ne gelukkige feestdag !

Christus statue (Photo credit: fuzzyslowmo)

Toen ik kind was, was het feest van de onnozele kinderen de gelegenheid bij uitstek om iemand een gelukkige feestdag te wensen...
Dat hoor je nu niet meer... Want feestdagen worden niet meer gewenst, die zijn vervangen door de verjaardag. En zo wat iedereen twijfelt of er eigenlijk wel een kindermoord is geweest ten tijde van de geboorte van Christus...
Ook van de volkstelling is geen spoor terug te vinden...

Is het evangelie dan vals ? Nee, heel wat feiten zo wel uit het oude als uit het nieuwe testament zijn voldoende gedocumenteerd om ze "echt" te kunnen verklaren, maar dat wil niet zeggen dat ieder feitje in ieder detail historisch is te bewijzen.

De evangeliën zijn een heel end na Christus geschreven, en niet door de apostelen die er op vermeld staan, maar wellicht door volgelingen van die apostelen, die noteerden wat ze hoorden uit de overleveringen over wat die apostelen toentertijd predikten...

Je moet het zo wat vergelijken met de historisch die jouw moeder je vertelde over wat haar grootmoeder aan haar vertelde... Wellicht was de eerste grootmoeder het verhaal al wat aan het mooi maken, jouw grootmoeder deed ook wat aan dit bijkleuren, en ook uw eigen geheugen kleurt het verhaal onbewust wat bij. De basis is en blijft juist, maar sommige details zijn het niet meer.

Als men politioneel getuigen apart ondervraagt, dan is het feit dat de verhalen van de verschillende getuigen lichtjes van elkaar afwijken, bijna een bewijs op zich van de echtheid van het totale verhaal. De drie eerste (synoptische) evangelies kun je dus makkelijk als bewijs nemen van de echtheid van het geheel van de feiten.

Wat een deel van de "aankleding" betreft, dat kun je meestal ook wel herkennen.

En de naam onnozele kinderen, is in feite de oud-Nederlandse benaming, uit de tijd toen onnozel nog gelijk stond aan onschuldig. In feite zouden we dus beter spreken van het feest van de onschuldige kinderen, en denken wij dan niet aan de misschien niet bestaande kinderen uit het evangelie, dan kunnen we denken aan alle kinderen die ooit in onze geschiedenis zijn vermoord geworden... En dat zijn er verschrikkelijk veel !

Maar hoe dan ook, het is prachtige literatuur !  Het is geen wonder dat hele volkeren dit konden omarmen als een bruikbare levensfilosofie. Geloven of niet, het biedt een leidraad over hoe je moet leven om in een gemeenschap te kunnen leven. Het geeft je wetten, regels en richtlijnen, om een maatschappij te vormen die leefbaar is als maatschappij.

Ik denk dat dit nog steeds een beetje de oorzaak is van al onze moeilijkheden als mens... We zijn niet ontstaan als een diersoort die in kolonies leeft, we zijn veeleer wezens die in kleine groepjes stamverband, misschien zelfs maar familieverband moesten pogen te overleven met wat we verzamelden en wat we konden vangen.

Toen is men begonnen met het verlaten van deze manier van leven, door het uitvinden van de landbouw gingen de mensen zich vestigen op één plaats, beschouwden de terreinen als bezit, eigendom, en gingen de anderen verbieden daar te komen. Dit systeem van leven was het begin van het abnormale succes van de soort Mens... Het was ook het begin van de grootste moeilijkheden ! Er ontstond de Macht, de Eigendom, de onderhorigheid en het slaafse...

Voorheen was er niet echt een pakket van wetten nodig... Die kwam er pas met de grote aangroei van de Mens als wezen, en het systeem waar in hij tot dit succes kwam !
Die wetten werden wellicht overal in eerste instantie in een soort filosofie, een godsdienst ingekapseld, en de formule is eigenlijk nog steeds de beste vorm om een maatschappij regels te geven die aanvaard worden door zowat iedereen.

