weet je

Weet je waarom het meest kinderen zijn die geplaagd worden door middenoorontsteking ?
Nee ?

Alleen kinderen geloven linkeroor, middenoor, rechteroor...

Met zo'n onbenulligheden heb ik mijn nacht gepasseerd... Niet dat ik niet geslapen heb, maar het was bijna 1 uur vanmorgen toen ik de slaap vond, netjes heel klein opgevouwen onder mijn hoofdkussen.

De pijn is iets beter, en bij mijn buur heel wat beter. Ik hoor ook Anny niet meer klagen van haar rug, want gisteren had zij ook pijn, zoals iedere week na het kuisen van de woonkamer. Vroeger was dat een fluitje van een cent, nu doet ze dat in vier, vijf keer, met telkens een bekom-periode er tussen. We worden oud...

de zon schijnt zelfs, ook al hangt er nog een koude morgennevel over de velden die het silhouet van de bomen zacht vergrijzelt. Eigenlijk is het wel mooi zo, een haast feeërieke sfeer, je zou niet schrikken als elfen en trollen plots joelend voorbijkwamen. In zo'n weer zou een mens de efteling moeten kunnen bezoeken, het prachtige park, mede ontworpen door die grandioze tekenaar Anton Pieck...Met zo'n weer zou je bijna kunnen geloven in wat je daar ziet...zo zachtjes in een bijna ouattenzachte geluchte. Het is een weer om te dichten of om van dichters te genieten... Hé, dat doet er mij aan denken, ik vond op een site over de nederlandse taal ook iets over dichters, en daar vond ik ook Jacques Perk met zijn Iris, maar daar bleek dat er blijkbaar meer dan één versie van bestaan, want het week af van wat ik ooit van buiten mocht leren...
Ik ben geboren uit zonnegloren, en zucht van de ziedende zee
die omhoog is gestegen op wolken van regen, gezwollen door wanhoop en wee...
Heerlijk, maar blijkbaar niet juist of niet alleenstaand ???

Heb je al gehoord van de nieuwe tv-zender ? Nee, hol niet naar je tv, het is hier te vinden, hier op je pc ! Een van de uitbreidingen van het terecht beroemde seniorennet van Pascal Vyncke...
www.kanaal50.be je moet het echt eens bezoeken, nee, het is niet alleen voor de senioren, het is voor iedereen de moeite, hopelijk is het een blijvertje, en houd men het doel vast om steeds meer en steeds nieuwe nuttige filmpjes aan te bieden ! Tot nu toe is het prachtig !

Je vind er van alles wat, het zijn bijna allemaal demonstratiefilmpjes, zo heb je er eentje dat je zeker eens heel aandachtig moet bekijken, een deskundige en goede uitleg wat je moet doen als iemand zich verslikt... Echt goed en professionneel !

Mensen die iets bij willen leren op gebied van taal en eigenlijk van bijna alle schoolvakken, kunnen dan weer terecht op www.wjsn.nl daar vind je een schat aan informatie over alles en nog wat, misschien nuttig als je de kinderen of kleinkinderen eens moet helpen aan de schooltaken? Maar ook een bron van wetenswaardigheden...Ik, als taalfanaat heb al uren en uren in de taal, de geschiedenis van het geschrift en dergelijke meer zitten grasduinen... Weet jij wat de oudste geschreven taal is ??? Daar kun je vinden dat ze er ook nog niet helemaal over eens zijn, maar dat europa een van de serieuze kanshebbers is... Dat wist je niet hé? Ik ook niet, ik dacht aan het soemerische spijkerschrift, maar dat is blijkbaar al lang niet meer in de rij van de kandidaten opgenomen als oudste bron van geschreven taal... De geschiedenis van de geneeskund is ook ietw waar ik heb in zitten genieten... Je moet echt eens rondstruinen op die site, je vind zeker iets wat je interesseert !

Ik heb ook nog een nieuwtje speciaal voor Claude, in het boek van de Brusselse trams heb ik een foto ontdekt waar trein en tram op dezelfde sporen reden en elkaar aanvulden in één netwerk ! Je moet echt eens zien hoe tram-achtig die treintjes dan waren ! Of heb je die dingen ook al in jou verzameling van treinen? In de oude foto's die ik heb van wat men de stoomtram pleegde te noemen, zie ik in feite ook veel meer gelijkenis met een trein dan met een tram...Blijkbaar was er in de tijd veel meer sprake van verschillende maatschappijen dan wel van verschillende soorten machines ... Of heb ik het mis ?

Ik heb in opdracht van de lessen die ik volg, eens Luc Tuymans opgezocht, dat zou nu dé kunstenaar van hét ogenblik zijn in onze contreien... Ik vind er iets bizars aan. Als ik bv naar de val van icarus kijk van Breugel, of de kruisafneming van Rubens, of naar de Desmoiselles d'Avignon van Picasso, dan vertellen die schilderijen me een verhaal... Bij Tuymans is dat omgekeerd: hij vertelt een verhaal, en schildert er dan een illustratie bij. Bizar.
Een van zijn gekendste werken is dat lampadairke gemaakt uit mensenhuid, met zichtbaar het getatoeëerde nummer van de krijgsgevangene, wat de ijzige induk wekt dat het een lampke betreft met een beperkte en genummerde oplage... Het schilderij hoort echter bij het verhaal dat hij vertelt over de uitroeiingskampen, en is eerder een illustratie dan een op zich staand werk. bizar en beklijvend, maar in samenhang met het verhaal...
Bijna al zijn werken zij zo, sterk gebonden aan zijn verhaal. Pictoraal zijn ze meestal sterk, maar hij zwakt de kleuren af alsof ze allemaal in een mist gevat zijn, of als een verbleekte foto.
Het is niet echt mijn ding, maar toch spreken ze mij aan, maar ik denk dat het alleen zo is als je ook het verhaal kent...omgekeerd van de verhalende schilderijen die we gewoonlijk zien.

