Ziezo, ik heb gisterenavond nog eens vlugvlug mijn mails bekeken... Haastig, want er waren er massa's... Ginder in de Ardennen kreeg ik telkens een berichtje te zien dat ik een sneller internet kon hebben mits in het hotel daarvoor te betalen. Ik vertik dat. Ik vind de manier waarop ze pogen je te verplichten zelfs beneden alle peil. Dus waren mijn mails gewoon drie dagen zich blijven opstapelen...
Maar voor de rest was het daar goed, lekker eten, TV op de kamer, en Anny is er in geslaagd zonder abnormale pijn de dagexcursie mee te maken. Daarover straks meer... Ik kreeg zelf mooi vrouwelijk bezoek op mijn kamer: de kamermeisjes die het bed kwamen maken, en de badkamer voorzien van nieuwe handdoeken... Een blondje en een Aziatisch type. Beiden heel vriendelijk zodra ze door hadden dat ik niet DSK of zoiets was...
Iets voor de middag heb ik zelfs geprobeerd een beetje te wandelen, maar verder dan de parking van het hotel ben ik niet geraakt, veel te veel pijn... Dat bezoek aan Val Dieu hing nog pijnlijk in mijn rug.
Dan gaan middagmalen en terug naar de kamer, wat getokkeld op de computer en wat TV gekeken, en net toen ik dacht: "Nu gaan ze wel haast terug zijn van de uitstap, en ik de deur open deed, stond Anny daar, met de sleutel in haar hand...
Ze had het goed gesteld, en "Raad eens wat ik voor jou heb gekocht !" Grote vraagtekens in mijn ogen... "Zo'n vestje zoals je zo graag wilt hebben !" Dat vestje, dat is dan zo'n mouwloos jagersjacket, met wel honderdduuzend zakken in... (Waarin je uren kunt zoeken naar je sleutels).
Ze hadden de vestjes zien hangen in een winkel, en Anny heeft er op zicht een voor mij gekocht. Toen Rosa haar vroeg of ze wel zeker wist dat het zou passen, verzekerde ze zelfzeker dat ze mijn maat kende. Maar zelfs nadien was het vestje HET gespreksonderwerp, en toen zag Anny Eddy lopen, en riep hem er bij "Doe jij eens dat vestje aan" commandeerde ze... Het vestje paste net niet. "Zie je wel triomfeerde Anny, "Toon is niet zo dik!" (Toen ze het vertelde twijfelde ik wat, is Eddy echt dikker dan ik ben? )
Maar heel wat collega's hadden de gesprekken en de scène van het passen door Eddy en zo blijkbaar gevolgd, en waar ik ook liep, of wie ik ook in de gangen tegen het lijf liep, het ging over dat jasje... Het jasje was blijkbaar "het evenement" van de uitstap...
Voor de terugreis zijn we langs de Route de Wallonie gekomen, zo vermeden we Brussel, waar bijna zeker files zouden zijn, met de staking... In Le Roeulx van de autosnelweg en dan door het mooie landschap naar huis gereden.
's Avonds heb ik dan - zoals gezegd - mijn mails bekeken... en dan het bed in, eindelijk weer eens kunnen liggen op dat bed waar mijn rug mee vertrouwd is... Heerlijk geslapen tot in de vroege morgen, tot ik gewekt werd door een enorme BOENK... "Wat is da ?"
Ik hoorde niets meer, blijkbaar was het toch niet tegen of op mijn huis geweest... BOENK ! Mijn frank viel... Het is goed weer, het is voorjaar, de velden zijn gezaaid en de boeren zetten op hun velden van die kanonnen om de vogels te verjagen. Boeren lijken maar niet door te krijgen wat vogels na twee boenken al lang door hebben, die dingen maken alleen lawaai, maar doen je niets. Dus vliegen ze bij de eerste BOENK van de dag een meterke op, en voor de rest niet meer, en zoeken netjes de zaadjes in de mulle grond...
djudedju
Met andere woorden de boeren maken alleen lawaai om ons het bed uit te krijgen.
tommetoch !
tot de volgende ?
donderdag, april 23, 2015
dinsdag, april 21, 2015
Daar is internet
Hier zit ik dan, op de harde stoel, naar mijn eigen zichzelve te staren in de spiegel en naar het scherm van mijn laptop. Vergeef me als ik fouten mocht typen, maar het klavier is niet zoals ik gewoon ben, en het internet in het hotel is niet echt vlug te noemen...
De bus gaat nu ongeveer vertrekken, en Anny gaat mee met de groep, de Moezel en de Eifel bezoeken. Ik blijf rustig hier, met mijn laptop en met wat boekjes van "Wetenschap in Beeld", kwestie van mijn grijze cellen nog wat te verrijken.
Ik heb de terrasdeur wijd open gezet, om de frisse lucht binnen te laten, maar men is het hotel aan het renoveren, en ik hoor het gebrom en geknars en gepiep en gebonk van de vele machines, ruik de geur van hete teer waarmee ze het dak een het dicht gieten zijn... maar goddank, boven dat alles uit hoor ik nog het gekweel van de vogeltjes in het dennenbos... Het water van de Ourthe hoor ik niet kabbelen, daarvoor zijn de machines te nijver bezig...
Gisteren hebben we de abdij van Val Dieu bezocht. Mooi en hel interessant. De kerk is een basiliek, en ik heb nu geleerd hoe je dat kunt zien... In en basiliek zie je ergens een soortement parasol staan, en een soort bisschopsstaf, meestal met een bel er aan. Deze attributen zijn er om bij pausbezoek de paus te beschermen met de parasol en met de bel zijn komst te melden... Voila, nu ben je even wijs als ik ben...
