Modern

The compact disc (Photo credit: Wikipedia)

Er is iets geks aan de hand met deze tijden...
Neem, pakweg, zo'n dertig jaar geleden, was iedereen er van overtuigd dat het gewone polshorloge met wijzers tot verdwijnen gedoemd was. Je zag steeds meer van die digitale uurwerken, waar je het uur kon aflezen van de hoekige cijfertjes die verschenen. Er waren er heel gesofisticeerde bij, met aanduiding van de honderdsten van een seconde, met een wekker functie (Koen had er een die kraaide als een krielhaantje). Je had er met een ingebouwde rekenmachine en ga zo maar door.
Zo'n digitaal uurwerk was iets waar je niet buiten kon...

Je moet nu eens kijken, zelfs op de rommelmarkt vind ik die dingen niet meer of amper terug...

Een dikke twintig jaar terug smeet iedereen zijn platenspeler op de afvalberg, en iedereen schakelde over op de Compact Disk, de CD... Nu pas was het volmaakte geluid te horen, geen ruis meer, perfecte klanken, uitgekiende stereo-effecten, kortom Het-van Het...

Nu zie je de vinyl terugkomen... Overal biedt men opnieuw platenspelers aan, op de rommelmarkten zie je mensen op de knieën zittend zoeken in hele bakken met oude platen. Iedere plaat wordt voorzichtig uitgehaald uit de hoes, de hoes wordt gekeurd en men zit het vinyl te keuren op krassen...
De fonoplaat is back, terug van weggeweest...

En dat zijn maar twee voorbeelden van dingen die terugkeerden... Dit zijn twee dingen die weer echt gebruikt worden, die niet alleen een sieraad zijn, maar ook functioneel terug zijn. Maar een heleboel dingen komen terug uit pure nostalgie...
De outlet-stores en -beurzen schieten als paddenstoelen uit de grond, en je dwaalt er rond tussen die oerlelijke knaloranje tafeltjes en stoelen van de jaren 50 van de vorige eeuw, maar ook vol van dingen die nog maar een twintig, dertig jaar uit zijn...
Het lijkt wel of mensen hun verleden willen terug invoeren.
Heimwee naar de maatschappij van toen ?

Een van de dingen waar ik wel eens bij stilsta, is de stand waar ze een massa oude fototoestellen hebben... En dan kijk ik verbaasd naar de gevraagde prijzen van die oude bakjes... En steevast zegt Anny dan: "Zo eentje hebben we ook nog liggen, en deze ook..."
En dan kun je "rijk" voelen, of ...
Oud.

Wij dateren nog uit de tijd van die felgekleurde plastic dingen, wij hebben ooit nog zo'n plastic kamerpot gehad (de WC was buiten aan de andere kant van de koer - koud !!!!)... We herkennen de dingen waar wij onze kinderen in opkweekten, en die nu hebbedingen zijn. En bij "Antieke Kinderwagen" herkennen wij dat model van op de foto's waar wij zelf in zo'n ding lagen...

Kinderen spelen nu met autootjes die voortbewogen worden met batterijen, maar de oude trapauto is niet meer betaalbaar...
Wie het koopt laat er zeker geen kind meer mee spelen, maar zet het als pronkstuk in zijn living...

En dan denk ik weer eens terug aan vroeger...
In onze straat woonde een oud echtpaar, in een huis bezet met faiences... Die mensen hadden elk een fiets. Ze woonden in de kelderverdieping met zo'n klein raampje die bijna gelijklopend met de stoep was... Die fiets was blijkbaar voor die twee oudjes een belangrijk iets, want iedere keer werd de fiets na gebruik netjes gemaakt, en dan voor het raam neergezet...
Fietsen als meubelstuk, scheelt niet zo veel met een trapauto als sierstuk hé ?

