten kieperen... Maurice vertelde dat de keukenpieten die ook maar eens van die soep hadden geproefd, al koleirig en prikkelbaar rondliepen...
Niets nieuws onder de zon lijkt wel.
Het kan ook niet anders... Ik herinner me het verhaal van ons vader die ergens aan de Lieve in het riet verscholen lag met zijn FN... Toen ze het bevel kregen te schieten op de Duitse vliegers, schoot ons vader heel gehoorzaam, maar toen die dingen terugschoten besloot ons vader niet meer te schieten om hen niet uit te dagen... Er was dus bij de soldaten helemaal geen sprake van inzet, van kwaadheid, van woede tegen de aggressors... Nee, het was veel eer, ik heb er op geschoten (op bevel) en hij schoot terug, ergo, als ik niet schiet schiet hij ook niet terug... Ze hadden daar blijkbaar nog geen soep gegeten...
Ik denk dat het aantal mensen dat zo maar bereid is te schieten op een onbekende, wel heel klein is... Het lijkt dan ook normaal dat ze de soldaten "oppeppen" tot strijdlust.
In de huidige oorlogsvoering zal dat oppeppen steeds meer nodig zijn !
Vroeger was een oorlog een werkelijk gevecht van man tegen man, en na de ene doodgesabeld te hebben de volgende man... Eens de eerste slag was gegeven, en het eerste verweer was gedaan, kwam automatisch een vechtlust boven, al was het maar gewoon uit zelfbehoud.
In de tijd van Napoleon marsjeerden de soldaten al vurend op elkaar af. Er werd al niet echt meer gemikt, het was gewoon voor je uit vuren, ze liepen daar zo dik, dat je er wel eentje moest raken.... Het was al een stuk onpersoonlijker.
In de eerste wereldoorlog met zijn stellingenoorlog, was het mikken op iedere beweging op de amper zichtbare vijand. En nu en dan werden de stellingen verlaten en werd er weer à la Napoleon, een stormloop georganiseerd, waarbij je als slachtvee naar de stelling van de vijand moest oprukken. De truuk was er zoveel op af te sturen dat ze niet allemaal dood waren voor de de vijandelijke stelling bereikten... Stupide werkelijkheid...van Generaals die veilig ver weg zaten.
Nu vuur je op totaal onzichtbare vijanden, en als het eens tot een confrontatie komt, is dat veelal op zo'n afstand van elkaar dat je geen gezicht kunt onderscheiden. Meestal zoeken de wapens zelf, en hoef je alleen maar te vuren als je wapen je verwittigt.............
Het wordt dus steeds minder en minder van persoon tegen persoon, zodat het element van vijandschap van man tot man ook steeds minder aanwezig is. Je krijgt melding dat er vijandelijke activiteit is in gebouw C, je stelt je wapen in op dat doel, geleid door GPS en andere gesofisticeerde middelen, duwt op een knopje, en ginder ver valt je bom op de vooruit bepaalde plaats... Je ziet alleen bij toeval dat je mensen raakt, of misschien 's avonds in de kantine als je tv kijkt...
Geen wonder dat men moet overgaan tot middelen om de agressie op te wekken.
Geen wonder dus dat zoveel van de oudstrijders uit Viëtnam tekens vertoonden van geestelijke verscheuring, na het slikken van al die soorten drugs...
Drugs die ze in veel gevallen nog zelf aanvulden met alcohol of hasj, om de dingen te kunnen vergeten die ze gedaan en gezien hadden...
Oorlog is nooit menselijk geweest, en het is het steeds minder en minder.
Als twee staten, om wat voor reden dan ook, zouden ruzie maken tot oorlog toe, zou men de beleidmensen die deze beslissingen namen zelf in het veld moeten zenden, zegge en schrijve op een voetbalplein, elk vaardigt zijn beste twintig man af, en laat dan die politiekers het zonder wapens maar eens lekker uitvechten, tot ze niet meer kunnen... Misschien leren ze op die manier weer dat overeenkomen veel leuker is dan vechten !
Maar nu wassen ze hun handen in het smeergeld van de wapenindustrie en offeren hun onderdanen op zonder de minste rancune...
Stom.
Oerstom.
De meeuwen rukken op !
Ook gelezen? In een scenario dat doet denken aan "Birds" van Hitchcock krijg je verhalen van mensen die door een horde meeuwen aangevallen wordt, en van wie de de frieten uit de puntzak gepikt worden.
Je hoort de eigenaars van wagens klagen over de onuitwisbare vlekken die de drek van die beesten veroorzaakt op de lak van hun wagen.
In Oostende staat er 250 eurootjes boete op voor wie betrapt wordt op het voederen van meeuwen... (Zou dat dametje met het leeggeroofde frietzakje dan ook nog bovenop boete moeten betalen?)
Na de turkse tortel en de merel die zich aanpasten aan het milieu van de mens, doet de meeuw dat nu op zijn beurt. Alleen is de meeuw geen lief roedekoeënd duifje, of een vurrukkullukke zanger zoals de merel, nee de meeuw is veeleer een roofvogel van... de zee en de kustgebieden. Nu de zee wordt leeggevist en vol ligt met afval en drijvende olievlekken, ontdekte de meeuw eerst dat er stapels voedsel te vinden waren op de kolossale afvalhopen van de stedelijke vuilnisophalingsdiensten...
Toen de plaag van de meeuwen daar te erg werd, en er zelfs personeelsleden aangevallen werden door de meeuwen, besloot men de vuilnis telkens onmiddellijk af te dekken, zodat het onbereikbaar werd voor de massa's meeuwen...
Wat zou jij doen als je geen eten meer kunt kopen in de Colruyt ? dan ga je naar de Aldi of de GB ! Dat doen de meeuwen dus ook, nu de vuilnishopen afgesloten zijn, zoeken ze hun eten ergens anders... Alleen er zijn geen soortgelijke voederplaatsen meer voorhanden, dus pik je het waar je het maar pikken kunt...dixit de meeuw...
En waar hun nestelplaatsen verdwijnen, verhuizen ze iets verder op, ook als dat dan een flatgebouw is...
En tot grote vreugde van de menselijke bewoners heeft een meeuw iets van een haan in hethoenderpark ...
Zodra er ook maar een spoortje van licht is te zien aan de oostelijken einder, heft hij zijn hels geschreeuw aan om de zon te verwelkomen... Veel luider dan de haan, en veel onwelluidender...
Wie dan ook zo'n volledige volksstam meeuwen in zijn omgeving heeft wonen, is er niet gelukkig mee... Hij loop nooit veilig op straat, want de kans van vogelpoep op je kleren is niet denkbeeldig, en bij een meeuw is dat een niet geringe hoop, het stinkt ook nog en het maakt onuitwisbare vlekken...op jou of op je mooie wagen. Ze zitten ook graag op de dakgoot, zodat je langs de huizen een soort stortplaats krijgt van meeuwenpoep... Je kinderen durven niet meer met een boterham in de hand op straat komen of ze worden beroofd door een bende hongerige meeuwen.
En bovendien wordt je iedere dag op een onmenselijk uur gewekt om je aan al dat onheil te herinneren...
Hoeft het gezegd te worden dat ook dit weer het gevolg is van een scheeftrekken van de natuur ?
Dat de meeuwen begonnen zijn aan een verovering van het binnenland ? Dat zij ook weer op hun beurt een deel van de oorspronkelijke bewoners zullen elimineren in de strijd om voedsel, de strijd om overleven ?
Wat hebben we al allemaal naar de knoppen geholpen?
djudedju
tot de volgende ?
Dat middel zal ook ooit wel eens ontworpen zijn geweest om zieken te helpen, maar lijkt nu in de praktijk een heel andere weg op te gaan...
Zoals gezegd nemen studenten het om beter te kunnen blokken, maar sommigen zouden het ook al nemen om meer en vooral langer te kunnen uitgaan, en !!! het wordt blijkbaar ook ingezet om de soldaten sterker te maken in het doorstaan van de verschrikkingen die ze ondergaan en/of zelf veroorzaken !!!
Met andere woorden, we hebben er een oorlogsdrug bij !
Het lijkt wel of het verhaal van Maurice steeds meer en meer de schijn krijgt van de werkelijkheid...
Heel lang geleden zaten we eens met een groepje te discussiëren over oorlog, waarbij ik stelde dat het toch niet evident was dat je plots zou gaan schieten op mensen die je niet kende, die je nog nooit zag, en die jou nog op geen enkele manier kwaad hadden gedaan... Waarop Maurice plots vertelde van zijn oorlogsverleden... Maurice was soldaat geweest tijdens de laatste wereldoorlog, hij deed dienst in de keuken. Toen de Duitse aanval een feit was, en dus ook onze armée belge moest gaan vechten, kregen ze in de keuken een aantal flessen die ze in de soep moesten kieperen... Maurice vertelde dat de keukenpieten die ook maar eens van die soep hadden geproefd, al koleirig en prikkelbaar rondliepen...
Niets nieuws onder de zon lijkt wel.
Het kan ook niet anders... Ik herinner me het verhaal van ons vader die ergens aan de Lieve in het riet verscholen lag met zijn FN... Toen ze het bevel kregen te schieten op de Duitse vliegers, schoot ons vader heel gehoorzaam, maar toen die dingen terugschoten besloot ons vader niet meer te schieten om hen niet uit te dagen... Er was dus bij de soldaten helemaal geen sprake van inzet, van kwaadheid, van woede tegen de aggressors... Nee, het was veel eer, ik heb er op geschoten (op bevel) en hij schoot terug, ergo, als ik niet schiet schiet hij ook niet terug... Ze hadden daar blijkbaar nog geen soep gegeten...