Ik heb al een idee om een werk in die richting te maken, en tezelfdertijd te protesteren tegen de verhalenbinding...
Het is gek, als ik mij dwing om vanuit een andere kunstenaar te werken, dat ik dan bijna altijd groei naar een werk waarin ik wel de elementen opneem, maar waarbij ik ook een soort verzet pleeg tegen... Ook de studie over Klimt leidt mij tot een idee, waarbij ik zijn manier van werken omzet in een totaal ander beeldvorming...Of is dat precies wat ik moet doen? We horen het wel in de volgende lessen reeks...

Ik ga stoppen voor vandaag, ik dwaal veel te veel van de ene idee naar de andere, maar wellicht ben je dat al wel gewoon van mij...

tot de volgende ?

solidariteit

Sinds een paar dagen is mijn buur solidair.
Ik heb de ingeving die tot de solidariteit leidde enkele nachten geleden gehoord ! Hij jubelde enkele keren, en sindsdien hoort hij ook tot de ruglijders (leiders ?)... Hij kreeg al een pikuurke, maar 't is nog niet voorbij, en bovendien slecht gepland ! Hij gaat binnenkort op verlof ! Je begrijpt er niets van, ziek worden vlak voor de congé...
Hopelijk gaat het vlug over, want ik stel geen prijs op die vorm van solidariteit, ik voelde mij vanmorgen daardoor verplicht ook veel pijn te hebben, en ik ga ook op verlof volgende week, met de bond van de gepensioneerden van ons werk... Stom. Straks zit ik daar in dat hotel niet alleen te zitten te zitten, maar ook nog met pijn, en als ruggesteun héél ver weg een buur die mijn gevoelens deelt.
Eddy, zorg maar dat 't rap gedaan is, misschien gaat het dan ook weer iets beter bij mij.
Ik denk dat het nog steeds de naweeën zijn van mijn les, maar bij Eddy is het 's nachts geb...Hé, als het is wat ik denk...een kermis is een geseling waard hé ! Maar nee, 't zal dat niet zijn, 't was midden in de nacht en die sotterijen zijn ze ook al voorbij om midden in de nacht nog eens de grote manoeuvers te doen...

Maar met deze zit ik hier toch maar weer krom achter mijne kwampjoeter. Mijn gebuur ook, want ik kreeg al enkele moppen doorgestuurd.

Volgende keer ga ik in de les aan een tafel alleen zitten waar ik plaat heb om te leunen, want nu kon ik dat niet naar behoren, en ik zit al heel den tijd met de gevolgen. Sorry, ladies, mijn rug gaat voor...

Gisteren hebben ze op de tillesivie weer eens verkondigd dat het vandaag zonnig zou zijn... Al iets gezien ? Ikke niet, 't is niet aan 't regenen, maar zonnig is het ook niet.

Gisteren met Anny boodschappen gedaan. Ik sta in voor het fruit (met uitzondering van de druiven is het dan ook allemaal voor mij...)Ik vond in de Colruyt geen honingmeloenen, en na navraag waren er geen ter beschikking, dus ikke naar de Aldi...geen honingmeloenen, dus naar de Liddl, daar waren er gelukkig wel. Ikke content. Ik eet heel graag meloenen, maar alleen als het lekkere zijn, en de enige lekkere meloen is de honingmeloen, zowel de groene als de gele. Ik weet wel dat iedereen hier steevast naar de cavaillonnekes grijpt, maar ze hebben dik ongelijk ! Neem eens een van die lekkere gele honingmeloenen in de Lidll, daar liggen ze regelmatig, en geniet...je zult nooit nog de andere nemen !

Het was nochtans niet leuk om te winkelen, ik had veel pijn, maar ik eet per dag toch zeker drie an vier stuks fruit, in de winter wat minder, maar in de zomer geniet ik van het fruit en de groenten. 's Middags neem ik twee brokjes aardappel, een stukje vlees, en vul de rest van mijn bord met groeten, en soms neem ik er nadien nog wat groenten bij... Ik hou vooral van rauwe groenten, salade, witlof, tomaten, wortelen geraspt en dergelijke meer... Ik vulde eens een vragenlijst in op mijn pc, en daaruit bleek dat ik een zéér gezonde eter was, alleen lijkt dit niet te resulteren in een slanke eter... Als we eens bezoek hebben, dan zit ik dikwijls met verwondering te kijken wat die slanke mensen allemaal op eten... Het is raar...

Ik denk dat mijn dik zijn nog steeds een erfenis is van toen ik klein was, ik was zeer veel en zwaar ziek, maar ik kon, ook al had ik koorts, toch steeds goed eten. Ik werd daartoe aangezet door de huisdokter en ons moeder, want dat moest mij "er door" halen... En het is gek, maar als ik vaststel dat ik plots meer begin te eten, onweerstaanbaar, dan weet ik dat er een of andere ziekte op komst is...en ja hoor, enkele dagen later zit ik met de griep of een zware valling of iets dergelijks. Mijn lichaam heeft geleerd te reageren tegen ziekte met meer eten. Ik lees en zie aan andere mensen dat iedereen bij ziekte minder gaat eten, ikke meer... Gelukkig is dat niet zo met mijn rugpijn. Maar ja, ik heb altijd gezegd en zeg nog, dat ik niet ziek ben, ik heb pijn, en die pijn verhindert mij iets te doen, maar ik ben niet ziek, ik heb geen koorts of zoiets...En als ik bij de hartspecialist ga, dan zegt hij me steeds dat ik een gezonde kerel ben...en dan zeg ik maar een beetje immobiel, en dan glimlacht hij en zegt dat ik wat zijn vak betreft gezond ben... Oef, toch nog iets dat ok is.

