heel lang geleden

Zo beginnen de meeste sprookjes...
Heel lang geleden dus, toen onze kinderen nog kind waren, lag hier zoveel sneeuw dat ze er gewoonweg in konden verdwijnen. Het had enorm gewaaid én gesneeuwd, en de sneeuw lag op sommige plaatsen heel hoog opgewaaid...voor de kinderen een paradijselijk iets.
Gek genoeg, ook voor mijn buur en ikzelf...
Op onze oprit lag de sneeuw ook in een dikke, dikke laag, en we maakten met een plank en een pannelat een "sneeuwruimer". We gingen samen aan 't werk, en nutten onderwijl wat hartverwarmertjes... we hadden plezier net als de kinderen...s'Anderendaags was het veel minder, dan moesten we er door te gaan werken.
Sneeuw....
Het lijkt wel of dat iets uit een ver veleden is hé ?
Ik herinner me een vergadering in Ronse. Het was koud maar droog toen ik naar de vergadering ging, maar toen we na de vergadering buiten kwamen lag er een flink pak sneeuw. De auto afgekuist, en hop, voorzichtiterug naar Oudenaarde... Maar in Ronse ligt de Kruises, je weet wel, die fameuze helling waar Benoni Beheyt ooit het wereldkampioenschap won voor Van Looy...
Het was glad...Heel voorzichtig reed ik naar boven, toen plots een auto uit de andere richting begon te glijden, recht naar mij toe... Ze zeggen wel dat je niet mag remmen als 't glad is, maar wat moet je anders als ereen auto op je afkomt ??? Dus ik rem...en begon meteen ook te glijden, recht naar die andere wagen... en we draaiden netjes rond elkaar, zonder elkaar te raken...Ik stond weer in de richting naar Ronse, en hij richting Oudenaarde...We zijn allebei uitgestapt, en ik zei "We gaan dat niet meer proberen zeker ?" We stonden daar wat te lachen, en dan terug de wagen in, voorzichtig alletwee weer gekeerd, en terug op weg...zonder ongevallen.

Ooit kwam ik van een vergadering in Scheldewindeke, koud, gesneeuwd, glad en mistig. Ik kwam langs die slechte kasseiweg, toen ik een wagen in de gracht zag liggen, met een man er naast. Ik stopte - heel voorzichtig- en vroeg of ik hem kon helpen... Hij wou dat ik terug reed naar Scheldewindeke ! Ik zei hem dat ik dat in dat weer niet deed, ik was al blij dat ik bijna van die rotkassei af kon.. Ik wilde hem wel meenemen naar Zwalm, waar hij kon telefoneren,(de gsm was toen nog niet uitgevonden denk ik) maar diene type weigerde, en bleef liever gewoon staan in die ijzige nacht op die verlaten baan... Ik weet niet hoelang hij daar gestaan heeft, maar ik heb toch ook niet gehoord dat daar iemand doodgevroren gevonden was... Wellicht was hij bang dat iemand zou gezien hebben (geroken) dat hij goed door de neus was....

Kleine, gekke histories, zoals we die allemaal wel eens beleven, en die weer in het geheugen komen door een klein feitje, of ... door het gebrek er aan (sneeuw)....

Ik zie onze oude Bobbie nog staan janken voor de kachel, dansend op zijn pootjes, of liever op zijn ijsklompjes... Bobbie had lang haar, en de sneeuw was in ijs gekoekt aan zijn pootjes en tussen zijn teentjes...De plotse warmte deed hem pijn...

Heel lang geleden...bah neen, hooguit een kleine 30 jaar...

tot de volgende ?