Ik denk dat het aantal mensen dat zo maar bereid is te schieten op een onbekende, wel heel klein is... Het lijkt dan ook normaal dat ze de soldaten "oppeppen" tot strijdlust.
In de huidige oorlogsvoering zal dat oppeppen steeds meer nodig zijn !
Vroeger was een oorlog een werkelijk gevecht van man tegen man, en na de ene doodgesabeld te hebben de volgende man... Eens de eerste slag was gegeven, en het eerste verweer was gedaan, kwam automatisch een vechtlust boven, al was het maar gewoon uit zelfbehoud.
In de tijd van Napoleon marsjeerden de soldaten al vurend op elkaar af. Er werd al niet echt meer gemikt, het was gewoon voor je uit vuren, ze liepen daar zo dik, dat je er wel eentje moest raken.... Het was al een stuk onpersoonlijker.
In de eerste wereldoorlog met zijn stellingenoorlog, was het mikken op iedere beweging op de amper zichtbare vijand. En nu en dan werden de stellingen verlaten en werd er weer à la Napoleon, een stormloop georganiseerd, waarbij je als slachtvee naar de stelling van de vijand moest oprukken. De truuk was er zoveel op af te sturen dat ze niet allemaal dood waren voor de de vijandelijke stelling bereikten... Stupide werkelijkheid...van Generaals die veilig ver weg zaten.
Nu vuur je op totaal onzichtbare vijanden, en als het eens tot een confrontatie komt, is dat veelal op zo'n afstand van elkaar dat je geen gezicht kunt onderscheiden. Meestal zoeken de wapens zelf, en hoef je alleen maar te vuren als je wapen je verwittigt.............
Het wordt dus steeds minder en minder van persoon tegen persoon, zodat het element van vijandschap van man tot man ook steeds minder aanwezig is. Je krijgt melding dat er vijandelijke activiteit is in gebouw C, je stelt je wapen in op dat doel, geleid door GPS en andere gesofisticeerde middelen, duwt op een knopje, en ginder ver valt je bom op de vooruit bepaalde plaats... Je ziet alleen bij toeval dat je mensen raakt, of misschien 's avonds in de kantine als je tv kijkt...
Geen wonder dat men moet overgaan tot middelen om de agressie op te wekken.
Geen wonder dus dat zoveel van de oudstrijders uit Viëtnam tekens vertoonden van geestelijke verscheuring, na het slikken van al die soorten drugs...
Drugs die ze in veel gevallen nog zelf aanvulden met alcohol of hasj, om de dingen te kunnen vergeten die ze gedaan en gezien hadden...
Oorlog is nooit menselijk geweest, en het is het steeds minder en minder.
Als twee staten, om wat voor reden dan ook, zouden ruzie maken tot oorlog toe, zou men de beleidmensen die deze beslissingen namen zelf in het veld moeten zenden, zegge en schrijve op een voetbalplein, elk vaardigt zijn beste twintig man af, en laat dan die politiekers het zonder wapens maar eens lekker uitvechten, tot ze niet meer kunnen... Misschien leren ze op die manier weer dat overeenkomen veel leuker is dan vechten !
Maar nu wassen ze hun handen in het smeergeld van de wapenindustrie en offeren hun onderdanen op zonder de minste rancune...
Stom.
Oerstom.
De meeuwen rukken op !
Ook gelezen? In een scenario dat doet denken aan "Birds" van Hitchcock krijg je verhalen van mensen die door een horde meeuwen aangevallen wordt, en van wie de de frieten uit de puntzak gepikt worden.
Je hoort de eigenaars van wagens klagen over de onuitwisbare vlekken die de drek van die beesten veroorzaakt op de lak van hun wagen.
In Oostende staat er 250 eurootjes boete op voor wie betrapt wordt op het voederen van meeuwen... (Zou dat dametje met het leeggeroofde frietzakje dan ook nog bovenop boete moeten betalen?)
Na de turkse tortel en de merel die zich aanpasten aan het milieu van de mens, doet de meeuw dat nu op zijn beurt. Alleen is de meeuw geen lief roedekoeënd duifje, of een vurrukkullukke zanger zoals de merel, nee de meeuw is veeleer een roofvogel van... de zee en de kustgebieden. Nu de zee wordt leeggevist en vol ligt met afval en drijvende olievlekken, ontdekte de meeuw eerst dat er stapels voedsel te vinden waren op de kolossale afvalhopen van de stedelijke vuilnisophalingsdiensten...
Toen de plaag van de meeuwen daar te erg werd, en er zelfs personeelsleden aangevallen werden door de meeuwen, besloot men de vuilnis telkens onmiddellijk af te dekken, zodat het onbereikbaar werd voor de massa's meeuwen...
Wat zou jij doen als je geen eten meer kunt kopen in de Colruyt ? dan ga je naar de Aldi of de GB ! Dat doen de meeuwen dus ook, nu de vuilnishopen afgesloten zijn, zoeken ze hun eten ergens anders... Alleen er zijn geen soortgelijke voederplaatsen meer voorhanden, dus pik je het waar je het maar pikken kunt...dixit de meeuw...
En waar hun nestelplaatsen verdwijnen, verhuizen ze iets verder op, ook als dat dan een flatgebouw is...
En tot grote vreugde van de menselijke bewoners heeft een meeuw iets van een haan in hethoenderpark ...
Zodra er ook maar een spoortje van licht is te zien aan de oostelijken einder, heft hij zijn hels geschreeuw aan om de zon te verwelkomen... Veel luider dan de haan, en veel onwelluidender...
Wie dan ook zo'n volledige volksstam meeuwen in zijn omgeving heeft wonen, is er niet gelukkig mee... Hij loop nooit veilig op straat, want de kans van vogelpoep op je kleren is niet denkbeeldig, en bij een meeuw is dat een niet geringe hoop, het stinkt ook nog en het maakt onuitwisbare vlekken...op jou of op je mooie wagen. Ze zitten ook graag op de dakgoot, zodat je langs de huizen een soort stortplaats krijgt van meeuwenpoep... Je kinderen durven niet meer met een boterham in de hand op straat komen of ze worden beroofd door een bende hongerige meeuwen.
En bovendien wordt je iedere dag op een onmenselijk uur gewekt om je aan al dat onheil te herinneren...
Hoeft het gezegd te worden dat ook dit weer het gevolg is van een scheeftrekken van de natuur ?
Dat de meeuwen begonnen zijn aan een verovering van het binnenland ? Dat zij ook weer op hun beurt een deel van de oorspronkelijke bewoners zullen elimineren in de strijd om voedsel, de strijd om overleven ?
Wat hebben we al allemaal naar de knoppen geholpen?
djudedju
tot de volgende ?
zaterdag, januari 10, 2009
psssssscht !!!!!
Was wat Veerle hoorde toen ze haar garage binnenhobbelde (met dat been in de plaaster)... Waterleiding gesprongen...
Vorstschade... Na twee dagen zijn de herstellers al geweest...
"Wie heeft er dat hier zo gelegd?" "Uw collega's""Dat kan niet, wij leveren zo geen slecht werk" "Toch is het zo, het was den dien en den diene" eventjes stilte... "Allee, dan gaan we het maar herstellen zeker?"
Het is hersteld, maar nog niet ontdooid...
Dus nu staat er in de garage een petroleumkacheltje te branden, in de hoop dat de leidingen zachtjes ontdooien.
Ondertussen kent Frederik al heel goed het liedje "Twee emmertjes water halen..."
Wij zijn de bron.
(in meer dan een betekenis)
Vandaag ga ik voor Veerle nog naar de Gamma, haar kolen zijn op. Ondertussen breng ik er ook nog wat mee voor onze kachel ook. Het blijft maar koud ! Gisterenmorgen zag Eddy dat het nog min 11 was, en op de middag toen we naar Tanteke gingen was het nog steeds min 5.5... Dat was om 14.30' uur... Het is wel heel mooi, sinds gisterenmorgen hangen de bomen volledig berijmd, en op het moment dat de zon op op zit lijkt het wel een witte toverwereld. Daar het niet dooit, en niet waait, blijft alles netjes in die witte bruidssluier staan. Mooi !
Herinner je je nog dat ik schreef dat een glimlach besmettelijk is ? (Wellicht wel, want ik schreef het al menige keer - ik kan nogal zagen !)... Vannacht las ik dat er meer is dan dat ! Dat, als je welgezind bent, je dat ook uitstraalt, en dat dit net zo goed "besmettelijk" is ...
Het is dus heel belangrijk dat we ons goede humeur bewaren ! Als we dat werkelijk uitstralen, en besmettelijk werken, dan zal de aarde een hemeltje worden, met allemaal welgezinde en vriendelijke mensen.
Helaas...
We kunnen uit het bovenstaande ook afleiden dat slecht humeur dan ook besmettelijk is... en we zullen ons best moeten doen om boven de massa onverschilligen, verbitterden, knorrige, gestresseerde, gedeprimeerde en noem maar op uit te stijgen en hen te besmetten tot die veel leukere ziekte van het goedgezind zijn ! Werk aan de winkel dus !
