vrijdag, juni 15, 2012

De pest

Pelgrim by Breughel, drawing in the Museum Boo...
Pelgrim by Breughel, drawing in the Museum Booymans - van Beuningen, Rotterdam (Photo credit: Wikipedia)
Heer Gowyn keek somber over zijn grondgebied. Hij stond kletsnat in de warme regen hoog op zijn donjon, en dacht na over de laatste gebeurtenissen.
Zonet was men hem komen melden dat er weer een dode was...  De mensen leken te vallen als vliegen. Zo waren ze nog fit en gezond, zo waren ze geveld door koorts, bloeduitstortingen, en hup ... dood.

Het was een dikke week geleden begonnen. Er was jaarmarkt geweest, veel volk en wellicht had een van de anders zo zeldzame bezoekers de ziekte meegebracht.  Ook al was er dan geen een gestorven of ziek geworden... Dat begon pas een paar dagen later.

Hij had er zijn persoonlijke chirurgijn op afgezonden, maar die was twee dagen later ook bezweken. Hij had er de parochiepriesters op af gezonden, missen laten doen, maar toen was een der pastoors voor het altaar neergestort en overleden. Ook de Kerk leek machteloos. Of was God zelf machteloos?

Het ging nu eens allemaal goed. De oogst was goed, er waren veel geboorten, het vee groeide aan, de productie van linnen was goed... en dan kwam die pestilentie.
 Hij dacht na over de voorbije jaren, toen er steeds slecht weer en ijzige koude lange winters kwamen... Honger had hen geteisterd, maar dat was weer voorbij, het weer was weer normaal, en de oogsten waren overvloedig.

Hij had er al van gehoord, naar het scheen waren er hele steden uitgestorven.
Maar niemand had ooit durven denken dat de ziekte hier, helemaal ten uitkante van het rijk, midden de grote bossen ook het slachtoffer zou worden. Ze kregen hier niet zo veel bezoek van vreemden, te ver, te afgelegen. Als ze linnen genoeg hadden, dan trokken zij zelf naar de markt, ze deden dat in groep, en de heer zond een tiental soldaten mee ter bescherming. Alleen, op de laatste jaarmarkt waren er plots enkele vreemden opgedoken, en later weer doorgetrokken. Waren zij de bron van de ziekte? Wellicht wel, maar zij waren niet ziek geweest, noch geworden.

Hoor daar luid de doodsklok weeral... De sombere tonen golfden over het stille land.
Stil, want niemand was te zien of te horen. Het leek wel of het gebied nu al uitgestorven was ! De heer had de mensen verboden weg te trekken. Hij wilde niet dat zij op hun beurt de ziekte zouden verspreiden. En het was hier een stil, gezond gebied, met goed gevoede mensen, het zou wel zo erg niet worden. Maar goed gevoed of niet, de ziekte maaide wild om zich heen.

Hij hoorde iemand naderen, en nog voor deze kon spreken, vroeg hij "Wie is het nu ?"... De schildknaap fluisterde: " De eerwaarde heer deken, heer..."
Gowyn zuchtte...

Dit zou zo kunnen gebeurd zijn in de veertiende eeuw... Jaren van ramp kwamen de een na de ander. We kregen heel slechte jaren, met heel lange en heel koude winters (de kleine ijstijd genoemd), binnen de Kerk kwam onder druk van de Franse Koning de reeks Franse Pausen die zich vestigden te Avignon, en die alle ambten verkochten aan hoge prijzen, zonder in acht neming van de bekwaamheid. Er werden zelfs priesters gewijd van ... 7 jaar oud. De handel in aflaten, en het afkopen van straffen vagevuur vierden hoogtij. De priesters leefden bijna allemaal in zonde, met maîtresses en in weelde, daar het zielenheil alleen kon gered worden door betaling. Pelgrimages werden niet meer echt gedaan, maar men betaalde een vergoeding in de plaats... De mensen hadden geen vertrouwen meer in de kerk, noch in de God die dit toeliet, en er werden steeds nieuwe oproepen gelanceerd voor nieuwe kruistochten, maar de meeste van die oproepen liepen dood ...

En toen kwam de pest !
Hele gebieden werden gehalveerd !
Dat er ook nog in veel gebieden hongersnood en armoede was, speelde het ontstaan en de verspreiding van deze ziekte in de hand. Ook de hygiënische situatie was allesbehalve goed. In de steden was geen riolering, het afval lag midden in de straat en je moest goed uitkijken waar je je voeten zette om nog enigszins proper door de straat te komen...

Toch overleefde de kerk dit alles, wellicht door het feit dat de nood zo verschrikkelijk hoog was, en de mens toch alles op alles zette om een kans te hebben op een beter leven, ook al was dat dan in het hiernamaals...

