Heb je de prestatie van CNN ook met open mond zitten bekijken ?
Nog niet gezien? Dan is het hoognodig dat je het even opzoekt op youtube, het is amazing om het in het kamerikaans te zeggen....
Op het podium staat één man, die een andere man zal interviewen, maar die andere man zit enkele duizenden kilometers verder weg... Dat klinkt allemaal vertrouwd, tot men plots die man gewoon naast de interviewer op het podium projecteert in je reinste 3D ! Met behulp van een 35 camera's lukt men er in de man levensecht op het podium te plaatsen, en het totaal beeld ervan door te zenden.
Het is ronduit verbluffend, de man staat er net zo echt als de interviewer zelf, en het enige dat onecht aandoet is dat ze elkaar niet de hand schudden... Kan ook niet want hij is er niet...
Ik vraag mij af in hoever die beelden nog te onderscheiden zijn van echt. Ik verklaar me nader. Stel dat ik een moord wil begaan (ik heb een hele lijst van mensen die ik echt niet zie zitten, dus er eentje uitpikken kost niet de minste moeite). Het beste middel om me te vrijwaren van vervolging is een perfect alibi. Als enkele tientallen mensen me een hele tijd zien zitten aan een tafeltje in een parijse bistrot, heb ik alle bewijs dat ik de moord niet kan hebben begaan...alleen ik zat niet in parijs, men zond een filmpje van mij op die plaats uit...
Zie je wat ik wil zeggen ? Nu al zijn er diverse moeilijke processen over al dan niet correcte foto's of bewerkte foto's... maar daar zal de foto echt zijn, alleen het gefotografeerde item is er niet echt.
Nu is dat procédé nog heel omslachtig, maar eens men er werkelijk in geslaagd is een werkelijkheid te vervalsen, en dat is gebeurd, is het hek van de dam en zal men met reuzeschreden vooruitgaan in die nieuwe soort fotografie.
Zitten wij binnen x aantal tijd in onze huiskamer niet meer te kijken naar de dinosaurussen op het scherm, maar wandelen die beesten echt tussen en rond ons door ? Vliegen de virtuele kogels strak met geluid en al rond onze oren in de cinemazaal ?
Als ze dan de truukjes gebruiken die ze toepassen in een museum waar ze aardbevingen en zo als een lijfelijke ervaring aanbieden ook in de cinemazaal toepassen, dan zal de remake van de langste dag echt een ervaring zijn om nooit meer te vergeten. Bij iedere bominslag slinger je heen en weer in je stoel, terwijl virtueel de armen en benen in je gezicht vliegen. Bij een echte aanslag blijft het volk doodgemoedereerd staan, gewoon aan dergelijke effecten.
Ik herinner me dat ons pa en ma eens naar de film waren geweest, waarin ze stereoscopische beelden zagen. Ze moesten daartoe een speciaal brilletje opzetten waarvan een glas groen en het andere rood was. Het optisch bedrog was toen al zo erg dat iedereen het hoofd wegtrok toen er iets de zaal leek in te vliegen... Wat zou dat "echte" 3dimensionele dan niet voor effect hebben ?
Hoe zou een kind dat ervaren, en hoe zou hij nog de virtuele wereld onderkennen van de echte ? Als je de teletubbies rond je kinderstoel hebt zien hobbelen zal alles wel normaal gaan lijken.
Weet je, laat die ontwikkeling nog maar een beetje uitblijven... Het is nu al moeilijk om de echte wereld te onderscheiden van wat ze ons willen voorschotelen, als we straks ook onze ogen en oren niet meer mogen vertrouwen...
En wie weet... misschien leven we al in een tijdje met midden onder ons dingen die er niet echt zijn. Soms zou je het hopen!
Hopen dat het niet echt is dat een senator van het Front National, broederlijk met een lid van het Vlaams Belang verschrikkelijke naziliedjes zitten te zingen over een arm Joods meisje dat uit haar Ghetto is gehaald en nu in de ongebluste kalk ligt na levend verbrand te zijn geworden...
Verbluffend dat er nu nog steeds mensen zijn die dergelijke daden niet alleen niet afkeuren, maar ook nog plezant vinden.
Ik heb een oom gehad die in Dachau heeft gezeten. Toen hij weer thuis kwam woog hij nog amper 36 kilo, en dan was hij al zes weken bij de Amerikanen geweest. Ons moeder vertelde over de verschrikkelijke vingerbrede striemen op zijn rug... En dan gaan er sommigen dat nog gaan zitten verheerlijken in een "liedje"...
Herinner je je nog wat ik gisteren schreef over geschiedenis ?
Wat daar en toen is gebeurd, is gebeurd door de beïnvloeding van een groep mensen aan de top, die er in geslaagd zijn de gewone mensen te overtuigen dat de Joden de schuldigen waren van alles wat mis ging in hun land. De honger, de werkloosheid, de grote stukken land die ze kwijt raakten, de bezettingstroepen...allemaal de schuld van de Joden... Hitler riep om verandering, om bevrijding van het onrecht hen als natie aangedaan, en bestraffing van de schuldigen... En het volk, of toch de grote massa voelde zich aangesproken, meer door alles wat mis ging in hun land dan door wat er door Hitler en Co werd gepredikt, maar ze gingen mee in de hetze tegen de Joden...
Nu zijn er partijen die voortdurend alles en nog wat wat ook maar enigszins verkeerd loopt in ons land aangrijpen om het volk op te roepen tot verandering ! En ze roepen "Eigen Volk eerst" en weg met al die vreemdelingen, weg met de islam...
Ik ben bang.
Bang dat l'histoire se répète...
Bang dat men op een mooie dag een molotovcocktail in het parlement binnengooit, en een Turkse sukkelaar vindt die het gedaan heeft... In Nederland was het kantje boord toen Pim Fortuyn werd geslachtofferd... het is niet moeilijk om de volkswoede op te wekken en te kanaliseren... Het verleden bewijst het.
En denk niet dat wij niet zo zijn... Wat we zagen na de oorlog, hoe de Duitsgezinden dan behandeld werden... en beschermd moesten worden tegen de volkswoede... Vergelijk nooit jan en piet met een massa... De reactie van een massa is heel anders dan van ieder individu in die massa ! Ik heb tientallen betogingen meegemaakt, en in ieder betoging hadden wij mensen om de relletjesmakers te weren. Want die zijn er ! Altijd en overal vind je mensen die tot enig doel hebben de massa in beweging te krijgen en te verleiden tot baldadigheden.
Ook nu nog.
Ook hier in ons eigen absurdistan.
Verbluffend
maar helaas bittere waarheid
tot de volgende ?
vrijdag, november 07, 2008
donderdag, november 06, 2008
bleek zonneke
Vanmorgen kon ik, al turnend, genieten van een leuk zicht op onze prachtige Vlaamse Ardennen. De grond was weg, je zag de witte wolken langzaam drijven over de grauwe grond, en je had het gevoel alsof je uit het raampje van een vliegtuig naar buiten keek, op de wolkenmassa. In de verte zal ik plots de kruinen van de bomen op de wolken drijven. Mooi !
Rechts zag ik de zon, nu ja, wat daarvoor doorgaat, want het leek eerder een maantje dan een zon, zo bleek en vaal.
Gek is dat je in zo'n atmosferische omstandigheden ook een veel grotere zon ziet dan normaal. Blijkbaar kijk je door die wolken als door een lens, en haal je de zon iets naderbij.
Je hebt ook voor één keer de kans om naar de zon te kijken, zo maar, zonder veel bescherming, want die wolken zijn niet alleen een dik pak witte ouate (ja, watte), ze hangt ook voor de zon, en vormt niet alleen een vergrotende lens, maar ook een soort verdoezelaar.
Ooit zag ik hier, iets naar rechts op de weiden van boer Henri, vliegende koeien... De nevel hing laag over de velden, en de koeien hadden precies geen poten meer, maar dikke lijven die als ballonnen boven de velden hingen.
Zolang je er niet moet doorrijden kan nevel best leuk ogen.
Moet je er door, dan is het andere koek. Het ergst denkbare is wel als de grond witgesneeuwd ligt en de rest in een dikke mist is gehuld, dan is het precies of je in het niets ronddwaalt. Je weet dat er grachten zijn langs die baan, maar je ziet ze niet, en je hoopt alleen maar dat je op het tracé van de baan zit, want zien is er niet bij... Ooit kwam ik zo eens van Kruishoutem gereden, mist, sneeuw en donker... Ik kroop langs de baan, en toch reed ik blijkbaar nog rapper dan anderen, want plots zag ik vaagweg twee rode lichtjes opdoemen. Ik hield me heel voorzichtig daarachter...Hopend dat ik zou zien als er iets met de voorligger gebeurde, zodat ik het kon vermijden (je ziet het hé, heel menslievend)...Plots verdwenen de lichtjes volkomen. Ik denk niet dat ik ooit nog trager heb gereden dan die keer... Plots zag ik de wagen staan, gewoon, langs de vermoedelijke kant van de al even vermoedelijke weg... Ik kroop voorbij, en meteen gingen de lichten van de auto weer aan...Het was zijn beurt om eens achter mij te rijden.
Nevel... ze hebben er een gemeente van gemaakt...Nevele.
In West Vlaanderen zijn ze wijzer daar maken ze van Werken een gemeente!
In het Oostends is (was?) er een verwijtwoord: oh gij lotenhulle. Hier niet zo ver vandaan ligt de gemeente Lotenhulle. En het is nog niet zo lang geleden dat ik, bij het bekijken van oude postkaarten op het internet, vaststelde dat dit oorspronkelijk Lo Ten Hulle was... Je kunt als je dat interessant vindt, de betekenis van al die namen van gemeenten terugvinden. Je leert er niet alleen iets bij, in veel gevallen kun je er ook bij vaststellen hoe oud die leefgemeenschappen wel zijn, want soms is het duidelijk een keltische, soms een germaanse naam, en soms een mengvorm.
Ook stel je vast dat sommige gemeenten in de loop der tijden wel eens herdoopt werden. Nu denk je misschien bij je zelf dat dit je geen moer interesseert, maar toch ... het vertelt iets over onze voorgeschiedenis, en l'Histoire se répète... om het in 't schoon vlaams te zeggen.
Net zoals de betekenis van de woorden, het ontstaan ervan, de wijziging van betekenis door de eeuwen heen... allemaal kleine dingen die ons verklaren wie we zijn, en waarom we zo zijn.
Geschiedenis is niet een dode letter op oud papier, het is de basis van ons huidig bestaan en zijn.
Alleen... we leren in de school veelal de verkeerde geschiedenis! Niet alleen leren we alleen de grote trekken, we leren het nog gekleurd door de maatschappijvorm waarin we opgroeien, maar bovendien leren we nooit de geschiedenis van de gewone mensen... Het was toendertijd, net zoals nu, de massa die de echte geschiedenis schreef, maar er verschijnt alleen iets op papier over de toplaag, en niet over de brede stroming van het plebs.
Onze geschiedenislessen kun je vergelijken met een brede stroom. We zien alleen de oppervlakte van het water, maar al het interessante, al het leven zit onder die oppervlakte, en die zien we niet. Alleen als er eens een heel felle rimpel ontstaat, zoals de guldensporenslag, de oktoberrevolutie en dergelijke, zie je plots een stukje van het leven onderin, maar zodra het weer geëffend loopt, zie je weer alleen de blinkende laag van de oppervlakte van de brede rivier... Je ziet een Lenin, een Stalin, en je hoort hier dan wel geruchten over het onderwaterleven, maar in de geschiedenisboeken van ginder zul je dat wel niet, of verbloemd terugvinden, tenzij er plots een enorme ommezwaai komt van de politiek en men het nodig acht om de oude fouten van het oude bewind aan de kaak te stellen...
Soms hebben we heel andere ideeën over dingen dan de inwoners van dit of dat stukje wereld...Wij zien in een Gorbatsjov een soort verlosser uit het communisme, de Russen zelf zien hem als de vernietiger van de oude sovjetunie...
Dit toont aan dat het heel moeilijk is, zo niet onmogelijk, om een echt beeld te hebben van de geschiedenis. Dat is het ook die toelaat de geschiedenis her en her te misbruiken als verrechtvaardiging van dingen die wellicht nooit zo gebeurd zijn...
Of die heel anders ervaren werden door de onderliggende lagen van de rivier op die plaats op dat specifieke moment...
Met andere woorden, men leert ons te oordelen over dingen die we niet echt weten, en die we bekijken vanuit het standpunt dat is ons opgelegd op een bepaalde plaats in een bepaald moment van de voortstromende geschiedenisstroom.
