vriendschapsweek

Vandaag kreeg ik het 2.783° mailtje (min of meer Eerwaarde Vader) over de vriendschapsweek, die duurt nu al wéééken. Maar ja, misschien heerst er wel zo'n grote nood aan echte vrienden, dat iedereen maar blijft mailen en mailen over die vriendschapsweek.
Gewoonlijk zijn het heel mooie en vooral heel lieve en zoeterige mailtjes, --echte noodkreten ?--
Ik denk dat het véél beter zou zijn eens je messenger of skype aan te zetten en te praten met elkaar, echt contact maken, ingaan op de woorden van de ander, op de noden, maar ook en vooral op de aanbiedingen van vriendschap.
Het moet pijnlijk zijn een deur open te zetten voor iemand, en dat die dan "boenk !" de deur dichtstampt wordt tegen je façade.
Soms zien we niet eens de opengezette deur, zijn we niet attent genoeg, is het voor ons niet het juiste ogenblik, hebben we niet de tijd, roept er juist iemand, belt er iemand...
Denk je niet dat die bel niet belangrijker is dan die roep om vriendschap ? Wellicht kunnen we beide doen.
Ik heb mezelf al ontelbare keren verweten toendertijd niet de tijd genomen te hebben om op ziekenbezoek te gaan, om op bezoek te gaan waar iemand gestorven was, en ik denk dikwijls bij mezelf, dat ik nu, nu ik zelf thuis zit, te laat ondervind hoe erg dat is...Nochthans, ik heb geen excuses, ik heb het thuis gezien ! Ik heb gezien hoe weinig mensen er nog regelmatig eens langs kwamen bij mijn zieke vader...Ik had beter moeten weten, moeten doen...Maar ja, dat werk ging altijd voor, ik moest alles regelen voor "mijn" mensen, net alsof die zieken geen mensen meer waren.
En toch ben ik -onverdiend- nog rijk, heb ik nog echte vrienden.
Maar ja, vrienden, dat verdien je niet, dat krijg je, dat geef je. Een andere optie is er niet !
Ik hoop dat ik ook voor anderen, ook al was er maar één, een echte vriend mag zijn...Dat er iemand is die zich op een of ander punt gerust(er) voelt omdat ik er ben.
Ik doe mijn best. . .
Ik weet niet waar je pc staat, maar ik zit aan het raam...Zie je ook de botten dikken ? Zie ook de eerste bloempjes ?
Gisteren heb ik (voorzichtig) een klein wandelingetje gedaan, en ik heb stil gestaan bij een dotje bloeiende kleine hoefblad.
Prachtige gele zonnetjes, een hele bundel, nog schier zonder blaadjes, op een stukje van de onvruchtbaarste grond.
Is het niet prachtig, dat juist op de onvruchtbaarste grond een der eerste bloempjes staan ? En weet dan dat het ook in de geneeskunde, ook nu nog, héél belangrijke plantjes zijn.
Je aandacht is dus niet onverdiend, ook al zijn het kleine bloempjes, op een brakke grond.
een mooi symbool niet ?

à demain ?

Imbeciel...

Tot mijn verbijstering ben ik, in de werkelijke, oorspronkelijke betekenis van het woord, een imbeciel...Het komt immers uit het latijn im (=met) en baculus (=stok). Mensen die met een stok gaan...Awel merci, maar ja, eigenlijk moet je dat niet verwonderen hé, zo zijn er veel woorden die geëvolueerd zijn naar een totaal andere betekenis dan oorspronkelijk:
de onnozele kinderen = onschuldige
loos : oorspronkelijk slim, sluw (de loze vos)

Maar het is toch leuk, ik heb het al gezegd, taal is leuk !

Ik heb de laatste dagen twee prachtige boeken "verslonden". Als eerste ELENI van Nicholas Cage, die opzoekt hoe en waarom en door wie zijn moeder is vermoord. Het geeft u een beeld van een revolutie in Griekenland, vlak na de oorlog, waar broer tegen broer vochten, soms verplicht werden te vechten. Het beschrijft hoe de meeste mensen helemaal geen helden zijn, maar proberen hun eigen vel te redden, ook al is dat ten koste van het leven van hun buur.
Een bitter hartverscheurend boek, met een schrijver die ondanks alles blijft zitten met een gevoel van onmacht, ook al vond hij de schuldige, ook al had hij de kans hem te doden...
Het tweede boek was VERSCHEURDE STAD van Pluckett (of zoiets - ik ben een kei in namen)
Dat gaat over Ierland, de concurrentie tussen rooms en protestant, maar vooral over de afgrijselijke armoede van de arbeiders, de grote stakingen en vooral de grote lock-out, waardoor de arbeiders opnieuw in de verdrukking terecht komen.

