Linux verovert de ruimte

Peace, Love, and Linux (Photo credit: kino-eye)

In het ISS zou men nu ook Windows verlaten hebben, en overgestapt zijn op Linux...
Ach, een nieuwsbericht dat alleen computerfreaks zal beroeren.
Wie, buiten de fans van Linux zal hier van wakker liggen?
Maar het is een klein succes voor Linux, die nog steeds het kleine broertje is, zeker als het gaat over PC's (Personal Computer)... Want voor netwerken en tablets zien wij bijna niets anders dan Linux-systemen...

Als Linuxgebruiker valt mij zo'n artikeltje wel meteen op, want ergens voel ook ik dat ik bij die minderheid zit. Eigenlijk een beetje onbegrijpelijk, want alle programma's die ik gebruik zijn gratis en vrij te verkrijgen, wat ja ven Windows en Apple niet kunt zeggen. Bovendien zijn die gratis programma's zeker even goed, en soms zelfs iets beter.

Maar probeer maar eens, als gewone gebruiker een PC te kopen zonder dat Windows er op voor geïnstalleerd is... (Bij Apple zit natuurlijk hun systeem er op). Zelfs meer, ik kon Linux niet installeren als ik de computer eerst vrij maakte van Windows. Ze hebben Windows vast gekoppeld aan de computer en het opstartsysteem. Ik heb dus Windows terug moeten zetten, om dan mijn Linux er te kunnen op zetten. Te gek, en tegen alle wetten op monopolie ! (Ik meen gelezen te hebben dat dit nu niet meer zou mogen, wat ook logisch zou zijn !)

Ik schreef het al eerder, ik ben fan van Linux omdat het vrij is, en daardoor veel bereikbaarderderder dan de andere, dure, systemen. Nu nog het internet goedkoper bereikbaar krijgen, en we zijn er.

Deze morgen zijn we naar Eke geweest, naar de rommelmarkt, tussen de vlagen in, en het was er echt koud ! Ook zijn er dan een heleboel kraampjes die uitblinken door hun afwezigheid... (Waarom is het op zondag geen zon-dag ? )

Anny is het eten aan het bereiden, en straks gaan we eten, en nog een beetje luisteren naar "De zevende dag", en me kwaad maken op de politici die weer dwaasheden gaan verkondigen als ware het evangelie...

Je moet eens de berekening maken hoeveel minder kosten ons land zou hebben zonder al die deelregeringen, met één regering... Het tekort is meteen opgelost... En een deel onbenullen zouden dan geen kans meer hebben ons nog verder de dieperik in te boren...

maar ja... Wat zou jij doen als je zelf je eigen job zoudt kunnen creëren, zelf je eigen wedde zou kunnen bepalen, zelf je werk moogt omschrijven, en er dan zelf nog maar zoveel van doen als je toevallig eens lust hebt ????

Verdeel en heers...
En ze lukken er nog in ook om het land te verdelen!
djudedju

tot de volgende ?

Related articles

• Ground control to Major Tux: Space station dumps Windows, now using Linux

waterdag 11 mei : Nieuwe kippen

't Regent weeral. Gek hoe vlug je regen moe bent.
Toch is het (meestal) een zegen voor land- en tuinbouw, maar het is zo nat hé, en het is ook niet warm, en veel wind waardoor het dubbel koud aan voelt.
Straks moet ik naar de plaats (naar het dorp), om mijn nieuwe kiekens. Om de twee jaar kopen we een paar nieuwe leghennen, omdat na twee jaar de oude niet meer zo veel leggen.
We wisselen gewoonlijk af: de ene keer bruine, de volgende keer zwarte kippen, om een beetje te weten welke de jongste zijn... Maar tegenwoordig lopen ook de gepensioneerde kippen rond, zodat er al van een kleur twee stellen rondlopen... Dus, nu heb ik witte leghennen besteld. Die dan ook witte eieren leggen...
Gek genoeg zijn er heel wat mensen die liever bruine eieren hebben dan witte, alhoewel het alleen de kleur is die verschilt, ei is ei. Zelfs die blauwe of groene eieren van de auracana-kip zijn exact dezelfde, hoewel er daar fabeltjes over verteld worden, dat die minder cholesterol zouden bevatten...
Tussen haakjes, de cholesterol zit alleen in het geel van het ei. In het wit zit geen cholesterol.
Tegenwoordig wordt door de geneeskunde het ei niet meer als een cholesterol-boeman gezien. Dat wil niet zeggen dat je moet overdrijven, maar dat je wel rustig eens een koppel eieren achterover moogt slaan.