Nee, ik ben niet de persoon die bepaalde feiten en bepaalde gebeurtenissen ontkent, feiten zijn feiten, maar ik stel me steeds de vraag waarom dergelijke dingen gebeuren op een bepaalde plaats op een bepaald moment. Dit is geen verrechtvaardiging van bepaalde dingen, maar leert ons wel om schuld en onschuld niet zo maar als een etiket op te plakken op mensen van toen van daar...
De Belgische revolutie zal wel een heel ander tintje hebben in de Nederlandse geschiedenisboekjes dan in de onze, en de slag der gulden sporen zal wel heel iets anders zijn in de Franse geschiedenisboekjes dan bij onze Hendrik Conscience... En het gelijk ligt ook voor een heel stuk anders, naargelang de hoek waaruit je de dingen bekijkt.
Ook de afstand verandert de dingen ! Zowel de afstand in kilometers, als de afstand in tijd. De geschiedenis van een Juul Caesar is door de tijden heen ontdaan van de meeste nationale gevoelens, en wordt veel nuchterder bekeken. Het enige wat ons daar verhindert de werkelijkheid te zien, is het feit dat documentatie uit het andere kamp gewoon ontbreekt. En anderzijds, Afghanistan is plots veel dichterbij gekomen, nu er ook Belgische militairen zitten...
Daardoor ook is geschiedenis zo boeiend, en zal het ook steeds een onderwerp zijn, met veel meer facetten dan een diamant.
Mijn grote interesse voor geschiedenis is hoofdzakelijk gewekt toen ik van het katholieke onderwijs plots in het officiële terechtkwam, en bepaalde inzichten zag verschuiven...
Dan is voor mij voor het eerst de vraag gekomen: "Hoe heeft de gewone mens in de straat, die dingen dan daar ervaren?" Want dat zou pas de echte geschiedenis geven. En die zou wellicht soms heel anders luiden dan de officiële versies.
Probeer maar eens de ervaring te meten van de metser op de werf ten opzichte van de huidige financiële crisis. Dat is geschiedenis, ervaringsgeschiedenis...
Oh, die metser heeft onvoldoende inzicht ? En toch zal het de druk van die massa zijn die de grootste uiteindelijke invloed zal gehad hebben op het ogenblik dat de financiële crisis echt voorbij is, echt tot de geschiedenis zal gaan behoren... Maar dat zal weer nergens te vinden zijn.
We zien alleen de oppervlakte, de spiegel van de rivier.
Bij iedereen leeft duidelijk het besef dat de situatie niet goed is. Iemand die dit goed aanvoelt, zal, als hij verkozen wil worden, dan ook steeds weer en weer herhalen dat het moet veranderen. Zo word je president !
Want het is het levende, onder de spiegelende oppervlakte, die het signaal geeft, en het weer opvangt.
Dat is wat momenteel, onder meer in ons eigen Absurdistan ontbreekt... Er is te weinig doorstroming vanuit de basis naar de top. En het is een algemene kwaal, heus niet alleen naar de regering toe, maar in alle instanties.
Dat is dan ook de reden waarom het volk, het leven, geen vertrouwen meer heeft in de politiek, in de banken, in de patroonsorganisaties, in de vakbonden... De schaal waarop die werken is te groot geworden, de afstand van basis naar top ligt te ver uiteen...
There is something rotten...
Tot de volgende ?
Rechts zag ik de zon, nu ja, wat daarvoor doorgaat, want het leek eerder een maantje dan een zon, zo bleek en vaal.
Gek is dat je in zo'n atmosferische omstandigheden ook een veel grotere zon ziet dan normaal. Blijkbaar kijk je door die wolken als door een lens, en haal je de zon iets naderbij.
Je hebt ook voor één keer de kans om naar de zon te kijken, zo maar, zonder veel bescherming, want die wolken zijn niet alleen een dik pak witte ouate (ja, watte), ze hangt ook voor de zon, en vormt niet alleen een vergrotende lens, maar ook een soort verdoezelaar.
Ooit zag ik hier, iets naar rechts op de weiden van boer Henri, vliegende koeien... De nevel hing laag over de velden, en de koeien hadden precies geen poten meer, maar dikke lijven die als ballonnen boven de velden hingen.
Zolang je er niet moet doorrijden kan nevel best leuk ogen.
Moet je er door, dan is het andere koek. Het ergst denkbare is wel als de grond witgesneeuwd ligt en de rest in een dikke mist is gehuld, dan is het precies of je in het niets ronddwaalt. Je weet dat er grachten zijn langs die baan, maar je ziet ze niet, en je hoopt alleen maar dat je op het tracé van de baan zit, want zien is er niet bij... Ooit kwam ik zo eens van Kruishoutem gereden, mist, sneeuw en donker... Ik kroop langs de baan, en toch reed ik blijkbaar nog rapper dan anderen, want plots zag ik vaagweg twee rode lichtjes opdoemen. Ik hield me heel voorzichtig daarachter...Hopend dat ik zou zien als er iets met de voorligger gebeurde, zodat ik het kon vermijden (je ziet het hé, heel menslievend)...Plots verdwenen de lichtjes volkomen. Ik denk niet dat ik ooit nog trager heb gereden dan die keer... Plots zag ik de wagen staan, gewoon, langs de vermoedelijke kant van de al even vermoedelijke weg... Ik kroop voorbij, en meteen gingen de lichten van de auto weer aan...Het was zijn beurt om eens achter mij te rijden.
Nevel... ze hebben er een gemeente van gemaakt...Nevele.
In West Vlaanderen zijn ze wijzer daar maken ze van Werken een gemeente!
In het Oostends is (was?) er een verwijtwoord: oh gij lotenhulle. Hier niet zo ver vandaan ligt de gemeente Lotenhulle. En het is nog niet zo lang geleden dat ik, bij het bekijken van oude postkaarten op het internet, vaststelde dat dit oorspronkelijk Lo Ten Hulle was... Je kunt als je dat interessant vindt, de betekenis van al die namen van gemeenten terugvinden. Je leert er niet alleen iets bij, in veel gevallen kun je er ook bij vaststellen hoe oud die leefgemeenschappen wel zijn, want soms is het duidelijk een keltische, soms een germaanse naam, en soms een mengvorm.
Ook stel je vast dat sommige gemeenten in de loop der tijden wel eens herdoopt werden. Nu denk je misschien bij je zelf dat dit je geen moer interesseert, maar toch ... het vertelt iets over onze voorgeschiedenis, en l'Histoire se répète... om het in 't schoon vlaams te zeggen.
Net zoals de betekenis van de woorden, het ontstaan ervan, de wijziging van betekenis door de eeuwen heen... allemaal kleine dingen die ons verklaren wie we zijn, en waarom we zo zijn.
Geschiedenis is niet een dode letter op oud papier, het is de basis van ons huidig bestaan en zijn.
Alleen... we leren in de school veelal de verkeerde geschiedenis! Niet alleen leren we alleen de grote trekken, we leren het nog gekleurd door de maatschappijvorm waarin we opgroeien, maar bovendien leren we nooit de geschiedenis van de gewone mensen... Het was toendertijd, net zoals nu, de massa die de echte geschiedenis schreef, maar er verschijnt alleen iets op papier over de toplaag, en niet over de brede stroming van het plebs.
Onze geschiedenislessen kun je vergelijken met een brede stroom. We zien alleen de oppervlakte van het water, maar al het interessante, al het leven zit onder die oppervlakte, en die zien we niet. Alleen als er eens een heel felle rimpel ontstaat, zoals de guldensporenslag, de oktoberrevolutie en dergelijke, zie je plots een stukje van het leven onderin, maar zodra het weer geëffend loopt, zie je weer alleen de blinkende laag van de oppervlakte van de brede rivier... Je ziet een Lenin, een Stalin, en je hoort hier dan wel geruchten over het onderwaterleven, maar in de geschiedenisboeken van ginder zul je dat wel niet, of verbloemd terugvinden, tenzij er plots een enorme ommezwaai komt van de politiek en men het nodig acht om de oude fouten van het oude bewind aan de kaak te stellen...
Soms hebben we heel andere ideeën over dingen dan de inwoners van dit of dat stukje wereld...Wij zien in een Gorbatsjov een soort verlosser uit het communisme, de Russen zelf zien hem als de vernietiger van de oude sovjetunie...
Dit toont aan dat het heel moeilijk is, zo niet onmogelijk, om een echt beeld te hebben van de geschiedenis. Dat is het ook die toelaat de geschiedenis her en her te misbruiken als verrechtvaardiging van dingen die wellicht nooit zo gebeurd zijn...
Of die heel anders ervaren werden door de onderliggende lagen van de rivier op die plaats op dat specifieke moment...
Met andere woorden, men leert ons te oordelen over dingen die we niet echt weten, en die we bekijken vanuit het standpunt dat is ons opgelegd op een bepaalde plaats in een bepaald moment van de voortstromende geschiedenisstroom.
Nee, ik ben niet de persoon die bepaalde feiten en bepaalde gebeurtenissen ontkent, feiten zijn feiten, maar ik stel me steeds de vraag waarom dergelijke dingen gebeuren op een bepaalde plaats op een bepaald moment. Dit is geen verrechtvaardiging van bepaalde dingen, maar leert ons wel om schuld en onschuld niet zo maar als een etiket op te plakken op mensen van toen van daar...
De Belgische revolutie zal wel een heel ander tintje hebben in de Nederlandse geschiedenisboekjes dan in de onze, en de slag der gulden sporen zal wel heel iets anders zijn in de Franse geschiedenisboekjes dan bij onze Hendrik Conscience... En het gelijk ligt ook voor een heel stuk anders, naargelang de hoek waaruit je de dingen bekijkt.
Ook de afstand verandert de dingen ! Zowel de afstand in kilometers, als de afstand in tijd. De geschiedenis van een Juul Caesar is door de tijden heen ontdaan van de meeste nationale gevoelens, en wordt veel nuchterder bekeken. Het enige wat ons daar verhindert de werkelijkheid te zien, is het feit dat documentatie uit het andere kamp gewoon ontbreekt. En anderzijds, Afghanistan is plots veel dichterbij gekomen, nu er ook Belgische militairen zitten...
Daardoor ook is geschiedenis zo boeiend, en zal het ook steeds een onderwerp zijn, met veel meer facetten dan een diamant.
Mijn grote interesse voor geschiedenis is hoofdzakelijk gewekt toen ik van het katholieke onderwijs plots in het officiële terechtkwam, en bepaalde inzichten zag verschuiven...
Dan is voor mij voor het eerst de vraag gekomen: "Hoe heeft de gewone mens in de straat, die dingen dan daar ervaren?" Want dat zou pas de echte geschiedenis geven. En die zou wellicht soms heel anders luiden dan de officiële versies.
Probeer maar eens de ervaring te meten van de metser op de werf ten opzichte van de huidige financiële crisis. Dat is geschiedenis, ervaringsgeschiedenis...
Oh, die metser heeft onvoldoende inzicht ? En toch zal het de druk van die massa zijn die de grootste uiteindelijke invloed zal gehad hebben op het ogenblik dat de financiële crisis echt voorbij is, echt tot de geschiedenis zal gaan behoren... Maar dat zal weer nergens te vinden zijn.
We zien alleen de oppervlakte, de spiegel van de rivier.
Bij iedereen leeft duidelijk het besef dat de situatie niet goed is. Iemand die dit goed aanvoelt, zal, als hij verkozen wil worden, dan ook steeds weer en weer herhalen dat het moet veranderen. Zo word je president !
Want het is het levende, onder de spiegelende oppervlakte, die het signaal geeft, en het weer opvangt.
Dat is wat momenteel, onder meer in ons eigen Absurdistan ontbreekt... Er is te weinig doorstroming vanuit de basis naar de top. En het is een algemene kwaal, heus niet alleen naar de regering toe, maar in alle instanties.
Dat is dan ook de reden waarom het volk, het leven, geen vertrouwen meer heeft in de politiek, in de banken, in de patroonsorganisaties, in de vakbonden... De schaal waarop die werken is te groot geworden, de afstand van basis naar top ligt te ver uiteen...
There is something rotten...
Tot de volgende ?
woensdag, november 05, 2008
Over een zwarte en de dood...
Lugubere titel? Vrees niets, het heeft niets maar dan ook niets dat luguber is, integendeel !
De zwarte... Voor het eerst in de geschiedenis heeft Amerika een zwarte president. Dit is wereldnieuws, want niemand zegt het, ik ben er bijna 100% zeker van dat dit het eerste zwarte staatshoofd is van een overwegend blank of blank geregeerd land...