Het zijn twee boeken die je moet lezen, ze zijn beklijvend !

Nu ben ik bezig met een lichte roman van Aster Berkhof, om te bekomen van de drukkende sfeer van wanhoop in de verscheurde stad.

Ik heb dat wel nodig, ik leef zo mee in mijn boeken, dat ik werkelijk beleef wat er in gebeurt. Dat is volgens mij de enige manier om werkelijk te lezen, en wellicht ook de reden waarom echte lezers steevast zeggen dat het boek veel beter is dan de film. In een film zie je een ander alles ondergaan, in een boek vereenzelvig je jezelf met de personages.

Vandaag ben ik naar een (klein) rommelmarktje geweest, vond er niets, buiten één ... boek...

Ik ga echt problemen krijgen met het opbergen van mijn boeken. Zonder strips (ik heb er daar ook een heel pak van) zit ik al boven de vierduizend boeken. Ik heb deze allemaal gelezen, sommige niet helemaal, die mij niet bevielen, maar vele ook al meerdere keren.

Voor mij is een boek een stuk van mijzelf.

Een gelukkig lezer hoopt u morgen weer te zien !
tot lees ?

eindelijk !

Voor het eerst zijn er weer normale temperaturen in dit mooie absurdistan...Vanmorgen, in de badkamer, keek ik door het vensterraam, en zag -oh wonder- prachtige schitterende kristallen hangen aan de takken van mijn notelaar. De zon sprankelde lichtflitsen in de druppels die aan de takken hingen.

De anders zo grijze weg straalde nu goud in de morgenzon, dank zij een milde regenvlaag even voordien.

De merels en mussen jubelen en wassen zich in de plasjes aan de kant van de weg.

Koolmeesjes hiphoppen tussen de takken, op zoek naar de eerste insekten.

De wereld ontwaakt ! Ik ga moeten snoeien en opkuisen om mij te verzekeren van bloemen,kleuren en geuren in de tuin. Je ziet de knoppen van de camelia's zwellen, binnen enkele dagen -als die temperatuur aanhoudt- zullen ze met hun rode, witte en roze bloemen opgloeien tussen de bibberende planten die eerst nog heel voorzichtig een licht groen blaadje zullen riskeren.

Straks zullen we de populieren weer dat lichte goudbruin-groen tintje in hun kronen krijgen, haastig, haastig om toch met de eerste lentekleuren te kunnen pronken.

Voel je het ook ? Nee, wacht maar! De heren bewindvoerders zullen u wel met de neus op de lente drukken ! Zondag mag je weer een uurtje vroeger opstaan vroeger naar het werk, wellicht weer opstaan in de duisternis, en zich nog ellendig, moe voelen.

Zijn wij niet gelukkig dat ze zo goed voor ons zorgen ? En allemaal voor ons goed ! ...al heb ik van dat goeds nog niet zoveel gezien in die te vroege morgenuurtjes...

Gelukkig is het morgen zondag, mag je je wellicht toch nog eens draaien, en "FOERT" zeggen...

Tot morgen (vroeg ????)

