Martine, vermits ik jou vannacht heb horen reclameren tegen Eddy omdat hij te stillekens snurkte, heb jij ongetwijfeld ook Anny horen commanderen: "Ga 't gaan, ja, Onnozelaar !"
't Is maar om te zeggen dat dat niet tegen mij was, maar tegen de hond die weer in zijn bak zat te wroeten... Mocht ge 't niet geloven, vraag het haar maar ! Ik heb haar er vanmorgen op gewezen dat jij nu wellicht met rare ideeën zit...
Dat uit de weg geruimd, kan ik voortdoen aan mijne blog, in alle rust. Deze namiddag moet ik naar de specialist te Kortrijk, ik heb al mijn lijstje opgemaakt van alle voorschriften die hij moet maken...
Vorige week kreeg Anny en ik elk één kaartje dat we ons moesten aanbieden voor een nieuw paspoort ??? Op mijnen ouden staat dat hij goed is tot november volgend jaar ??? Bovendien zie ik dat volgens het kaartje ik er toch al 3 dagen voor ontvangst moest zijn, 't zal dus niet zo erg presseren zeker ???
Bovendien stel ik mij vragen: Die identiteitskaarten zijn niet voor niets, dat is een vermomde vorm van zware belastingen, zoveel is duidelijk. Als ze nu telkens 1,5 jaar te vroeg die kaart doen vernieuwen, dan loop ik de volgende keer eigenlijk al 3 jaar voor, de daaropvolgende keer 4,5 jaar...enz...enz... Op TV hoorde ik al dat de teruggave van de belastingen eigenlijk ook al de teruggave was van 3 jaar geleden ??? Zouden ze dat nu echt berekend hebben dat de samengestelde interest van de zogenaamde belastingsvermindering die 3 jaar bleef staan, zoveel (of nog meer ???) opbracht als die zogezegde vermindering ??? En dan hou ik nog geen rekening met het feit dat de regering de gemeenten verplichtttte om meer inkomsten te garen om zich zelf te bedruipen...(De regering geeft minder dan vroeger aan de gemeenten, terwijl de kosten voor de gemeenten stijgen (meer blauw op straat en dergelijke))...
't Is duidelijk ! We moeten weer dezelfden aan de pot zetten, dan kunnen we binnenkort leven van het hemelse water en den dauw, en wees gelukkig ! hier regent het veel ! we zullen geen honger hebben...
Wellicht zal ik morgen geen tijd hebben om enen blog te plegen, daar we Anny commissies (boodschappen voor de taalpuristen) wil gaan doen...en 'k heb de lijst gezien, ik ben nog nie weer thuis hé...
Ik kreeg van vriend Honoré de vraag niet te veel mailtjes te sturen, hij is naar Lourdes, en is bang dat zijn mailbox zou overlopen... Misschien kan hij er ginder eens voor bidden, wie weet heeft hij als hij thuiskomt een reuze mailbox...of heeft iedereen zijn vraag gerespecteerd...Ik ga in ieder geval mijn best doen om er op te denken, maar sorry, Honoré, je mailtje stond vandaag achteraan in mijn box, dus waren er enkele grote zendingen naar jou vertrokken voor ik het las...
Ik hoop dat je ginder mooie dagen hebt, met goed weer en ...goede wijn...
Allee, ik ga mijn gazet lezen. Ik krijg veertien dagen "De Morgen" gratis voor niets in mijn busse, maar 't is geen reclame hoor ! De besteller heeft al meer mijn bus overgeslagen dan er gazetten in gestoken. Misschien is dat dan eerder een besteler dan een besteller ???
tot (over)morgen ???
woensdag, juni 07, 2006
dinsdag, juni 06, 2006
zonnig, goed weer
Ik heb juist naar Luc gebeld, om te gaan vissen, maar het past vandaag niet. Eigenlijk ben ik niet kwaad, want 100% ben ik nog niet, ik zou geprobeerd hebben, maar was er niet gerust op.
En de rest van de week kan ofwel ik niet, ofwel Luc... Morgen moet ik naar de specialist in Kortrijk, en vrijdag naar de pijnkliniek.
Ik ben bezig met een pyrografie, die al heel lang geleden begonnen was. Ik dacht eerlijk dat ik de zaak verprutst had, maar enkele dagen geleden zag ik plots een oplossing hoe ik de zaak zou kunnen redden, en wonder boven wonder, het wordt een heel goed werk !
Ik zou kunnen stellen dat ik nu impressionistisch aan het werken ben, maar helemaal juist is dat uiteraard niet. Toch gaat het in die richting, de voorwerpen in de diepte worden eerder gesuggereerd dan werkelijk gedetailleerd getekend.
Eigenlijk is dat de manier waarop je natuurlijk kijkt. Als je naar iets kijkt, de is alleen het geviseerde werkelijk scherp, de rest wordt achtergrond... Misschien geloof je dat niet, maar je stelt wel vast als je het wilt controleren, dat je dan je blik moet verzetten...
Bij mijzelf kan ik dat (jammer genoeg) veel duidelijker vaststellen. Ik heb een gaatje naast de macula van mijn rechteroog. Macula, dat wil zeggen vlek, eigenlijk heeft dus iedereen een blinde vlek in zijn oog. Bij mij is die echter hinderlijk, omdat hij door dat gat veel en veel groter is dan normaal. En daar is iets geks mee...