Met andere woorden, we zijn ook nog niet zover, en het beste bewijs is de heisa rond die zwarte schepen van burgelijke stand die we rijk zijn, en waar we hele gazetten over vol schrijven...Met andere woorden, dit is voor ons al een hoogtepunt.
Maar ja, wij zijn dan ook geen racisten hé, wij zijn onkreukbaar, wij hebben geen kukluxklan en dergelijke... alleen... tja...
We moeten echt niet zo ver achteruit gaan om teksten te vinden van wetenschappers en zelfs van theologen dat de zwarte mensen geen ziel konden hebben, het was ondenkbaar dat God een ziel zou gestopt hebben in zo'n lelijke zwarte verpakking. (Montesqieu)
In de landen waar ze slaven hadden werden de zwartjes letterlijk als minderen gezien van de hond. Het was heel normaal dat een vrouw zich gedroeg alsof ze alleen was, ook al waren er zwarte slaven in de kamer. Zich uit- en aankleden in hun nabijheid was niet erger dan dat doen terwijl de hond of de kat in de kamer was.
In 1970 of 71 hoorden ik op de trein een van mijn kaartvrienden op de dagelijkse rit naar het werk, plots vloeken. "Kijk" zei hij, "ik heb niets tegen de negers hé, maar als ik zo'n zwarte zijn poten zie leggen op een blanke vrouw..." Op het perron was het bewuste paartje zich van niets bewust dan van hun verliefdheid...
En ook nu nog hoor je bijna dagelijks van die verdoken opmerkingen.
Maar wij hebben geen kukluxklan, wij zijn niet racistisch.
Zij hebben nu, als eerste een zwarte president !
En ik ben blij dat ik dat nog mag meemaken.
En ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij het mag waarmaken. Hij zal het zeker niet gemakkelijk hebben, hij erft een failliet land waar het water tot de lippen staat, en de meesten al bezig zijn door de knieën te gaan... Wellicht zijn al die moeilijkheden niet vreemd aan het feit van zijn verkiezing. Iedereen wist dat het moet veranderen, en hij bood zelfs al een ander kleur op de koop toe, hij hield de belofte van verandering in zich.
Als hij slaagt, en ik hoop het, dan zal er nog nooit iemand zo 'n muur hebben gesloopt, zal er nog niemand zoveel gedaan hebben tegen het racisme.
Als hij mislukt...
Laten wij hopen op succes ! Voor een betere wereld, voor meer begrip.
De dood...
Dit heeft niets te maken met het voorgaande.
Dit is een heel ander verhaal.
Dit is het verhaal van het overwinnen van de dood...
of toch zoiets...
Ik heb je al verteld dat men in Rusland bezig is met experimenten om de mammoet terug te brengen...
Dit verhaal heeft er niets, en alles mee te maken.
Geleerden zijn er in geslaagd een muis die al 16 jaar (zestien jaar !) dood (uiteraard) in de diepvries zat te klonen en op die manier als het ware weer tot leven te brengen.
Dit is een doorbraak, tot op heden was men min of meer ervan overtuigd dat klonen alleen mogelijk was van levende wezens.
Het kan dus ook van dode.
Nu nog vinden ze mammoeten in de grote Siberische toendradiepvries, netjes ingevroren.
Er is dus een grote stap gezet naar een jurassicpark... (Het wordt eerder een pleistoceenpark denkt men)
Niet dat ze er meteen zullen in slagen ook dinosaurussen terug te klonen. Oh, ze hebben wel fossiele beenderen gevonden met beenmerg in die nog in voldoende goede toestand was, maar er rijzen andere problemen... Er is momenteel geen enkel ei genoeg om de dna in te kunnen planten, ook al is de struisvogel heel duidelijk een verre nazaat van de dino's (de kip en je kanariepietje ook !) toch is het ei nog veel te klein om een dino uit te kunnen laten broeden. Bovendien vreest men dat er nog een andere en veel onoverkomelijkere moeilijkheid is ! De atmosfeer ! Men vermoedt dat de lucht in de tijd van de dino's van een heel andere samenstelling was dan nu, en dat onze lucht meteen al het einde van de nieuwe dino zou betekenen, nog voor het begon. Maar mammoeten, dat lijkt dus doenbaar...
Zie je al voor je die grote wolharige olifantachtigen door onze maïsvelden baggeren?
En Poetin die het leven van de wetenschappers nog maar eens kan redden door een mammoet in slaap te schieten, nogal straffer dan die tijger van een tijdje terug !
Ik denk dat ik al weet wat Henk van die dingen zal zeggen: De mens mag niet in de plaats van God treden... Ik begrijp perfect wat hij bedoelt, en ik ben het in zoverre met hem eens, dat er veel van die experimenten door een veel te kleine kennis uit de hand lopen, en een keten van moeilijkheden veroorzaken...Maar is dat niet ook een deel van de schepping ? Zit dat niet precies in het wezen dat de mens is ingebakken?
Oh ja, nu doen we het als het ware met reuzeschreden in een keer, maar vroeger hebben we van de wolf wel honderden verschillende hondenrassen gekweekt door voortdurende selectie...
En ik heb eerlijk gezegd veel meer schrik van de genetische manipulatie van onze groenten en granen en dergelijke, omdat we niet weten hoe dit verder zal evolueren en omdat we zien dat, alle voorzorgen ten spijt, die wereldvreemde dingen nu al in het wild hun invloed doorgeven... Ik heb meer schrik dat men mensenharten en -nieren kan laten groeien in een varken, omdat we niet weten wat dit zal doen tenopzichte van ziekteresistentie voor de mensheid, of we niet zelf bruggen aan het leggen zijn voor ziekten die oorspronkelijk niet bij ons konden bestaan...
Maar ook dat is des mensen...
En als wij dan God schepsels zijn, dan zal hij ongetwijfeld ook die zin tot exploreren en experimenteren hebben ingebouwd in het wezen dat wellicht nu al weer aan het evolueren naar een wezen die hij deels zelf heeft veroorzaakt...
Met andere woorden:
We leven in een wondere wereld !
We hebben een eerste zwarte medemens als president van de verenigde staten van Kamerika, en we kunnen dode muizen herscheppen uit een of enkele nog goede cellen...
Heb je er al eens bij stilgestaan wat er al allemaal is gebeurd in die korte tijdspanne dat wij hier rondlopen ?
Nog nooit heeft één enkele generatie zoveel zien gebeuren !
Dank zij het feit dat wij aan de goede kant zitten en gemiddeld ouder worden dan de 28 jaar van de gemiddelde wereldmens...
Laten wij dus dankbaar zijn, en genieten van al die wondere zaken.
En hebben wij schrik ? Wie geen schrik heeft krijgt ook slaag.
En ook dat is des mensens... Wij weten altijd wel een manier te vinden om het onszelf moeilijk te maken...
En wie weet, met een zwarte president worden we ons misschien wel weer bewust van de oude waarden.
Een man die great joy ervaart omdat zijn grootmoeder naar het eeuwige leven is gegaan...
tot de volgende ?
De zwarte... Voor het eerst in de geschiedenis heeft Amerika een zwarte president. Dit is wereldnieuws, want niemand zegt het, ik ben er bijna 100% zeker van dat dit het eerste zwarte staatshoofd is van een overwegend blank of blank geregeerd land...
Met andere woorden, we zijn ook nog niet zover, en het beste bewijs is de heisa rond die zwarte schepen van burgelijke stand die we rijk zijn, en waar we hele gazetten over vol schrijven...Met andere woorden, dit is voor ons al een hoogtepunt.
Maar ja, wij zijn dan ook geen racisten hé, wij zijn onkreukbaar, wij hebben geen kukluxklan en dergelijke... alleen... tja...
We moeten echt niet zo ver achteruit gaan om teksten te vinden van wetenschappers en zelfs van theologen dat de zwarte mensen geen ziel konden hebben, het was ondenkbaar dat God een ziel zou gestopt hebben in zo'n lelijke zwarte verpakking. (Montesqieu)
In de landen waar ze slaven hadden werden de zwartjes letterlijk als minderen gezien van de hond. Het was heel normaal dat een vrouw zich gedroeg alsof ze alleen was, ook al waren er zwarte slaven in de kamer. Zich uit- en aankleden in hun nabijheid was niet erger dan dat doen terwijl de hond of de kat in de kamer was.
In 1970 of 71 hoorden ik op de trein een van mijn kaartvrienden op de dagelijkse rit naar het werk, plots vloeken. "Kijk" zei hij, "ik heb niets tegen de negers hé, maar als ik zo'n zwarte zijn poten zie leggen op een blanke vrouw..." Op het perron was het bewuste paartje zich van niets bewust dan van hun verliefdheid...
En ook nu nog hoor je bijna dagelijks van die verdoken opmerkingen.
Maar wij hebben geen kukluxklan, wij zijn niet racistisch.
Zij hebben nu, als eerste een zwarte president !
En ik ben blij dat ik dat nog mag meemaken.
En ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij het mag waarmaken. Hij zal het zeker niet gemakkelijk hebben, hij erft een failliet land waar het water tot de lippen staat, en de meesten al bezig zijn door de knieën te gaan... Wellicht zijn al die moeilijkheden niet vreemd aan het feit van zijn verkiezing. Iedereen wist dat het moet veranderen, en hij bood zelfs al een ander kleur op de koop toe, hij hield de belofte van verandering in zich.
Als hij slaagt, en ik hoop het, dan zal er nog nooit iemand zo 'n muur hebben gesloopt, zal er nog niemand zoveel gedaan hebben tegen het racisme.
Als hij mislukt...
Laten wij hopen op succes ! Voor een betere wereld, voor meer begrip.
De dood...
Dit heeft niets te maken met het voorgaande.
Dit is een heel ander verhaal.
Dit is het verhaal van het overwinnen van de dood...
of toch zoiets...
Ik heb je al verteld dat men in Rusland bezig is met experimenten om de mammoet terug te brengen...
Dit verhaal heeft er niets, en alles mee te maken.
Geleerden zijn er in geslaagd een muis die al 16 jaar (zestien jaar !) dood (uiteraard) in de diepvries zat te klonen en op die manier als het ware weer tot leven te brengen.
Dit is een doorbraak, tot op heden was men min of meer ervan overtuigd dat klonen alleen mogelijk was van levende wezens.
Het kan dus ook van dode.
Nu nog vinden ze mammoeten in de grote Siberische toendradiepvries, netjes ingevroren.
Er is dus een grote stap gezet naar een jurassicpark... (Het wordt eerder een pleistoceenpark denkt men)
Niet dat ze er meteen zullen in slagen ook dinosaurussen terug te klonen. Oh, ze hebben wel fossiele beenderen gevonden met beenmerg in die nog in voldoende goede toestand was, maar er rijzen andere problemen... Er is momenteel geen enkel ei genoeg om de dna in te kunnen planten, ook al is de struisvogel heel duidelijk een verre nazaat van de dino's (de kip en je kanariepietje ook !) toch is het ei nog veel te klein om een dino uit te kunnen laten broeden. Bovendien vreest men dat er nog een andere en veel onoverkomelijkere moeilijkheid is ! De atmosfeer ! Men vermoedt dat de lucht in de tijd van de dino's van een heel andere samenstelling was dan nu, en dat onze lucht meteen al het einde van de nieuwe dino zou betekenen, nog voor het begon. Maar mammoeten, dat lijkt dus doenbaar...
Zie je al voor je die grote wolharige olifantachtigen door onze maïsvelden baggeren?
En Poetin die het leven van de wetenschappers nog maar eens kan redden door een mammoet in slaap te schieten, nogal straffer dan die tijger van een tijdje terug !
Ik denk dat ik al weet wat Henk van die dingen zal zeggen: De mens mag niet in de plaats van God treden... Ik begrijp perfect wat hij bedoelt, en ik ben het in zoverre met hem eens, dat er veel van die experimenten door een veel te kleine kennis uit de hand lopen, en een keten van moeilijkheden veroorzaken...Maar is dat niet ook een deel van de schepping ? Zit dat niet precies in het wezen dat de mens is ingebakken?
Oh ja, nu doen we het als het ware met reuzeschreden in een keer, maar vroeger hebben we van de wolf wel honderden verschillende hondenrassen gekweekt door voortdurende selectie...
En ik heb eerlijk gezegd veel meer schrik van de genetische manipulatie van onze groenten en granen en dergelijke, omdat we niet weten hoe dit verder zal evolueren en omdat we zien dat, alle voorzorgen ten spijt, die wereldvreemde dingen nu al in het wild hun invloed doorgeven... Ik heb meer schrik dat men mensenharten en -nieren kan laten groeien in een varken, omdat we niet weten wat dit zal doen tenopzichte van ziekteresistentie voor de mensheid, of we niet zelf bruggen aan het leggen zijn voor ziekten die oorspronkelijk niet bij ons konden bestaan...
