Sente Plone

Ofte Sinte Apolonia, geroemd als heilige tegen de tandpijn...
Hier in de streek ook omdat rond haar naamdag, de geutelingen gebakken worden.
Ik heb er al weer gegeten, en ze waren heerlijk lekker !
Nen heiligen die koeken bakt, die mag er wezen !

Herinner jij je ook nog, dat men op een bepaald moment heel wat heiligen van de kalender heeft verwijderd ? Omdat hun bestaan helemaal niet zeker was. Als we eens zouden kijken naar de relieken, dan zouden er zeker nog veel meer in de vuilnisbak gekieperd worden... Mocht men eens al de beenderen van de heiligen bijeen brengen, dan zijn er wellicht bij met twaalf benen en drie koppen...

Maar 't is het geloof, de overtuiging die telt.

Denk ook niet dat dit alleen in ons geloof zo is... Er zijn heel wat religies die relieken vereren, en ook daar zie je die wonderbare vermenigvuldiging van de restjes der heiligen.

Ook vind je mirakelen in ieder geloof.
Er is er geeneen die daar patent op heeft.

Ik mag dit wellicht niet luidop zeggen, maar ik denk dat ieder religie de juiste is, en ieder religie fout is... Het is haast zeker dat er ooit vertrokken is van één simpele, eenvoudige religie, en dat met het spreiden van de bevolking over heel de wereld, het ontstaan van de talen, het ontstaan van machtcentra (landen), de godsdiensten ook vermenigvuldigd werden.

Godsdiensten werden ook heel vlug opgepikt door de machthebbers, die samenwerking/medewerking zochten bij die godsdiensten, omdat dit een bijkomend middel was om het volk te onderdrukken. Kijk maar naar de katholieke kerk, hoe Constantijn de Grote met de kerk sjoemelde om die kerk als staatsgodsdienst te kunnen gebruiken, en hoe die kerk daar vlotjes op inging, om zich zo makkelijker en sterker te kunnen uitbouwen. Dat we nu nog steeds geleerd worden om positief te denken over de romeinen, heeft heel veel te maken met die kerk en de samenhang met de bezetter.

Deze samenhang heeft heel lang een heel sterke invloed gehad, en nog steeds. Denk maar aan ons katholiek onderwijs...

Of dit verkeerd is ? Ik weet het niet, de start is niet helemaal koosjer, maar er zijn ook heel wat goede kanten aan dit verhaal.

Dat ik meest Christen ben, heeft hoofdzakelijk te maken met het feit dat ik er in groot gebracht ben. Maar met wat ik nu weet, geleerd heb, gelezen heb en ondervind, ben ik nu gewoon gelovig, zonder daar één religie op te plakken. Er is voor mij te veel wat zo wonderlijk is, zo moeilijk te vatten is, dat er wel een God of Goden moeten zijn.  Maar de essentie van wellicht ieder geloof is de naastenliefde... Bemin je naaste.

Dat is een steeds moeilijkere taak. Vroeger kon men het begrip naaste letterlijk nemen. Men leefde in kleine gemeenschappen, en je kenden al wie naast je was. Hoe groter de gemeenschappen werden, hoe vager het begrip naaste is. En nu we op een wereld wonen waar iedereen iedereen kan ontmoeten, iedereen met iedereen te maken heeft, is de naaste uitgebreid of geëvolueerd tot iedere mens.
Niet makkelijk.
Het is niet simpel om iedereen te begrijpen (en dan heb ik het in de eerste plaats over taal en religie, maar het is nog veel moeilijker om iedereen lief te hebben als je eigenzelf...

De teksten van alle godsdiensten zijn echter zo oud, dat we wellicht wat streng zijn voor onszelf... Strenger dan de teksten van toen beduidden... De manieren van denken zijn verschillend, de manieren om iets of iemand te benaderen zijn anders... Niet simpel om dan te stellen dat het allemaal je broeders en zusters zijn.

Ik probeer, de mensen die ik ontmoet te begrijpen, er voor open te staan. En met gewoon bij iedereen vriendelijk te zijn, er mee te praten, je eigen ideeën niet  op te dringen, en hun ideeën te aanvaarden zonder vooringenomenheid.. Dat lijkt voor mij de manier om mens te zijn met de mensen.

Oef... Dat gaat diep, dat is zwaar... Niet op letten, zo zit ik nu eenmaal in elkaar.

tot de volgende ?