Vlekkem

Nederlands: Kerk van Vlekkem (in Erpe-Mere) (Photo credit: Wikipedia)

We zijn vandaag naar de grote rommelmarkt van Vlekkem gegaan. De kans is groot dat u nog nooit van Vlekkem hebt gehoord. Ik ook niet, maar in het boekje met de aankondiging van rommelmarkten stond daar tussen haakjes bij: Erpe- Mere... en dat kent zo wat iedereen, een afrit aan de E40...

Het is inderdaad een grote rommelmarkt in een piepklein dorpje. Maar ja, tegen dat je dit leest is de markt al gedaan, of is het de moeite niet meer om zo ver te rijden, want het begon al te regenen toen wij er nog rondliepen... En dus zagen wij al heel wat kramers die aan het opkramen waren...

Waarom ik dan over Vlekkem schrijf ?
Omwille van het kerkhof, het kleine kerkhof rond het kleine kerkje.
In dat kleine kerkhofje staat een grafsteen zoals ik nog eerder zag, en waar we wel vijf minuten lang hebben naar staan kijken, vol bewondering.
Eigenlijk is grafsteen een volkomen verkeerd woord, het is een prachtige sculptuur in hout. Ik heb het vermoeden dat het een grafmonument is dat de dode ooit voor zichzelf heeft gebeeldhouwd uit een groot stuk hout.
Prachtig is een veel te klein woord.

Dus, als je ooit op de baan naar Aalst rijdt (de baan van Munkzwalm Hundelgem naar Aalst), en je komt ter hoogte van Burst of ongeveer zo ver, dan zie je een kleine wegwijzer, naar het kleine dorpje Vlekkem... Maak eens een kleine omweg door het mooie landelijke gebied, verbaas je over het feit dat de autosnelweg E40 daar vlak naast passeert, stap eens uit je wagen, en ga aan de ene kant van de snelweg staan, en dan aan de andere kant, en hoor het verbazende effect van die geluidswerende muur, en wandel naar het dorpje... Loop rond de kerk en zie, daar vind je dat wonderbaarlijk mooie grafmonument.

Trouwens, als je wel oog hebt voor kerkhoven, bezoek dan ook eens ooit het geuzenkerkhof aan de geuzentempel te St Maria Horebeke. Ook al piepklein, en daar zie je niet eens speciale grafstenen, maar een reusachtige beuk die rond een grafsteen heen is gegroeid... Een prachtige boom met een grafmonument in... Zie je ook niet iedere dag.

Ach denk je dan... Ik heb wel wat beters te doen dan kerkhoven te bezoeken... En toch... Misschien is het wel goed om daar eens rond te lopen. Voor mij is het de gelegenheid om aan onze doden te denken. Ook al loop ik op een kerkhof in Verwegisstan, dan denk is aan "mijn" doden... En geef toe, dat doen we wel eens te weinig. Ik ben bovendien niet de man die regelmatig "zijn" doden gaat bezoeken. Ik heb geen binding tussen een bepaald graf en een bepaalde dode. Voor mij is die dode veeleer in mijn hart dan wel daar in dat graf.  Andere mensen vinden hun troost dan wel weer op dat kerkhof.

Ik heb eerder iets met de grafstenen dan met het idee van de doden die er begraven zijn. Ik vind het een beetje jammer dat er nu weinig of geen originele grafstenen meer worden geplaatst. Ik kan vol bewondering genieten van die soms heel mooie monumenten. Voor mezelf zou ik echter ook geen zo'n groot bombastisch monument willen, het lijkt ook een beetje op zelfverheerlijking...  Maar ik juich het idee toe dat men in sommige kerkhoven heeft ingevoerd. Je ziet overal van die eigenlijk wel mooie monumenten die daar staan te verkommeren, omdat er geen kat meer naar omziet. In sommige gemeenten kun je een peterschap op je nemen van zo'n monument. Je moet het dan wel onderhouden en net houden, en als beloning kom je later te liggen in datzelfde monument. Hoe het dan gaat met de vermelding van de namen en dergelijke weet ik niet... Maar daar zal ook wel een oplossing aan gegeven zijn.

Zo blijven die dingen staan op een nette en onderhouden manier. Ik kan dat alleen maar toejuichen. Want op een bepaalde manier zijn die oude dingen ook deel van ons zijn, van ons patrimonium.

Hoe kom ik er in hemelsnaam bij om van de dood te praten... Wellicht door het herfstige gevoel van deze dag? Koud, kil en nat.
En de maïs voor mijn deur vertoont al gelige bladeren.
Het wordt niet echt klaar, de hemel zit vol met grijstinten.
het is Herfffssssssssssssst

Je kun dit overal zien... zelfs in de winkels ! Ik zag al een stand staan met strooizaad voor de vogeltjes, en van die vetbollen met zaad in. Volgens mij nog veel te vroeg, de vogels hebben nu nog eten genoeg ! We moeten niet te vroeg beginnen met dat bijvoederen, het moet echt bij-voederen zijn, en niet het normale voedselpatroon doorbreken.

Straks hoor ik hier naast me het verslag van het wereldkampioenschap wielrennen... Anny kijkt daar wellicht naar, mij zegt dat niets.

tot de volgende ?

een strontaffaire

GSM-antenne (Photo credit: Wikipedia)

Mocht je nog niet gegeten hebben, doe het dan voor je dit artikel leest !

Nederlanders spreken van poep, maar dat woord heeft een heel andere betekenis in het Vlaams... Dus blijf ik bij stront. Heel plat (het woord bedoel ik).

Amerikaanse geleerden hebben ontdekt dat er iets mis is, of kan zijn, met onze stront. Men heeft ontdekt dat er 1000 jaar geleden geen obesitas was, maar ook dat onze stront heel anders was. Onze stront van toen was veel natuurlijker en leek eerder op de stront van de chimpansee dan op de stront van de mens van nu.

Dit zou komen door het chloor in ons drinkwater en het gebruik van antibiotica. Men vermoedt nu dat obesitas wel eens iets zou kunnen te maken hebben met een verkeerde darmflora. Darmflora, dat zijn de miljarden bacteriën die leven in onze darmen, en die mede verantwoordelijk zijn voor het verteren van het voedsel en het transport ervan in ons lichaam.

Nu gaan ze dus onderzoeken of het herstellen van de darmflora naar de situatie van zegge en schrijve zo'n 1000 jaar terug, de obesitas zou kunnen oplossen.

Allee, om het simpel te zeggen, ik ben niet dik, ik heb gewoon de verkeerde beestjes in mijn darmen zitten. 't Is maar dat je het weet.

Misschien vind je dat een idioot onderwerp om over te schrijven, maar dat is het niet. Mij lijkt het vooral een alarmerend artikel, die er ons nog maar eens op wijst, dat kleine oorzaken grote gevolgen kunnen hebben voor ons mens-zijn. In het voorbeeld moet men nog nagaan of het wel degelijk door de chloor en de antibiotica komt, want voor hetzelfde geld kan het komen door het gebruik van kunstmest waarmee onze groenten gekweekt worden. Kortom, dingen waar je als mens niet meteen aan denkt.

Neem nu de GSM. Jarenlang heeft men ons bezworen dat het gebruik van GSM helemaal geen enkel risico inhield, tot men op de lange duur de doemprofeten moest gelijk geven, en stellen dat je best geen uren met dat ding aan je oren zit... Plots lijkt er dan wel een zekere vorm van straling te zijn, die kwaad kan, en meteen raad men het gebruik van de GSM af voor jonge kinderen. (Probeer dat maar eens te zeggen tegen je kleinkinderen).

Meteen denk ik dan aan de oude verhaaltjes die je zeggen dat je niet te dicht bij de TV moogt zitten, dat eten uit de microgolfoven, dat je PC, hoogspanningskabels... enfin te veel om op te noemen. Wellicht is er bij al die verhaaltjes wel iets, maar zo klein dat men het kan verwaarlozen... Hoelang?