De priesterkaste zal dan ook wellicht de eerste geweest zijn met macht. Maar toen bleek dat macht ook kon bekomen worden door kracht of door het groeperen van enkelingen, dan kwamen we wellicht tot een tweevoudig systeem; waar wereldse macht en priesterlijke macht meestal broederlijk de koek verdeelde...

Maar eerlijk, ik vind dat systeem nog steeds ideaal, en zeker veel stabieler dan wat we nu als politiek kennen. Politiek was in oorsprong een systeem die een opening bood naar democratie, maar als je ziet wat er nu van is, dan is dat begrip democratie al lang een dode letter geworden, en zijn het de partijen, en eigenlijk alleen de partijbonzen, die dicteren...

Kortom, we zijn er nog niet uit. We hebben een systeem gevonden waarbij we als soort zeer succesrijk zijn, (te ?), maar zelfs na al die eeuwen, al die millennia hebben we nog steeds die strijd tussen onze oorspronkelijke vorm (jagers- verzamelaars) en de huidige vorm van samenleving niet beslist... We zoeken eigenlijk nog steeds hoe we eigenlijk met elkaar moeten samenleven...

Komt er ooit een oplossing ? Of gaan we kapot aan ons succes die tegengesteld is aan onze aard ?
Ik weet het niet... U ?

tot de volgende ?

Utopia

Conférence : Les Kurdes de Syrie au cœur du conflit (Amman, 19 décembre 2012) (Photo credit: l'Ifpo)

Vannacht droomde ik van een land zoals het zou moeten zijn...
Een land zonder leger, zonder politie, zonder al te veel betuttelende wetten...
Een land waar iedereen gelijk was, een gelijk inkomen had, een gelijke welvaart, een gelijk belang...
Een land waar iedereen een woning had, aangepast aan zijn noden van het ogenblik. Pasgetrouwd kreeg hij een woning voor 2 personen, kwamen er kinderen, dan verhuisden ze naar een aangepaste woning, trouwden de kinderen, dan kwamen ze in een appartement, onder een van de gehuwde kinderen te wonen, zo konden ze instaan voor de kinderoppas en toch nog nuttig zijn...
Zieken werden verzorgd tot en met, door dokters die niet meer inkomen hadden dan zijzelf, gewassen en verzorgd door verpleegsters die net zo veel verdienden.

Wie werkloos was, kreeg zijn inkomen verder uitbetaald, maar moest bewijzen dat hij/zij daadwerkelijk werk zocht. Werkgevers waren verplicht om aan iedere werkzoekende een attest af te leveren waarop niet alleen zijn bezoek vermeld was, maar ook de evaluatie over de werkloze in casu. Voldeed de werkloze niet aan de normen om echt werk te zoeken, dan werd hij/zij verplicht een cursus sollicitatie te zoeken en eventueel een opleiding voor een ander beroep. Alleen bij onwil of weigering kon een werkloze bestraft worden met een vorm van gedwongen arbeid in de sociale nutssector...

Er was geen jaloersheid, want iedereen had evenveel...
Ieder beroep werd even hoog geacht, en politici deden hun politieke werk als een soort tijdelijke ambtenaar. Geen enkel beroep was hoger betaald, geen enkel beroep was vastbenoemd, alles was flexibel...

Niemand vond dat de motivatie ontbrak, wat men altijd dacht te moeten bekomen met hogere lonen en bijkomende voordelen. Een eerlijk systeem hoeft geen bijkomende motivatie. Iedereen is tevreden.

Communisme ? Ja, je zou het ook de ultieme Christenheid kunnen noemen, en wellicht zijn er nog heel wat andere benamingen mogelijk... want al die filosofieën hebben gemeen dat ze een volmaakte wereld willen scheppen.

Maar deze morgen werd ik weer wakker, en op de radio hoorde ik het nieuws, over Syrië, over de boze NVA, over de koning die zich had laten gebruiken door Di Rupo...

Ik kon twee zaken doen, terug mijn ogen sluiten en weigeren wakker te worden, of op te staan en verder te leven in de wereld die nog lang niet aan rechtvaardigheid toe is, en dus ook niet aan Vrede...

En toch... toch weten we hoe het eigenlijk zou moeten.

En we stimuleren onze kinderen, kleinkinderen, dat ze goed hun best moeten doen om later een goeie job te vinden, waar je veel geld kunt verdienen, en de anderen laten werken...
djudedjudedju

en buiten is het weer donker bewolkt en dreigt weeral de regen

Vrede op aard' aan alle mensen die van goede wille zijn...

tot de volgende ?

Rommelen

Merelbeke - Former town hall (Photo credit: Wikipedia)

Het voorbije weekend: geen rommelmarkt in de wijde omgeving, nu, vandaag is er dus wel een... In Merelbeke, en druk, druk, druk... Ik heb mijn wagen een heel end van de markt moeten parkeren. Natuurlijk vind ik dan een mooie reeks boeken... Kun je lekker ver sleuren... En vermits we steeds meer en meer ook de pijnen beginnen te delen, delen we ook de lasten... dus onze kabas tussen ons in, en elk een oor vasthouden...

Het was een leuke markt, er was heel wat te zien en te vinden. Soms sta je dan een tijdje te staren naar een of ander ding, tot je euro valt, en je ziet dat het spaken zijn voor een moto of bromfiets of zoiets... Nu moet ik er wel bij zeggen, dat je dat zelden in sigarendoosjes ziet liggen.

Bij een vriendelijke Turk of ene uit een van de Maghreb-landen, zag ik een heleboel van die slijpsteentjes en freesjes en dergelijke liggen... Mee nemen voor mijn Dremel. Die dingen kun je soms echt moeten zoeken, en naar diverse winkels moeten lopen. Hopelijk is de kwaliteit behoorlijk, want er zit toch wel verschil op die dingen.

Van de rommelmarkt doorgereden naar de winkel, want we moesten ook nog inkopen doen voor heel de week. Het was er druk, maar niet heel erg. Eerst naar de Colruyt, en van daar naar Renmans en de Aldi. In de Aldi was het heel druk, met lange rijen aan de kassa's, maar - heel bizar- toen wij klaar waren met onze boodschappen, konden we meteen bij de kassa, er stond niemand meer... Ik keek op mijn uurwerk: 12 uur...

En thuis gekomen, een kop soep opgewarmd, en een broodje belegd met wat vlees, sla en tomaat... Lekker en vlug klaar. En nu zit ik al weer te bloggen, terwijl Anny al de winkelwaar aan het wegstoppen is in de kasten.

En straks ga ik me wat zetten in de zetel, kijken naar TV, als er iets is wat me bevalt, en anders ? Een boek lezen, of wat dacht je ?

Gisteren bij Bart uitgebreid getafeld, het was héél lekker, gisterenavond niets meer gegeten, maar deze middag had ik weer echte honger. Dat zal zijn door het sleuren met die boeken...

Ik ga stoppen, platte rust gaan houden...

tot de volgende ?

Zalig kerstfeest !

Nederlands: Grubbenvorst: slottermolen in de sneeuw (Photo credit: Wikipedia)

Sinds ergens in de vierde eeuw wordt Kerstmis gevierd als Christelijk feest.
"Het regend' en sneeuwde en miek er zo koud, de rijm lag op de daken..."

Is er iemand die mij kan uitleggen hoe je rijm combineert met regen en sneeuw? Oh ja, van sneeuw gesproken, sinds 1900 hebben we al 11 (elf) keer een witte kerst gehad in ons Vlaanderlandje... Geen wonder dat ze met zoveel heimwee daar over kunnen kwelen, het is immers een zeer uitzonderlijk gebeuren.

Je kunt dit en een heleboel andere wetenswaardigheden vinden op de website van ons aller Frank De Boosere... Moet je echt eens bezoeken, het is de moeite waard er eens rond te kijken ! Ik heb een abonnement genomen op de tweets van Frankske, krijg ik iedere dag wel enkele dingen te lezen die ik meestal nog niet wist. (Er is veel wat ik niet weet, veel meer dan wat ik wel weet... Eigenlijk weet ik vooral dat ik niet veel weet)

DE (met hoofdletters) WINTER, die ik mij het best herinner, is de winter van 62-63... Maanden hebben we toen in de bijtende koude gezeten. Als ik mij goed herinner sneeuwde het een of enkele dagen na Kerstmis 1962 en heeft de sneeuw blijven liggen tot een eind in maart 1963. Ik reed dan met mijn fiets naar school over de bevroren vijver van het Maria Hendrikapark ('t bosje) te Oostende... Dat jaar was de zee bevroren... Dat was geen vaste massa, maar eerder drijvende massa's ijskorrels, verzameld in een soort schijnbaar vaste bodem. Je kon er een stukje op gaan, maar het bewoog onder je, en dus riskeerde je niet meer dan een paar stapjes. We zagen dat jaar vogels die we nooit eerder zagen in onze streken.

Maar dus ook dat jaar geen witte Kerst...

Als je zo eens gaat grasduinen in die pak gegevens op de website van Frank De Boosere, dan kun je zien dat we vroeger ook heel wat ijzige winters kenden, maar ook heel wat vooral natte... En mooie warme lange zomers naast verzopen ondingen. Gek, je herinnert je daar heel weinig van. Alleen zo'n uitschieters zoals  het genoemde 62/63... Dat herinner je, de extremen.

Toen de kinderen nog klein waren, hadden wij heel wat winters met massa's sneeuw, en de kinderen  speelden en ravotten met de hond in de sneeuw, die soms zo dik lag, dat je ze niet meer zag lopen. Ons huis was in die dagen nooit proper, keer op keer kwamen ze binnen met vuile schoenen, en als zij voor één keer wijs waren en hun schoenen aan de voordeur afdeden, dan was er nog altijd onze Bobbie, die met zijn poten vol sneeuw en ijs rondcroste in huis, jankend van de pijn aan zijn opwarmende pootjes.
Je moet je dan ook nog eens daar bij inbeelden, dat het hier het hoofdkwartier was van de jeugd van heel de wijk... Mijn huis zat haast altijd vol met een hele bende jongeren... (Met vuile voeten)
Ze hadden een slede gemaakt, en Bobbie moest hen voorttrekken. Het brave beest plooide zich dubbel en de bende juichte van pret op de slee.

Je ziet het... ergens heb ook ik een beetje heimwee naar dat wit... En als het er ligt, dan vervloek ik het, omdat het glad is en gevaarlijk op de baan. Een mens weet nooit wat hij wil !

Ik ga stoppen, ik wens jullie allemaal een Zalige Kerst, veel plezier en... een beetje denken aan hen die zo veel minder hebben...

tot de volgende ?

I'm dreaming of a wet Christmas

Beguinage of Oudenaarde (entrance). Oudenaarde, East Flanders, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

't Is toch waar zeker ! We zitten hier altijd maar te zingen, te zeveren en te dromen van een witte kerst, maar wat krijgen we ? Water, modder, slijk en een vuile wagen.

Ik krijg iedere keer ook weer de kriebels na het zevenduizendachthonderdendrieënveerstigste kerstliedje...

Wat me meest ergert, zijn die zeemzoete teksten... Een koppel dutsen die nergens onderdak vindt, en van arremoe ergens in een oud versleten schuilhok voor de beesten kruipt, daar een kind ter wereld brengt, en niet weet met wat het warm te houden... Vindt ge dat nu echt iets om zeemzoet over te gaan kwelen? En om het nog erger te maken, onze paus heeft nu nog de enige verwarming van die dutsen ook afgepakt ! Niks geen os en niks geen ezel meer die met hun adem het kindje opwarmen... (Maar best ook ! Je moet eens in een koestal gaan en ruiken aan de asem van die koebeesten ! Niet te doen !)

In sommige winkelketens zenden ze nu muziek uit, die net geen muziek is, om de Sabam niet te moeten betalen... Iedere keer je denkt iets te herkennen, verandert het in iets anders. Maar ze slagen er in om alsnog te doen denken aan die kerstliedjes.

Gisteren ben ik naar een "expo" geweest van de wereldwinkel te Oudenaarde. Je weet wel, waar je niets dan fair trade vindt... Er stonden heel wat mooie dingen, onder meer een paar mooie keramieken vazen... Gek genoeg bijna helemaal in het model dat ik ook reeds maakte, maar zij stakend ie dingen in fel blinkend rood en stralend goud... We hebben enkele flessen wijn en fruitsap meegebracht. We hebben ze ginder eerst geproefd, en goed bevonden.

De dames en heren die daar bedienen zijn allemaal vrijwilligers... en meteen zie je dan het levensgrote verschil tussen vrijwilligers en efficiënte winkelbedienden... Ze zijn veel vriendelijker, veel gedienstiger dan de gewone winkelbedienden, maar véééééééél trager... Het was er druk, want een heleboel van de aangeboden producten zijn ook geschikt voor kerstcadeautjes...  Toen wij stonden aan te schuiven aan de kassa, stonden er voor ons twee meisjes, duidelijk zusjes. Ze hadden een heleboel kleinigheden bijeen gescharreld en wilden ieder klein voorwerpje apart in een geschenkverpakking hebben... De niet-professionele inpakkers werkten gestaag... maar langzaam...
Toen het eerste meisje moest betalen, wees de kassa 52.38 euro aan... Het kind keerde twee keer haar portemonnee om, maar "Ik heb maar 45 euro meneer..." "Is je mama hier ook ?" "Ja" Ze ging mama zoeken, die dan maar de opleg deed... Tweede zusje idem dito, maar die had gelukkig genoeg centen bij...

Ondertussen waren onze flessen wijn en fruitsap eindelijk (gelukkig !) tot bij de kassa geraakt, want de dames hadden ons gezegd dat ze het daar zouden brengen, zodra ze een doos hadden gevonden om dat allemaal in te stoppen... Een doos met 12 flessen van een liter plus verpakking dat weegt, zeker als de auto ook nog eens een dikke honderd meter van die kassa staat, en het aan het regenen is...

Ach, 't is voor een goed doel, in de geest van kerstmis wijn drinken...

djudedju

tot de volgende ?

Enne, wij, Anny en ik, wensen u en de uwen een zalige Kerst !

Voorbij

Hopelijk passeren deze "feestdagen" weer heel vlug...
Nee, dat is geen uitdrukking van de oude, bezadigde opa zelf, maar van zijn kleindochter... "Ik heb liever dat alles gewoon gaat ..." "Wij ook, meisje, wij ook..."
"En hoe was 't op school ?"
"Goed"... Bij haar is het altijd echt goed, ze doet altijd behoorlijk haar best... "En met broer ?" Een gezicht van "'k zal je daar gaan hebben..."... Niet goed dus. "Veel buizen?" " Ja"
"Dan zullen we het onderwerp best vermijden zeker, als we allemaal bijeen zitten ?"
"Och, Mama en papa zeggen niks meer, ze zijn het moe!"

Ken jij die gesprekken ook ?
Er is er altijd wel eentje die echt zijn best doet, en ook net wel eentje die het veel minder doet.
Hoe kun je kinderen diets maken welk belang die school heeft voor hun ganse leven?

Soms denk ik dat het voor kinderen onmogelijk is om de gedachtesprong te maken naar eigen verantwoordelijkheden. En soms krijg ik de indruk dat het ook steeds minder nodig blijkt. Heel wat kinderen komen tot volwassenheid, zonder tot verantwoordelijkheid te komen.
Ze stichten geen eigen gezin meer, ze hebben een partner, maar ze blijven beiden thuis wonen, in hotel "bij Mama"...
Ze hebben veel meer geld, want ze eten van het ouderlijke bord, ze leven heel makkelijk, zonder ook maar één verantwoordelijkheid, ze hebben hun natje en hun droogje, ze hebben seks als ze eens lust hebben, zonder risico op verantwoordelijk ouderschap, want waar is de pil anders voor...

En soms denk je dat dit nog niet de slechtste formule is, want je ziet er ook veel die gewoon gaan samenwonen, zonder boterbriefje, een feitelijk gezinnetje, maar wettelijk net niet.
En plots krijg je dan de melding dat ze alsnog gaan trouwen...
Je moet geen geschenkjes kopen, want ze hebben alles al, maar je kunt storten op rekeningnummer...
En zes maand later hoor je van de echtscheiding.
Het lijkt wel of dat huwelijk een allerlaatste poging was om het samenzijn alsnog te redden (te rekken?).

Dit zijn allemaal zaken die voor mij "vreemd" zijn... Ik herinner me nog als gisteren dat ik zo snel mogelijk op eigen benen wou staan. Zelf beslissen, en zelf verantwoordelijk zijn over je eigen zaken. Nu lijkt dat precies omgekeerd.

Stel nu eens, dat je zo'n dochter of zoon hebt lopen, in je "Hotel Mama", maak je je dan geen zorgen? Vraag jij je niet af, wat er zal gebeuren als jij komt te sterven? Hoe zal die dan al 40 jarige knaap of deerne dan plots overschakelen op zelfredzaamheid in die boze vreemde wereld vol regeltjes en wetten?

Vroeger had je links en rechts wel van die mensen die "jong" bleven, die gewoon geen partner leken te vinden, en die alleen door het leven gingen. ook die bleven veelal in "Hotel Mama", en voor velen is dat maar goed ook... Tot Mama er plots niet meer is, en je die mensen stilletjes ziet vergrijzen, bijna letterlijk, want sommigen kennen niets van wassen en kuisen, en alles krijgt de kleur van de grond.

Opvoeden is je kinderen voorbereiden op het zelfstandig staan in de wereld...
Blijkbaar doet men de laatste tijd iets verkeerd, of er zijn er die heel bewust die keuze weigeren te maken.

Ach, ik zou kunnen zeggen: het zijn mijn zaken niet... Maar verantwoordelijkheid dat sleur je mee, ook over de generaties heen, over je eigen gezin mee...

djudedju
Er is altijd wel iets om je over te bekommeren...

tot de volgende ?

Eerste blog in een nieuwe wereld

Wiske with Schanulleke (Photo credit: Wikipedia)

Suske (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren is de wereld dus vergaan...De kortste dag was voor enkelingen de langste ooit. Zitten daar op de meeste gekke plaatsen nu mensen te vloeken dat ze ooit hebben geloofd in deze wereldramp, en nu van nul hun leven moeten heropbouwen.

Om hen te troosten, verklaar ik dat we vanaf vandaag in een nieuwe wereld leven. De oude is weg, vergaan, verschwunden...

Gisteren is de dag die nooit meer terugkomt...

Want is dat niet steeds het geval ?
Let wel, het verleden is niet weg, heeft invloed, maar wat voorbij is, is voorbij. Je kunt niet meer terug. Tenminste als er links of rechts geen professor Barabas opstaat, die de teletijdmachine echt uitvindt. Dan kunnen we eens echt Suske en Wiske spelen...

Maar het erge is, alles wat je verkeerd hebt gedaan gisteren, dat blijft gedaan. Je kunt pogen het te herstellen, maar in je geschiedenis blijft die dag gemerkt met een rood bolletje, de dag dat... Het goede is, al wat je goed deed, blijft voor eeuwig in gouden letters genoteerd in die zelfde geschiedenis, ook dat kan er niet meer uit. En ik hoop voor je goede nachtrust, dat je agenda voor de voorbije dagen vooral goudkleurig schijnt...

