blogs...

Heb je al eens rondgekeken wat er allemaal te zien en te lezen is op de biljarden (min of meer) blogs... Sommigen maken daar echte kijkpagina's van, sommigen pikken rechts en links nieuws, sommigen brengen streeknieuws onder eigen beheer, sommigen brengen een dagelijkse mop, en een (veelal gepikte) cartoon...en sommigen doen zo als ik, en brengen wat nieuws uit en van ons gezinnetje, geven eens onze (soms ongezouten) mening, en soms benaderen wij iets zoals het cursiefje van ene Jos Ghijsen...
Er is in ieder geval voor elk wat wils. En ieder vult het begrip bog in op zijn manier. Ik vind die kleurige verzamelingen allerlei maar niks, maar wellicht zullen die mij blog dan maar niets vinden. En zo is het goed ! Ik denk niet dat een blog als de mijne veel verder gaat dan mijn vriendenkring en de familie. Dat is ook logisch, want mijn blog brengt meest berichtenvan en voor die groep. ..enne...veel verder gaat mijn ambitie niet.
Eigenlijk is mijn blog soms ook wel een uitlaatklep, waar ik mijn pijnen en frustraties van mij af schrijf. Soms krijg ik daar ook reactie op, en voelen sommige lezers zich een beetje voyeur, maar wees gerust, ik zet hier niets dat ik niet kwijt wil. (of kan...)

Vanmorgen dacht ik weer eens op onze taal... Onze spreekwoorden en zegswijzen.

Het ijs breken... Van waar komt zo'n uitdrukking ? Geen idee ? Ik ook niet, maar ik bedacht dat dit wel eens voor eskimovrouwen heel iets anders kan betekenen dan voor ons... Bij onze vrouwen breekt het water (???), maar daar met die temperaturen, moet dat wel een heel ander iets zijn...Wedden dat die mensjes helemaal niet boos zijn op de abnormale temperatuursstijgingen die we nu kennen ?

Stom hé ? Maar daar hou ik nu eenmaal van, van die stomme woordspelletjes. En dat is een van de weinige vormen van humor die niet kwetsend is. (Tenzij het ijs natuurlijk breekt in scherpe splinters...)

We naderen weer het jaareinde, en de rekeningen beginnen weer toe te komen... Familiale, brandverzekering, autokeuring...waarom komt dat bij mij allemaal (of bijna allemaal) op dat jaareinde ? Het is al een dure periode, met al de geschenkjes voor de kinderen en kleinkinderen. Niet dat ik die geschenkjes, zowel het geven als het krijgen, niet leuk vind, maar er komt zoveel rond dezelfde periode...En dan zijn Veerle én haar kinderen ook nog jarig in diezelfde periode. En alhoewel ze allemaal niet meer geloven in de goede Sint, kijken ze toch of er iets is... Eén van de tweeling is wat uitgekookter..."Ik denk dat de sint eigenlijk feitelijk wel bestaat! He ?" (Die laatste hé is duidelijk in vragende, misschien zelfs nog wat twijfelende vorm. Niet dat ze twijfelt, maar ze twijfelt er sterk aan dat wij er nog in bijten..

Leuk ! Hoewel kinderen nu wel heel anders zijn dank zij de hen omringende wereld, toch blijven het kinderen ! De tweeling is nu in een periode van deegbewerking... Je weet wel, met zeer zoute deeg, voorwerpjes boetseren, die laten drogen en dan bakken in de oven. Ze vinden het heerlijk dat ze zo beeldjes kunnen maken die "blijven" bestaan ! Ik toonde hen enkele mooie zoutdeeg werkjes die ik ooit heb gemaakt, en nu zien ze bijna onbeperkte mogelijkheden. Leuk ! En wat mij steeds plezier doet, is dat ze creatief zijn ! Voor mij is dat wel de belangrijkste verworvenheid van de mens ! Zelf dingen scheppen ! 't klinkt bijna goddelijk, maar dat is het ook !

Allee, deze namiddag nog naar 't UZ te Gent en de dag zit er weeral eens op !
Tot de volgende ?