over de grenzen van de dood ?

Image via WikipediaIk las zo net een blog van een collega blogger, een man die alle heil ziet en vindt in een heel streng en naar mijn gevoel heel eng geloof... Eng, in die zin dat geen redding mogelijk is, dan net door dàt geloof...

Ik weet niet of er na dit leven iets is, ik hoop van wel, maar ik lig er niet echt van wakker.
Maar ik heb vooral moeite met zijn invulling van het begrip God, zijn alles omvattende liefde begrenzen met dit geloof of je valt uit de boot, lijkt mij wat in tegenspraak met die allesomvattende liefde die men predikt.

Ach, ik zal wel een ketter zijn, en wellicht landde ik enkele eeuwen terug zeker op de brandstapel, maar hoewel wij het bestaan van een God niet rationeel kunnen omschrijven, kunnen we het tegendeel evenmin. Ik ben vooral gelovig omdat ik het veel aannemelijker vind dat er iets moet zijn dat het ganse ontstaan van het immense heelal en vooral van het leven moet in gang zetten... Wetenschappelijke onderzoeken slagen er wel in om de bouwstenen van het leven te "doen ontstaan" onder labo condities, maar daarin het leven te wekken, dat lukt net niet.
Het leven doen ontstaan lijkt dus helemaal niet zo makkelijk, en het lijkt bijna onmogelijk dat het spontaan is geschied. Maar zelfs al zouden de geleerde bollen er binnen enige tijd toch in slagen om dat leven te doen "spontaan" ontstaan, dan nog lijkt het me dat het "toeval" dat al die condities op het zelfde moment op de zelfde plaats gebeuren in de natuur... Het lijkt me kortom te onwaarschijnlijk om zomaar te gebeuren...

Ook de evolutie van het leven lijkt me niet zo simpel... Het eerste leven zal wellicht een eencellig iets zijn... Maar de meeste levensvormen die wij kennen (die eencelligen zien we niet eens, of je moet speciale apparaten hebben) bestaan uit massa's cellen, die elk op hun plaats een specialisatie hebben, en de een is lever, de ander hart... En toch is het prille begin van dit zoogdier gewoon de samensmelting van twee cellen.

Het lijkt me net allemaal te complex om vanzelf te ontstaan.
En van mij mag men nu al in staat zijn om van stamcellen of lever te maken of hartspier, dan is dat voor mij een bewijs dat je die stamcellen moet "richten"... Een of ander iets geeft het bevel dat die cel lever wordt, en die ander hersenen...

Kortom, ik geloof niet in spontaan, in van zelf... het lijkt me allemaal veel te complex.
En hoe meer we ontrafelen van het leven, hoe meer er te ontrafelen valt.
Nu is men er wiskundig bijna zeker van dat onze wereld, of liever ons wereldbeeld, in meerdere versies bestaat. Kortom er loopt hier ergens in de wereld achter, voor of naast, boven of onder de onze nog een Toon rond, of misschien is hij daar al lang dood en begraven.
Het licht is jaren de ultieme snelheid geweest, rapper kan niet... Tot men onlangs ontdekte dat de neutrino's nog een heleboel sneller gaan dan het licht.
Kortom, hoe meer we weten... hoe minder we weten, of liever hoe meer vragen er rijzen.

Net dat is voor mij de reden waarom ik een God veronderstel. God is immers het antwoord op al die vragen. Misschien is dat een gemakkelijkheidsoplossing, maar het biedt mij in ieder geval een plausibel antwoord. In de vorm waarin ik dat schrijf, zal de lezer voelen dat dit geen echte zekerheid is... Het is echter een antwoord, waar er anders nog geen is, en waar er wellicht ook nooit een antwoord zal zijn. Ik zie het immers niet gebeuren dat de mens ooit de volledige wijsheid en volledige kennis zal bezitten.

Met andere woorden, ik zit op een bepaalde manier veilig met mijn idee dat er een God, een begin van alles, een richtgever moet zijn. In ieder geval veilig voor mijn manier van denken. Dat mijn vriend anders denkt is zijn goed recht, dat een ander helemaal anders denkt is dan weer zijn recht. Ik heb daar geen problemen mee. Wel heb ik problemen met mensen die menen dat ze mij of een ander moeten pogen te overtuigen dat zij het enige juiste antwoord hebben. En vooral dat zij dan ook de enige weg bieden naar de uiteindelijke bestemming. Ik ken dergelijke mensen in enkele divers "geloven, maar ook mensen die je net willen overtuigen van het niet-bestaan van een God, en die net als die gelovige predikanten alles uit de kast halen om je te overtuigen...