Toen ik nog op mijn bureel werkte, was er aan de overkant van de straat een grote bakstenen muur, met daarin een klein raampje. Als ik met mijn linkeroog daar naar keek,was alles normaal, muur en raampje, maar met mijn rechteroog gebeurde er iets geks...Ik zag, als ik vlak op de raampje keek, en dan mijn goed oog dichtdeed, plots alleen een volmaakte bakstenen muur, zonder onderbrekingen in !
Met andere woorden, je ziet geen gat, geen blinde vlek, je hersenen vullen het logische beeld aan!
Gek hé, wel dat bedriegelijk gevoel heb je ook inzake scherp zien. Je ziet alleen het gefocuste scherp, de rest deint uit. Precies zoals je ook op een portretfoto kunt zien, en daar heb je nooit het gevoel dat de foto niet goed is, omdat hij de normale werkelijkheid weergeeft !
Kijk maar eens hoe veel kunstenaars dit toepassen! Een van de eerste die met dit idee een eerste aanvang nam is Leonardo da Vinci! Kijk maar eens goed naar de Mona Lisa! Wat maakt dat schilderij zo briljant? Omdat hij ook speelt met suggesties, zijn beroemde glimlach is precies het ontbreken van de scherpe lijnen in die glimlach! Hij trekt alle aandacht naar de ogen en suggereert een glimlach in de mond, maar maakt de mondhoeken wazig, niet echt zichtbaar!
Tot zover deze les kunstgeschiedenis, maar het toont wel aan dat de evolutie naar impressionisme en expressionisme niet een plotse stap was, maar een geleidelijke groei. En het zal wel aan mij liggen, maar de evolutie in kunst kan ik maar volgen tot het abstraheren...Naar mijn gevoel hebben ze (gelukkig lang niet allemaal) nadien de pedalen verloren.Op het moment dat de binding met het werkelijke beeld volledig wordt losgelaten, kan en wil ik het niet meer volgen. Ik kan dus nog heel wat van Picasso appreciëren, maar de kleurenspatten van een Appel ???
Voor mij is het toppunt gevonden in expressionisme en impressionisme.
En, weet je, het schrijven van mijn (bijna) dagelijkse blog heeft nog iets in mij wakker geschud...Ik ben begonnen aan een poging om een boek te schrijven. Ik weet niet of het ooit zal lukken, ik weet niet of ik het uithoud, maar allé, ik heb nog iets om mij te amuseren. Zelfs al zou het nooit uitgroeien tot een boek, dan nog heb ik alvast het plezier...
see you to morrow ??
En de rest van de week kan ofwel ik niet, ofwel Luc... Morgen moet ik naar de specialist in Kortrijk, en vrijdag naar de pijnkliniek.
Ik ben bezig met een pyrografie, die al heel lang geleden begonnen was. Ik dacht eerlijk dat ik de zaak verprutst had, maar enkele dagen geleden zag ik plots een oplossing hoe ik de zaak zou kunnen redden, en wonder boven wonder, het wordt een heel goed werk !
Ik zou kunnen stellen dat ik nu impressionistisch aan het werken ben, maar helemaal juist is dat uiteraard niet. Toch gaat het in die richting, de voorwerpen in de diepte worden eerder gesuggereerd dan werkelijk gedetailleerd getekend.
Eigenlijk is dat de manier waarop je natuurlijk kijkt. Als je naar iets kijkt, de is alleen het geviseerde werkelijk scherp, de rest wordt achtergrond... Misschien geloof je dat niet, maar je stelt wel vast als je het wilt controleren, dat je dan je blik moet verzetten...
Bij mijzelf kan ik dat (jammer genoeg) veel duidelijker vaststellen. Ik heb een gaatje naast de macula van mijn rechteroog. Macula, dat wil zeggen vlek, eigenlijk heeft dus iedereen een blinde vlek in zijn oog. Bij mij is die echter hinderlijk, omdat hij door dat gat veel en veel groter is dan normaal. En daar is iets geks mee...
Toen ik nog op mijn bureel werkte, was er aan de overkant van de straat een grote bakstenen muur, met daarin een klein raampje. Als ik met mijn linkeroog daar naar keek,was alles normaal, muur en raampje, maar met mijn rechteroog gebeurde er iets geks...Ik zag, als ik vlak op de raampje keek, en dan mijn goed oog dichtdeed, plots alleen een volmaakte bakstenen muur, zonder onderbrekingen in !
Met andere woorden, je ziet geen gat, geen blinde vlek, je hersenen vullen het logische beeld aan!
Gek hé, wel dat bedriegelijk gevoel heb je ook inzake scherp zien. Je ziet alleen het gefocuste scherp, de rest deint uit. Precies zoals je ook op een portretfoto kunt zien, en daar heb je nooit het gevoel dat de foto niet goed is, omdat hij de normale werkelijkheid weergeeft !
Kijk maar eens hoe veel kunstenaars dit toepassen! Een van de eerste die met dit idee een eerste aanvang nam is Leonardo da Vinci! Kijk maar eens goed naar de Mona Lisa! Wat maakt dat schilderij zo briljant? Omdat hij ook speelt met suggesties, zijn beroemde glimlach is precies het ontbreken van de scherpe lijnen in die glimlach! Hij trekt alle aandacht naar de ogen en suggereert een glimlach in de mond, maar maakt de mondhoeken wazig, niet echt zichtbaar!