Voor hen echter waren echte gebruiksvoorwerpen, geen ... sierstukken !
Wat we nu zien, dat is echte nostalgie...
Heimwee naar de tijd dat nog niet alles automatisch ging, dat je nog moest rechtstaan om de TV van post te doen veranderen, dat die goedkope meubeltjes van toen nog je enige rijkdom waren, waar je nog niet aan een tafel zat met twaalf soorten toespijs...
Heimwee naar de tijd waar je nog niet zelf moest beslissen, maar waar vader en moeder dat voor je deden...
Heimwee naar een onbekommerde tijd, waar nog geen verantwoordelijkheid bestond...
Waar je nog kon spelen en ravotten
Waar de straat nog jouw eigendom was, en niet van de auto...

nostalgie...
Heimwee naar vroeger. En zo kun je ergens bij mensen binnengaan, waar je tot je verbijstering in de mooie oude kast met mooi geslepen glas in de deurtjes, plots twee pakken Sunlight ziet staan... In de verpakking die jij nog kent uit je kinderjaren...
djudedju

dan pas voel je je oud !
Oud !
Je hebt er geen gedacht van !


tot de volgende ?

De kalenderblok

Toen ik vanmorgen stond te turnen, kon ik mijn ogen niet van het vergeelde kalenderblokje afhouden... Dat staat al sinds 2001 op 1 maart... Dag waarop onze Koen is overleden.
Het is natuurlijk gek dat je die dingen bewaart, dat je een soort gedenkschrijn opricht voor een overleden gezinslid, dat je ergens poogt de tijd stil te zetten...
Morgen is het dus 12 jaar dat onze Koen er niet meer is...
Het is net de dag van gisteren. Ik zie ons nog staan bij het lijk, ik zie mezelf naar huis rijden en hoor mezelf op een gegeven ogenblik vragen aan Anny "Waar ben ik nu ?" Ik reed volkomen op automatische piloot, ik reed naar huis zonder me van de omgeving echt bewust te zijn. Ik stopte voor het rode licht maar vroeg mij niet of ik daar heb gestopt, het ging automatisch.
Ik zwom in een zee van verdriet
Thuisgekomen hebben we nog enkele familieleden opgebeld, en dan zaten we daar, zwijgend naar elkaar te kijken. Ik heb de fles cognac uitgehaald, en we hebben beiden een druppel gedronken en zijn naar bed gegaan.
Ik weet niet meer of ik geslapen heb of niet, maar ik weet wel dat nog nooit mijn vrouw zo bewust heb aangevoeld als toen, we zwommen in diezelfde zee van tranen.

Het is morgen 12 jaar geleden...
En het wee is zijn scherpste kantjes kwijt.
De wonde is er nog, maar er is stijf en stram littekenweefsel opgegroeid. Je kunt dat niet bewegen zonder pijn, maar als je het stil laat is de pijn er niet meer.
Je denkt er niet meer voortdurend aan.
Je wordt er wel door miljoenen feiten en feitjes weer aan herinnerd, en dan schuurt en schramt dat weefsel van verdriet weer.

Ik kijk naar zijn foto, die hier bij me op de computer staat, en zucht...

Buiten is het weer aangepast aan mijn stemming: grijs en somber.
En toch wou ik dat de zon scheen, wou ik dat ik vanmorgen niet op dat kalenderblok had gelet, wou ik dat ik niet herinnerd werd, niet weer ondergeduwd werd...

Het helpt immers niet je vast te pinnen aan dat verdriet. Je moet verder.
Je doet het dan ook
maar nu en dan haper je even
Moest het je auto zijn, dan dacht je "Een vuiltje in de benzine"
Maar het is je zijn, je eigenste ik, je eigen litteken, je eigen verdriet

Laat de lente komen, de zon, de bloemen, de blauwe hemel, de vogels die je 's morgens wakker fluiten, het licht...