We zijn begonnen aan de herfstststst...ssst...we moeten bijna dagelijks de blâren van de visvijvers scheppen. Op mijn oprit liggen de noten te rapen... Je weet wel, die dingen waarvan we vroeger dachten dat er eerst een nacht vorst moest over gegaan zijn...
De enige vorst die we nu nog hebben zit in Laken, en is helemaal niet zeker dat hij ook zal mogen blijven, zoals ze nu bezig zijn te wurtelen in de polletiek, is er alle kans dat we binnenkort een vorstvrij land zijn... Dan zullen we pas gelukkig zijn, als we een hele hoop ex-presidenten en hun familie mogen onderhouden en beschermen... Of dachten die idioten dat die presidenten goedkoper zouden zijn??? Vergeet het maar, en kijk eens in de landen rond om hoe het daar gaat.

En denk niet dan je dan geen Laurentjes meer zou hebben, nog eens, kijk eens naar de landen die de "gelukkige" bezitters zijn van presidenten...

Ik ben royalist, maar alleen om dat ik overtuigd ben dat dit een pak goedkoper is, en veiliger voor de democratie.Voor de rest laten de Coburgs mij totaal onverschillig, en heb ik er veel minder eerbied voor dan voor de man die mij hier komt verlossen van mijn huisvuil, want die kan ik niet missen...

Ik ga stoppen, ik ben moe en heb pijn
tot de volgende ? Oh ja, begin volgende week ben ik er dus drie dagen niet hé !

Bijleren...

Gisteren namiddag ben ik voor de eerste maal naar de les geweest over kunstschilderen (ziekenzorg).Ik was daar zo niet als eerste, dan toch gelijktijdig met een madamke als eerste... We maakten kennis, ook met de vrijgestelde en met de lesgever, en stilaan drupten de volgende deelnemers binnen...en bleek ik daar helemaal alleen tussen allemaal dames te zitten, en vermoedelijk ook als ouderdomsdeken (tenzij een van die dames plastische...je weet maar nooit vandaag de dag)

Ik was netjes aan een tafel gaan zitten, de met mij binnengekomen dame kwam er bij zitten, en ieder er na volgende ook...Gelukkig kon je maar met zes aan die tafel en waren er enkelen genoodzaakt ergens anders te gaan zitten. Ik voelde me een bedreigde minderheid...

Uit de voorstelling bleek dat ik zowat de enige was met wat teken- en schilderervaring...en dat bleek ook uit de eerste oefeningen...het indelen van het werkvlak in grote kleurvakken (voor de gelegenheid in grijstinten met potlood)

Sommigen snapten de bedoeling niet meteen, en anderen namen een foto met een strak lijnenspel, denkend dat ze daar het makkelijkste onderwerp hadden gevonden, omdat ze niet zagen dat daar nog veel meer dan anders de juiste verhoudingen primordiaal waren. Niettemin leek iedereen heel tevreden van de les, en had het gevoel bijgeleerd te hebben. Ik ook ! De leraar leerde mij enkele knepen om eens de zaak anders te bekijken en zo makkelijker de grote vlakken te zien en niet de details...Want dat is exact wat mij hindert, ik wil altijd te gedetailleerd werken, en verlies daardoor iets van de spontaniteit die een werk doet leven. Ik heb de indruk dat ik er heel wat kan bijleren. Jammer dat ik de tweede les al moet missen...ik zit dan namelijk in de ardennen met de bond van de gepensioneerden van mijn werk... Voor mij minder plezant dan voor Anny, want ik blijf altijd in het hotel terwijl Anny met de rest geniet van de steeds mooie uitstappen, iets wat ik helaas niet aankan. Maar ik heb wat huiswerk gekregen...kan ik misschien zelfs ginder wat oefenen...

De les (en de dames) vielen dus best mee, en alras was de sfeer goed, en hoorde je alleen de potlood en het papier...en bij sommigen luid zuchten... Misschien zullen we niet uitgroeien tot kunstenmakers, maar we zullen allemaal heel wat bijleren om voor onszelf mooie dingen te maken en onze tijd te vullen. Enkele data van de cursus moesten verlegd worden, en de leraar vroeg of we op datum x en y tijd hadden...Ik grinnikte en zei dat één van mijn problemen was dat ik te veel tijd had...bijna al de dames knikten, ze kenden dat blijkbaar ook...

Vandaag schijnt de zon, wel wat waterachtig, maar ze is er... Als ik richting Horebeke kijk zie ik alles tegen een helwitte hemel heel scherp afgelijnd staan. Gek, het licht die de kleuren geeft, neemt ze dus ook weg als je in de richting van de bron kijkt. Als de zon er zelfs vlak achter zit, dan heb je soms dat de grenzen van de huizen, bomen vervagen in het te helle licht en staan te dansen.. Licht is een gek iets, denk maar eens aan de asfaltbanen...als je in felle zon rijdt, dan zie je soms dat het asfalt voor je uit precies verandert in een natte baan, of soms zie je de lucht boven de baan dansen...Ook mooi is het om in een fijne streep licht te zien hoe het dwarrelende stof plots een kick krijgt als het in het warme zonlicht komt... Het lijkt of dode stof plots tot leven komt...