Maar ook dat is des mensen...
En als wij dan God schepsels zijn, dan zal hij ongetwijfeld ook die zin tot exploreren en experimenteren hebben ingebouwd in het wezen dat wellicht nu al weer aan het evolueren naar een wezen die hij deels zelf heeft veroorzaakt...
Met andere woorden:
We leven in een wondere wereld !
We hebben een eerste zwarte medemens als president van de verenigde staten van Kamerika, en we kunnen dode muizen herscheppen uit een of enkele nog goede cellen...
Heb je er al eens bij stilgestaan wat er al allemaal is gebeurd in die korte tijdspanne dat wij hier rondlopen ?
Nog nooit heeft één enkele generatie zoveel zien gebeuren !
Dank zij het feit dat wij aan de goede kant zitten en gemiddeld ouder worden dan de 28 jaar van de gemiddelde wereldmens...
Laten wij dus dankbaar zijn, en genieten van al die wondere zaken.
En hebben wij schrik ? Wie geen schrik heeft krijgt ook slaag.
En ook dat is des mensens... Wij weten altijd wel een manier te vinden om het onszelf moeilijk te maken...
En wie weet, met een zwarte president worden we ons misschien wel weer bewust van de oude waarden.
Een man die great joy ervaart omdat zijn grootmoeder naar het eeuwige leven is gegaan...
tot de volgende ?
dinsdag, november 04, 2008
There is something rotten in the Kingdom of Danmark...
Nee, ik ga het niet over Denemarken hebben, maar over enkele symptomen die me vandaag in het nieuws beroerden, en die volgens mij het citaat van Shakespeare goed kunnen gebruiken...
De prikklok in het Vaticaan is WEER ingevoerd...
Een prikklok is een hatelijk ding, die enkel en alleen dient om de argwaan van de werkgever weg te nemen omtrent de aanwezigheid op de werkvloer van al zijn werknemers, en om de werknemers er van te overtuigen dat zij moeten op tijd aanwezig zijn op het werk en blijven zolang het hoort.
Het effect is meestal niet echt positief te noemen.
In de meeste gevallen ervaren de werknemers dat als een beledigend iets, en reageren door heel precies de tijd te respecteren... Is een stuk werk half af op het moment van de einduur, dan blijft het maar liggen, als ze mij niet vertrouwen, dan doe ik ook een slag meer dan noodzakelijk is.
Maar het is dus een actie van de werkgever, die om een of andere reden er van overtuigd is dat zijn werknemers niet naar behoren presteren...
In het Vaticaan moeten nu alle werknemers opnieuw pointeren. Vroeger moest het al eens, maar de vorige paus Djiepie schafte het af. (Hij kwam uit een land die zich via vakbondswerking vrijgevochten heeft van de Russischcommunistische druk)... Nu wordt het dus weer ingevoerd!
Dit lijkt er sterk op te wijzen dat de kardinalen en andere werknemers er in het Vaticaan de kantjes afliepen.
Of de huidige paus wil met een Deutsche gründligkeit (als ik het fout schrijf sorry, maar je begrijpt het wel) alles und allen controlieren.
't Is of 't een of 't ander...
Maar mij heeft het een wrang gevoel in de mond. Je verwacht zoiets niet in een instelling die voortdurend inzet predikt.
Maar ja, zelfs in sommige delen van sommige vakbonden staan er prikklokken tegenwoordig...Daar geeft mij dat net hetzelfde wrange gevoel, en daar werkt het net als in veel bedrijven nefast voor de sfeer en de spontane inzet. Dat zal ook wel zo zijn in het Vaticaan.
Maar nog eens, dat is in dergelijke instellingen bijna tegennatuurlijk te noemen, en zal heus niet bij mij alleen dat wrange bezorgen...
Er is nog iets wat ik niet begrijp, en die mij ergens heel argwanend doet zijn...
Ik las in de krant dat de monetaire crisis de brandstofprijzen meer en meer doet zakken.
Niet dat ik er iets op tegen heb dat de brandstof wat betaalbaarder wordt, maar ik snap het gewoon niet.
Als ik hier iets heb dat ik verkoop, en jij hebt het broodnodig, dan kan ik mijn prijs opvoeren tot de grens van jouw behoefte. Dus duur . . . Stel dat jou munt daalt in waarde, dan zal ik alles op alles zetten om mijn eigen inkomen te vrijwaren, en dus ofwel meer van je munten vragen, ofwel je dwingen te betalen in een veilige munt, wat voor jou net hetzelfde is, een duurdere kostprijs.
Maar nu wordt de brandstof dus goedkoper ???
Ik snap het niet ... 't Zal wel aan mijn beperkt economisch inzicht liggen, maar er klinkt iets in door dat mij doet denken aan manipulatie... Het is alsof men me tegen de haren in strijkt.
Ofwel heeft men de kostprijs vroeger kunstmatig opgetrokken - en niet in eerste plaats door de grondstofleveranciers-, ofwel doet men nu iets wat eigenlijk niet zou kunnen...
Ik gok op het eerste, het is -als het ware in eigen schoot- dat men de kostprijzen heeft opgetrokken om wie weet wat en welke effecten allemaal te beogen. Duidelijk is in ieder geval dat men bezig is aan een wereldwijde poging om te komen tot andere energieën, en een van de manieren om druk te zetten is vertellen dat de voorraad op raakt, en dat de kostprijs steeds hoger en hoger wordt... Nu en dan komt er per ongeluk een berichtje in de krant dat men weer nieuwe olievelden vond, en een ervan groter dan ooit gevonden werd... Er is echt iets rots aan het gebeuren.
Waarom is er plots die noodzaak om alles op alles te zetten en de afhankelijkheid van de olielanden kwijt te raken ? Het milieu ? Laat me niet lachen, daar kijkt geen een financier naar! Nee, er broedt iets anders...
Het gekke is ook dat bepaalde uitvindingen van goedkope of gratis energie verdwijnen, de uitvinders verdwijnen of worden vermoord ... Er moet een nieuwe energie komen, maar een waarvan de staat (welke staat????het kapitaal???) het monopolie kan in handen houden. Alle andere oplossingen zijn gedoemd te verdwijnen nog voor ze zich kunnen bewijzen.
En men verzekert zich van de medewerking van Jan Publiek door de grote hetze over de klimaatswijziging, om de fossiele brandstoffen af te zweren. Mocht later de nieuwe energie in handen van de nieuwe machthebbers nog meer vervuilend zijn, dan zal dat plots geen kwaad meer kunnen, en niemand tegenhouden om het te produceren, als ze de macht en het kapitaal erdoor in handen krijgen !
Het gaat hem immer alleen om de poen
en de macht.
Denk niet dat ik droom... Kijk maar eens naar de redevoeringen en gebeurtenissen tussen de Amerikaanse en Europese machthebbers, en kijk wat ze prediken ! De wereldstaat komt er aan !
Kijk, een van de redenen waarom het hier behoorlijk goed gaat met de werkende mensen, is het feit dat in ons land alles op een gezonde concurrentie berust. Er zijn meerdere werkgeversorganisaties, meerdere artsenorganisaties en meerdere vakbonden. Die moeten zich allemaal bewijzen tegenover hun leden. Uit die concurrentie groeit een evenwicht die berust op de grootste gemene deler. Er komt een systeem van negociëren, onderhandelen en er komt uiteindelijk een hoog maar haalbaar en draagbaar evenwicht. In andere landen is die onderlinge concurrentie er niet of veel minder, en daar zijn de resultaten veel minder.
In die zin bestaat er ook een concurrentie tussen landen onderling, op diverse vlakken, tot heil van de inwoners. Als we tot één wereldregering komen, dan valt dit weg, en wordt de levensstandaard gedikteerd door één leiding, de sterksten die er nu in het klein voor zorgen dat ze het heel goed hebben in hun landje, zullen er dan voor zorgen dat ze alles hebben van heel die wereld...
En net zoals in grote wereldrijken vroeger, zal de druk op het individu exponentiëel toenemen.
Soms heb ik het gevoel dat de huidige crisis of georkestreerd wordt, of op zijn minst benut wordt om weer stappen in de richting van de ultieme macht, de macht over heel de wereld te zetten.
Kijk maar goed, en wees alert!
De zon schijnt op een benevelde wereld. Het lijkt wel of je een bril op hebt in opaal glas. Alle details zijn verdwenen, er rest alleen een gouden licht met hier en daar, heel vaag, een donkerder schaduw... een aanwijzing dat er nog iets in dat licht is.
Zonet kwam de buur hier, met een berichtje dat hij uit zijn krant knipte. Er mag ook een goed nieuws zijn hé ! En dan nog nog nieuws waarvan ik naast mijn schoenen ga lopen...
LIERDE
Bart Goderis wint prijs voor Vormgeving
Bart Goderis uit de Langemunte in Lierde heeft in Kortrijk de vierjaarlijkse Prijs voor Vormgeving van de Provincie West-Vlaanderen gewonnen.
Onder vormgeving wordt het ontwerpen van een product verstaan dat als serieproduct vermenigvuldigd wordt. Zowel prototypes als afgewerkte producten komen daarvoor in aanmerking. In totaal dienden 19 vormgevers ontwerpen in, samen goed voor 120 realisaties. Bart Goderis werd laureaat voor de totaliteit van zijn inzendingen met betrekking tot tapijten. Hij verdient hiermee 2.500 euro en een zilveren ereplak.
In het juryrapport staat: " Bart Goderis slaagt erin om vanuit een doorgedreven materiaalonderzoek tot vernieuwing te komen binnen de woltraditie. Hij begrijpt wat tapijt is. Zijn kleine ingrepen hebben een enorme impact en een groot effect in de ruimte."
Tot daar het krantenartikeltje... Je moest me nu hier zien zitten, een kop als een biet, en een vreselijk spannende col.
Ik ga stoppen, en genieten van de smaak van glorie
tot de volgende ?
De prikklok in het Vaticaan is WEER ingevoerd...
Een prikklok is een hatelijk ding, die enkel en alleen dient om de argwaan van de werkgever weg te nemen omtrent de aanwezigheid op de werkvloer van al zijn werknemers, en om de werknemers er van te overtuigen dat zij moeten op tijd aanwezig zijn op het werk en blijven zolang het hoort.
Het effect is meestal niet echt positief te noemen.
In de meeste gevallen ervaren de werknemers dat als een beledigend iets, en reageren door heel precies de tijd te respecteren... Is een stuk werk half af op het moment van de einduur, dan blijft het maar liggen, als ze mij niet vertrouwen, dan doe ik ook een slag meer dan noodzakelijk is.
Maar het is dus een actie van de werkgever, die om een of andere reden er van overtuigd is dat zijn werknemers niet naar behoren presteren...
In het Vaticaan moeten nu alle werknemers opnieuw pointeren. Vroeger moest het al eens, maar de vorige paus Djiepie schafte het af. (Hij kwam uit een land die zich via vakbondswerking vrijgevochten heeft van de Russischcommunistische druk)... Nu wordt het dus weer ingevoerd!
Dit lijkt er sterk op te wijzen dat de kardinalen en andere werknemers er in het Vaticaan de kantjes afliepen.
Of de huidige paus wil met een Deutsche gründligkeit (als ik het fout schrijf sorry, maar je begrijpt het wel) alles und allen controlieren.
't Is of 't een of 't ander...
Maar mij heeft het een wrang gevoel in de mond. Je verwacht zoiets niet in een instelling die voortdurend inzet predikt.
Maar ja, zelfs in sommige delen van sommige vakbonden staan er prikklokken tegenwoordig...Daar geeft mij dat net hetzelfde wrange gevoel, en daar werkt het net als in veel bedrijven nefast voor de sfeer en de spontane inzet. Dat zal ook wel zo zijn in het Vaticaan.
Maar nog eens, dat is in dergelijke instellingen bijna tegennatuurlijk te noemen, en zal heus niet bij mij alleen dat wrange bezorgen...
Er is nog iets wat ik niet begrijp, en die mij ergens heel argwanend doet zijn...
Ik las in de krant dat de monetaire crisis de brandstofprijzen meer en meer doet zakken.
Niet dat ik er iets op tegen heb dat de brandstof wat betaalbaarder wordt, maar ik snap het gewoon niet.
Als ik hier iets heb dat ik verkoop, en jij hebt het broodnodig, dan kan ik mijn prijs opvoeren tot de grens van jouw behoefte. Dus duur . . . Stel dat jou munt daalt in waarde, dan zal ik alles op alles zetten om mijn eigen inkomen te vrijwaren, en dus ofwel meer van je munten vragen, ofwel je dwingen te betalen in een veilige munt, wat voor jou net hetzelfde is, een duurdere kostprijs.
