Witter dan wit

Geen een waspoeder kan er aan tippen ! De witte verf recht uit de tube lijkt helemaal niet wit meer als ik ze op de sneeuw leg...
Sneeuw is wellicht het witste wit dat er is...
En toch...
Ik vraag me af of de sneeuw vroeger niet nog veel witter was... Voor de industrialisering, voor de eerste smog met doden (in ons eigen België !!!)... Voor de sneeuw door een vervuilde lucht naar beneden dwarrelde...
Zou de sneeuw dan niet nog witter zijn geweest?

Of was de vervuiling door bosbranden, vulkaanuitbarstingen en de vele vuurtjes die de mens aanmaakte om zichzelf bij te lichten, te beschermen, te verwarmen ook al zo vervuilend?

Ik weet het niet.
Want de vervuiling, die veranderd blijkbaar voortdurend van kamp. Ik herinner me dat ik mijn vorige auto heel bewust kocht om zo min mogelijk te vervuilen. Ik kocht toen een diesel, want benzinemotoren waren de grote boosdoeners. Toen ik er een paar jaar mee reed, bleek plots de diesel véél en véél vervuilenderderder te zijn dan de benzine, en zat ik plots weer in het verkeerde kamp. Nu heb ik me een Toyota-Hybride aangekocht, dat is deels op benzine en deels op zelfgemaakte elektra... En een geluk dat die elektra er is, want nu zwaait de vervuiling plots weer in de richting van de benzine...

Ik weet het niet meer... Jij wel ?

Natuurlijk is iedere verbrandingsmotor vervuilend, iedere verbranding is vervuilend, en de batterijen voor de elektrische  en hybride wagens zijn zeer milieubelastend bij hun fabricatie, maar toch dwingt men ons steeds meer naar den elektriek... Je hoort nu al dat men de verwarming van je woning ook aan het afkeuren is... ook daar moeten we naar elektrische verwarming... Maar heel wat van die elektriciteit komt van centrales op vervuilende kracht...

We zijn met tevelen.
En met teveel mensen zitten we ons individueel te verwarmen, te verplaatsen.
(En dan heb ik het nog niet over de voeding)...

Ik lees artikels die me vertellen dat men makkelijk alle mensen kan voeden, ik lees artikels dat men de mensen niet allemaal kan voeden. Ik lees dat we ons biefstuk eigenlijk zouden moeten laten, en vervangen door meelwormen en andere insecten... Ik zie in de grootwarenhuizen iedere keer weer zaken om op te eten die ik niet ken. (En dan vertellen mijn kinderen: "Pa, heb je echt nog geen quinoa gegeten ? Dat is gezond, pa !... Ondertussen heb ik dat gegeten en ik vind er niets aan. Geef mij maar de vertrouwde rijst of couscous, dat is al exotisch genoeg)

Dan denk ik weer: "Moeten we niet een stapje terug zetten ?"... Ik ben ondertussen al een eindje in de zeventig, en mijn jeugd was heel anders dan het leven nu. 's Morgens confituur bij de boterham, en daar werd niet mee gesmost, dat was dun uitgesmeerd. 's Middags soep en nadien aardappelen met een klein stukje vlees. Ook wel eens zonder, als het een dure maand was... Dan kregen we puree, we maakten daarin een putje en moeder goot daar een beetje hete hazelnootbruin-gebakken boter in. En dat was het. En het smaakte heerlijk, en soms heb ik er heimwee naar.
's Avonds één sneetje beleg. De boterhammen waren niet gelimiteerd.
De beenhouwerij had een kleine toonbank, want daar waren niet zoveel soorten toespijs... Spek, hesp, uier (jaja), en je was bijna tenden... Oh ja, Kaantjes (Krakelingen in West Vlaanderen) en bloedworst. (Buiten West-Vlaanderen ook witte worst) en ik meen dat er ook al salami en boulogne was en de heerlijke lookworst... Maar dat was het zowat. Geef toe, daar heb je echt geen toonbank van meterslang voor nodig.
Ik herinner me nog de eerste keer dat we spaghetti aten... Macaroni kenden we veel eerder. Rijst hoorde eerder bij de taartjes dan bij het middageten. We kenden eigenlijk alleen patatten, op diverse manieren bereid. ( De rijke mevrouw tegen haar "dienstmeisen": "Marie, wat eten jullie bij frieten?" "Zout, madame"...

Wij aten in de winter heel weinig vers fruit, verse groenten... We leefden van wat er op dat moment te oogsten was, of wat we konden bewaren. (Diepvriezers waren er ook nog niet, en de frigo kwam er ook pas een tijd later.)

Vandaar wellicht dat men ons nu zegt, in deze tijd van rijkbedekte tafels: We delven ons graf met mes en vork...

Hebben we eten om iedereen op deze aardkloot te voeden?
We kunnen misschien beginnen met minder eten in de vuilnisemmer te kieperen??? Of de overschot van te grote (???) oogsten op het stort te voeren)

djudedju