De grootste toevloed van kaartjes is blijkbaar voorbij...Ik ben er niet kwaad voor ! Ieder jaar leg ik een lijstje aan met al degenen die ik een kaartje schreef, en als er dan kaartjes toekomen, dan nakijken of ik al een kaartje stuurde of niet, zo niet, dan moet ik nog antwoorden...
Ik controleer niet of ik van alleman een kaartje terugkrijg, want ik zend de kaartjes omdat ik ze wil zenden.
Eigenlijk is het wel leuk om nog één keer op een jaar een teken van leven te geven, en nog meer om een teken van leven te krijgen... 't Is zo'n beetje als op een begrafenis, een gelegenheid waar je ook weer heel wat mensen (zelfs familieleden) ziet , die je anders nooit meer ziet (De gelegenheid is daar wel niet zo leuk, maar je moet eens rondom je luisteren aan de koffietafel...). Kerst- en Nieuwjaarskaartjes hebben dat ook een beetje... Eigenlijk is het wel leuk, en 't is een stuk eenvoudiger geworden met diegenen die je kan bereiken via e-mail...maar ik moet eerlijk toegeven dat ik wat het effectief schrijven (met de pen) een beetje lui ben... Deze blog is onder andere een van de manieren om mezelf te dwingen om nog te schrijven. (En het schrijven bij te houden)
Nu en dan zie ik bij mensen die weinig schrijven dat ze effectief het schrijven verleren. Wellicht hoort dat allemaal bij het verouderingsproces, maar ik wil daar niet aan toe geven! Vandaar dat ik ook heel wat doe om mijn grijze cellen te trainen. Ik los kriswoordraadsels en sudoku's op, en dwing me zelf om dagelijks mijn blog te schrijven. En weet je wat echt gek is ? Veelal lukte ik er in de beste stukjes te schrijven op dagen dat ik echt geen inspiratie had. Ook dat bewijst dat het trainen op zich nuttig is en vruchten afwerpt.
Natuurlijk is ook het feit dat ik zoveel lees goed om bij te blijven, al hoewel ik mezelf er op betrap dat ik geen of weinig interesse heb voor de aktualiteit. Ook wat mijn werk betreft, de vakbond,moet ik met schaamrood op de kaken zeggen dat ik dat ook amper nog eens bekijk. Ik denk dat dit precies te maken heeft met mijn "luiheid"...en de diagnose is dan ook vlug gemaakt. Ik ben door mijn ziekte afgesneden van een heleboel dingen, en in wat me rest wil ik eigenlijk alleen nog genieten van wat er nog rest...en dat zal niet veel meer zijn, ik piep al, zeggen mijn kleindochters. Dus, zelfs dat stuk wat training is, doe ik ook in de afdelingen die ik graag doe...Ik doe bijvoorbeeld geen cryptogrammen, omdat ik dat niet graag doe...en ik doe liever zweedse dan gewone kruiswoordraadsels, omdat de opgave daar staat waar ik hem hebben moet...Ik ben lui ! Maar ik veeg er mijn dinges aan, er rest mij niet veel, dus wl ik genieten van dat stuk en voor de rest Basta ! (Eigenlijk moest hier een ondersteboven uitroepteken staan, maar ik weet niet hoe ik dat kan doen...)
Veel groetjes van uw luie dienaar,
tot de volgende ?
1 opmerking:
toon als je alt indurkt en dan met de andere hand 64 input heb je de apestaart.
zo is ieder teken alt + nummer te meken dus ook uw omgekeerd vraagteken of uitroepteken. Ik heb dat ergens ligeen als je wil snor ik het nog wel eens op geef dan een seintje voor de zoekaktie.
wellicht kan je dat ook zelf ontdekken aangezine je veel bedrevener bent in dat splen metde kompjoeter.
luc
Een reactie posten