Maar eigenlijk weten we dat dit waar is ! We hebben al allemaal ondervonden, dat je bij bepaalde mensen altijd goedgezind weggaat, omdat die mens gewoon altijd goedgezind is, en dat ook uitstraalt. In mijn geval denk in dan aan Lea, als je bij Lea gaat, of Lea komt, dan heb je altijd een zalig gevoel na het bezoekje. Zelfs als ze kwaad is, weet ze dat nog met een zekere humor, een zekere mildheid te brengen... Ze weet zelfs gal en venijn in te pakken in een kleurige en grappige verpakking. We zien elkaar niet zo vaak (veel te weinig), maar het is telkens een bezoek met vreugde.
Ander bezoek zie je soms node komen... Je bent iedere keer weer depri tegen dat ze weer weggaan...
Het werkt dus wel ! Je kunt dus echt mensen besmetten met de manier waarop jij gezind bent ! Dat is belangrijk ! En het is iets wat we kunnen leren! We kunnen dus echt een steentje bijdragen aan een betere wereld. Ik begin in ieder geval !
De pomp in mijn visvijvers heeft het opgegeven... Of liever, hij draait zinloos in een massa ijs. Dat hebben we nog nooit gehad. Het is dus echt wel heel koud ! Waar het water overloopt van de ene vijver naar de andere is het nu een bergje ijs, het water is blijkbaar vervroren midden in de beweging ! Ik moet niet meer naar de zuidpool om een golf midden in de beweging verstild te kunnen aanschouwen... Ik moet alleen eventjes kijken naar mijn vijvertjes...
Eén ding maakt me ongerust... Waar ik ook ga, iedereen heeft het erover dat ze niet meer moeten afkomen met hun zever over de opwarming... Kijk, iedereen weet ondertussen dat ik het helemaal niet eens ben met All Gore en zijn theorie over de CO2, maar volgens mij is er wel sprake van een langzame verwarming, op een volkomen natuurlijke manier, maar daarover gaat het nu niet... Waar ik over bezorgd ben is: door de hetse over de opwarming is plots de wereld wakker geschrokken en zich bewust geworden dat Moeder Aarde op sterven na dood is, en dat we hoognodig meer oog moeten hebben voor de noden van de natuur ! Ik ben bang dat mensen, door deze plotse winter ook weer hun geweten zullen sussen, en weer gaan voortdoen met de vervuiling en de uitputting van ons aller Moeder Aarde... en dat zou wel eens op bepaald korte termijn dodelijk kunnen zijn !!!!
Heel onze natuur ligt op sterven ! We moeten daarover niet zitten jeremiaden, maar we moeten er iets aan doen... en reageer niet dat het kleine beetje dat jij doet toch niets uitmaakt, ieder klein beetje is winst, en als iedereen voor zijn eigen deurtje veegt, is heel de straat proper. Ik ben geen tuinier, maar ik pleit voor ecologisch tuinieren, en voor het gebruik van bestrijdingsmiddelen die natuurlijk zijn en geen impact hebben op de rest van de omgeving...Denk er om, omgeving is een synoniem van milieu !!! Dus werken voor het milieu, is werken aan je eigen omgeving ! We kunnen ook wat meer bewust gaan winkelen, kijken naar de verpakking, en de producten kiezen met zo weinig mogelijk en met zo afbreekbaar en/of herbruikbaar mogelijke verpakking ! Dat zijn allemaal kleine beetjes, maar we werken immers aan onze eigen omgeving weet je wel???
Zo heb ik een klein vraagje: Heb jij nog regenwormen in je tuintje ? Ja ? Joepie! Want tegenwoordig is er in ons landje veel meer bewerkte grond waar alle leven vernield is, dan er nog stukjes bewerkte grond zijn waarin leven zit ! Ben je de gelukkige bezitter van regenwormen? Wel een kleine tip, strooi je koffiegruis netjes tussen je planten, zo hou je een heleboel van de slakken van je plantjes weg, en geef je voedsel aan de regenworm en dus ook lucht aan je plantje en aan zijn wortelgestel...
Probeer je tuinafval zoveel mogelijk te composteren, of hou een paar kippen om het om te zetten tot een natuurlijk product... Heb je nog eieren ook, en het vriendelijk gekakel van de kippen als heerlijke achtergrondmuziek... Ik weet, het zijn allemaal kleine dingetjes, maar samen is dat ook een grote hoop, en Hoop doet leven... Letterlijk in dit geval !
Ik ga stoppen, moet nog steenkool halen om de winter te doorstaan....
tot de volgende ????
Vorstschade... Na twee dagen zijn de herstellers al geweest...
"Wie heeft er dat hier zo gelegd?" "Uw collega's""Dat kan niet, wij leveren zo geen slecht werk" "Toch is het zo, het was den dien en den diene" eventjes stilte... "Allee, dan gaan we het maar herstellen zeker?"
Het is hersteld, maar nog niet ontdooid...
Dus nu staat er in de garage een petroleumkacheltje te branden, in de hoop dat de leidingen zachtjes ontdooien.
Ondertussen kent Frederik al heel goed het liedje "Twee emmertjes water halen..."
Wij zijn de bron.
(in meer dan een betekenis)
Vandaag ga ik voor Veerle nog naar de Gamma, haar kolen zijn op. Ondertussen breng ik er ook nog wat mee voor onze kachel ook. Het blijft maar koud ! Gisterenmorgen zag Eddy dat het nog min 11 was, en op de middag toen we naar Tanteke gingen was het nog steeds min 5.5... Dat was om 14.30' uur... Het is wel heel mooi, sinds gisterenmorgen hangen de bomen volledig berijmd, en op het moment dat de zon op op zit lijkt het wel een witte toverwereld. Daar het niet dooit, en niet waait, blijft alles netjes in die witte bruidssluier staan. Mooi !
Herinner je je nog dat ik schreef dat een glimlach besmettelijk is ? (Wellicht wel, want ik schreef het al menige keer - ik kan nogal zagen !)... Vannacht las ik dat er meer is dan dat ! Dat, als je welgezind bent, je dat ook uitstraalt, en dat dit net zo goed "besmettelijk" is ...
Het is dus heel belangrijk dat we ons goede humeur bewaren ! Als we dat werkelijk uitstralen, en besmettelijk werken, dan zal de aarde een hemeltje worden, met allemaal welgezinde en vriendelijke mensen.
Helaas...
We kunnen uit het bovenstaande ook afleiden dat slecht humeur dan ook besmettelijk is... en we zullen ons best moeten doen om boven de massa onverschilligen, verbitterden, knorrige, gestresseerde, gedeprimeerde en noem maar op uit te stijgen en hen te besmetten tot die veel leukere ziekte van het goedgezind zijn ! Werk aan de winkel dus !
Maar eigenlijk weten we dat dit waar is ! We hebben al allemaal ondervonden, dat je bij bepaalde mensen altijd goedgezind weggaat, omdat die mens gewoon altijd goedgezind is, en dat ook uitstraalt. In mijn geval denk in dan aan Lea, als je bij Lea gaat, of Lea komt, dan heb je altijd een zalig gevoel na het bezoekje. Zelfs als ze kwaad is, weet ze dat nog met een zekere humor, een zekere mildheid te brengen... Ze weet zelfs gal en venijn in te pakken in een kleurige en grappige verpakking. We zien elkaar niet zo vaak (veel te weinig), maar het is telkens een bezoek met vreugde.
Ander bezoek zie je soms node komen... Je bent iedere keer weer depri tegen dat ze weer weggaan...
Het werkt dus wel ! Je kunt dus echt mensen besmetten met de manier waarop jij gezind bent ! Dat is belangrijk ! En het is iets wat we kunnen leren! We kunnen dus echt een steentje bijdragen aan een betere wereld. Ik begin in ieder geval !
De pomp in mijn visvijvers heeft het opgegeven... Of liever, hij draait zinloos in een massa ijs. Dat hebben we nog nooit gehad. Het is dus echt wel heel koud ! Waar het water overloopt van de ene vijver naar de andere is het nu een bergje ijs, het water is blijkbaar vervroren midden in de beweging ! Ik moet niet meer naar de zuidpool om een golf midden in de beweging verstild te kunnen aanschouwen... Ik moet alleen eventjes kijken naar mijn vijvertjes...
Eén ding maakt me ongerust... Waar ik ook ga, iedereen heeft het erover dat ze niet meer moeten afkomen met hun zever over de opwarming... Kijk, iedereen weet ondertussen dat ik het helemaal niet eens ben met All Gore en zijn theorie over de CO2, maar volgens mij is er wel sprake van een langzame verwarming, op een volkomen natuurlijke manier, maar daarover gaat het nu niet... Waar ik over bezorgd ben is: door de hetse over de opwarming is plots de wereld wakker geschrokken en zich bewust geworden dat Moeder Aarde op sterven na dood is, en dat we hoognodig meer oog moeten hebben voor de noden van de natuur ! Ik ben bang dat mensen, door deze plotse winter ook weer hun geweten zullen sussen, en weer gaan voortdoen met de vervuiling en de uitputting van ons aller Moeder Aarde... en dat zou wel eens op bepaald korte termijn dodelijk kunnen zijn !!!!
Heel onze natuur ligt op sterven ! We moeten daarover niet zitten jeremiaden, maar we moeten er iets aan doen... en reageer niet dat het kleine beetje dat jij doet toch niets uitmaakt, ieder klein beetje is winst, en als iedereen voor zijn eigen deurtje veegt, is heel de straat proper. Ik ben geen tuinier, maar ik pleit voor ecologisch tuinieren, en voor het gebruik van bestrijdingsmiddelen die natuurlijk zijn en geen impact hebben op de rest van de omgeving...Denk er om, omgeving is een synoniem van milieu !!! Dus werken voor het milieu, is werken aan je eigen omgeving ! We kunnen ook wat meer bewust gaan winkelen, kijken naar de verpakking, en de producten kiezen met zo weinig mogelijk en met zo afbreekbaar en/of herbruikbaar mogelijke verpakking ! Dat zijn allemaal kleine beetjes, maar we werken immers aan onze eigen omgeving weet je wel???
