België

Demonstration in Brussels, Sunday, November 18th 2007, for the United Belgium (against the separation of Belgium). 35.000 men and women, coming from Wallonia, Flemish or Brussels walk in support of Belgian survival and request the end of the dead lock between north and south parts of the country in the creation of a government. (Photo credit: Wikipedia)

De laatste uithaal van NVA maakt mij weer misselijk...
Ze willen alles en nog wat fusioneren, samenvoegen om de kosten te besparen, praten zelfs weer van nog maar eens wat gemeenten te fusioneren... rechtbanken samenvoegen en ga zo maar door... Allemaal met het doel te besparen, logischer en economischer te werken.
Ons landje, een hele postzegel groot, dat willen ze splitsen ???
Snappe wie het snappen kan.

Ik ben Vlaming, altijd geweest, en ik ban er fier op, maar voor het eerst krijg ik het gevoel dat ik daar verkeerd mee doe, dat ik eigenlijk helemaal niet trots kan en mag zijn op mijn Vlaams zijn...

We streven naar een echt verenigd Europa, maar hier willen ze splitsen???

Ach, het zal wel aan mij liggen, maar dit maakt me misselijk.
Voor het eerst bekruipt me de lust om maar eens gans mijn boel hier te verkopen, en Waal te worden. (Alhoewel ook daar zitten er van die soepkiekens die willen splitsen, meer zelfs, de eerste kreet om ons land te splitsen was een Waalse kreet.)

Maar ik woon hier zowat op de taalgrens, als ik van Brakel naar Ronse rij, dan is de logische weg door Wallonië... Als ik in Schorisse de berg omhoog ga, dan stel ik plots vast dat ik in Wallonië ben... Het zijn echt onze buren, onze naasten, naastbijen...

We gaan regelmatig ook naar Wallonië om eens te rommelmarkten, en als ik denk aan de mooiste rommelmarkt, dan neig ik naar het Waalse Ogy, een piepklein dorpje, niet zo ver van hier... En niet alleen omdat het een grote markt is, maar ook omdat je daar heel regelmatig gelegenheden hebt om even te zitten en te verpozen, en dat je dan negen keer op tien verbaasd bent dat ze je in het Vlaams bedienen... Je babbelt dan wat, en dan blijkt dat er verschrikkelijk veel Vlamingen daar woonachtig zijn, en ondertussen al lang Waal geworden zijn, maar toch graag eens een mondje Vlaams klappen...
Daar is het ultieme bewijs dat de grens, de taalgrens, maar een idioot lijntje is op een papieren kaart. En nu zou één flutpartij ons willen verdelen? Divida et impera ? Verdeel en Heers ?

Hoezeer ik ook sommige mensen kan bewonderen, hoezeer ik ook sommige zaken kan goed vinden, hoezeer sommige uitlatingen mij ook zinnig lijken, er is te veel wat onzinnig is, en met het voorstel ons kleine landje te verscheuren hebben ze het bij mij allemaal verkorven.

Ik ben steeds meer Belg, en steeds minder Vlaming. Ik verwerp mijn eigen roots door dergelijke onbenullen ! Ook Mussolini, ook Hitler, ook Stalin en wellicht ieder politieker die door de geschiedenis wordt veroordeeld, heeft wel een en ander van goede dingen gedaan. Die enkele goede dingen kunnen niet ook maar een greintje van een reden vormen om hen dan ook maar helemaal als goed te bestempelen. Ook de NVA zegt goede dingen, maar ook daar is dat niet van een gehalte om het verkeerde waar ze ons willen naar toe brengen, goed te praten !

Ik zou het kunnen velen dat men spreekt van een confederalisme, alhoewel ik dat ook alleen maar beschouw als een kostenverhoging, maar helemaal splitsen, weg van de mensen waar me al zo lang mee leven? Plots moeten gaan stellen dat al die vrienden nu plots in het buitenland wonen, plots vaststellen dat we nu binnen Europa nog kleiner, nog nietiger zijn ???
Nee !
Daar kan ik niet mee akkoord gaan.

Volgend jaar moet DE verkiezingsslogan bij uitstek dan ook zijn: STEM BELGISCH !
Zodat we Vlaming kunnen blijven in België in Europa, zonder grenzen, vol vriendschap.