Maar nu wordt de brandstof dus goedkoper ???
Ik snap het niet ... 't Zal wel aan mijn beperkt economisch inzicht liggen, maar er klinkt iets in door dat mij doet denken aan manipulatie... Het is alsof men me tegen de haren in strijkt.
Ofwel heeft men de kostprijs vroeger kunstmatig opgetrokken - en niet in eerste plaats door de grondstofleveranciers-, ofwel doet men nu iets wat eigenlijk niet zou kunnen...
Ik gok op het eerste, het is -als het ware in eigen schoot- dat men de kostprijzen heeft opgetrokken om wie weet wat en welke effecten allemaal te beogen. Duidelijk is in ieder geval dat men bezig is aan een wereldwijde poging om te komen tot andere energieën, en een van de manieren om druk te zetten is vertellen dat de voorraad op raakt, en dat de kostprijs steeds hoger en hoger wordt... Nu en dan komt er per ongeluk een berichtje in de krant dat men weer nieuwe olievelden vond, en een ervan groter dan ooit gevonden werd... Er is echt iets rots aan het gebeuren.
Waarom is er plots die noodzaak om alles op alles te zetten en de afhankelijkheid van de olielanden kwijt te raken ? Het milieu ? Laat me niet lachen, daar kijkt geen een financier naar! Nee, er broedt iets anders...
Het gekke is ook dat bepaalde uitvindingen van goedkope of gratis energie verdwijnen, de uitvinders verdwijnen of worden vermoord ... Er moet een nieuwe energie komen, maar een waarvan de staat (welke staat????het kapitaal???) het monopolie kan in handen houden. Alle andere oplossingen zijn gedoemd te verdwijnen nog voor ze zich kunnen bewijzen.
En men verzekert zich van de medewerking van Jan Publiek door de grote hetze over de klimaatswijziging, om de fossiele brandstoffen af te zweren. Mocht later de nieuwe energie in handen van de nieuwe machthebbers nog meer vervuilend zijn, dan zal dat plots geen kwaad meer kunnen, en niemand tegenhouden om het te produceren, als ze de macht en het kapitaal erdoor in handen krijgen !
Het gaat hem immer alleen om de poen
en de macht.
Denk niet dat ik droom... Kijk maar eens naar de redevoeringen en gebeurtenissen tussen de Amerikaanse en Europese machthebbers, en kijk wat ze prediken ! De wereldstaat komt er aan !
Kijk, een van de redenen waarom het hier behoorlijk goed gaat met de werkende mensen, is het feit dat in ons land alles op een gezonde concurrentie berust. Er zijn meerdere werkgeversorganisaties, meerdere artsenorganisaties en meerdere vakbonden. Die moeten zich allemaal bewijzen tegenover hun leden. Uit die concurrentie groeit een evenwicht die berust op de grootste gemene deler. Er komt een systeem van negociëren, onderhandelen en er komt uiteindelijk een hoog maar haalbaar en draagbaar evenwicht. In andere landen is die onderlinge concurrentie er niet of veel minder, en daar zijn de resultaten veel minder.
In die zin bestaat er ook een concurrentie tussen landen onderling, op diverse vlakken, tot heil van de inwoners. Als we tot één wereldregering komen, dan valt dit weg, en wordt de levensstandaard gedikteerd door één leiding, de sterksten die er nu in het klein voor zorgen dat ze het heel goed hebben in hun landje, zullen er dan voor zorgen dat ze alles hebben van heel die wereld...
En net zoals in grote wereldrijken vroeger, zal de druk op het individu exponentiëel toenemen.
Soms heb ik het gevoel dat de huidige crisis of georkestreerd wordt, of op zijn minst benut wordt om weer stappen in de richting van de ultieme macht, de macht over heel de wereld te zetten.
Kijk maar goed, en wees alert!
De zon schijnt op een benevelde wereld. Het lijkt wel of je een bril op hebt in opaal glas. Alle details zijn verdwenen, er rest alleen een gouden licht met hier en daar, heel vaag, een donkerder schaduw... een aanwijzing dat er nog iets in dat licht is.
Zonet kwam de buur hier, met een berichtje dat hij uit zijn krant knipte. Er mag ook een goed nieuws zijn hé ! En dan nog nog nieuws waarvan ik naast mijn schoenen ga lopen...
LIERDE
Bart Goderis wint prijs voor Vormgeving
Bart Goderis uit de Langemunte in Lierde heeft in Kortrijk de vierjaarlijkse Prijs voor Vormgeving van de Provincie West-Vlaanderen gewonnen.
Onder vormgeving wordt het ontwerpen van een product verstaan dat als serieproduct vermenigvuldigd wordt. Zowel prototypes als afgewerkte producten komen daarvoor in aanmerking. In totaal dienden 19 vormgevers ontwerpen in, samen goed voor 120 realisaties. Bart Goderis werd laureaat voor de totaliteit van zijn inzendingen met betrekking tot tapijten. Hij verdient hiermee 2.500 euro en een zilveren ereplak.
In het juryrapport staat: " Bart Goderis slaagt erin om vanuit een doorgedreven materiaalonderzoek tot vernieuwing te komen binnen de woltraditie. Hij begrijpt wat tapijt is. Zijn kleine ingrepen hebben een enorme impact en een groot effect in de ruimte."
Tot daar het krantenartikeltje... Je moest me nu hier zien zitten, een kop als een biet, en een vreselijk spannende col.
Ik ga stoppen, en genieten van de smaak van glorie
tot de volgende ?
maandag, november 03, 2008
Protest tegen kunst !! ???
Met verwondering las ik dat er in het Antwerpse museum Muhka protest komt van de bezoekers én van het personeel tegen een kunstwerk dat er geëxposeerd wordt...
Te vulgair ?
Afstootwekkend ?
Nee, niets van dit alles !
Het protest is er tegen een werk van een van onze meest gerenommeerde (????) kunstenaars van het ogenblik, je weet wel, den dienen die miltiejoenen kevers vermoord heeft om er het plafond en de lusters in het koninklijk paleis mee vol te lijmen, Meneer Fabre... Nu is dat paleis eerder een mausoleum verworden dan wat anders, maar enfin, de levensvorm die er in leeft... (censuur)
Als je weet dat die soort kevers eigenlijk een eerder zeldzame soort betreft, dan heb je wellicht nog meer een frons op je gezicht, maar ja decadente kunst past in een (censuur).
Ik dacht al, in Antwerpen heeft hij wellicht nog meer beestjes het slachtoffer gemaakt en dat veroorzaakt de volkswoede tegen deze vorm van "kunst", maar het gaat nog veel verder in de absurditeit.
Het werk noemt : "De komst van de Lente"
Geef toe, je verwacht niet meteen protest tegen een werk met zo'n titel.
Wat heeft meneer Fabre dan wel nu weer gedaan ?
Hij heeft er een massa condooms opgehangen, waarin hij aardappelen en ajuinen heeft gestopt. De condooms zijn niet gesloten.
Waar je geluk hebt, is de aardappel gekiemd en steken de kiemen dwars door de condoom uit, en idem wat betreft de uien.
Maar een heleboel van die patoaters en ajoinen zijn niet gekiemd, maar hangen daar te rotten in hun rubberen zakje. De stank is onbeschrijfelijk. Bovendien is een bezoek er levensgevaarlijk ! Zondag is weer een van die condooms van het plafond naar beneden gejoekeld... Krijg dat een over je. Vergeet het maar van met de tram of trein naar huis te kunnen, je zou het risico lopen van een rijdend voertuig afgekieperd te worden wegens gevaar voor de gezondheid.
Deze kunstenaar is wereldberoemd, en een van onze grootsten...
dju de dju de dju !
Dat is dezelfde die eens pilaren bekleed heeft met parmahesp, en dat daar ook weken en weken heeft laten hangen tijdens een warme zomer... En die fameuze mosselpot waar Hoet miljoenen voor uitgegeven heeft van ons geld is nu publiek bezit en te bewonderen in Gent.
De enige verdienste die ik hem aanreken, is dat hij origineel is !
Niemand anders krijgt het in zijn koker om zo'n dingen te doen.
En zeker niemand anders zal dat kunst durven te noemen, tenzij... een Hoet en een familie die door inteelt en dergelijke geen rood bloed meer in de aderen heeft maar blauw (De natte droom van een verhafstoot en een crotie...)
Ik heb het al gezegd! We leven in een decadente wereld!
Of heb jij daar een ander woord voor ? (Pas op hé, je hebt gezien hierboven dat er sinds kort een censuur wordt toegepast op mijn blogs)
sjongejongejonge, waar zijn we mee bezig ?
Wat mankeert er die "critici" (??? komt van kritisch !!!) dat ze zo'n dingen de hemel inprijzen ? Als dat gezegde echt zou kloppen, dan is de hemel zeker iets waar ik niet meer naar toe wil !
Blijkbaar is er op een bepaald ogenblik iets geweest die bizar en/of origineel verward heeft met subliem en mooi... en het hek was van de dam. Men heeft nooit ontdekt of willen ontdekken dat die eerste geestelijk gestoorde daadwerkelijk een knoop in zijn hersenen had, en hop, het was mode, het was in... en dat is het nu ! Hoe gekker, hoe absurder, hoe stinkender, hoe mooier en hoe origineler en dus hoe grootser de kunst is.
Jawaadde !
Nog gekker wordt het, als je hoort dat er voor die kolder adepten gevonden worden ! Men zoeke een man die het woordenboek der vreemde woorden van buiten heeft geleerd, die in staat is een hele reeks van die termen na elkaar uit te kramen, men laat hem op die manier een onbegrijpelijke en absurde lofprijzing geven over een rottende patat in een condoom, en joepedada, een deel van de goegemeente is het er duidelijk over eens dat dit een van de zoveelste sublieme kunstuitingen is van de onvolprezen kunstenaar van eigen bodem (alhoewel, hij plant zijn patatten niet in de bodem...).
Toch is er één kunstig element in terug te vinden !
Geef toe, je moet een genie zijn, en vooral beschikken over geniale "critici" om er mensen van te overtuigen dat dit kunst is...
Voor dat stukje van het geheel doe ik mijn denkbeeldige hoed af voor hen.
... en laat de sukkelaars genieten van de "kunstwerken", terwijl waarschijnlijk iets verder de "kunstenaar" in kwestie zich een hoedje (dat zelfde dat ik daarnet heb afgezet) te lachen...
Ik kan er me zelfs niet meer kwaad over maken.
Toen ik in Beernem werkte in een instelling voor geesteszieken, heb ik gelukkig nooit met zo'n erge gevallen te maken gehad. Er waren er bij met wonderlijke interesses, maar zich vergapen aan het toneel van een langzaam rottende patoater, dat heb ik daar zelfs nooit gezien. Nu is dat verheven tor genieten van (stinkende) kunst.
Waarvan akte.
En weet je wat mij spijt aan het protest ? Er is er geeneen die protesteert tegen die vormgeving, de protesten gaan enkel en alleen over de stank. Arm Vlaanderen.
Voor mijn deur ligt een enorm pak ouate (watte ? Ja, watte!). Je ziet amper nog de graskant aan de overzij van de straat, en je hebt nog een vage impressie van iets bruin daar achter. Met andere woorden, het is mistig ! De wereld is zo lelijk in zijn verval, dat het zich verstopt onder een liefdevolle wollige deken. Ik zie geen bomen meer, geen kerk en zelfs het geluid is gedempt. De wereld is verstild, het is echt novemberweer... Geen wonder dat deze maand van oudsher de dodenmaand is... Het weer heeft iets doods. Ik denk dat het in de tropen, of in de zuidelijke helft van onze aardkloot heel erg onwaarschijnlijk lijkt dat precies nu gekozen is als de dagen en de maand van de doden. In de tropen is de dag er zoals heel het jaar, en waar er een droge en een natte periode zijn, is dat nooit samengaand met een algemeen afsterven van de natuur. In de zuidelijk helft van de wereld is het dan lente en komt alles in bloem en tot leven... Gekke periode om aan de dood te denken.
Gek dat wij van hier uit, van onze ervaring uit de hele wereld willen dirigeren qua kalender !
Het zou veel logischer zijn als op zijn minst de zuidelijke helft van de wereld over een omgekeerde kalender zou beschikken! Ook wat feestdagen betreft, want ons Pasen en dergelijke hebben, hoezeer we het nu anders zien, een oorsprong in het lentegebeuren, onze Kerstmis in de midwinter... Leef maar eens in Suid Afrika, en vier kerstmis (midwinter) terwijl de mussen uit de dakgoot vallen van de hitte...