Zo heb ik een klein vraagje: Heb jij nog regenwormen in je tuintje ? Ja ? Joepie! Want tegenwoordig is er in ons landje veel meer bewerkte grond waar alle leven vernield is, dan er nog stukjes bewerkte grond zijn waarin leven zit ! Ben je de gelukkige bezitter van regenwormen? Wel een kleine tip, strooi je koffiegruis netjes tussen je planten, zo hou je een heleboel van de slakken van je plantjes weg, en geef je voedsel aan de regenworm en dus ook lucht aan je plantje en aan zijn wortelgestel...
Probeer je tuinafval zoveel mogelijk te composteren, of hou een paar kippen om het om te zetten tot een natuurlijk product... Heb je nog eieren ook, en het vriendelijk gekakel van de kippen als heerlijke achtergrondmuziek... Ik weet, het zijn allemaal kleine dingetjes, maar samen is dat ook een grote hoop, en Hoop doet leven... Letterlijk in dit geval !
Ik ga stoppen, moet nog steenkool halen om de winter te doorstaan....
tot de volgende ????
vrijdag, januari 09, 2009
Oef, haar gewassen !
Ik ben de vrolijke bezitter van wat men vet haar noemt... Wellicht een restantje van mijn jeugdjaren, toen gewoon vet niet vet genoeg was, en we nog bryll- en andere crème er bij smeerden op ons haar. Het was immers de tijd van de vetkuiven... Kijk maar eens naar de oude foto's van Elvis Presley...
Als mijn haar iets langer wordt (dat is dan volgens Anny nog heel kort), moet ik minstens twee keer per week mijn haren wassen. Maar nu, met mijn snotvalling, durfde ik het niet aan met een natte kop te zitten, en bleef de wasbeurt achterwege. Bovendien was ik bij de start van de snotvalling juist toe aan een olieverversing, dus... Ik raakte met mijn borstel bijna niet meer door mijn dungezaaide haren...
Vanmorgen, de snotvalling is zo goed als weg, besloot ik mijn haren te wassen.
Een heerlijk gevoel.
Heerlijk....eerlijk !
Er hangt weer mist over de velden...en weer verdwijnt heel het decor in een witte wereld van niets...
Dat doet mij denken aan het taoïsme... Voor wie van kristelijken huize is, en niet vertrouwd met het idee van de Tao (de weg), leze gewoon even in de bijbel de Prediker: Ijdelheid der ijdelheden en alles is ijdelheid, lees maar het ganse hoofdstuk...zuiver Tao !
Tao is geen Godsdienst, het is een levenhouding, die je kunt toepassen, of je nu gelovig bent of niet. Vermits het ook meditatietechnieken aanleert, kan het voor de godsdienstigen onder ons zelfs nieuwe deuren openen in en op zijn geloof.
Als ik de Tao zou willen samenvatten in één woord, zou ik zeggen: Aanvaarding... Maar dat is ten eerste een persoonlijke interpretatie, en ten tweede kun je nooit "de weg" in woord samenvatten...
Er is geen licht zonder duisternis, maar er is evenmin duisternis zonder licht.
Er is geen haat zonder liefde, maar er is ook geen liefde zonder haat. Lees deze laatste zin eerder als : er is geen haat mogelijk als ook de liefde niet bestaat...en zo verder...
Het moet moet ons leren het leven en de medemens te aanvaarden in zijn volheid, met zijn goed en zijn kwaad, en het ontzegd ons te oordelen...omdat we eigenlijk ook mensen zijn, en dus ook én goed én kwaad bevatten...
Ik denk dat Lao Tse (de vermoedelijke schrijver) al een bejaarde man moet geweest zijn, toen hij zijn wijsheden opschreef... Omdat ik heel wat van zijn stellingen herken, in wat in de loop der jaren bij mij is bezonken... Ik zou bijna stellen dat het de droesem van het leven is, de bezinking van alle ervaringen en gewaarwordingen. Hoe meer van die ervaringen je hebt laten bezinken, hoe meer je berustend, kalm, sereen tegen het leven en je medemensen aankijkt. Je relativeert de dingen, en zit soms inwendig te lachen met wat voor jonge springers nog zo heel erg belangrijk is... Je ziet hen de fouten maken die jij ook maakte, en waarvan je ook niet geloofde dat het niet zo hoorde...
Met andere woorden, wie zich de tao, de weg, kan eigen maken van in zijn jeugd, vertrekt eigenlijk met een ontzagwekkende voorsprong in het leven, omdat hij de ervaring, de wijsheid van de ouderdom al van in zijn jeugd bij zich heeft.
Ik heb duidelijk te laat kennis gemaakt met de tao, niet dat het me nu niet meer verrijkt en helpt, maar ik heb jaren verloren.
Wel is het ook voor mij, nu nog een bron om beter te leren mediteren, en beter mezelf te leren kennen.
Ik kan het eenieder aanraden !
Zoals iedere bron van Wijsheid een bron is voor het leven, is ook de tao dat.
Misschien zal het me zelfs leren om de politiekers te begrijpen...alhoewel ik vrees met grote vrees... Het helpt me zeker niet weer te lezen dat ze nu een 100-tal zware misdadigers zullen moeten vrijlaten omdat... de wetgeving verkeerd is geïnterpreteerd...volgens één (bindende) uitspraak...djudedju ! In het woord rechtbank staat "recht" er teveel in... En iedereen weet dat de banken momenteel...djutoch !
Maar ze zouden het nog kunnen oplossen, als de vroede (???) heren politiekers er in slagen binnen de gestelde periode de wet aan te passen... Maar wellicht zal dit niet lukken, want politiekers zijn baasmakers, en zoveel bazen, zoveel zinnen... en er zijn daar veel bazen, veel te veel als je het mij vraagt (maar je vraagt het me niet, wellicht omdat je het ook al weet).
Vanmorgen zag ik op internet in een of andere krant staan: Darwin vergat de roze...en dan moet je dat zinnetje aanklikken als je wilt weten waarover het gaat... (Bij Firefox, de onvolprezene, kun je Cooliris als add on installeren, en dan kun je het lezen zonder naar een andere bladzijde te surfen...) Dus ik (met Cooliris) gaan lezen...
Blijkt dat er op de Galapagos nog een derde soort leguaan leeft, een roze leguaan... Er staat zelfs een fotootje bij, waar je een beest ziet met een mooi roos buikje (de rest ziet er bruin uit). Blijkt dat dit beestje alleen voorkomt in de streek rond een of andere vulkaan, en Owee ! Het beestje blijkt al bijna uitgestorven voor ze het goed en wel gevonden hebben... Er zijn er maar een honderdtal meer over.
Daar het net boven een haartikeltje stond met de vraag "Overleven deze negen diersoorten de eeuw?" veranderde ik in gedachten meteen het cijfer negen naar tien.
En ondertussen erger ik mij weer aan de kortzichtigheid des mensen... Het is idioot te stellen dat die ene diersoort op uitsterven staat, omdat er niets in de natuur op zichzelf staat of leeft... Met andere woorden, het verdwijnen van één diersoort betekent niet alleen een ramp voor die soort, maar voor een hele keten van leven, dieren en planten... Ik hoef je toch niet te vertellen dat het uitsterven van één soort kolibri ook het uitsterven van een resem planten voor gevolg heeft, omdat die soort kolibri de enige is die in staat is deze planten te bevruchten ? Dit om maar één klein voorbeeldje te geven.
De ramp van het uitsterven van een soort is dus meteen het uitsterven van een heel gamma van leven...die op hun beurt weer... tot de natuur een nieuw, veelal wankel evenwicht heeft opgebouwd.
Ook het omgekeerde heeft men, met veel jammerlijke rampen, ondervonden ! Waar men bepaalde dieren of planten uit een andere regio haalde om in te planten in een totaal ander continent, veroorzaakte men net zo goed nieuwe onevenwichten, en veelal ook het uitsterven van de eigen streekgebonden dier- en plantensoorten. Denk aan de invoer van de konijnen en de schijfcactussen in Australië om het klassieke voorbeeld te noemen.
We zouden stilaan moeten wijzer zijn, en weten dat we heel, heel voorzichtig moeten omspringen met het evenwicht in de natuur... maar de mens is hardleers, en heeft nu een nieuw speelterrein gevonden, hij gaat nu zelf in de kern van het leven zelf gaan prutsen, en wijzigt de dna van planten, niet wetende wat de gevolgen op de omliggende natuur (en op de mens) zal zijn...
Eén van de dingen die men doet, is maken dat bijvoorbeeld, een graansoort niet meer kan aangetast worden door een bepaalde soort van insecten... Deze insecten zullen daardoor ofwel uitsterven, ofwel zich moeten richten op een andere voedselbron. Sterven ze uit, dan sleuren ze wellicht in hun kielzog een deel insecteneters mee (vogels onder meer), en gaan ze overschakelen op ander voedsel, dan gaan ze de soorten die zich van oorsprong voedden met deze plantensoorten gaan bedreigen, zodat die uitsterven... en met hen insecteneters.... en we zitten hoe dan ook weer met een nieuw evenwicht... Maar dat is niet erg, want de heren vorsers zijn héél slim, en zullen wel zorgen dat de lacune die ontstaat ingevuld wordt met een nieuwe soort planten of... insecten... die dan jammer genoeg giftig blijken voor ... en ... en...