uniform

Uniform, één-vorm(ig)
Heeft een speciale kledij, gericht op de maatschappelijke functie zin, of is het onzin ?
Nemen wij de toga van de rechter. Ik neem dit als start, omdat ik er mee vertrouwd ben, ik was immers 25 jaar rechter-arbeider in de arbeidsrechtbank.
Ik herinner mij dat er ooit een aktie werd opgezet om de toga af te schaffen, omdat het teveel afstand creëerde...Het is nooit gelukt, omdat dezelfden die voor de afschaffing pleitten, wel de gala-toga wilden behouden, om te pronken op te-deums en dergelijke...
Mij liet het niet helemaal onverschillig, ik ben overtuigd dat de toga inderdaad een zekere afstand maakt, maar ook meteen een zekere eerbied voor Het Gerecht.
Ik kan dit illustreren met een voorbeeld, ooit kwam een buurman bij mij langs om te zeggen dat hij voor de arbeidsrechtbank moest komen, en dat hij gehoord had dat ik daar ook zetelde.
Wacht maar, manneke, ik zal u daar eens goed uitlachen... Het was een brave en bovenste beste buur, en ik wist dat hij alleen maar wou zeggen dat hij helemaal niet zag zitten dat zijn buur, die wel eens een pint met hem dronk, daar in toga zou prijken.
Toen echter de dag er was, durfde de brave man mij niet aankijken, was enorm onder de indruk van de sfeer van de rechtszaal. Je ziet, het schept afstand, maar ook eerbied. En ik denk dat dat de hoofdzaak is.
Nu echter stellen wij vast dat het uniform gedevalueerd wordt, ze noemen het aanpassen aan de moderne tijd, aan de mode, maar geef toe, een flik met een baseballpetje maakt heel wat minder indruk. Ook is er steeds minder verschil tussen een postbode en een agent.
En dan wil ik er nog niet eens op wijzen dat er wellicht niemand meer is die nog weet hoe een flik er nu eigenlijk uitziet...
Sinds de "fusie" tussen rijkswacht en politie, is men bezig om de uniformen aan te passen. Dit gebeurt echter tergend langzaam, ze krijgen nu eens een pet, dan weer een broek, dan een zomerhemd (met korte mouwen -vroeger ondenkbaar) dan weer de juiste sokken...
Het gevolg is dat agenten tegenkomt met zo'n baseballpetje, met de oude politiepet en met de oude rijkswachterspet... (Zaken die je ook al op de rommelmarkten ziet liggen)
Sommigen met een broek met een blauw streepje, anderen met een rood streepje, en de ongestreepten. (Broeken bedoel ik) Sommigen met een wit zomerhemd (met lange mouwen) anderen met een lichtblauw (met lange mouwen) en nog anderen met een lichtblauw kortmouwig exemplaar.Plastrons en zonder plastrons, ook de kentekens van officier of gewone man zijn er nu in alle modellen...
Als je tegengehouden wordt, weet jij dan, op het eerste gezicht of het wel echte flikken zijn? Of douanen ? of bedriegers die je auto willen carjacken ?
en, vind je ook niet dat met het wegvallen van de herkenbaarheid in een duidelijk en afstandsscheppend uniform ook een stukje van de eerbied wegvalt ?
Vroeger was de veldwachter Iemand in het dorp, nu zeggen ze "hij had ook maar een job moeten aanleren"...
Ik vind dat jammer. Ik vind dat democratie alleen kan bestaan als er een reglement van onderlinge eerbied voor elkaar bestaat. Deze reglementen moeten, ter vrijwaring van de democratie, geeerbiedigd worden...desnoods afgedwongen, door gezaghebbende personen...en gezag dat moet je uitstralen, een uniform straalt zoiets al vanzelf uit, het heeft dus belang !

Hoe drukker en groter de steden worden, hoe meer we "uitwassen" zien. Er moet meer blauw op straat komen (dat het nu toevallig de "blauwen" zijn zijn die dat zeggen...)
Nee, er moet meer eerbied komen, eerbied voor de evenmens, desnoods (en werkelijk alleen bij noodzaak) afgedwongen met meer gezag...Maar in eerste instantie met meer eerbied voor elkaar. Niet voor rang, niet voor stand, niet voor blank,niet voor zwart of rood of geel, niet voor dit of dat geloof, niet voor rijk of arm, maar gewoon, als mens voor de andere mens...

Moeilijk lijkt het niet hé ?

Waarom hebben er dan zovelen last mee ?

Tot morgen ?