En het Licht scheen in de duisternis...

tot de volgende ?

winterdepressie

Nederlands: Het eeuwig licht detail torentje op kerkhofmuur Deurne-centrum (Photo credit: Wikipedia)

Ik denk dat ik behoor bij het gedeelte van de mensheid, die last heeft van een lichte vorm van winterdepressie...
Op een of andere manier voel ik mij minder happy als er minder licht is.
Toch ben ik de man die hier altijd zo vlug mogelijk de elektrische verlichting uit doe, maar dat is vooral ingegeven door een vorm van zuinigheid.
Misschien ga ik dat anders moeten aanpakken ! Ik las dat een manier om het winterdipje te overwinnen gewoon lichtbaden zijn (Een ligbad is iets anders).
Men zou moeten koud licht (? dat is waar infrarood en ultraviolet uitgefilterd zijn) van 4.000 watt (van welke soort lampen? Van de oude peertjes? van de nieuwe spaarlampen die voor minder watt meer licht bieden?)
Enfin, om een lang verhaal kort te houden, men moet de lichtsterkte heel hoog opvoeren, veel hoger dan in huis gebruikelijk is, en daar per dag enkele uren in doorbrengen. Ik denk dat je gewoon een hoeveelheid licht moet hebben, die ongeveer overeenkomt met "in de zon gaan zitten"...

Nee, ik ben niet van plan hier een hele batterij TL's op te hangen ! Maar het troost me te weten dat mijn heimwee naar licht plots een wetenschappelijke onderbouwing lijkt te krijgen. Met andere woorden, mijn schreeuw naar zon is een doodgewone en heel normale reflex !

Vandaag is het weer zo'n rotdag ! De lucht heel grijs, heel somber, de einder verdwijnend in een vuile smoor die over de velden hangt, en al regent het niet echt, alles is zeiknat en voelt en oogt vies...
Hoe langer dat weer aanhoudt, hoe moeizamer ik uit het dal van mijn wintergevoel kruip... Het helpt me niet aan de zomer te denken, het helpt me niet om mijn visgerei klaar te maken, niets brengt de zon in mijn hart. Het is winter. Het is al veel te lang winter.

Dat het ook nog koud is, ik met een valling loop, een snotneus heb, hoofdpijn... dat werkt allemaal niet mee om me beter te voelen ! Het is weer een van die rotdagen, winterdagen...

Deze namiddag voor het eerst weer naar de academie... Een paar lessen gemist door mijn verkoudheid. Mijn valling is nog wel niet helemaal over, maar ik hoest (bijna) niet meer, en mijn neus loopt niet meer zo vlug dat ik hem niet meer kan bijhouden... Dus, het gaat weer...

Ik heb bijna geen last gehad van het hoesten, misschien wel dank zij de fles Tijm-siroop ? Die siroop op basis van honing en tijm voel je inderdaad je keel verzachten ! En het is een natuurlijk iets.
Ik neem al zo veel medicamenten, dat ik er een hekel aan heb om er nog meer te moeten nemen.
Soms heb ik het gevoel dat ik familie ben van dat batterij-konijntje uit de reclame ! Alleen, ik loop niet bij gratie van batterijtjes, maar dank zij pillen in allerlei kleuren en geuren...
('t Is een beetje als met dat mopje: Een kleine staat heel aandachtig te kijken naar een man met van die heel dikke zware brilglazen... "Mijnheer, u moet wel heel goede ogen hebben om daar door te kijken Hé ?" Ik moet wel een heel sterke maag en lever hebben om al die hulpmiddelen te verteren !)

't Is nog steeds donker en grijs
't Is nog steeds winter
Zou ik toch het licht aansteken?

tot de volgende ?

Alternatieve energie

Mean surface temperature change for 1999–2008 relative to the average temperatures from 1940 to 1980 (Photo credit: Wikipedia)

Ik erger mij tegenwoordig tomeloos... Iedereen heeft de mond vol over de vervuiling, de Global Warming, iedereen pleit voor alternatieve energie...
Zonnepanelen op het dak, niet omwille van de propere energie, maar omwille van het persoonlijke profijt.
Windmolens zijn ook goed, maar niet in het gezichtsveld, want ze vervuilen het landschap, ze werpen slagschaduwen en ze zijn nefast voor de trekvogels...