Veroniekse schreef het al eens in een reactie op mijn blog, dat ik wat pessimistisch ben...
Ik kan niet ontkennen dat ik in deze materie echt pessimistisch ben.
De natuur is één grote complexe machine... En misschien kun je een schroefje uit een machine verwijderen zonder een panne te veroorzaken, misschien twee, maar geen tientallen... En er andere vijzen gaan indraaien kan wel één keer lukken, maar de meeste zullen of niet passen, of te lang of te kort zijn en het vastdraaien van heel het masjien is maar een kwestie meer van tijd.
Hoog tijd dat we de natuur natuur laten. Niet meer prutsen, beschermen indien mogelijk zonder andere zaken te vernietigen, niet herintroduceren als de omstandigheden ondertussen al zo gewijzigd zijn dat herintroductie gelijk wordt aan een invoering van een vreemde soort... We moeten gewoon de natuur de kans geven zichzelf te genezen... Alles wat wij doen is te zien als een ingrijpen, en we zouden al moeten weten dat je niet ongestraft kunt ingrijpen in dit wondere geheel... Wil je een gebied teruggeven aan de natuur, laat het dan gewoon liggen, ga er niet "streekeigen" planten en bomen gaan opzetten! Als ze werkelijk streekeigen zijn, dan komen ze er wel vanzelf, op hun tijd, op het moment dat de natuur de bodem voor hen heeft klaargemaakt... Maar nee, wij moeten zo nodig de natuur orkestreren...sukkelaars zijn we...dikke sukkels.
Eigenlijk zouden we moeten leren uit de wegbermen. Sinds die bermen langer ongeschoren en ongekuist mogen groeien, zien we heel wat bloemen en planten terugkomen die weg waren... We zouden die bermen volledig moeten laten woekeren ! (En aan de kruispunten heel het jaar zorgen voor voldoende zicht voor de mensen in het verkeer ! Dat stukje korthouden zal minder schade doen dan het nu nog periodieke opkuisen van heel de berm!)...
En schiet daar een berk uit, laat hem toch staan, het is de natuur die hem daar zaaide !
Bovendien zouden we vaststellen dat de verschrikkelijke erosie van onze landbouwgronden ook wordt afgeremd door echte wilde wegbermen !
Maar al kunnen ze zien dat ze één goede stap hebben gezet, de tweede lijkt nog niet echt mogelijk...
Wat baten kaars en bril...
tot de volgende ?
Als mijn haar iets langer wordt (dat is dan volgens Anny nog heel kort), moet ik minstens twee keer per week mijn haren wassen. Maar nu, met mijn snotvalling, durfde ik het niet aan met een natte kop te zitten, en bleef de wasbeurt achterwege. Bovendien was ik bij de start van de snotvalling juist toe aan een olieverversing, dus... Ik raakte met mijn borstel bijna niet meer door mijn dungezaaide haren...
Vanmorgen, de snotvalling is zo goed als weg, besloot ik mijn haren te wassen.
Een heerlijk gevoel.
Heerlijk....eerlijk !
Er hangt weer mist over de velden...en weer verdwijnt heel het decor in een witte wereld van niets...
Dat doet mij denken aan het taoïsme... Voor wie van kristelijken huize is, en niet vertrouwd met het idee van de Tao (de weg), leze gewoon even in de bijbel de Prediker: Ijdelheid der ijdelheden en alles is ijdelheid, lees maar het ganse hoofdstuk...zuiver Tao !
Tao is geen Godsdienst, het is een levenhouding, die je kunt toepassen, of je nu gelovig bent of niet. Vermits het ook meditatietechnieken aanleert, kan het voor de godsdienstigen onder ons zelfs nieuwe deuren openen in en op zijn geloof.
Als ik de Tao zou willen samenvatten in één woord, zou ik zeggen: Aanvaarding... Maar dat is ten eerste een persoonlijke interpretatie, en ten tweede kun je nooit "de weg" in woord samenvatten...
Er is geen licht zonder duisternis, maar er is evenmin duisternis zonder licht.
Er is geen haat zonder liefde, maar er is ook geen liefde zonder haat. Lees deze laatste zin eerder als : er is geen haat mogelijk als ook de liefde niet bestaat...en zo verder...
Het moet moet ons leren het leven en de medemens te aanvaarden in zijn volheid, met zijn goed en zijn kwaad, en het ontzegd ons te oordelen...omdat we eigenlijk ook mensen zijn, en dus ook én goed én kwaad bevatten...
Ik denk dat Lao Tse (de vermoedelijke schrijver) al een bejaarde man moet geweest zijn, toen hij zijn wijsheden opschreef... Omdat ik heel wat van zijn stellingen herken, in wat in de loop der jaren bij mij is bezonken... Ik zou bijna stellen dat het de droesem van het leven is, de bezinking van alle ervaringen en gewaarwordingen. Hoe meer van die ervaringen je hebt laten bezinken, hoe meer je berustend, kalm, sereen tegen het leven en je medemensen aankijkt. Je relativeert de dingen, en zit soms inwendig te lachen met wat voor jonge springers nog zo heel erg belangrijk is... Je ziet hen de fouten maken die jij ook maakte, en waarvan je ook niet geloofde dat het niet zo hoorde...
Met andere woorden, wie zich de tao, de weg, kan eigen maken van in zijn jeugd, vertrekt eigenlijk met een ontzagwekkende voorsprong in het leven, omdat hij de ervaring, de wijsheid van de ouderdom al van in zijn jeugd bij zich heeft.
Ik heb duidelijk te laat kennis gemaakt met de tao, niet dat het me nu niet meer verrijkt en helpt, maar ik heb jaren verloren.
Wel is het ook voor mij, nu nog een bron om beter te leren mediteren, en beter mezelf te leren kennen.
Ik kan het eenieder aanraden !
Zoals iedere bron van Wijsheid een bron is voor het leven, is ook de tao dat.
Misschien zal het me zelfs leren om de politiekers te begrijpen...alhoewel ik vrees met grote vrees... Het helpt me zeker niet weer te lezen dat ze nu een 100-tal zware misdadigers zullen moeten vrijlaten omdat... de wetgeving verkeerd is geïnterpreteerd...volgens één (bindende) uitspraak...djudedju ! In het woord rechtbank staat "recht" er teveel in... En iedereen weet dat de banken momenteel...djutoch !
Maar ze zouden het nog kunnen oplossen, als de vroede (???) heren politiekers er in slagen binnen de gestelde periode de wet aan te passen... Maar wellicht zal dit niet lukken, want politiekers zijn baasmakers, en zoveel bazen, zoveel zinnen... en er zijn daar veel bazen, veel te veel als je het mij vraagt (maar je vraagt het me niet, wellicht omdat je het ook al weet).
Vanmorgen zag ik op internet in een of andere krant staan: Darwin vergat de roze...en dan moet je dat zinnetje aanklikken als je wilt weten waarover het gaat... (Bij Firefox, de onvolprezene, kun je Cooliris als add on installeren, en dan kun je het lezen zonder naar een andere bladzijde te surfen...) Dus ik (met Cooliris) gaan lezen...
Blijkt dat er op de Galapagos nog een derde soort leguaan leeft, een roze leguaan... Er staat zelfs een fotootje bij, waar je een beest ziet met een mooi roos buikje (de rest ziet er bruin uit). Blijkt dat dit beestje alleen voorkomt in de streek rond een of andere vulkaan, en Owee ! Het beestje blijkt al bijna uitgestorven voor ze het goed en wel gevonden hebben... Er zijn er maar een honderdtal meer over.
Daar het net boven een haartikeltje stond met de vraag "Overleven deze negen diersoorten de eeuw?" veranderde ik in gedachten meteen het cijfer negen naar tien.
En ondertussen erger ik mij weer aan de kortzichtigheid des mensen... Het is idioot te stellen dat die ene diersoort op uitsterven staat, omdat er niets in de natuur op zichzelf staat of leeft... Met andere woorden, het verdwijnen van één diersoort betekent niet alleen een ramp voor die soort, maar voor een hele keten van leven, dieren en planten... Ik hoef je toch niet te vertellen dat het uitsterven van één soort kolibri ook het uitsterven van een resem planten voor gevolg heeft, omdat die soort kolibri de enige is die in staat is deze planten te bevruchten ? Dit om maar één klein voorbeeldje te geven.
De ramp van het uitsterven van een soort is dus meteen het uitsterven van een heel gamma van leven...die op hun beurt weer... tot de natuur een nieuw, veelal wankel evenwicht heeft opgebouwd.
Ook het omgekeerde heeft men, met veel jammerlijke rampen, ondervonden ! Waar men bepaalde dieren of planten uit een andere regio haalde om in te planten in een totaal ander continent, veroorzaakte men net zo goed nieuwe onevenwichten, en veelal ook het uitsterven van de eigen streekgebonden dier- en plantensoorten. Denk aan de invoer van de konijnen en de schijfcactussen in Australië om het klassieke voorbeeld te noemen.
We zouden stilaan moeten wijzer zijn, en weten dat we heel, heel voorzichtig moeten omspringen met het evenwicht in de natuur... maar de mens is hardleers, en heeft nu een nieuw speelterrein gevonden, hij gaat nu zelf in de kern van het leven zelf gaan prutsen, en wijzigt de dna van planten, niet wetende wat de gevolgen op de omliggende natuur (en op de mens) zal zijn...