Ik voel Wallonië binnengaan niet als het overschrijden van een grens... Ze zijn er vriendelijk, ze zijn er zoals ik ben, en zoals ik graag iedereen zou willen zien: mens met de mensen !

tot de volgende ?

Rommel

Tour of Flanders 2012 (Photo credit: Brendan A Ryan)

Vandaag was het de dag van de kringloopwinkels en de sjacherbeurs, alle twee in Flanders expo...
Eerst zijn we eens door de kringloopdinges gewandeld, en daarna naar de sjacherbeurs gegaan, met een ingebouwde rustpauze...
Morgen is er dan weer een rommelmarkt in de porceleinhallen te Wevelgem ...
En gisteren zijn we met vrienden een lekker gaan eten in Kerkgate, een goed restaurant hier in ons eigen Mater, gelegen langs de ... Kergate... Je weet wel, die kasseibaan die jij ieder jaar kunt bewonderen in de Ronde van Vlaanderen, en waar wij alle dagen mogen op rijden...

Met andere woorden, druk, druk, druk...

Als je gepensioneerd bent dan is het alle dagen zaterdag, uitgenomen de zondag... En zeggen dat er mensen zijn die zich vervelen, die echt niet weten wat gedaan... Wij hebben hier het gevoel dat onze kalender altijd vol zit met van alles en nog wat. Gelukkig maar, want ik mag er niet aan denken dat ik de tijd zou moeten vullen met verveling.

Maar om heel eerlijk te zijn, een van de redenen waarom de kalender zo vol zit, dat is ook mede het gevolg van het feit dat we nu altijd tijd hebben, en ons niet meer moeten opjagen. Nu doen we alles op het tempo die we leuk vinden. Hebben we lust om te stoppen en een babbeltje te doen, dan doen we dat gewoon. Neem nu deze morgen, we stonden te wachten tot de deuren opengingen en raakten in gesprek met een dame van Menen, 70 jaar jong, die vertelde hoe zij, samen met twee vriendinnen een museum hadden ergens in de Nord (France), van oude poppen en alle toebehoren voor die oude poppen...

Een heerlijk mens, die ook tijd tekort kwam, want ze leefde voor haar hobby, en ze liep alle beurzen en rommelmarkten af, op zoek naar poppen en/of toebehoren...

Haar man bleef thuis, zij deed de markten, en in de zomer, bij de buitenmarkten, zet ze meestal reeds om 4, à 5 uur in de morgen aan om bij de eersten te zijn en alles te kunnen vinden wat er is te vinden. Ik vind dat heerlijk ! Ik heb het al menig keer gezegd, en zal het blijven herhalen, wie bezig is, heeft geen tijd om pijn te voelen. De dame in kwestie had al een paar rugoperaties achter de rug, en had ook veel pijn, maar als ik bezig ben... dan voel ik dat veel minder...  Een verwante ziel...
Ik vroeg of er in Menen nog barakken zijn... Nee, de wijk met die naam bestaat nog, maar er is geen enkele barak meer te vinden... Als kind ben ik nog op bezoek geweest bij kennissen van mijn vader, en gingen onder meer binnen in een van de barakken die er dan nog stonden, noodwoningen van de oorlog... In die tijd zag je er al die voor de houten wanden of wanden in betonplaten, een steen hadden gemetseld... en er een "huis" hadden van gemaakt, maar er waren er nog heel wat in gewone betonnen platen, zoals je nu nog wel eens ziet als omheining...

Dat waren voor mij als kind echte restanten van de oorlog, waar we heel verwonderd naar keken... Een hele, grote wijk, vol barakken...

Ik ga stoppen, want ik zit weer in het verleden...

tot de volgende ?

nog 6 dagen ?

... en dan zou de lente in het land MOETEN zijn... Maar zoals het er nu uitziet, lijkt de kans almaar kleiner en kleiner...
Als ik buiten kijk, ligt er nog heel wat sneeuw, en vermits het hier en daar nog een halve meter dik ligt, zal het ook nog niet weg zijn in een ik en een gij... Nee, ik vrees dat de lente vertraging zal hebben. De vroege boerenzwaluwen die verschrikt in de sneeuwvlagen rondfladderden zullen waarschijnlijk al het tijdelijke gewisseld hebben voor het eeuwige...
In mijn tuin zit de voedertafel nog hele dagen vol, en wordt er regelmatig gevochten ... Wellicht niet alleen meer van de honger, maar omdat de lange dagen hen nopen tot partnerkeuze en nestbouw, sneeuw of geen sneeuw. je hoort dat ook aan hun gekwetter, ze maken weer de geluiden waarmee ze hun territorium willen afbakenen, en dat klopt niet met het gaan naar een gemeenschappelijke eetzaal...