We verbruiken steeds meer energie, zowel in de gezinnen als in de industrie, hoe dan ook moeten we die energie produceren, maar niet meer met kernenergie, niet meer met verbranding van fossiele brandstoffen (Steenkool, petroleum), en nu ook al niet meer met windmolens, want dat zijn lelijke dingen om op te kijken...

Wat we willen zijn wel de lusten, maar niet de lasten, om het eens op een ouderwetse manier te zeggen.

Ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat dit een van de symptomen is van de huidige maatschappij: wel de lusten, niet de lasten. Zwaar werk moet lichter gemaakt worden, dus schakelt men meer machines in, daardoor gaan er arbeidsplaatsen teloor, en dat mag ook niet.

Ik heb geen idee hoeveel ambtenaren we momenteel in ons landje tewerkstellen, maar hoe dan ook, deze ambtenarij wordt betaald door de productieven van dit land. Stel dat we 20 % ambtenaren hebben (dit zal de werkelijkheid sterk benaderen) , dan wordt hun loon opgebracht door 80% van de productieven. Of om het simpel te zeggen, er werken 4 man om de vijfde te betalen.
Kent men in het land ook nog een behoorlijk zware werkloosheid, dan moet ook hun inkomen opgehoest worden door de actieven.

Ik denk dat we het systeem eens moeten herdenken... Hebben we zoveel ambtenaren nodig (Hebben we überhaupt zoveel ministeries en zoveel soorten regeringen nodig ?) , en wat is de reële kost van een werkloze ?

Een werkloze kost niet alleen werkloosheidsvergoeding, ze betekent ook een vermindering van de inkomens in de sociale zekerheid en een verhoogde uitgave uit die zelfde bron. Bovendien hebben die mensen minder koopkracht, waardoor ook de economie stagneert. Hoe meer werklozen, hoe zwaarder die druk.
Maar we hebben ook ambtenaren nodig om de werklozen te controleren, uit te betalen, aan werk te helpen.

Ik vraag me af of het niet een stuk goedkoper zou zijn om dan inderdaad die mensen in het circuit te houden.
Ik vraag me af of inderdaad de kostprijs van de tewerkstelling niet te hoog ligt, of we de sociale zekerheid en de belastingen inderdaad hoofdzakelijk uit arbeid moeten halen.

Stel dat we de sociale zekerheid minstens gedeeltelijk ook uit de BTW zouden halen, welk effect zou dit hebben? Dat we de sociale zekerheid minstens gedeeltelijk ook uit kapitaal zouden halen, wat zou het effect daarvan zijn?
Denk niet dat dit onvermijdelijk zou leiden tot stijging van kosten (BTW of anders)... Er zou in feite vooral een verschuiving ontstaan, die net zo goed vermindering als vermeerdering van de kosten zou betekenen. Maar die verschuiving zou misschien meer ademruimte scheppen voor tewerkstelling, via een betere concurrentiepositie met het buitenland.

Ach, ik ben geen econoom, geen deskundige, maar soms heb ik de indruk dat men nu en dan eens meer zou moeten werken op het buikgevoel, dan wel op allerlei wetenschappelijke of semiwetenschappelijke extrapolaties... Misschien moeten we een keer meer de slogan van wijlen Achiel Vanacker volgen: "Eerst handelen, dan denken !" (Hij zei dat in het Frans met een Brugs accent: zazie d'abord, et pui z'y pense)

We moeten ook af van het oerwoud van regeltjes en regelgeving ! Ik weet wel dat die allemaal ontstaan zijn als antwoord op bepaalde misbruiken of op zaken die mis liepen...maar niettemin geraken we stilaan in een systeem waar je met geen mogelijkheid nog kunt bewegen zonder een overtreding te doen of niet meer te voldoen aan een of andere absurde eis.

