koppig...

Je hebt volgzame, gewillige, en je hebt ook vasthoudende, koppige...
bladeren aan mijn lindeboom...er zijn er nog een twintigtal die alles op alles zetten om te blijven hangen. Gek, want aan de klimroos die op mijn notelaar hangt te hangen, daar staan bijna nog alle blaadjes op, en ze zien er nog steeds frisgroen uit...En achteraan in mijn tuin staat een struik jasmijn (geen seringen, de echte jasmijn !) die is maar kantjeboord winterhard, de eerste jaren van zijn bestaan moet hij heel goed beschermd worden, die heeft nog al zijn blaren en die zijn nog altijd lichtgroen-geel, zoals ze al heel de zomer staan. Jammer dat ze hier niet die massa's bloemen geven als in 't zuiden, maar ieder bloempje ruikt als een heel boeket witte lelies.
De struik is bovendien half hangend, zo dat nu en dan takken voortwoekeren over de grond en zich hier en daar wortelen en nieuwe planten vormen...En zeggen dat dit een dure plant was in aanschaf...Nu moet ik er regelmatig verwijderen.
Maar de mooiste planten in mijn tuin zijn en blijven toch wel de camelia's... Ik begrijp niet hoe het komt dat deze niet volop te zien zijn ! Ze bloeien héél vroeg in het voorjaar met prachtige grote felgekleurde bloemen en de struik is bovendien bedekt met arde donker groene blinkende wintervaste bladeren... Te mooi om echt te zijn !
Ik zag de plant jaren geleden oor het eerst in een voortuintje in Gent... En ieder jaar keken wij uit naar die bloemenpracht. Tot ik op een tuinbeurs die onbekende bloemen zag staan... Nu staan er diverse variëteiten in mijn tuin te pronken. Ze doen het vel beter in mijn voortuin in de meer schaduw dan zon zone, dan achteraan in de volle zuiderzon. Ze groeien traag, wat ook al een voordeel is...

Is er niemand geïnteresseerd in wandelende takken ??? De tweeling kreeg er enkele maanden geleden een drietal...nu zit hun akvariumpje vol met die bizarre beestjes... Ooit hebben onze gasten als ze klein waren die ook nog gehouden. Ik herinner me dat ze in de zomer een een deel op mijn haag hadden gezet...Op het einde van de zomer zaten er honderden van die beesten, maar na een winter was alles weg. Ik vind het eigenlijk wel leuke diertjes. Zet ze in een struik en begin maar te zoeken...Ze gaan perfect op in de omgeving ! Ze verraden zichzelf alleen maar als ze zich verplaatsen. Veel werk is er ook niet aan: je geeft ze regelmatig wat verse takjes van bramen, en/of liguster, en/of klimop. (De gewone groene klimop en de gewone groene haag (liguster)). Zet deze takjes in een minuscuul flesje met water zodat ze wat langer vers blijven, en dat is al...De bodem best in gewoon zand. Na enige tijd zie je op die bodem dan zwarte korreltjes. Dit zijn gedeeltelijk eitjes en gedeeltelijk str... Gek is dat er bij deze soort wandelende takken alleen vrouwtjes zitten. Er schijnen wel mannetjes voor te komen, maar die zijn heel zeldzaam en waarschijnlijk alleen nuttg om nu en dan de genen te renouveren...voor de rest doen de dames alles zelf... Droevig bestaan vind je niet ?
Nu zitten er dus massa's in het kleine akvariumpje bij Veerle. Liefhebbers hoeven niet te dringen, er zitten er genoeg...
Allee tot de volgende ?

snieklaas

Normaliter waren de tweelingen vandaag weer bij hun "vader". Maar hij is ziek (gejuich op de tribune)...dus zijn ze weer hier... (Veel minder gejuich...)
Normaal kwam de sint morgen... maar nu zitten ze natuurlijk te zagen...dus...de sint komt !