Er zit iets geks in dat systeem. Maar ja, het is voor de kerkelijke overheden niet zo simpel om die data anders te bekijken ! Ze hebben onderling eeuwen en eeuwen liggen bekvechten over de wijze van berekenen voor de vaststelling van Pasen... Je zou er bij vergeten dat ze het hebben over de opstanding van de Heer, en niet over een bepaalde stand van de maan.
Ach, belangrijk is het allemaal niet, tenzij je van die berekening het hoofdpunt maakt en niet van het gebeuren op zich. Dat is één van de dingen die mij ergens kriebels bezorgen. Wij, mensjes kunnen ons zo moeilijk afrukken van de zekerheid van de tastbare dingen. En de tijdsgeest maakt dit nog sterker en sterker !
Steeds meer en meer gaat de aandacht naar de lichamelijke dingen toe. Mocht het nu nog zijn om aan eten of drinken te geraken, dan zou het nog heel begrijpelijk zijn, maar nee, het gaat over genot. Je moet eens eerlijk voor je zelf bij alles wat je doet, jezelf afvragen waarom je het doet. Ik heb het niet over de was en de plas, nee over de dingen die je doet in je "eigen" tijd.
Gek he, hoeveel van je tijd je doet om je te ontspannen, te genieten deugd te hebben... en hoe weinig tijd je besteed aan iets voor de anderen.
Heb jij ook de indruk dat dit percentage steeds hoger en hoger wordt? En dat de anderen steeds minder en minder belang hebben ? Hoe we het véél en véél makkelijker vinden om wat geld in een envelop te stoppen voor 11/11/11 of iets dergelijks, dan zelf iets te doen ? Het envelopje van de gewetenstroost ?
Een soort geruststelling dat je toch niet helemaal de medemens vergeet ?
De nuttige opbrengst van het breiende dametje, dat kleedjes breit voor de arme roemeentjes, zal wellicht heel wat kleiner zijn dan jou envelopje, maar als je de tijd dat zij geeft aan een ander eens rekent, dan kom je er maar bekaaid van af hé ?
We zijn verworden tot dikke egoïsten.
Of misschien waren we dat altijd al? Nee, het is erger geworden ! Het lijkt inderdaad juist dat, hoe meer we hebben, hoe moeilijker het is er afscheid van te nemen.
We verworden tot de slaaf van ons eigen bezit.
Er is iets fundamenteels mis aan het gaan.
met ons, met heel de wereld... de gemiddelde leeftijd van de mens op wereldniveau is...28 jaar !
erg hé ?
We moeten nodig iets meer doen dan er eens op denken.
tot de volgende ?
Te vulgair ?
Afstootwekkend ?
Nee, niets van dit alles !
Het protest is er tegen een werk van een van onze meest gerenommeerde (????) kunstenaars van het ogenblik, je weet wel, den dienen die miltiejoenen kevers vermoord heeft om er het plafond en de lusters in het koninklijk paleis mee vol te lijmen, Meneer Fabre... Nu is dat paleis eerder een mausoleum verworden dan wat anders, maar enfin, de levensvorm die er in leeft... (censuur)
Als je weet dat die soort kevers eigenlijk een eerder zeldzame soort betreft, dan heb je wellicht nog meer een frons op je gezicht, maar ja decadente kunst past in een (censuur).
Ik dacht al, in Antwerpen heeft hij wellicht nog meer beestjes het slachtoffer gemaakt en dat veroorzaakt de volkswoede tegen deze vorm van "kunst", maar het gaat nog veel verder in de absurditeit.
Het werk noemt : "De komst van de Lente"
Geef toe, je verwacht niet meteen protest tegen een werk met zo'n titel.
Wat heeft meneer Fabre dan wel nu weer gedaan ?
Hij heeft er een massa condooms opgehangen, waarin hij aardappelen en ajuinen heeft gestopt. De condooms zijn niet gesloten.
Waar je geluk hebt, is de aardappel gekiemd en steken de kiemen dwars door de condoom uit, en idem wat betreft de uien.
Maar een heleboel van die patoaters en ajoinen zijn niet gekiemd, maar hangen daar te rotten in hun rubberen zakje. De stank is onbeschrijfelijk. Bovendien is een bezoek er levensgevaarlijk ! Zondag is weer een van die condooms van het plafond naar beneden gejoekeld... Krijg dat een over je. Vergeet het maar van met de tram of trein naar huis te kunnen, je zou het risico lopen van een rijdend voertuig afgekieperd te worden wegens gevaar voor de gezondheid.
Deze kunstenaar is wereldberoemd, en een van onze grootsten...
dju de dju de dju !
Dat is dezelfde die eens pilaren bekleed heeft met parmahesp, en dat daar ook weken en weken heeft laten hangen tijdens een warme zomer... En die fameuze mosselpot waar Hoet miljoenen voor uitgegeven heeft van ons geld is nu publiek bezit en te bewonderen in Gent.
De enige verdienste die ik hem aanreken, is dat hij origineel is !
Niemand anders krijgt het in zijn koker om zo'n dingen te doen.
En zeker niemand anders zal dat kunst durven te noemen, tenzij... een Hoet en een familie die door inteelt en dergelijke geen rood bloed meer in de aderen heeft maar blauw (De natte droom van een verhafstoot en een crotie...)
Ik heb het al gezegd! We leven in een decadente wereld!
Of heb jij daar een ander woord voor ? (Pas op hé, je hebt gezien hierboven dat er sinds kort een censuur wordt toegepast op mijn blogs)
sjongejongejonge, waar zijn we mee bezig ?
Wat mankeert er die "critici" (??? komt van kritisch !!!) dat ze zo'n dingen de hemel inprijzen ? Als dat gezegde echt zou kloppen, dan is de hemel zeker iets waar ik niet meer naar toe wil !
Blijkbaar is er op een bepaald ogenblik iets geweest die bizar en/of origineel verward heeft met subliem en mooi... en het hek was van de dam. Men heeft nooit ontdekt of willen ontdekken dat die eerste geestelijk gestoorde daadwerkelijk een knoop in zijn hersenen had, en hop, het was mode, het was in... en dat is het nu ! Hoe gekker, hoe absurder, hoe stinkender, hoe mooier en hoe origineler en dus hoe grootser de kunst is.
Jawaadde !
Nog gekker wordt het, als je hoort dat er voor die kolder adepten gevonden worden ! Men zoeke een man die het woordenboek der vreemde woorden van buiten heeft geleerd, die in staat is een hele reeks van die termen na elkaar uit te kramen, men laat hem op die manier een onbegrijpelijke en absurde lofprijzing geven over een rottende patat in een condoom, en joepedada, een deel van de goegemeente is het er duidelijk over eens dat dit een van de zoveelste sublieme kunstuitingen is van de onvolprezen kunstenaar van eigen bodem (alhoewel, hij plant zijn patatten niet in de bodem...).
Toch is er één kunstig element in terug te vinden !
Geef toe, je moet een genie zijn, en vooral beschikken over geniale "critici" om er mensen van te overtuigen dat dit kunst is...
Voor dat stukje van het geheel doe ik mijn denkbeeldige hoed af voor hen.
... en laat de sukkelaars genieten van de "kunstwerken", terwijl waarschijnlijk iets verder de "kunstenaar" in kwestie zich een hoedje (dat zelfde dat ik daarnet heb afgezet) te lachen...
Ik kan er me zelfs niet meer kwaad over maken.
Toen ik in Beernem werkte in een instelling voor geesteszieken, heb ik gelukkig nooit met zo'n erge gevallen te maken gehad. Er waren er bij met wonderlijke interesses, maar zich vergapen aan het toneel van een langzaam rottende patoater, dat heb ik daar zelfs nooit gezien. Nu is dat verheven tor genieten van (stinkende) kunst.
Waarvan akte.
En weet je wat mij spijt aan het protest ? Er is er geeneen die protesteert tegen die vormgeving, de protesten gaan enkel en alleen over de stank. Arm Vlaanderen.
Voor mijn deur ligt een enorm pak ouate (watte ? Ja, watte!). Je ziet amper nog de graskant aan de overzij van de straat, en je hebt nog een vage impressie van iets bruin daar achter. Met andere woorden, het is mistig ! De wereld is zo lelijk in zijn verval, dat het zich verstopt onder een liefdevolle wollige deken. Ik zie geen bomen meer, geen kerk en zelfs het geluid is gedempt. De wereld is verstild, het is echt novemberweer... Geen wonder dat deze maand van oudsher de dodenmaand is... Het weer heeft iets doods. Ik denk dat het in de tropen, of in de zuidelijke helft van onze aardkloot heel erg onwaarschijnlijk lijkt dat precies nu gekozen is als de dagen en de maand van de doden. In de tropen is de dag er zoals heel het jaar, en waar er een droge en een natte periode zijn, is dat nooit samengaand met een algemeen afsterven van de natuur. In de zuidelijk helft van de wereld is het dan lente en komt alles in bloem en tot leven... Gekke periode om aan de dood te denken.
Gek dat wij van hier uit, van onze ervaring uit de hele wereld willen dirigeren qua kalender !
Het zou veel logischer zijn als op zijn minst de zuidelijke helft van de wereld over een omgekeerde kalender zou beschikken! Ook wat feestdagen betreft, want ons Pasen en dergelijke hebben, hoezeer we het nu anders zien, een oorsprong in het lentegebeuren, onze Kerstmis in de midwinter... Leef maar eens in Suid Afrika, en vier kerstmis (midwinter) terwijl de mussen uit de dakgoot vallen van de hitte...
Er zit iets geks in dat systeem. Maar ja, het is voor de kerkelijke overheden niet zo simpel om die data anders te bekijken ! Ze hebben onderling eeuwen en eeuwen liggen bekvechten over de wijze van berekenen voor de vaststelling van Pasen... Je zou er bij vergeten dat ze het hebben over de opstanding van de Heer, en niet over een bepaalde stand van de maan.
Ach, belangrijk is het allemaal niet, tenzij je van die berekening het hoofdpunt maakt en niet van het gebeuren op zich. Dat is één van de dingen die mij ergens kriebels bezorgen. Wij, mensjes kunnen ons zo moeilijk afrukken van de zekerheid van de tastbare dingen. En de tijdsgeest maakt dit nog sterker en sterker !
Steeds meer en meer gaat de aandacht naar de lichamelijke dingen toe. Mocht het nu nog zijn om aan eten of drinken te geraken, dan zou het nog heel begrijpelijk zijn, maar nee, het gaat over genot. Je moet eens eerlijk voor je zelf bij alles wat je doet, jezelf afvragen waarom je het doet. Ik heb het niet over de was en de plas, nee over de dingen die je doet in je "eigen" tijd.
Gek he, hoeveel van je tijd je doet om je te ontspannen, te genieten deugd te hebben... en hoe weinig tijd je besteed aan iets voor de anderen.
Heb jij ook de indruk dat dit percentage steeds hoger en hoger wordt? En dat de anderen steeds minder en minder belang hebben ? Hoe we het véél en véél makkelijker vinden om wat geld in een envelop te stoppen voor 11/11/11 of iets dergelijks, dan zelf iets te doen ? Het envelopje van de gewetenstroost ?
Een soort geruststelling dat je toch niet helemaal de medemens vergeet ?
De nuttige opbrengst van het breiende dametje, dat kleedjes breit voor de arme roemeentjes, zal wellicht heel wat kleiner zijn dan jou envelopje, maar als je de tijd dat zij geeft aan een ander eens rekent, dan kom je er maar bekaaid van af hé ?
We zijn verworden tot dikke egoïsten.
Of misschien waren we dat altijd al? Nee, het is erger geworden ! Het lijkt inderdaad juist dat, hoe meer we hebben, hoe moeilijker het is er afscheid van te nemen.
We verworden tot de slaaf van ons eigen bezit.
Er is iets fundamenteels mis aan het gaan.
met ons, met heel de wereld... de gemiddelde leeftijd van de mens op wereldniveau is...28 jaar !
erg hé ?
We moeten nodig iets meer doen dan er eens op denken.
tot de volgende ?
zondag, november 02, 2008
Kerkhofblommen
Ik hou van de van de wat stroachtige geur van chrysanten.
Ook de vele vormen en kleuren houden mijn aandacht gaande.
En toch, het zijn kerkhofblommen... Als je deze tijd van het jaar op het kerkhof komt, dan nodigt dat je als het ware uit om te wandelen, te flaneren, langs de ontelbare kleine voortuintje van al dan niet imposante dodenhuizen en huisjes.
De dood is deze dagen verworden tot een industrie.
