Ze vertelde voortdurend dat ze geen pijn had, maar was zeer onrustig.
Het is ontzettend hard en moeilijk om daar bij te zijn.
Het is heel goed daar bij te kunnen zijn, en haar op die moeilijke momenten te laten voelen dat we bij haar zijn.
Normaliter had ze "recht" op een twee maanden, toen de Chemo niet verdragen werd. Twee maanden, met wat geluk.
Ze werd als slachtoffer van acute leukemie op 9 mei 2019 binnengebracht in het O L Vr Ziekenhuis te Aalst, waar ze behandeld werd door dokter Fostier. Helaas kon ze de chemo niet verwerken, en moest men de behandeling stopzetten. Ik hoorde dagen na elkaar de dokter zeggen dat ze in stervensgevaar was... Toen het onmiddellijke gevaar geweken was, hielpen de dokter en de sociale dienst van het ziekenhuis ons om haar naar de Palliatieve zorg te zenden te Ronse. Daar was ze ook twee maand, en dan nog eens 14 dagen in revalidatie om opnieuw te leren stappen.
Op 16 december stelde men vast dat de leukemie terug was. Er werd nog een poging gedaan met een andere, lichte chemo, en even leek het dat we opnieuw een herstel zouden zien... De euforie duurde niet lang, heel gauw was de ziekte terug, en nu restte ons niets meer dan vechten tot het bittere einde.
Enkele keren bloed en bloedplaatjes, een tijd waar ik alles deed wat ik kon om haar hier nog te verzorgen en zo lang mogelijk bij me te houden, maar op 4 maart moest ze terug naar de Palliatieve te Ronse, waar ze op 13 maart, dag op dag 1 maand voor haar 73° verjaardag, is overleden.
In de loop van die lange periode hebben wij gesproken over haar begrafenis, wat en hoe ze het graag wou hebben... Geen gemakkelijk gesprek.
De wetgeving op het Coronavirus verhindert ons om aan al haar wensen te voldoen, we mogen alleen een begrafenis in kleine intieme kring houden.
Dat is echt niet gemakkelijk !
Wie kun je vragen? Wie moet je onverbiddelijk schrappen???
We zijn uitgegaan van Anny. Het is haar begrafenis, en dus zouden we dan ook in de eerste plaats haar vrienden en de familie waarmee we nog echt vaak contact hebben, die haar opzochten in haar ziekte, vragen ... Maar zelfs daar moesten we nog strenger in zijn. We willen immer niet dat haar begrafenis gestoord wordt door moeilijkheden omwille ven de wet, en nog minder willen we oorzaak zijn van uitbreiding van de ziekte door dat vermaledijde virus.
Schiet dus niet op de pianist ! Ben je niet gevraagd, dan is dit niet dat we je er niet bij wilden (in tegendeel!), maar dat we moesten beperken.
Je kunt altijd condoleren via Rouwdienst D'Hondt te Oudenaarde, ter attentie van Anny Vandenbroucke. Bedankt bij voorbaat voor uw begrip en uw medeleven.
Ons rest nog de droeve plicht om een heel pak professionele mensen uit de zorg (in zijn breedste zin) te danken. Ik probeer niemand te vergeten, mocht ik daarin falen, nog eens mijn excuses.
We danken:
Huisartsen Stene, de dokters Patrick en David,
Dokter oncoloog Van Brummelen uit AZ Oudenaarde
Dokter hematoloog Fostier uit O.L.Vr. Ziekenhuis Aalst
Dokter Kympers in de dienst Palliatieve zorg te Ronse.
In niet mindere mate danken we alle verpleegsters en verplegers die voor Anny zorgden in alle genoemde ziekenhuizen. Ik kan hun inzet niet genoeg loven en het is niet mogelijk hen voldoende in de figuurlijke bloemen te zetten.
En "last but not least" wil ik ook de mensen danken die in al die diensten en ook hier thuis zorgden voor de netheid. Ook daar zagen we een inzet die soms heel ver de normale dagtaak te boven ging !
Ik hoop dat ik niemand heb vergeten, zo ja, neem het me niet kwalijk !
We vertellen je geen plaats en geen datum van de begrafenis, om te voldoen aan de wetgeving en uit bezorgdheid dat we niet de oorzaak van nieuwe ziektegevallen zijn. Mocht je toch horen waar en wanneer de begrafenis plaats heeft, en niet bij de persoonlijk uitgenodigden zijn, negeer het dan aub. We hadden het liever anders gehad, en we achten je echt niet minder dan de anderen ! Het spijt ons meer dan we kunnen zeggen dat we niet iedereen mogen uitnodigen.
Dit is het einde van een verhaal met enorme hoogten en diepe ravijnen...
We spraken van een mirakel tot diepe rouw.
We danken je voor je medeleven !
1 opmerking:
Beste Antoon,
Iedereen moet in de huidige toestand uw vraag respecteren. Wie dat niet kan of wilt die is...…
Ik bewonder enorm uw moed voor de wijze waarop je alles hebt verwoord, het strekt u tot eer.
Zoals ik reeds schreef op de condolering bij Dhondt, ik wens u en uw familie heel veel moed en sterkte toe in deze zware beproeving. Ik heb een enorme bewondering voor u en uw manier waarop je uw vrouw hebt verzorgd en begeleid. Het strekt u tot eer.
Marc
Een reactie posten