Gisteren was het nog véél leuker ! In de namiddag kwam Eddy (buur) hier aanbellen. "Zeg, Anny, zou je vanavond deze cadeautjes aan onze deur komen zetten als je hoort dat ons rolluik dichtgedaan wordt? En klop dan maar eens hard op het rolluik..."

Wij hebben drie keer een valse start genomen, en weest zien of dat verdomd rolluik nu al dan niet dicht was...Iedere keer als we iets meenden gehoord te hebben, wij naar buiten... Het was een pak van ons hart toen we eindelijk heel duidelijk het rollende luik hoorden rollen....

Oef, onze taak was naar behoren vervuld...hoop ik toch want ik heb noch de buren niet gezien.

Ik heb een lang en vruchtbaar verleden als Klaas... De eerste keer was in de sociale school, toen ik Sint moest zijn voor de kleuters van de nabijgelegen school, in een wijk vol armoede en (toen al) vol migrantjes. Dat was in vol tenue, maar 's avonds was het sintniklaas T-dansant voor de studenten van de sociale school zelf. Het was juist in de tijd van de invoering van de clergy, het gewone mensenpak ook voor priesters,dus ook st niklaas in burgerkleren. We gingen met de tram naar het lokaal, een mooi uitgedoste vrouwelijke piet (dus eigenlijk een pierrette) en een klaas in een net grijs kostuum, met witte baard en witte haren, witte handschoenen met een grote zegelring, en natuurlijk de staf... De kaartjesknipper wou ons doen betalen, en wou niet geloven dat wij in de hemel niet beschikten over zulke aardse dingen als geld...wij hadden een ganse tram supporters en een steeds kwadere kaartjesknipper...
's Avonds (lees 'Nachts) werd het nog leuker... Er kwam een controle van de rijkswacht !!! De enige twee die net geen 18 jaar waren, waren ...ondergetekende sint en de mooie pierrette...
Wij hebben de rijkswacht vriendelijk gevraagd op hun knieën te zitten en een mooi liedje te zingen... Ze lachten, dronken een pint, en controleerden iedereen...uitgenomen sint en pierrette...
Oef !

Ik ben nog ettelijke keren sint geweest...Eén keer met paard en al...Maar ik weet begot niet hoe dat beest ooit weer thuisgeraakt is (Ik weet ook niet hoe ik...) De laatste post was bij de coiffeur.(dat weet ik nog...) Na afgifte van de cadeautjes vlogen de kleine kadeeën naar het bed, en wij naar de barkast...Veel meer herinner ik me niet. Verdraaid lastig zo'n ronde ! Overal krijg je iets aangeboden, hier ne cognac, daar een pilsje, daar een elexirtje, daar ne poussecafé, daar ne trappist...zwaar g'hebt er geen gedacht van !

Ik heb ooit nog eens zo'n tocht gedaan...nog wel drie dagen aan een stuk ! Ik woonde pas in Oudenaarde, in de Stationsstr toen er van de parochie de vraag kwam om mee te gaan met den "apeel" (Zo klonk het toch) Dat bleek een parochiale schooironde over gans de parochie van ste Walburga, die ontstaan is ten tijde van de pestepidemiën...
Je moet dat met vier man doen...en ik had het getroffen: Dokter Avet, (onlangs overleden - in diene tijd ne wreë kadee) Jules Van Ommeslaeghe (Arrondissementscommisaris en een plezante kerel) en Leon Bijls, een buur en niet onverdienstelijk amateur-schilder, en een notoir pottenpakker, en ikke...
We hebben op de derde en laatste dag van onze schooironde van de deken gehoord dat we alle rekords van opbrengst gebroken hadden...Nadien hebben we ook zijn kelder sterk doen minderen... (Zijn winst zal fel aangetast geweest geworden zijn) Ik ben drie dagen moortel thuis gekomen.
Maar dat was nog niets... Leon, al even zat, kreeg te horen dat zijn WC verstopt was... Hij opende op het koertje zijn beerput, en tuimelde er zo zat als hij was kopke voren in... Toen hij er uit gekropen was, sproeide zijn vrouwtje hem (onder het uiten van allerlei lieve woordjes...)met de tuinslang af...'t Was winter en 't vroor !
Leon is niet ziek geweest ! Alcohol moet toch een zekere protectie bieden...
Waar is den tijd...moest ik nu zo één avond alles door elkaar zuipen, ik denk dat ik het besterf...Toen ging ik 's anderendaags gewoon werken ...
Avet is dus onlangs gestorven, Leon Bijls is al jaren dood, en Jules Van Ommeslaeghe zou in het gesticht zitten, totaal dement...