En toch is er ook iets goeds aan, iets moois, iets sereens...Het is de tijd dat iedereen genood wordt om weer eens te denken aan al wie er nu niet meer bij is, maar ooit een deel van je leven vormde.
Het is een bittere, wrede dag, voor al diegenen die het verdriet nog niet wisten te kanaliseren naar de zee van stilte, de zee van verstilde liefde en smart.
Sommigen beweren dat verdriet "slijt", 't moet verbomen, zeggen ze dan bemoedigend.
Verdriet slijt niet, verdriet verboomt niet, verdriet is als een edelsteen. Je krijgt hem in je hart geduwd als een brute harde vorm vol scherpe hoeken die je voortdurend snijden en pijn doen. Maar door al dat gewrijf en geprik slijt ook die harde steen stillekes af, en veranderd in een gladde mooie edelsteen, die je lief is, die je koestert, die misschien nog wel eens eventjes prikt, maar die veeleer een gedenksteen is geworden die in je hart straalt en warmte geeft. Al de bitterheid, al pijn slijt af, en er rest alleen het mooie gedeelte van het verdriet, de zoete herinneringen, de liefde en een het verlies dat echter niet meer zo hevig prikt, niet meer snijdt, maar die je op een of andere manier lief is. Het is of de ontvallene weer een stuk van je leven is geworden, in een verstild verdriet.
Voor jou is die dodendag van vandaag niet nodig... voor jou zit veel meer van de dode in je hart en je geest en je lijf, dan ze ooit op het kerkhof hebben neergelegd... Daar ligt alleen het lichaam, koud en verstild, in je hart blijft de kern van zijn of haar leven bewaard.
Voor mij hoeft er geen kerkhof. Dat dode lichaam zegt me niet zo veel... Ik heb veel meer aan mijn herinneringen aan een levende.
Gisteren is Bart geweest, hij kwam van het kerkhof, en Ewoud moest voor de school een stamboom opmaken van de familie, tot zijn overgrootvader... Ik kon hem makkelijk helpen dan zij het onverdroten werk van Albert Goderis, die zich onledig houdt met het monnikenwerk van de opbouw van een stamboom van ons geslacht... Ik heb hem wel gezegd dat hij de nodige stukken er maar moet uit kopiëren, ik zou niet graag het document op zich kwijt zijn... Ze doen tegenwoordig heel andere dingen dan wij deden in de school.
Maar één ding doen ze zeker veel te weinig ! Ik stel vast dat de jeugd aan het opgroeien is tot betonpalen. Zo stijf, zo stram ! Ze doen veel te weinig aan lichaamsbeweging, en hebben geen fysiek meer. De tweeling van Veerle, dat gaat nog, dat zijn kinderen die hun vertier voor een groot stuk vinden in spelen, lopen, klimmen en noem maar op, maar de twee van Bart, die zijn veel beter op schools gebied, maar wat een stijve stramme mensen worden dat ! Het gekke is dat ze ook niet echt graag spelen in de zin van spel waarvoor je heel je lijf moet gebruiken. Het zou goed zijn mochten ze bij een jeugdbeweging gaan, waar ze via sport en spel niet alleen zouden bewegen, maar wellicht ook leren houden van het bewegen. Maar het is wel hun gebrek aan interesse voor het spelen die hen ook verhindert naar de jeugdbeweging te gaan. Eén ding doen ze wel, ze gaan mee gaan joggen, dat is toch al iets...
Vorige week kreeg ik hier een vragenlijst binnen over TV... Ik vul niet veel van die dingen in, maar omdat ik een tv-hater ben, die slechts nu en dan kijk, tegen de verveling in, heb ik de vragenlijst ingevuld... Ik kreeg te weinig mogelijkheden om mijn zeg te zeggen... Eén van de vragen was of ik bereid zou zijn bij te betalen, en hoeveel voor een bijkomende sportzender... De mogelijkheid om te betalen voor het niet hebben van zo'n onding stond er geeneens bij ! Klotebevraging. Was dan nog duidelijk een verdoken reclame voor belga? kom nou!
Ooit las ik een mopje over dergelijke bevragingen, ik meen ergens ooit in readers digest of zo... Een man moest gedetailleerd en in percentages opgeven hoeveel tijd hij besteedde aan al zijn verschillende taken in zijn functie. De man begon gewetensvol alles op een lijstje te zetten en er dan zo goed mogelijk een percentage op te plakken. Toen hij de taak volledig had vervuld, bleek bij een laatste controle dat hij slechts aan 99.5 % van zijn tijd had omschreven. Hij dacht al aan het hertypen van heel die opsomming met een kleine correctie er aan, toen plots zijn gelaat verhelderde...Hij schreef: Het invullen van zinloze vragenlijsten: o.5%.... Hij heeft nooit ook maar een reactie op zijn schrijven gekregen...Want, zo gaat het veelal, dergelijke breed opgezette studies blijken niet het verwachte antwoord te geven, en verdwijnen zoals ze ontstaan zijn...in het niets....
Vandaag is het mooi weer...En toch zie je andere hemels dan in de zomer... Ik denk dat dit komt doordat een gedeelte van de de lucht weerkaatsende eigenschappen heeft, en dat de sombere herfstkleuren van beneden, de kleuren van boven iets veranderen. Het is precies of er in de lucht iets van oker doorschijnt.
't Zal wel inbeelding zijn, van een veel te gevoelig- aan-het weer-type....
tot de volgende ?
Ook de vele vormen en kleuren houden mijn aandacht gaande.
En toch, het zijn kerkhofblommen... Als je deze tijd van het jaar op het kerkhof komt, dan nodigt dat je als het ware uit om te wandelen, te flaneren, langs de ontelbare kleine voortuintje van al dan niet imposante dodenhuizen en huisjes.
De dood is deze dagen verworden tot een industrie.
En toch is er ook iets goeds aan, iets moois, iets sereens...Het is de tijd dat iedereen genood wordt om weer eens te denken aan al wie er nu niet meer bij is, maar ooit een deel van je leven vormde.
Het is een bittere, wrede dag, voor al diegenen die het verdriet nog niet wisten te kanaliseren naar de zee van stilte, de zee van verstilde liefde en smart.
Sommigen beweren dat verdriet "slijt", 't moet verbomen, zeggen ze dan bemoedigend.
Verdriet slijt niet, verdriet verboomt niet, verdriet is als een edelsteen. Je krijgt hem in je hart geduwd als een brute harde vorm vol scherpe hoeken die je voortdurend snijden en pijn doen. Maar door al dat gewrijf en geprik slijt ook die harde steen stillekes af, en veranderd in een gladde mooie edelsteen, die je lief is, die je koestert, die misschien nog wel eens eventjes prikt, maar die veeleer een gedenksteen is geworden die in je hart straalt en warmte geeft. Al de bitterheid, al pijn slijt af, en er rest alleen het mooie gedeelte van het verdriet, de zoete herinneringen, de liefde en een het verlies dat echter niet meer zo hevig prikt, niet meer snijdt, maar die je op een of andere manier lief is. Het is of de ontvallene weer een stuk van je leven is geworden, in een verstild verdriet.
Voor jou is die dodendag van vandaag niet nodig... voor jou zit veel meer van de dode in je hart en je geest en je lijf, dan ze ooit op het kerkhof hebben neergelegd... Daar ligt alleen het lichaam, koud en verstild, in je hart blijft de kern van zijn of haar leven bewaard.
Voor mij hoeft er geen kerkhof. Dat dode lichaam zegt me niet zo veel... Ik heb veel meer aan mijn herinneringen aan een levende.
Gisteren is Bart geweest, hij kwam van het kerkhof, en Ewoud moest voor de school een stamboom opmaken van de familie, tot zijn overgrootvader... Ik kon hem makkelijk helpen dan zij het onverdroten werk van Albert Goderis, die zich onledig houdt met het monnikenwerk van de opbouw van een stamboom van ons geslacht... Ik heb hem wel gezegd dat hij de nodige stukken er maar moet uit kopiëren, ik zou niet graag het document op zich kwijt zijn... Ze doen tegenwoordig heel andere dingen dan wij deden in de school.
Maar één ding doen ze zeker veel te weinig ! Ik stel vast dat de jeugd aan het opgroeien is tot betonpalen. Zo stijf, zo stram ! Ze doen veel te weinig aan lichaamsbeweging, en hebben geen fysiek meer. De tweeling van Veerle, dat gaat nog, dat zijn kinderen die hun vertier voor een groot stuk vinden in spelen, lopen, klimmen en noem maar op, maar de twee van Bart, die zijn veel beter op schools gebied, maar wat een stijve stramme mensen worden dat ! Het gekke is dat ze ook niet echt graag spelen in de zin van spel waarvoor je heel je lijf moet gebruiken. Het zou goed zijn mochten ze bij een jeugdbeweging gaan, waar ze via sport en spel niet alleen zouden bewegen, maar wellicht ook leren houden van het bewegen. Maar het is wel hun gebrek aan interesse voor het spelen die hen ook verhindert naar de jeugdbeweging te gaan. Eén ding doen ze wel, ze gaan mee gaan joggen, dat is toch al iets...
Vorige week kreeg ik hier een vragenlijst binnen over TV... Ik vul niet veel van die dingen in, maar omdat ik een tv-hater ben, die slechts nu en dan kijk, tegen de verveling in, heb ik de vragenlijst ingevuld... Ik kreeg te weinig mogelijkheden om mijn zeg te zeggen... Eén van de vragen was of ik bereid zou zijn bij te betalen, en hoeveel voor een bijkomende sportzender... De mogelijkheid om te betalen voor het niet hebben van zo'n onding stond er geeneens bij ! Klotebevraging. Was dan nog duidelijk een verdoken reclame voor belga? kom nou!
Ooit las ik een mopje over dergelijke bevragingen, ik meen ergens ooit in readers digest of zo... Een man moest gedetailleerd en in percentages opgeven hoeveel tijd hij besteedde aan al zijn verschillende taken in zijn functie. De man begon gewetensvol alles op een lijstje te zetten en er dan zo goed mogelijk een percentage op te plakken. Toen hij de taak volledig had vervuld, bleek bij een laatste controle dat hij slechts aan 99.5 % van zijn tijd had omschreven. Hij dacht al aan het hertypen van heel die opsomming met een kleine correctie er aan, toen plots zijn gelaat verhelderde...Hij schreef: Het invullen van zinloze vragenlijsten: o.5%.... Hij heeft nooit ook maar een reactie op zijn schrijven gekregen...Want, zo gaat het veelal, dergelijke breed opgezette studies blijken niet het verwachte antwoord te geven, en verdwijnen zoals ze ontstaan zijn...in het niets....
Vandaag is het mooi weer...En toch zie je andere hemels dan in de zomer... Ik denk dat dit komt doordat een gedeelte van de de lucht weerkaatsende eigenschappen heeft, en dat de sombere herfstkleuren van beneden, de kleuren van boven iets veranderen. Het is precies of er in de lucht iets van oker doorschijnt.
't Zal wel inbeelding zijn, van een veel te gevoelig- aan-het weer-type....
tot de volgende ?
zaterdag, november 01, 2008
stakingsrecht
Er is heel wat te doen momenteel over het stakingsrecht...
Bedrijven verhinderen de stakingen bij deurwaardersexploot.
In feite verhinderen ze alleen dat de stakers de werkwilligen pogen te overtuigen tot staking. Maar ik vrees dat dit in werkelijkheid hetzelfde betekent.
Ik herinner me een algemene staking. Daags voordien was er nog maar een vergadering om de laatste afspraken te maken, wie waar zou staan, wat wie zou doen en zo voort... In de grote bedrijven ging dat makkelijk, en waren er vrijwilligers genoeg om te posten en de werkwilligen te overtuigen, maar in de kleine bedrijven ging dat niet zo hendig, want daar werkt de arbeider niet bij een directeur, maar werkt hij bij Jan of bij Piet, de relatie met de werkgever is heel anders dan in die grote boetieken... En je hebt dan wel heel wat redenen om op te treden tegen de algemene gang van zaken, maar als je baas geen baas is, maar Piet, dan ligt dat niet zo makkelijk, en lijkt het allemaal plots veel persoonlijker.
Dat was de eerste keer dat we tot de simpele oplossing kwamen, niet aan de bedrijven te posten, maar aan de ingangen van de industriezones... Dan was die confrontatie met Piet er niet bij, en konden ook de mensen uit de kleine bedrijven , zonder persoonlijk te worden, makkelijk met de anderen mee hun ongenoegen uiten tegen de gang van zaken.