Weet je, ik heb MIJN antwoord gevonden. Dat hoeft jouw antwoord niet te zijn.
Ik geloof niet in jouw God of in jouw Niets, ik geloof in mijn invulling van de voor mij zo belangrijke vraag. Punt. Mijn God is geen Liefde, mijn God is Leven en hopelijk ook na de dood, maar is dat niet zo, dan is daar ook niets om bang voor te zijn, want het is dan ook net niets...

Ik geloof ook niet dat geloof noodzakelijk in gemeenschap moet gebeuren. Ik geloof wel dat er nu en dan mensen zijn geweest die "bevlogen" waren van een spirituele ervaring, en die de mens heel wat wijsheid hebben gebracht, elk op zijn of haar manier. Wijsheid in die zin dat ze ons leerden te leven op een goede manier om tot een goed werkende samenleving te komen. Ieder van hen kan ik niet anders dan een grote waarde toekennen, maar ik betreur het enorm dat de volgelingen dan onder elkaar ruzie liggen te maken in plaats van naar de geest, het onderliggende te leven...

Weet je, hoe ouder ik word, hoe minder ik oordeel... Hoe meer ik weet, hoe minder ik me bekwaam voel te oordelen.
Ik denk dat de meeste mensen nog niet tot die geestelijke egalisering zijn gekomen, tot die wijsheid dat ze niet het recht hebben over anderen te oordelen... Om het eens te zeggen met een woord dat is toegeschreven aan een van die schitterend wijze mensen: Ze zien de splinter in het oog van de ander, maar niet de balk in hun eigen oog

tot de volgende ? Het prentje: de troon van God, door Durer... heeft geen gezicht... Daar kan ik me in inleven...

echtscheiding

Image via WikipediaIk heb het hier al enkele keren gehad over de vele echtscheidingen bij jongere (dan ik) mensen...
Ik heb geprobeerd een logische verklaring te vinden, en botste daarbij op het feit dat wij indertijd met niets vertrokken en alles moesten opbouwen van niets tot iets. Nestbouw zou je het kunnen noemen. Ook het feit dat er veel meer "bekoringen" zijn, want op ieder werk werken er tegenwoordig de beide seksen door elkaar, en om een oud spreekwoord aan te halen: "je moet de kat niet bij de melk zetten"
Maar nu las ik onlangs een voor mij totaal nieuwe bijkomende uitleg...

Het schijnt bewezen dat "de pil" een negatief effect heeft op het seksleven van de vrouw, die door de werking op de hormonen-huishouding van haar lichaam, haar partner niet meer ziet als ideaal, maar veeleer zoekt naar een ander ideaal. Het schijnt zo te zijn dat "de vrouw" eigenlijk hormonaal zoekt naar een partner, en bij vrouwen die de pil nemen, zou dat beeld er anders gaan uit zien, waardoor de vrouw eerder geneigd is daadwerkelijk naar die andere partner te zoeken.

Niemand kan ontkennen, dat de seks, de fysieke aantrekkingskracht door de hormonen wordt beïnvloed. En veelal is de fysieke aantrekkingskracht de eerste aanzet tot een relatie, tot het vormen van een paar. De Liefde (met hoofdletter) vertrekt dus veelal vanuit een zuiver fysiek gegeven. Je zou dus kunnen stellen dat de basis, het grondvest, van de Liefde begint met het fysieke. In de Liefde overstijg je later dat fysieke en vervang je het niet, maar vul je het aan met een heleboel heerlijke dingen, die van het leven binnen het huwelijk (of de samenlevingsvorm) een heerlijk bestaan kunnen maken, waarbij je veel meer op elkaar steunt dan alleen op dat fysieke. (Ik wens het je in ieder geval ook zo toe!)

Ik kan me indenken, dat als de hormonenhuishouding plots op de helling gezet wordt, en je als het ware het grondvest van onder dat huwelijks-gebouw uit haalt, het risico op instorten wel heel wat groter wordt.

Weet je, ergens ben ik een beetje blij met deze aanvulling van uit de wetenschappelijke hoek... Het herstelt een beetje mijn kijk op de jongere mensen. Het geeft een antwoord die niets te maken heeft met karakter, inzet, volharding, samenleven door samen te groeien... Het is een element die ergens van buitenaf komt, en niet van de mens als dusdanig.

