Midlife ?

English: The IJzer river (Province of West Flanders, Belgium) Nederlands: De IJzer (West-Vlaanderen, België) Français : L'Yser (Flandre Occidentale, Belgique) (Photo credit: Wikipedia)

Eergisteren belde ik naar Ewoud, mijn kleinzoon, "Woensdag ga ik vissen, als je mee wil, om 12 uur hier zijn !"
Tot mijn verrassing hoorde ik Bart zeggen "Ik ga ook mee, ik ga ook eens vissen!"

Dat is geleden van ...
Heel lang...
Van toen hij een jaar of 10, 12 was... Meer dan 30 jaar geleden !
Hij kocht al een soortement Vespa, die wij de naam Midlife crisis gaven, nu dat vissen...
Bart komt duidelijk in zijn tweede jeugd (ik ben al in mijn 17°).

Dus ga ik vanmorgen maden halen, en deze namiddag gaan we samen vissen bij pepee... Ik ga hier in mijn voorraad nog een hengel of twee opdiepen, zodat ik hen kan gerieven... En wellicht zal er niet veel gevist worden, wel veel rondgelopen... Ewoud moet voortdurend beet hebben om stil te blijven, en als mijn herinnering goed is, was Bart ook zo... Nu, ze kunnen wat rond de vijver lopen, ze kunnen niet verdwalen, zo groot is het niet.

Maar ergens ben ik blij...
Er is toch iets blijven hangen van het genotszaadje "hoe plezant vissen is"... En straks gaan we met drie generaties aan het water zitten, en in gedachten ga ik er ons vader ook nog bijdenken, die mij leerde vissen, die mij besmette met de vis-microbe... Ook al zul je het niet zien, we gaan er in feite met vier generaties bijeen zitten. Ons vader zal wel zitten zagen dat er geen paling zit, en dat bliekvissen, de teljoor niet vult, maar hij zal content zijn nog eens aan het water te zitten. (Pas op Pa, er zitten hier karpers - herinner je nog aan de IJzer ?)

Gek, hoe ouder ik word, hoe meer ik weer met ons vader en ons moeder "babbel"... En zeggen dat er een tijd was dat ik zo vlug mogelijk van onder dat ouderlijk gezag uit wou... Ik wou dat ik er nu weer onder zat.  Nee, ik word niet dement, ik kruip niet terug in het verleden, maar ik denk gewoon weer veel meer op hen, en hoe zij dat zouden doen...

Om het eens anders te stellen, er is niets meer over van de rebel in het huishouden... In tegendeel, nu zou ik al de regels en al de bevelen aannemen, omdat ik nu in zie dat ze goed waren, goed bedoeld waren, overdacht waren... Maar misschien zou dat ook niet goed zijn. Misschien is het wel goed dat de jeugd rebels is, dat ze "anders" wil zijn... Misschien is dat net één van de redenen waarom we als mensheid vooruit gaan... Misschien is het ook de reden waarom we telkens weer struikelen...

Ik zie nu mijn kleinzoon rebelleren, "Hij zit in zijn puberteit" zucht Els dan...
Hij wordt groot, denk ik dan, hij rukt zich los...
Het zit in de natuur der dingen. Kijk naar de dieren, hoe de jonge dieren bij het begin van de volwassenheid weg trekken uit de groep... Vooral bij de mannelijke dieren is dit het geval, en kijk, ook bij mensen zit dat tikkeltje puberteit bij jongens anders in elkaar dan bij meisjes...
Het is dus allemaal heel gewoon... alleen...
Wij mensen moeten daar zo nodig over piekeren. Wij moeten dat zo nodig op blazen...
En we wéten dat alles toch weer op zijn pootjes terecht komt, en gewoonlijk zijn de ergste pubers later diegenen die de band met de familie het engst aanhalen...