Ik was van dat bezoek en de busreis afgepeigerd, ben vroeg in mijn bed gedoken (allee, gekropen), en heb heel de nacht verschrikkelijk veel pijn gehad. Anny had ook pijn, maar heeft goed geslapen, en was deze morgen weer OK... De uitstap zal ook voor haar een test zijn, om te weten of ze, met de toestand van haar rug,nog dergelijke uitstappen aan kan. Ik hoop dat ze het goed stelt...
Zaterdag hebben we de rommelmarkt bezocht in Oudenaarde aan het St Jozef. Het was onze eerste echte buitenmarkt van het jaar. Redelijk groot, en interessant. Ik vond er twee mooie wandelstokken. We hebben er gebabbeld met de kinderen van Wijlen Etienne en van Elza, die nu in een rusthuis verblijft. Het huis is verkocht, en de kinderen stonden op de rommelmarkt de restjes van de inboedel te verkopen. Ik heb er een barometer gekocht, eigenlijk meer als een aandenken aan Etienne, en wat met de kinderen staan babbelen. Ik heb ze nog gekend als kleine ukjes)...
Er was ook een stand van de KWB, die er soep en barbecue verkocht ten voordele van het Kankeronderzoek. Ook daar weer wat oude bekenden gezien en er wat mee gebabbeld...
Zondag hebben we heel uitzonderlijk twee rommelmarkten gedaan, een in Melle en een in Merelbeke, twee binnenmarkten, en dicht bij elkaar gelegen. In Melle vond ik een mooie Ganesha voor bij de collectie... en in Merelbeke een... wandelstok, maar een heel mooie met als knop een herderinnetje in porselein ? of Ivoirine of zoiets... Ik heb reeds een paar stokken met derelijke knoppen, en die zijn echt oud en meestal behoorlijk prijzig, maar de man die het verkocht kende het blijkbaar niet, en ik kocht het voor ...4 euro...
Gisteren is Roland en Rosa ons komen halen m samen naar Houffalise te rijden. We hebben extra lang genoten van de rijweg, want er waren weer eens heel wat wegenwerken om ons te verblijden met heerlijke files. Maar we waren er net op tijd voor het middagmaal...
Ziezo, nu ben je weer op de hoogte van de situatie (je hebt zelfs wat wijsheid vergaderd !)...
tot de volgende ?
De bus gaat nu ongeveer vertrekken, en Anny gaat mee met de groep, de Moezel en de Eifel bezoeken. Ik blijf rustig hier, met mijn laptop en met wat boekjes van "Wetenschap in Beeld", kwestie van mijn grijze cellen nog wat te verrijken.
Ik heb de terrasdeur wijd open gezet, om de frisse lucht binnen te laten, maar men is het hotel aan het renoveren, en ik hoor het gebrom en geknars en gepiep en gebonk van de vele machines, ruik de geur van hete teer waarmee ze het dak een het dicht gieten zijn... maar goddank, boven dat alles uit hoor ik nog het gekweel van de vogeltjes in het dennenbos... Het water van de Ourthe hoor ik niet kabbelen, daarvoor zijn de machines te nijver bezig...
Gisteren hebben we de abdij van Val Dieu bezocht. Mooi en hel interessant. De kerk is een basiliek, en ik heb nu geleerd hoe je dat kunt zien... In en basiliek zie je ergens een soortement parasol staan, en een soort bisschopsstaf, meestal met een bel er aan. Deze attributen zijn er om bij pausbezoek de paus te beschermen met de parasol en met de bel zijn komst te melden... Voila, nu ben je even wijs als ik ben...
Ik was van dat bezoek en de busreis afgepeigerd, ben vroeg in mijn bed gedoken (allee, gekropen), en heb heel de nacht verschrikkelijk veel pijn gehad. Anny had ook pijn, maar heeft goed geslapen, en was deze morgen weer OK... De uitstap zal ook voor haar een test zijn, om te weten of ze, met de toestand van haar rug,nog dergelijke uitstappen aan kan. Ik hoop dat ze het goed stelt...
Zaterdag hebben we de rommelmarkt bezocht in Oudenaarde aan het St Jozef. Het was onze eerste echte buitenmarkt van het jaar. Redelijk groot, en interessant. Ik vond er twee mooie wandelstokken. We hebben er gebabbeld met de kinderen van Wijlen Etienne en van Elza, die nu in een rusthuis verblijft. Het huis is verkocht, en de kinderen stonden op de rommelmarkt de restjes van de inboedel te verkopen. Ik heb er een barometer gekocht, eigenlijk meer als een aandenken aan Etienne, en wat met de kinderen staan babbelen. Ik heb ze nog gekend als kleine ukjes)...
Er was ook een stand van de KWB, die er soep en barbecue verkocht ten voordele van het Kankeronderzoek. Ook daar weer wat oude bekenden gezien en er wat mee gebabbeld...
Zondag hebben we heel uitzonderlijk twee rommelmarkten gedaan, een in Melle en een in Merelbeke, twee binnenmarkten, en dicht bij elkaar gelegen. In Melle vond ik een mooie Ganesha voor bij de collectie... en in Merelbeke een... wandelstok, maar een heel mooie met als knop een herderinnetje in porselein ? of Ivoirine of zoiets... Ik heb reeds een paar stokken met derelijke knoppen, en die zijn echt oud en meestal behoorlijk prijzig, maar de man die het verkocht kende het blijkbaar niet, en ik kocht het voor ...4 euro...
Gisteren is Roland en Rosa ons komen halen m samen naar Houffalise te rijden. We hebben extra lang genoten van de rijweg, want er waren weer eens heel wat wegenwerken om ons te verblijden met heerlijke files. Maar we waren er net op tijd voor het middagmaal...
Ziezo, nu ben je weer op de hoogte van de situatie (je hebt zelfs wat wijsheid vergaderd !)...
tot de volgende ?
vrijdag, april 17, 2015
De herschepping
Vandaag las ik (het zoveelste) artikeltje over de herschepping van... voor één keer noemden ze niet de mammoet, maar de wolharige neushoorn... En dit keer zijn het Koreaanse geleerden die bezig zijn met het herscheppen van het dier...
Om eerlijk te zijn, als het lukt, dan vind ik het een prestatie, maar lukt het niet, dan lig ik er echt niet van wakker. Als ze zo nodig dieren moeten herscheppen, dat ze dan beginnen met dieren die pas uitgestorven zijn (en er voor zorgen dat ze niet meteen wéér uitsterven !)... Wat zouden wij hier, in onze wereld moeten met loslopende wolharige neushoorns ? Onze gazetten staan al vol van een vermeende wolf op de Kluisberg... Wat zouden ze dan niet moeten schrijven als er zo'n mammoet plots in "Must" gaat, en een autobus aanvalt... Allee, in de veronderstelling dat een mammoet zo dicht bij de olifant staat, dat het mannetje ook in must gaat in de paartijd, en dan uiterst gewelddadig wordt.
En als ze die dieren alleen maar creëren om ze ergens achter tralies tentoon te stellen, dan hoeft het al helemaal niet voor mij !
Als ze zo nodig dergelijke kunstgrepen willen doen, dat ze dan bijvoorbeeld een systeem uit werken waarbij ze voor zieke mensen een nieuwe lever of een nieuw hart of longen of weet ik veel welk onderdeel ook, kunnen maken, op een snelle, veilige manier, en van de eigen cellen van de zieke, zodat er geen afstotingsverschijnselen zijn. Dat zou véél nuttiger zijn.
Maar wellicht is dit moeilijker dan het klonen van uitgestorven beestjes... Anders zouden ze wellicht al wat verder staan dan nu op het gebied van transplantaties. En och, ze moeten echt niet gaan streven naar een soort onsterfelijkheid met het scheppen van reserve-onderdelen voor de mens. Ik kan me niet voorstellen dat ik na 90 jaar rondlopen op deze aardkloot er echt nog niet genoeg zou van hebben, en nog eens zou willen herbeginnen... Ik stel me ook vragen over de manier van leven, mochten een quasi onsterfelijkheid behalen ??? Er is nu al heisa over een paar jaar langer werken, maar je kunt je toch niet voorstellen dat een onsterfelijke maar zou werken tot zijn 65 , en dan van een eeuwigdurend pensioen genieten??? En wat heb je dan aan dat onsterfelijk zijn, als het dient om te blijven werken? En wat doe je aan de overbevolking ? En mama's van 203 jaar oud?
Nee, als mijn tijd gekomen is, laat me dan maar gaan... Liefst niet te vroeg, maar ook niet zo laat dat ik eigenlijk niets meer zie in dat aardse leven.
Ik heb al enkele oude mensjes gekend, die eigenlijk zaten te wachten op de dood, als op een verlossing. En ik zag dat niet alleen bij gelovigen, die zaten te wachten op de overgang naar een eindeloos leven zonder ziekte, zonder pijn, zonder de gebreken van de ouderdom, maar ook bij ongelovigen, die gewoon het einde wilden.
Nee, laat de geleerde vernuftelingen maar zoeken naar middelen om de mens een zo goed mogelijk leven te geven (op het gebied van gezondheid), en aan iedereen een "goede" oude dag bezorgen (in zo ver we niet verongelukken in het verkeer of iets dergelijks)... Maar willen ze echt dieren gaan herscheppen, dan liefst beginnen met de laatsten die we door toedoen van ons menselijk gedrag hebben uitgeroeid... Laat ons dan proberen een beetje te herstellen wat we verknoeid hebben... Ik heb echt geen behoefte aan een mammoet of een wolharige neushoorn in mijn kippenren...
Maar ja, het is een beetje eigen aan het mensdoen zeker ? Altijd verder kijken, terwijl we niet eens kennen wat er voor onze voeten ligt. We gaan de ruimte in, en we kennen nog haast niets van de enorme zeeën op aarde (en dat is het overgrote deel van deze aarde !!!)...
Allee, geleerde bollen aller landen, doe eens iets simpels, iets alledaags voor de mensheid... Help ons eens af van die stomme verkoudheid... Ach, dat kun je niet???
djudedju
tot de volgende ?
Om eerlijk te zijn, als het lukt, dan vind ik het een prestatie, maar lukt het niet, dan lig ik er echt niet van wakker. Als ze zo nodig dieren moeten herscheppen, dat ze dan beginnen met dieren die pas uitgestorven zijn (en er voor zorgen dat ze niet meteen wéér uitsterven !)... Wat zouden wij hier, in onze wereld moeten met loslopende wolharige neushoorns ? Onze gazetten staan al vol van een vermeende wolf op de Kluisberg... Wat zouden ze dan niet moeten schrijven als er zo'n mammoet plots in "Must" gaat, en een autobus aanvalt... Allee, in de veronderstelling dat een mammoet zo dicht bij de olifant staat, dat het mannetje ook in must gaat in de paartijd, en dan uiterst gewelddadig wordt.
En als ze die dieren alleen maar creëren om ze ergens achter tralies tentoon te stellen, dan hoeft het al helemaal niet voor mij !
Als ze zo nodig dergelijke kunstgrepen willen doen, dat ze dan bijvoorbeeld een systeem uit werken waarbij ze voor zieke mensen een nieuwe lever of een nieuw hart of longen of weet ik veel welk onderdeel ook, kunnen maken, op een snelle, veilige manier, en van de eigen cellen van de zieke, zodat er geen afstotingsverschijnselen zijn. Dat zou véél nuttiger zijn.
Maar wellicht is dit moeilijker dan het klonen van uitgestorven beestjes... Anders zouden ze wellicht al wat verder staan dan nu op het gebied van transplantaties. En och, ze moeten echt niet gaan streven naar een soort onsterfelijkheid met het scheppen van reserve-onderdelen voor de mens. Ik kan me niet voorstellen dat ik na 90 jaar rondlopen op deze aardkloot er echt nog niet genoeg zou van hebben, en nog eens zou willen herbeginnen... Ik stel me ook vragen over de manier van leven, mochten een quasi onsterfelijkheid behalen ??? Er is nu al heisa over een paar jaar langer werken, maar je kunt je toch niet voorstellen dat een onsterfelijke maar zou werken tot zijn 65 , en dan van een eeuwigdurend pensioen genieten??? En wat heb je dan aan dat onsterfelijk zijn, als het dient om te blijven werken? En wat doe je aan de overbevolking ? En mama's van 203 jaar oud?
Nee, als mijn tijd gekomen is, laat me dan maar gaan... Liefst niet te vroeg, maar ook niet zo laat dat ik eigenlijk niets meer zie in dat aardse leven.
Ik heb al enkele oude mensjes gekend, die eigenlijk zaten te wachten op de dood, als op een verlossing. En ik zag dat niet alleen bij gelovigen, die zaten te wachten op de overgang naar een eindeloos leven zonder ziekte, zonder pijn, zonder de gebreken van de ouderdom, maar ook bij ongelovigen, die gewoon het einde wilden.
Nee, laat de geleerde vernuftelingen maar zoeken naar middelen om de mens een zo goed mogelijk leven te geven (op het gebied van gezondheid), en aan iedereen een "goede" oude dag bezorgen (in zo ver we niet verongelukken in het verkeer of iets dergelijks)... Maar willen ze echt dieren gaan herscheppen, dan liefst beginnen met de laatsten die we door toedoen van ons menselijk gedrag hebben uitgeroeid... Laat ons dan proberen een beetje te herstellen wat we verknoeid hebben... Ik heb echt geen behoefte aan een mammoet of een wolharige neushoorn in mijn kippenren...
Maar ja, het is een beetje eigen aan het mensdoen zeker ? Altijd verder kijken, terwijl we niet eens kennen wat er voor onze voeten ligt. We gaan de ruimte in, en we kennen nog haast niets van de enorme zeeën op aarde (en dat is het overgrote deel van deze aarde !!!)...
Allee, geleerde bollen aller landen, doe eens iets simpels, iets alledaags voor de mensheid... Help ons eens af van die stomme verkoudheid... Ach, dat kun je niet???
djudedju
tot de volgende ?
donderdag, april 16, 2015
Humor
Vind jij het ook zo heerlijk om eens rond te zwerven in al de filmpjes die je op internet kunt vinden? Het enige vervelende er aan is, dat welhaast iedereen dat vindt, en dat ze je dan allemaal hetzelfde leuke filmpje doormailen... Maar laat het niet, want anders mis ik misschien net dat fimpje dat jij alleen naar mij zendt...
Bij sommige van die filmpjes blijf ik niet zitten met een glimlachend gezicht, maar met een heel bedenkelijke frons, want ik heb schrik dat het slachtoffer van de mop zich wel eens erg kan bezeerd hebben. Heb jij dat ook ? (Die zend ik niet door!)
Maar toch heb je een fractie een glimlach vertoond... Net zoals als je iemand ziet vallen. Je eerste reactie is een lach, en pas dan ga je over op medelijden en nog later ga je misschien over op het helpen van het slachtoffer. Dat laatste lijkt maar een héél erg misschien te zijn, want testen hebben uitgewezen dat de meerderheid niet helpt... (Ook daar bestaan filmpjes over !)
Heel wat van die filmpjes gaan over spot met de religies... Wij kunnen daar meestal mee lachen, maar als ik heel eerlijk ben, dan is heel wat van de "humor" van "Charlie Hebdo" er ook naar mijn gevoel "over"... Nu wil dat niet zeggen dat ik daarvoor die tekenaars ga doodschieten... Ver van, Dat is er nog veel meer over. Maar er zijn dingen waar ik niet mee kan lachen. Waar ik alle begrip heb voor het feit dat er zich mensen gekwetst voelen. (Nogmaals dat geeft je geen recht op het fusilleren van de daders).
Om eerlijk te zijn, ik apprecieer meestal veel minder de "verborgen camera filmpjes", dan deze die quasi toevallig gefilmd werden... Al zijn sommige ideeën van die verborgen camera toestanden briljant, het verveelt me meestal dat ze ons dan een heleboel "slachtoffers" voor schotelen. Mochten ze wijs zijn, en slechts één slachtoffer tonen, dan zou het veel "echter" en dus ook veel leuker lijken.
Toch heb ik mijn bedenkingen bij dit soort humor... Op de duur lijkt het me dat we voornamelijk op visuele humor gericht worden, héél erg visueel, héél erg makkelijk, héél erg voor mensen die liefst niet moeten nadenken bij een mop... Ik hou wel van verbale of geschreven moppen, van moppen waarbij je even moet nadenken, van woordspelingen, van absurditeiten... En als het dan visueel moet zijn, dan mag het nog verrassend zijn, met totaal onverwachte dingen... Ik denk daarbij onder meer aan wijlen Tommy Cooper, ik zie hem nog goochelen met bakstenen... Je staat er verbaasd naar te kijken, dan stopt hij, buigt en groet, en daarbij laat hij plots zien dat de bakstenen met een touwtje aan elkaar hangen... Je lacht, Cooper lijkt te schrikken, lacht met zijn wat bête verontschuldigende gezicht, en doet meteen een paar truukjes waarbij die koorden helemaal geen rol kunnen spelen... Dat telkens weer verrassen, dat is heerlijk. (Ik heb een filmpje van Cooper voor U in een aparte blog gezet, kunt u genieten... of je ergeren aan die gekke British kind of Humor...)
Ach, humor zal ook wel een tikje samenhangen met je persoonlijkheid, je opvoeding, je achtergrond en wellicht nog een heleboel meer. Ik kijk soms een ogenblik naar Hoste, en stel dan verbaasd vast dat er daar mensen mee kunnen lachen... Ik vind dat telkens meer lachen MET... Het gaat steeds over mensen en hun typische dingen. Dat is dan voor mij geen humor. Zo zie je maar.
(Bij de humor van Hoste denk ik soms: "Waar begint pesten, en waar eindigt zijn humor ?)
En zo kom ik haast automatisch aan een "definitie" van wat humor voor mij is... Het mag niet op de kap van een bepaalde mens gebeuren. (Zelfs niet op die van politici)
Humor is op een bepaalde manier neutraal... Een grootmeester is Toon Hermans, die van één woord een heel andere wereld wist te maken...
Ik ga stoppen, nog wat verder kijken naar Tommy Cooper
tot de volgende ?
Bij sommige van die filmpjes blijf ik niet zitten met een glimlachend gezicht, maar met een heel bedenkelijke frons, want ik heb schrik dat het slachtoffer van de mop zich wel eens erg kan bezeerd hebben. Heb jij dat ook ? (Die zend ik niet door!)
Maar toch heb je een fractie een glimlach vertoond... Net zoals als je iemand ziet vallen. Je eerste reactie is een lach, en pas dan ga je over op medelijden en nog later ga je misschien over op het helpen van het slachtoffer. Dat laatste lijkt maar een héél erg misschien te zijn, want testen hebben uitgewezen dat de meerderheid niet helpt... (Ook daar bestaan filmpjes over !)
Heel wat van die filmpjes gaan over spot met de religies... Wij kunnen daar meestal mee lachen, maar als ik heel eerlijk ben, dan is heel wat van de "humor" van "Charlie Hebdo" er ook naar mijn gevoel "over"... Nu wil dat niet zeggen dat ik daarvoor die tekenaars ga doodschieten... Ver van, Dat is er nog veel meer over. Maar er zijn dingen waar ik niet mee kan lachen. Waar ik alle begrip heb voor het feit dat er zich mensen gekwetst voelen. (Nogmaals dat geeft je geen recht op het fusilleren van de daders).
Om eerlijk te zijn, ik apprecieer meestal veel minder de "verborgen camera filmpjes", dan deze die quasi toevallig gefilmd werden... Al zijn sommige ideeën van die verborgen camera toestanden briljant, het verveelt me meestal dat ze ons dan een heleboel "slachtoffers" voor schotelen. Mochten ze wijs zijn, en slechts één slachtoffer tonen, dan zou het veel "echter" en dus ook veel leuker lijken.
Toch heb ik mijn bedenkingen bij dit soort humor... Op de duur lijkt het me dat we voornamelijk op visuele humor gericht worden, héél erg visueel, héél erg makkelijk, héél erg voor mensen die liefst niet moeten nadenken bij een mop... Ik hou wel van verbale of geschreven moppen, van moppen waarbij je even moet nadenken, van woordspelingen, van absurditeiten... En als het dan visueel moet zijn, dan mag het nog verrassend zijn, met totaal onverwachte dingen... Ik denk daarbij onder meer aan wijlen Tommy Cooper, ik zie hem nog goochelen met bakstenen... Je staat er verbaasd naar te kijken, dan stopt hij, buigt en groet, en daarbij laat hij plots zien dat de bakstenen met een touwtje aan elkaar hangen... Je lacht, Cooper lijkt te schrikken, lacht met zijn wat bête verontschuldigende gezicht, en doet meteen een paar truukjes waarbij die koorden helemaal geen rol kunnen spelen... Dat telkens weer verrassen, dat is heerlijk. (Ik heb een filmpje van Cooper voor U in een aparte blog gezet, kunt u genieten... of je ergeren aan die gekke British kind of Humor...)
Ach, humor zal ook wel een tikje samenhangen met je persoonlijkheid, je opvoeding, je achtergrond en wellicht nog een heleboel meer. Ik kijk soms een ogenblik naar Hoste, en stel dan verbaasd vast dat er daar mensen mee kunnen lachen... Ik vind dat telkens meer lachen MET... Het gaat steeds over mensen en hun typische dingen. Dat is dan voor mij geen humor. Zo zie je maar.
(Bij de humor van Hoste denk ik soms: "Waar begint pesten, en waar eindigt zijn humor ?)
En zo kom ik haast automatisch aan een "definitie" van wat humor voor mij is... Het mag niet op de kap van een bepaalde mens gebeuren. (Zelfs niet op die van politici)
Humor is op een bepaalde manier neutraal... Een grootmeester is Toon Hermans, die van één woord een heel andere wereld wist te maken...
Ik ga stoppen, nog wat verder kijken naar Tommy Cooper
tot de volgende ?
woensdag, april 15, 2015
Lente
Gisteren, een mooie warme dag...
En dan zie je - plots - de linde uitlopen (ik heb hem meteen vastgebonden), de muurbloemen staan in de knop, de gebroken hartjes staan in de knop... en het onkruid schiet ook weer op...
De lente is nu echt in het land !
Ik weet het wel, ze geven morgen al weer minder goed weer, maar vandaag kan ik met genot kijken naar de ontluikende natuur. Het gras vertoont het malse lichtgroen, de madeliefjes piepen er tussen met witte bloempjes, soms met een rood borduurwerkje er overheen, de paardenbloemen staan te blinken met hun gouden pracht en de bomen vertonen een groene zweem... De natuur op zijn best. Ik las dat de de boshiacynten (de blauwkousjes) (In Brakel blèwkaaisjes) ook al aan het open gaan zijn, en dus zullen straks onze bossen weer lijken op zeeën van blauw... Fotografen wijzen dan steeds op het Hallerbos, maar de bossen hier in onze streek zijn net zo mooi !
Dat was de tijd waarop we ieder jaar met de kinderen naar het muziekbos gingen... Juichend door de blauwkousjes lopen, de berg af, tot helemaal beneden "Pa, er zitten hier dikkopjes !" Toen ik er bij kwam, keken we samen naar de dikkopjes, en soms zagen we ook de larven van salamanders zwemmen... We dwaalden door het heerlijke bos (Het muziekbos is heerlijk om er met de kinderen naartoe te gaan ! Je zet je bovenaan, en de kinderen hebben een enorme vallei waarin ze kunnen spelen en ravotten, en altijd zichtbaar zijn)... Helemaal op het einde is er een bronbeekje, en ook dat was een ding om langs te lopen en te bewonderen...
.jpg)
Bossen hoorden bij de dingen die we vaak bezochten met de kinderen... Op één stond het Muziekbos, op twee de Kluisberg en op drie Brakelbos en het bos van D'Hoppe... De seizoenen werden door ons gevolgd via deze bossen. Het prille groen, de bloemenpracht, de schaduw in de hete zomerdagen en de kleuren van de herfst... De winter was meer voorbehouden aan de gewone (kleine) wegen in ons wijd-open heuvelland... Waar ieder stukje een schilderij van De Saedeleer is...
Nu en dan gingen we vissen. Heel lang geleden in de vesting, tot dit door werken en de bouw van "De Meerspoort" niet meer toegankelijk werd, dan gingen we naar "De Prairie" in Avelgem of de visvijvers in Nukerke... Daar kon je vissen met een dagpermis.
Dat onze Bart nu nog graag eens mee gaat vissen, zal wel een gevolg zijn van die mooie dagen van toen. Onze Koen was zelfs nog erger besmet door dat visserij-virus, die ging regelmatig vissen en ging zelfs nu en dan op zee vissen met een boot mee...
Nu neem ik soms mijn kleinzoon mee, en hoop stilletjes dat ook hij verliefd wordt op dat zitten aan de boord van het water... Genietend van de natuur, soms zo erg dat je veel te laat ziet dat er een vis aan het aas zit.
Als je een vis vangt, dan moet je die heel vlug en heel omzichtig onthaken, en weer in het water zetten. We vissen immers al lang niet meer om de vis op te eten, we vissen om van de natuur te genieten.
Luc heeft al gebeld om samen weer eens te gaan vissen. Je ziet, de lente kriebelt niet alleen bij mij.
... er is nog een ding waaraan je ziet dat de lente er is... : de boeren breken uit en komen de velden verscheuren... om in de warme aarde het zaad te strooien voor een nieuwe oogst.
( En soms om heel de omgeving te doordringen met de geur van mest...)
tot de volgende ?
En dan zie je - plots - de linde uitlopen (ik heb hem meteen vastgebonden), de muurbloemen staan in de knop, de gebroken hartjes staan in de knop... en het onkruid schiet ook weer op...
De lente is nu echt in het land !
Ik weet het wel, ze geven morgen al weer minder goed weer, maar vandaag kan ik met genot kijken naar de ontluikende natuur. Het gras vertoont het malse lichtgroen, de madeliefjes piepen er tussen met witte bloempjes, soms met een rood borduurwerkje er overheen, de paardenbloemen staan te blinken met hun gouden pracht en de bomen vertonen een groene zweem... De natuur op zijn best. Ik las dat de de boshiacynten (de blauwkousjes) (In Brakel blèwkaaisjes) ook al aan het open gaan zijn, en dus zullen straks onze bossen weer lijken op zeeën van blauw... Fotografen wijzen dan steeds op het Hallerbos, maar de bossen hier in onze streek zijn net zo mooi !
Dat was de tijd waarop we ieder jaar met de kinderen naar het muziekbos gingen... Juichend door de blauwkousjes lopen, de berg af, tot helemaal beneden "Pa, er zitten hier dikkopjes !" Toen ik er bij kwam, keken we samen naar de dikkopjes, en soms zagen we ook de larven van salamanders zwemmen... We dwaalden door het heerlijke bos (Het muziekbos is heerlijk om er met de kinderen naartoe te gaan ! Je zet je bovenaan, en de kinderen hebben een enorme vallei waarin ze kunnen spelen en ravotten, en altijd zichtbaar zijn)... Helemaal op het einde is er een bronbeekje, en ook dat was een ding om langs te lopen en te bewonderen...
Bossen hoorden bij de dingen die we vaak bezochten met de kinderen... Op één stond het Muziekbos, op twee de Kluisberg en op drie Brakelbos en het bos van D'Hoppe... De seizoenen werden door ons gevolgd via deze bossen. Het prille groen, de bloemenpracht, de schaduw in de hete zomerdagen en de kleuren van de herfst... De winter was meer voorbehouden aan de gewone (kleine) wegen in ons wijd-open heuvelland... Waar ieder stukje een schilderij van De Saedeleer is...
Nu en dan gingen we vissen. Heel lang geleden in de vesting, tot dit door werken en de bouw van "De Meerspoort" niet meer toegankelijk werd, dan gingen we naar "De Prairie" in Avelgem of de visvijvers in Nukerke... Daar kon je vissen met een dagpermis.
Dat onze Bart nu nog graag eens mee gaat vissen, zal wel een gevolg zijn van die mooie dagen van toen. Onze Koen was zelfs nog erger besmet door dat visserij-virus, die ging regelmatig vissen en ging zelfs nu en dan op zee vissen met een boot mee...
Nu neem ik soms mijn kleinzoon mee, en hoop stilletjes dat ook hij verliefd wordt op dat zitten aan de boord van het water... Genietend van de natuur, soms zo erg dat je veel te laat ziet dat er een vis aan het aas zit.
Als je een vis vangt, dan moet je die heel vlug en heel omzichtig onthaken, en weer in het water zetten. We vissen immers al lang niet meer om de vis op te eten, we vissen om van de natuur te genieten.
Luc heeft al gebeld om samen weer eens te gaan vissen. Je ziet, de lente kriebelt niet alleen bij mij.
... er is nog een ding waaraan je ziet dat de lente er is... : de boeren breken uit en komen de velden verscheuren... om in de warme aarde het zaad te strooien voor een nieuwe oogst.
( En soms om heel de omgeving te doordringen met de geur van mest...)
tot de volgende ?
dinsdag, april 14, 2015
Oh blomme, je stienkt gadomme...
In mijn kindertijd (en nu eigenlijk nog steeds) was en is Gezelle de dichter die ook in het dagelijkse taalgebruik is binnen geslopen...
Zonder op de dichter te denken, halen we hem aan, parafraseren hem, spotten soms een beetje met zijn taalgebruik (maar niet oneerbiedig), kortom Gezelle zit ons in het bloed.
Bij de jongere generatie is dit niet meer zo...
Dat ligt niet aan de dichter, noch aan zijn wellicht ondertussen wat verouderde vormgeving, dat ligt hoofdzakelijk aan het feit dat men nu in de school geen of amper nog aandacht heeft voor poëzie, voor gedichten en gedichtjes...
De perioden van vakantie zijn steeds talrijker en langer geworden, de weken korter, de uren zijn maar 50 minuten meer, en in die veel kortere leertijd moeten de leerlingen veel meer wetenswaardigheden leren en meester worden, dan wij in onze tijd.
Het gevolg zijn gestresseerde leerkrachten en overspannen leerlingen.
Voeg daarbij dat televisie en tablet en smartphone en dergelijke de kinderen zodanig benemen dat gezond spel en vermaak in de buitenlucht heel zeldzaam zijn geworden, en je kent alle redenen waarom gedichten niet meer kunnen en eigenlijk niet meer gewenst zijn in deze tijd waar geen plaats is voor spel, geen plaats voor dromen of traumerei...
Laatst zag ik toevallig iets op TV... Het ging hem over de schulden bij jongeren. Ik was meteen aandachtig, voor mij was het quasi onmogelijk dat jongeren schulden hebben, maar ik ben (weer eens) verkeerd... Jongeren gaan op internet winkelen, overschrijden hun mogelijkheden en de ouders MOETEN bijspringen. Het woord moeten kwam uit de mond van enkele van die jongeren, die het heel normaal vonden dat dit zo moet gebeuren, zij (de ouders) zijn uiteindelijk verantwoordelijk.
De interviewer vroeg of een eigen vast budget niet beter zou zijn... "Oh nee, want dat zou ons beperken !" "Ja, maar het zou u ook leren om verantwoord om te gaan met geld" ... het was even stil... en dan grijnzend... "Mja..."
djudedju
Het kwam er dus eigenlijk op neer dat die jongeren aankopen deden op de rekening van hun ouders, met wat voor hen een onuitputtelijk krediet is, en waar ze gerust eens het budget kunnen overschrijden, de ouders gaan toch wel bijpassen...
djudedju
Die jongens en meisjes die dit heel gewoon vonden hebben geluk dat ze hier niet wonen, dat ik niet hun vader ben, want ik zou alle moderne pedagogie in één klap vergeten, en terug grijpen naar de oude educatieve rammeling. Goe weten !
Want blijkbaar behoort redeneren voor hen toch niet tot de echte mogelijkheden. Consumeren, dat wel.
Ik herinner me niet dat mijn ouders al bankkaarten en kredietkaarten hadden... Ik denk het niet. Dus die vorm van diefstal was voor ons, als kinderen, überhaupt niet mogelijk, maar wij hadden het eens moeten aandurven om iets uit de portemonnee van ons moeder te halen !!! We zouden het nogal gevoeld hebben ! En het zou helemaal niet bij ons zijn opgekomen om met het geld van moeder zelfstandig naar de winkel te trekken om een mooie pull te kopen... We zouden, hoe mooi ook, met die pull terug moeten naar de winkel, en het geld terug moeten geven aan onze ouders. Kregen we het geld niet terug, dan zouden we maanden geen zakgeld meer hebben gekregen, tot onze "schuld" was ingelost ! En die pull zouden we zeker nooit mogen dragen ! Ook dat zou tot de straf behoren.
Nu ?