Eén van de dingen die men doet, is maken dat bijvoorbeeld, een graansoort niet meer kan aangetast worden door een bepaalde soort van insecten... Deze insecten zullen daardoor ofwel uitsterven, ofwel zich moeten richten op een andere voedselbron. Sterven ze uit, dan sleuren ze wellicht in hun kielzog een deel insecteneters mee (vogels onder meer), en gaan ze overschakelen op ander voedsel, dan gaan ze de soorten die zich van oorsprong voedden met deze plantensoorten gaan bedreigen, zodat die uitsterven... en met hen insecteneters.... en we zitten hoe dan ook weer met een nieuw evenwicht... Maar dat is niet erg, want de heren vorsers zijn héél slim, en zullen wel zorgen dat de lacune die ontstaat ingevuld wordt met een nieuwe soort planten of... insecten... die dan jammer genoeg giftig blijken voor ... en ... en...
Veroniekse schreef het al eens in een reactie op mijn blog, dat ik wat pessimistisch ben...
Ik kan niet ontkennen dat ik in deze materie echt pessimistisch ben.
De natuur is één grote complexe machine... En misschien kun je een schroefje uit een machine verwijderen zonder een panne te veroorzaken, misschien twee, maar geen tientallen... En er andere vijzen gaan indraaien kan wel één keer lukken, maar de meeste zullen of niet passen, of te lang of te kort zijn en het vastdraaien van heel het masjien is maar een kwestie meer van tijd.
Hoog tijd dat we de natuur natuur laten. Niet meer prutsen, beschermen indien mogelijk zonder andere zaken te vernietigen, niet herintroduceren als de omstandigheden ondertussen al zo gewijzigd zijn dat herintroductie gelijk wordt aan een invoering van een vreemde soort... We moeten gewoon de natuur de kans geven zichzelf te genezen... Alles wat wij doen is te zien als een ingrijpen, en we zouden al moeten weten dat je niet ongestraft kunt ingrijpen in dit wondere geheel... Wil je een gebied teruggeven aan de natuur, laat het dan gewoon liggen, ga er niet "streekeigen" planten en bomen gaan opzetten! Als ze werkelijk streekeigen zijn, dan komen ze er wel vanzelf, op hun tijd, op het moment dat de natuur de bodem voor hen heeft klaargemaakt... Maar nee, wij moeten zo nodig de natuur orkestreren...sukkelaars zijn we...dikke sukkels.
Eigenlijk zouden we moeten leren uit de wegbermen. Sinds die bermen langer ongeschoren en ongekuist mogen groeien, zien we heel wat bloemen en planten terugkomen die weg waren... We zouden die bermen volledig moeten laten woekeren ! (En aan de kruispunten heel het jaar zorgen voor voldoende zicht voor de mensen in het verkeer ! Dat stukje korthouden zal minder schade doen dan het nu nog periodieke opkuisen van heel de berm!)...
En schiet daar een berk uit, laat hem toch staan, het is de natuur die hem daar zaaide !
Bovendien zouden we vaststellen dat de verschrikkelijke erosie van onze landbouwgronden ook wordt afgeremd door echte wilde wegbermen !
Maar al kunnen ze zien dat ze één goede stap hebben gezet, de tweede lijkt nog niet echt mogelijk...
Wat baten kaars en bril...
tot de volgende ?
donderdag, januari 08, 2009
TGV
Gisteren heb ik mijne kwampjoeter serieus onder handen genomen met steun van Roelof, mijn Hollandse ubuntu-helper... Ik heb mijn RAM-geheugen verdubbeld, en ben overgeschakeld naar de nieuwste versie van Ubuntu, de 8.10.
Nu is mijn kwampjoeterke een echte TGV geworden. Ubuntu werkt al rap, en nu met dat bijkomende stuk RAM vliegt het vooruit... Voor de Nederlanders: de TGV is de hogesnelheidstrein, die wij hier te lande nooit zo noemen, maar wel bij de Franse afkorting TGV, iets wat je uitspreekt als "té j'ai vé"... In 't Vlaams wordt dat dan Trein aan Grote Vitesse...
Ik heb het altijd een beetje gek gevonden dat je zo iets simpels als een letter ook al kunt "vertalen"... In het Frans heb je niet alleen de G die je uitspreekt als j'ai, maar bijvoorbeeld ook de W die je double vé noemt...(In het Engels is dat zelfs "dobbel joe" waarbij ze dubbel U bedoelen...)
Maar ze geven niet alleen de letters andere namen, nee, ieder taal spreekt die letters dan ook nog eens anders uit, en in veel gevallen op meer dan één manier.
Hoe langer ik er op denk, hoe meer ik geneigd ben een lans te breken voor het fonetische schrift. Daar lijkt men het tenminste over eens hoe de klank luidt die aan een bepaald teken wordt gegeven, in welke taal dan ook.
Bovendien kan men, dank zij het feit dat alle klanken en alle klemtonen perfect kunnen weergegeven worden in het fonetisch schrift, ook de mogelijkheid om de talen die gebaseerd zijn op klankniveaus weer te geven. (In sommige talen verandert de betekenis van een woord dank zij het al dan niet leggen van een klemtoon, of het verleggen er van!)
Maar je kan in fonetisch schrift ook perfect dialect gaan schrijven, wat je met de gewone lettertekens niet echt kunt.
Niets dan voordelen dus... Bijkomend: je hebt geen spraakkunst meer nodig, als je perfect kunt spreken, kun je ook perfect schrijven...in welke taal dan ook.
Buiten is het mistig, ik zie net nog het randje van de wegberm aan de overkant van de weg, en verder is alles wit... Wellicht zou ik nog iets verder kunnen zien ware de grond niet ook wit gesneeuwd, maar dat in nu oncontroleerbaar, alles verdwijnt in het witte niets. Maar het is behoorlijk "dikke lucht", de lindeboom (stam...) staat op zegge en schrijven een vijftal meter van waar ik zit, en de stam is als in een floers gehuld. Niets roert.
We hebben weer mezenbollen gehangen. De beestjes vinden hier weliswaar drinken aan het lopende water tussen mijn twee vijvers in, maar ze hebben duidelijk ook grote honger. Op een bepaald ogenblik hingen, vlogen, fladderden, vochten hier wel zeven mezen rond een bol. In de file gaan staan is beneden hun waardigheid. Echte luchtpiraten.
Een winterkoninkje kwam hier gisteren op de bakstenen die het raam omringen, omhoog lopen (ik wist niet dat ze klimmerscapaciteiten hadden) om te kijken of er toch geen beestjes zaten. Ik heb spijt dat ik de takken van mijn linde al afgedaan heb, want daar schijnen ze ook bij grote kou toch nog beestjes te vinden...Nu heb ik hen die bron van voedsel afgepakt.
Volgende week zullen jullie enkele malen moeten wachten op mijn blog... Dinsdag moet ik Veerle naar het hospitaal voeren om nog maar eens een andere plaaster aan haar been te doen, en vrijdag moet ik mama naar de specialist voeren voor haar trimesteriële check-up... Zodoende zullen de vroege lezers nog eens later terug moeten komen, of wachten om 's anderendaags twee blogs te lezen...
Je ziet, een mens heeft altijd besognes aan het hoofd... Gelukkig dat we het nog kunnen. Bij mensen die voor alles en nog wat afhangen van anderen, is het niet zo leuk. Ik zit wel eens te klagen en te zagen, maar dat is meer om mijn eigen ego te strelen dan wel om echt te klagen. Ik heb ooit in de wachtzaal bij een dokter aan de rest van de wachtenden voorgesteld om eens een omhaling te doen om een uurwerk te kopen bij den Aldi, zodat hij zich ook wat aan het uur van de afspraken kon houden... Toen ik eindelijk bij den dokter kwam wist hij al wat ik gezegd had... Gelukkig was het er ene met zin voor humor... wat niet van alle wachtenden kon gezegd worden... Er is dus klagen en klagen... bij mij is het dus eerder wat knorren als een vorm van humor en om iets te zeggen...
In mijn twee vijvers is er dus niet alleen een opening door dat er stromend water is, maar ik heb ook nog in beide een darmpje gelegd waardoor er voortdurend luchtbelletjes komen. Deze belletjes trekken naar boven en zorgen er voor dat er dus ook op die plaats voortdurend beweging is in het water. Gisteren was dit in de bovenste vijver, blaasjes of niet, toch dichtgevroren... We hebben er met de gieter voorzichtig koud water opgegoten, tot er weer een gat was... wetende dat de koudste nacht voorbij was...
Nu is er nog een klein gaatje open... Minder koud ???
Met wat geluk zien we weer her en der hele kudden mensen deelnemen aan allerhande langeafstandsschaatspartijen... misschien zelfs de elfstedentocht? Hoewel de kou en de sneeuw en de gladheid vervloekt worden, hoewel het aantal griepgevallen stilaan het epidemische haalt, is het toch een heerlijk weertje om eens in te wandelen en ... te schaatsen. Je ziet, er zit aan elke medaille een tweede kant.
Nu ga ik nog wat verder gaan werken aan de bijkomende programmaatjes die ik moet installeren om met mijn peecee weer alles te kunnen doen wat ik er wil mee kunnen doen. Vooral om beeldmateriaal (video en dergelijke) te kunnen bekijken, moet je bijkomende zaken downloaden... Daar in verschilt Ubuntu dus niet echt van windows... Alleen moet je nu de programma's gaan halen bij Linux en dan nog liefst bij de Debian, om alles er bij te installeren. Ik denk dan aan Adobe, Java en dergelijke dingen meer. Je ziet, er is nog wat werk aan...
tot de volgende ?