Kortom er is een conflict tussen de honger, de koude en de opkomende paringsdrang.

Ik zie dat de mezen al weer druk rond en in de nestkastjes floreren... Koud of niet koud...

De planten laten het nog afweten. Daar lijkt de temperatuur meer bepalend te zijn dan de lengte van de dagen.

En daar heb ik een beetje schrik van... In de natuur hangt alles wonderlijk aaneen en ineen... Als door dit abnormale weer de vogels beginnen te broeden terwijl er nog geen planten zijn waarop hun voedsel moet leven, dan gebeuren er rampen, en dan zien wij een hele generatie jongbroed verloren gaan, en dat terwijl de natuur het al zo moeilijk heeft !
Ik denk dan ook, dat we nu alles op alles moeten zetten, en blijven bijvoederen, zolang de natuur nog niet in zijn normale doen is  !

In de kerk lijkt de lente al aangebroken... Je kunt radio of TV niet openzetten, of je hoort een opeenstapeling van blijde verwachtingen t.o.v. de nieuwe paus Frans...  Als ik dat zo hoor, dan denk ik: ze geven die man geen eerlijke kans ! Ze maken de verwachtingen zo torenhoog, dat niemand daar ooit kan aan voldoen.
Het is heel normaal dat we verwachtingen hebben, na enkele pausen die bijna archaïsch waren, smachten allen naar een kerkleider die wat meer begrip heeft voor de wereld van vandaag. Voor de manier waarop de mens nu leeft... maar is dat niet juist het moeilijkste, het heikelste punt ?  Wat wij hier verwachten voor onze leefwereld, is wellicht helemaal verschillend van wat de neger verwacht in Soedan, de Braziliaanse Indiaan in de Matto Grosso... Zij leven immer in een heel andere wereld dan de onze, en wat zij van onze wereld ervaren is meestal de slechte kant er van (denk maar aan de ontbossing en het land roven...)

Aan de ene kant wordt de wereld steeds kleiner, door steeds betere en snellere middelen om ons te verplaatsen en om contact te hebben met elkaar, aan de andere kant wordt daardoor het immense verschil tussen die werelden voor alle partijen steeds duidelijker, steeds scherper... Zo scherp, dat het snijdt ! Dat het snijdt in mensenvlees... Oorlogen, honger, onbegrip, godsdienstoorlogen, waanzin... Onlangs las ik nog eens het boek "De brug", waar de waanzin van de oorlog wordt samengeperst in de strijd voor een onnozele brug, brug die dan op het eind onverrichter zake achtergelaten wordt...
Oorlog is steeds waanzin...
Maar soms lijkt de vrede erger dan de oorlog.
Als enkelen alles hebben, en de massa letterlijk hongert en crepeert door de slechte levensomstandigheden, dan lijkt de oorlog plots een uitweg... een slecht uitweg, maar de enige resterende hoop.

Onze Frans is de eerste paus die letterlijk uit zo'n gebied komt, die de waanzin van de revolutie en de waanzin van de dictatuur heeft meegemaakt... Waarvan we niet weten wat zijn rol was of niet was... Maar die de andere kant van de medaille dus heel goed kent.
Dat alleen al zou ons moeten hoop geven op een andere kijk op de zaak
hoop op een betere toekomst
voor
de
hele
wereld
...


tot de volgende ?
ps: 't sneeuwt weeral !

Correctie op paus Frans...

Argentine dictator Jorge Rafael Videla at the opening of 1976's "Exposición Rural" in Palermo, Buenos Aires El dictador argentino Jorge Rafael Videla en la inauguración de la Exposición Rural en Palermo, Buenos Aires, en 1976. (Photo credit: Wikipedia)

Ik vermeldde het verleden van Franske, maar heb me in dictator vergist... Het was het speelkameraadje van deze van Chili in Argentinië namelijk Jorge Videla. Hij is hier iets minder bekend, maar de praktijken van deze dictator lagen in dezelfde lijn van die van Chili... Sorry voor het foutje !