Vroeger deden we de oude kippen die niet, of niet veel meer leggen dood, en hadden dan een lekkere soepkip, maar tegenwoordig wordt de moord op kippen sterk veroordeeld door onze kleinkinderen, en dus blijven ze lopen, tot ze doodvallen van ouderdom.

Eigenlijk hebben we op die manier altijd te veel kippen en te veel eieren en is het economisch helemaal onverantwoord, maar we houden nu eenmaal van het geluid van de kippen en het gekraai van de haan. En bovendien is het leuk dat je geen afval meer hebt van de keuken. Alles gaat naar de kippen. (Zo krijg je het zalige gevoel dat je ecologisch bezig bent.)

De witte kippen, zie je tegenwoordig veel minder, gewoon omwille van de witte eieren. Gek, maar het is zo.

Wat wel een feit is, dat is dat eieren van kippen die vrij kunnen lopen in een kippenren, en die regelmatig keukenafval en groen hebben, veel beter zijn. Ik zag ooit drie Britse koks (BBC) die de eieren van kippen uit een legbatterij, eieren van kippen die zogezegd kipvriendelijk eens buiten mogen lopen in een zee van kippen, en eieren van een kip die gewoon gehouden wordt zoals wij het hier doen.... Ze haalden de eieren van de thuiskweker er niet alleen uit qua smaak, je kon ze ook herkennen bij het openen van het ei, aan de vastheid van wat bij koken het wit van ei wordt... Bij kippen die op een goede manier buiten kunnen lopen op een ren, en regelmatig groen en keukenafval krijgen, is het wit van het ei véél steviger !!!

Dus, economisch of niet, wij eten lekkere eieren.
Met mate
en met maten, want daar we steeds eieren te veel hebben, worden de maten wel eens bedeeld...
Straks ga ik er om
En dan volgen er enkele spannende dagen, tot de nieuwe kippen hun plaats hebben veroverd binnen de pikorde. Welkom aan de leghorn...

tot de volgende ?

Vlagenzwanger

Sint-Amandskerk, Roeselare (Photo credit: Erf-goed.be)

"Onder een vlagenzwangere hemel ijlt wanhopig een vlucht voorbij..."
Dit komt uit "Sneyssens" van Albrecht Rodenbach...

Als ik vandaag buiten kijk, dan zie ik een "vlagenzwangere hemel"... De straat ligt nat, vanmorgen vroeg, terwijl ik aan het turnen was lag de straat nog min of meer droog. Het moet geregend hebben terwijl ik me aan het wassen was...

Iedere keer, of bijna iedere keer, als ik zo'n hemel zie, denk ik aan die woorden uit dat gedicht van "Berten" Rodenbach... Ik vind het een prachtig woord: vlagenzwanger...

Keer op keer verwqonder ik me er over dat een dergelijk woord niet is opgenomen in het gewone taalgebruik. Van sommige woorden verwacht je dat, omdat ze sprekend zijn, zo duidelijk, zo...schilderend.

Tegenwoordig worden we overspoeld met nieuwe woorden, meestal uit het Engels, en meestal technisch... Zelfs afkortingen worden tot woorden, en heel wat van die dingen die we dagelijks gebruiken, zijn voor de meesten eigenlijk alleen nog de afkorting, en weten ze niet eens waar het voor staat...  Weet jij bijvoorbeeld waar GSM voor staat ? Global System for Mobile Communications... We zouden volgens de logica dus eigenlijk moeten spreken over de GSMC, maar dat bekt niet, dus laten we de C maar vallen.

De computer waar ik mee werk is een PC, een personal computer, maar geen mens zegt dat nog, het is een peecee geworden.... Er is geen mens die nog naar de koer gaat, of naar het huisje, ne, we gaan naar het WC, weecee... Ook al Engels Water Closet....