Als je in de nacht naar de hemel kijkt met de ogen van een kind, dan zie je geen oneindige diepte , geen heelal, maar een zwarte zoldering met kleine gaatjes in waar het zonlicht doorheen komt...Je vraagt je af wanneer en hoe dat dak boven je is gezet...Niet hoe diep en hoe groot het heelal is...
Wij zijn zo vertrouwd met de "aardbol", maar zijn vergeten dat wij ooit als kind verwonderd hebben geluisterd en gekeken naar die uitleg...
Waar ik naar toe wil is proberen die kinderlijke verwondering terug te vinden...De wereld van het kind is niet complex en beperkt zich tot zijn omgeving... iedere stap verder is een exploratietocht, een verkennen van het onbekende...
Kijk eens hoe een kind vol aandacht naar een vlieg kijkt, het wil vastnemen om het van dichtbij te bekijken, in zijn mond wil stoppen om het te proeven, vol verwondering luistert naar het geluid van de dikke bromvlieg... Wij stoppen zo'n tabula rasa in een auto en vliegen door de straten zo'n massa gegevens loslatend op een kind...Mocht men het met ons doen, we zouden vol schrik roepen om te stoppen...ons te laten bekomen...
Kijk eens naar de angst van de mensen in de negentiende eeuw voor de trein, hoe voor de auto's in de stad een man met een bel moest lopen om iedereen te verwittigen voor het gevaar, net alsof die dingen dan geen lawaai genoeg maakten...en wij stoppen een kind, een maagdelijke computerschijf plots vol met data...en we denken er niet aan dat wij zelf bij zo'n plotse ervaring, zo'n massale inbreng van zoveel beelden en gegevens, dat wij tilt zouden slaan...En het stopt niet! Toen ik klein was (héél lang geleden) kon je nog kind zijn, kon je de wereld nog verkennen, kon je nog in een boom kruipen en vol verwondering het verschil leren tussen een merelenest en een lijsternest. Nu denken de kinderen dat melk uit een doos komt...Zij hebben de kans niet gekregen om de wereld te ontdekken op hun eigen tempo...

Wij zijn verwonderd en verontwaardigd als een kind dan een ander kind met een mes in de keel steekt...maar we toonden hem via tv en virtuele spelletjes die wereld, waarin je na de dood op escape drukt en herbegint... Waar begint en eindigt voor zo'n kind het virtuele en waar begint en eindigt het reële ??

Oh, ik praat het niet goed, maar vraag gewoon of we niet een beetje de schuld zijn ? Ik hoor mijn kleinkinderen spreken van vampiers alsof ze er iedere dag mee te maken hebben, en zeg hen dan dat dit maar film is, maar televisie, dat dit niet echt is, en ze zeggen dat ze dat wel weten, en praten voort over die wereld die voor hen een bijna-realiteit is...

Oh, ik weet, ook ik bouwde als kind een hele wereld op van irreële zaken, maar dat was dan onze eigen fantasie, zelfs voor ons onwerkelijk, droom...Nu fantaseren ze niet echt, ze fantaseren met vertrouwde beelden...er hangt een zweem van echtheid op...

Soms vraag ik mij af of de kinderen die opgroeiden met Sponge, de levende spons, zouden schrikken als de spons in de gootsteen hen zou aanspreken... en vol verwondering keek ik naar de intens mooie filmpjes van spelende kleuters die ongeweten gefilmd worden, en waar plots hun teddybeer hen aanspreekt...Ze zijn niet verwonderd ! Geen moment ! Ze zitten in de leeftijd waarin alles nieuw is, alles wonder is, en eentje meer of minder...

Doen wij het wel goed ?
Is onze wereld nog echt een wereld om in te leven ?

tot de volgende...

taal

Ik heb u al gezegd dat ik een beetje verliefd ben op taal, op klank en klemtoon, op woorden en woordspelletjes...
Ik heb hier binnen handbereik staan: de dikke vandaal, een synoniemenwoordenboek, een ethymologisch woordenboek en een spreekwoorden, spreuken en zegswijzen-boek...
En nog is dat mij niet voldoende, en laat ik alle remmen los, en maak zelf woorden, omdat die mij op dat moment echt weergeven wat ik voel, wat ik denk, wat ik bij de lezer wil losweken.
Soms zijn het geen nieuwe woorden, maar lichtjes vervormde of beklemtoonde woorden, zoals herfststst en "hij hoordege niet goed" (waarin ik dan derde en tweede persoon in één vorm giet); dat is voor mij het leven in de taal.
Als we Gezelle de grootste van onze dichters noemen, dan is dat wellicht ook te danken aan het feit dat hij niet alleen met rijm werkte, maar ook enorm veel belang hechtte aan klanken en klankkleuren, bovendien was hij een voorloper, en lang voor Van Ostaeyen schreef hij gedichten waarin hij niet alleen de klank maar ook de vorm weergaf van zijn onderwerp.
Lees maar eens zijn werk over de gierzwaluwen, in zijn oorspronkelijke vorm stonden de talrijke zie, zie zie...in de vorm van een zwaluw geschreven. Hij vertaalde daar niet alleen het geluid van de gierzwaluw tot een zie, hij beeldde ook de zwaluw zelf uit, precies zoals Paul Van Ostaeyen zijn woord vallen ook letterlijk in een neerwaartse vorm noteerde. Het schrijfprogramma van mijne blog laat niet toe het voor u aanschouwelijk te maken, maar hopelijk heb ik het u duidelijk gemaakt.
Gezelle schreef ook met eigen woorden, niet-west-vlamingen zeggen dat hij westvlaams schreef, maar westvlamingen vinden in zijn teksten woorden die niet tot de gewone taal behoren (behoorden - want een deel van de woorden is via gezelle aanvaard geworden...). Hij speelde dus werkelijk met klank en kleur, ik ben geneigd te zeggen met de geur van de woorden.
Als ik daartegenover een Willem Elsschot stel met een zeer beheerst taalgebruik, dan zet ik plots een heel nieuwe wereld voor je open! Je ziet dat ook met de correcte woorden uit het woordenboek, toch een enorme taalrijkdom met volte van smaken en geuren en gevoelens mogelijk is, maar dan alleen bij mensen met een enorme woordenschat, met bij wijze van spreken een dikke vandaal in zijn hoofd ingebouwd, en gebruiksklaar... Dat je geen enkele moeite hebt zijn werken en gedichten te lezen, betekent dat deze woordenschat op zijn minst latent bij ons aanwezig is...alleen wij gebruiken niet dagdagelijks dat enorme pakket woorden. Ik meen mij te herinneren dat wij bij gewoon taalgebruik zo'n 1200 woorden gebruiken...als je daar de dikke Van Daele naast zet...dan weet je dat we eigenlijk onze taal schromelijk te kort doen. Ik hoop dat ik in en met mijn blog iets verder ga dan de dagdagelijkse 1200 woorden, en u misschien op die manier ook een beetje leer spelen met klankenkleuren...of is dit teveel eigenwaan?
Nu, het doet er ook niet toe...ik ben verliefd, en blijf verliefd op mijn taal in het bijzonder, en op alle talen die de mens zijn geestesrijkdom verschaffen.
Laatst zaten we naar een feuilleton op tv te kijken, toen Anny plots vroeg of ik wilde voortkijken naar iets waar de onderschriften ontbraken... Ik had er nog niet op gelet, ik was blijkbaar in het engels aan het volgen, zonder dat ik me daar bewust van was...en anderzijds heb ik ooit naar een japanse film gekeken, en ik weet nog dat ik ganse stukken tekst heb gemist, gewoon om dat ik geboeid was door de klanken van deze vreemde taal... In mijn oren klonk het of ze voortdurend ruzie aan het maken waren... Ik was dan ook verbaasd toen ik in de lange wachtende rij voor het Vaticaans Museum de japanners voor en achter ons hoorde praten met lieve zoete klanken... Blijkbaar speelden die filmakteurs hun rol zoals je hier wel eens liefhebbers heel geaffecteerd en heel overdreven hoort akteren... Taal...om bij weg te dromen...
Heb je ook al eens vastgesteld dat je heel makkelijk kunt horen aan de mensen van welke streek ze zijn? Het accent van Dendermonde is heel anders dat dat van Aalst en Oudenaarde... Ik hou er van!