Maar laat ons eens Suske en Wiske spelen... Laat ons eens teruggaan naar het verleden. Och, heel voorzichtig, want je kunt het leven helemaal verstoren ! Stel dat teruggaat naar de eerste wereldoorlog, en heel zorgvuldig en doelbewust dat manneke Hitler zoekt, en hem met één goed gericht schot de wereld uit helpt... Joepie, geen tweede wereldoorlog meer, geen Jodenvervolging, van de weeromstuit wellicht geen oprichting van een Israël, geen Palestijnse kwestie...

Geen miljoenen jonge levens verwoest, geen haat tegen Duitsgezinden, geen Witte Brigademannen van de laatste minuut, geen... Wellicht ook geen plotse stijging van de welvaart, wellicht ook een veel trager ontwikkelen van de kolonies tot vrije staten (Want ze hebben dank zij de oorlog gezien dat de blanke beschavers helemaal niet zo onaantastbaar en helemaal niet beschaafd waren)

Kortom, we weten niet of het wegvallen van Hitler wel een goede zaak zou zijn, hoe slecht zijn daden ook waren... Want we weten niet wat er allemaal zou zijn gekomen, was hij er niet geweest. Misschien was er gewoon een ander geweest, die net hetzelfde deed... Of we kregen een heel andere wereld, niet noodzakelijk een betere...

Wie weet hoeveel oorlogen Europa zou gekend hebben, zonder die wereldoorlogen... Zou er wel een vereniging van de Europese landen gekomen zijn ? Een euro ?

Nee, laat professor Barabas maar waar hij is, een tekenverhaal-figuurtje... En laat het verleden maar verleden zijn.

Ooit las ik een Science Fictionverhaal dat daar over ging... Een man zwierf door de tijden heen en weer, maar overal waar hij geweest was, bleef hij in werkelijkheid ook bestaan, leven, werken, ziek worden, sterven... Je bleef, ook al reisde je door de tijd, altijd in de tijd hangen, om geen tegenstrijdigheden in het levensverloop te veroorzaken. Op de duur werd de man voortdurend geconfronteerd met zichzelf, in alle tijden, in alle staten, in alle toestanden... Hij zat aan zijn eigen sterfbed, beleefde zijn eigen terechtstelling, zag zichzelf als heel rijk en heel welvarend, en als heel arme uitgestotene van de maatschappij...

Geef toe, het is dikwijls maar goed dat het verleden voorbij is... En dat de tijd een wonderlijk helend effect heeft op ons verdriet...

Ik ben hier al meer dan 8 jaar langer dan ons vader zaliger, en al bijna 35 jaar langer dan onze Koen er mocht zijn... Ik ben aan de leeftijd gekomen waarin ik 's morgens denk: "Oef, ik ben er nog!"  en 's avonds "Oef, mijn bed !"...

Gisteren hebben we in de academie weer eens Raku gedaan... Hevig stoken tot een temperatuur van zo'n 1000 graden, en dan die bijna witgloeiende keramiekstukken uit de oven halen en in een ketel stoppen met schavelingen,  deksel er op, zodat het glazuur door de temperatuurschok overal kleine barstjes gaat vertonen, en de rook van die gloeiende schavelingen in die kleine barsten zwart gaat inbakken... Veel te veel en veel te lang rechtstaan voor mijn doen... Maar ik heb weer een beeld laten stoken, zonder glazuur, en dan gewoon helemaal zwart laten worden in de gloeiende schavelingen... Je krijgt een zwartgebakken stuk keramiek... Met het soort beelden dat ik maak, is dat heel mooi... Het oogt heel primitief, en mijn stijl neigt nogal eens naar wat men "primitieve kunst" noemt... Volgens mij de enige echte manier van abstraheren... Maar dat is een andere discussie...

In ieder geval, ik heb nu weer pijn... Maar er is dat weekend geen enkele rommelmarkt, en deze namiddag is de laatste dag les... Dan hebben we vakantie, midden in het pensioen...
What a wonderfull Life !
(Daar kan geen verleden tegen op !)

tot de volgende ?