Tot zover deze les kunstgeschiedenis, maar het toont wel aan dat de evolutie naar impressionisme en expressionisme niet een plotse stap was, maar een geleidelijke groei. En het zal wel aan mij liggen, maar de evolutie in kunst kan ik maar volgen tot het abstraheren...Naar mijn gevoel hebben ze (gelukkig lang niet allemaal) nadien de pedalen verloren.Op het moment dat de binding met het werkelijke beeld volledig wordt losgelaten, kan en wil ik het niet meer volgen. Ik kan dus nog heel wat van Picasso appreciëren, maar de kleurenspatten van een Appel ???
Voor mij is het toppunt gevonden in expressionisme en impressionisme.
En, weet je, het schrijven van mijn (bijna) dagelijkse blog heeft nog iets in mij wakker geschud...Ik ben begonnen aan een poging om een boek te schrijven. Ik weet niet of het ooit zal lukken, ik weet niet of ik het uithoud, maar allé, ik heb nog iets om mij te amuseren. Zelfs al zou het nooit uitgroeien tot een boek, dan nog heb ik alvast het plezier...
see you to morrow ??
maandag, juni 05, 2006
haag
Anny is bezig met de haag te scheren. Dat is één van die momenten dat je woest loopt omdat je dat zelf niet kunt.
Meestal kan ik mijn ziekte wel aanvaarden, maar op zo'n moment zou ik uit mijn vel springen.
Straks moet er nog aan de tuin gewerkt worden, wieden en planten...als ik het probeer moet ik na 10 minuten stoppen en hopen dat de pijn zich niet wéér vastzet. Want ik zal niet iedere keer geluk hebben en bij de specialist binnen geraken op een crisismoment.
't Zelfde gevoel heb je als je aan de boerenbond Anny een zak graan in de auto laat leggen, en de blikken voelt van de mensen rondom. (Zelfs de luidop gegeven commentaar moet horen)Of wanneer iemand naar de nieuwe radiator in de gang kijkt, en ziet dat de buizen nu nog niet geverfd zijn... Je kunt toch niet iedere keer zeggen dat je het niet kunt? Je kunt ook niet zeggen dat je zelfs na ieder bezoek pijn hebt van gewoon te lang aan tafel te zitten? Voor mij is dat bezoek levens-belangrijk! Ik kijk naar ieder bezoek uit, je kunt eens praten met andere mensen, je hoort eens iets anders, en, zoals ons moeder zei "een kermis is een geseling waard!"
Ik doe wat ik kan, en regelmatig zelfs meer dan ik kan, maar dan word ik altijd lik op stuk gestraft. Sommige dingen weet ik al dat ik het niet mag, andere dingen probeer ik, maar het gaat steeds slechter. Ik ben dank zij de pijnkliniek weer in staat een deel zaken te doen die ik niet meer aankon, maar feitelijk is dat een bedriegelijk iets, want het zet zich steeds makkelijker vast...
Ik ga vissen, maar ik weet dat ik er met heel veel pijn van naar huis kom. Gelukkig is dat tot op heden een pijn die niet blijft. (Ik vermoed dat zitten wel pijn, maar geen ontsteking veroorzaakt, zoals ook zitten aan tafel) Andere zaken, zoals wieden veroorzaken wel ontsteking, andere dingen soms wel, soms niet...
Ik weet dat het voor iemand die die pijnen niet heeft moeilijk is om het te begrijpen, maar toch doet het pijn.
De hal moet behangen worden en geverfd, en ik moet er een gedacht van maken om een schilder-behanger te doen komen, ik weet dat er geen andere oplossing is, maar we deden dat altijd zelf...
Sorry, ik ben weer aan 't zagen, maar dat komt door die verdomde haag... Een geluk dat ik die kort voor ik ziek ben geworden zoveel heb ingekort dat Anny er nu aan kan, maar de tijd komt dat we ook voor die haag iemand zullen moeten zoeken...
Heb je al gezien dat het mooi weer is ? (anders kan de haag....)
'k Ga stoppen; tot morgen ?
Meestal kan ik mijn ziekte wel aanvaarden, maar op zo'n moment zou ik uit mijn vel springen.
Straks moet er nog aan de tuin gewerkt worden, wieden en planten...als ik het probeer moet ik na 10 minuten stoppen en hopen dat de pijn zich niet wéér vastzet. Want ik zal niet iedere keer geluk hebben en bij de specialist binnen geraken op een crisismoment.
't Zelfde gevoel heb je als je aan de boerenbond Anny een zak graan in de auto laat leggen, en de blikken voelt van de mensen rondom. (Zelfs de luidop gegeven commentaar moet horen)Of wanneer iemand naar de nieuwe radiator in de gang kijkt, en ziet dat de buizen nu nog niet geverfd zijn... Je kunt toch niet iedere keer zeggen dat je het niet kunt? Je kunt ook niet zeggen dat je zelfs na ieder bezoek pijn hebt van gewoon te lang aan tafel te zitten? Voor mij is dat bezoek levens-belangrijk! Ik kijk naar ieder bezoek uit, je kunt eens praten met andere mensen, je hoort eens iets anders, en, zoals ons moeder zei "een kermis is een geseling waard!"
Ik doe wat ik kan, en regelmatig zelfs meer dan ik kan, maar dan word ik altijd lik op stuk gestraft. Sommige dingen weet ik al dat ik het niet mag, andere dingen probeer ik, maar het gaat steeds slechter. Ik ben dank zij de pijnkliniek weer in staat een deel zaken te doen die ik niet meer aankon, maar feitelijk is dat een bedriegelijk iets, want het zet zich steeds makkelijker vast...