De pest waarde hier verschrikkelijk lang rond, in verschillende golven.

Het was ook die tijd die bepalend was voor de doorbraak van het Frans in de adellijke kringen. De macht van de Franse koningen was groot, en de Kerk was Frans geworden. De gemeenschappelijke taal voor zaken en onderhandelingen gebeurde dan ook in het Frans. Gek genoeg is dat blijven doorsijpelen tot op de dag van vandaag, waar het Frans nog steeds allures heeft van de chique taal, de taal van de hogere stand. Mochten ze weten waar de oorsprong daarvan ligt, wellicht zouden ze eens nadenken...

Gek eigenlijk als je de gevolgen van bepaalde zaken eens ziet...
Nederland verliest in het voetbal en meteen wordt weer gesproken over de oorlog.
Ook al is dat echt geschiedenis geworden, en leven er echt niet veel meer die de oorlog bewust hebben meegemaakt.

De invloed kan veel langer duren dan we mogelijk achten, zelfs zo lang dat we de link niet meer leggen naar die gebeurtenissen. Wist jij dat de rol van het Frans te danken was aan het misdadige beleid van Filips de Schone en enkele van zijn nazaten die de kerk verplichtten voor Frankrijk te kiezen ?
Toch is het zo...

Mij leert het alvast dat we echt niet zo hecht aan tradities en verworvenheden moeten hechten. Het verleden moet hoogstens dienen om lessen uit te trekken, niet om te blijven hangen in stoffige gebruiken... Weet je hoeveel talen er al verdwenen zijn in de laatste paar eeuwen? En de wereld draait door. Ik hou van mijn Vlaams, maar je moet dat echt niet overdrijven... Misschien verdwijnt dit ooit ook nog wel eens, en de wereld zal ook nog steeds doordraaien...


tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

donderdag, juni 14, 2012

Mater in het nieuws ?

Commentarii de Bello Gallico, an account writt...Commentarii de Bello Gallico, an account written by Julius Caesar about his nine years of war in Gaul. (Photo credit: Wikipedia)



In Canvas, deze morgen een interview over... de school van Mater (Katholiek Basis Onderwijs)... De school is in slechte staat. Plafonds die onderstut zijn, ramen die hoognodig onderhouden moeten worden, plaaster die van de muren brokkelt...
Wij hebben een gek systeem van onderwijs in ons landje... Vrij onderwijs, staatsonderwijs, provinciaal onderwijs en privé-onderwijs, en ik vergeet misschien nog een of meerdere soorten...
Kortom versnippering van de krachten.
En dat komt hoofdzakelijk voort uit het feit dat de staat eigenlijk niet voor allen dezelfde staat is. Voor de katholieken moet het onderwijs katholiek zijn, voor de socialisten en de liberalen mag het niet katholiek zijn, voor de rijken moet het elitair zijn, voor de armen moet het open staan voor iedereen, voor de rijken mag het iets kosten, voor de armeren moet het gratis zijn... en het hokjesdelen is aangevat.
De prijs van het onbegrip.
De prijs van elkaar niet betrouwen, en onderlinge vijandschap.
En dan spreek ik niet van scholen die de naam hebben goede scholen te zijn, en andere die deze naam niet hebben. Of scholen met veel allochtonen en scholen met weinig allochtonen...

Het onderwijs op zich is goed in ons land, beter zelfs dan in veel andere landen, zelfs in landen die heel nabij zijn... Maar het is een heel duur systeem, vooral door de versnippering.
En het moet me van het hart, je krijgt niet het zelfde onderwijs, naargelang het net dat je koos (of dat je ouders voor jou kozen...). Ik ben een geschiedenisfreak, en toen ik op een bepaalde leeftijd plots in het officiële onderwijs terecht kwam, na jaren katholiek onderwijs, bleek de geschiedenis plots anders te zijn... Of althans de achtergrond, de interpretatie en de uitleg er van.

Och, ik ben er al over. In het begin was ik kwaad over die misleiding en vooral over het feit dat ik niet wist wie nu eigenlijk de waarheid vertelde en wie loog. (Ik weet het nog niet, al heb ik wel mijn eigen interpretatie zien groeien, onder invloed van het vele lezen en studeren)

Het komt steeds weer en weer op hetzelfde neer... Kliekjesvorming, hokjesvorming, verdeel en heers.

Ik ben van katholieken huize, en dat sleep je mee in je doen en laten, in je denken, in je zijn. Je mag nog van idee veranderd zijn, die ingebeitelde opvoeding, die wis je niet weg. In tegendeel, het heeft een blijvende en zware invloed op je zijn. Mensen die deze basis kwijt willen, herken je vooral aan het feit dat ze veranderd zijn in vijanden van hun eigen basis. Ze zetten zich heel erg af tegen hun eigen verleden. Je ziet dit ook bij mensen die bijvoorbeeld in Wallonië gaan wonen, en die dan Waal worden. Hun Waal zijn is dan veeleer een anti-Vlaams zijn dan wel een Waals zijn. Wellicht omdat ze inwendig ergens het gevoel hebben dat ze moeten bewijzen dat ze nu echt er bij horen.