Ik heb er al eerder voor gepleit, en ik pleit er nog steeds voor: herschrijf eens onze volledige wetgeving, in klare heldere wetteksten, en maak dat men de teksten niet meer gaat interpreteren naar de letter, dan wel naar de geest. een wetgeving wordt immers niet gemaakt om naar de letterlijke tekst te luisteren, maar om een richtlijn te geven waarnaar men moet handelen. Door het systeem van het voortdurend op de letter te stellen, is voor veel zaken uiteindelijk de echte bedoeling van de wet niet meer terug te vinden in het oerwoud van bijkomende specificaties...

Maar ja... Wie maakt de wetgeving op? De juristen. Wie zijn dat ? De advocaten. Wie beurt er geld uit al die verwarring?... Juist, diezelfde advocatuur...

Soms heb ik het gevoel dat we een heleboel zaken maar eens op een hoop moesten gooien, en er dan de brand in steken... Maar ja, dat mag ook niet, je mag geen vuurtje meer stoken.

tot de volgende ?

Kuurne-Brussel-Kuurne

List of Major League Baseball players suspended for performance-enhancing drugs (Photo credit: Wikipedia)

Het gebeurt niet zo vaak dat een koers in ons landje wordt afgelast wegens weersomstandigheden... Ik herinner me nog één keer De Omloop Het Volk, maar dat is ook al weer een eindje geleden.

In ons wielergek landje is dat niet niks... Alhoewel?
Eergisteren was er de Omloop Het Nieuwsblad, en het mij opgevallen hoe weinig volk er stond te kijken ! Het was natuurlijk koud, maar toch, we hebben nog koud en net en vuil weer gehad, en op iedere helling stond dan nog een massa volk.

Ik denk dat een speaker van VRT het bij het rechte eind had, toen hij vroeg of het volk nog wel geïnteresseerd was na al dat gedoe over doping...
De laatste tijd regent het als het ware doping-histories... En niet van de minste renners, nee, heel wat grote namen rollen van het voetstuk. Steeds meer mensen vermoeden dat grote rittenkoersen niet meer kunnen gereden worden zonder doping. (Ik hoor daar ook bij - Ik denk dat je wel een Tour de France kunt rijden in het gestelde aantal dagen, maar ik geloof niet dat je dat dag aan dag kunt doen aan het huidige koerstempo... )

Ik geloof dat wij, het publiek, daar mede schuld aan hebben ! We eisen steeds meer, steeds sneller, steeds zwaarder kortom steeds meer spektakel. Ergens dwingen we op die manier de renners om hoger te gaan dan hun eigen kunnen. Ook de manier waarop ze betaald worden is daar schuld aan: de renner is een uithangbord, zijn successen vormen de reclame voor de firma's die sponsoren... Dus moeten ze presteren, moeten ze in de kijker komen, moeten ze in beeld komen.

Ik blijf er dan ook bij, dat dit helemaal niets meer te maken heeft met sport. Het is eerder een zeer ongezond en gevaarlijk beroep geworden !
Wij hebben het idee "sport" overboord gegooid en vervangen door prestatiedwang.
Wij hebben van sport een betaalde job gemaakt.

Stel dat je in een fabriek aan de lopende band werkt. En iedere dag drijft men het tempo van de band een ietsje op... Je gaat dat niet pikken ! Op een bepaald moment leg je de riem af en ga je in staking. Bij de "sportmannen en -vrouwen" is dat niet zo, zij nemen pillen en andere doping om hun ritme steeds verder op te voeren.
Sla jij je voet om op het werk, dan verzorgen ze je, en brengen je naar huis tot je genezen bent. Ben je voetballer, dan verbinden ze je op het veld, geven je een inspuiting en moet je verder presteren, met risico op zwaardere beschadiging of: nog erger ! met gevolgen voor heel je verdere toekomst.

Sport is gezond... uit voorgaande voorbeelden blijkt dat dit niet het geval is, of dat we moeten besluiten dat dit helemaal geen sport is !

Volgens mij is sport iets wat verwant is met spel, met amusement. Je loopt wat omdat je graag loopt, je fietst omdat je graag fietst, je voetbalt omdat je graag voetbalt en zo verder. Op het ogenblik dat daar een moeten, een dwang begint te tellen, verlies je het aspect spel, het aspect amusement, en wordt het een dwang en dus bijna het omgekeerde van plezant.