Ik ga vissen, maar ik weet dat ik er met heel veel pijn van naar huis kom. Gelukkig is dat tot op heden een pijn die niet blijft. (Ik vermoed dat zitten wel pijn, maar geen ontsteking veroorzaakt, zoals ook zitten aan tafel) Andere zaken, zoals wieden veroorzaken wel ontsteking, andere dingen soms wel, soms niet...
Ik weet dat het voor iemand die die pijnen niet heeft moeilijk is om het te begrijpen, maar toch doet het pijn.
De hal moet behangen worden en geverfd, en ik moet er een gedacht van maken om een schilder-behanger te doen komen, ik weet dat er geen andere oplossing is, maar we deden dat altijd zelf...
Sorry, ik ben weer aan 't zagen, maar dat komt door die verdomde haag... Een geluk dat ik die kort voor ik ziek ben geworden zoveel heb ingekort dat Anny er nu aan kan, maar de tijd komt dat we ook voor die haag iemand zullen moeten zoeken...
Heb je al gezien dat het mooi weer is ? (anders kan de haag....)
'k Ga stoppen; tot morgen ?
zondag, juni 04, 2006
kadertjes...
De kaders, op één na, zijn gereed !
Ofwel heb ik twee latjes slecht afgemeten(waarschijnlijk), ofwel was er één plaat iets groter (minder waarschijnlijk...) Dus, ik zal nog maar eens het zaagmachine uithalen en twee nieuwe latjes zagen, dan ben ik weer gerust.
Er zullen dan een twintigtal werken klaarliggen om ooit...ooit eens te exposeren.
Er zijn erbij die ik slechts met veel wee zal wegdoen, dingen waarop ik zelf verslingerd ben, dingen waarvan ik echt content ben. Zo heb ik ooit tegen mijn zin een schilderijtje weggedaan, die me telkens ik het terugzie, zeer doet...Maar ja, je kunt je huis niet volhangen met eigen werk hé, er hangt en staat nu trouwens al meer dan genoeg, mijn huis is nu al een museum, maar ja, ik ben verslingerd op mooie dingen, op voorwaarde dat het handwerk is, en dat het mij echt bevalt. Sommige van die dingen zullen later wel bij Bart belanden, vooral de stukken waarin hij dat primitieve, dat oergegeven van kunst terugvindt. Veerle zal er ook heel wat van willen, omdat ze het mooi vindt, maar vooral omdat het van de familie is. Veerle weet wat familie betekent, ze is met het verlies ervan geconfronteerd, en dan besef je nog veel meer dan anders het belang er van...
Het is nu al twee dagen beter weer, en je zult het niet geloven, maar ik kan bijna niet meer door mijn linde kijken, ik zie alleen hier en daar nog een klein lichtvlekje piepen. Ook de duitse pijp begint eindelijk weer een groen monument te worden. Vorig jaar zat daar een winterkoninkje in, die tegen deze tijd al een eerste nestje had uitgebroed.
De klimhortensia tegen mijn muur staat in volle bloei, en in mijn tuin staan er eindelijk een pak papavers te gloeien!
Ook in de vijver komt er weer beweging, de vissen hadden al eens afgelegd, meer dan een maand geleden, toen we een paar warme dagen hadden, en nu willen ze het precies nog eens proberen, ze beginnen te jagen...Wellicht zullen de vissen in het wild ook veel aktiever worden, en zal het vissen weer plezant worden.
Mijn rug is nog niet op zijn best, maar het gaat toch al, hopelijk verbetert het verder, zodat we weer in de "voor mij normale" pijncijfers vallen.
Op het veld voor mijn deur steken hier en daar de petoaërs hun kopje boven, maar ik heb het stille vermoeden dat heel wat van die aardappels in de grond gerot zijn...Het natte weer zal voor heel wat schade hebben gezorgd, en de kou zal alles verlaat hebben. Hopelijk wordt het nu niet stikheet, maar hebben we groeiweer, zonnig en niet te warm, met nu en dan een milde regenbui (liefst 's nachts - maar dat zal te veel gevraagd zijn zeker?)...
Dat zou de natuur de kans geven om wat van het verlies te recupereren...en de prijzen van de groenten binnen de normale grenzen te houden, de mazout is al duur genoeg.
Gisteren hebben Ewoud en Lieselotte hier tot 21.30 uur gezeten, rond 19 uur heb ik Bart op zijn gsm gebeld, om te vragen of we de kinderen niet beter toch wat te eten gaven, ik hoorde dat ze precies in de leute zaten, en zei dat ze zich niet moesten opjagen...Nadien bleek dat ze na de receptie met enkele vrienden in een cafeetje waren blijven plakken. Ze hebben er deugd van gehad, en Els was Bob, dus geen probleem...
Ze werken al genoeg die twee, ze mogen er wel eens tussenuit ! en de kinderen waren echt braaf, dus ook voor ons geen probleem, we zijn zelfs niet eens zoveel later naar bed gegaan dan anders, de zaterdag kijken we toch naar de kampioenen, dus... Een iets is wel vergeten geraakt, Anny heeft vergeten de kippen op te sluiten, zodat deze morgen niet alleen de hanen van in de omtrek kraaiden, maar ook de mijne...Sorry als ze je gewekt hebben, Martine...