Van buitenaf? Niet helemaal... Want het nemen van die pil is uiteraard een keuze. Niemand is verplicht de pil te nemen. Maar we leven in een maatschappij waar gezinsplanning normaal is, en de pil is het makkelijkste middel om aan die gezinsplanning te doen.

Maar als we het voorgaande lezen, is de pil dan daadwerkelijk wel de gemakkelijkste optie ? Ik heb er grote twijfels aan. Geen enkel jong paar sluit een samenlevingsakkoord (huwelijk of een andere vorm) af, met de bedoeling daar na enkele jaren weer een einde aan te maken. Ieder paar gaat die verbinding aan omdat ze overtuigd zijn nu eindelijk de ideale partner te hebben... waarmee ze een heel bestaan kunnen uitbouwen en door leven.
Maar als die pil nu daadwerkelijk van uit je lichaam die keuze beïnvloedt, dan is die verbintenis plots aangevallen van uit je eigen ikje. Veel jonge meisjes nemen nu de pil al, gewoon als voorzorg, niet wetende dat ze daardoor een andere partner kiezen dan ze zelf zouden doen zonder die pil. En wie er later aan begint, zit plots met een man die niet meer voldoet aan de zuiver lichamelijke vraag...

Zoals zo dikwijls lijkt het dat al die uitvindingen effecten hebben die we niet hebben verwacht, niet hebben ingecalculeerd...

Het lijkt me dan ook dat we met de pil niet het ultieme antwoord hebben op de gezinsplanning...

Het leven is veelal schijnbaar veel makkelijker dan vroeger, maar hier en daar zitten er angels in onverwachte hoeken.
Mens zijn is niet makkelijk

tot de volgende ?

Klaasje bis

Image via WikipediaDeze namiddag ben ik Sinterklaas voor Okra Mater... Weet je wat, ik ga hetzelfde mopje uit proberen op deze volwassenen... Met dat verschil, als ze niet lachen weet ik niet of ze het niet snappen, of dat het komt omdat het zo'n ouwe mop is... Maar toch maar eens proberen...
Mocht er iemand zijn die een grandioos idee heeft voor mijn optreden(s) voor volgende jaren, dat hij of zij dan spreke...

En dan? Zo vlug mogelijk naar de kapper om dat kriebelende haar in te laten korten... Mijn offerande aan de goede Sint...

Maar ik ga niet klagen, ik doe het veel te graag... Deze namiddag echter met veel lastiger, maar veel mooier kledij dan in Zottegem. Vandaag draag ik immers echte kleren uit de kerk... Heel mooie kazuifel, maar dat ding weegt tonnen (min of meer, Eerwaarde Vader). En dan is het dus weer gedaan voor een jaartje... Als we er dan nog zijn, want een mens weet nooit wat er gebeurt hé?

En net vandaag krijgt ons landje een nieuwe regering, maar of dat nu een geschenk is ? In ieder geval lijkt daarmee  de wrede hand van Europa tijdelijk geweerd, en dat is ook al iets waard. Eén ding heeft de nieuwe regering voor op andere: de Vlamingen zullen zich veel ongelukkiger voelen over het slechte Nederlands van Di Rupo, dan over alles wat de bietekwieten ons opleggen. Persoonlijk erger ik me maar aan één ding als Di Rupo Vlaams spreekt... Als er een West Vlaming of een Limburger zijn taal spreekt op het scherm, dan zie je daar onmiddellijk Nederlandse teksten ter verduidelijking, alhoewel die mensen véél verstaanbaarderderder zijn ...
Ik denk dan ook dat ik zal overschakelen naar de speciale bladzijde voor de hardhorigen, in de hoop dat dit met onderschriften is, en niet met gebarentaal. (Want dat is voor mij nog onbegrijpelijker dan Di Rupo !)

Ik ga niet zeveren over het nieuwe regeringsakkoord, er zitten heel wat dingen in waar ik doodongelukkig over ben, maar ik heb de indruk dat er eigenlijk geen enkele partij of stand helemaal gelukkig is... Het lijkt dan ook een echt compromis te zijn, waarbij niemand echt tevreden is. Natuurlijk gaat iedereen pogen om er nog wat punten of komma's aan te wijzigen door druk uit te oefenen, maar het zal hoe dan ook een mottig akkoord blijven, mottig omdat het een besparingsakkoord is.
Persoonlijk vind ik dan wel dat de zwaksten het makkelijkst te plukken zijn, maar dat lijkt dan ook wel het eeuwige lot van de zwaksten te zijn. Laat ons dus maar als zwaksten "goe" van ons oren maken, om toch nog een beetje de zaak te verschuiven naar een eerlijker verdeling...Maar heel veel zal daar wellicht niet in zitten. Besparen is hoe dan ook voor niemand plezant. Maar misschien de scherpste kantjes er af krijgen, dan voelt dat al helemaal anders aan. Het grote probleem is dat de Europese stok steeds achter de deur blijft staan.