Maar ik ken mensen die hun beroep graag doen, dus zullen er ook wel beroepssporters zijn die hun sport graag doen. Tot op het ogenblik dat hun prestaties niet (meer) voldoen aan de eisen van zij die hem of haar betalen, dat de prestatie belangrijker wordt dan het spel...

Zo is het met alles. Bijna iedereen eet graag pralines, maar iemand die enkele jaren werkt in een fabriek van pralines kan ze niet meer horen of ruiken of zien...

Zo kennen we renners die eens of een paar keer een goed moment kenden, en een grote koers wonnen. Vanaf dat moment verwachten de mensen dat je dit telkens en telkens kunt herhalen. Dat kan niet, tenzij je  ... middelen gaat zoeken die je lichaam toelaten boven normaal te gaan werken. Doping.

Om het anders te stellen: beroepssportmensen zijn eigenlijk de arbeiders die miljoenen bazen hebben, die allemaal staan te kijken en staan op te jagen.
Die gedwongen worden tot bovenmenselijk presteren.

Weet je, ik heb compassie met hen.
Ik ben geen supporter, want dan zou ook ik van hen bovenmatige inspanningen vragen.
Mijn verleden als vakbondsmens laat me niet toe dat men van arbeiders dergelijke zaken vraagt !

Neem zelf je fiets, trek zelf je loopschoenen aan, je wandelschoenen, of wat dan ook, en ga echt sporten, voor de lol, voor het amusement... en voor je gezondheid.

tot de volgende ?

Niet naar de rommelmarkt

Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, Dadizele (Photo credit: Erf-goed.be)

We zouden vandaag naar de rommelmarkt gaan, maar toen ik vanmorgen het rolluik omhoog trok, zag ik... sneeuw... En het is nog steeds aan het sneeuwen. Dus niet naar de rommelmarkt, het is geen weer om een hond door te jagen, dus gaan wij ook niet. Waf !

Gisteren zijn Anny en ik dus naar dat "feestje" gegaan, van dat 38 jarig mensje dat dolgraag nog eens alle vrienden en bekenden wou zien... Ze is naar eigen zeggen nog niet terminaal, maar wel al palliatief, en de kanker zit overal in haar lichaam. Op dit moment reageert ze gunstig op een middel, maar ze weet dat dit slechts uitstel is van executie...

We gingen een bloemstukje halen... En natuurlijk zei ze dat dit niet nodig was, maar allusie makend op het feit dat ze die morgen ook hun huwelijksbeloften hadden vernieuwd (Als blijk van dank aan mijn man, die me niet in de steek heeft gelaten toen ik ziek werd, en nog steeds mijn steun en toeverlaat is) zei ik, "Nee, maar aan een jonge trouwer geef je wel een cadeau !" Ze vond dat toffer dan het bloemstukje zelf....

Ze zat in een grote makkelijke zetel, waarin ze bijna verdween. Heel witjes en een beetje opgezwollen van al die medicatie, maar haar ogen waren nog steeds de ogen van Greet, het meisje dat ooit, heel lang geleden met ons mee ging naar Dadizele, naar de Floralux en naar de twee dierenhandels in die gemeente... Ze bracht een mooi lief wit hondje mee naar huis... Ze waren dan nog niet gehuwd, meen ik me te herinneren...

Ik zag heel wat mensen terug, die ik al heel lang niet meer had gezien, en eentje zei er goedendag met mijn voornaam bij, en ik heb terug geknikt, maar ik weet nog niet wie het was ...
Het was er druk, men verwachtte er een 300 man, en ik denk dat die er zowat allemaal waren...
De zaal "De drie Sleutels" was veel te klein, en het werd nog maar eens duidelijk dat daar een echt gebrek aan parkeerplaatsen is !