Het gevolg is dat er op die manier alleen een diepere kloof ontstaat tussen de "soorten" (?) van mensen in ons apenlandje.
Als je in andere landen gaat kijken, dan heeft het socialisme niets te zien met anti-kerkelijk. Hier wel. En die mening wordt door beide partijen zorgvuldig onderhouden. Ook weer met een verheviging van de stellingname door de overlopers van het ene naar het andere.

Al deze zaken zijn de basis van de versnippering van krachten inzake onderwijs.
In een land met normale mensen, die neutraal staan tegenover de opinie en de overtuiging van anderen, moet dat niet zo zijn. Maar zo'n land moet nog ontdekt worden.

Want wat wij bij ons hebben, dat bestaat in andere landen dan weer op andere vlakken. De mensheid is verdeeld, en het beleid doet er alles aan om die verdeling in stand te houden.

Om nog maar eens over de politiek te praten... Als je volstrekt logisch redeneert, dan zou je een land moeten in handen geven van mensen die bekwaam zijn om de zaken te regelen, te ordenen. Op economie zou je de beste economisten moeten zetten, op rechterlijk vlak de bekwaamste juristen met inzicht in het geheel, en ga zo maar door. Kortom een regering van deskundigen. Maar neen, wij vinden het nodig dat in te vullen met politici, en zo krijg je een econoom die gaat over juridische zaken. Sommige ministers hebben in hun loopbaan wel vijf, zes soorten departementen onder hun bevoegdheid gehad !!!

Dit noemt men dan democratie, maar is dat eigenlijk wel zo ?
De oorsprong van de democratie ligt in Griekenland, waar de vrijen (een minderheid van de bevolking) en alleen de mannen, allemaal mochten stemmen over het beleid. Het idee democratie is dat we allemaal mogen stemmen over het beleid, maar omdat dit nogal onhandig is, doen we dat via afvaardigingen die we verkiezen. Klinkt goed, was ook goed, zolang het systeem niet politiek ziek werd. Want nu stem je wel voor Pier of voor Pol, maar Pier noch Pol hebben iets in de pap te brokkelen... Pol en Pier moeten braafjes doen wat de partij zegt, en de partij, dat is in feite de partijtop, hooguit een drie, vier man...

Dus, daar Pier of Pol, eigenlijk niet kunnen of mogen doen wat zij zelf willen, kunnen en willen ze ook niet doen wat wij als kiezer van hen verwachten... Weg democratie...

Kortom, democratie is eigenlijk in de praktijk niet mogelijk.
Moeten we dan niet logisch worden? In plaats van schijndemocratisch opteren voor de meest bekwamen? En dus voor een beleid van deskundigen ?
Die gaan wellicht ook niet altijd doen wat u, of ik er van verwachten, maar hopelijk wel wat best is voor het land op zich.

Maar ja... we worden al versnipperd en verdeeld van in onze kinderjaren, door het onderwijs dat we krijgen...

Verdeel en heers...
Maar moet dat echt ? Moeten we ons echt laten verdelen? Moeten we echt over ons laten heersen ?
Kunnen we echt niet opteren voor samenwerken ?
Kunnen we echt niet leren ook begrip te hebben voor het idee van de anderen?
Dat divide et impera komt al van de Romeinen, je weet wel veroveraars, bezetters, plunderaars en mensen die hun zienswijze ten allen prijze wilden opdringen aan de anderen. Door macht en ... verdelen...
In die tweeduizend jaar hebben we dat juk nog steeds niet afgeschud
djudedju


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, juni 13, 2012

donder en bliksem

Lightning striking the Eiffel TowerLightning striking the Eiffel Tower (Photo credit: Wikipedia)



Gisteren tot onze verbazing gekeken naar al dat water dat uit de hemel is gevallen. Het heeft hier wel wat gedonderd en gebliksemd, maar dat is ook al wat ik er over kan vertellen. Ja, er viel wat regen... Maar niet met bakken, en zeker geen wolkbreuk. In Zingem zou de bliksem ingeslagen zijn, maar verder... Noppes.

En dan zie je op TV dat enkele kilometers verder er een echte wolkbreuk was, met overstromingen en al wat daar bij hoort.

Ik heb op mijn kwampjoeter een programmaatje dat een icoontje zet op mijn taakbalk, en waar ik mee kan zien of het in de komende paar uur zal regenen. Ik, met een hart als een koekenbrood, tegen Anny: "Mama, binnen één uur en 26 minuten zal het beginnen te regenen!" "'t Is al lang bezig!" was het antwoord.