Tot morgen, en beloofd, de kippen gaan vanavond weer binnen !
ps: de eerste kip zit te broeden op 9 eitjes...we houden je op de hoogte
Ofwel heb ik twee latjes slecht afgemeten(waarschijnlijk), ofwel was er één plaat iets groter (minder waarschijnlijk...) Dus, ik zal nog maar eens het zaagmachine uithalen en twee nieuwe latjes zagen, dan ben ik weer gerust.
Er zullen dan een twintigtal werken klaarliggen om ooit...ooit eens te exposeren.
Er zijn erbij die ik slechts met veel wee zal wegdoen, dingen waarop ik zelf verslingerd ben, dingen waarvan ik echt content ben. Zo heb ik ooit tegen mijn zin een schilderijtje weggedaan, die me telkens ik het terugzie, zeer doet...Maar ja, je kunt je huis niet volhangen met eigen werk hé, er hangt en staat nu trouwens al meer dan genoeg, mijn huis is nu al een museum, maar ja, ik ben verslingerd op mooie dingen, op voorwaarde dat het handwerk is, en dat het mij echt bevalt. Sommige van die dingen zullen later wel bij Bart belanden, vooral de stukken waarin hij dat primitieve, dat oergegeven van kunst terugvindt. Veerle zal er ook heel wat van willen, omdat ze het mooi vindt, maar vooral omdat het van de familie is. Veerle weet wat familie betekent, ze is met het verlies ervan geconfronteerd, en dan besef je nog veel meer dan anders het belang er van...
Het is nu al twee dagen beter weer, en je zult het niet geloven, maar ik kan bijna niet meer door mijn linde kijken, ik zie alleen hier en daar nog een klein lichtvlekje piepen. Ook de duitse pijp begint eindelijk weer een groen monument te worden. Vorig jaar zat daar een winterkoninkje in, die tegen deze tijd al een eerste nestje had uitgebroed.
De klimhortensia tegen mijn muur staat in volle bloei, en in mijn tuin staan er eindelijk een pak papavers te gloeien!
Ook in de vijver komt er weer beweging, de vissen hadden al eens afgelegd, meer dan een maand geleden, toen we een paar warme dagen hadden, en nu willen ze het precies nog eens proberen, ze beginnen te jagen...Wellicht zullen de vissen in het wild ook veel aktiever worden, en zal het vissen weer plezant worden.
Mijn rug is nog niet op zijn best, maar het gaat toch al, hopelijk verbetert het verder, zodat we weer in de "voor mij normale" pijncijfers vallen.
Op het veld voor mijn deur steken hier en daar de petoaërs hun kopje boven, maar ik heb het stille vermoeden dat heel wat van die aardappels in de grond gerot zijn...Het natte weer zal voor heel wat schade hebben gezorgd, en de kou zal alles verlaat hebben. Hopelijk wordt het nu niet stikheet, maar hebben we groeiweer, zonnig en niet te warm, met nu en dan een milde regenbui (liefst 's nachts - maar dat zal te veel gevraagd zijn zeker?)...
Dat zou de natuur de kans geven om wat van het verlies te recupereren...en de prijzen van de groenten binnen de normale grenzen te houden, de mazout is al duur genoeg.
Gisteren hebben Ewoud en Lieselotte hier tot 21.30 uur gezeten, rond 19 uur heb ik Bart op zijn gsm gebeld, om te vragen of we de kinderen niet beter toch wat te eten gaven, ik hoorde dat ze precies in de leute zaten, en zei dat ze zich niet moesten opjagen...Nadien bleek dat ze na de receptie met enkele vrienden in een cafeetje waren blijven plakken. Ze hebben er deugd van gehad, en Els was Bob, dus geen probleem...
Ze werken al genoeg die twee, ze mogen er wel eens tussenuit ! en de kinderen waren echt braaf, dus ook voor ons geen probleem, we zijn zelfs niet eens zoveel later naar bed gegaan dan anders, de zaterdag kijken we toch naar de kampioenen, dus... Een iets is wel vergeten geraakt, Anny heeft vergeten de kippen op te sluiten, zodat deze morgen niet alleen de hanen van in de omtrek kraaiden, maar ook de mijne...Sorry als ze je gewekt hebben, Martine...
Tot morgen, en beloofd, de kippen gaan vanavond weer binnen !
ps: de eerste kip zit te broeden op 9 eitjes...we houden je op de hoogte
zaterdag, juni 03, 2006
kaders, kaders, kaders
Eergisteren bekeek ik eens de stapel pyrografiewerken, 14 stuk lagen er die afgewerkt waren, maar die nog moeten ingekaderd worden...Werk aan de winkel !
Vandaar gisteren ook geen tijd om te bloggen, sorry, trouwe lezers...Ik moest kaders maken.
En ja, ik heb alle kaders gezaagd, en reeds twee stuks zijn ingekaderd. Er is nu nog enkele dagen werk om de rest in te kaderen, maar het lastigste, het zagen is al gedaan.
Gek dat er mensen zijn die zo graag zagen, maar ja, dat is dan niet op maat hé, eerder mateloos...
Gelukkig heb ik een goed machien om in verstek te zagen, maar toch, je moet ieder latje weer afmeten, je moet iedere keer weer je hoek twee keer per latje instellen...er is werk aan !
Maar je moet toegeven dat een schilderij in een kaderlijst veel meer aanspreekt !
En heb je het al gezien ???Het regent niet, de zon is er, de lucht is blauw met witte witte wolkjes.
We wisten al bijna niet meer hoe dat er uit zag !