Sjongejonge, hoelang zit ik hier nu al papier (sorry, virtueel papier) vuil te maken over taal, en hoe dikwijls heb ik reeds ditzelfde stokpaardje bereden? Maar ja, waar het hart van vol is... en ik voel mij vandaag weer happy: Het rapport van de dokter was gunstig voor Anny !

Blijkbaar lig ik aan de basis van haar plotse bezwijming... Ik was al maanden aan het zagen dat ze moest verminderen met haar dagelijkse slaappilletje, en ze heeft het gedaan. Blijkbaar is een dergelijke verslaving echt een verslaving, en moet je dat geleidelijk afbouwen.... De slapeloosheid en de zenuwen over ieder moeilijkheid en moeilijkheidje van Veerle hebben blijkbaar een lichte aanval van epilepsie veroorzaakt. Daar alle onderzoeken echter wijzen op een volkomen gezond- zijn, moet ze niet meer terug naar de dokter, tenzij ze nog eens zoiets zou hebben... Goed nieuws dus.
Enne... als je zelf ooit van de verslaving aan slaappillen wil af geraken, vraag het eerst aan je dokter, bij sommige mensen is het slaaptekort erger dan dat het pilletje slecht is... Waarvan akte.

Voila, deze namiddag trek ik voor de eerste maal naar de les van ziekenzorg....

tot de volgende ?

vuurwerk

Gisteren, pas in bed, een grote donderslag, tedju, 't is kermis Mater, en 't is vuurwerk... Het was dat lawaai dat ons er deed aan denken, we hadden inderdaad een tijdje geleden een foldertje gehad, maar we zijn nooit kermisgangers geweest, dus was dit direct verticaal geklasseerd...
Veerle kwam vandaag verslag doen, er stonden heel wat mensen van de wijk, buiten voor hun deur, meest in pyama, naar het dorp te kijken, waar het vuurwerk grotendeels zichtbaar was...

We zijn dus niet alleen die weinig betrokken zijn met kermissen, maar allee, de dieë kwamen nog voor de deur staan, wij deden zelfs die moeite niet.

Eén was er waakzaam, Bobby, zat angstig rechtop in zijn mand, zolang het vuurwerk bezig was !

Vroeger was ik te zelden thuis om echt bij het dorpsleven betrokken te zijn, en nu ik thuis ben, is het de pijn die me verhinderd er bij te zijn. Maar als ik heel eerlijk ben, het zegt me ook niet zoveel meer...Het is precies of dat na het overlijden van Koen, ons "openbaar leven" geëindigd is. Ik weet, het is dwaas, maar het is zo. Er is niets dat ons nog echt aanlokt om bij de mensen te zijn. Ik denk dat het minder zo is bij Anny dan bij mij, maar ik voel dat ik mij van langs om meer aan 't afzonderen ben van de wereld. Ik weet dat dit niet goed is, dat ik dat niet mag doen, maar toch... Het raakt mij niet meer, het is allemaal zo onbelangrijk geworden.

Ik weet niet of het de dood van Koen is, of mijn ziekte, of beiden, maar ik leef dag in dag uit, en probeer vooral me niet te vervelen. En hoe gek het is, het stilvallen na mijn diarree lijkt permanent te worden, zonder dat ik er tegen vecht. Ik ga het moeten in andere gaten gieten, dat is en kan niet gezond zijn. Ik moet weer in gang schieten, ik moet me verzetten tegen de stilstand, tegen het oeverloze niets...