Kwampjoeters en weer... allemaal onvoorspelbaar.

Voor mijn deur kruipt de maïs weer de grond in. Het was vol moed begonnen aan de groei, maar het weer ziende en de kou voelende, is het nu bezig terug te kruipen onder de warme deken van aarde.

Gek weer, maar wellicht is dat niet zo uitzonderlijk... We hebben nog wel van die wolkbreuken gehad, ooit hier in de streek zelfs met een dode er bij. Maar gek genoeg vergeten we de slechte zomers, en in ons geheugen waren vroeger de zomers nog echte zomers, en de winters nog echte winters. Als je kijkt naar de statistieken van Ukkel, dan zie je dat het weer eigenlijk niet eens zo erg verschilde van wat we nu hebben. Er zijn en waren altijd wel wat uitschieters. En gewoonlijk hadden we toen net zo'n kwakkelweer als nu.

Iets anders dan het weer, is het klimaat... Daar zien we inderdaad een opwarming van de aarde. Een opwarming die onrustwekkend is... Al hadden we al eerder zo'n opwarmingen en ook al enkele afkoelingen in het verleden, ja zelfs in het geschreven verleden. Wat is er dan zo onrustwekkend aan?

Volgens geleerden is het tempo erger, en is de opwarming deze keer niet te wijten aan natuurlijke zaken, maar aan dingen die wij als mens zelf veroorzaken. En waar de natuurlijke dingen zichzelf herstellen, lijkt het er op dat wat wij aan het verprutsen zijn, niet zo makkelijk te keren... Vooral omdat we, als mens, de stomme overtuiging hebben dat het wel niet zal liggen aan dat kleine beetje dat we zelf bijdragen... Maar het zijn net al die kleine beetjes samen die de boel om zeep aan het helpen zijn. Geleerden spreken dat we wellicht heel dicht bij het kantelmoment zijn, het moment van onmogelijk terugkeren, onmogelijk herstellen, kortom, het moment waarop de aarde kapot gaat.
Kapot gaan in de zin, dat wellicht een heel groot gedeelte van alle leven op aarde zal verdwijnen. Maar zelfs dat is niet een nieuw fenomeen. We kenden reeds heel wat van die momenten in de geschiedenis van de aarde, en vijf keer zelfs heel, heel erge situaties, waarbij zelfs een keer ongeveer 95 % van alle leven op aarde verdween, kapot ging...

Ieder groot afsterven werd gevolgd door een explosie van leven, maar iedere keer andere vormen van leven. Om het anders te stellen, het is heel goed mogelijk dat wij zelf de oorzaak zijn van het verdwijnen van onze eigen soort. Dat zal wellicht ook nu niet het einde zijn van het leven op aarde, maar wellicht het begin van weer een totaal ander leven...

Ik vind dat geen troost. Ik vind dat we als mens nog niet aan het eind zijn van wat we zouden kunnen worden... Ik vind dat we nog een lange weg hebben te gaan, dat we nog de tijd zouden moeten krijgen om ons te zien ontwikkelen tot wat we "de mens" noemen. Want we weten blijkbaar perfect hoe de mens er eigenlijk zou moeten uitzien, hoe de mens eigenlijk zou moeten zijn. Als we lezen van een verschrikkelijke moordpartij, dan zeggen we dat is niet menselijk...terwijl alleen de mens dergelijke daden stelt...
We weten het dus wel... maar we doen het niet!
Want het zal toch niet aan dat kleine dingetje liggen... Het zal niet dat stukje plastic zijn die ik wegwerp, die het einde zal betekenen van weer een diersoort... Het zal dat beetje vezelplaat niet zijn dat ik verbrand die net de vervuiling te erg zal maken, het zal net...
Wij hebben het nooit gedaan, het zijn altijd de anderen.
En toch weten we hoe we eigenlijk zouden moeten zijn...

Ik weet niet of we nog de kans hebben, maar lijkt het jou niet de moeite om althans te proberen er iets aan te doen?
Lijkt het u niet de moeite dat je kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen ook nog een leven hebben?
Of is het "achter jou mag de zondvloed komen"?

Ik denk dat we bewuster moeten leven, omwille van het leven. Het leven van ons, van wij zelf, maar vooral van hen die nog na ons komen...of zouden kunnen komen...

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

dinsdag, juni 12, 2012

SF

Grainy B&W image of supposed UFO, Passoria, Ne...Grainy B&W image of supposed UFO, Passoria, New Jersey Edited version of Image:PurportedUFO NewJersey 1952 07 31.gif. By Bach01. (Photo credit: Wikipedia)

Heel langzaam vorderde de rups over de stengel, op zijn weg naar de top: het blad.
Zou daar, uit dat lelijke beest, ook een vlinder te voorschijn komen?