Als het zo voort gaat, dan zullen we binnenkort onze kalebasplantjes kunnen uitplanten (1 maand te laat !) Hopelijk worden ze nog groot en rijp !
Die kalebassen worden ook gezet om aan pyrografie te doen. Als je de kalebas goed kunt drogen, dan kun je die grote flesvormige droge vrucht ook bebranden (dat is weer een neologisme.).
Ik heb er al enkele gedaan, en die zijn ook heel mooi. De kalebassen die ik al bewerkt heb, kreeg ik van Els, die ze kreeg van een collega. Maar om geen moeilijkheden te hebben, plant ik er nu zelf, in de hoop zo voor voldoende voorraad te kunnen zorgen.
Ik heb ook gezorgd voor wat waterplanten voor in de vijver, ik wist dat bij Gudrun, "In de Groene Verbeelding" (Je weet wel de dame die nu en dan aan bloemschikken doet in het VTM programma Groene Vingers) er massa's krabbescheer zich verdrongen in haar vijver, en ik heb er een heel pak gekregen. Hopelijk groeien ze goed, en kan ik later ook Luc bevoorraden. Gudrun is een goede kennis geworden, ze komt hier altijd om bloemen van mijn hydrangea's (hortensia) die ze dan gebruikt voor het bloemschikken. Ook gaf ik haar al eens slangewortel (Echium (? niet 100 % zeker vd naam)). Wellicht kan ze dat ook gebruiken in het bloemschikken. Ze heeft veel werk, regelmatig staan daar heel wat auto's, van dames die bij haar les volgen.
En vanmorgen zijn we weer eens gaan rommelmarkten, naar Gentbrugge. Mooi marktje, maar er was niets die ons interesseerde. Vanavond moet ik nog gaan helpen om de spaarkas te lichten in café Pallieter, en de laatste voorbereidingen te treffen voor het jaarlijks etentje van de spaarkasleden en symphatisanten.
Je ziet, drukke dagen ! Maar het gaat, en zoals de dokter vd pijnkliniek zegt, je moet doen wat je kunt, aan stilzitten heb je niets...
Tot de volgende ? (Wellicht weer morgen...)
Vandaar gisteren ook geen tijd om te bloggen, sorry, trouwe lezers...Ik moest kaders maken.
En ja, ik heb alle kaders gezaagd, en reeds twee stuks zijn ingekaderd. Er is nu nog enkele dagen werk om de rest in te kaderen, maar het lastigste, het zagen is al gedaan.
Gek dat er mensen zijn die zo graag zagen, maar ja, dat is dan niet op maat hé, eerder mateloos...
Gelukkig heb ik een goed machien om in verstek te zagen, maar toch, je moet ieder latje weer afmeten, je moet iedere keer weer je hoek twee keer per latje instellen...er is werk aan !
Maar je moet toegeven dat een schilderij in een kaderlijst veel meer aanspreekt !
En heb je het al gezien ???Het regent niet, de zon is er, de lucht is blauw met witte witte wolkjes.
We wisten al bijna niet meer hoe dat er uit zag !
Als het zo voort gaat, dan zullen we binnenkort onze kalebasplantjes kunnen uitplanten (1 maand te laat !) Hopelijk worden ze nog groot en rijp !
Die kalebassen worden ook gezet om aan pyrografie te doen. Als je de kalebas goed kunt drogen, dan kun je die grote flesvormige droge vrucht ook bebranden (dat is weer een neologisme.).
Ik heb er al enkele gedaan, en die zijn ook heel mooi. De kalebassen die ik al bewerkt heb, kreeg ik van Els, die ze kreeg van een collega. Maar om geen moeilijkheden te hebben, plant ik er nu zelf, in de hoop zo voor voldoende voorraad te kunnen zorgen.
Ik heb ook gezorgd voor wat waterplanten voor in de vijver, ik wist dat bij Gudrun, "In de Groene Verbeelding" (Je weet wel de dame die nu en dan aan bloemschikken doet in het VTM programma Groene Vingers) er massa's krabbescheer zich verdrongen in haar vijver, en ik heb er een heel pak gekregen. Hopelijk groeien ze goed, en kan ik later ook Luc bevoorraden. Gudrun is een goede kennis geworden, ze komt hier altijd om bloemen van mijn hydrangea's (hortensia) die ze dan gebruikt voor het bloemschikken. Ook gaf ik haar al eens slangewortel (Echium (? niet 100 % zeker vd naam)). Wellicht kan ze dat ook gebruiken in het bloemschikken. Ze heeft veel werk, regelmatig staan daar heel wat auto's, van dames die bij haar les volgen.
En vanmorgen zijn we weer eens gaan rommelmarkten, naar Gentbrugge. Mooi marktje, maar er was niets die ons interesseerde. Vanavond moet ik nog gaan helpen om de spaarkas te lichten in café Pallieter, en de laatste voorbereidingen te treffen voor het jaarlijks etentje van de spaarkasleden en symphatisanten.
Je ziet, drukke dagen ! Maar het gaat, en zoals de dokter vd pijnkliniek zegt, je moet doen wat je kunt, aan stilzitten heb je niets...
Tot de volgende ? (Wellicht weer morgen...)
donderdag, juni 01, 2006
Oude postkaarten...
Vandaag kreeg ik een mooie mail van Lieve, allemaal oude postkaarten van Oostende, ik heb er vroeger ook al eens een gekregen, ik meen dat die van Suzanne kwam...Mijn zusters zorgen nogal voor mij...en voor heel wat van mijn lezers die het dan ook doorgestuurd krijgen...