Habemus Papam : Frans

Español: Augusto Pinochet Ugarte. Militar y Presidente de Chile. (Photo credit: Wikipedia)

Ik was er bijna 100 % zeker van: in de Franstalige pers zou men niet praten van Franciscus, maar van François .... En bingo !  Dus meen ik dat ik met alle recht en alle reden ook in onze eigen taal de naam mag omzetten in onze taal: Frans, en vermits hij daar staande tussen al die anderen helemaal niet de indruk maakte dat het een rijzige figuur is: Franske...

In de eerste berichten noemde men zijn naamkeuze een verwijzing naar Franciscus van Assisi, maar ik vermoed dat hijzelf eerder dacht aan Franciscus Xaverius... Beide waren grote figuren binnen de kerk, beiden in tijden van crisis binnen de kerk, en beiden deden ze veel aan het herstel van de kerk...maar zo verschillend !!!
Franske van Assisi dwong de kerk terug te keren naar de nederigheid, naar de basis van het evangelie. Frans Xaverius was een der eerste Soldaten van Jezus (Jezuïet), en had vooral tot doel de kerk weer te herstellen in haar glorie en macht...

Afwachten dus wat voor Franske wij hier nu aan de haak hebben...

Heel veel hoop heb ik niet, want Franske heeft een verleden binnen de dictatuur van Pinochet...
Ik ga hem niet oordelen, en nog veel minder veroordelen, maar een feit blijft dat niets van wat toen gebeurde ooit het daglicht zag of ziet.

Dat wil niet zeggen dat er verkeerde dingen gebeurden !
Ik put voor deze redenering uit mijn geheugen, uit wat ons moeder ons allemaal vertelde over de oorlog die zij hadden meegemaakt...
In de stad waar ze woonden, zoals overal elders, werd door de veroveraar een burgemeester aangesteld. Dat was een brave man, die deze ondankbare en gevaarlijke taak op zich had genomen, en heel wat mensen kon hij redden uit de handen van zijn meesters, de veroveraars... Iedereen wist dat, maar toch, bij de bevrijding waren er die het nodig vonden deze man te slaan en te stampen, te vernederen en te bevuilen... He manneke kwam het nooit meer te boven...

Je kunt stellen dat in functie treden bij de vijand al een misdaad op zich is, je kunt stellen dat dank zij het feit dat een eerlijk en eervol mens dat op zich neemt er velen gered werden... En beiden hebben gelijk... Maar ik ben het kind van mijn moeder, en dus opteer ik dat de bevolking van die stad heel wat beter af was met die brave en goede mens, dan met iemand die er alleen zou zijn geweest tot eigen profijt en uit machtswellust.

Ik kan me dus voorstellen dat de rol van Frans in het Argentinië van Pinochet, de rol was van de oorlogsburgemeester in het stadje waar mijn ouders woonden... Waarnemen en waar mogelijk bijsturen en mensen redden.En dan was het, is het,  naar mijn mening een goede mens... ook al kun je stellen dat hij tijdens de dictatuur een ambt waarnam.

Dus geen oordeel, en je ook niet laten opjutten tot dingen waar we niet kunnen over oordelen. Ik geef hem alvast het voordeel van de twijfel. Het feit dat hij na de dictatuur aanbleef, dat hij graag gezien is daar, dat zegt mij dat hij wellicht al deed wat mogelijk was om de mensen te helpen tijdens die zwarte periode in de geschiedenis...

Maar we weten ook al dat het iemand is die niet modern is, niet op de manier zoals wij dat hier in het Westen zien... Niet voor homohuwelijken, niet voor euthanasie, niet voor voorbehoedsmiddelen  dus in onze ogen op die punten alvast gebuisd... Maar paus ben je niet voor het Westen, paus ben je voor heel de kerk. Ik denk dat je onmogelijk paus kunt zijn voor allen... De ontwikkeling van onze kijk op de zaken is niet de kijk van het geloof alleen, we leven in een heel complexe wereld, waarin de kerk moet schipperen om een beleid te voeren dat leidt tot echt geloof. Een geloof passend voor allen... ?

Laten wij hem hier ook het voordeel geven van de twijfel...