Maar als ik steeds meer terug denk, dan komt dat door die kloeke basis die ik mee kreeg. Onze ouders bouwden niet echt ons huis, maar ze legden een heel stevig fundament, en hoe onafhankelijk we ons ook opstelden, alles berustte, hoe dan ook op die stevige grondvesten van het gezin.

En dat is dan meteen de vrees die ik heb over al die kinderen in de verscheurde gezinnen, nieuw-samengestelde gezinnen, wankele gezinnen... Hoe leggen ze daar in hemelsnaam de basis voor een stevige toekomst ?

djudedju


tot de volgende ?

De staat in de staat in de staat in de...

Coat of arms of East Flanders (Photo credit: Wikipedia)

Het is Europa die België op de vingers tikt inzake het beleid ten opzichte van de mindervaliden. Daardoor is de mindervalide in staat de Belgische staat te dagvaarden.
In België heb je dan nog rekening te houden met de "deelstaten" waar je misschien eigenlijk naar toe moet met je dagvaarding, omdat die dan deels of volledig verantwoordelijk is voor dat beleid, met het fiat van de verdeelde staat België...

Ik wil maar zeggen... wie heeft het hier eigenlijk nog voor het zeggen?
Europa ?
België ?
Vlaanderen ?
De provincie Oost- Vlaanderen?
De stad Oudenaarde ?
Het gerechtelijk arrondissement ?
Of is er nog ergens een instantie die ook iets in de pap te brokken heeft, op voorwaarde dat ze in regel is met het hogere echelon ... Vlaanderen mag heel wat zelf beslissen, maar dat moet dus wel in overeenstemming zijn met de Belgische regeltjes. Dus België heeft het voor het zeggen? Ja, maar alleen als het in overeenstemming is met wat Europa dicteert... Dus Europa heeft het voor het zeggen? Ja, maar natuurlijk moet je dan rekening houden met de Europese structuur, die ook al in trapjes werkt...

En ondertussen valt de mindervalide tussen de twee rolstoelen...

Het is dus in feite zo, dat de drukkingsgroepen de Europese wet bepalen. De Europese wet bepaalt de wetgevingen in de lidstaten. In ons geval België, maar dat heeft dan weer deelstaten, die wetten mogen en kunnen uitvaardigen, op voorwaarde dat ze in overeenstemming zijn met Belgische wetten, als die in overeenstemming zijn met de Europese, zoals die doorgedrukt zijn door de financiële drukkingsgroepen... Mocht je nu nog niet weten waarom een bak mag doen wat het wil, en waarom wij opdraaien voor hun fouten, herbegin dan de lezing met wat meer aandacht...

Ach, maak je niet druk... In feite is er niets veranderd...
Men heeft alleen de regeltjes nog wat ingewikkelder gemaakt, om er zeker van te zijn, dat er een reuzegroot werkterrein blijft bestaan voor de advocatuur en voor de politici... Beiden leven immers bij gratie van de onwetendheid van de gewone man...

(Wellicht daarom dat zoveel advocaten ook politicus zijn ?)

De laatste tijd heeft men de reeks onzekerheden in het leven nog eens een heel stuk groter gemaakt met de invoering van de GAS-boetes (Gemeentelijke Administratieve Sancties)... Ieder gemeente voert nu, naar eigen goesting een deel "overtredingen" in, waar zij zelf boetes opleggen, met bedragen zoals zij die zelf bepalen. Ik wacht met spanning de eerste rechtszaken af, eens kijken hoe diegenen die de wet op de GAS-boetes maakten, er ook weer gaten in knagen... Hoe we een nieuw speelterrein zien groeien voor de advocaten en politici, waarbij dezen maar één doel hebben, geld uit de zakken halen van de gewone man. Let op, als een politicus dit leest is hij in staat een Gas-boete op te leggen voor het schrijven van  subversieve blogjes...