Deze namiddag ga ik naar de kiekens kijken...'t is kleinveeshow in Zwijnaarde, in de zaal Melac, ik heb daar ooit, lang geleden nog vergadering gehouden. Op de vergadering noemde de voorzitter speciaal mijnheer de burgemeester welkom... Ik had nog niet dikwijls het genoegen gehad een burgemeester op mijn vergadering te krijgen...
Later bleek dat Remi Vlerick te zijn, die vroeger als propagandist van Cement en Steen bij ons thuis wel eens langs kwam...Heel lang geleden, nog voor ik geboren was... Hij kwam speciaal omdat mijn naam bij hem herinneringen op riep... Mijn oudste zus had ooit nog een souvenirtje op zijn broek gelegd.... Luiers waren niet zo safe als de pamper van nu...
Nu nog is er in Zwijnaarde een straat naar hem genoemd...
Allee, 'k ga stoppen, tot de volgende ?

I have a dream

Deze morgen, heel vroeg - ik kon niet slapen - zag ik plots iets héél raars...
Eigenlijk hoorde ik het eerst iets, en dat deed mij buiten kijken. Een ijl schriel gepiep en gekraak, ik dacht al aan inbrekers, knarsend geschreeuw en stil gefluister...
Een stuk of tien zwarte negers, in lompen gekleed, rillend van de kou, reden voorbij op heel oude knarren van fietsen... Enkele van die fietsen waren "versierd" met oude kinderwagens, kleine oude karretjes... Ik zag ze iets verder stoppen, ze pikten heel stillekens de pompoen die daar aan de deur lag, en ziende dat hun karretjes vol waren, keerden ze knarsend en piepend hun v'lo's en reden terug...terug naar Erythrea...
Erg ? Ja, ik zal wel ouderwets en zielig zijn, maar het doet mij pijn als ik daar al dat eten zie liggen, wachtend op de eerste vorst, m dan in alle deemoed weg te rotten, terwijl iets verder mensen liggen te kreperen...
Ik weet het wel, ze zullen niet gered zijn met die ene pompoen, maar misschien kan het juist genoeg zijn om één mens te redden tot de volgende reddende regen ?

Straks "vieren" we weer kerstfeest...we gaan eens goed zitten, schransen en drinken ter herinnering aan die sukkel die zelfs op de eerste dag van zijn leven in het prikkende stro gelegd werd, omdat zijn ouders geen geld hadden voor een logement. Maar ja, 't waren dan ook van die lichtbruine mensen hé, je weet wel, die diefachtige soort..

Ik had nog een droom... Ik weet niet meer over wat het ging, maar ik werd wakker toen ik tegen Bart zegde " Ik heb het je al duizend keer gezegd !" Bart was in mijn droom weer teenager (tienezel), en was zeker niet de gemakkelijkste van mijn huishouden...Maar dat was het niet wat me wekte... Ik zag dat beeld dubbel, ik zag mijn vader, enie zei, op dat eigenste moment juist hetzelfde tegen mij, en ik was ook maar nen teenager (en potdomme ook niet de gemakkelijkste thuis)...
En weet je wat ? Plots zag ik Het Licht ! Ik zag Bart woedend omdat ik hem niet begreep, ik zag mezelf woedend omdat pa mij niet begreep, en ik begreep plots dat het niet begrijpen niets met de taal, niets met de woorden, maar met de totaliteit van het beeld te maken had...
Taal, woorden, zijn niets als ze uit de kontekst getrokken worden. Bart zei wellicht niets zo verkeerd, net zo min als ik tegen mijn vader, maar ik kon zijn lichaamstaal niet aan, net zoals mijn vader de mijne niet aan kon, en zoals ik nu al stillekens zie gebeuren met de kleinkinderen...en zoals wellicht mijn grootvader voor had met mijn vader (Ik weet het niet, maar het zou mij verschrikkelijk verwonderen als hij de braafste was...)
Lichaamstaal, dat uitdagend kereltje vlak voor je neus...
Lichaamstaal, die agressieve niets-begrijpende vader voor je neus...
Gek hé ? Ons moeder zei altijd "'t Zijn allemaal geleende broodjes", een westvlaams wijsheid die beduid dat alles terugkeert...en ze had gadomme overschot van gelijk !
En weet je, die agressieve jongelui, die komen wel terecht, en die worden dan ook de onbegrijpende vader, die die jonge gasten wel zou kunnen wurgen ... Mochten die jonge mensen wat minder "airkens" hebben, en moesten die vaders op het juiste moment wat meer op hunnen tijd denken...misschien zou het allemaal veel stiller en gematigder gaan, maar misschien zou dan die jonge man ook niet opgroeien tot de vechter, de streber, die toffe collega...

'k ga stoppen... Ik wed dat Luc nu zit te peinzen op zijn dochters en zijn zoon...en hopen dat ik gelijk krijg...

tot de volgende ?

Zend dan al eens een kaartje...

Ik was verwonderd dat ik geen enkele reactie kreeg op het verjaardagskaartje dat ik stuurde naar Marjorie...Dus, een klein e-mailtje naar Erwin (Mijn waalse vriend) om te vragen of er soms iets misgelopen was... Ik kreeg 2 mailtjes terug...
Mailtje één: niets ontvangen, maar toch bedankt voor de moeite...
Mailtje twéé: Toch ontvangen, maar op gmail, hij had gmail al maanden niet meer opengedaan...het kaartje stond er in volle glorie, te prijken tussen...325 andere mailtjes, bijna allemaal van mij aan Erwin...Zend dan maar mailtjes, en noodkreten om hulp; ze doen die box dan niet eens open !
Ik vraag mij af of er nog zo'n "klanten" zijn, die dan eensklaps gaan ontdekken dat er daar honderden onbekeken en onbeantwoorde brieven staan ????
Ik zal Erwin nu in elk geval een briefje schrijven op zijn andere adres, kwestie dat hij het leest...of misschien op alle twee de adressen ???? ...om zeker te zijn ? Heeft hij nog andere adressen ????
Ik weet dat Luc (courgettes) alleen post van mij ontvangt in zijne mail, blijkbaar geeft hij dat adres dus niet door aan anderen...maar wellicht denkt hij er niet aan dat hij dat adres telkens doorgeeft al hij mijn mailtjes dan doorstuurt aan anderen. (Tenzij hij dat bewust verbergt ?)
Of zijn dat allemaal zo'n brave mensen die dat nooit ofte nooit zouden durven noteren??? Ik twijfel daar sterk aan, hij werkt bij een organisatie die nu niet precies aanleert om "braaf" te zijn...zodoende (En ik kan het weten ik werkte ook bij die organisatie maar bij een veel beter onderdeel ) (Wedden dat hij hier direct op reageert? Hou de blog onderaan maar in de gaten, bij comments...)
Kijk, misschien ligt het aan mij, maar ik vind gmail de beste mailbox, handig en onuitputtelijk groot...Als ik iets interessants krijg op een ander adres, dan stuur ik dat zelf door naar mijn eigen gmail, omdat ik het daar kan bewaren en versturen en, en ....
Er bestaat zelfs een programmaatje waardoor je de gmail-box als een soortement virtuele harde schijf kunt gebruiken , en daar programma's kunt op "parkeren" en er van daaruit mee werken. Google is uiteraard niet content daarmee, maar het bestaat ! Ik heb dat gelukkig niet nodig, met een harde schijf zonder einde heb ik steeds plaats genoeg. Bovendien laat ik programma's die mij niet voldoen, ook niet staan te eeuwigen dage...

Is het bij jullie ook zo mistig ? Je ziet hier amper de overkant van de straat. Nu en dan passeren er schimmen, als spoken, ijle figuren, waarvan de kleuren bijna volledig vervaagd zijn. Het is het moment om een reclamespot te maken voor Dreft of zo...zo van :"Kijk eens hoe de kleuren vervagen zonder Dreft !"

Je kunt dit heel eenvoudig door tweemaal te filmen, eens in de mist, en eens in de zon. Je knipt dan de mistige mensjes uit en plakt ze in het zonnige landschap...echt spooky !

Nu staat er bijna geen blaadje meer aan mijn linde...en wat er nog hangt is mooi zachtgeel, soms met een bruin randje. Gek dat in onze kul - tuur de rouwkleur zwart is... Bij rouw denk ik veel meer aan de kleuren van de herfst, als alles sterft in een warmbruin, geel, rood kleurenpalet. Die kleuren symboliseren dan niet alleen het afsterven, maar ook de wedergeboorte in de lente, waar alles, profiterend van het vergane leven van de vorige zomer weer openspat in groen en in de helle kleuren van duizenden bloemen en bloeisels. Zou dat niet veel logischer en veel gevoeliger zijn tenopzichte van de dood ?

Kunnen wij met zijn allen de mode niet doorbreken en er deze symboliek in leggen? Men kleurde wel het bruidskleed in het wit van de eierschaal om zo het ontluiken van een nieuw nest, nieuw leven te symboliseren ! (En niet de maagdelijkheid zoals sommigen broebelen !)

In Japan is wit de kleur van de dood. Ook mooi ! Duid wellicht op de sneeuw die als een mantel de dode wereld dekt, maar waarvan je weet dat onder die mantel het nieuwe leven reeds aan 't ontwaken is... Is het niet logisch dat zovele volkeren dan aan een wedergeboorte denken? Wij zien die telkens en telkens opnieuw voor onze ogen gebeuren !

't blijft mistig. Heb je er al eens op gelet dat de mist niet alleen de kleur en de vorm der dingen verdoezeld ? Ook het geluid is anders, omfloerst. Hoe zou dat komen ? Houden de minuscule waterdruppeltjes de geluidsgolven tegen ?

Van golven gesproken... Herinner je nog van je jeugdjaren de kristalontvanger ? Wij leerden en probeerden dat uit in de school, in 't Kapoentje kon je ook nog eens het "bouwplan" lezen... Je kan de radiogolven ontvangen op een simpele kristalstructuur. Met een koptelefoon kon je (kan je) zonder heiligentriek naar de radio luisteren. Zelfs met een ordinaire patat lukte dat !

Nu zitten wij omringd met golven...Gsm's, radio's, tv's, microgolven, geluidsgolven, lichtgolven en noem maar op... Ze verschillen eigenlijk alleen maar in lengte... Zou je dan met een kristal ook de microgolven kunnen capteren? en je eigen oor bakken?

Ligt er niet wakker van, ik doe het wel voor u....

tot de volgende

weer ander pillen...

Ik lig reeds met kasten vol restjes (min of meer, eerwaarde vader)...Hopelijk komen we eens (nu, please !!!!!)tot de goede pil...Maar hij heeft al gezegd dat de pijn die opkomt bij welke belasting dan ook, niet te voorkomen is, tenzij met stoppen zodra je iets voelt, wachten tot het over is, weer voortdoen, stoppen als je iets voelt, rusten...enz...enz...etc...etc....

Leuk ! het enige wat ik mag verwachten is dat met het ideale middel de scherpe kantjes wat afgeslepen zullen zijn (sic de pijndokter).

Dus ben ik nu al (weer) naar de apotheek geweest, en mag ik deze namiddag nog eens terug, want dergelijke zware dingen hebben ze niet in huis... Ik heb ze wel al betaald .

Heb je er ook al op gelet at de apotheken van langs om meer op winkels beginnen te trekken ? Met mooie etalages en een toonbank vol met allerlei smeerseltjes tegen rimpels, haarlotion, lippenrood (en alle andere kleuren) en dergelijke meer. Als je lang genoeg zoekt, dan vind je her en der nog wel iets die doet vermoeden dat je in een apotheek bent: een neussnuiver van Vicks en snoepjes ... tegen de hoest.

Toen ik daar een opmerking over maakte, legde de apotheker mij uit dat ze wel verplicht zijn dat te doen.. Bij iedere besparing gaat er ook een stuk inkomen voor de apotheek af...Al die produkten zijn de enige waarvan het inkomen groeit en niet aangetast wordt door de besparingsmaatregelen van de Verhafstoot en Co.... 't Kan zijn, dat is iets waar ik geen zicht op heb, en dan zal, ondanks ik het gevoel heb één van de beste klanten te zijn van de apotheek, ik in werkelijkheid alleen maar ene zijn waar er veel werk aan is, en weinig verdienste... Alhoewel ik verdikke toch wel genoeg betaal !

Gelukkig hebben we ballastingsvermindering in ons landje...want de btw en andere taksen op produkten gaan pijlsnel de hoogte in. Nu ja, dat is natuurlijk een inkomen heel het jaar door voor de plusisters, op de gewone aanslag moeten ze altijd een hele periode wachten, en door de vertragingen bij de administratie moeten ze nog langer wachten...Dat de sukkels die zouden moeten terugkrijgen nog vééééééél langer moeten wachten, daar spreken ze niet van.

Ik heb op de rommelmarkt een mooi boek gevonden. (Hier wacht ik nu gedurende 5 minuten om u de tijd te geven daar opmerkingen over te spuien...)....
Het is een speciale uitgave van Amnesty International, de titel : Het Aanzien: 40 jaar vrede.

Het gaat over de periode 1945 - 1985...Blad na blad staat vol met foto's en tekst over al de vredes die we in die periode kenden: de bezetting van het oostblok door rusland, de koude oorlog, oorlog in Arabië, Korea, China, India, Kongo...blad voor blad allemaal vol Wrede....

Het mensdom op zijn best.

Heel interessant, maar ooooh ! zo teneerdrukkend !

En zeggen dat het zo simpel is, vriendelijk zijn, glimlachen, helpen...Maar ja we moeten altijd maar weer politieken in plaatsen van "mensen" (dat laatste zou eigenlijk een werkwoord moeten zijn hé ?)
Tot de volgende

blogs...

Heb je al eens rondgekeken wat er allemaal te zien en te lezen is op de biljarden (min of meer) blogs... Sommigen maken daar echte kijkpagina's van, sommigen pikken rechts en links nieuws, sommigen brengen streeknieuws onder eigen beheer, sommigen brengen een dagelijkse mop, en een (veelal gepikte) cartoon...en sommigen doen zo als ik, en brengen wat nieuws uit en van ons gezinnetje, geven eens onze (soms ongezouten) mening, en soms benaderen wij iets zoals het cursiefje van ene Jos Ghijsen...
Er is in ieder geval voor elk wat wils. En ieder vult het begrip bog in op zijn manier. Ik vind die kleurige verzamelingen allerlei maar niks, maar wellicht zullen die mij blog dan maar niets vinden. En zo is het goed ! Ik denk niet dat een blog als de mijne veel verder gaat dan mijn vriendenkring en de familie. Dat is ook logisch, want mijn blog brengt meest berichtenvan en voor die groep. ..enne...veel verder gaat mijn ambitie niet.
Eigenlijk is mijn blog soms ook wel een uitlaatklep, waar ik mijn pijnen en frustraties van mij af schrijf. Soms krijg ik daar ook reactie op, en voelen sommige lezers zich een beetje voyeur, maar wees gerust, ik zet hier niets dat ik niet kwijt wil. (of kan...)

Vanmorgen dacht ik weer eens op onze taal... Onze spreekwoorden en zegswijzen.

Het ijs breken... Van waar komt zo'n uitdrukking ? Geen idee ? Ik ook niet, maar ik bedacht dat dit wel eens voor eskimovrouwen heel iets anders kan betekenen dan voor ons... Bij onze vrouwen breekt het water (???), maar daar met die temperaturen, moet dat wel een heel ander iets zijn...Wedden dat die mensjes helemaal niet boos zijn op de abnormale temperatuursstijgingen die we nu kennen ?

Stom hé ? Maar daar hou ik nu eenmaal van, van die stomme woordspelletjes. En dat is een van de weinige vormen van humor die niet kwetsend is. (Tenzij het ijs natuurlijk breekt in scherpe splinters...)

We naderen weer het jaareinde, en de rekeningen beginnen weer toe te komen... Familiale, brandverzekering, autokeuring...waarom komt dat bij mij allemaal (of bijna allemaal) op dat jaareinde ? Het is al een dure periode, met al de geschenkjes voor de kinderen en kleinkinderen. Niet dat ik die geschenkjes, zowel het geven als het krijgen, niet leuk vind, maar er komt zoveel rond dezelfde periode...En dan zijn Veerle én haar kinderen ook nog jarig in diezelfde periode. En alhoewel ze allemaal niet meer geloven in de goede Sint, kijken ze toch of er iets is... Eén van de tweeling is wat uitgekookter..."Ik denk dat de sint eigenlijk feitelijk wel bestaat! He ?" (Die laatste hé is duidelijk in vragende, misschien zelfs nog wat twijfelende vorm. Niet dat ze twijfelt, maar ze twijfelt er sterk aan dat wij er nog in bijten..

Leuk ! Hoewel kinderen nu wel heel anders zijn dank zij de hen omringende wereld, toch blijven het kinderen ! De tweeling is nu in een periode van deegbewerking... Je weet wel, met zeer zoute deeg, voorwerpjes boetseren, die laten drogen en dan bakken in de oven. Ze vinden het heerlijk dat ze zo beeldjes kunnen maken die "blijven" bestaan ! Ik toonde hen enkele mooie zoutdeeg werkjes die ik ooit heb gemaakt, en nu zien ze bijna onbeperkte mogelijkheden. Leuk ! En wat mij steeds plezier doet, is dat ze creatief zijn ! Voor mij is dat wel de belangrijkste verworvenheid van de mens ! Zelf dingen scheppen ! 't klinkt bijna goddelijk, maar dat is het ook !

Allee, deze namiddag nog naar 't UZ te Gent en de dag zit er weeral eens op !
Tot de volgende ?

pijnstillers

Ik kots van die dingen... Ik heb de stille indruk dat ik stillekens maar gaandeweg die rotte pillen niet meer kan laten. Bovendien helpen die klotedingen geeneens ! Ja, ze stillen de pijn, maar dat is niet wat ik zoek! Ik zoek van de pijn af te geraken, niet ze te onderdrukken. Dat was ook wat de dokter in de pijnkliniek mij in eerste instantie beloofde, maar waar hij nu al lang niet meer van praat.

Slechts één ding heb ik effectief gewonnen, ik verval niet meer in ontstekingen ! En ik weet dan nog niet eens of ik dit te danken heb aan de pijndokter, of aan mijn huisdokter die me een homeopathisch middel voorschreef. Nu, veel rol speelt dat ook niet, het belangrijkste is dat ik die ontstekingen niet meer krijg! Dat betekent dat de Pijn (met hoofdletter: ik bedoel hier niet het steeds aanwezige zeurderige pijngevol, maar de pijn in heel erge, felle vorm) niet meer blijft vastzitten gedurende dagen, weken... Dit betekent echter niet dat de Pijn er niet is ! Zodra ik iets doe dat volgens één of meerdere van de pijnpunten in mijn rug belastend is, de pijn steeds maar toeneemt, tot ik op een of andere manier die belasting wegneem (en opletten ! zorgen dat je dan geen ander pijnpunt prikkelt! (bv als je door de pijn begint te wandelen met een gebogen rug, dan geeft dat een klein soelaas, maar dat drukt dan op een ander pijnpunt en de Pijn verhevigt nog)). Maar toch is dat dus winst ! Vroeger kon die pijn zich heerlijk zetelen in een ontsteking, en dan bleef die pijn daar dagen, weken zitten.
Mijn groot probleem is dat voor mijn rug bijna alles als belastend wordt ervaren, en dat ik dus bijna niets kan doen...Zelfs te lang rustig slapen resulteert soms in een pijnaanval...Wellicht lag ik dan "te" lang in één houding ?
Ik ben het best aan tafel, met mijn armen geleund, de druk op mijn rug wat opheffend en die druk dan nog wat afwisselend eens meer aan de ene, dan aan de andere kant leggend. Maar als ik in een aanval zit, dan gaat dat niet, en ben ik best wat liggend op mijn zij...want plat op mijn rug is dan zeker niet te doen.

Allee, 'k ga stoppen met zagen ! Morgen moet ik weer naar de pijnkliniek, ik ga hem moeten zeggen dat mijn poging om de pijnstillers te minderen mislukt is, en hopen, smeken dat hij iets kan geven die mij minder bijwerkingen bezorgt...

Maar morgen voormiddag ga ik eerst naar de Liddl, daar komt een set snijmessen en snijbeitels in aanbieding ! En daar ik wil proberen ook aan chipcarving te doen, komt dit juist van pas !
Ik hoorde dat er in Gent (een organisatie door het ocmw !) een soort hobbyclub is, waar de mensen allerlei dingen kunnen maken, en één keer per jaar kunnen ze dan de gemaakte voorwerpen in een grote tentoonstelling aan "het volk" tonen, en zelfs hun werken verkopen. Dat alles volledig gratis, ze moeten alleen de verkoop van de werken overlaten aan de organisatie (ocmw) die er dan 10 % van inhoudt. Ik wou dat ze hier ook eens zoiets deden ! Ik zou direct lid worden ! De voordelen zijn legio ! Je leert ervan elkaar, je kunt exposeren en verkopen, zodat je niet op den duur met een berg werken en werkjes zit ! De meesten doen hun hobby immers niet alleen daar in dat lokaal, maar ook thuis en hebben dus ieder jaar een pak werken !

Ik heb het al herhaalde keren gevraagd aan ziekenzorg, en aan de gehandicapten en dergelijke meer, maar tot op heden: noppes ! Niemand voelt zich geroepen om iets dergelijks te starten !
Jammer !

Is het bij jullie ook zo heerlijk zonnig weer ? Hooguit wat cirrusbewolking, voor de rest een heerlijk blauwe hemel ! In de tuin saan de fuchsias nog altijd volop te bloeien ! Natuurlijk zijn het winterharde soorten, maar normaal staan ze zonder blad, en zeker zonder bloemen ! opelijk komt de kou niet te plots en dan in een klap ijzig koud! Ik weet niet of de planten dat dan wel zouden verteren ! En nu staan ze ieder jaar mooier en groter ! Voor de niet tuinier fucsias zijn de alomgekende bellekensplanten (In 't Westvlaams spreken ze eerder van klokjes...)De bloemen zijn meestal rood en purperblauw, maar ook wit en roze zie je vaak. Je ziet ze met grote dubbele, gevulde of enkele bloemen, je ziet er staan, je ziet er hangen en er bestaan zelfs kruipende soorten, maar die laatste zijn wel héél zeldzaam. Bij de winterharde zie je meest rood met blauwpaars, maar er zijn ook wel witte of rood-witte winterharde, alhoewel die gewoonlijk net iets minder winterhard zijn.

In Schotland zag ik fuchsia's in parken staan, midden in de grasvelden, struiken van wel 1.5 meter hoog en breed ! Prachtig ! De mijne zijn nog lang niet zo groot...

Allee, ik ga er mee stoppen ! Tot de volgende ?