Ik ben blij dat ik deze blog heb, en dat dit voor mij nog steeds een soortement verplichting vormt. Het is momenteel zowat het enige wat ik nog "presteer". Ik heb mij nu ingeschreven in een cursus van ziekenzorg, om me te dwingen weer in gang te schieten. Het enige wat nog aktief is in mij, is mijn kop... Ik lees, ik fantaseer, en nu en dan krabbel ik wat op papier, maar verder dan een schetsje raakt het niet. Ik ben bezig aan een werk op koper, maar ook dit gebeurt telkens met tussenpozen van enkele dagen tot een of meer weken... Ik weet dat ik maar enkele uurtjes kan bezig zijn, maar het lijkt mij niet meer de moeite om er aan te beginnen... Ik heb er al aan gedacht om mijn dag anders in te vullen, en meer afwisseling te brengen in mijn aktiviteiten, om zo de lichamelijke pijn te minderen terwijl ik toch bezig zou blijven, maar het lijkt me zo onzinnig om aan iets te beginnen als ik het maar voor minder dan een uurtje kan volhouden. Ik weet dat ik daar naar toe moet, maar de brug is nu nog te ver.

Hoor mij hier klagen, terwijl er anderen zijn die er veel erger aan toe zijn dan ik, en die toch voortdoen...

Dat het weer rot weer is zal er wellicht ook op werken, maar ook dat is geen echte reden.

Ik zie gele blâren aan mijn linde, en op mijn oprit liggen reeds de eerste noten. Veel te vroeg. Ik heb nog nooit zo veel peren gehad op mijn perelaarke, maar ze vallen bijna allemaal af, rot, doorstoken. Ik heb ieder jaar onbespoten peren gegeten, maar nu lijkt het dat mijn perelaarke massaal is aangevallen door horden insekten en de te grote vochtigheid. Eén ding is mij opgevallen, tot nu toe heb ik hier bijna nog geen wesp gezien...Andere jaren was die een plaag, nu lijkt hij afwezig.

Anny is er blij om, want zij heeft schrik van die beesten, zij heeft een allergie, en een beet is bij haar een drama. De laatste keer heeft zij een inspuiting gekregen om de zwelling wat te doen minderen, en nu heeft ze pilletjes bij die (hopelijk) ook wat zouden helpen de reactie binnen de normen te houden. Raar is dat zij die reactie niet heeft bij bijensteken. Er is dus een verschil tussen het gift van de bij en het gift van de wesp.

Het is ook zo dat een bij je maar één maal kan steken, en dat doet hij maar bij wat hij als een erge bedreiging ervaart, want hij weet dat als hij steekt, hij ook zichzelf doodt. De angel, met een stukje van zijn achterlijf scheurt af, en blijft in het slachtoffer zitten en de bij gaat dood aan zijn wonde. Bij wespen is dat heel anders, die kunnen meermalen naeen steken, hun angel breekt niet af, en hun voorraad gift is ook groter. Wespen zijn wellicht daarom ook agressiever ?

Gek is het te zien hoeveel gift er in de natuur zit...Dieren die te klein zijn om zich echt te kunnen verdedigen hebben ofwel wapens met gift of zij smaken verschrikkelijk slecht of zij beschikken over de gedroomde camouflage, ofzelfs over alle drie. De natuur is wonderbaar. Er zijn zelfs bomen die elkander verwittigen als zij worden aangevallen ! De acacia die in Afrika nogal eens wordt gegeten door de giraffen, verwittigt op een of andere manier zijn "medestanders", en die produceren op slag een stof in hun sappen, die hun bladeren veel bitterder maakt en dus minder aantrekkelijk. Weet jij nog waar de grens ligt tussen dierlijk en plantaardig leven? Het reageren op een aanval lijkt niet meteen plantaardig hé ? en toch is het er !

Ik heb met zo iets ooit geld gewonnen in een radioquiz... De naam van het programma schiet mij niet te binnen, maar het was onder leiding van Luc Appermont dat een panel moest raden wat het juiste antwoord was op de vragen die ingestuurd werden door de luisteraars. Het was een zeer leuk programma, met uitgezochte panelleden zoals Margriet Hermans, Walter Capiau en dergelijke lolbroeken meer... Ik had een vraag gemaakt over een plant (een cycas) waar op het moment dat de planten geslachtsrijp zijn, de mannelijke plant zijn temperatuur met meerdere graden laat stijgen... Ik had de vraag grappig opgesteld, en het panel had meer gelachen dan gezocht naar het antwoord, en ik was gewonnen... (Leuk was ook de reactie van de luisteraars ! Blijkbaar was het programma ook zeer geliefd bij familieleden en kennissen, want mijn telefoon stond meer dan een uur roodgloeiend na en zelfs al tijdens de vraagstelling...)

Maar ik wilde er nu alleen op wijzen dat de natuur niet zo maar in vakjes in te delen is...De grens tussen plant en dier lijkt soms wel heel klein, en van sommige zeedieren is er nu na jaren van discussies een beslissing genomen dat koralen dieren zijn en geen planten...om maar te zeggen. Dat is het ook wat ik reeds enkele malen heb aangehaald, wat is het verschil tussen denken en instinkt, of anders gezegd, wat is het verschil tussen mens en dier ??? En ook daar lijkt de grens steeds moeilijker te bepalen, hoe meer onderzoeken men doet, hoe moeilijker het wordt om te zeggen: voila, dat is nu een mens, dat is een eigenschap die alleen de mens heeft...dat is nu verstand, dat heeft geen een dier ... Ik voel me daar niet minder door, maar wel veel nederiger... en het lijkt plots allemaal veel logischer te zijn om toch maar in de evolutie te geloven... Of is geloven nu juist het verschil tussen mens en dier ????

