Als we vergelijken met vorig jaar, dan mogen we zeker niet klagen, maar ja, zo lang houden we dat gevoel niet vast in onze geheugencellen... We beperken ons tot de korte termijn en tot vergelijkingen met ver weg en lang geleden, tenminste als het weer betreft.
Zo zijn we ooit eens tijdens de winter naar Spanje geweest, en het ding wat me het best bij is gebleven is de man die daags voor Kerstmis patatten aan 't planten was. Plots vonden we het daar heel warm, veel warmer dan bij ons. En we dachten terug aan de sneeuw waar we doorgereden waren in de regio van Lyon, en grote overstroomde vlakte daar voor...
Ach, het weer... Eigenlijk hebben we verschrikkelijk veel geluk. Wij beginnen zowat ieder gesprek met enkele woorden over het weer. Stel je voor dat je in de woestijn woont, dan heb je alleen een gespreksonderwerp aan het weer, die ene keer dat het toch wel regende... Maar dat is maar om de drie jaar of zoiet...
Nee, hier is het weer een onuitputtelijk onderwerp, en al bij al, hebben we eigenlijk niet te klagen. We hebben hier zelden of nooit last van echte orkanen, we hebben hier zelden of nooit last van echte zondvloeden ( Ik herinner me hooguit een stuk of twee), we hebben hier zelden of nooit last van echte perioden van felle, bijna dodelijke hitte, we hebben hier zelden of nooit last van echte lange perioden van bittere vrieskou... Nee, we krijgen van alles een koffielepel, en dat dan veelal nog eens door elkaar heen.
We kunnen klappen over windhozen, maar als we kijken naar de TV en die dingen zien in Amerika, dan zwijgen wij heel stillekes, want die windhoos van bij ons, dat was dan, hoe erg ook, maar een kattenjonkske van die dingen ginder ver weg. En als we de kou in Siberië bekijken, dan is het hier in onze strafste winter eigenlijk nog best warm.
En toch... Toch wordt er wellicht nergens zo veel en zo hard geklaagd over het weer als hier... Als het regent, dan verlangen we naar de zon. Als de zon drie weken lang heerlijk schijnt, dan klagen de boeren en tuinders over de droogte, als het niet vriest in de winter dan zitten we al op voorhand te klagen over de vele muggen die we gaan hebben, en vriest het wel, dan klagen we over de stookkosten om het huis te verwarmen... Kortom, we klagen eigenlijk altijd. En klagen we niet allemaal, dan zijn er steevast enkele beroepsgroepen die wel klagen.
Stel je eens voor dat we zelf het weer zouden kunnen regelen... Ik wil goed en zonnig weer, want ik wil flaneren op de rommelmarkt of gaan vissen, en de boer wil regen voor zijn loof, ik wil eens een heerlijk dikke laag sneeuw, om te kunnen genieten van die prachtige landschappen à la Valerius De Saedeleer, terwijl de man die de baan op moet met zijn wagen, dezelfde sneeuw verwenst.
Nee, we zouden er nooit in slagen om alleman te pleizieren... En wellicht zouden we nog veel meer over het weer klappen, maar dan er bij met de vinger wijzend naar de schuldige !
(En geef toe, er is al ruzie genoeg op deze wereld...)
Dus, laat het weer maar zoals het is, laat het ons met al zijn goed en al zijn kwaad, laat het ons maar als gespreksonderwerp nummer een... Zolang we over het weer bezig zijn, kouten we niet over de mensen of over de politiek. Tedju, 't is weer aan 't regenen !
Eén ding is wel ambetant: ik zou echt eens in de tuin moeten... Maar ik vertik het als het steeds maar blijft regenen. Ik wacht wel, en die plantjes? Die moeten ook maar wachten.
Oh ja, de stoffeliers doen het goed, en ik heb er gezaaid, en ook die staan - ank zij die regen? - ook mooi boven...
Heerlijk land, waar we de ene dag ons moeten beschermen tegen de stralen van de zon, en de andere dag tegen de striemende regen, waar we zalig onder moeders paraplu kunnen wandelen, of wanhopig achter onze hoed moeten aanhollen, waar we door de sneeuw kunnen baggeren of uitglijden over plotse ijzel, door regen op een bevroren ondergrond.
Heerlijk land waar we geen goed woord voor over hebben.
Heerlijk land dat verkloot wordt door de politiek.
(of dacht je echt dat ik er voor één keer niets zou van zeggen?)
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten