Het arme schaap...

Wie mijn blogs leest, op Facebook me volgt, weet dat ik een verschrikkelijk groot supporter ben van de huidige politiek. En van de politici. En vooral van de partijen.

We hebben al lang geen democratie meer in ons land (en in vele andere die voortdurend luidop roepen dat ze de democratie hoog in het vaandel dragen...) We hebben een particratie.

En we zijn ziek aan partijen en van de partijen.

Wie me niet gelooft, die moet maar eens de moeite doen om naar de vorige verkiezingen te zoeken, en vooral naar wat de partijen toen allemaal hebben beloofd, en wat hun standpunten waren...

Dan moet je eens kijken wat er nog van die beloften en dure eden overblijft na een regeringsvorming.

De inwoners van dit land (en vele andere) kiezen voor een bepaald programma, een standpunt waarmee ze zich ongeveer kunnen identificeren, waarbij ze zich goed voelen. Dat is onder meer een deel van wat democratie zou moeten zijn: je krijgt als inwoner wat je zelf hebt gekozen.

Maar wat zien we nu ?
Er zijn zoveel partijen in dit land dat men nooit meer tot een eenvoudige meerderheid kan komen met één of hoogstens met twee partijen. Nee, we kunnen het aantal partijen haast niet meer tellen op de onze vingers, en als we er bij stellen dat iedere partij dan nog eens gesplitst is in een Franstalige en een Vlaamse vleugel, of zich profileert als nationalist (waarbij ze eigenlijk bedoelen dat ze af willen van hun nationaliteit), dan hebben we zelfs niet genoeg aan vingers en tenen...

Om daarmee tot een regeringsvorming te komen, moeten ze met heel wat meer dan 2 partijen ( x 2  omwille van het taalevenwicht) een regering vormen.
Het is dan ook volkomen logisch dat men dan eerst en vooral een gemene deler moet vinden van al die partijbeloftes, zodat iedere partij er zich in kan terugvinden...of... gewoon alle beloften vergeten, en een heel nieuw compromis maken om tot een vergelijk te komen tussen al die partijen die een regering willen vormen.

Waar uw en mijn democratische inbreng dan nog terug te vinden is, mag Joost weten, en Joost mag dan nog lid zijn van een partij, zelfs dan weet hij het niet meer... Want die gewone leden en zelfs de kleine garnalen in het bestuur van een partij hebben dan de orders van bovenuit te volgen. Ik overdrijf niet, de grote manitous (ook oude krokodillen genoemd), die maken het dictaat op, en iedereen moet knikken. Op bevel. (Zelfs op gemeentelijk vlak gaat men zo te werk. De coalitie moet immers bijeen blijven en dan moeten daarvoor maar de nodige offers gebracht worden)

In dit duistere geknoei maakt men dan niet alleen een gemeenschappelijk plan op, men benoemt er ook nog eens ministers en staatssecretarissen... (Heel veel, want we hebben legio regeringen in ons landje).
Ook dat heeft niets te zien met bekwaamheid of interesse, het heeft vooral te zien met een verdeling tussen de betrokken partijen, en binnen die partijen met de betrokken fracties en een verdeling over het betrokken landsgebied...

Zo kan de ene keer Jantje minister worden van wegenbouw, en dan volgende keer van onderwijs.

Dat er nu en dan toch nog iets gebeurd wat enigszins normaal lijkt of te verwachten is, ligt dan ook niet aan de minister in casu, maar aan zijn of haar kabinet (vooral partijgebonden, en volgens de strikte orders een beleid uitbouwen ? Ja daar zitten bekwame mensen, maar ze moeten heet strikt binnen de lijntjes kleuren die getekend werden door de krokodillen...

Nu en dan verliest dan zo'n minister het Noorden... Geen wonder eigenlijk als je voortdurend moet manoevreren tussen je eigen zichzelf, de partijlijn, en de manier waar je kabinet dit heeft vorm gegeven, en dit dan onderworpen is aan de goedkeuring van de krokodillen...

Ach Joke, op die manier heb ik compassie met je, maar niemand heeft je verplicht om in te treden in dit door en door rotte systeem.

Is er nog een oplossing ?
Laat ons eens teruggaan naar de basis van de democratie, in het oude Athene, waar de vrije mannen konden kiezen... Daar waren maar twee partijen en de winnaar regeerde. En als het echt niet meer ging, dan werd er een dictator aangesteld voor een bepaalde periode.

We stemmen (gelukkig) niet alleen meer met de vrije mannelijke opperklasse, maar met iedereen, mannen, vrouwen van alle klassen.
En zeg nu niet dat dit Atheens model niet meer kan, het is nog nooit zo mogelijk geweest als nu. Iedereen met een GSM, smartphone, tablet, of andere computer, zou binnen een zeer korte periode zijn stem rechtstreeks kunnen uitbrengen.
Maar ja, dat zou dan echt democratisch zijn...
... zouden de huidige bewindvoerders dat wel willen???

djudedju

Sente Plone

Ofte Sinte Apolonia, geroemd als heilige tegen de tandpijn...
Hier in de streek ook omdat rond haar naamdag, de geutelingen gebakken worden.
Ik heb er al weer gegeten, en ze waren heerlijk lekker !
Nen heiligen die koeken bakt, die mag er wezen !

Herinner jij je ook nog, dat men op een bepaald moment heel wat heiligen van de kalender heeft verwijderd ? Omdat hun bestaan helemaal niet zeker was. Als we eens zouden kijken naar de relieken, dan zouden er zeker nog veel meer in de vuilnisbak gekieperd worden... Mocht men eens al de beenderen van de heiligen bijeen brengen, dan zijn er wellicht bij met twaalf benen en drie koppen...

Maar 't is het geloof, de overtuiging die telt.

Denk ook niet dat dit alleen in ons geloof zo is... Er zijn heel wat religies die relieken vereren, en ook daar zie je die wonderbare vermenigvuldiging van de restjes der heiligen.

Ook vind je mirakelen in ieder geloof.
Er is er geeneen die daar patent op heeft.

Ik mag dit wellicht niet luidop zeggen, maar ik denk dat ieder religie de juiste is, en ieder religie fout is... Het is haast zeker dat er ooit vertrokken is van één simpele, eenvoudige religie, en dat met het spreiden van de bevolking over heel de wereld, het ontstaan van de talen, het ontstaan van machtcentra (landen), de godsdiensten ook vermenigvuldigd werden.

Godsdiensten werden ook heel vlug opgepikt door de machthebbers, die samenwerking/medewerking zochten bij die godsdiensten, omdat dit een bijkomend middel was om het volk te onderdrukken. Kijk maar naar de katholieke kerk, hoe Constantijn de Grote met de kerk sjoemelde om die kerk als staatsgodsdienst te kunnen gebruiken, en hoe die kerk daar vlotjes op inging, om zich zo makkelijker en sterker te kunnen uitbouwen. Dat we nu nog steeds geleerd worden om positief te denken over de romeinen, heeft heel veel te maken met die kerk en de samenhang met de bezetter.

Deze samenhang heeft heel lang een heel sterke invloed gehad, en nog steeds. Denk maar aan ons katholiek onderwijs...

Of dit verkeerd is ? Ik weet het niet, de start is niet helemaal koosjer, maar er zijn ook heel wat goede kanten aan dit verhaal.

Dat ik meest Christen ben, heeft hoofdzakelijk te maken met het feit dat ik er in groot gebracht ben. Maar met wat ik nu weet, geleerd heb, gelezen heb en ondervind, ben ik nu gewoon gelovig, zonder daar één religie op te plakken. Er is voor mij te veel wat zo wonderlijk is, zo moeilijk te vatten is, dat er wel een God of Goden moeten zijn.  Maar de essentie van wellicht ieder geloof is de naastenliefde... Bemin je naaste.

Dat is een steeds moeilijkere taak. Vroeger kon men het begrip naaste letterlijk nemen. Men leefde in kleine gemeenschappen, en je kenden al wie naast je was. Hoe groter de gemeenschappen werden, hoe vager het begrip naaste is. En nu we op een wereld wonen waar iedereen iedereen kan ontmoeten, iedereen met iedereen te maken heeft, is de naaste uitgebreid of geëvolueerd tot iedere mens.
Niet makkelijk.
Het is niet simpel om iedereen te begrijpen (en dan heb ik het in de eerste plaats over taal en religie, maar het is nog veel moeilijker om iedereen lief te hebben als je eigenzelf...

De teksten van alle godsdiensten zijn echter zo oud, dat we wellicht wat streng zijn voor onszelf... Strenger dan de teksten van toen beduidden... De manieren van denken zijn verschillend, de manieren om iets of iemand te benaderen zijn anders... Niet simpel om dan te stellen dat het allemaal je broeders en zusters zijn.

Ik probeer, de mensen die ik ontmoet te begrijpen, er voor open te staan. En met gewoon bij iedereen vriendelijk te zijn, er mee te praten, je eigen ideeën niet  op te dringen, en hun ideeën te aanvaarden zonder vooringenomenheid.. Dat lijkt voor mij de manier om mens te zijn met de mensen.

Oef... Dat gaat diep, dat is zwaar... Niet op letten, zo zit ik nu eenmaal in elkaar.

tot de volgende ?

februari, begint met een wit deken , wit is de kleur van de onschuld

We zijn al weer een maand voorbij van 2019... 't Gaat rap.
Vannacht was het weer volle bak aan 't sneeuwen, en vandaag is het weer stillekes aan 't dooien. 't Were en weet niet wat het wil.

Op Facebook zijn de mensen weer vriendelijk voor elkaar ! Blijkbaar mag je geen standpunt innemen, of wie van een ander gedacht is, reageert daar venijnig op. Kan het echt niet wat beschaafd, of met humor ? (Tenzij over de politici, daar moogt ge op kijven.)

Ik krijg ook de seskes als ik al die racistische uitlatingen hoor en die aanvallen op andere religies. Ik ken er overal heel brave en lieve mensen, en ik ken er overal heel boze en valse. Voor wie telkens en telkens weer gaat vertellen dat de allochtonen allemaal misdadigers zijn, als we hier in ons landje bevragen wie hier de grootste misdadiger is, dan komt Dutroux veelal met een sterretje bovenaan de lijst te prijken, en dat was toevallig geen allochtoon... Om maar te zeggen... je hebt er overal goede en overal slechte.

Ik ken een Moslim die iedere week eten gaat uitdelen aan de daklozen in Doornik. Zo maar. Uit zijn eigen zak. Ik heb hem wat toegestopt, want zelf zie ik het niet zitten om daar eten te gaan uitdelen. En ik ben er gerust in dat het naar al die sukkelaars gaat. Oh ja, alle sukkelaars daar, niet alleen aan Moslims...

Ik vind dat belangrijk, ook voor mijn mens-zijn. Het geeft me wat vertrouwen in de mens zelf, niet in die of die religie, maar in het mens-zijn, al dan niet binnen geloof.

Maar eerlijk is eerlijk, wij kregen indertijd ook een opvoeding waar alle anderen veroordeeld werden. Toen ik klein was waren de protestanten nog heel slechte mensen, en er was een concilie nodig om daar echte verandering in te brengen. Ook Godfried van Bouillon was een goede mens, hij bevrijdde Jeruzalem... Nu zie ik dat ook héél anders ! Dat was een zuiver politiek spel, waar uiteindelijk de kaarten gedeeld werden door de kerk... (Als we ze een vijand bezorgen dan gaan ze stoppen met kritiseren op de leiding van de kerk...) En vergeet niet dat heel wat van die kruistochten hier in Europa plaatsvonden...

Waar ik me ook nog steeds aan erger is de verheerlijking van de "Grote Veldheren"...  Julius Caesar, die alleen op een pied-de -stalleke gezet wordt, omdat via de Romeinen hier dat Christelijke geloof werd geïmporteerd. Want Caesar was de man die een heel leuke tactiek had: als er een volksstam durfde op te komen tegen de Romeinen, dan roeide hij die stam(men) volledig uit. Niet alleen de krijgers, niet alleen de mannen, maar ook vrouwen en kinderen.

Ook in moderne tijden heb ik mijn bedenkingen. Hoe wreed de zaken ook waren die het nazisme deed, ik kan het bombardement van een Dresden ook niet goed praten. En zo kunnen we tot op de dag van vandaag gaan kijken naar al de burgerslachtoffers in al die oorlogen. Je moet echt eens gaan zoeken naar de tijden zonder oorlog op onze wereld, sinds de tweede wereldoorlog... Je moet niet eens tot 10 kunnen tellen !

Het gaat dus in se niet zozeer over de gewone mensen, het gaat over het bewind. Het zijn de machthebbers die de oorlogen uitroepen, niet Jan met de pet of Mie met de voorschoot !

Vergis je dus niet van vijand ! Niet die gewone moslim, niet die gewone protestant, niet die gewone Christen, niet die gewone Hindoe, niet die gewone Jaïnist, niet die gewone ongelovige, niet de gewone atheïst... maar zij die het beleid voeren, zij die regeren !!!

Vergeet dat niet, vergeet dat nooit.

Wees mens, en laat je niet opjutten door hen die een hele vette boterham smeren door u en mij op te jagen tegen elkaar !

Menslief, ik hou van je, en van u, en van u en van...

dooi

Gisterenavond 23 uur was het al aan 't sneeuwen. Bij iedere nachtelijke plasplicht, zowel van Anny als van mij, was het aan het sneeuwen, zowat heel de voormiddag... sneeuwen, en nu zie je het zo wegsmelten.
De struiken zijn al weer zichtbaar groen en tussen de restjes wit van de sneeuw prijkt een witte camelia met geel hart...
't was blijkbaar een korte hevige sneeuwinspanning, zo erg dat ze nu nat van het zweet weg te drijven ligt. (mijn dichterlijke vrijheden lopen tegenwoordig soms helemaal zelfstandig over het papier !).

Het is wel mooi, zo'n witte wereld.
Het lijkt zo... vredig, zo onschuldig, zo maagdelijk...
(maar dat duurt niet lang)

Toch doet de sneeuw echt haar best om de wereld mooier te houden, en kijk maar, waar de sneeuw dooiend naar beneden schuift, daaronder is het plots veel properder dan voorheen ! Zo'n sneeuwbui met de dooi erbij, kuist mijn zonnepanelen beter dan wie of wat dan ook ! En dan nog wat zon er bij zodat het tellerke wat achteruit draait, en mijn dag is weer goed.

Heb je het ook gelezen, in La Wallonie is er nu een dorp waar geen enkele inwoner nog moet betalen voor de elektra ! Men heeft er gemeenschappelijke parken met zonnepanelen en enkele windmolens geplaatst, en die dekken het verbruik van gans de gemeente ! Wanneer begint men er hier eens aan ?  En zet er maar genoeg, zodat ook de verwarming er mee betaald wordt (Ik weet niet of die er in het Waalse dorpje in zit, maar ik meen van wel).

Zo doen we werkelijk iets aan het milieu...
Ach, er wordt wat gepalaverd over het milieu de laatste tijd. Je leest van alles van helemaal zwart tot helemaal sneeuwwit, en alle tinten grijs er tussenin. Weet je, het laat me ijzig koud of de opwarming de schuld is van de mens, of een natuurlijk fenomeen, of wellicht iets van alle twee... Feit is dat het een enorme invloed zal hebben op ons bestaan, en dat we ons daar best op voorbereiden. Feit is dat we zelf zeker - deels of volledig - invloed hebben op dat klimaat, en dat we aan dat stuk menselijke invloed iets kunnen doen.

Laat het ons dan ook doen.

Ik weet wel, als we werkelijk naar een volkomen ecologische manier van leven willen gaan, dan moeten we weer gaan leven zoals die laatste restjes inboorlingen in het Amazonewoud... Moeten we alles wat niet natuurlijk is vergeten. Dat kan uiteraard niet, maar we kunnen in ieder geval allemaal al heel wat doen, zonder veel te moeten inleveren. Gewoon een beetje anders gaan leven anders gaan denken, en afstappen van een verplichte economische groei. Dat is niet blijvend te doen !!! We zijn nu al bezig met het produceren van machines waar het stukgaan voorgeprogrammeerd ingebouwd zit !

Is het echt nodig dat wasmachines stukgaan na X-aantal wasbeurten? Nee toch ? Natuurlijk, dan zullen we minder wasmachines moeten produceren, en zal het begrip arbeid ook een andere invulling moeten krijgen, maar iedereen weet dat we daar uiteindelijk toch naartoe moeten. Moeten we dan de evidentie blijvend voor ons uitschuiven ? Of moeten we eindelijk de knoop eens doorhakken ?

Op mijn GSM zijn er heel wat zaken die ik niet meer kan installeren omdat het ding te oud is... Mijn GSM is zo'n 4 jaar oud. 4 jaar ! En men probeert me te dwingen dit toestel te vervangen door een moderner ding. Absurd toch ?

Er bestaat een GSM- smartphone die kan blijven bestaan, die niet moet vervangen worden.

In La douce France las ik een artikel over het bestaan van een wasmachine die heel je leven mee kan gaan, waar altijd reparaties mogelijk blijven ...

Het kan dus.
We kennen de consequenties, maar hebben we een andere keuze ?
Nee...
De "eeuwige" economische dikke sneeuw is aan het dooien...

(Ik ben geen genie, geen profeet, ik denk gewoon na over alles wat ik zie, hoor, lees...Wellicht zijn er mensen die hier veel meer over weten.  Ik ga hier dus ook geen polemiek over voeren, maar maak gerust hieronder je wijze bedenkingen, waar we allen weer wat kunnen uit leren ! Dank !)

De tijd gaat snel, gebruikt hem wel...

Ik weet niet, zeer geachte lezer(es), hoe oud je wel bent... Wellicht geen piepkuiken meer, want ik vermoed dat er niet veel jongeren onder mijn publiek huizen...
Wie zouden mijn lezers en lezeressen wel kunnen zijn?
Soms gaat er een tipje van het gordijn op, als er iemand reageert op mijn schrijfsels, maar voor de rest heb ik er het raden naar.
Ik vraag dit maar, omdat ik over de tijd schrijf, en tijd is een heel ander begrip voor jongeren dan voor ouderen. Zelfs binnen eenzelfde leeftijdsgroep kan het begrip tijd heel sterk verschillen, denk maar eens aan de tijd die je zit te wachten bij de tandarts en de tijd die je doorbrengt in aangenaam en/of leuk gezelschap...

Toch meen ik dat het spreekwoord in mijn titel, hoogstwaarschijnlijk is ontworpen door een ouder persoon... Want tijd dat lijkt steeds sneller en sneller te gaan. Voor wie jong is, lijkt een jaar een haast eindeloos iets, voor wie oud is lijkt het haast een hogesnelheidstrein ... (Misschien rijdt de tijd van ouderen ook op een apart spoor ?)

Toen ik in het huwelijksbootje stapte, en men er 's avonds zong van " Over 25 jaar...", dan leek die 25 jaar een wellicht onbereikbaar ver beeld... Toen we onze zilveren bruiloft vierden, voelden we ons nog jong en fit, en leken de vijfentwintig voorbije jaren wel heel vlug voorbij gegaan, wellicht omdat we het zo druk hadden, op het werk, in het gezin, met de kinderen, met het werken aan de woning, aan het bezig zijn met alles en nog wat... De tijd was nog niet merkbaar versneld, maar wij waren te bezig zodat het snel leek te gaan.

Toen we 50 jaar getrouwd waren, leek het haast niet te vatten dat die 50 jaar al voorbij waren. Waar is - in hemelsnaam - die tijd naartoe ?
We waren ons toen al meer dan goed bewust van het feit dat de jaren steeds sneller voorbij vliegen. We zijn nochtans helemaal niet haastig meer, we zijn op pensioen, we moeten niet echt veel meer doen, en toch vliegt de tijd voorbij.

Hopelijk ligt het eindstation nog ver, nog héél ver weg... en mogen we nog lang samen rustig voortijlen in de steeds snellere trein van het leven.

Ik heb in een vorige blog al we eens uitgelegd dat er een verklaring is voor dat gevoel van een steeds sneller gaande tijd: We vergelijken de tijd met wat voorbij is in ons eigen leven. Voor een kind van 5 jaar is een jaar 20 % van zijn leven... voor ons is het straks een

73° deeltje van ons leven.  Dat durf ik zelfs niet meer in percentjes uit te drukken... Het lijkt dan zo verschrikkelijk veel minder dan het jaar van die vijfjarige.

Het grote wonder van die tijd, dat is wel dat we, het kind van vijf en ik als oude knar, het jaar op dezelfde dag aanvatten en op dezelfde dag eindigen, in die heel andere snelheid. Gek. Er was echt geen Einstein nodig om de relativiteit van de tijd te beseffen...

adem in, adem uit, adem in, adem uit, adem in, ... blijf zo verder doen... nog heel lang, lang, lang, lang...

Want ik hoop nog heel lang het leven te mogen observeren, vanuit mijn knusse zetel die zo snel gaat...

Anny is beter, mijn schouder ook...

De laatste tijd hebben wij een groot deel van onze (haast onmetelijke) tijd besteed met het bezoeken van dokters, en we zijn nog niet aan het einde van deze "wandelsport"...  We moeten nog met Anny naar de gynecoloog, en beiden moeten we nog naar de gastroscopie om te zien of er niets te zien is. En hopelijk zien ze bij geen van deze drie onderzoeken iets...

Dat zal allemaal wel horen bij het ouder worden zeker ?

Deze namiddag plankjes gehaald, netjes op maat gezaagd, om er straks in Crea Samana Mater-Welden samen elk een schilderij te maken.

De eerste reactie was weer: "We gaan dat niet kunnen", maar dat klinkt al veel stiller dan vroeger! We hebben immers al heel wat zaken gemaakt waarvan ze dachten dat dit boven hun mogelijkheden lag. Eigenlijk ben ik daar wel een beetje fier op ! Ik hoop dat ik hen zo ver breng, dat ze thuis ook meer durven en meer doen. Bezig zijn is genezend !

Daarna gaan winkelen in de Colruyt... Weer een hele kar. Wanneer eten en drinken wij dat allemaal op ? Toch lijkt het niet te veel, want volgende week zal ik weer mogen rijden.

We zijn ook naar De Zeeman gegaan, Anny moest een nieuwe pyjama hebben.

en nu zit ik hier weer achter mijn scherm. Ik heb al vier planken in het zwart geverfd, zodat ze klaar zijn om te beschilderen. Als we gedaan hebben, toon ik jullie wel eens het resultaat !

Voor mij is creatief bezig zijn, héél belangrijk ! Het is wel even zoeken naar wat ik nog fysiek aankan, maar dat belet me niet om toch bezig te zijn en te blijven. Het is wel wat minder geworden in de loop van de voorbije jaren, maar dat zal wel normaal zijn... Een mens wordt ouder hé.

Deze namiddag in de Colruyt reed ik onze winkelkar even achteruit, schoof een van die trapjes (om aan de hoogste rekken te kunnen) uit de weg, om een man door te laten met zijn winkelkar. "Voila !" zei ik, 'zo kunnen we alletwee door !". Het ene woord bracht het andere mee, en we bleven wat staan keuvelen over alles en niets... Toen we de winkel verlieten, botsten we weer op hem, hij ging de winkelkar terug gaan plaatsen. "Tja, dat gaat zo rap niet meer hé?" "Nee, maar zolang het gaat is het goed !" antwoordde ik. Zijn vrouw was overleden, en hij deed alleen het huishouden. Al vijf jaar. "En ik mis ze nog elke dag, we waren al 49 jaar getrouwd, net onze jubilee niet mogen meemaken..." Hij zweeg even en zuchtte.

Eigenlijk beseffen we niet genoeg hoe gelukkig we zijn, nog samen te kunnen en mogen zijn, ook al kraakt en piept het hier en daar, we hebben elkaar nog, en ik kan Anny nog plagen, en zij kan nog lachen met mijn zever..

Gelukkig !

Schoon, mooi, cute...

Waar en wanneer hebben wij ons Vlaams verloren? (De jeugd is zijn eigen taal haast helemaal kwijt, je moet tegenwoordig al een heel mondje vol Engels spreken om je kleinkinderen te begrijpen...Van hen is dat cute in de titel)...

Toen ik klein was, gebruikten wij het woord "mooi" niet. Het was schoon of het was lelijk, en mooi dat was Hollands.

Heel wat van onze leerboeken "Nederlands" (Waarom?) bevatten slechts heel sporadisch  Hollandse woorden zoals dat mooi.

Wij hadden ook veel minder bronnen die ons konden vergiftigen met een ons vreemde woordenschat. We lazen "Het Volk" en we luisterden naar de Brussel Vlaams. Bij ons thuis waren we fervente boekenlezers, en wellicht hadden wij op die manier meer te maken met meer woorden dan de meesten van mijn vrienden op school.
                                     

Pas in 1958 kregen wij te maken met de TV, en dat was dan nog alleen bij de buren die een TV hadden gewonnen met een tombola. Wij zaten dan regelmatig bij de buren om te kijken naar Bonanza en Schipper naast Mathilde.

Om TV te ontvangen moest je een antenne op het dak plaatsen. Daarmee konden wij Brussel Vlaams en Rijsel (Franse TV) ontvangen. En dat was het.
Holland, dat kwam pas veel later, met de kabel...

Bij ons thuis kwam de TV op een zondag binnen... De dag van dat Wereldkampioenschap in Ronse waar Beheyt Van Looy klopte... Welk jaar was dat weer ? 11 augustus 1963... Ook al weer een hele tijd geleden.

Het was op slag gedaan met het luisteren naar de hoorspelen op de radio, en ook het boekenlezen verminderde drastisch: koning TV nam het bestaan meteen in handen.

Dat was voor ons het moment dat we niet alleen het boekenlezen zagen verminderen, maar ook heel wat van ons sociale leven (en ook onze eigen Vlaamse taal), maar dat beseften we toen niet (en velen nu nog niet)...

Ik herinner me de tijd waar - bij goed weer- alle buren buiten kwamen zitten ( de stoelen werden naar buiten gehaald) om gezellig bij elkaar te zitten, te babbelen, te kaarten, en wij mochten buiten spelen tot het donker werd, en ook de volwassenen het tijd vonden om naar bed te gaan.

Stilaan verdween dit allemaal, want de TV stond aan.

Dit was echter maar het begin van een nieuwe wereldorde in je buurt ! We stapten in ijltempo naar de tijd waar je amper nog je buren kent. De tijd waar het zich engageren in een of andere beweging, steeds minder werd en nog is... Want er is net voetbal die avond...op TV...

Na de TV kwam de computer en de gsm... Je moet tegenwoordig haast zoeken om nog een jongere te zien die niet aan het Gsm'en is...

Maar dat Hollands, wanneer kwam dat ? Dat begon vooral toen de Nederlandse TV hier ook kon bekeken worden, en iedereen naar Nederland keek, want de BRT van toen, dat bood alleen saaie programma's aan en het avontuur, de glitter en glimmer, dat vond je bij de buren, de Hollandse TV...

Heel gek, wij hebben met zijn allen, jaaaaren naar de Hollandse TV gekeken, en als ik nu kijk, dan is er daar minder glimmer en glamour dan bij ons op TV... Het kan verkeren zei Bredero (Ook al nen 'ollander).

Maar wij worden op die manier voortdurend bestookt met een taal die ons vreemd was, en stellen vast dat onze eigen taal stilaan vreemd wordt. Geloof je me niet ? Gebruik maar eens in je dagdagelijkse taal weer het woord schoon... Wedden dat het je zelf vreemd in de oren klinkt ?

Zelfs als we vooral kijken naar programma's in onze eigen taal, dan is het in werkelijkheid niet meer onze taal. Waar ze wat "volks" proberen te doen, horen wij een dialect die niet van ons is. Tot voor kort was dat voornamelijk dat knoertlelijke Antwaarps, en sinds kort krijgen we TV in wat West Vlaams zou moeten voorstellen, maar in feite ook een mengelmoesje is van verschillende gewesttaaltjes, met een West-Vlaams sausje over. Kortom: haast zo lelijk als dat Aantwaarps... Maar hoe dan ook, het is nog een beetje verwant aan wat vroeger onze spreektaal was... Maar in de officiële berichten (Nieuws en duiding), daar krijgen we een Nederlands die bijna niets meer te maken heeft met Vlaams. (Je moet eens luisteren naar de voorzitters van die partijen die zich "profileren" met "Vlaams" in hun roepnaam... )

Och, je kunt je er al lang niet meer druk over maken, het is, om het in het nieuwe Vlaams te zeggen: incontournable...
djudedju