Miskleun

...bestaat er ook een juistkleun?
Nee, ik was gisterenavond wel wat beschaamd...Ik had Bart gevraagd om iets te laten weten toen hij terug kwam van de kliniek, en toen hij belde, was ik zo vol van allerlei andere dingen, dat ik helemaal niet meer op hem en zijn enkel had gedacht. Shame, shame, shame, shame on you zong een zwart koortje in mijn oor. Terecht !
Gelukkig was het nieuws goed, hij kreeg niets dan goede berichten, en een halvelings definitief plaaster aangemeten, met een hieltje... Halvelings definitief, hij moet binnen een paar weken nog eens terug ter controle, en zo nodig wordt dan de plaaster nog eens vervangen...
Hij sprak al van gaan werken...Ik heb hem bezworen toch zeker nog thuis te blijven tot en met zondag, om te zien of het wel te doen was...Ik weet niet of hij wel zal luisteren.
En eigenlijk mag ik - van alle mensen- niet reclameren, ik ging algemene vergaderingen geven met een zware bronchitis, en nam dan zware verdoving om niet te hoesten...Truukje dat ik geleerd had van mijn vader. Stom zijn is duidelijk erfelijk.

Laatst ging ik naar een winkel, en als er kleinkinderen zijn, gaat er wel altijd eentje mee (Meer dan 1 kan niet, ik rij met een camionette -max 1 passagier !)
Ook die keer was dat zo, Kimberly was mee.
De winkelbedienden waren blijkbaar bezig, en we stonden daar wat te staan, toen de deur openging en een ander klant binnenkwam. Een wellicht ooit blauwe overall, een rood-geruit wollen hemd en op het hoofd een alpinopet, schuin op één oor hangend. In zijn mondhoek hing een sigaret.
Kimberly keek de man aandachtig aan. " Meneer, waarom rook jij ? Weet je niet dat het niet gezond is ?" De man keek haar aan, grinnikte, "Weet je, je hebt gelijk, ik zou het niet mogen doen!" "Maar waarom doe je het dan, dat is toch een beetje dom" (Dat een beetje was wellicht haar vorm van beleefde welwillendheid tegen de verdoemde roker)
De man knikte weer "Ik wou dat ik het kon laten" " Waarom ben je dan begonnen ?""Ja, waarom, als kind, om groot te doen hé"
De man was geduldig. Ik verontschuldigde me- de kinderen leren dat in de school-
De man zuchtte, " Ik had het beter ook geleerd, dan moest ik nu niet hoesten en bassen"
Gelukkig kwam op dat moment de winkelbediende aan, want ik had het gevoel dat we op weg waren naar een uitgebreid medisch rapport van alle rokerskwaaltjes en -kwalen.
Toen ik naderhand in de auto Kimberly er op wees dat ze dat niet mocht doen, dat het niet erg beleefd was, kreeg ik "Maar ik had toch gelijk ? Waarom mag ik het dan niet zeggen?"

Hoe explikeer je zo'n kind nu waar waarheid en beleefdheid elkaar in de weg lopen ???

Tot morgen ?
Oh ja, mocht je benieuwd zijn, ik heb nu ook een website: http://toongoderis.googlepages.com

Je bent er welkom !

tanden

Gisteren handen, nu tanden, ik begin te dichten...
Ik had je al verteld dat de holte, de leegte, het ontstane niets in mijn mond, door het afbreken van mijn tand, mij ontzettend hinderde.
Gisterennamiddag was ik bij de tandarts, het is hersteld, na zware restauratiewerkzaamheden is mijn tand er weer; Hoera ! ??
Nee, 't klinkt absurd, maar nu heb ik het gevoel dat er iets teveel zit.
't Zijn dus niet alleen de romeinen die gek zijn, mijn beste Obelix, ik schaar me aan hun zijde...

Vandaag kreeg ik, als bevoorrechte klant van Google, mijn recht op pagecreator, dus ik ben van plan een website op te bouwen ook...Maar heb nog een beetje geduld, dat vergt enige voorbereidingen... En probeer maar niet om pagecreator ook te benutten, dat is niet zo maar te krijgen, je moet horen tot de selecte groep van...allee, mensen zoals ikke hé...en geef toe, die lopen er niet zo dik.

Gisteren ook eens kort op bezoek geweest bij Bart, alles is er ok, zijn been is ontzweld (dju wat een voltooid deelwoord is me dadde) en hij heeft bijna geen pijn. Vandaag moet hij naar de kliniek waar ze wellicht de "vaste" plaaster zullen aanbrengen. Ik ben op bezoek geweest om hem een paar krukken te lenen (Ooit eens op de rommelmarkt gevonden, en je ziet wel hé, ze komen al van pas !)