Straks ben ik monddood...
Maar mijn denken kan men niet stilleggen...
Ik kan knikken en neen denken.
Wij zijn in ons land al zo vaak bezet geweest, dat wij daar heel wat ervaring in hebben, zo erg, dat het bijna een tweede natuur is geworden.
Nu is de bezetting er voor één keer gekomen zonder bloedvergieten... Europa bezet ons, vraag het maar eens aan de Grieken, aan de Portugezen, aan de Spanjaarden aan...
(Ook dat is niet nieuw, vroeger veranderde ons land van eigenaar door huwelijken tussen adellijke knullen... nu door politieke knullerijen...

tot de volgende ?

zedonkey

Voilà, een foto als bewijs: een kruising tussen een ezel en een zebra... Bij het foto's zoeken zag ik ook afbeeldingen van een paard/zebra, een Tijger/leeuw en nog een hele boel meer.

Misschien interesseren dergelijke zaken je niet in het minst, dan kun je rustig verder klikken en andere onderwerpen gaan zoeken... Ik heb het vandaag over kruisingen...

Je hebt in feite twee normale soorten kruisingen: kruisingen die zelf ook vruchtbaar zijn, en kruisingen die niet vruchtbaar zijn. Je kent ongetwijfeld het muildier en de muilezel (Het ene is paard x ezel, het andere ezel x paard). Dat is een typische kruising met onvruchtbare nakomelingen. Men kruist paard en ezel om sterke, taaie dieren te hebben met de goede eigenschappen van beide ouders, maar jammer genoeg kunnen ze dit niet verder kweken. Daarvoor zijn ezel en paard net geen "familie" genoeg van elkaar.
Vogelliefhebbers zullen wellicht de rode kanarie kennen (Nu ja rood... oranje, met rode gloed, en dan nog veelal nog dank zij toevoeging van caroteen aan de voeding) ? Maar eigenlijk bestaat er geen rood in de kanarie ! Dat rood is er gekomen door een kruising met de kapoetsensijs. Dit fel rode diertje bleek zo'n dichte familie te zijn, dat er wel vruchtbare nakomelingen waren, en zo hebben we nu rood in de kanarie. Kanaries worden met heel wat vinkachtigen gekruist, maar bij mijn weten bleek alleen de kruising met kapoetsensijs vruchtbare nakomelingen te geven...

kapoetsensijs

Meestal veronderstellen we dat kruisingen "mensenwerk" zijn, en alleen ontstaan door ingrepen van de mens, maar dit is niet juist ! Ook in de natuur ontstaan kruisingen op spontane manier, en sommigen denken dat minstens een deel van de soorten op die manier zijn ontstaan. Wat er ook van zij, het moet dus in ieder geval heel dichte familie van elkaar zijn, om ook vruchtbare nakomelingen op te leveren.

Wat nu, momenteel aan het gebeuren is, wellicht onder invloed van de klimaatsverandering, is dat men steeds meer kruisingen ziet van de ijsbeer met de grizly... Door het smelten van de ijskap, belandt de ijsbeer veel meer dan vroeger in het gebied van de Grizly, en zijn spontane kruisingen het gevolg. Veel wetenschappers denken nu dat dit in feite dezelfde soort beer is, die door eeuwenlange scheiding en ander milieu ook een andere soort is geworden qua uiterlijk, maar dus in feite nog steeds heel dicht bij elkaar staand.

Vroeger was dit wellicht zo wat de enige manier om te weten of bepaalde dieren verwant waren. Kon je ze niet kruisen, dan was er geen familieband...

Nu, met DNA en genoomonderzoek kunnen we dit veel beter en veel nauwkeuriger onderzoeken, maar ik ben steeds verwonderd over het feit dat men vroeger, zonder al die kennis de zaken toch behoorlijk juist wist te rangschikken. 

De wetenschappers van toen moeten dus heel wat slimmer zijn geweest dan we denken... Probeer jij maar eens, op het oog, te bepalen of bepaalde planten familie van elkaar zijn... Ik zou niet weten hoe ik dat moet doen. Linnaeus  kon het dus wel !

Zijn we nu slimmer dan toen ? Ik betwijfel het ten zeerste ! Wel hebben we veel meer basis ter beschikking.