Er stond ook nog een grote tent, maar ondanks het feit dat daar verwarming in was, zag je daar alleen enkele rokers... Bij iets warmer weer zou men het raam tussen de tent en de zaal open gezet hebben, maar het was berekoud, en in die tent zat je dan niet "bij de  mensen"...

Het sneeuwt nog altijd, geen grote vlokken, maar heel veel van die kleine vlokjes voort gejaagd door de wind. De koers Kuurne-Brussel-Kuurne zal wel afgelast worden !
Gisteren was De Omloop er... Voor mij nog steeds de Omloop van Het Volk... Men mag het herdoopt hebben, die naam is al te vertrouwd om zo plots te veranderen.

Met een beetje geluk gaan ze op de Tv de uitzending van de koers vervangen door een mooie film, zo eentje van in 1935 of zoiets, daar zijn ze straf in. Ik vermoed dat die films door hun leeftijd vrij van rechten zijn, en dat ze die voor niets krijgen... En dan zijn ze verwonderd dat we die of die zender niet meer bekijken... Tenzij... tenzij er natuurlijk een uitzending is over iemand die je kent... Zoals nu over Jonathan Jacobs, de zoon van Jan, en Jan was tot vorig jaar leraar in de Academie van Zottegem in de afdeling  Keramiek... Wij hadden het relaas van de feiten dan ook al enkele keren gehoord, en iedere keer dat Jan naar die advocaat of naar de rechtbank was geweest, vertelde hij er over... Maar veel meer dan die verhalen, beklijven de beelden !

Zonder oordeel in welke richting dan ook, voel ik mee met Jan, een kind verliezen... Ik weet helaas wat dat is...
En om toch een oordeel te uiten: als je met zoveel mensen iemand in bedwang houdt, dan kan er  echt geen noodzaak zijn om er op te kloppen... En wat betreft dat psychiatrisch instituut: ik heb lang geleden in zo'n instelling gewerkt, en wel in de afdeling waar men de "gevaarlijke" zieken bijeen hield... Wij hebben dan ook nu en dan zieken moeten opsluiten in de isoleercel, in een dwangbuis om ons en zichzelf te beschermen. Wij zijn nooit met meer dan drie man geweest om iemand in die cel te krijgen en in de dwangbuis... zonder slaan...
En wij waren niet getooid in beschermende kledij, met helm en kogelvrije pakken, nee, gewoon in een witte stofjas... Ik ben één keer gebeten geweest, dwars door alle kleren heen, zo hard dat het niet alleen blauw en zwart zag, maar zelfs bloedde... Maar dat is het ergste wat me is overkomen.
Al dat buitensporig geweld, en zeker dat slaan, is zeker niet nodig...! En je hoeft echt niet met een hele afdeling de cel binnen te gaan... Dat werkt wellicht eerder averechts dan dat het je helpt. Ik kan me inbeelden, dat als zo'n meute mannen met wapenstokken en onzichtbaar gezicht binnen stormt, dat je dan panikeert....

Ach, geweld lijkt wel een beetje eigen aan deze tijd... Neem nu de dode door verkeersagressie aan de Noorderlaan te Antwerpen... Naast het station en de dierentuin is dat zowat de enige straat die ik ken in Antwerpen...

tot de volgende ?

Hoest, hoester, hoestst

Paracelsus (Photo credit: Wikipedia)

Al twee dagen zit ik hier te snotteren en te hoesten, en al mijn botten doen zeer. Toch voel ik me niet grieperig, hoogstens wat mottig zoals je altijd bent met een valling. Zou het misschien toch een afgezwakte vorm van griep zijn, afgezwakt dank zij de inenting?
De hoest komt niet van diep, is niet scheurend, maar eerder iets die zit te kriebelen in de keel. 't Is van zelf gekomen, dus zal 't vanzelf wel weer overgaan... En ondertussen slik ik alles wat ik liggen heb tegen vallingen, en moet ik neusdruppels nemen om adem te hebben.
djudedju

Ach, ja, 't is winter, en iedereen loopt wel eens met een valling of wat grieperig. Alleen voel ik dat dan niet... en die valling van mij voel ik wel.