En dan zijn leeftijd. Als we Benedictus XVI als stelregel moeten invoeren, en de paus doen aftreden als het niet meer gaat, dan hebben we wellicht van Franske niet veel meer te goed... Maar dan denk ik aan Johannes XXIII, en dan hoop ik dat we weer een vernieuwer krijgen...Misschien een waar de kardinalen het niet van verwacht hadden, maar een die de kerk een nieuw elan geeft...

Ik doe met de paus zoals ik met alle mensen doe: ik zie hem als goed, tot hij het tegendeel bewijst. Ik weet dat op die manier ik veel desillusies krijg, maar het laat me toe de mens alle kansen te geven om ook goed te zijn. Negativisme leidt nooit tot verbetering !

Franske, van mij heb je de zegen !

tot de volgende ?

vandaag, 13 maart 2013

Church of Saint Hermes in Ronse, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia) (Saint Hermes guérit les fous des environs, mais laisse les Renaisiens telle qu'ils sont...)

Toen ik vanmorgen mijn dagelijkse turnoefeningen ging doen, trok ik eerst het rolluik op (oef het ging, niet vastgevroren !) en keek nieuwsgierig naar de straat onder mij... Nog steeds dezelfde doffe ellende !
Eén spoor waar de auto met enige moeite kan rijden tussen de bergen sneeuw.
En toen ik gewassen en fris beneden kwam, waar de koffie al stond te geuren, hoorde ik weer dat al vertrouwde gehuil van een doorslippende auto. Toch even kijken wie nu weer vastzat... Toen ik aan het raam kwam veranderde het geluid en zag ik slingerend een camionette op de baan komen... Een depannage-wagen...

Normaal gezien is het vandaag academie, maar als ze hier nog niet zijn gekomen met een bulldozer om de baan te ruimen, dan ga ik daar niet door. We horen wel van stoutmoediger burgers dat de meeste banen redelijk zijn, maar hier boven op onze berg is het weer doffe ellende.

Zolang je geen tegenligger hebt, is er niets aan de hand, maar is er plots wel een tegenligger, dan moet of de een of de ander achteruit, of zich in de zijdelingse sneeuwmassa rijden in de hoop diep genoeg te raken dat de ander door kan... En dan nog meer hopen dat hij er weer achteruit uit kan sukkelen. Toch is dat de oplossing die velen verkiezen, want rij je een heel eind achteruit, dan is de kans op een nieuwe tegenligger weer groter...

Mijn oprit ligt redelijk zuiver, op hele stukken ligt zelfs helemaal geen sneeuw (bizar hoe de wind de sneeuw verdeelde !), en dus is mijn oprit hier nogal dikwijls het vluchtgat voor auto's die een tegenligger zien komen. Maar dat is niet de enige ellende ! Je ziet een tegenligger komen, dus stop je, en kijkt of hij zo lief zal zijn... of dat jij het maar moet opbrengen achteruit te rijden... Maar veelal is dat stoppen al genoeg om niet meer, of pas na veel gehuil van motor en doorslippende banden weer in beweging te komen. Gek genoeg zijn de grote Mercedes hier zo wat de slechtste auto's ! Die rijden nog met achterwielaandrijving, en dat gaat een pak moeizamer !

Het veld voor me ligt mooi wit, met hele rijen gele maïsstokken die er doorheen piepen, en de weide naast mijn huis is maar met een dun laagje bedekt, waardoor je het gras duidelijk ziet piepen...Gek, hoe dik ligt de sneeuw eigenlijk gemiddeld ? Op het nieuws hoorden wij van een straat in Ronse, waar de sneeuw 1.35 meter dik lag ! Ik vermoed, voortgaande op de laag sneeuw op mijn terras, waar de wind minder vrij spel heeft, dat de sneeuw hier ongeveer 15 cm dik ligt gemiddeld...

Ik heb maar eens mijn telefoon gepakt, en naar de stad gebeld, opdat ze eindelijk eens zouden de baan komen ruimen. Hoop doet leven !

We wonen hier dan wel hoog en droog, maar blijkbaar niet vrij van opgehoopte sneeuw... We wonen hier ook een stuk kouder dan beneden ! We zitten hier zowat op 9! meter hoogte (als ik de kaart goed interpreteer), en het scheelt hier steeds een à anderhalve graad met beneden de Edelare...

Er zijn dus ook nadelen aan hoog wonen... Maar we hebben een prachtig vergezicht, nu zeker over de besneeuwde velden van Vlaanderen... Als ik kijk door het raam van Koen's kamer, dan zien we tot voorbij Gent, ja tot aan Gent Zeehaven, en dat is een heel eind van hier ... Maar de wind van ginder waait blijkbaar ongehinderd tot hier ...

Ik ga stoppen, als we deze blog lezen binnen een paar jaar, dan zullen we ons herinneren: " Ach ja, dat was dat jaar dat het half maart zo bitter koud was, en de sneeuw hoogopgewaaid bleef liggen, het was meteen ook de koudste dag van het jaar in Ukkel (dus ook wellicht hier ?)
Zouden we vandaag post krijgen?
Gisteren geen postbode gezien...

Zou er buiten onze bevroren wijk nog leven zijn ?

tot de volgende ?

negen dagen voor de lente: sneeuwstorm

English: Picture of the new release of Google Chrome OS Русский: Картинка, снятая с ноутбука, запускающего новый релиз Google Chrome OS (Photo credit: Wikipedia)

't Is niet te doen !
Gisteren was het beginnen sneeuwen terwijl ik aan het bloggen was, en het sneeuwt nog steeds !
Heel veel wind, heel veel sneeuw, in duinen opgewaaid. In mijn voortuintje ligt het wel een 70 cm dik opgewaaid, en er naast ligt een stukje van de oprit nog helemaal zonder een spatje sneeuw !

Het is niet te zeggen hoeveel sneeuw er nu werkelijk aan het vallen is. de wind jaagt de sneeuw voortdurend op en heen en weer en op en neer... Het valt (waait?) zo dik, dat ik Horebeke niet meer zie liggen. Het is precies mistig, maar dan door het sneeuwgordijn.

Tussen mijn hortensia's ligt de sneeuw netjes de planten te beschermen met een laag van wal 30 à 40 cm dik. Nu en dan komt hier een auto voorbij, de een al kruipen, de andere precies of hij heeft nog niet gemerkt dat er sneeuw ligt...

Nu ja, in verse sneeuw kun je (als het niet te dik ligt) tamelijk goed rijden, maar eens er wat auto's overheen zijn gegaan, vormt het in werkelijkheid een soort ijslaag, en die is uiteraard glad. Het grootste gevaar is dat je niet ziet waar je in sneeuw rijdt, of waar je door sneeuw rijdt op een laag ijs... Achter ons huis zit je wat uit de wind, en daar ligt de sneeuw zo'n 20 à 25 cm dik - Is dat de werkelijke hoeveelheid die er al gevallen is?

Normaliter is er vandaag Crea, hobby voor onze mensen van Ziekenzorg, maar ik heb naar Monique gebeld, en die gaat nu iedereen opbellen dat het niet doorgaat. Je moet geen moeilijkheden zoeken ! Zeker voor oudere mensen, waarvan er heel wat "slecht te pote" zijn, is het niet verantwoord !

Heb je het ook gelezen? Chrome OS, het Operating System van Google is niet gekraakt. Ze hebben een beloning uitgeloofd voor wie het systeem zou kunnen kraken, maar tot op heden is niemand er in gelukt ! Dat is een grote overwinning voor Linux in het algemeen en voor Chrome in het bijzonder ! Misschien gaan we er toch met tijd en boterhammen in slagen een veilig internet te krijgen?
Ik voel me alleszins heel goed bij Linux ! Waar ik vroeger ondanks firewall en antivirus toch regelmatig te maken had met "beestjes", heb ik dat nu nooit meer. Het is veel rustiger computeren als je je veilig voelt !

Ik ga nu maar stoppen, ik zit voortdurend naar de sneeuw te loeren... Er komt net weer een auto voorbij, nu aan een redelijke snelheid, niet kruipend, maar toch voorzichtig. Blijkbaar is het deze keer geen ramp in de put hier iets verder, aan het kruispunt Jagerij/Hoek/Keirestraat... Meestal ligt daar bij jachtsneeuw heel de put vol, en is er geen doorkomen aan. Toen ik nog ging werken, heb ik menigmaal moeten wachten tot men daar de sneeuw had geruimd...

Tot de volgende ? En als je niet buiten moet, blijf dan maar knus binnen !!!