Zend dan al eens een kaartje...

Ik was verwonderd dat ik geen enkele reactie kreeg op het verjaardagskaartje dat ik stuurde naar Marjorie...Dus, een klein e-mailtje naar Erwin (Mijn waalse vriend) om te vragen of er soms iets misgelopen was... Ik kreeg 2 mailtjes terug...
Mailtje één: niets ontvangen, maar toch bedankt voor de moeite...
Mailtje twéé: Toch ontvangen, maar op gmail, hij had gmail al maanden niet meer opengedaan...het kaartje stond er in volle glorie, te prijken tussen...325 andere mailtjes, bijna allemaal van mij aan Erwin...Zend dan maar mailtjes, en noodkreten om hulp; ze doen die box dan niet eens open !
Ik vraag mij af of er nog zo'n "klanten" zijn, die dan eensklaps gaan ontdekken dat er daar honderden onbekeken en onbeantwoorde brieven staan ????
Ik zal Erwin nu in elk geval een briefje schrijven op zijn andere adres, kwestie dat hij het leest...of misschien op alle twee de adressen ???? ...om zeker te zijn ? Heeft hij nog andere adressen ????
Ik weet dat Luc (courgettes) alleen post van mij ontvangt in zijne mail, blijkbaar geeft hij dat adres dus niet door aan anderen...maar wellicht denkt hij er niet aan dat hij dat adres telkens doorgeeft al hij mijn mailtjes dan doorstuurt aan anderen. (Tenzij hij dat bewust verbergt ?)
Of zijn dat allemaal zo'n brave mensen die dat nooit ofte nooit zouden durven noteren??? Ik twijfel daar sterk aan, hij werkt bij een organisatie die nu niet precies aanleert om "braaf" te zijn...zodoende (En ik kan het weten ik werkte ook bij die organisatie maar bij een veel beter onderdeel ) (Wedden dat hij hier direct op reageert? Hou de blog onderaan maar in de gaten, bij comments...)
Kijk, misschien ligt het aan mij, maar ik vind gmail de beste mailbox, handig en onuitputtelijk groot...Als ik iets interessants krijg op een ander adres, dan stuur ik dat zelf door naar mijn eigen gmail, omdat ik het daar kan bewaren en versturen en, en ....
Er bestaat zelfs een programmaatje waardoor je de gmail-box als een soortement virtuele harde schijf kunt gebruiken , en daar programma's kunt op "parkeren" en er van daaruit mee werken. Google is uiteraard niet content daarmee, maar het bestaat ! Ik heb dat gelukkig niet nodig, met een harde schijf zonder einde heb ik steeds plaats genoeg. Bovendien laat ik programma's die mij niet voldoen, ook niet staan te eeuwigen dage...

Is het bij jullie ook zo mistig ? Je ziet hier amper de overkant van de straat. Nu en dan passeren er schimmen, als spoken, ijle figuren, waarvan de kleuren bijna volledig vervaagd zijn. Het is het moment om een reclamespot te maken voor Dreft of zo...zo van :"Kijk eens hoe de kleuren vervagen zonder Dreft !"

Je kunt dit heel eenvoudig door tweemaal te filmen, eens in de mist, en eens in de zon. Je knipt dan de mistige mensjes uit en plakt ze in het zonnige landschap...echt spooky !

Nu staat er bijna geen blaadje meer aan mijn linde...en wat er nog hangt is mooi zachtgeel, soms met een bruin randje. Gek dat in onze kul - tuur de rouwkleur zwart is... Bij rouw denk ik veel meer aan de kleuren van de herfst, als alles sterft in een warmbruin, geel, rood kleurenpalet. Die kleuren symboliseren dan niet alleen het afsterven, maar ook de wedergeboorte in de lente, waar alles, profiterend van het vergane leven van de vorige zomer weer openspat in groen en in de helle kleuren van duizenden bloemen en bloeisels. Zou dat niet veel logischer en veel gevoeliger zijn tenopzichte van de dood ?

Kunnen wij met zijn allen de mode niet doorbreken en er deze symboliek in leggen? Men kleurde wel het bruidskleed in het wit van de eierschaal om zo het ontluiken van een nieuw nest, nieuw leven te symboliseren ! (En niet de maagdelijkheid zoals sommigen broebelen !)

In Japan is wit de kleur van de dood. Ook mooi ! Duid wellicht op de sneeuw die als een mantel de dode wereld dekt, maar waarvan je weet dat onder die mantel het nieuwe leven reeds aan 't ontwaken is... Is het niet logisch dat zovele volkeren dan aan een wedergeboorte denken? Wij zien die telkens en telkens opnieuw voor onze ogen gebeuren !

't blijft mistig. Heb je er al eens op gelet dat de mist niet alleen de kleur en de vorm der dingen verdoezeld ? Ook het geluid is anders, omfloerst. Hoe zou dat komen ? Houden de minuscule waterdruppeltjes de geluidsgolven tegen ?

Van golven gesproken... Herinner je nog van je jeugdjaren de kristalontvanger ? Wij leerden en probeerden dat uit in de school, in 't Kapoentje kon je ook nog eens het "bouwplan" lezen... Je kan de radiogolven ontvangen op een simpele kristalstructuur. Met een koptelefoon kon je (kan je) zonder heiligentriek naar de radio luisteren. Zelfs met een ordinaire patat lukte dat !

Nu zitten wij omringd met golven...Gsm's, radio's, tv's, microgolven, geluidsgolven, lichtgolven en noem maar op... Ze verschillen eigenlijk alleen maar in lengte... Zou je dan met een kristal ook de microgolven kunnen capteren? en je eigen oor bakken?

Ligt er niet wakker van, ik doe het wel voor u....

tot de volgende