De astronaut was al een beetje over zijn eerste verrassing heen van een wereld met groen en met leven heen. Hij kuierde langs en door  de van plantenleven bruisende velden heen, en stopte slechts om leven te bekijken... zoals deze rups.

Gek, vlinders had hij nog niet gezien.
Eigenlijk geen ander leven dan deze soort rupsen. Hij keek bedachtzaam om zich heen. Geen kevers, geen vliegen, geen vlinders, geen motten, geen konijnen of honden, geen... alleen rupsen, in velerlei kleuren en vormen. En groen, enorm veel groen, enorm veel plantensoorten... Maar geen bloemen, geen vlinders.

Misschien was er nachtelijk leven, maar dat hadden zijn toestellen dan nog niet kunnen ontdekken laat staan registreren. Ook geen poppen van rupsen. Het leek er op dat de rupsen hier het eindstadium waren in het bestaan van deze beesten.
Bedachtzaam ging hij op zijn knieën zitten om het beestje eens beter te bekijken. De rups had nu het blad bereikt, en net zoals zijn gelijke op de aarde, begon hij het blad aan te vreten. Het ging vlug, en je zag de rups dikker en dikker worden, naargelang het blad kleiner en kleiner werd.

Toen de astronaut dacht dat de rups uit zijn vel zou barsten, hield het beestje op met eten en bleef doodstil, verstijfd zitten. Na een kwartier was de astronaut het moe, en zetten een camera bij de plant, die om het kwartier een foto nam, en die bij beweging enkele beelden na elkaar zou nemen.

s' Anderendaags was de camera en de rups verdwenen.

Op de plant zat nu niet één rups, maar tientallen rupsen, in allerlei kleuren en modellen. De man zocht de bodem af naar sporen van de cameradief, maar kon niets vaststellen.

Geen probleem, met de camera die ingebouwd zat in zijn ruimteschip kon hij de lenzen zo instellen dat hij als het ware vlak bij de plant stond. Hij observeerde de talrijke rupsen, en stelde vast dat nu en dan er blijkbaar eentje "te vol" zat, en verstijfde tot een roerloos wezen. Hij bleef nu binnen in zijn ruimteschip en bleef de camera op dit beeld vasthouden. 's Nachts liet hij een licht schijnen op de plant, en bleef de zaak in de gaten houden. Tot zijn verbijstering verdwenen de rupsen plots, na een hele tijd van schijndood zijn. Plop en weg !

Hij regelde de camera zodat hij heel snel beeld na beeld opnam, en toen er opnieuw een rups verdween, draaide hij de beelden terug, om het dan langzaam beeld voor beeld te bekijken. Maar ondanks de het versnelde filmen, stelde hij alleen het verdwijnen vast...

Hij begon de zaak op alle soorten van manieren te filmen, met infraroodlicht, ultraviolet licht, röntgen, en alle denkbaren soorten licht, en alle soorten energie die hij ter beschikking had.

Plots zag hij het verdwijnen gebeuren ! Met licht op een heel hoge frequentie, heel dicht tegen microgolven, zag hij dat het beest eigenlijk niet verdween, maar gewoon, net als op de aarde, veranderde in een vliegend wezen, maar een wezen die voor de mens niet zichtbaar was...

Hij was verbluft... Hij zag dat er ontelbare van die beestjes rondvlogen... En bij iets langer nadenken, bekeek hij de ruimte waarin hij zat, binnen in het ruimteschip... Alles leek te leven, te vibreren, en de ruimte leek wel vol met het onzichtbare leven. Hij zwaaide met zijn hand door een zwerm van die beestjes, maar ze vlogen gewoon door zijn hand heen.

Wat moest hij doen ? Hij kon toch niet met dit vreemde leven aan boord terug naar de aarde ? Hoe kon hij zijn schip vrij krijgen van die beesten ? Het was toen hij zijn handen op het klavier van zijn computer zette, dat hij plots zag dat er gaten in zijn vingers zaten... Nader onderzoek leerde hem dat ze bezig waren hem levend op te vreten. Maar hoe kon het dat hij niets voelde? Dat hij normaal bleef functioneren?

Twee dagen later vertrok het ruimteschip terug naar de aarde...
Zo op het eerste zicht was er niemand aan boord...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

sigaretje

Cigarette smokingCigarette smoking (Photo credit: Wikipedia)




In ons buurland Nederland heeft een agent een man manu militari het roken verboden op een pontje... gevolg: een gebroken arm.

Kijk, ik ben geen roker (meer), en ik vind dat roken stinkt, dat het ongezond is en noem maar op, maar ik heb compassie met wat men nu de stoeprokers is gaan noemen.
In Oudenaarde komt er een nieuwe wetgeving op terrasjes aan de herbergen, om de rokers uit de regen te zetten.
En je kunt een herberg tegenwoordig herkennen aan de vele sigarettestompjes op de stoep.