Nu is mijn kwampjoeterke een echte TGV geworden. Ubuntu werkt al rap, en nu met dat bijkomende stuk RAM vliegt het vooruit... Voor de Nederlanders: de TGV is de hogesnelheidstrein, die wij hier te lande nooit zo noemen, maar wel bij de Franse afkorting TGV, iets wat je uitspreekt als "té j'ai vé"... In 't Vlaams wordt dat dan Trein aan Grote Vitesse...
Ik heb het altijd een beetje gek gevonden dat je zo iets simpels als een letter ook al kunt "vertalen"... In het Frans heb je niet alleen de G die je uitspreekt als j'ai, maar bijvoorbeeld ook de W die je double vé noemt...(In het Engels is dat zelfs "dobbel joe" waarbij ze dubbel U bedoelen...)
Maar ze geven niet alleen de letters andere namen, nee, ieder taal spreekt die letters dan ook nog eens anders uit, en in veel gevallen op meer dan één manier.
Hoe langer ik er op denk, hoe meer ik geneigd ben een lans te breken voor het fonetische schrift. Daar lijkt men het tenminste over eens hoe de klank luidt die aan een bepaald teken wordt gegeven, in welke taal dan ook.
Bovendien kan men, dank zij het feit dat alle klanken en alle klemtonen perfect kunnen weergegeven worden in het fonetisch schrift, ook de mogelijkheid om de talen die gebaseerd zijn op klankniveaus weer te geven. (In sommige talen verandert de betekenis van een woord dank zij het al dan niet leggen van een klemtoon, of het verleggen er van!)
Maar je kan in fonetisch schrift ook perfect dialect gaan schrijven, wat je met de gewone lettertekens niet echt kunt.
Niets dan voordelen dus... Bijkomend: je hebt geen spraakkunst meer nodig, als je perfect kunt spreken, kun je ook perfect schrijven...in welke taal dan ook.
Buiten is het mistig, ik zie net nog het randje van de wegberm aan de overkant van de weg, en verder is alles wit... Wellicht zou ik nog iets verder kunnen zien ware de grond niet ook wit gesneeuwd, maar dat in nu oncontroleerbaar, alles verdwijnt in het witte niets. Maar het is behoorlijk "dikke lucht", de lindeboom (stam...) staat op zegge en schrijven een vijftal meter van waar ik zit, en de stam is als in een floers gehuld. Niets roert.
We hebben weer mezenbollen gehangen. De beestjes vinden hier weliswaar drinken aan het lopende water tussen mijn twee vijvers in, maar ze hebben duidelijk ook grote honger. Op een bepaald ogenblik hingen, vlogen, fladderden, vochten hier wel zeven mezen rond een bol. In de file gaan staan is beneden hun waardigheid. Echte luchtpiraten.
Een winterkoninkje kwam hier gisteren op de bakstenen die het raam omringen, omhoog lopen (ik wist niet dat ze klimmerscapaciteiten hadden) om te kijken of er toch geen beestjes zaten. Ik heb spijt dat ik de takken van mijn linde al afgedaan heb, want daar schijnen ze ook bij grote kou toch nog beestjes te vinden...Nu heb ik hen die bron van voedsel afgepakt.
Volgende week zullen jullie enkele malen moeten wachten op mijn blog... Dinsdag moet ik Veerle naar het hospitaal voeren om nog maar eens een andere plaaster aan haar been te doen, en vrijdag moet ik mama naar de specialist voeren voor haar trimesteriële check-up... Zodoende zullen de vroege lezers nog eens later terug moeten komen, of wachten om 's anderendaags twee blogs te lezen...
Je ziet, een mens heeft altijd besognes aan het hoofd... Gelukkig dat we het nog kunnen. Bij mensen die voor alles en nog wat afhangen van anderen, is het niet zo leuk. Ik zit wel eens te klagen en te zagen, maar dat is meer om mijn eigen ego te strelen dan wel om echt te klagen. Ik heb ooit in de wachtzaal bij een dokter aan de rest van de wachtenden voorgesteld om eens een omhaling te doen om een uurwerk te kopen bij den Aldi, zodat hij zich ook wat aan het uur van de afspraken kon houden... Toen ik eindelijk bij den dokter kwam wist hij al wat ik gezegd had... Gelukkig was het er ene met zin voor humor... wat niet van alle wachtenden kon gezegd worden... Er is dus klagen en klagen... bij mij is het dus eerder wat knorren als een vorm van humor en om iets te zeggen...
In mijn twee vijvers is er dus niet alleen een opening door dat er stromend water is, maar ik heb ook nog in beide een darmpje gelegd waardoor er voortdurend luchtbelletjes komen. Deze belletjes trekken naar boven en zorgen er voor dat er dus ook op die plaats voortdurend beweging is in het water. Gisteren was dit in de bovenste vijver, blaasjes of niet, toch dichtgevroren... We hebben er met de gieter voorzichtig koud water opgegoten, tot er weer een gat was... wetende dat de koudste nacht voorbij was...
Nu is er nog een klein gaatje open... Minder koud ???
Met wat geluk zien we weer her en der hele kudden mensen deelnemen aan allerhande langeafstandsschaatspartijen... misschien zelfs de elfstedentocht? Hoewel de kou en de sneeuw en de gladheid vervloekt worden, hoewel het aantal griepgevallen stilaan het epidemische haalt, is het toch een heerlijk weertje om eens in te wandelen en ... te schaatsen. Je ziet, er zit aan elke medaille een tweede kant.
Nu ga ik nog wat verder gaan werken aan de bijkomende programmaatjes die ik moet installeren om met mijn peecee weer alles te kunnen doen wat ik er wil mee kunnen doen. Vooral om beeldmateriaal (video en dergelijke) te kunnen bekijken, moet je bijkomende zaken downloaden... Daar in verschilt Ubuntu dus niet echt van windows... Alleen moet je nu de programma's gaan halen bij Linux en dan nog liefst bij de Debian, om alles er bij te installeren. Ik denk dan aan Adobe, Java en dergelijke dingen meer. Je ziet, er is nog wat werk aan...
tot de volgende ?
woensdag, januari 07, 2009
koud
Gisterenmiddag, om kwart voor twee, dus zowat op het echt middaguur volgens de zon, was het hier, in de halfschaduw nog -7.5° Celsius ! Dan lees ik in de krant dat in mijn geboortestad Oostende, de minimumtemperatuur maar -8° was... 't Scheelt dus een vest.
We wonen hier zowat 100 km landinwaarts, en toch scheelt de temperatuur en het weer in het algemeen heel veel van het weer daar aan de kust. En het feit dat we hier dan nog eens net op nog geen 100 meter boven de zeespiegel zitten heeft ook invloed. Met andere woorden, zelfs dergelijke futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Iets om te onthouden: ook futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Dus heeft die minieme hoeveelheid CO2 (in het geheel gezien is het maar een miniem iets) misschien toch ook wel een gevolg. Ik geloof nooit dat dit alleen de Global Warming veroorzaakt, maar misschien geeft het die verwarming nog een duwtje in de rug waardoor alles nog wat rapper gaat dan het geval zou zijn als alles natuurlijk zou verlopen?
We mogen door die plotse koudegolf niet vergeten dat Moeder Aarde ziek is, en dat we hoognodig de zieke moeten verzorgen !
In het Taoïsme zegt men dat ieder levend wezen (=microkosmos) een weerspiegeling is van de macrokosmos (De Aarde)... en dat dus de ziekten van de ene ook weerspiegelen op de andere. Ze gaan nog een hele stap verder door te stellen dat, als je dus één microkosmos kunt helen, je ook de macrokosmos hebt geheeld...
Ik zie wel iets in dat beeld.
Ik ben ervan overtuigd dat de ziekte van de aarde zich weerspiegelt in de ziekten van de mensheid! Nooit eerder waren er zoveel mensen met allergieën, met ADHD, met MS, met Parkinson, Alzheimer en kanker, als nu in onze wereld... Hoe zieker de aard is, hoe zieker ook de mensheid is...
Ook de manier waarop de ziektes ontstaan lijken me veel gemeen te hebben: we vergiftigen de aarde, en zie heel wat van die ziektes lijken verband te houden met vergiftiging door stoffen in ons voedsel, in ons water (!) en in de materialen die wij gebruiken om ons te beschermen (?) kledij en woning...
We gaan in onze leefwereld steeds verder van een natuurlijke omgeving staan, en we vernietigen de natuur op grote schaal in de verder liggende gebieden.
Heel wat studies wijzen er op dat de moderne kwalen inderdaad door de invloed, de inbreng van vreemde stoffen ontstaan... Net zoals wij met vreemde stoffen ook de aarde vergiftigen.
Met andere woorden, het lijkt wel of wij zelf bezig zijn met onze eigen vernietiging.
Volgens de Hopi Indianen zitten wij nu volop in de eindtijd van de mens. Na ons komt de tijd van het knaagdier en het insect. Het lijkt bizar dat juist daar ook de sterkste overlevers gevonden worden...
Ik hoop dat we niet in de eindtijd van de mensheid zitten... Ik zou graag -zo niet zien- weten dat er nog een toekomst is voor mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen en achterachterachter... Ik mag er niet van dromen dat zij de dood van de aarde zoals wij die nu kennen zouden moeten meesterven... Vooral dat meesterven met een doodzieke aarde schrikt mij af, want het lijkt me dat heel wat van die moderne "beschavingsziekten" (of zijn het vergiftigingsziekten?) lijken mij geen leuk doodgaan... Doodgaan op zich lijkt me al niet leuk, maar sommige van die aftakelingsziekten lijken me verschrikkelijk... Het is een langzaam en pijnlijk proces...Net zoiets als we nu de Aarde bezorgen... ?