Ik wil maar zeggen, de mens lijkt me niet slimmer dan 1000 jaar geleden, maar de mens is er in geslaagd om zijn verworvenheden vast te leggen en ter beschikking te stellen van zijn nakomelingen. Zonder die wetenschap in boeken, computers en dies meer, zijn we niet slimmer dan de mens in het stenen tijdperk...

Het bewijs ?

Niets is makkelijker te leveren !

Zelfs nu nog ontdekt men wel eens een volk dat nog steeds in het stenen tijdperk leeft. Helemaal afgescheiden van de rest van de mensheid, zijn deze mensen die niet tot de stap kwamen van het vastleggen van hun kennis in geschrift en dergelijke, gewoon blijven hangen in het stenen tijdperk. Toch zijn ze niet dommer dan wij zijn. Als men kinderen uit die stam dezelfde opvoeding geeft als onze kinderen, blijken zij net dezelfde capaciteiten te hebben. Het zijn dus net als wij, gewoon mensen...

Het verschil zit hem dus in die éne ontwikkeling: het vastleggen van de wetenschap voor de nakomelingen.

Dat is nog nooit zo goed en zo snel en zo breed ter beschikking gesteld van zoveel mensen als nu... Dus staan we nu aan de vooravond van een nieuwe sprong in de ontwikkeling !

Hoe meer kennis we ter beschikking hebben, hoe meer we verder kunnen werken met die kennis...

We moeten geen dieren meer kruisen om verwantschap vast te stellen, die kennis staat tot in detail bekend...

ter onzer beschikking

Het mensdom beleeft een ontzaglijk avontuur...

... als het zijn kennis niet gebruikt om zichzelf ten gronde te richten...

tot de volgende ?

Hoog, Sammy, kijk omhoog Sammy

English: Huisepontweg road and the Schietsjampettermolen windmill in Wannegem. Wannegem, Wannegem-Lede, Kruishoutem, East Flanders, Belgium Nederlands: Schietsjampettermolen aan de Huisepontweg in Wannegem 20px This is a photo of onroerend erfgoed number 200842 00200842 20px This is a photo of onroerend erfgoed number 43825 00043825 (Photo credit: Wikipedia)

Maar hoe hoog ik ook keek, niks geen blauwe lucht... Alleen grijsgrauw en felle bliksems, donderslagen, waarvan nu en dan een van die knallende, droge slagen als de bliksem ergens dichtbij viel...
En regenen...
regenen...
regenen...................................

Maar we trokken het ons niet aan ! We hebben ondertussen genoten van "Rainman", een prachtige film over autisme. (Die wellicht ondertussen in aanbieding is, want ze zonden hem uit op TV...) (Meestal krijg je daar films van zo'n slordige 50 jaar oud !)

Ach, ik ben weer bitter. En toch voel ik me goed en happy vandaag, we zijn al naar de rommelmarkt geweest in Wannegem-Lede, en hebben er gebabbeld met Patrick en Marleen, vrienden van al heel lang...

Maar TV is voor mij tegenwoordig een bron van ergernis...
Ik ben geen groot TV-kijker, maar ik zie wel eens graag een film... Maar om een mooie film te vinden op TV, moet je ofwel heel veel geluk hebben, ofwel heel lang opblijven... Gisteren was dus zo'n dag. We zouden toch wat langer opblijven, want Bart kwam thuis, en hij ging bellen om ons te melden dat hij er goed en wel was gearriveerd...

Maar gewoonlijk zit ik rond 20.30' à 21.00' uur al in mijn bed, dus zie ik niet veel van de films. Oh ja, ik zou ze, met de moderne technologie kunnen opnemen, en dan in de namiddag bekijken, maar de namiddag is voor mij geen moment om TV te kijken, dan heb ik veelal andere dingen die me interesseren. En dat opnemen zou dus een maat voor niets zijn... Nu en dan koop ik een film op DVD, en die liggen dan in de kast tot ik eens tijd en goesting heb... Er liggen er daar al een paar jaar nog steeds in de cellofaanverpakking te liggen....