Het zal wel juist zijn dat passief roken ook ongezond is, maar wie ben ik om een ander het recht op een sigaret te ontzeggen? Ik ben er voorstander van dat roken niet meer mag in een restaurant, omdat de rook inderdaad je smaak aantast en het eten van de anderen bederft, maar waarom kan men in een herberg geen aparte plaats hebben voor rokers ? Waarom moet dat in de buitenlucht? En wat is het verband met de buitenlucht op de perrons in het station. Daar sta je ook in de buitenlucht, en toch mag roken er niet.

Het enige positieve is dat het roken daadwerkelijk is verminderd. Voor de rest vind ik het een soort discriminatie... Het " Alleen vir blankes" is vervangen door "Alleen voor niet-rokers".

Als iemand verslaaft is aan alcohol, aan drugs, dan schiet een heel apparaat in gang om de sukkel te helpen, betalen wij met zijn allen voor zijn revalidatie en zijn behandeling. Voor de roker? Die stampen we buiten.

Nog eens, ik ben tegen roken, maar ik heb compassie met die mensen die wel roken en die nu de uitgestotene wordt van deze maatschappij.

Ik weet dat het afleren van roken niet zo simpel is. Ik deed het in de tijd dat stoppen nog geen mode was en dat de slogan "Het is geen man die niet roken kan" nog volop geldig was. Ik kreeg dus geen steun van de "massa", in tegendeel, men hield me sigaretten onder de neus, blies de rook mijn richting uit. Ik had een open pakje sigaretten bij me, om de tergende vraag "Een sigaretje ?" te vermijden en af te straffen met "Moet je er eentje van mij ?"...
Ik ben twee keer gestopt... De eerste keer, na meer dan twee jaar zonder tabak, stomweg toch eens één sigaretje... en ik was weer vertrokken, en rookte nog meer dan voorheen. Het leek wel of mijn lichaam de schade wilde inhalen. Nu durf ik gewoonweg geen sigaret meer "proberen", ik ben veel te bang dat ik weer op één, twee, drie verslaafd zou zijn, en weer die zware strijd zou moeten leveren. Stoppen met roken is niet moeilijk: gewoon nee zeggen... maar dat nee kan zo verdomd zwaar zijn !
Nee, ik vind dat we de roker moeten helpen ! Waarom zou een andere verslaafde wel recht hebben op ons begrip en op onze hulp, en een roker niet?
Laten we maar verder streven naar een "rook-vrije" gemeenschap, maar laat ons dat dan doen op een menselijke manier.

Ik heb een hekel aan al die lelijke terrasjes op onze mooie markt, en ik heb het gevoel dat we daarmee eigenlijk het roken bestendigen in plaats van langzaam uit te bannen, en dat ook nog doen op een lelijke manier. Bovendien is het een dwaze manier van werken. Je ziet op die terrasjes niet alleen de roker zitten, nee, het gezelschap dat ook maar één roker bij zich heeft, gaat met de roker in de rook zitten. Dat is niet de bedoeling van de wetgever. De wetgever wil net het passief roken bannen.

Het enige wat men kan doen is de roker daadwerkelijk gaan behandelen als een verslaafde, hulp bieden en het roken zo moeilijk mogelijk maken. Dat is de enige consequente houding. Wat we nu doen is eigenlijk noch mossel noch vis.

Ik meen dan ook dat dit onze houding moet zijn. We moeten het roken ontraden, we moeten het roken duur maken, maar het niet laten evolueren naar een clandestiene markt. En vooral: we moeten de rokers behandelen en steunen in hun rookvrij worden.

Ik zal nog steeds medelijden hebben met de roker, ik zal nog steeds medelijden hebben met de stoeproker, die verkleumd aan zijn sigaretje staat te lurken, maar ik kan hem of haar dan op zijn minst een alternatief bieden, hulp bieden in de strijd tegen deze verslaving.

Het is niet gemakkelijk, en we moeten de roker niet straffen, maar helpen om het roken af te leren.
Als je een roker in je gezelschap hebt, dan moet je niet bij hem of haar op het terrasje gaan zitten, of op de stoep gaan staan, nee, dan moet je haar of hem uitnodigen in de herberg, om samen rookvrij te zijn. Dat is opbouwend werken. Dat is discriminatie positief ombouwen.

Dat is de roker helpen, om zich bewust te worden, om te vechten tegen die verslaving.