God jongens, ik ben weer op gang hé, ik heb het je al gezegd...Ik lees te veel, en het enige dat nog echt aktief is in mij, zijn die grijze cellen...en je kunt ze steeds beter terug vinden, ze zijn in't grijs verpakt...

tot de volgende ?

wattman

In het boek dat ik gisteren op de rommelmarkt "vond", staan niet alleen foto's en tekeningen van trams, oeroude autobussen en de eerste trolley's, maar er staan ook foto's in van stakingen, van de opleiding tot wattman...Je ziet een ganse rij ernstige mannen die allemaal gelijktijdig, op commando aan het wieleke draaien -akke akke tsjoef tsjoef weg zijn wij....
Ik vind dat een pracht van een foto, een rij fiere mannen, met hun nagelnieuw pakkie an, die bloedserieus en zeer aandachtig naar de "leraar" staan te kijken, hoe hij aan het wieleke draait, en het dan, nog steeds bloedserieus na doen...
Heerlijk ! zou Toon Hermans gezegd hebben...
Ook de foto van de kaartjesknipper, met op zijn buik een installatie om de diverse muntstukken in op te bergen, en een houdertje voor de boekjes met ticketjes...Over zijn schouders hangt een stoere cape wijd-open, hem een allure gevend van dappere ridder, en als toetje op de roomsoes, een mooie kepie met een blinkend koperen embleem...mooi, mooi...
Het was ook de tijd van de snorren... grote snorren, kleine snorren, snorren als een vélostuur, en van die kleine hitlersnorretjes, fijne snorren, dikke snorren, boersnorren en gedistingeerde snorren, snorren met woeste haren, snorren netjes in de plooi met veel pommade...Maar iedereen had een snor.
Op de foto's zie je ook dat iedere man een hoed op had, alleen het plebs, het schorum zag je met een ordinaire pet, maar al wie Heer was, of dat dacht, of zich zo wou voordoen, droeg een deftige hoed. Ze hadden allemaal van dikke lange pardessus aan, en broeken met lange enorm brede pijpen, en hier en daar een jonge kerel met een pofbroek, zoals je kunt zien bij Kuifje... Foto's uit een ver verleden...
Er zit een grote foto bij van de werken aan de Noord-Zuidverbinding. Blijkbaar is die niet geboord, maar heeft men een enorme sleuf gegraven dwars door de stad. Je ziet een ellenlange schutting om de werken af te schermen, maar die schutting is speciaal gemaakt op lendenhoogte, zodat de ganse stad kon genieten van de enorme werkzaamheden in de buik van de city...En ze staan te kijken, zo lang je de schutting kunt zien, zolang zie je ook, schouder aan schouder de nette heren met hun lange mantels en hun mooie hoed staan kijken naar de noeste onzichtbare werkers daar beneden in de put. De zakenman van toen had blijkbaar alle tijd van de wereld om eens te kijken naar het werkvolk...
Tijdsbeelden...
Ik neem een ander boek in mijn handen, "De Beste Foto's uit de 19° Eeuw", en zie dat die heertjes in alle beschaafde landen van toen, hetzelfde zijn en waren, en dat als je de rest van de wereld ziet, je armoede ziet...er is nog steeds niet veel veranderd.... Alleen de hoeden zijn verdwenen, de broekspijpen smaller, en pardessus zie je ook al niet meer...de rest....

Je ziet, foto's, vooral oude foto's zijn niet alleen een beeldje, ze zijn ook een stuk getuigenis van hun tijd. Je moet maar die oude familiefoto's eens bekijken, een stoere vader, ernstig en met snor, een ware moederkloek en daarrond de 17 kinderen van groot van achter naar klein vooraan, die krampachtig en met een starre blik in de lens staren. Dat moest ook wel in die tijd, de belichtingstijd was soms meer dan één minuut! Sta maar eens onbeweeglijk, en zonder met je ogen te pinken...Niet simpel ! Het zegt je iets over tijd toen, en tijd nu...

Daarom dwaal ik ook graag rond in de musea voor volkskunde... Een heel andere wereld gaat voor je open...

Je ziet het volk kruipen voor meneer de baron en meneer de burgemeester en meneer de pastoor en meneer... en daartussen zit dan de "gedegen" burgerij, de brouwer, de boer... en dan het kruipvolk, de knikkers, de pet-afnemers...Ze woonden in een stulpje, eigendom van de baas, moesten hun gerief kopen in de winkel van de baas...Als je goed kijkt dan zie je dat allemaal in die musea, zie je dat ook op die oude foto's...en dan is die goede oude tijd plots niet meer zo goed...Dan zie je achter de façade van de foto's plots de wereld... maar je moet wel eens goed kijken, niet kijken naar het toneel, maar achter de coulissen...

Ik hou van die boeken, ze zijn de getuigen van een voorbije wereld...Voorbij ? 't is te zien waar je woont, waar je geboren bent...want die foto's kun je nu nog nemen in India, in afrika in...in bijna gans de wereld...

En dan zitten ze hier te mekkeren over een "politieke crisis"...tju toch !

Toen ik vanmorgen het rolluik oprolde (leuk hé!) zag ik een langvermiste... De Zon !, maar het was slechts een illusie, want toen ik verbaasd met mijn ogen knipperdegede, was ze al weer weg. 't Zal wel een fata morgana geweest zijn... Ik denk niet dat dat ding nog bestaat, 't is al zo lang uit ons leven verdwenen dat het niet waarschijnlijk is dat het er nog is.

Het regent niet, het is grijs en somber, maar het regent (nog) niet !