Ik moet het dus niet echt alleen op de TV steken, ook wat op mezelf, maar dat doet geen mens, dus ik ook niet ! Dus is de TV de schuldige. Nah.

Eén keer heb ik echt genoten, acht uur aan een stuk, een of andere reeks over de oorlog, waarvan ze alle episodes na elkaar afspeelden... We hadden geen tijd om te eten !
Maar voor de rest  ??? Nee, TV is niet mijn ding.
Het is ook een eerder passieve bedoening hé?
TV- kijken, film-kijken is veel passiever dan een boek lezen !
Als je een mooi boek leest, dan maak je zelf, in je geest, een soortement film er bij, met de voor jou goede kleuren en goede beelden... Kortom, de volmaakte film, zoals geen Spielberg het kan na doen.

Maar ja, als ik dat zeg tegen de vele niet-lezers in mijn gezin, dan kijken ze me aan of ik ergens iets mankeer. Nee, zij mankeren iets: het genot van het lezen van een goed boek.
Je weet wel, teksten, zoals deze blog, maar dan veel beter, veel meer uitgelijnd qua inhoud, niet van de hak op de tak springend...
Maar ja, ik ben dan ook geen schrijvelaar, maar een blogger, een bladvuller, bladen vullend met al wat ik denk, meemaak, meen...

en weet je, ik hou van schrijven...

tot de volgende ?

Onweer

Vanmorgen was het hier mistig, maar de zon begon er al door te komen... "Gaan we naar die Waalse rommelmarkt?" Anny knikte, en ik zocht mijn GPS en zette het adres er in, de auto in, en wijllie weg...

De lucht was grijs, maar hoog boven ons priemde vaag de zon er door... 't Zal wel goed weer worden...
We draaiden de Waalse autosnelweg op, en amper een paar kilometer verder begon het plots donker te worden, donker als de nacht. Lichten aan, mistlicht aan... Plots een felle bliksem die de hemel in tweeën scheurde en een echte wolkbreuk, en verschrikkelijke windrukken...

De takken van de bomen braken af, en waaiden over de autosnelweg, over ons hoofd... De ruitenwisser haalde het niet tegen de stortvloed... Ik reed nog vijftig per uur, en de wagens voor en achter mij reden echt niet sneller... Donker als de nacht, bliksem en hevige donderknallen... Het was bangelijk !

"Zouden we niet beter terug naar huis gaan? " Anny knikte, maar maakte de bedenking dat je op een autosnelweg niet kunt keren, nee, maar we kunnen wel de eerste afslag nemen en terugkeren... Heel voorzichtig nog een tiental kilometer voort gesukkeld, voor we aan de afslag kwamen...

GPS ingedrukt voor de terugkeer naar huis... Op deze kant van de autosnelweg lag de baan vol takken, en één keer moesten we helemaal op het linkerbaanvak om een boom te ontwijken... Beangstigend, want het regende zo fel en het waaide zo erg, dat je die boom pas op het laatste knipje zag...

Waar we op de heenweg pas regen kregen op de autosnelweg, was het nu overal goed aan het regenen, maar eens de autosnelweg af, was het toch niet meer zo erg, het was nu gewoon aan het gieten... en op de weg zag je nog wel bladeren, maar geen takken meer, en hoe nader we bij thuis kwamen, hoe minder bladeren je zelfs zag liggen... We zijn in gewone gietende regen thuisgekomen, met in de verte bliksems en nu en dan gerommel van de donder. Het regent nu nog, en nu en dan hoor je het rommelen en bommelen. In de hemel vallen de meubels wellicht om ?

Maar het was echt beangstigend !!!
Vandaag komt Bart naar huis uit La douce France... Ik heb hen opgebeld, om hen te verwittigen dat ze heel voorzichtig moeten zijn, en rekening houden met verschrikkelijke onweersbuien, en eventueel bomen op de weg...
Hopelijk komen ze zonder problemen naar huis... Want zo'n lange rit, en dan nog eens extra belastend door het weer... Dat is niet alles !