Ik heb ook de werf bezocht waar hij zo stoemmelings naar beneden kwam, en 't was echt stom ! Het werk was bijna gedaan, 't was de moeite niet om dan nog je poot te breken, je moet dat in 't begin van de werken doen, zodat de anderen...juist, ja...

Van hieruit gezien is het prachtig weer, maar je mag niet naar de thermometer kijken. Het wordt echt vervelend, normaliter gaan we in maart al enkele keren vissen...en nu met dat str...weer, niet te doen !

Gisteren had ik weer pijn, van op die tandartsenstoel te ligzitten (dit is een bewust neologisme !). En je hebt dan echt de indruk dat het blijijijijft duren hé. 't Is anders een sympathieke en een goeie, maar hij kent zijn talen slecht, ik moest nu en dan vertaling geven van ons onderling Westfluuts... Hij dacht dat "kluttergeld" kleuter-geld betekende...waar klutteren een klanknabootsing is en dus in 't Oostvlaams wellicht rinkelgeld zou zijn, maar oostvlaams is over het algemeen niet zo rijk aan klanknabootsende woorden (Gent en Ronse wellicht uitgezonderd ?)

Pas op, het is nu niet de bedoeling een polemiek op te zetten over de voor- en nadelen van de onderscheiden dialecten. Het is vooral belangrijk dat de dialecten blijven bestaan, maar dat wordt steeds bedenkelijker, door de grotere migratie van vlamingen van de ene streek (gemeente) naar de andere. Er komt een soort mengeltaaltje. Jammer !

Maar één ding is er verheugend ! Eindelijk groeit ook het volksbewustzijn van onze Waalse broeders, eindelijk gaan ze hun eigen taal, het waals (heeft weinig of niets met frans te maken)ook eens op papier zetten, en als vak opnemen in het onderwijs. Dat kan er alleen toe leiden dat ook zij zich bewust worden van hun eigenheid, en zo ook begrip opbrengen voor onze eigenheid. (En wellicht tot meer onderling begrip, alhoewel ik bij de mensen, die in streken aan de taalgrens gelegen woonachtig zijn, nooit onbegrip voor elkaar zag ??? Wellicht zijn het alleen de politiekers die dit creeëren ? Zo hebben ze een dubbel pakket aan postjes te verdelen hé !

Tot morgen ?

Handen

Terwijl mijn computer aan het opstarten was, zat ik naar mijn handen te kijken, en zoals tegenwoordig altijd, denk ik dan aan ons moeder zaliger.
Ik zie haar handen nog zo voor mijn ogen, met die fijne rimpeltjes en plooitjes, die zowat de indruk gaven van heel oud, heel fijn perkament.
Nu zijn mijn handen ook zo...
Nu maken ook mijn handen de indruk heel teer te zijn, amper bedekt.
Laatst sprak ik er met Anny over, en haar reactie was: "Jij ook, denk jij dan ook aan Ma ?"...Ook haar handen verkeren in dat stadium...
We worden stillekens oud, ik zie bij Anny haar kaken wat hangen, net zoals dat bij haar moeder was, en wellicht ziet zij ook bij mij dezelfde tekens van ...verval ?...rijpheid...?stillekens schuiven ?...
Oh, denk niet dat we hier dan zitten te treuren, in tegendeel, we zijn dankbaar dat we nog steeds samen zijn, en van de kleine dingen genieten. Veel van de grote genoegens zijn ons ontnomen, een kind verloren, lichamelijke aftakeling, ziekte, pijn vullen de grote gaten van ons leven nu, maar tussen die grote rotsblokken zit nog steeds fijn warm, zacht zand en dat schuurt zo zacht en zoetjes de harde hoeken van die rotsblokken af, tot een knus stil en rustig bestaan.
We genieten van elk moment met de kinderen, de kleinkinderen, we krijgen onder ons voeten dat we veel te mild zijn tegenover de kleinkinderen, en dan denken we glimlachend aan onze ouders en hun houding tegenover onze kinderen...en hoe zalig zij het wel vonden bij Oma, bij Pépée...
Het lijkt een eindeloze cirkel, jawel, een cirkel, want de scherpe hoeken zijn afgesleten, totaal afgesleten.
Straks bel ik nog even naar Bart...Hopelijk niet te veel pijn gehad in zijn enkel.
Tot morgen ?