Reeds drie van de vijf kuikens zijn bezweken, de twee overblijvende zullen wellicht blijven leven, de crisis van ziekte schijnt bezworen. En dat komt wellicht allemaal van die stink-ratten, ze doden niet alleen de kuikens, maar ze brengen ook ziekten mee. Het vergift verdwijnt nog steeds met groete massa's, ze zullen binnenkort wel allemaal weer verdwenen zijn, voor een tijdje, tot ze de maïs naast ons kippenperk ook zullen afrijden, dan komt de volgende invasie.Maar nu zijn we terug alert, en nemen maatregelen op voorhand, zodat de kippen wellicht gespaard blijven. De methode is dat er nooit eten is in het kippenhok bij nacht, en dat het eten goed afgesloten bewaard wordt. Dan leg je gift net buiten het hok, zodat de rat door de reuk gelokt wordt naar het gift in plaats van naar de kippen.. Dat we dat nu niet gedaan hebben, is door het feit dat de eerste ratteninvasie er véél vroeger was dan normaal, en dat zal wellicht het gevolg zijn van het schitterende weer in onze contreien...

Nu ja, jeremiaden helpt hier niet, sauve qui peut, en niet terugdenken aan je fouten, maar ze vermijden in de toekomst. De kippen krijgen alleen nog eten in de morgen, en dusdanig dat de etensbakken zeker leeg zijn voor de avond... De kippen zullen dit wellicht niet plezant vinden, maar 't is voor hun eigen veiligheid...Dat de vogeltjes wel aan hun eten zitten, dat kan mij niet schelen, maar dat de ratten er aan zitten en ziekten binnenbrengen, nee, dat verdragen we niet !

Ik ga stoppen, 't is voor mij ook zondag, rustdag...

tot de volgende ?

doif ies dood meneir

Bij Veerle dan, net zoals het vroeger hier was, toen onze kinderen klein waren, is het nu bij Veerle. Iedereen in de wijk die een halfdood beest vindt, brengt het bij de tweeling, de dierenliefhebbers bij uitstek...
Gisteren was er bij Michel een duif tegen zijn raam gekwakt, hij had het beestje opgeraapt en bij Veerle gebracht... 's Anderendaags lag het beestje toch dood, wellicht het gevolg van een schedelbreuk.

Vroeger was dat hier net zo. Nu de kinderen weg zijn, en wij veel minder contact hebben met de wijk, is dat niet meer het geval. De binding met de wijk, dat waren wij niet, dat waren onze kinderen, en het feit dat bijna alle andere kinderen van de wijk hier wel eens (sommigen heel veel) kwamen spelen. Vooral Bart had enorm veel vrienden in de wijk, en hij heeft nu nog altijd met enkelen daarvan regelmatig contact.

Vanmorgen zijn we voor het eerst in lange tijd weer eens naar de rommelmarkt geweest, het was binnen, in de gemeentehallen te Merelbeke. Het was niet groot, maar ik vond er enkele mooie boeken (hoe is't mogelijk hé???) Onder meer een prachtig boek over de brusselse trams en trolleys in de gouden jaren van de tram... Weliswaar "en françoise", maar de foto's en tekeningen van die oude trams, van de paardetram tot kort voor de metrowerken... Ook de oorlogsjaren met de kapotgebombardeerde tram en noem maar op. Heerlijke onderwerpen om in pyrografie te verwerken. Het was een boek van 40 euro, ik kreeg het voor 2 (twee) eurootjes...

Foto's van Station Astrid naar de Expositions à Vilvorde...In 1935 ! Ik weet niet zeker of dat dan ook al wereldtentoonstelling was, ik moet het boek nog bestuderen en lezen, en een boek lezen in een vreemde taal is niet zo evident, meestal kan ik de betekenis van onbekende woorden wel uit de context halen, maar soms moet je er een "dictionnaire " bij halen, dat leest dus niet zo vlot. Ik hoorde iemand vertellen dat hij liefst de boeken leest in de oorspronkelijke taal, en ze had het dan over engels, frans én duits... Of wel is dat een briljante talenkenner, oftewel een groter stoefer... Als ik een boek lees in een vreemde taal, dan beperk ik mij tot verklarende boeken, geen romans of verhalen, omdat ik mij niet echt kan laten wegdromen in een boek waarin de geest eerst de vertaling moet maken, voor aleer de gevoelens ook maar aan bod kunnen komen. Niets voor mij, ik moet kunnen mee-leven in een boek, als ik dat niet kan, dan is het voor mij geen mooi boek !

Als iemand dat echt kan, dan is dat normaliter maar in één vreemde taal, diverse talen zo goed begrijpen dat je je er echt kunt in inleven, dat kan ik moeilijk geloven... Ik geloof wel dat je het kunt lezen, dat je het kunt begrijpen, maar dat je er echt in kunt mee-leven, nee, dat kan er bij mij niet in !

Deze namiddag gaan we nog eens langs naar café Pallieter, je weet wel, van wijlen de spaarkas. Georgette was bij het verdwijnen van de spaarkas bang dat wij haar zouden vergeten, nou, dat doen we dus niet.

Ik heb onlangs geschreven over de ratten, welnu, ze zijn er al weer ! Ook dat is vroeger dan anders, wellicht is het ook het slechte weer die die beesten eerder dan anders naar binnen jaagt. We zij al weer twee halfwas kuikens kwijt, en dat is meer dan genoeg ! We zijn onmiddellijk gestart met vergift te zetten, en ze hebben er massaal van gegeten, hopelijk zijn we ze vlug kwijt !
Het is onze schuld, we hadden meer alert moeten zijn, en kijken of de twee potten die jaar in, jaar uit op een veilige plaats en beschut voor de regen staan, of daar al aan gegeten was... Maar ja, het is nog zo vroeg, we hadden ze nog niet verwacht !

Voila, dat is toch al wat meer nieuws dan gisteren... we zijn al weer wat bekomen.

tot de volgende ?