En... mag ik een oproep doen aan alle ouders, om ook binnen in huis niet te roken, om hun kinderen niet passief mee te laten roken? Ik heb een zoon verloren, die had asthma, en mijn roken zal hem zeker niet hebben geholpen. Zijn dood zal misschien niet aan mijn roken te danken zijn (ik was al jaren voordien met roken gestopt, hoofdzakelijk omdat hij er last van had), maar toch heb ik nog steeds spijt dat ik hem misschien toch iets slechts heb meegegeven...
Doe het dus niet, belast je zelf niet met het idee dat je iemand kwaad hebt gedaan!

tot de volgende ???

Enhanced by Zemanta

maandag, juni 11, 2012

wonderlijk

HuisjesslakHuisjesslak (Photo credit: Wikipedia) (Het was niet zo'n slak, maar zo eentje met van die strepen op !)


Hier voor mijn raam staat een lantarenpaal, een mooie, moderne paal, in metaal met een soort plastic overtrokken. Op die paal, op zo'n 5 meter hoogte zit een slak, een huisjesslak, je weet wel zo'n gestreept exemplaar die uw groenten en bloemen ook wel lust.
Wat doet zo'n beest op die paal ?

Twee slakken zaten gemoedelijk te keuvelen en hun spermapakketjes uit te wisselen (slakken zijn hermafrodiet), aan de voet van mijn paal. Plots daagde de ene slak de andere uit: "je durft niet omhoog te kruipen langs deze paal! " De slak liet niet op zijn kap zitten en gaf weerwerk, dat hij wel durfde, dat hij geen hoogtevrees had, dat het integendeel hij was die wellicht niet durfde... enfin, je weet hoe dat gaat: er kwam een fikse ruzie van, en bij slakken kan dat lang duren, ze doen immers alles veel langzamer dan wij...
Maar na enkele uren begon de uitgedaagde, moegetergd, aan de lange klim.
En de eerste meters die gingen vlot, de slak keek niet naar beneden, maar hield zijn ogen op steeltjes netjes gericht op de top van de paal. Toen het donker werd klom hij steevast door naar het felle licht daar boven.

Maar je weet hoe dat gaat, als je niet naar beneden moogt kijken, dan net wordt de bekoring te groot, en ja hoor, de slak waagde het één van zijn ogen, dat op het rechtse steeltje, even te draaien en de dieperik in te kijken...

Ik heb het al verteld, het beestje zit op zo'n vijf meter hoogte ! Voor een slak is dat kolossaal ! Als wij vijf meter hoog staan op een smalle balk, dan zijn wij al bibberachtig, en dat is hooguit zo'n twee en een halve keer onze eigen hoogte... Voor die slak van hooguit twee centimeter voor de berekening van zijn kadastraal inkomen, is dat zo'n honderd keer zijn eigen lengte... Net alsof wij op 200 meter hoogte staan op die balk... Ik durf er zelfs niet op te denken. Toen ik over laatst op de Wilhelminatoren in Vaals stond, op de hoogste vloer, een vloer waar je los door kunt kijken, dan hield ik mij vast aan de reling, en schuifelde weer achteruit tot waar de bodem er wat solieder uit zag... en al ben je dan op zo'n 350 meter hoogte, die toren is amper zo'n 35 meter hoog...

Die slak versteende van schrik, het beestje durfde amper adem te halen, en kroop in zijn huisje om niets meer te zien, niets meer te horen... Catatonisch noemen ze dat. Niet meer durven bewegen, stijf van de schrik, panisch hard gesteven.

Het beestje hangt daar nu al drie dagen...
Gelukkig regent het nu en dan, zodat het slijm waarmee hij zich vastlijmde aan de paal, niet helemaal uitdroogt, en het beestje niet valt door het verbrokkelen van zijn slijmlijm...

Beneden zit de andere slak, te turen naar boven...
Straks bevalt hij/zij van de kleine slakjes, vruchten van hun laatste ontmoeting... " Je gaat niet helemaal verloren, beste vriend!" fluistert hij zacht voor zich uit... "Ik zal je kroost vertellen van de heldendaad die jij verrichtte ..."

Slecht nieuws, ik zag een lijster al een paar keer rond de paal zwenken...

Ach, natuurlijk fantaseer ik er maar op los, maar doe jij dat niet als je zo'n slak, vijf meter hoog ziet zitten op een elektriciteitspaal ?  Ik wel... Het doet me denken aan wat een slak wel denkt om daar op te kruipen... Misschien niets, misschien gewoon verloren gelopen?

Maar geef toe, het is veel leuker het als een grandioos dwaas slakkenavontuur te zien... Daar kun je bij glimlachen en fantasie, dat is wat het leven kruidig maakt !

Och ja, ik ben zo laat omdat we boodschappen zijn gaan doen naar Auchan... Zodat we alles in huis hebben tegen dat Anny in het hospitaal ligt, en tegen dat ze terug komt en nog geen boodschappen kan doen...
Vooruitziend...

djudedju


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, juni 09, 2012

Extremisme

English: "The Crusader", etching by ...English: "The Crusader", etching by Theodore Schaepkens !1810-1883) ; private collection (Photo credit: Wikipedia)
 (Ik nam dit beeld van een Kruisvaarder opzettelijk om duidelijk te stellen dat extremisme van alle kanten komt/kwam...)