Ik vind die oude postkaarten, vooral deze in sepia, echt mooi. Het is geen wonder dat heel wat van mijn pyrografische werken gebaseerd zijn op oude postkaarten. Ook op oude foto's die ik krijg of vind op internet.
Mocht je nog ergens van die oude foto's met stadsgezichten, gebouwen, oude vervoermiddelen (ik heb er een getekend met een stoomtram op de baan Oudenaarde - Brakel, ongeveer waar nu café "De trap op" is, gekend door iedereen in de streek en door alle wielerfanaten. (Luister maar naar de commentaren op tv tijdens de Ronde van Vlaanderen) ) je mag mij steeds die foto's of kaarten bezorgen, eventueel inscannen en doormailen. Ze vormen een bron van inspiratie voor mij. Alvast bedankt ! Mocht er een mij onbekende lezer willen reageren, kan dit via comment, en als je daar ook je mail-adres nalaat, kan ik je ook danken !
Zo heb ik onder andere een foto van de "Nieuwe molen", in Mater, maar die eigenlijk in Volkegem stond. (Het hof is Mater, de molen Volkegem...) Ik heb de restanten van die molen jaar en dag weten staan, een stuk toren zonder dak of wieken...Nu is hij volledig verdwenen, maar hier, hier bestaat hij nog, althans op foto.
Weet je, bij een woningbrand, moet dat wellicht een van de ergste dingen zijn...Niet alleen je huis, je bezit, maar ook je verleden zijn weg, die foto's van je ouders, van de zoon die je verloor...allemaal weg...Ik mag er niet aandenken! Eigenlijk zou er ergens een databank moeten opgericht worden, waar al je foto's virtueel kunnen bewaard worden! Voelt er zich niemand geroepen ???
Tot morgen ?
Ik vind die oude postkaarten, vooral deze in sepia, echt mooi. Het is geen wonder dat heel wat van mijn pyrografische werken gebaseerd zijn op oude postkaarten. Ook op oude foto's die ik krijg of vind op internet.
Mocht je nog ergens van die oude foto's met stadsgezichten, gebouwen, oude vervoermiddelen (ik heb er een getekend met een stoomtram op de baan Oudenaarde - Brakel, ongeveer waar nu café "De trap op" is, gekend door iedereen in de streek en door alle wielerfanaten. (Luister maar naar de commentaren op tv tijdens de Ronde van Vlaanderen) ) je mag mij steeds die foto's of kaarten bezorgen, eventueel inscannen en doormailen. Ze vormen een bron van inspiratie voor mij. Alvast bedankt ! Mocht er een mij onbekende lezer willen reageren, kan dit via comment, en als je daar ook je mail-adres nalaat, kan ik je ook danken !
Zo heb ik onder andere een foto van de "Nieuwe molen", in Mater, maar die eigenlijk in Volkegem stond. (Het hof is Mater, de molen Volkegem...) Ik heb de restanten van die molen jaar en dag weten staan, een stuk toren zonder dak of wieken...Nu is hij volledig verdwenen, maar hier, hier bestaat hij nog, althans op foto.
Weet je, bij een woningbrand, moet dat wellicht een van de ergste dingen zijn...Niet alleen je huis, je bezit, maar ook je verleden zijn weg, die foto's van je ouders, van de zoon die je verloor...allemaal weg...Ik mag er niet aandenken! Eigenlijk zou er ergens een databank moeten opgericht worden, waar al je foto's virtueel kunnen bewaard worden! Voelt er zich niemand geroepen ???
Tot morgen ?
woensdag, mei 31, 2006
zieken in huis
Ja, 't is van dat, we zitten met een zieke in huis...Ons Gwendolyn is hier vanmorgen afgeleverd met pijn aan oog, oor, wat diarree en overgegeven vannacht... Nu ziet ze er redelijk uit, maar ja, ik mag er om 11 uur mee naar de dokter...
Ik ga er van profiteren om mijn bloed te laten onderzoeken (Ik moet dat toch laten doen voor mijn jaarlijks hartonderzoek...- nee, ik heb niets aan mijnen moteur), en wat voorschriften voor medicatie voor Anny...
Daarmee zijn we wel vroeger dan anders uit ons bed gezet, maar ik mis toch vooral mijn koffie, dat vroeg opstaan is niets, maar geen koffie mogen drinken (voor dat bloedonderzoek) dat is erg !