Want dan denk ik aan die oude martelpraktijk. Men zet een man zo, dat hij zijn hoofd niet kan bewegen, en dan laat men een druppel water telkens en telkens en telkens weer op de zelfde plaats vallen op zijn schedel. Je kunt je niet voorstellen dat een druppel water pijnlijk kan zijn, maar je kunt je heel goed inbeelden dat de eindeloze herhaling van die waterdruppel hels moet zijn !

Wij voelen de straling van de GSM niet, wij worden ook de schadelijkheid van de tabak maar gewaar na jaren gebruik. Het ontbreken van een onmiddellijke reactie van het lichaam sust ons in slaap, en wij achten het veilig. Ook als het dus niet zo is.
Zelfs als we WETEN dat het niet zo is, zien we nog ontelbare mensen die beginnen te roken, die beginnen alcohol te gebruiken, die beginnen met het gebruik van een GSM... enz... enz...

Zolang het niet prikt, steekt, brandt of hoe dan ook meteen pijn doet, lijkt het geen kwaad te kunnen. We hebben duidelijk een alarmsignaal te kort in ons systeem. We zijn net als ratten. Ratten die vergift krijgen, die onmiddellijk de dood veroorzaakt, komen na de dood van één van hen, niet meer aan het gift. Ratten die eten van een langzaam dodend gift, dat een lekker smaakje heeft, vreten zich met zijn allen recht de dood in.

Wij doen net hetzelfde, wij drinken, wij roken ondanks dat wij de gevaren onderkennen.
En als het heel traag werkende giften zijn, dan zien we ze niet, dan onderkennen we ze niet. Net zoals de ratten.

Zelfs al weten we het.

erg hé ?

tot de volgende ?

racisme

FRANKFURT, GERMANY - MAY 7: Radical Muslim cleric Pierre Vogel speaks during a gathering of sympathizers on May 7, 2011 in Frankfurt, Germany. Vogel, a founder of the Salafist, Germany-based organization Einladung Zum Paradies (EZP), or Invitation To Paradise, had originally called a public mourning for recently killed Al-Qaeda leader Osama Bin Laden, but after city authorities sought to prohibit his request he changed the announced emphasis of the gathering. (Image credit: Getty Images via @daylife)

Het lijkt wel of het racisme niet meer uit het nieuws gaat...
Voortdurend wijst men ons op ons racisme tegen de moslims, en via internet wordt je plat gebombardeerd met filmpjes die je tonen hoe racistisch de moslims zijn tegenover niet-moslims. Daar lijkt het racisme dus niet zozeer op rassenhaat dan wel op godsdienstfanatisme, maar je ziet ook talrijke acties op je kleine scherm over haat tegen Amerika... Amerika, toonbeeld van een land vol slechteriken?

Als je luistert naar je westerse medemens, dan is hun racisme een gevolg van het fanatisme van de moslims, hoor je de moslims, dan reageren zij op het racisme van de westerlingen. Zo blijf je aan de gang.

Om eerlijk te zijn, ik heb daar schrik van.
Ik lees heel wat boeken over geschiedenis, en deze verschijnselen zijn dikwijls de voorboden van geweld en oorlog. De laatste keer moordde men nog net een volk (of betere: enkele volkeren) niet helemaal uit. Maar daar bleef het niet bij. Het was mede de aanleiding tot een wereld vol oorlog.

Een economische crisis is een tweede goede bodem voor een oorlog. Je moet maar eens kijken, eerst komt de economische terugval, dan een groeiende haat tegen een ander volk (die dan nogal eens de schuld van het economisch debacle op zich krijgt), en tenslotte een oorlogseconomie, men stelt het eigen volk te werk in de productie van wapens, en dan... dan gebruikt men die wapens.

Momenteel kennen we een economische crisis en we kennen evenzeer een stijgende rassenhaat.
Nu nog een stijging van de bewapening...