Ik heb er een gloeiende hekel aan. Ik krijg de rietepetiet van extremisten. Kortom ik zou er extremist van worden.

Deze gekke zin benadert - helaas- de werkelijkheid in deze wereld.

Extremisme lokt extremisme uit. En eigenlijk kan het bijna niet anders. Of je plooit of je pleegt verzet tegen extremisme. En extremisme heeft iets van fanatisme en fatalisme. Ze zijn bereid zichzelf te offeren voor wat zij zien als de goede, de heilige zaak. Heilige zaak, want nogal dikwijls wordt een of andere godsdienst misbruikt om het extremisme een ruggengraat te geven.

Schakel je een extremist uit, dan wordt hij of zij verheven tot martelaar, en is zelfs dood een bron van nieuw fanatisme en extremisme.

Kortom, extremisme is niet zo makkelijk te bestrijden.
Neem nu in ons eigen landje, die Sharia4Belgium... De leider van deze extremisten predikt haat en geweld, maar je kunt hem niet zo maar uitschakelen, omdat uitschakelen meteen vertaald wordt als een aanval op de godsdienst die zij misbruiken als vlag voor hun extremisme.

En iemand uitschakelen in een godsdienst, dat is er een martelaar van maken, een held, een vedette. Kortom, het uitschakelen is eerder voeding geven aan het extremisme dan wel het uitroeien er van.

Ik heb geen antwoord, maar men moet ten allen prijze verhinderen dat deze man een slachtofferrol kan aannemen. Zijn uitschakeling moet op zo'n manier gebeuren dat hij geen slachtoffer is. En dat is lang niet makkelijk, omdat zij uiteindelijk voor een stuk zelf deze "spelregel" bepalen.

Je kunt ook niet stellen dat men dan maar de ganse groep in een keer moet verwijderen, want je weet niet wie en hoever de sympathie reikt van zoiets, en of je daardoor niet een nieuwe beweging veroorzaakt.

Mij lijkt het dat men de man en zijn mede-leiders monddood moet pogen te maken, zonder hen als persoon aan te tasten. Zodat het idee slachtoffer, martelaar zo miniem mogelijk blijft.
Of je moet heel drastisch te werk gaan, en iedere verdachte uit het land verwijderen. Maar je kunt niet waarborgen dat de verdenking steeds gefundeerd is, en evenmin dat je ze allemaal kent en weet te pakken te nemen. Kortom, het is een heel moeilijke strijd.
In ieder geval mogen we ons niet laten verleiden tot eenzelfde soort extremisme, en bijvoorbeeld de Islam en al zijn aanhangers als misdadigers gaan beschouwen.
We zien momenteel te vaak deze houding groeien. Vergeten we niet dat dit extremisme eigenlijk heel weinig met de Islam heeft te maken. We kunnen dergelijk extremisme dan ook terugvinden in zowat alle godsdiensten ter wereld, want zoals hierboven reeds vermeld, godsdienst (of de vervanger er van, een leer zoals Marxisme, Communisme zien en zagen we ook al) is veelal de dekmantel, de "verrechtvaardiging"...  Waar het in se gewoon een oorlog is, en uiteindelijk een poging om een zekere macht te bereiken. Macht is uiteindelijk altijd het ultieme doel.

( Ik las ergens dat het Jaïnisme de enige godsdienst is die nog nooit werd gebruikt als "vlag" voor extremisme, toch niet inzake gewelddadigheid... Maar Ghandi werd toch maar vermoord, ook al predikte hij als Jaïnist geweldloosheid)

Uiteindelijk komen wij dus steeds maar weer terug op "Macht"... Overheersing, boven de anderen staan, overwicht hebben, kortom macht hebben.
Je mag gelijk welke godsdienst bekijken, geen een predikt de persoonlijke macht, en toch wordt bijna iedere filosofie, iedere godsdienst misbruikt om tot macht te komen?   Het is dus niet de filosofie of de godsdienst die de reden is, maar de mens en zijn drang naar macht.

Wellicht is het deze enorme drang naar macht, die van de mens net de mens heeft gemaakt. Wellicht is dat de bron van alle uitvindingen, alle vooruitgang, maar helaas ook van elke terugval en alle leed. Zonder die drang naar macht zouden we wellicht nog van tak naar tak zwieren met onze neven de apen... Helaas kunnen we blijkbaar de nefaste kenmerken van de machtsdrang niet uitschakelen en alleen de positieve kant er van behouden... Het mensDOM... en het dierenrijk.
djudedju


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta