racisme

FRANKFURT, GERMANY - MAY 7: Radical Muslim cleric Pierre Vogel speaks during a gathering of sympathizers on May 7, 2011 in Frankfurt, Germany. Vogel, a founder of the Salafist, Germany-based organization Einladung Zum Paradies (EZP), or Invitation To Paradise, had originally called a public mourning for recently killed Al-Qaeda leader Osama Bin Laden, but after city authorities sought to prohibit his request he changed the announced emphasis of the gathering. (Image credit: Getty Images via @daylife)

Het lijkt wel of het racisme niet meer uit het nieuws gaat...
Voortdurend wijst men ons op ons racisme tegen de moslims, en via internet wordt je plat gebombardeerd met filmpjes die je tonen hoe racistisch de moslims zijn tegenover niet-moslims. Daar lijkt het racisme dus niet zozeer op rassenhaat dan wel op godsdienstfanatisme, maar je ziet ook talrijke acties op je kleine scherm over haat tegen Amerika... Amerika, toonbeeld van een land vol slechteriken?

Als je luistert naar je westerse medemens, dan is hun racisme een gevolg van het fanatisme van de moslims, hoor je de moslims, dan reageren zij op het racisme van de westerlingen. Zo blijf je aan de gang.

Om eerlijk te zijn, ik heb daar schrik van.
Ik lees heel wat boeken over geschiedenis, en deze verschijnselen zijn dikwijls de voorboden van geweld en oorlog. De laatste keer moordde men nog net een volk (of betere: enkele volkeren) niet helemaal uit. Maar daar bleef het niet bij. Het was mede de aanleiding tot een wereld vol oorlog.

Een economische crisis is een tweede goede bodem voor een oorlog. Je moet maar eens kijken, eerst komt de economische terugval, dan een groeiende haat tegen een ander volk (die dan nogal eens de schuld van het economisch debacle op zich krijgt), en tenslotte een oorlogseconomie, men stelt het eigen volk te werk in de productie van wapens, en dan... dan gebruikt men die wapens.

Momenteel kennen we een economische crisis en we kennen evenzeer een stijgende rassenhaat.
Nu nog een stijging van de bewapening...

Eén ding is er nu nieuw, en dat is het terrorisme. Dat is een nieuw fenomeen. Niet dat er vroeger geen terrorisme bestond, maar het had niet die wereldwijde impact. Je zou kunnen stellen dat het terrorisme nu voor de eerste keer een wereldterrorisme is. Maar dat verhoogt in sterke mate het racisme.

Bij iedere aanslag door Al Qaida verhoogt men het racisme met enkele graden. De getroffenen krijgen meer afkeer van alles wat Moslim is, de Moslims voelen zich gesterkt in hun haat tegen de mensen die hen onderdrukken, hen haten... Hoe meer zij dat doen, hoe meer de haat stijgt bij beide partijen.

Is daar nog een uitweg uit die vicieuze cirkel ? Ik denk dat het nog kan, maar men mag geen tijd meer verliezen. Men moet iedere vorm van racisme, of het nu van westerse bron of van moslim bron afkomstig is, men moet tegen beide optreden. Nu lijkt het voor de westerling of men de moslim maar laat doen, en het lijkt de moslim of men de westerling maar laat ageren.

Ik denk dat men vanuit de regering tegen beide even hard moet opkomen. Men mag racisme niet verder laten woekeren en uitgroeien tot een ongeneeslijke zweer op het sociale weefsel.

Ik pleit niet voor het ene of voor het andere, en dat mag ook niet. Van zodra men dat doet, predikt men in feite haat tegen de anderen. Ik zou nog een stap verder willen gaan. Men moet verbieden dat er kwaad wordt gesproken over andere volkeren of andere groeperingen. Ik denk hier onder meer over het idiote gedrag van sommigen over landgenoten die een andere taal spreken, over arbeiders uit de vroegere Oostbloklanden en ga zo maar verder.
Niemand is gebaat bij dergelijke veralgemenisering en het geeft alleen maar aanleiding tot haat en onbegrip.
Vroeger leerden we in de school: "Een mus is een vogel, maar niet alle vogels zijn mussen..."
Deze "wijsheid" vergeten we als we spreken over Walen, over Moslims, over Polen, mopjes vertellen over Limburgers, West Vlamingen en Nederlanders...