Deze namiddag gaan we dus voor de laatste keer de dieren gaan voederen (Allee, de laatste keer voor dit verlof hé, we hopen dat we nog heel vaak mogen opdraven, dan zijn we er nog allemaal !)

Ik ga nu stoppen... en voor de derde keer naar de vijver gaan kijken... Door de gietende regen vallen er miljoenen rozenbladeren van de klimroos die over de vijver groeit, in het water, en de overloop naar de kleine vijver verstopt iedere keer weer.... Dan vlug die bladeren weg scheppen, en het water stroomt weer...

tot de volgende ?

Grijs

Hé, er is geen zon te zien???
Ik was het heerlijke klimaat al gewoon geworden, vannacht zelfs heerlijk geslapen, ook al koelde het omzeggens niet af.
Mijn lijf stelt zich in op tropisch weer, en lap, daar is de zon weg... Nu ja, weg... Door de wolken heen zie ik nog precies waar ze nu staat ! In de wolk lijkt er wel een ledlampje te zitten.

De lui van de weerberichten (er zijn er tegenwoordig véél !  Op de radio, op TV, op internet...) geven ook kans op hevige buien... We zien wel, als het zo ver is... Nu staan de ramen nog open, en je krijgt toch het idee dat er toch iets fris door het huis waart. Het is meer een idee dan een werkelijkheid, want er is niet de minste luchtstroming te merken. Ik heb een wierookstokje aangestoken, en de rook krinkelt heel netjes recht omhoog. (Nu ja, recht... in krollewietjes die langzaam recht worden)

In mijn aquarium (ook in dat van Bart) is de temperatuur opgelopen tot 30° Celsius... Veel te warm. (Zouden vissen ook zweten?) Maar wat ik ook doe, ik krijg de temperatuur niet omlaag. In feite zouden we in het aquarium het warmte-element moeten vervangen door een koel-element... maar bij mijn weten bestaat dit niet. Nochtans zou dit geen onzinnige uitvinding zijn ! Stel dat je vissen wilt kweken of salamanders of zo, die een koude-periode moeten hebben om in het paarseizoen te geraken (zoals de axolotl, de Mexicaanse molsalamander)...

Misschien kan dit blogje wel knappe bollen aan het werk zetten...?

Je moet zeker niet vergeten te drinken ! En dat geldt echt niet alleen voor ouderen ! Lees er maar je krant op na, in een jeugdkamp was er zelfs een kleine die het bewustzijn verloor door te weinig te drinken in dit weer ! Ik ben geen deskundige, maar wij mensen hebben een behoorlijk afkoelingssysteem: wij zweten over zowat gans ons lichaam. Dat betekent dat we een vochtige huid krijgen, en de verdamping van dat vocht moet ons dan weer de nodige afkoeling bezorgen. Andere dieren hebben dit weer niet, een hond kan maar zweten via voetzolen en tong. Dat betekent dat een hond veel sneller dan een mens zal sterven aan oververhitting.
Maar zweten houdt ook een gevaar in, het vocht dat op die manier het lichaam verlaat, moet vervangen worden, anders drogen we gewoon uit !
Let er maar eens op, als je veel zweet, dan moet je veel minder plassen, en ook dat houdt bepaalde gevaren in, daar het afscheiden van "giftige" stoffen veel adequater gaat via de urine dan via het zweet.
Dus: drinken ! Liefst water, zeker geen alcohol, want dit helpt je niet, en het houdt bovendien ook weer gevaren in.