Nu en dan zie je bij deze blog mooie foto's staan. Die komen (bijna) altijd van Zemanta, een dienst die heel vriendelijk een resem beelden geeft naast mijn tekst, beelden die dan gebaseerd zijn op woorden uit mijn tekst. Schrijf ik hier Paracelsus, dan staat daar al heel snel een afbeelding van die geleerde bol van indertijd... Heel handig, ware het niet dat deze dienst eigenlijk niet Nederlandstalig is, en in mijn blog woorden uitpikt die ik helemaal niet bedoeld heb. Neem nu Hoest, wist jij dat er een tekenaar was met die naam? Als ik maar schrijf, dan zie ik afbeeldingen van een Maar in Duitsland, een meer in een uitgedoofde vulkaan in de Eifel... Zoiets simpels als heel geeft dan weer aanleiding tot afbeeldingen van een dorpje met de naam Heel...

Soms werkt dat op mijn zenuwen, soms vind ik het grappig.
Tot op heden heb ik daar nog nooit mee gespeeld... Misschien moest ik dat wel eens doen?  Dan kun jij, lieve lezer, jezelf zitten af te vragen wat dat prentje van Heel doet bij een tekst over vallingen en griep... Soms moet ik zelfs eens nadenken over hoe die prentjes in verband staan met mijn tekst... Ik zie een man met een raar bord in zijn handen, ene meneer Hutcheson... Waar halen ze dat? Dan zie ik zijn voornaam: dan... In welke tekst komt er geen dan en geen heel en geen maar voor ??? Toch zijn er nog die ik, met de beste wil van de wereld niet in verband kan brengen met mijn teksten... Wellicht zijn dat dan de gevolgen van vreemde vertalingsperikelen in de automatische vertaling?

Ach, al bij al is en blijft het wel een handig ding, vooral ook omdat er bij vermeld is of de beelden vrij van rechten zijn. Soms is er geen een afbeelding die me past én vrij van rechten is ! Dan maar even bij Google afbeeldingen gezocht. Je moet dan rechtsboven op het tandwieltje klikken,  in het vakje dat dan te voorschijn komt klikken op "geavanceerd zoeken", je krijgt dan weer een ander scherm, en onderaan zie je dan "gebruiksrechten", met een balkje er naast met daar in "niet gefilterd op licentie" en in dat vakje staat ook een miniem klein driehoekje daar klik je op, en dan opteer je voor "onbeperkt te gebruiken, zelfs voor commerciëel"... Je was gestart met een hele resem afbeeldingen, meer dan 5.000 stuks, en plots blijkt er dan geen een vrij van rechte te zijn... Oeps ! Geen prentje dit keer...

Ik vraag me af hoeveel van die Powerpointjes die we krijgen in onze mailbox, met hele resems mooie foto's in feite wel in regel zijn met deze voorschriften ! Je ziet soms er bij vermeld "foto's van internet" of zoiets... Ik denk dat er daar vele overtredingen bij zitten...
Let er mee op, want er zijn advocaten die zich daarmee onledig houden, en dan bij de maker gaan melden dat ze wellicht zoveel honderden, duizenden dollars ze kunnen beuren van de misbruikers... Je krijgt dan een briefje dat je zoveel tienduizenden dollars moet betalen of dat ze je gaan vervolgen voor het gebruik van beschermd beeldmateriaal...

Eigenlijk snap ik dat niet helemaal... Als je een beeld op internet zet, dan is het toch de bedoeling dat vele mensen het zouden zien, en dan lijkt me dat toch op een bepaalde manier het vrijgeven van de afbeelding? Maar blijkbaar ben ik daar verkeerd in...

Als je dus een blog ziet zonder afbeelding, dan wil dat zeggen dat ik niets vond zonder rechten...
djudedju
't Is maar dat je het weet, en je  jezelf niet blootstelt aan vervolging voor het gebruik van een foto...

tot de volgende ?