Eén ding is er nu nieuw, en dat is het terrorisme. Dat is een nieuw fenomeen. Niet dat er vroeger geen terrorisme bestond, maar het had niet die wereldwijde impact. Je zou kunnen stellen dat het terrorisme nu voor de eerste keer een wereldterrorisme is. Maar dat verhoogt in sterke mate het racisme.

Bij iedere aanslag door Al Qaida verhoogt men het racisme met enkele graden. De getroffenen krijgen meer afkeer van alles wat Moslim is, de Moslims voelen zich gesterkt in hun haat tegen de mensen die hen onderdrukken, hen haten... Hoe meer zij dat doen, hoe meer de haat stijgt bij beide partijen.

Is daar nog een uitweg uit die vicieuze cirkel ? Ik denk dat het nog kan, maar men mag geen tijd meer verliezen. Men moet iedere vorm van racisme, of het nu van westerse bron of van moslim bron afkomstig is, men moet tegen beide optreden. Nu lijkt het voor de westerling of men de moslim maar laat doen, en het lijkt de moslim of men de westerling maar laat ageren.

Ik denk dat men vanuit de regering tegen beide even hard moet opkomen. Men mag racisme niet verder laten woekeren en uitgroeien tot een ongeneeslijke zweer op het sociale weefsel.

Ik pleit niet voor het ene of voor het andere, en dat mag ook niet. Van zodra men dat doet, predikt men in feite haat tegen de anderen. Ik zou nog een stap verder willen gaan. Men moet verbieden dat er kwaad wordt gesproken over andere volkeren of andere groeperingen. Ik denk hier onder meer over het idiote gedrag van sommigen over landgenoten die een andere taal spreken, over arbeiders uit de vroegere Oostbloklanden en ga zo maar verder.
Niemand is gebaat bij dergelijke veralgemenisering en het geeft alleen maar aanleiding tot haat en onbegrip.
Vroeger leerden we in de school: "Een mus is een vogel, maar niet alle vogels zijn mussen..."
Deze "wijsheid" vergeten we als we spreken over Walen, over Moslims, over Polen, mopjes vertellen over Limburgers, West Vlamingen en Nederlanders...

Het is dus niet dat we het niet weten, we negeren gewoon ons gezond verstand om te veralgemenen en op die manier hele groepen over dezelfde kam te scheren.

Ik pleit mezelf niet onschuldig... Soms doen we dat zonder er echt bij na te denken. We moeten dus onszelf aanleren om op dat gebied attenter te zijn. We moeten ons bewust zijn van het gevaar dat er schuilt in dergelijke algemeenheden. Het kan best zijn dat er een bandiet is die toevallig ook moslim is, maar er zijn wellicht ook bandieten die westerling zijn.

Het is evenzeer verkeerd om de reden te gaan zoeken bij een of andere godsdienst of overtuiging. Als men die godsdienst of die overtuiging misbruikt, dan ligt dat aan de misbruiker. Een auto is niet slecht omdat je tegen een paal reed... net zo min als de paal slecht is omdat hij daar toevallig stond.

Laten wij eens met zijn allen proberen om niet meer mee te heulen met al die algemeenheden, niet meer mee te doen met het verspreiden en aanvaarden van al die verdachtmakingen van hele groepen...
Als ieder voor zijn eigen deur veegt, is heel de straat proper...


Vandaag zijn we 21 september, de eerste dag van de herfst... En we voelen het, het is koud, kil... Ik las dat men ons weer een hele straffe winter voorspelt... Maar we zijn allemaal zinnige mensen, en dus geloven we niet in voorspellingen, want anders wisten we dat het geen straffe winter meer zou worden, de wereld vergaat immers nog dit jaar... djudedju

tot de volgende ?

