Ik kreeg een opmerking van mijn buur dat zij geen houten spiesjes aanbrachten, maar ijzeren of stalen staven..Ik heb één keer meegemaakt dat er koperen staven ingebracht werden, maar de "vlek" was zichtbaar...Ik denk dat de vlek van ijzer of staal ook zichtbaar was ??? Bovendien wijst Eddy er op dat er wel méér dan één luchtgat moest zijn waar de lucht uitkon, en waar het brons uitspoot. Juist, ik was dat een beetje vergeten, sorry !
Ik heb reeds gezegd dat beeldhouwers die gearriveerd waren (soms anderen ook, hangt af van de financies) hun beelden lieten gieten door gespecialiseerde bedrijven. Mijn buur werkte ooit in zo'n (ter ziele gegane) bedrijf. Vandaar dat ik ook wel iet hoorde over het commerciële gieten. Daar het gietbedrijf ook verantwoordelijk was voor het beeld, zullen er wel altijd maatregelen genomen zijn tegen verlies of breuk, wat natuurlijk invloed heeft op de werkwijze.
Zo werden bepaalde beelden (afhangend van het model) gegoten in zand. Daarvoor werd de moule gemaakt in zand. Stel u geen zand voor zoals op het strand, het is veeleer een soort zavel, die dan nog zéér "vet" is, waardoor het zeer hard in vorm kon geduwd (geperst, geklopt) worden. Ik heb nooit zo beelden zien gieten, maar ik veronderstel dat de werkwijze ongeveer dezelfde zal zijn, zoals men gietijzeren machine-onderdelen giet. Ik heb dat ooit gezien vor het gieten van de pomphuizen (pomphulzen?) van toendertijd nog grote zware pompen voor op verwarmingsinstallaties.
Er bestaat nog een andere manier om brons te gieten, iets wat zowat de dood betekende van de op klassieke manier gietende bedrijven. Ik heb het nooit gezien, maar hoorde van mijn buur, die er dus een van de economische slachtoffers van was, dat er (toendertijd in Italië) een nieuw procedé was ontstaan, waarbij men een soort "porselein" (Een soort kunststof ?) op het wassen beeld spoot, dit droogde zeer snel, was van een superbe kwaliteit als moule, en na het bakken kon men de brons rechtstreeks in deze moule inspuiten...Nadien werd de moule wellicht gewoon als porselein gebroken van de koude brons. Op deze manier spaarde men uiteraard heel wat stappen uit, en dus heel wat tijd en werk minder, wat de kostprijs drastisch verminderde. Vraag mij echter niet meer uitleg, want meer weet ik er niet van. Als mijn buur nog wat meer mededelingen doet, dan zul je dat morgen zeker kunnen lezen als je op "comment" klikt, onderaan de blog...
Gisteren is Bart en Els langs geweest, Veerle en de kids waren hier ook, het was gezellig druk en iedereen is terug in blakende gezondheid.
Voila, mijn werk voor vandaag zit er op, tot de volgende ?
1 opmerking:
Inderdaad Antoon ,
Die ijzeren of stalen staven die werden er nadien uitgeklopt en de meegegoten luchtkanalen werden gebruikt om de ontstane holte op te vullen die werd er in geriveerd.
Het procede van keramisch gieten wordt nu toegepast in het ondertussen door de zoons van het ter ziele gegane bedrijf heropgerichte Art Casting met een meer dan behoorlijk succes.
Het is qua tijd en afwerking echt een enorm verschil.
Het gieten in zandvorm wordt denk ik niet zoveel meer toegepast enkel voor inhuldigingsplaten in brons misschien.
Een reactie posten