In feite is de staking daar voor een groot stuk op gebaseerd ! Wat doen die stakersposten, die praten in op de werkwilligen, werkwilligen die veelal niet echt werkwillig zijn, maar die het inpraten dankbaar gebruiken om mee te protesteren tegen de gang van zaken, waar zij helemaal niet gelukkig mee zijn, maar waar zij niet de moed hebben om dat duidelijk te manifesteren. Echte werkwilligen gaan toch door het cordon. Maar in werkelijkheid zijn er dat niet zoveel.
Het systeem werkt op die manier perfect.
Zelden of nooit zijn er moeilijkheden, en eigenlijk voelt iedereen zich goed bij het systeem.
Waar het bedrijven zijn die met publiek in aanraking komen, zoals, de luchthaven, de spoorwegen, winkels... krijg je een derde speler er bij, en dat is er een die niet geïnteresseerd is in de basis van de betwisting, maar er komt om bediend te worden, en die zich het slachtoffer voelt van de staking.
Eigenlijk is dat altijd en overal zo, maar in dergelijke bedrijven is de confrontatie met de cliënt rechtstreeks, in andere bedrijven niet, en daar lijkt het plots niet mee te spelen. Maar het is er wel, even goed... Als de bouw stilligt, moet de bouwheer langer wachten voor hij zijn woning kan betrekken, als de hoogovens stilliggen zullen er heel wat bedrijven stil vallen bij gebrek aan grondstoffen, en zul jij wat langer moeten wachten op je nieuwe auto... Maar dat valt niet zo rechtstreeks op.
Daar spelen de media, en vooral de rechtst georiënteerde, van, om die gevolgen dik in de verf te zetten, en de maatschappij als slachtoffer van die stakers, die plots een aureooltje krijgen van aggressors, aan te wijzigen als bron van verstoring van het "natuurlijke" evenwicht der maatschappij.
Al die zaken hebben er toe geleid, in deze steeds rechtser wordende maatschappij, dat men nu het stakingsrecht aan het ondergraven is.
Maar wat zijn de gevolgen ?
Eigenlijk is de staking het enige echte wapen van de arbeiders en bedienden. Veel meer zijn er in werkelijkheid niet. Het is niet alleen de laatste reddingspoging, het is in feite ook de enige. Alles wat wij nu hebben als overlegmaatschappij, bestaat bij monde van de dreiging met het stakingswapen.
Zo lang bestaat dit wapen nog niet ! De staking alsdus wel, er zijn stakingen bekend bij de bouwers van de grote pyramiden, maar het stakingsrecht, dat bestaat nog niet zo lang. Evenmin het feit dat de arbeiders zich verenigden en een kas aanlegden, om de stakende leden toe te laten verder te leven. Dat geheel bleek, eenmaal het er was, te leiden tot een vlot lopend systeem, waaruit het nieuwste fenomeen ontstond: het overlegsysteem.
Dank zij die ontwikkeling, kenden wij eigenlijk nog heel weinig echte sociale onrust. De stakingen die we nu kenden waren netjes ingericht, en hoorden bijna rimpelloos in het systeem, in die zin dat zij ergens de olie vormen om het betere systeem, het overleg, in leven te houden.
Dat men nu dit systeem verhinderd, kan leiden tot verschrikkelijk dingen ! Op die manier valt niet alleen het stakingsrecht, maar meteen zwakt het overlegsysteem in dezelfde mate af, en dreigt men terug te keren tot een systeem waar de arbeider niets meer is dan een productieelement. Een ding, een vervangbaar onderdeel.
En dan zijn we weer aan af. Of zoals bij Monopoly, terug aan de start. Want denk maar niet dat de massa arbeiders en bedienden terug zullen vallen in de rol van het begin van de industriële revolutie ! Toen zijn ze, in verdomd moeilijke omstandigheden, rechtgekrabbeld, en hebben met bloed en tranen hun rechten veroverd.
Zij die nu het systeem willen terugdraaien naar toen, willen niet beseffen dat zij met dezelfde beweging ook de kraan opendraaien naar geweld, opstand, doden. Bovendien hebben zij nu niet meer te doen met een bende uitgehongerde ongeletterden, nee, ook de arbeiders kennen hun geschiedenis, en weten hoe ze indertijd het systeem naar een rechtvaardigheid dwongen.
Wee u, als gij probeert terug de arbeiders te knechten, gij zaait storm en ontij !
Wee u, want ge zijt bezig heel de maatschappij te ontwrichten !
Het zal u lukken, net zo lang tot de gemoederen zo verhit raken dat de ketel ontploft !
We hebben nu een systeem die zijn deugdelijkheid al decennia lang heeft bewezen ! Het is alleen te danken aan het nooit genoeg dat u meer melk uit de koe wilt halen dan er in zit! Weet dat de koe zal stampen...of sterven, en in beide gevallen hebt u geen melk meer.
Oh ja, stakingen veroorzaken rimpels in het spiegelende oppervlak van de maatschappij, maar het zijn dezelfden die het oppervlak anders doen glanzen en mooi en leefbaar maken !
Ik heb schrik van wat ze doen, want ik ken de geschiedenis, Daens is niet zomaar een film, zomaar een boek, het gaat over een werkelijkheid, een werkelijkheid die ook jij wellicht niet terug wilt. Want het was een verdomd slechte tijd voor de werkmens, maar de stijgende onrust, de groeiende woede liet ook u niet met rust !
Ik pleit voor de vrede, voor het overleg... en laat de staking bestaan, als olie die de maatschappij smeert.
Sorry, ik heb me lang ingehouden voor ik eens daarover in mijn pen klom, maar ik zie wat er bezig is, en ik weet wat daar de enig mogelijke vrucht van is: haat en geweld.
We hebben het zo goed, met zijn allen...
tot de volgende ?
Bedrijven verhinderen de stakingen bij deurwaardersexploot.
In feite verhinderen ze alleen dat de stakers de werkwilligen pogen te overtuigen tot staking. Maar ik vrees dat dit in werkelijkheid hetzelfde betekent.
Ik herinner me een algemene staking. Daags voordien was er nog maar een vergadering om de laatste afspraken te maken, wie waar zou staan, wat wie zou doen en zo voort... In de grote bedrijven ging dat makkelijk, en waren er vrijwilligers genoeg om te posten en de werkwilligen te overtuigen, maar in de kleine bedrijven ging dat niet zo hendig, want daar werkt de arbeider niet bij een directeur, maar werkt hij bij Jan of bij Piet, de relatie met de werkgever is heel anders dan in die grote boetieken... En je hebt dan wel heel wat redenen om op te treden tegen de algemene gang van zaken, maar als je baas geen baas is, maar Piet, dan ligt dat niet zo makkelijk, en lijkt het allemaal plots veel persoonlijker.
Dat was de eerste keer dat we tot de simpele oplossing kwamen, niet aan de bedrijven te posten, maar aan de ingangen van de industriezones... Dan was die confrontatie met Piet er niet bij, en konden ook de mensen uit de kleine bedrijven , zonder persoonlijk te worden, makkelijk met de anderen mee hun ongenoegen uiten tegen de gang van zaken.
In feite is de staking daar voor een groot stuk op gebaseerd ! Wat doen die stakersposten, die praten in op de werkwilligen, werkwilligen die veelal niet echt werkwillig zijn, maar die het inpraten dankbaar gebruiken om mee te protesteren tegen de gang van zaken, waar zij helemaal niet gelukkig mee zijn, maar waar zij niet de moed hebben om dat duidelijk te manifesteren. Echte werkwilligen gaan toch door het cordon. Maar in werkelijkheid zijn er dat niet zoveel.
Het systeem werkt op die manier perfect.
Zelden of nooit zijn er moeilijkheden, en eigenlijk voelt iedereen zich goed bij het systeem.
Waar het bedrijven zijn die met publiek in aanraking komen, zoals, de luchthaven, de spoorwegen, winkels... krijg je een derde speler er bij, en dat is er een die niet geïnteresseerd is in de basis van de betwisting, maar er komt om bediend te worden, en die zich het slachtoffer voelt van de staking.
Eigenlijk is dat altijd en overal zo, maar in dergelijke bedrijven is de confrontatie met de cliënt rechtstreeks, in andere bedrijven niet, en daar lijkt het plots niet mee te spelen. Maar het is er wel, even goed... Als de bouw stilligt, moet de bouwheer langer wachten voor hij zijn woning kan betrekken, als de hoogovens stilliggen zullen er heel wat bedrijven stil vallen bij gebrek aan grondstoffen, en zul jij wat langer moeten wachten op je nieuwe auto... Maar dat valt niet zo rechtstreeks op.
Daar spelen de media, en vooral de rechtst georiënteerde, van, om die gevolgen dik in de verf te zetten, en de maatschappij als slachtoffer van die stakers, die plots een aureooltje krijgen van aggressors, aan te wijzigen als bron van verstoring van het "natuurlijke" evenwicht der maatschappij.
Al die zaken hebben er toe geleid, in deze steeds rechtser wordende maatschappij, dat men nu het stakingsrecht aan het ondergraven is.
Maar wat zijn de gevolgen ?
Eigenlijk is de staking het enige echte wapen van de arbeiders en bedienden. Veel meer zijn er in werkelijkheid niet. Het is niet alleen de laatste reddingspoging, het is in feite ook de enige. Alles wat wij nu hebben als overlegmaatschappij, bestaat bij monde van de dreiging met het stakingswapen.
Zo lang bestaat dit wapen nog niet ! De staking alsdus wel, er zijn stakingen bekend bij de bouwers van de grote pyramiden, maar het stakingsrecht, dat bestaat nog niet zo lang. Evenmin het feit dat de arbeiders zich verenigden en een kas aanlegden, om de stakende leden toe te laten verder te leven. Dat geheel bleek, eenmaal het er was, te leiden tot een vlot lopend systeem, waaruit het nieuwste fenomeen ontstond: het overlegsysteem.
Dank zij die ontwikkeling, kenden wij eigenlijk nog heel weinig echte sociale onrust. De stakingen die we nu kenden waren netjes ingericht, en hoorden bijna rimpelloos in het systeem, in die zin dat zij ergens de olie vormen om het betere systeem, het overleg, in leven te houden.
Dat men nu dit systeem verhinderd, kan leiden tot verschrikkelijk dingen ! Op die manier valt niet alleen het stakingsrecht, maar meteen zwakt het overlegsysteem in dezelfde mate af, en dreigt men terug te keren tot een systeem waar de arbeider niets meer is dan een productieelement. Een ding, een vervangbaar onderdeel.
En dan zijn we weer aan af. Of zoals bij Monopoly, terug aan de start. Want denk maar niet dat de massa arbeiders en bedienden terug zullen vallen in de rol van het begin van de industriële revolutie ! Toen zijn ze, in verdomd moeilijke omstandigheden, rechtgekrabbeld, en hebben met bloed en tranen hun rechten veroverd.
Zij die nu het systeem willen terugdraaien naar toen, willen niet beseffen dat zij met dezelfde beweging ook de kraan opendraaien naar geweld, opstand, doden. Bovendien hebben zij nu niet meer te doen met een bende uitgehongerde ongeletterden, nee, ook de arbeiders kennen hun geschiedenis, en weten hoe ze indertijd het systeem naar een rechtvaardigheid dwongen.
Wee u, als gij probeert terug de arbeiders te knechten, gij zaait storm en ontij !
Wee u, want ge zijt bezig heel de maatschappij te ontwrichten !
Het zal u lukken, net zo lang tot de gemoederen zo verhit raken dat de ketel ontploft !
We hebben nu een systeem die zijn deugdelijkheid al decennia lang heeft bewezen ! Het is alleen te danken aan het nooit genoeg dat u meer melk uit de koe wilt halen dan er in zit! Weet dat de koe zal stampen...of sterven, en in beide gevallen hebt u geen melk meer.
Oh ja, stakingen veroorzaken rimpels in het spiegelende oppervlak van de maatschappij, maar het zijn dezelfden die het oppervlak anders doen glanzen en mooi en leefbaar maken !
Ik heb schrik van wat ze doen, want ik ken de geschiedenis, Daens is niet zomaar een film, zomaar een boek, het gaat over een werkelijkheid, een werkelijkheid die ook jij wellicht niet terug wilt. Want het was een verdomd slechte tijd voor de werkmens, maar de stijgende onrust, de groeiende woede liet ook u niet met rust !
Ik pleit voor de vrede, voor het overleg... en laat de staking bestaan, als olie die de maatschappij smeert.
Sorry, ik heb me lang ingehouden voor ik eens daarover in mijn pen klom, maar ik zie wat er bezig is, en ik weet wat daar de enig mogelijke vrucht van is: haat en geweld.
We hebben het zo goed, met zijn allen...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)