Wij zijn blij dat we op die manier ons kinderen kunnen bijstaan, want wij woonden ver van onze familie, en moesten maar onze plan trekken...Zo herinner ik mij een keer dat ik heel de nacht van het ene bed naar het andere moest crossen, Koen, Bart, Veerle en Anny zaten met diarree en overgeven... 's Morgens belde ik dan maar naar Ma, mijn moeder te Oostende, en 't brave mens scharrelde een buurman op (Frans van Sylvie) (Mijn vader was al overleden) om naar Oudenaarde te komen. (Dat was overmacht, in zo'n geval kwam moeder direkt)
Wat het was heb ik nooit geweten, de dokter vermoedde dat het van iets te eten was, maar ik had exact hetzelfde gegeten, en ik wist van niets. Gelukkig duurde de "schijterij en de brakerij" niet erg lang, maar ze waren allemaal toch wel een paar dagen mottig. Bovendien was ma ook druk bezig, de kamers kuisen en verluchten, nieuwe lakens en dergelijke op al de bedden, alle vuilgemaakte "goeds" wassen... En weet je, toen ik 's middags van mijn werk thuis kwam, stond er eten op tafel...Ik had gezegd dat een boterham goed genoeg was, maar nee, voor ons ma was dat niet goed genoeg. 't Mens heeft heel haar leven veel gewerkt, maar hier die keer, was er echt héél véél te doen, en ons ma...die deed dat, zonder klagen, met plezier, en blij dat ze nog eens bij de kleinkinderen was. Wellicht was haar afwezigheid thuis een ramp voor mijn zussen, want 's middags ving ons moeder de kleinkinderen daar op...Blijkbaar is alles goed verlopen, ik heb er tenminste niets van gehoord...en deemoedig moet ik zeggen, ik heb er op dat moment zelfs niet op gepeinsd...En wellicht was het ook goed voor ons moeder, kon ze haar gedachten eens op wat anders dan haar grote verdriet zetten.
"Ze" zeggen dat het een teken van oud worden is, dat je veel meer dan vroeger, op het verleden denkt...Goed, dan ben ik aan het oud worden zeker? Maar weet je wat ik daarvan denk? Ik denk dat het precies dat verleden is dat ons heeft gemaakt tot wat we nu zijn...en dat is niet slechter, maar wel veel bedachtzamer, veel voorzichtiger.
Toen Bart als klein ventje op de trap gekropen was, en er van viel, dan kreeg hij nog een klets op zijn broek (ja, den dien dat hij aanhad !), als nu een van de kleinkinderen valt, dan zijn we direct bezorgd, en is er zeker geen sprake van nog een klets bovenop te geven omdat ze dingen deden die verboden waren... Beter ? Slechter ? Laat het me zo stellen, het is voor een kind heerlijk om eens "bedorven" te worden van oma en/of oma...En het is goed dat een kind dat ook eens meemaakt, heerlijk geknuffeld te worden.
tot morgen
Ik ga er van profiteren om mijn bloed te laten onderzoeken (Ik moet dat toch laten doen voor mijn jaarlijks hartonderzoek...- nee, ik heb niets aan mijnen moteur), en wat voorschriften voor medicatie voor Anny...
Daarmee zijn we wel vroeger dan anders uit ons bed gezet, maar ik mis toch vooral mijn koffie, dat vroeg opstaan is niets, maar geen koffie mogen drinken (voor dat bloedonderzoek) dat is erg !
Wij zijn blij dat we op die manier ons kinderen kunnen bijstaan, want wij woonden ver van onze familie, en moesten maar onze plan trekken...Zo herinner ik mij een keer dat ik heel de nacht van het ene bed naar het andere moest crossen, Koen, Bart, Veerle en Anny zaten met diarree en overgeven... 's Morgens belde ik dan maar naar Ma, mijn moeder te Oostende, en 't brave mens scharrelde een buurman op (Frans van Sylvie) (Mijn vader was al overleden) om naar Oudenaarde te komen. (Dat was overmacht, in zo'n geval kwam moeder direkt)
Wat het was heb ik nooit geweten, de dokter vermoedde dat het van iets te eten was, maar ik had exact hetzelfde gegeten, en ik wist van niets. Gelukkig duurde de "schijterij en de brakerij" niet erg lang, maar ze waren allemaal toch wel een paar dagen mottig. Bovendien was ma ook druk bezig, de kamers kuisen en verluchten, nieuwe lakens en dergelijke op al de bedden, alle vuilgemaakte "goeds" wassen... En weet je, toen ik 's middags van mijn werk thuis kwam, stond er eten op tafel...Ik had gezegd dat een boterham goed genoeg was, maar nee, voor ons ma was dat niet goed genoeg. 't Mens heeft heel haar leven veel gewerkt, maar hier die keer, was er echt héél véél te doen, en ons ma...die deed dat, zonder klagen, met plezier, en blij dat ze nog eens bij de kleinkinderen was. Wellicht was haar afwezigheid thuis een ramp voor mijn zussen, want 's middags ving ons moeder de kleinkinderen daar op...Blijkbaar is alles goed verlopen, ik heb er tenminste niets van gehoord...en deemoedig moet ik zeggen, ik heb er op dat moment zelfs niet op gepeinsd...En wellicht was het ook goed voor ons moeder, kon ze haar gedachten eens op wat anders dan haar grote verdriet zetten.
"Ze" zeggen dat het een teken van oud worden is, dat je veel meer dan vroeger, op het verleden denkt...Goed, dan ben ik aan het oud worden zeker? Maar weet je wat ik daarvan denk? Ik denk dat het precies dat verleden is dat ons heeft gemaakt tot wat we nu zijn...en dat is niet slechter, maar wel veel bedachtzamer, veel voorzichtiger.
Toen Bart als klein ventje op de trap gekropen was, en er van viel, dan kreeg hij nog een klets op zijn broek (ja, den dien dat hij aanhad !), als nu een van de kleinkinderen valt, dan zijn we direct bezorgd, en is er zeker geen sprake van nog een klets bovenop te geven omdat ze dingen deden die verboden waren... Beter ? Slechter ? Laat het me zo stellen, het is voor een kind heerlijk om eens "bedorven" te worden van oma en/of oma...En het is goed dat een kind dat ook eens meemaakt, heerlijk geknuffeld te worden.
tot morgen
Abonneren op:
Posts (Atom)