Het is dus niet dat we het niet weten, we negeren gewoon ons gezond verstand om te veralgemenen en op die manier hele groepen over dezelfde kam te scheren.

Ik pleit mezelf niet onschuldig... Soms doen we dat zonder er echt bij na te denken. We moeten dus onszelf aanleren om op dat gebied attenter te zijn. We moeten ons bewust zijn van het gevaar dat er schuilt in dergelijke algemeenheden. Het kan best zijn dat er een bandiet is die toevallig ook moslim is, maar er zijn wellicht ook bandieten die westerling zijn.

Het is evenzeer verkeerd om de reden te gaan zoeken bij een of andere godsdienst of overtuiging. Als men die godsdienst of die overtuiging misbruikt, dan ligt dat aan de misbruiker. Een auto is niet slecht omdat je tegen een paal reed... net zo min als de paal slecht is omdat hij daar toevallig stond.

Laten wij eens met zijn allen proberen om niet meer mee te heulen met al die algemeenheden, niet meer mee te doen met het verspreiden en aanvaarden van al die verdachtmakingen van hele groepen...
Als ieder voor zijn eigen deur veegt, is heel de straat proper...


Vandaag zijn we 21 september, de eerste dag van de herfst... En we voelen het, het is koud, kil... Ik las dat men ons weer een hele straffe winter voorspelt... Maar we zijn allemaal zinnige mensen, en dus geloven we niet in voorspellingen, want anders wisten we dat het geen straffe winter meer zou worden, de wereld vergaat immers nog dit jaar... djudedju

tot de volgende ?

Senioren

Ik kan verkeerd zijn, maar het woord senioren heeft voor mij iets eerbiedwaardig. Misschien heb ik ergens iets van de Japanners, waar ouderdom en oude mensen vereerd worden. Dat ik er zelf bij behoor, dat heeft iets onwaarschijnlijk.  Ik voel mezelf helemaal niet eerbiedwaardig. Ik voel mezelf amper een senior.

De afgelopen drie dagen mochten Anny en ik deelnemen aan een bijeenkomst van de gepensioneerden van mijn werk. Of van waar ik ooit werkte. Hard werkte.

Het is leuk om weer samen te zitten met je collega's van toen. En waar je zou verwachten dat het dan gaat over de tijd van toen, daar vergis je je deerlijk. De senioren van nu, leven nu. Het verleden is alleen de lijm die de groep bindt.

Het was leuk. We hebben veel te veel gegeten, veel te veel gelachen, veel te veel gedronken en veel te weinig geslapen. Kortom, het waren toffe dagen. Ik heb niet alle uitstappen meegedaan, daar ik dat helaas niet meer aan kan, maar een bezoek met de bus naar de Haven van Zeebrugge, dat kon er wel bij, en ik heb vol bewondering de haven bekeken en bewonderd.

's Anderendaags hebben Anny en de anderen een geleid bezoek gebracht aan Gent, met al zijn pracht en zijn praal, naar mijn gevoel de mooiste stad van België en omstreken. Ondertussen heb ik een bezoek gebracht aan mijn twee zussen en hun respectievelijke wederhelften.  In ieder geval was ik 's avonds fris als een hoentje om de afgepeigerde Gent-bezoekers te verwelkomen.
Het bezoek aan Gent was immers voornamelijk te voet gebeurd, en kijk, plots zag je wel dat de senioren oude mensen waren... Dus toch.

Gisteren was het de laatste dag, en men zou de vismijn gaan bezoeken. Met de tram. Ik ben afkomstig van Oostende, en ken dus de vismijn, en weet ook dat de tram daar niet passeert, en dat er hen dus opnieuw een wandeling te wachten stond. Ik ben met Anny gaan wandelen op het strand, in een strakke frisse bries... We hebben heel wat borstbenen van inktvissen geraapt. Als kind noemden we dat "zeeschuim", die witte ovalen stukken kalk zijn geliefd bij alle vogelliefhebbers. Als je thuis een kanariepietje hebt staan, dan heb je wellicht al nu en dan zo'n stuk kalk tussen de tralies gestopt, zo dat piet er in kon pikken en de nodige kalk kon opdoen... In de winkel betaal je dar voor, op het strand kun je na een wat stormachtige zeewind, bij laag water die dingen zo verzamelen. Ze liggen nu in een kom met water om het zout en het zand er af te halen, en straaks leggen we ze te drogen.

Het is mij wel opgevallen dat we geen enkel echt groot stuk hebben gevonden... Misschien is het met inktvissen net als met de kabeljauw, en zijn volwassen dieren in onze overbeviste Noordzee zeldzaam geworden... In ieder geval, wij hebben weer voor jaren kalk voor onze twee vogels...

Gisteren voor het eerst in drie dagen ook weer eens TV gekeken... En de programma's zijn nog steeds even slecht. Ik ga toch eens moeten kijken naar 4, of daar nu iets verbeterd is...

Dit maar om te zeggen dat die drie dagen afwezigheid niet hebben veranderd aan de wereld. Zelfs ons gewicht is geen gram toegenomen. Ik snap er geen bal van, al dat eten en drinken... djudedju

tot de volgende ?

Dan maar de boom omhakken ?

A mural by the Bogside Artists at Free Derry Corner, depicting Bernadette Devlin during the riot (Photo credit: Wikipedia)

Wij, westerlingen, bekijken met verbazing de gewelddadige beroering rond de stupide Amerikaanse film over Mohammed... We zijn verbaasd en verontwaardigd als er ook hier, in ONS Hoboken een betoging komt tegen die film...
We horen weer stemmen tegen de Moslim, onbegrip tegenover het fanatisme van deze godsdienst... Maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. We kennen nog steeds ook dergelijke fanatieke Christenen, en als we rekening houden met het feit dat de Islam 632 jaar jonger is dan de Christelijke, en in onze eigen geschiedenis zo dikke zeshonderd jaar achteruit kijken, dan zien we in de vijftiende, zestiende en nog enkele eeuwen daarachter, ook in de Christelijke wereld datzelfde fanatisme.
We leven nu in een andere wereld... Och ja, heb je de wereld van de Moslim als eens bekeken, je weet wel, bijna allemaal landen die wij koloniseerden of bezet hebben, en waar wij onze beschaving hebben proberen op te dringen, maar niet helemaal om er zo lang mogelijk baas te kunnen spelen, en in veel van die landen, ook onze godsdienst op te dringen... Die wereld heeft geen begrip voor ons Westerlingen, wij zijn de bezetters, die nog maar pas weggewerkt zijn. En de mensen die nu hier inwijkeling zijn, zijn gevlucht uit de armoede die wij mede hebben gezaaid...

Maar dat allemaal niet mee gerekend, moeten wij zo erg panikeren over dat fanatisme? De meesten in onze wereld zijn al lang niet meer zo fanatiek, en ook in hun midden, zijn die fanatici een minderheid. Het zijn ook meest jongeren, en leg eens uw hand op uw hoofd, en kijk eens naar uw jeugd, en uw fanatisme toen. Wij waren ook makkelijk mee te sleuren in een veel te fel flamingantisme, en andere gevoelens die toen "in" waren.

Moeten wij dan onze eigen jeugd veroordelen? Zowel ons eigen verleden als het heden van de jonge mensen nu ? Bah neen, ondanks ons fanatisme en onze ideeën vol scherpe kanten en hoeken, zijn we allemaal uitgegroeid tot bezadigde mensen, met veel meer gezond verstand en evenwicht dan je mocht verwachten van die rebels jeugd...

Als ik nu die zaken zie op TV, dan schud ik mijn hoofd, en denk, dat zal ook wel voorbijgaan. Het slechte is dat er nu (vroeger waren die er ook, maar minder gewelddadig) volwassenen zijn, die misbruik maken van dat jonge vuur. En dat die volwassenen nu extreem gewelddadig zijn. Maar we moeten ook echt niet zo ver achteruit gaan in onze eigen geschiedenis om dergelijke uitwassen te zien. Ik denk aan Nazisme, maar ook aan Ierland en het fanatisme van katholieken en protestanten...

Toen ik jong was, dweepte ik met een Bernadette Devlin, en het onderdrukte Ierland... Nu jaag ik me daar allemaal niet meer in op, en schud mijn hoofd (doe ik veel)...

Mijn raad?
Als je rechtdoor wilt stappen, en er staat een boom in je weg...
Dan is het veel makkelijker om langs de boom te gaan in plaats van het obstakel om te hakken.
Of: Het ranke riet breekt niet met te buigen voor de wind...

Maak je dus niet dik... Kalmte alleen kan je redden !

tot de volgende ?

Bermvervuiling

Location of Horebeke in East Flanders (Photo credit: Wikipedia)

Erger jij je ook zo erg aan al die borden die je willen doen stemmen voor Pol of voor Anneke ?
Geef toe, ons landschap wordt er echt niet mooier door ! Ik heb een gloeiende hekel aan al die vervuiling. Een blikje inde berm, daar kun je nog overheen kijken, maar al die borden zijn zo groot mogelijk om toch maar op te vallen.
Gelukkig zijn er her en der nog wat creatievelingen op de baan, die de foto's wat bijwerken, waardoor er plots dames met snorretjes verschijnen en mannen met heerlijke lippen om te zoenen.
 In Horebeke komen er slechts twee partijen op, de lijst van de donkerblauwe burgemeester en een NVA-lijst. Daar staan maar heel kleine gemeentelijke borden, want er moeten maar twee partijen er op plakken... De werkelijkheid is anders ! De gemeente heeft vergeten dat er ook nog verkiezingen zijn voor de provincie, dus zie je nu borden staan met foto's van andere partijen, waar men die van Horebeke zou verwachten... Er volgt nu wellicht een plakwedstrijd? Of zoals in de oude tijd, toen men nog overal plakte waar maar te plakken was... En nachtelijke plakploegen rondliepen om de verkiezingsfoto's van "de vijand" te overplakken. Er werd soms heel fel gevochten, met bloedlippen en blauwe ogen tot gevolg. Dat was de tijd dat de mensen nog vertrouwen hadden in de politici... Nu heeft alleen het trouwe lid van de partij nog enig vertrouwen, maar de liefde gaat niet zo ver dat ze ook nog zouden gaan plakken. De plakkers van dienst heden ten dage, dat zijn mensen die verplicht zijn dat te doen, of omdat ze iets nodig hebben van een politicus, of omdat ze iets gekregen hebben, of omdat ze werken bij de politicus.

Vroeger keken we op als we een huis zagen met borden voor twee verschillende partijen, maar nu heb ik er al veel gezien. Mensen die duidelijk op twee paarden wedden.

Eén ding verheugt mij !
Tegenwoordig zie je veel meer dan anders overvriendelijke mensen! Ze komen iedereen een handje schudden, vriendelijk en heel joviaal, doppen je een folder in je handen en vragen hen niet te vergeten... Mogen ze op rekenen... Ik vergeet nooit op hen te denken. Ik hou me iedere keer onledig met het opsieren van het folderke in casu. Bij mij krijgt iedere dame een nette snor en/of baard, vervorm ik neus en lippen, vervorm wenkbrauwen en zelfs soms de coiffure, en bij mannen doe ik hetzelfde. Ik amuseer me rot met deze kunstwerken.

Ik doe het beter dan wat je op de affiches langs de weg ziet, maar ja, ik heb ook meer tijd, loop geen risico een PV te krijgen voor het bevuilen van de straat (Wat doen die borden dan?)... Ik kan er rustig mijn werk van maken. Ik probeer het telkens zo te doen, dat het eigenlijk niet opvalt als "getekend", maar eigenlijk gewoon een foto lijkt waar niets aan hapert. Ik moet eerlijk zijn: dat lukt niet zo best met kleurenfoto's...

Maar al die dingen, dat moet toch stukken van mensen kosten?
Als dat ten laste is van de kandidaat zelf, dan is dat voor de niet-verkozenen (de dikke meerderheid) een flinke aderlating !

Enfin, ik trek het mij niet aan, ze doen maar. Ik vind het maar niks, maar zij zijn duidelijk overtuigd van hun eigen waarde. Ik denk dat ik het heel moeilijk zou vinden om van mijn eigen zichzelven zo lovend te spreken als die mensen allemaal doen. Ik kreeg nog geen een folder waar op staat dat de man/vrouw in casu verklaart dat hij menselijk is. Nee, het zijn allemaal engelen, heiligen, martelaars voor de goede zaak... en ze kronen zichzelf tot de mens waar ik voor zou moeten stemmen, wil ik geen groot onrecht begaan...

Weet je wat?
Dit jaar ga ik ze allemaal content stellen, ik ga alle bolletjes rood kleuren, zo hebben ze van mij allemaal niets, en ik ga er nog een tekeningetje bij zetten, om zeker te zijn dat ze allemaal gelukkig zijn...

djudedju

"Maar zie ne keer ! De Jan ! Hoe lang is dat al geleden dat ik u gezien heb !" "Zes jaar meneer de burgemeester, zes jaar..."

djudedju

tot de volgende ?

Grote werkzaamheden

Voor onze huizen (Van mijn buur en van mij) staat momenteel een grote hoogtewerker. Het ding kan 32 meter hoog, en dan nog negen meter ver reiken. Het lijkt nog nagelnieuw... "Neenee," zegt de arbeider die beneden alles stuk voor stuk moet aanhaken om op het dak te installeren als werkstelling, "neenee, we hebben hem al een week of vier..."

Mijn buur en ik hadden de laatste maanden regelmatig stukjes en stukken cement naar beneden zien en horen komen. Bij nazicht bleek dat te komen van de vorstpannen. We hebben dan maar eens samen gezeten, en beslist dat we dat samen in één keer zouden laten herstellen. Het is immers ook één dak. En nu zijn ze dus bezig.

Ik ben al twee keer naar buiten geweest om te kijken, maar het is veel te koud om er lang te staan. Ik weet niet hoeveel graden er nog resten van de zomerwarmte, maar het lijkt wel of het vandaag plots herfst is geworden, een koude wind die dwars door je heen blaast. En we zijn het nog niet gewoon. Gisteren zaten we nog in de hobby te werken met het raam wijd open, omdat het zo warm was, en vandaag rammel ik bijna uit mijn vest van de kou. Vest ? Ik heb zelfs mijn wintervest aangedaan, maar het bleef koud !

De weerman geeft wel weer verbetering aan, maar dat helpt ons vandaag niet.

Nu en dan horen we een zwaar gebrom van boven ons hoofd door het hele huis zoemen, dan zijn ze wellicht bezig met een of ander onderdeel van de stelling vast te zetten. Lap, 't is weer van dat. 't Is telkens maar een korte tijd, en dan nu en dan het geluid van schuiven en slepen. Blijkbaar gaan ze een stelling maken op het dak van beide huizen in één keer. Ik heb verwonderd de zaak zitten bekijken. Nog maar bijna twee decennia ben ik uit dat wereldje verdwenen, en de werkwijze is al weer helemaal veranderd.

Wat wel hetzelfde is gebleven, is de vastheid van voet van die mensen. Ze lopen over dat schuine dak zoals wij over de begane vloer lopen. Bij ons kunnen ze wel niet diep vallen... Het grootste deel van het dak eindigt op een plat dak, en aan de twee uiteinden is er stukje dat doorloopt, maar waar het hoogstens drie meter van de begane grond reikt. Nu ja, je moet van niet hoog vallen om je behoorlijk zeer te doen. Ik denk aan Livin zaliger, die een garage aan het metsen was, en viel van een muurtje van anderhalve meter... Hij kwam kwalijk neer op een hoop stenen en lag maanden in het ziekenhuis...

Niet aan denken. Laat alles maar goed aflopen, zonder glijden en zonder vallen. Ik moet niet gaan zeggen dat hij zich moet vast gorden, het is de baas zelf die op het dak staat... De man met het kleine hondje. Ik kwam hem enkele maanden geleden tegen op een rommelmarkt... De man had zijn hondje bij... Een klein kalf. Een jonge Sint-bernardshond, van zo wat drie maand oud, met poten dikker dan mijn arm. Hij vertelde me dat hij nu al zo hoog komt - hij wijst zowat ter hoogte van zijn heup... Ik zou het hondenvoer niet willen kopen voor dat beest ! Nu ja, elk zijn meug... Maar voor mij is een  Sint-bernardshond een maat te groot. Bovendien moet je beloop hebben voor zo'n beest. En mijn tuin is maar een tuintje...

Er wandelen ladders voorbij, met een man onder, en mijn parkiet fladdert verschrikt in zijn kooi rond. Dat is hij niet gewoon.

Ik ben al een paar keer buiten gaan zien naar de werkzaamheden, maar alles zit nog in de fase van de voorbereiding. Bij mijn gebuur zijn ze nu grote platen aan het leggen op zijn veranda... Kwestie dat er geen steen naar beneden valt en dwars door de veranda heen zou gaan. Buur heeft geluk dat de steen die een paar weken terug naar beneden kwam, op mijn terras en niet op zijn veranda terecht kwam...

Kortom, de werken zijn nodig !

Ik ga stoppen en wat gaan kijken, we zien dat niet iedere dag...
tot de volgende?

Koetong met maderasaus

Church of the Assumption of Mary in Zottegem, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia) Op de voorgrond zie het standbeeld van Hoorn (Egmont en Hoorn)

Dinsdag laatst mochten wij de beentjes onder tafel steken op de jaarlijkse feestmaaltijd van de kaarters van Okra Mater... Op het menu tomatensoep, witloof in een sneetje gerookte zalm in een jasje van bladerdeeg, koetong met maderasaus en kroketjes, een stuk taart na...

Een echt heerlijk ouderwets Vlaams feestmenu, zo klassiek als maar zijn kan... en alles overgoten met lekkere Okra-wijn...

Wat moet een mens meer hebben? Wel, dat was er ook bij !!! Een gebabbel en gekeuvel en gelach ten allen kante. Ondanks het feit dat het feest op het laatste nippertje moest verhuizen van de Kantschool naar de Drie Sleutels (Zie een der vorige schrijfsels van uwen nederige dienaar), was de stemming opperbest... En weet je wat er gebeurt als het eten voorbij is? Allee, het zijn kaarters ! Kaarten natuurlijk.
Maar voor één keer niet serieus, de wijn en de gezelligheid maakte dat we meer zaten te lachen dan te kaarten. Er werd publiek "gezeurd", en niemand maakte zich boos, het was allemaal een bron van gelach, niet alleen door de kaarters, maar ook door hen die er zaten op te kijken. Ik heb mee gezeurd...

en lawaai gemaakt als ik een ander zag foefelen... En gelachen dat ik bijna de kaarten niet meer zag.

De afspraken voor het Sinterklaasfeest zijn ook al weer gemaakt, hier in Mater voor de Okra, en in Zottegem voor de Academie, want ik moet zien dat de Sint niet op het eigenste moment in Mater èn in Zottegem moet optreden hé...Kortom, het was een goed feest !

Maar vooral het menu deed me dromen... Waarschijnlijk is er in Vlaanderen geen feestmenu zo vaak opgediend als koetong in Maderasaus met kroketjes... Dat was HET feestmenu bij uitstek voor de modale Vlaming van toen. Misschien ook voor de modale Waal, maar in die tijd kende ik geen Walen van dichtbij. Maar ik weet wel dat dit voor ons de obligate feestmaaltijd was, en waar het in mijn thuis stilaan werd vervangen door andere feestmenu's, bleef het blijkbaar nog jaren doorgaan in mijn schoonthuis. Als we daar naar toe gingen dan was het of koetong, of kalkoenrollade... Onze kinderen zaten al voor we vertrokken naar ginder te zagen over het feit dat ze weer koetong of kalkoen zouden moeten eten...

Met andere woorden, koetong was geen feestmenu meer..., maar een gewoon menu geworden. Het ging zo ver, dat onze kinderen dit helemaal niet meer associeerden met feest. Het gevolg is, dat het voor mij nu al heel lang gelden was dat ik koetong in maderasaus had gegeten. Varkenstongetjes met een heerlijke bruine jagerssaus met massa's champignons, dat eten we nog wel eens, maar een koetong is véél te groot voor ons twee, en als de kinderen komen moeten we dat ook al niet maken, want dan vragen ze of we gaan vervallen in de "ziekte" van "moetje" zaliger...  Wellicht was het daardoor dat het nu zo lekker smaakte ? Het was al zo lang geleden...

Ook de omvang van de maaltijd was "ouderwets"... Vroeger waren de maaltijden veel copieuzer dan nu... En bij Okra was het weer zoals in de tijd van toen, waar je de mannen ostentatief hun bovenste broekknoop zag losmaken... Ik vond het heerlijk, en zeker gepast voor Okra, waar de meeste mensen nog het feestmaal uit hun jeugd herinnerden, en even gretig als toen uitgebreid tafelden.

Ach, kijk, ik word oud... Zelfs bij het eten dwaal ik terug naar de tijd van toen. Herinner ik me mijn Plechtige Communie, waar heel de familie bij elkaar zat in de "voorplaats" en "salon", aan een lange tafel, en hoe voor de eerste keer een vreemde regeerde in moeders keuken, een zekere Julma, iets wat ons luidkeels deed zingen ven " Heb je ons Zulma niet gezien?" Gek, dat is ook een naam die ik al jaren niet meer tegenkom.
Op dat feest werden moppen getapt, waarvan ik als kind de helft niet snapte. Wij waren toen nog niet zo "vlug" als de jeugd van nu. Voor ons was alles wat sex benaderde taboe, en "aangebrande" moppen werden nooit in ons bijzijn verteld. Als je nu luistert naar de moppen die een kind van twaalf vertelt, dan worden wij rood in hun plaats.
Wij werden te dom gehouden en nu weten ze te veel, veel te vroeg...

Misschien zijn het al die dingen samen die een mens nostalgisch maken.
We hebben een heel leven vol gestapeld met herinneringen netjes in de ladekasten van onze hersenen gestopt, en bij alles wat er gebeurt, schuift er een of meer laden open, en zie je het verleden terug.
Heel nuttig, want je hebt ervaring zat... Heel ambetant, want je ziet de kinderen en kleinkinderen dan denken: "Opa is blijven hangen in te sixties..."

Maar weet je, ik vind dat niet eens erg...Voor mij zijn al die zaken uit het verleden mijn privé-bibliotheek... en lezen, dat is nog steeds mijn hobby numero Uno !

tot de volgende ?

alternatief ?

English: Leonardo da Vinci in Amboise Русский: Леонардо да Винчи в Амбуазе (Photo credit: Wikipedia)

Ik lees zo net dat in Spanje, de scholen Ubuntu zullen hebben op hun kwampjoeter...
Ik weet niet of ik daar nu gelukkig of ongelukkig om moet zijn... Aan de ene kant gelukkig omdat men door te kiezen voor een gratis systeem, duidelijk ook aan besparingen doet, anderzijds een beetje teleurgesteld omdat men de keuze maar maakt als het alternatief niet meer betaalbaar is voor de staatskas. Precies alsof het de tweede keus is...

Ubuntu is geen tweede keus, het is een andere keus, en bovendien gratis. Punt.

Ik heb trouwens nieuws heet van de naald ! Binnen kort kun je Ubuntu ook installeren op je smartphone, tablet en dergelijke...

En heb je de nieuwe NEX al eens bekeken ? Een smartphone die je kunt inpinnen in je andere toestellen, dus aan je tablet, laptop en/of je PC... en die daardoor niet alleen de allures krijgt van een volwaardige computer, maar het ook is. En niet te vergeten, via een verbinding "in the Clouds" zijn alle toestellen op elkaar afgestemd ! Je moet maar eens Google - n... Je staat verbluft te kijken naar de oceaan van nieuwe mogelijkheden die er komen in de smartphone !

Ach, ik sta iedere dag weer versteld van de enorm snelle ontwikkelingen die we kennen op dit gebied ! Ik schreef nog maar onlangs dat we nog maar een dertig jaar echt bezig zijn op dit gebied. Natuurlijk waren er voorheen ook al wat zaken, maar het systeem Internet, is er minder dan 30 jaar (Apranet niet meegerekend, dat was er ook niet voor de grote massa).

Ik heb naast Facebook ook Google+ op mijn computer geïnstalleerd, en daar ben ik lid van een "kring" die zich bezig houdt met Linux... Dat is uiteraard maar een klein hoekje van het Internet, maar als je daar de ontwikkelingen volgt, dan is het al niet bij te houden. Als je ook eens gaat kijken op de nieuwe hardware, dan gaat het daar even snel.

Ik vraag me af of er mensen zijn die het nog allemaal kunnen volgen.

...Wellicht dank zij hun computer ?

En dan zijn we eigenlijk al weer aan de "uitbreiding van het menselijke kunnen". Mensen die echt hun PC beheersen, en er 100 % mee kunnen werken, die zijn eigenlijk allemaal straffer dan Leonardo Da Vinci... Ook al hebben ze niet zijn ingenieuze kijk op de zaken, ze hebben veel meer knowhow ter beschikking.
Dit doet mij weer eens en nog met meer en meer aandrang, pleiten voor het stimuleren van de creativiteit !

We hebben steeds meer mogelijkheden, en het verschil tussen het hebben van kennis en het doen van nieuwe vindingen, ligt in het feit dat we een creatieve kijk op de zaken moeten hebben. Het is niet meer zo zeer de zaak de mogelijkheden te hebben dan wel het idee te hebben.

Ik heb de indruk dat ons onderwijs meer en meer op drie peilers zou moeten gebaseerd worden:
1) leren hoe je de kennis kunt bijeen garen, en dat gebruiken
2) leren je lichaam te verzorgen via hygiëne EN sport
3) leren creatief te denken, creatief om te gaan met de beschikbare kennis

In dit lijstje kun je rustig zeggen dat 3 hoger is dan twee, en twee hoger dan één. Het voornaamste lijkt me steeds meer het creatieve denken.
Nu is het zo dat het creatieve onderaan staat, waar het in feite dus bovenaan zou moeten staan. Kennis is bereikbaar voor iedereen, het is het gebruiken die belangrijk is, en dan vooral het gebruiken in creatieve oplossingen.

Ik gebruik bewust het woord creatief in zowel het artistieke als het gebruik van dingen. Volgens mij zijn dit evenwaardige zaken, maar ik weet dat de meerderheid dat niet zal aanvaarden. En toch beweer ik dat het even belangrijk is, net omdat het de geest doet werken op een creatieve manier ! En net het creatieve is wat de mens vooruit jaagt op het pad van de ontwikkeling.
Je kunt stellen dat een schilderij niet echt een toonbeeld is van een voortschrijdende ontwikkeling, en je hebt daar gelijk in, maar ik praat over de manier om creatief te denken.
Natuurlijk is het denken over een nieuwe vorm van voortbeweging niet identiek aan het ontwerpen van een nieuw beeldhouwwerk, maar beiden zetten delen van de hersenen aan het werk op een andere, een verfrissende en vooral nieuwe manier van denken.

Ik ben geen professor, dus weet ik niet precies hoe je dat tijdens de opvoeding en tijdens de leertijd kunt bijbrengen, maar er moet een (of meerdere) manier(en) zijn om het creatief zijn aan te leren, te bevorderen.

Misschien kun jij de eerste stap zetten?

tot de volgende ?