Ze vonden het heel gewoon dat het overschrijden van de rekening door pa en/of ma gedekt werden...
Weet je, ik vind de oude manier toch véél beter !
Wij leerden wat mijn en dijn is, wij leerden de waarde van geld en wat er voor dat geld allemaal moest verricht worden... Werken was de toekomst, en studeren de mogelijkheid om een goede job te verkrijgen. Och ja, wij waren ook opstandig, wij rebelleerden ook, maar mijn en dijn waren geen deel van de rebellie ! Wij probeerden om wat langer op te blijven, ons haar wat langer te laten groeien, eens te tasten hoever we konden gaan met het verdedigen van onze eigen kijk op de wereld... Maar we zouden er niet aan denken geld van onze ouders... nee, dat was ondenkbaar !
Onze wereld van vandaag ziet er wellicht goed uit, met alle mogelijkheden en kansen om alles te zien, alles te kennen, alles te weten... en blijkbaar ook "alles" te hebben...
maar
Oh blomme, je stienkt gadomme !
tot de volgende ?
Zonder op de dichter te denken, halen we hem aan, parafraseren hem, spotten soms een beetje met zijn taalgebruik (maar niet oneerbiedig), kortom Gezelle zit ons in het bloed.
Bij de jongere generatie is dit niet meer zo...
Dat ligt niet aan de dichter, noch aan zijn wellicht ondertussen wat verouderde vormgeving, dat ligt hoofdzakelijk aan het feit dat men nu in de school geen of amper nog aandacht heeft voor poëzie, voor gedichten en gedichtjes...
De perioden van vakantie zijn steeds talrijker en langer geworden, de weken korter, de uren zijn maar 50 minuten meer, en in die veel kortere leertijd moeten de leerlingen veel meer wetenswaardigheden leren en meester worden, dan wij in onze tijd.
Het gevolg zijn gestresseerde leerkrachten en overspannen leerlingen.
Voeg daarbij dat televisie en tablet en smartphone en dergelijke de kinderen zodanig benemen dat gezond spel en vermaak in de buitenlucht heel zeldzaam zijn geworden, en je kent alle redenen waarom gedichten niet meer kunnen en eigenlijk niet meer gewenst zijn in deze tijd waar geen plaats is voor spel, geen plaats voor dromen of traumerei...
Laatst zag ik toevallig iets op TV... Het ging hem over de schulden bij jongeren. Ik was meteen aandachtig, voor mij was het quasi onmogelijk dat jongeren schulden hebben, maar ik ben (weer eens) verkeerd... Jongeren gaan op internet winkelen, overschrijden hun mogelijkheden en de ouders MOETEN bijspringen. Het woord moeten kwam uit de mond van enkele van die jongeren, die het heel normaal vonden dat dit zo moet gebeuren, zij (de ouders) zijn uiteindelijk verantwoordelijk.
De interviewer vroeg of een eigen vast budget niet beter zou zijn... "Oh nee, want dat zou ons beperken !" "Ja, maar het zou u ook leren om verantwoord om te gaan met geld" ... het was even stil... en dan grijnzend... "Mja..."
djudedju
Het kwam er dus eigenlijk op neer dat die jongeren aankopen deden op de rekening van hun ouders, met wat voor hen een onuitputtelijk krediet is, en waar ze gerust eens het budget kunnen overschrijden, de ouders gaan toch wel bijpassen...
djudedju
Die jongens en meisjes die dit heel gewoon vonden hebben geluk dat ze hier niet wonen, dat ik niet hun vader ben, want ik zou alle moderne pedagogie in één klap vergeten, en terug grijpen naar de oude educatieve rammeling. Goe weten !
Want blijkbaar behoort redeneren voor hen toch niet tot de echte mogelijkheden. Consumeren, dat wel.
Ik herinner me niet dat mijn ouders al bankkaarten en kredietkaarten hadden... Ik denk het niet. Dus die vorm van diefstal was voor ons, als kinderen, überhaupt niet mogelijk, maar wij hadden het eens moeten aandurven om iets uit de portemonnee van ons moeder te halen !!! We zouden het nogal gevoeld hebben ! En het zou helemaal niet bij ons zijn opgekomen om met het geld van moeder zelfstandig naar de winkel te trekken om een mooie pull te kopen... We zouden, hoe mooi ook, met die pull terug moeten naar de winkel, en het geld terug moeten geven aan onze ouders. Kregen we het geld niet terug, dan zouden we maanden geen zakgeld meer hebben gekregen, tot onze "schuld" was ingelost ! En die pull zouden we zeker nooit mogen dragen ! Ook dat zou tot de straf behoren.
Nu ?
Ze vonden het heel gewoon dat het overschrijden van de rekening door pa en/of ma gedekt werden...
Weet je, ik vind de oude manier toch véél beter !
Wij leerden wat mijn en dijn is, wij leerden de waarde van geld en wat er voor dat geld allemaal moest verricht worden... Werken was de toekomst, en studeren de mogelijkheid om een goede job te verkrijgen. Och ja, wij waren ook opstandig, wij rebelleerden ook, maar mijn en dijn waren geen deel van de rebellie ! Wij probeerden om wat langer op te blijven, ons haar wat langer te laten groeien, eens te tasten hoever we konden gaan met het verdedigen van onze eigen kijk op de wereld... Maar we zouden er niet aan denken geld van onze ouders... nee, dat was ondenkbaar !
Onze wereld van vandaag ziet er wellicht goed uit, met alle mogelijkheden en kansen om alles te zien, alles te kennen, alles te weten... en blijkbaar ook "alles" te hebben...
maar
Oh blomme, je stienkt gadomme !
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)