Ik ben geen groene jongen, ik heb zelfs een hekel aan dat woord, omdat heel wat van die bewegingen die onder die noemer schuil gaan, zich niet bezig houden met een gezonde mens op een gezonde aarde, maar alleen met de uiterlijke aarde, het mooi ogen, niet het geheel van samenleven van de mens met de aarde. Ons leven op de aarde moet als een Huwelijk zijn, waarbij we elkaar steunen, onderhouden en samen vrucht voortbrengen. Er kan en mag geen scheeftrekken van die werkelijkheid zijn, anders loopt het faliekant af voor een van de partijen en dus ook voor de ander. Als wij de aarde om zijn voortbrengselen vragen, dan vraagt de aarde ons het wisselgeld daartoe. Geven wij dat niet, dan putten wij de aarde uit en doden haar. Kijk naar de steeds verder gaande woestijnvorming, waar in veel gevallen de mens mede schuld aan heeft.
Anderzijds is het zo dat de mens niet kan zonder de vruchten van de aarde, en dus wel de aarde moet bewerken, en haar grondstoffen gebruiken... Maar wij moeten zorgvuldig zijn met het gebruik, en zorgen dat we de leefbaarheid van deze gebieden behouden. Alles hangt samen. Als we dat nu nog niet beseffen, dan zullen we het nooit meer beseffen, omdat we de kans niet meer zullen krijgen verder de aarde aan te tasten zonder dat zij ons in dezelfde mate zal aantasten. Doden wij de aarde, dan doden wij onszelf.
Er is ook een ander scenario mogelijk... Het is duidelijk uit fossielen en dergelijke vastgesteld, dat de aarde al meerdere keren van polen is gewisseld... Door dat de aarde niet perfect rond is, schommelt de aarde wat. Mocht er nu iets gebeuren waardoor het schommelen erger, te erg wordt, dan kan ook nu de aarde plots van pool veranderen... Kan de aarde dus omdraaien zodat de Noordpool onderaan komt te zitten en de Zuidpool bovenaan. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken wat dit voor catastrofale gevolgen zou hebben ! Tsunami's zouden maar kleine rampjes zijn vergeleken met wat dan zou gebeuren.
Volgens sommigen zou het afscheuren van de enorme ijsmassa die nu vasthangt aan het Zuidpoolcontinent, voldoende zijn om de schommelingen van de aarde dusdanig te ontregelen dat een turnover er in zit...
Volgens mij is dat veel meer het reeële gevaar van een Global Warming...
Dat is een echt doemscenario, het einde van de wereld.
Een nieuwe grote vloed waaraan de aarde kapot gaat en er weinig of geen mensen zouden overblijven... Is het een van die voorgaande poolwisselingen die in ons collectieve geheugen is blijven hangen als we spreken over Noach ???
Goed mogelijk dat we dan in de tijd van de insecten en de knaagdieren komen...
Hoog tijd dat we ons bezinnen en alles op alles zetten om de aarde gezond te houden.
tot de volgende ?
We wonen hier zowat 100 km landinwaarts, en toch scheelt de temperatuur en het weer in het algemeen heel veel van het weer daar aan de kust. En het feit dat we hier dan nog eens net op nog geen 100 meter boven de zeespiegel zitten heeft ook invloed. Met andere woorden, zelfs dergelijke futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Iets om te onthouden: ook futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Dus heeft die minieme hoeveelheid CO2 (in het geheel gezien is het maar een miniem iets) misschien toch ook wel een gevolg. Ik geloof nooit dat dit alleen de Global Warming veroorzaakt, maar misschien geeft het die verwarming nog een duwtje in de rug waardoor alles nog wat rapper gaat dan het geval zou zijn als alles natuurlijk zou verlopen?
We mogen door die plotse koudegolf niet vergeten dat Moeder Aarde ziek is, en dat we hoognodig de zieke moeten verzorgen !
In het Taoïsme zegt men dat ieder levend wezen (=microkosmos) een weerspiegeling is van de macrokosmos (De Aarde)... en dat dus de ziekten van de ene ook weerspiegelen op de andere. Ze gaan nog een hele stap verder door te stellen dat, als je dus één microkosmos kunt helen, je ook de macrokosmos hebt geheeld...
Ik zie wel iets in dat beeld.
Ik ben ervan overtuigd dat de ziekte van de aarde zich weerspiegelt in de ziekten van de mensheid! Nooit eerder waren er zoveel mensen met allergieën, met ADHD, met MS, met Parkinson, Alzheimer en kanker, als nu in onze wereld... Hoe zieker de aard is, hoe zieker ook de mensheid is...
Ook de manier waarop de ziektes ontstaan lijken me veel gemeen te hebben: we vergiftigen de aarde, en zie heel wat van die ziektes lijken verband te houden met vergiftiging door stoffen in ons voedsel, in ons water (!) en in de materialen die wij gebruiken om ons te beschermen (?) kledij en woning...
We gaan in onze leefwereld steeds verder van een natuurlijke omgeving staan, en we vernietigen de natuur op grote schaal in de verder liggende gebieden.
Heel wat studies wijzen er op dat de moderne kwalen inderdaad door de invloed, de inbreng van vreemde stoffen ontstaan... Net zoals wij met vreemde stoffen ook de aarde vergiftigen.
Met andere woorden, het lijkt wel of wij zelf bezig zijn met onze eigen vernietiging.
Volgens de Hopi Indianen zitten wij nu volop in de eindtijd van de mens. Na ons komt de tijd van het knaagdier en het insect. Het lijkt bizar dat juist daar ook de sterkste overlevers gevonden worden...
Ik hoop dat we niet in de eindtijd van de mensheid zitten... Ik zou graag -zo niet zien- weten dat er nog een toekomst is voor mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen en achterachterachter... Ik mag er niet van dromen dat zij de dood van de aarde zoals wij die nu kennen zouden moeten meesterven... Vooral dat meesterven met een doodzieke aarde schrikt mij af, want het lijkt me dat heel wat van die moderne "beschavingsziekten" (of zijn het vergiftigingsziekten?) lijken mij geen leuk doodgaan... Doodgaan op zich lijkt me al niet leuk, maar sommige van die aftakelingsziekten lijken me verschrikkelijk... Het is een langzaam en pijnlijk proces...Net zoiets als we nu de Aarde bezorgen... ?
Ik ben geen groene jongen, ik heb zelfs een hekel aan dat woord, omdat heel wat van die bewegingen die onder die noemer schuil gaan, zich niet bezig houden met een gezonde mens op een gezonde aarde, maar alleen met de uiterlijke aarde, het mooi ogen, niet het geheel van samenleven van de mens met de aarde. Ons leven op de aarde moet als een Huwelijk zijn, waarbij we elkaar steunen, onderhouden en samen vrucht voortbrengen. Er kan en mag geen scheeftrekken van die werkelijkheid zijn, anders loopt het faliekant af voor een van de partijen en dus ook voor de ander. Als wij de aarde om zijn voortbrengselen vragen, dan vraagt de aarde ons het wisselgeld daartoe. Geven wij dat niet, dan putten wij de aarde uit en doden haar. Kijk naar de steeds verder gaande woestijnvorming, waar in veel gevallen de mens mede schuld aan heeft.
Anderzijds is het zo dat de mens niet kan zonder de vruchten van de aarde, en dus wel de aarde moet bewerken, en haar grondstoffen gebruiken... Maar wij moeten zorgvuldig zijn met het gebruik, en zorgen dat we de leefbaarheid van deze gebieden behouden. Alles hangt samen. Als we dat nu nog niet beseffen, dan zullen we het nooit meer beseffen, omdat we de kans niet meer zullen krijgen verder de aarde aan te tasten zonder dat zij ons in dezelfde mate zal aantasten. Doden wij de aarde, dan doden wij onszelf.
Er is ook een ander scenario mogelijk... Het is duidelijk uit fossielen en dergelijke vastgesteld, dat de aarde al meerdere keren van polen is gewisseld... Door dat de aarde niet perfect rond is, schommelt de aarde wat. Mocht er nu iets gebeuren waardoor het schommelen erger, te erg wordt, dan kan ook nu de aarde plots van pool veranderen... Kan de aarde dus omdraaien zodat de Noordpool onderaan komt te zitten en de Zuidpool bovenaan. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken wat dit voor catastrofale gevolgen zou hebben ! Tsunami's zouden maar kleine rampjes zijn vergeleken met wat dan zou gebeuren.
Volgens sommigen zou het afscheuren van de enorme ijsmassa die nu vasthangt aan het Zuidpoolcontinent, voldoende zijn om de schommelingen van de aarde dusdanig te ontregelen dat een turnover er in zit...
Volgens mij is dat veel meer het reeële gevaar van een Global Warming...
Dat is een echt doemscenario, het einde van de wereld.
Een nieuwe grote vloed waaraan de aarde kapot gaat en er weinig of geen mensen zouden overblijven... Is het een van die voorgaande poolwisselingen die in ons collectieve geheugen is blijven hangen als we spreken over Noach ???
Goed mogelijk dat we dan in de tijd van de insecten en de knaagdieren komen...
Hoog tijd dat we ons bezinnen en alles op alles zetten om de aarde gezond te houden.
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)