Senioren

Ik kan verkeerd zijn, maar het woord senioren heeft voor mij iets eerbiedwaardig. Misschien heb ik ergens iets van de Japanners, waar ouderdom en oude mensen vereerd worden. Dat ik er zelf bij behoor, dat heeft iets onwaarschijnlijk.  Ik voel mezelf helemaal niet eerbiedwaardig. Ik voel mezelf amper een senior.

De afgelopen drie dagen mochten Anny en ik deelnemen aan een bijeenkomst van de gepensioneerden van mijn werk. Of van waar ik ooit werkte. Hard werkte.

Het is leuk om weer samen te zitten met je collega's van toen. En waar je zou verwachten dat het dan gaat over de tijd van toen, daar vergis je je deerlijk. De senioren van nu, leven nu. Het verleden is alleen de lijm die de groep bindt.

Het was leuk. We hebben veel te veel gegeten, veel te veel gelachen, veel te veel gedronken en veel te weinig geslapen. Kortom, het waren toffe dagen. Ik heb niet alle uitstappen meegedaan, daar ik dat helaas niet meer aan kan, maar een bezoek met de bus naar de Haven van Zeebrugge, dat kon er wel bij, en ik heb vol bewondering de haven bekeken en bewonderd.

's Anderendaags hebben Anny en de anderen een geleid bezoek gebracht aan Gent, met al zijn pracht en zijn praal, naar mijn gevoel de mooiste stad van België en omstreken. Ondertussen heb ik een bezoek gebracht aan mijn twee zussen en hun respectievelijke wederhelften.  In ieder geval was ik 's avonds fris als een hoentje om de afgepeigerde Gent-bezoekers te verwelkomen.
Het bezoek aan Gent was immers voornamelijk te voet gebeurd, en kijk, plots zag je wel dat de senioren oude mensen waren... Dus toch.

Gisteren was het de laatste dag, en men zou de vismijn gaan bezoeken. Met de tram. Ik ben afkomstig van Oostende, en ken dus de vismijn, en weet ook dat de tram daar niet passeert, en dat er hen dus opnieuw een wandeling te wachten stond. Ik ben met Anny gaan wandelen op het strand, in een strakke frisse bries... We hebben heel wat borstbenen van inktvissen geraapt. Als kind noemden we dat "zeeschuim", die witte ovalen stukken kalk zijn geliefd bij alle vogelliefhebbers. Als je thuis een kanariepietje hebt staan, dan heb je wellicht al nu en dan zo'n stuk kalk tussen de tralies gestopt, zo dat piet er in kon pikken en de nodige kalk kon opdoen... In de winkel betaal je dar voor, op het strand kun je na een wat stormachtige zeewind, bij laag water die dingen zo verzamelen. Ze liggen nu in een kom met water om het zout en het zand er af te halen, en straaks leggen we ze te drogen.

Het is mij wel opgevallen dat we geen enkel echt groot stuk hebben gevonden... Misschien is het met inktvissen net als met de kabeljauw, en zijn volwassen dieren in onze overbeviste Noordzee zeldzaam geworden... In ieder geval, wij hebben weer voor jaren kalk voor onze twee vogels...

Gisteren voor het eerst in drie dagen ook weer eens TV gekeken... En de programma's zijn nog steeds even slecht. Ik ga toch eens moeten kijken naar 4, of daar nu iets verbeterd is...

Dit maar om te zeggen dat die drie dagen afwezigheid niet hebben veranderd aan de wereld. Zelfs ons gewicht is geen gram toegenomen. Ik snap er geen bal van, al dat eten en drinken... djudedju

tot de volgende ?

Dan maar de boom omhakken ?

A mural by the Bogside Artists at Free Derry Corner, depicting Bernadette Devlin during the riot (Photo credit: Wikipedia)

Wij, westerlingen, bekijken met verbazing de gewelddadige beroering rond de stupide Amerikaanse film over Mohammed... We zijn verbaasd en verontwaardigd als er ook hier, in ONS Hoboken een betoging komt tegen die film...
We horen weer stemmen tegen de Moslim, onbegrip tegenover het fanatisme van deze godsdienst... Maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. We kennen nog steeds ook dergelijke fanatieke Christenen, en als we rekening houden met het feit dat de Islam 632 jaar jonger is dan de Christelijke, en in onze eigen geschiedenis zo dikke zeshonderd jaar achteruit kijken, dan zien we in de vijftiende, zestiende en nog enkele eeuwen daarachter, ook in de Christelijke wereld datzelfde fanatisme.
We leven nu in een andere wereld... Och ja, heb je de wereld van de Moslim als eens bekeken, je weet wel, bijna allemaal landen die wij koloniseerden of bezet hebben, en waar wij onze beschaving hebben proberen op te dringen, maar niet helemaal om er zo lang mogelijk baas te kunnen spelen, en in veel van die landen, ook onze godsdienst op te dringen... Die wereld heeft geen begrip voor ons Westerlingen, wij zijn de bezetters, die nog maar pas weggewerkt zijn. En de mensen die nu hier inwijkeling zijn, zijn gevlucht uit de armoede die wij mede hebben gezaaid...

Maar dat allemaal niet mee gerekend, moeten wij zo erg panikeren over dat fanatisme? De meesten in onze wereld zijn al lang niet meer zo fanatiek, en ook in hun midden, zijn die fanatici een minderheid. Het zijn ook meest jongeren, en leg eens uw hand op uw hoofd, en kijk eens naar uw jeugd, en uw fanatisme toen. Wij waren ook makkelijk mee te sleuren in een veel te fel flamingantisme, en andere gevoelens die toen "in" waren.

Moeten wij dan onze eigen jeugd veroordelen? Zowel ons eigen verleden als het heden van de jonge mensen nu ? Bah neen, ondanks ons fanatisme en onze ideeën vol scherpe kanten en hoeken, zijn we allemaal uitgegroeid tot bezadigde mensen, met veel meer gezond verstand en evenwicht dan je mocht verwachten van die rebels jeugd...

Als ik nu die zaken zie op TV, dan schud ik mijn hoofd, en denk, dat zal ook wel voorbijgaan. Het slechte is dat er nu (vroeger waren die er ook, maar minder gewelddadig) volwassenen zijn, die misbruik maken van dat jonge vuur. En dat die volwassenen nu extreem gewelddadig zijn. Maar we moeten ook echt niet zo ver achteruit gaan in onze eigen geschiedenis om dergelijke uitwassen te zien. Ik denk aan Nazisme, maar ook aan Ierland en het fanatisme van katholieken en protestanten...

Toen ik jong was, dweepte ik met een Bernadette Devlin, en het onderdrukte Ierland... Nu jaag ik me daar allemaal niet meer in op, en schud mijn hoofd (doe ik veel)...

Mijn raad?
Als je rechtdoor wilt stappen, en er staat een boom in je weg...
Dan is het veel makkelijker om langs de boom te gaan in plaats van het obstakel om te hakken.
Of: Het ranke riet breekt niet met te buigen voor de wind...

Maak je dus niet dik... Kalmte alleen kan je redden !

tot de volgende ?

Bermvervuiling

Location of Horebeke in East Flanders (Photo credit: Wikipedia)

Erger jij je ook zo erg aan al die borden die je willen doen stemmen voor Pol of voor Anneke ?
Geef toe, ons landschap wordt er echt niet mooier door ! Ik heb een gloeiende hekel aan al die vervuiling. Een blikje inde berm, daar kun je nog overheen kijken, maar al die borden zijn zo groot mogelijk om toch maar op te vallen.
Gelukkig zijn er her en der nog wat creatievelingen op de baan, die de foto's wat bijwerken, waardoor er plots dames met snorretjes verschijnen en mannen met heerlijke lippen om te zoenen.
 In Horebeke komen er slechts twee partijen op, de lijst van de donkerblauwe burgemeester en een NVA-lijst. Daar staan maar heel kleine gemeentelijke borden, want er moeten maar twee partijen er op plakken... De werkelijkheid is anders ! De gemeente heeft vergeten dat er ook nog verkiezingen zijn voor de provincie, dus zie je nu borden staan met foto's van andere partijen, waar men die van Horebeke zou verwachten... Er volgt nu wellicht een plakwedstrijd? Of zoals in de oude tijd, toen men nog overal plakte waar maar te plakken was... En nachtelijke plakploegen rondliepen om de verkiezingsfoto's van "de vijand" te overplakken. Er werd soms heel fel gevochten, met bloedlippen en blauwe ogen tot gevolg. Dat was de tijd dat de mensen nog vertrouwen hadden in de politici... Nu heeft alleen het trouwe lid van de partij nog enig vertrouwen, maar de liefde gaat niet zo ver dat ze ook nog zouden gaan plakken. De plakkers van dienst heden ten dage, dat zijn mensen die verplicht zijn dat te doen, of omdat ze iets nodig hebben van een politicus, of omdat ze iets gekregen hebben, of omdat ze werken bij de politicus.

Vroeger keken we op als we een huis zagen met borden voor twee verschillende partijen, maar nu heb ik er al veel gezien. Mensen die duidelijk op twee paarden wedden.

Eén ding verheugt mij !
Tegenwoordig zie je veel meer dan anders overvriendelijke mensen! Ze komen iedereen een handje schudden, vriendelijk en heel joviaal, doppen je een folder in je handen en vragen hen niet te vergeten... Mogen ze op rekenen... Ik vergeet nooit op hen te denken. Ik hou me iedere keer onledig met het opsieren van het folderke in casu. Bij mij krijgt iedere dame een nette snor en/of baard, vervorm ik neus en lippen, vervorm wenkbrauwen en zelfs soms de coiffure, en bij mannen doe ik hetzelfde. Ik amuseer me rot met deze kunstwerken.

Ik doe het beter dan wat je op de affiches langs de weg ziet, maar ja, ik heb ook meer tijd, loop geen risico een PV te krijgen voor het bevuilen van de straat (Wat doen die borden dan?)... Ik kan er rustig mijn werk van maken. Ik probeer het telkens zo te doen, dat het eigenlijk niet opvalt als "getekend", maar eigenlijk gewoon een foto lijkt waar niets aan hapert. Ik moet eerlijk zijn: dat lukt niet zo best met kleurenfoto's...

Maar al die dingen, dat moet toch stukken van mensen kosten?
Als dat ten laste is van de kandidaat zelf, dan is dat voor de niet-verkozenen (de dikke meerderheid) een flinke aderlating !

Enfin, ik trek het mij niet aan, ze doen maar. Ik vind het maar niks, maar zij zijn duidelijk overtuigd van hun eigen waarde. Ik denk dat ik het heel moeilijk zou vinden om van mijn eigen zichzelven zo lovend te spreken als die mensen allemaal doen. Ik kreeg nog geen een folder waar op staat dat de man/vrouw in casu verklaart dat hij menselijk is. Nee, het zijn allemaal engelen, heiligen, martelaars voor de goede zaak... en ze kronen zichzelf tot de mens waar ik voor zou moeten stemmen, wil ik geen groot onrecht begaan...

Weet je wat?
Dit jaar ga ik ze allemaal content stellen, ik ga alle bolletjes rood kleuren, zo hebben ze van mij allemaal niets, en ik ga er nog een tekeningetje bij zetten, om zeker te zijn dat ze allemaal gelukkig zijn...

djudedju

"Maar zie ne keer ! De Jan ! Hoe lang is dat al geleden dat ik u gezien heb !" "Zes jaar meneer de burgemeester, zes jaar..."

djudedju

tot de volgende ?

Grote werkzaamheden

Voor onze huizen (Van mijn buur en van mij) staat momenteel een grote hoogtewerker. Het ding kan 32 meter hoog, en dan nog negen meter ver reiken. Het lijkt nog nagelnieuw... "Neenee," zegt de arbeider die beneden alles stuk voor stuk moet aanhaken om op het dak te installeren als werkstelling, "neenee, we hebben hem al een week of vier..."

Mijn buur en ik hadden de laatste maanden regelmatig stukjes en stukken cement naar beneden zien en horen komen. Bij nazicht bleek dat te komen van de vorstpannen. We hebben dan maar eens samen gezeten, en beslist dat we dat samen in één keer zouden laten herstellen. Het is immers ook één dak. En nu zijn ze dus bezig.

Ik ben al twee keer naar buiten geweest om te kijken, maar het is veel te koud om er lang te staan. Ik weet niet hoeveel graden er nog resten van de zomerwarmte, maar het lijkt wel of het vandaag plots herfst is geworden, een koude wind die dwars door je heen blaast. En we zijn het nog niet gewoon. Gisteren zaten we nog in de hobby te werken met het raam wijd open, omdat het zo warm was, en vandaag rammel ik bijna uit mijn vest van de kou. Vest ? Ik heb zelfs mijn wintervest aangedaan, maar het bleef koud !

De weerman geeft wel weer verbetering aan, maar dat helpt ons vandaag niet.

Nu en dan horen we een zwaar gebrom van boven ons hoofd door het hele huis zoemen, dan zijn ze wellicht bezig met een of ander onderdeel van de stelling vast te zetten. Lap, 't is weer van dat. 't Is telkens maar een korte tijd, en dan nu en dan het geluid van schuiven en slepen. Blijkbaar gaan ze een stelling maken op het dak van beide huizen in één keer. Ik heb verwonderd de zaak zitten bekijken. Nog maar bijna twee decennia ben ik uit dat wereldje verdwenen, en de werkwijze is al weer helemaal veranderd.

Wat wel hetzelfde is gebleven, is de vastheid van voet van die mensen. Ze lopen over dat schuine dak zoals wij over de begane vloer lopen. Bij ons kunnen ze wel niet diep vallen... Het grootste deel van het dak eindigt op een plat dak, en aan de twee uiteinden is er stukje dat doorloopt, maar waar het hoogstens drie meter van de begane grond reikt. Nu ja, je moet van niet hoog vallen om je behoorlijk zeer te doen. Ik denk aan Livin zaliger, die een garage aan het metsen was, en viel van een muurtje van anderhalve meter... Hij kwam kwalijk neer op een hoop stenen en lag maanden in het ziekenhuis...

Niet aan denken. Laat alles maar goed aflopen, zonder glijden en zonder vallen. Ik moet niet gaan zeggen dat hij zich moet vast gorden, het is de baas zelf die op het dak staat... De man met het kleine hondje. Ik kwam hem enkele maanden geleden tegen op een rommelmarkt... De man had zijn hondje bij... Een klein kalf. Een jonge Sint-bernardshond, van zo wat drie maand oud, met poten dikker dan mijn arm. Hij vertelde me dat hij nu al zo hoog komt - hij wijst zowat ter hoogte van zijn heup... Ik zou het hondenvoer niet willen kopen voor dat beest ! Nu ja, elk zijn meug... Maar voor mij is een  Sint-bernardshond een maat te groot. Bovendien moet je beloop hebben voor zo'n beest. En mijn tuin is maar een tuintje...

Er wandelen ladders voorbij, met een man onder, en mijn parkiet fladdert verschrikt in zijn kooi rond. Dat is hij niet gewoon.

Ik ben al een paar keer buiten gaan zien naar de werkzaamheden, maar alles zit nog in de fase van de voorbereiding. Bij mijn gebuur zijn ze nu grote platen aan het leggen op zijn veranda... Kwestie dat er geen steen naar beneden valt en dwars door de veranda heen zou gaan. Buur heeft geluk dat de steen die een paar weken terug naar beneden kwam, op mijn terras en niet op zijn veranda terecht kwam...

Kortom, de werken zijn nodig !

Ik ga stoppen en wat gaan kijken, we zien dat niet iedere dag...
tot de volgende?