Ach, ik heb er geen moeite mee, ik vind het zelfs wat makkelijker dan de Franse taalpuristen die van Courriel spreken als ze het hebben over E-mail, en de Duitse puristen spreken niet van een Televisie, van van een Fernseher.... Als bijna heel de wereld die Engelse termen aanneemt, dan lijkt het me veel handiger en logischer daaraan mee te doen, dan te liggen wroeten om een "eigen" term te ontwerpen. Dat eigen lijkt dan plots zo kunstmatig...

Trouwens taal is een "levend" iets, het past zich voortdurend aan en veranderd tijdens het gebruik, en dan heb ik het niet over wijzigende spellingsregels, maar over het werkelijk gebruik door het volk. Nederland en Vlaanderen spreken dezelfde taal, maar je moet eens luisteren naar een Nederlands TV-programma, en een Vlaams... Beiden hebben tegenwoordig de onhebbelijke gewoonte om een soort opgepoetst dialect te spreken, zodat de verschillen plots heel erg groot worden. En het is al zo verschillend in taalgebruik ! De woordenschat (de woorden die je dagelijks gebruikt) van een Nederlander zijn heel erg verschillend van de gewone woordenschat in het dagelijks gebruik van een Vlaming.

Geschreven is onze taal identiek, gesproken is er een levensgroot verschil.
Engels is zo wat de Lingua Franca aan het worden in onze wereld. Het is zo wat de gemeenschappelijke taal geworden van quasi de ganse wereld, maar toch is het Engels van Engeland heel verschillend van dat van Amerika, van Australië en van nog heel veel gebieden waar Engels de voertaal is.
Dat is eigenlijk een schoolvoorbeeld van het "leven" van een taal. Het dagelijks gebruik, de dialecten van een regio oefenen invloed uit op de "nette" taal, en je krijgt een verschil tussen de taal in Engeland en de taal in Amerika, onder druk van het gebruik.
Als men spreekt van de taalgroep waar wij toe horen, dan spreekt men van het Indo-Germaans... Waarbij dat Indo-Germaans onze oertaal zou zijn, die zich door het gebruik in de verschillende regio's heeft ontwikkeld tot echte heel erg verschillende talen.
Nu, door de moderne communicatie en het Internet, zullen die Engelse verschillen wellicht eerder naar elkaar groeien dan verder uit elkaar te gaan "leven", maar het is niettemin een duidelijk voorbeeld van hoe de taal evolueert...

Genoeg van taal... Er hangt  nog steeds een vlagenzwangere lucht...

tot de volgende ?

Gek

English: Metamorphosis - Franz Kafka (Photo credit: Wikipedia)

Een Kazachstaanse kunstenaar mocht Groot Brittannië niet in...
De reden? De man kon geen vingerafdrukken geven... Hij heeft geen armen...

Ach voor één keer gaat het over GB, maar we kennen allemaal dergelijke verhalen, waar de letter van de wet plots zo heel absurd lijkt, Kafka lijkt soms wel profetisch...

Ik heb het al menig keer gezegd, men werkt verkeerd als het over wetgevingen gaat ! In plaats van zich blind te staren op de letter, moest ieder wetboek beginnen met te vermelden dat de geest van de wetgeving primeert, en dat de letter niet ter zake doet. Men zou dan ook een veel ruimere interpretatie kunnen geven aan ieder artikel, en met veel minder tekst toekomen, en eindelijk eens logische wetten hebben.

In ons eigen landje is het meest absurde, dat men voor Nationale Wetten een andere invulling krijgt in Wallonië dan in Vlaanderen, gewoon omdat in de vertaling een woord soms een iets andere nuance heeft, of - wat ook gebeurd is- omdat er een foutje in de vertaling zit....

Te gek om los te lopen? Ja, maar voorlopig is dat de logica van de wet...
Ik ben er haast 200 % zeker van dat deze gekheid in stand wordt gehouden door de advocatuur. immers de meeste van de kunstgrepen die zij brengen, zijn gebaseerd op interpretatie van de letter van de wetgeving(en) in casu. Ze zouden heel wat minder werk hebben, en een totaal andere aard van werk, moest men plots gaan stellen dat het de geest van de wetgeving is die primeert. En nog interessanter, men zou niet voortdurend de wetgevingen moeten aanpassen aan allerlei absurde uitspraken, afgedwongen door de advocatuur...

Maar ondertussen zitten wij midden in Kafkaiaanse toestanden  ...

Deze morgen vroeg zijn we al naar de rommelmarkt geweest te Geraardsbergen... Iedere keer weer erger ik me aan de weg Brakel-Geraardsbergen, waar het aantal bochten niet te tellen is. En veelal zijn het echt scherpe en gevaarlijke bochten. Als je daar achter een wagen zit, waarvan de bestuurder de weg niet kent, of beter gezegd, de bochten niet kent, dan moet je opletten, want die bestuurder gaat regelmatig plots in de remmen. Het voordeel is dat er niet vlug gereden wordt, en dat je wat meer ziet van het mooie landschap van onze Vlaamse Ardennen...

Het feit dat het vannacht heeft geregend, heeft duidelijk een deel van de marktkramers tegengehouden... Er waren duidelijk minder standen dan anders. Maar we zijn toch weer eens buiten geweest, hebben genoten van de frisse lucht (en het is fris !)...

Oh ja: aan allen een zalige Hoogdag van Hemelvaart !

tot de volgende ?

Geklemde zenuw

Bij nr 2 (Bee nr 2) (Photo credit: Jan de Graaf)

Ik heb een dag of drie weer eens met een geklemde zenuw rondgesjokt.... Dit is een heel andere pijn dan de ontstekingspijn, en is ook extra gevoelig op andere momenten dan een ontsteking.
Gelukkig is het er op een nacht weer uit gegaan... Toen ik in mijn bed kroop maakte ik blijkbaar een verkeerde (Of de juiste?) beweging, waardoor een verschrikkelijke pijnscheut tot twee keer toe door me heen schoot. Toen ik 's morgens opstand was de hernia min of meer weg.
Min of meer, want je voelt nog wel de gevoeligheid...
Bij mijn morgen gymnastiek durf ik bepaalde bewegingen niet te doen, omdat ik dan meteen weer de pijn voel op komen...
Het komt er dus op aan voorzichtig te zijn, en bewegingen te vermijden die de uitstralingspijn in gang zetten... Dus is wellicht de beklemming niet helemaal weg, anders zou die uitstraling er niet zijn. Maar ik ben al content dat de ergste pijn weg is.

Gisteren in de Colruyt een pak van een hoog rek gepakt voor Anny, en ik voelde meteen de verwittigende pijn op komen...

Het is niet voor het eerst dat ik die pijn ken... Eigenlijk leef ik voortdurend op het randje van, maar nu en dan zit een zenuw echt vast, komt niet meer los uit de beklemming, en dan doet het verdomde pijn. Bij heel veel mensen kan men dan operatief gaan ingrijpen om de zenuw te bevrijden, maar bij mij is het stuk ruggengraat dat aangetast is, zo groot, dat dit niet mogelijk is. Dus voorzichtig leven en de pijn verdragen.

Ik heb mijn pijnstillers tijdelijk weer op het maximum gezet, en bij te erge pijn neem ik dan nog een pijnstiller van een andere soort er boven op. Dat mag van de specialist.

Maar voor de rest gaat het goed met mij, ik ben er nog, en buiten die pijn is zelfs mijn gezondheid redelijk goed. Ik ben immers stilaan op de leeftijd gekomen, dat er altijd wel ergens iets lijkt scheef te zitten aan je lijf... Vanmorgen vroeg ik aan Anny " Heb jij soms ook zo'n pijn alsof een stuk van je vel verbrand is? Er is niets te zien, niets te voelen van zwelling of van gloeien, het doet gewoon veel pijn, het duurt een hele tijd, en dan, even plotseling als het gekomen is, is het weer weg... Anny beaamde dat ze dat ook soms had. "Het zal de ouderdom wel zijn" zuchtte ze er bij...
Er bestaat een mopje over: Een vrouw maakt 's morgens heel vroeg haar man wakker om hem te zeggen dat ze dood is. "Dood, En je spreekt nog! Waarom denk je dat je dood bent?" "Ik heb nergens pijn !!!!".

Het zal dus wel zo zijn, dat bij de ouderdom ook pijntjes horen, en wellicht nogal dikwijls pijntjes van onbestemde oorsprong. Als ik in ziekenzorg zit, dan hoor ik dezelfde soort verhalen. Soms is het de maag, dan weer de blaas en soms de knie, maar het lijkt wel of er altijd wel iets ergens niet in de haak zit... Erg is het allemaal niet, maar soms is het wel pijnlijk en vervelend. Vooral omdat je er geen idee van hebt wat het is, wat de oorzaak is. Je moet er ook niet mee bij de dokter gaan, want tegen je daar bent, is het gegarandeerd over... Alleen die rug blijft er altijd.

Dus is het best al die kleine pijntjes te negeren. Als het iets is dat echt blijft, dan is het wellicht tijd genoeg om alsnog te reageren.
Ooit bezocht ik een museum waar ze onder meer een stoommachine hadden die nog werkte, en die via aandrijfriemen een hele werkplaats vol machines deed draaien... De man die de stoommachine aan de praat moest krijgen vertelde over al de kleine dingen die er altijd wel ergens iets deden haperen, maar toch werkt de machine nog goed... Het zal de leeftijd wel zijn, zuchtte hij, het is al een oud beestje, en hij wreef liefdevol over de blinkende stangen... Ik denk dat wij net als die machine zijn, alles werkt nog perfect, maar altijd is er wel iets dat het een korte tijd moeilijk heeft om in gang te geraken...

Dat machine is over de honderd... Ik heb dus hoop.

(Wat moet Methusalem afgezien hebben !)

Maar we zijn, hoe dan ook, bij de "goei"... We zijn er nog.
De laatste tijd ben ik al naar veel te veel begrafenissen geweest van veel te jonge mensen... Je weet, ik vertelde je al eerder, dat hier dan de doodsprentjes een tijdje blijven staan op de kast... Iedere keer je dan toevallig in die richting kijkt, zie je weer Roland, Nico, Greet en soms nog anderen staan. Ik denk dan soms ook nog aan de prentjes die onlangs in de grote doos zijn verdwenen, bij al die andere prentjes... Je denkt dan nog eens op die mensen, en ik denk dat dat denken dan op zich een soort gebed is. Ik weet niet of bidden helpt, maar het geeft me in ieder geval een gevoel dat ze niet echt weg zijn, op een of andere manier blijven ze bij me, zolang ik op hen denk, en dat systeem van die prentjes op de kast doen me steeds weer op hen en op anderen denken...

Misschien is ook dat "oud worden"...
Maar het verzacht het "afgeven".
En dat is goed

tot de volgende ?

eventjes een wapen printen

Nederlands: Presentatie van de 3D printer op de Wikimedia Conferentie 2011 (Photo credit: Wikipedia)

Het moest er van komen... Met de 3D-printer heeft men een werkend wapen geprint, en het bouwplan ook nog eens op internet gezet...
Dat wil zeggen dat je de wapenwet (Wij hebben er een !) makkelijk kunt omzeilen... Natuurlijk ben je dan in overtreding, maar zolang je het niet gebruikt, of zolang het niet uitkomt, kun je dat wapen onder je hoofdkussen laten liggen...

Ik heb geen 3D-printer, en vooralsnog is het een duur hebbeding voor iemand die het niet echt nodig heeft, maar het is en blijft een fantastisch ding !

Dat er oenen zijn die er wapens mee maken, is natuurlijk niet de schuld van de ontwerper van de printer. Maar ik zie er heel wat nieuwe mogelijkheden mee...
En in mij roert zich dan natuurlijk in de eerste plaats de kunstenaar...
Ik moet niet meer prutsen met klei, me niet meer afvragen hoeveel chamotte en welke kleisoort ik nodig heb om dit of dat beeld te maken... Ik maak gewoon een tekening in 3 Dimensies, en stop dat gegeven in mijn printer, en hup, daar komt mijn nieuwe creatie te voorschijn... Weliswaar in wit of in grijs, maar desnoods kan ik er dan wel een likje verf op zetten...
Ik kan op die manier dingen maken, die je met klei niet of heel moeizaam kunt maken... Wat ik kan tekenen in drie dimensies, kan ik ook printen...

Er zijn ook heel wat andere mogelijkheden: ik heb de dop van mijn fietsbel verloren? Printje maken. Hoe een bel uit die materie zou klinken zou dan meteen ook een antwoord krijgen... Maar als je er een revolver, een bruikbare revolver kunt mee maken, moet het behoorlijk hard en sterk zijn ! (Ik print meteen een wandelstok om te proberen)

Eigenlijk staan we hier dus voor een heel nieuw fenomeen !
Stel: ik heb hier een oldtimer staan, maar een stukje van de motor is kapot... Eventjes netjes een tekening van maken, met aanduiding van de exacte maten, en hup, oldtimer kan weer op de baan...
Dat wil dus zeggen, dat zowat alles wat je in huis hebt, kan hersteld worden, of kan gekopieerd worden.
Zie je het al gebeuren? We krijgen een heel nieuwe economie !
Men zal een systeem moeten maken waarbij het kopiëren van een onderdeel van een machine, of van een totale machine, zal moeten betaald worden aan de firma van wie het ontwerp is... Met andere woorden, het patent zal een heel andere invulling moeten krijgen. En misbruiken, valse kopieën zullen nog veel moeilijker te bestrijden worden.
Net zoals je nu makkelijk een ceedeetje kunt kopiëren, of kunt downloaden van het net, zal men binnen afzienbare tijd een of ander toestel kunnen namaken... (Iedereen rijdt met een Ferrari...)

En we staan nog maar aan het begin van dit verhaal... Ik weet niet hoeveel en welke stoffen men nu al kan gebruiken om te kopiëren, maar zie je het al voor je: "Wat zullen we vandaag eten?" "Waar heb je goesting in? " "Een heerlijk bordje frieten met een sappig stukje tussenrib" "Saignant?" een knikje... Knopjes indrukken, licht zoemend geluid, en een heerlijke geur vult het huis...

De grote vraag zal wel weer zijn: wat is het goedkoopst, eventjes printen of zelf aardappelen schillen?

En wat doe je met Pietje die koleirig is voor de straf die hij kreeg op school, en die nu in een catalogus zit te bladeren om uit te zoeken met welk wapen hij de meester kan straffen...

Weet je, ik ben blij dat ik al zou oud ben...
Hoe meer kennis er komt, hoe meer moeilijkheden er lijken te komen...
Weet je geen eilandje, waar ik maar mijn hand moet opheffen om een heerlijk stukje fruit te eten, eventjes in de grond moet schoppen om een kilo patatjes te hebben? Je weet wel, een kopie van de hof van Eden, maar zonder diene boom van kennis in het midden... Je moet de verzoeking mijden hé...

tot de volgende ?

Neropolis

English: Bust of Nero at the Capitoline Museum, Rome (Photo credit: Wikipedia)

Ik ben een heerlijk boek aan het lezen, met de titel Neropolis...
Geen makkelijk boek, geschreven door een man (Vrouw?) die een zeer gedegen kennis heeft van de Romeinse tijd, de toestand in het Rome onder keizer Nero, maar het is ook iemand die heel goed beslagen is op gebied van kennis van het beginnende Christendom. (Ik weet de naam van de schrijver niet, het boek ligt boven, naast mijn bed, en ik heb té veel pijn om vlug eens over en weer te lopen...)

In het verhaal zijn onder meer Paulus en Lucas belangrijke figuren.

Het is geen geschiedenisboek, maar het is een boek die wellicht meer dan gewone geschiedenisboeken licht werpen op het oude Rome en het ontluikende Christendom.

Ik vind het heerlijk, ook al moet je er heel attent bij blijven, en soms moet ik een paar bladzijden terug, omdat ik ergens iets niet meteen kan plaatsen.

Maar ik ben nu eenmaal verslingerd op dergelijke boeken.
Ik zou het kunnen vergelijken met de boeken "Stalingrad" en "Leningrad" en "Moskou", waar de schrijver ook niet meteen geschiedenis schrijft, maar waar je na het lezen van die boeken veel meer inzicht hebt in de geschiedenis.
Ik ben er me van bewust dat een roman, ook al werkt het verhelderend, altijd wel een "kleur" heeft, maar ik heb je al gezegd, ook het beste zuivere geschiedenis boek blijkt dat ook te hebben. Zo heb ik nog maar een geschiedenisboek gelezen die niet mee heulde met de Christelijke stelling dat de Romeinen hier de beschaving brachten, maar die de Romeinen gewoon bekeek als de bezetters, die heel wat goed, maar ook heel wat kwaad over onze contreien brachten...
Dat na de Romeinen de "duistere" middeleeuwen kwamen, is voor veel zaken een overroepen iets, maar er is niettemin een soort terugval, in die zin dat al het Romeinse afgezworen werd... Vermits zowat de enigen die de schrijfkunst machtig waren in kloosters zaten, is het niet moeilijk dat het verlies aan die Romeinse steun sterk overbelicht werd...

Dat is precies wat ik bedoel met het kleuren van de waarheid. Je kunt perfect de waarheid vertellen, en sterk afwijken van een ander die net zo goed de waarheid vertelt.

U doet het, ik doe het, iedereen doet het... We zijn immers allemaal behept met onze opvoeding, onze achtergronden, onze visie op de feiten in het geheel van de maatschappij zoals wij die zien.

Erg is dat niet, ik zou zelfs zeggen, integendeel, dat maakt het precies aantrekkelijk om je te verdiepen in de geschiedenis, en te pogen je eigen kijk te vormen op dat stuk verleden. En die eigen visie, hoe je ook je best doet, zal ook weer gekleurd zijn.

Wat is dan het nut ? Je verrijkt jezelf met kennis, en vooral, je leert steeds meer en steeds beter de zaak te onderscheiden in zijn achtergrond en zijn feitelijkheid.
Vermits de mens niet veranderd is, geeft het je ook een kijk op het mensdom... Wat helaas niet vleiend is voor onze soort...

Al bij al zijn we een heel speciale soort... We moorden, voeren oorlogen, stelen, bezetten en plegen overspel, en tezelfdertijd zijn wij ook de soort met naastenliefde, heldenmoed, opofferingszin, kunst en wetenschap... Het lijkt wel of we als soort eigenlijk behept zijn met alle extremen, zowel in de positieve als in de negatieve zin...

En het wordt minder en minder gemakkelijk om een "goed" mens te zijn, in een steeds kleiner wordende wereld. Toen ik klein was, was er nog geen sprake van een derde wereld, het enige wat we hoorden over die landen, kwam van de paters missionarissen. Nu en dan kwam er een prediken en ons medelijden opwekken in de kerk. Voor de rest wist je alleen wat de meester je leerde in aardrijkskunde en in geschiedenis... Op de wekelijkse markt kwam er nu en dan een neger "karaboedjah" verkopen, een soort snoep met een sterke anijssmaak, en als kind wilden we altijd van die snoep, om die rare mens eens beter te kunnen bekijken, en te zien of hij wel op die negers leek die op de briefjes van 50 frank stonden (van Rubens). Nee, hij leek er niet op, hij was veel zwarter, en zijn gezicht was veel negroïder dan die negers van Rubens...

Rubens zakt in onze achting. Wisten wij veel dat er veel soorten negers waren, veel stammen die helemaal niet op elkander leken, net zoals de blonde Noren niet leken op die kleine donkere Spanjaarden... Ook die waren toen trouwen bezienswaardigheden. Minder dan die negers, maar toch... Nu kijk je niet meer op als er een mens van een ander type, een ander huidskleur, andere Aziatische ogen passeert...

En meer nog, dank zij de TV zijn hun landen zowat dagelijks te zien in onze huiskamer. Ze liggen vlak voor mijn sofa dood te gaan van de honger, en het begrip naaste werd op die manier heel en heel veel groter dan vroeger, en naastenliefde wordt zo uitgebreid dat je er geen doen meer aan ziet...

En plots wordt de geschiedenis van de mens ook weer uitgebreid, en als je eerlijk bent, dan ben je wel wat beschaamd over je eigen voorouders en hoe zij ginder ver weg huis hielden..
Je krijgt er als het ware een nieuwe erfzonde bij cadeau.

Geschiedenis...
Heb je al eens gekeken hoe weinig goede dingen er daar in verhaald worden?

djudedju

tot de volgende?