Als ik bij al die dingen stil sta, dan kan ik niet anders dan me weer verwonderen... Hoe wonderlijk zitten we toch in elkaar ! Evolutie ? Zo maar ? Ik kan het niet geloven. Al die verschillende soorten cellen die ontstaan zijn uit één soort, die zich dan gaan samenzetten zijn om een levend dier te gaan vormen, die zich dan zo gaan ordenen zijn dat ze een bepaald soort dier gaan vormen zijn, met een specialisatie inzake voedselgaring, dat daaruit dan een wezen is ontstaan dat verstand bezit... allemaal zo maar, evolutie ?
Oh ja, ik geloof in de evolutie, maar ik kan niet aannemen dat dit gebeurt op een quasi willekeurige manier.
Het gaat mijn petje ver te boven, en je weet, ik voor mij, ga ik dan denken aan "God"...
Wellicht niet de God zoals godsdiensten die invullen, want op een of andere manier vullen ze God in met allerlei menselijke invloeden... antropomorfe goden zou ik dan zeggen...
Wij willen zelfs een God onderwerpen aan het idee van de mens als centrum van het universum.

Ik heb geen idee hoe ik God zou moeten invullen... Een zijn ? Een kracht? Ik weet het niet, ik denk eerder aan soort regulator. Heel neutraal, die zich niet bezighoudt met zijn creaties, maar creëert omdat dit zijn functie is...

Mensen willen altijd weer dat God er voor hen is... Ik denk dat wij er niet eens voor hem zijn, hooguit door hem. En Hem is duidelijk ook al een verkeerd woord. Want in dat hem zit ook al weer een invulling van een beeld die we vormen.

Ach, misschien ben ik dan wel helemaal verkeerd, maar misschien ben jij net verkeerd?  Wie zal het zeggen. Ik heb al gezegd dat ik heel veel goeds vind in de Godsdiensten, zeker in hun principes... Alleen jammer dat het in handen zit van mensen, die het veelal niet gebruiken als zedenleer, moreel besef, maar gewoon als machtsinstituut. Die zelfs moorden bevelen, oorlogen in gang zetten in naam van de God (de Goddelijke Liefde ?)... Daar kots ik van.
Nu denken de meesten bij die woorden aan de Islam, maar de Kruistochten waren even barbaars, en op de riem van de Duitse soldaat stond Gott mit uns...

Ik denk dat ik maar een stofje ben...
een denkend stofje
of een stofje dat denkt te denken.

tot de volgende ?

Kaartspellen

Okra flowers and flower bud (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren heb ik mogen genieten van de opkuis van een bureel... "Toon, Daar ligt zeker een en ander bij dat jij kunt gebruiken voor Ziekenzorg of Okra"... En ja, ik ben naar huis gekomen met een en ander, en een deel is al vertrokken naar Okra,ten bate van de gepensioneerden...
Het meest vielen de matjes voor op de kaarttafel in de smaak, en natuurlijk de pakken kaarten. Volgens Louis zullen ze zeker kaarten genoeg hebben voor heel zijn termijn... en Louis is echt niet van plan om vlug te stoppen...

Bij Okra zijn er maandelijks wel een paar kaartingen, en heel sporadisch ga ik daar ook wel eens naar toe... Veel te sporadisch volgens Monique en anderen, maar ja, ik doe ook zoveel dingen hé... En dan moet ik nog voorzichtig zijn en zien dat ik mijn rug weer niet bezeer...
Maar ja, ik mag niet klagen, want ik doe het allemaal me zelf aan... Moest ik het niet willen doen, dan deed ik het gewoon niet hé. Maar ik heb het al gezegd, zeker voor een pijnpatiënt is bezig zijn een noodzaak ! Als je bezig bent, dan voel je maar de helft van de pijn. Natuurlijk zijn er momenten waar op je echt niet kunt bezig zijn, dat de pijn te overheersend is, maar verplichtingen op je nemen, waarbij je bijna niet onder de taak uit kunt, maken dat je zelfs die grens weer een beetje leert opschuiven...

Mijn oudste zus heeft me geleerd dat we echter moeten voorzichtig zijn... Zij heeft zo lang de pijn verbeten in haar heup, dat ze niet alleen een nieuwe heup moest hebben, maar aan een revalidatie van maanden bezig is, omdat de pees helemaal gerafeld was, en nu moet naast het herstel van de operatie een herstel komen van die pees... "Zus, jij moet veel pijn gehad hebben !" "Ja'k, veel te veel !"...

Met andere woorden, je moet ergens toch bewust blijven van je lichaam, je moet ergens toch een grens leggen aan het overschrijden van de pijngrens... Pijn is in feite een alarmsignaal van het lichaam, dat er iets loos is. Dat betekent in feite dat je dus iets moet doen om te helen.
Chronische pijn, is iets anders... Daar kun je niet echt staat maken dat de pijn een werkelijk alarmsignaal van het lichaam is. Het kan best zijn, dat de pijn zo lang heeft geduurd, dat het systeem van signalisatie in het lichaam niet meer optimaal functioneert. Je kunt dus met erge pijn zitten, zonder dat er sprake is van een erg letsel... Met andere woorden, de signalisatie werkt niet meer naar behoren. Iemand met chronische pijn moet daardoor eigenlijk nog meer attent zijn op de pijnsignalen... Het is immers niet zo maar te zeggen of het echte pijn is, in verhouding met het letsel, of dat het veel meer pijn geeft, of juist minder...

Het duurt wel een tijdje voor je als patiënt het systeem leert kennen, en in tegenstelling met pijn voor een "normale" patiënt, is de pijn voor de chronische pijnpatiënt dus geen evangelie... Je moet dus naast de pijn alle andere signalen leren volgen. Dat maakt het net zo moeilijk. Je kunt dus net zo goed te vroeg stoppen van de pijn, als dat je te laat kunt stoppen, waardoor je een echte overbelasting met ontsteking tot gevolg kunt krijgen...

Ik kan het niet echt beschrijven, maar ik heb geleerd op een heleboel zaken te letten...om te weten of ik aan de grens kom of niet... Maar dat is op zich eigenlijk al een beetje verkeerd !
Ik heb het al gezegd, en ik blijf het zeggen, pijn is ook een proces in de hersenen. Als je aandacht geeft aan pijn, dan voel je de pijn veel meer. Daarom net stel ik dat je als pijnpatiënt "bezig" moet zijn, zo dat je niet op de pijn let, daardoor vermindert de pijn ook werkelijk. (Het klassieke voorbeeld is de zieke die bezoek ontvangt, en die door het bezoek alleen al een stuk beter is)
Bij chronische pijn zit je dus een beetje tussen twee stoelen... Enerzijds wil je de pijn door bezig te zijn een stuk aan de kant schuiven, anderzijds moet je de pijn goed opvolgen om allerlei nevenkenmerken te noteren en er naar te handelen...
Met andere woorden, net door dat in de gaten houden, hou je de pijn mede in stand... Chronische pijn is een soort vicieuze cirkel.

Maar weet je, we leven nog, we hebben mooi weer, we amuseren ons, zijn bezig binnen de grenzen van ons kunnen, en we zijn gelukkig, misschien zelfs gelukkiger dan anderen, net omdat we geleerd hebben dankbaar te zijn voor ieder min of meer goed moment.

Ik heb er enkele jaren over gedaan om dit te bereiken. Dus, zit je met chronische pijn, geef het niet op, je leert er perfect mee te leven, en hoe beter je je eigen lichaam leert doorgronden, hoe beter het gaat. Nu en dan hoor ik dan ook dat ik er veel beter uit zie dan enkele jaren geleden... Ik denk dan bij mezelf, dat is maar een gedacht, terwijl ik knik... Want ze hebben gelijk ik ben beter, maar mijn lijf in het niet echt, ik heb geleerd hoe ik er mee moet leven...
Niet opgeven !
Het kan, het lukt uiteindelijk !

tot de volgende ?
(foto: Okra blijkt dus niet alleen de bond van gepensioneerden te zijn, maar ook een bloem... Ik vind het idee mooi !)