Dat van de beurs, weet je, daar til ik minder aan, in die zin, dat ik vaststelde dat Nederland niet in die rating zit van Standard and Poors... Bij nazicht blijkt dat Nederland niet betaalt om die rating te krijgen. Met andere woorden, België betaalt zelf om zijn doemscenario te horen te krijgen. Betaalt men niet, kraait er dan geen haan naar ?  Ik vind het maar een bizarre manier om mee te werken. Natuurlijk is het leuk om een rating te horen te krijgen als die heel erg positief is, maar betalen om uitgekafferd te worden????? Ik vind het gek.

Nu kun je natuurlijk niet meer om dat ding heen. We kregen een slecht rapport, en zelfs mijn kleinzoon weet al bij ondervinding hoe lang je dat mee sleurt... Daar praten ze veel langer van dan van die keren dat je een goed rapport krijgt. Maar mijn kleinzoon zou er niet over denken om een rapport op te laten maken van zijn slechtste vakken alleen. België dus wel... (politici !!!) Je kunt natuurlijk stellen dat de beurs hoe dan ook slecht zou zijn, maar hoe minder daar over getaterd wordt, hoe beter lijkt me ! Hoe dan ook, de uiteindelijke oorzaak van de huidige crisis zijn en blijven de banken. Dat de diverse regeringen (mondiaal!!!) geageerd hebben om de zaak te redden, blijkt echter geen les te zijn, ze doen gewoon verder gek en uitbundig en blijven investeren in zeepbellen...  En de regering(en) rest niets anders dan nogmaals te pogen de zaak te redden en weer de banken te laten doen... tot het volgende debacle ?

Tweede oorzaak van de crisis is de Euro... Het is immers een feit dat je onmogelijk één munt kunt invoeren voor verschillende landen, als die landen niet één gezamenlijke kassa hebben... Het ene land heeft overschotten, de andere tekorten, dus zou hun munt daaraan moeten worden aangepast. Met één munt gaat dit niet... Hoe men dat gaat oplossen???

Ach, laat ik maar stoppen, het jaar is bijna weer voorbij, en het lijkt dat er weinig positiefs is om mee af te sluiten...of toch : we zijn er nog, en we leven !

tot de volgende ?

de fusie

Image via WikipediaIs het jou ook al opgevallen? Alles fusioneert ! (Uitgezonderd voetbalteams)
De mutualiteit maakt schaalvergrotingen, idem bij de vakbond en de vakbondscentrales fusioneren, de banken fusioneren, bedrijven fusioneren...
De reden is gewoonlijk: besparen.
Zij die de fusie doorvoeren noemen dat anders, praten over efficiëntie en dergelijke, maar in feite bedoelen ze hetzelfde, ze verpakken de besparingen alleen maar eventjes in snoeppapiertjes.
Maar wat zien we ?
Ze zijn minder makkelijk bereikbaar, het is moeilijker om de juiste man voor de gestelde vraag te vinden, en het systeem paraplu is meer en meer uitgebreid. Voor wie het systeem paraplu niet mocht kennen, als je iemand een vraag stelt opent die zijn paraplu, waardoor de vraag en uiteraard het antwoord geven afloopt naar de lagere in het echelon. Niet schrikken als je voor vragen over het financieel beleid van je bank uiteindelijk bij de klusjesman terecht komt !

Bovendien heb ik de indruk dat we door al die "vereenvoudigingen" steeds meer en meer en nog meer formulieren nodig hebben. Het lijkt een beetje op het mopje van de werkgever die zijn bediende beveelt om al die oude dossiers eens op te ruimen, "maar neem er eerst kopietjes van..."...

Een van de schoolvoorbeelden van hoe het niet moet (moest?) vond ik, toen ik nog werkte, bij het FBZ -bouw... Voor een aanvraag van een prepensioen had je een hele resem formulieren nodig. Op ieder formulier moest uiteraard de naam, adres en andere persoonsgegevens staan van de aanvrager. In die tijd werkten we nog met het oude schrijfmachine, en zou de logica stellen dat je die gegevens in één keer kon typen, mits gebruik te maken van wat carbonpapier... Niet dus, er was geen een, letterlijk geen een formulier waar die gegevens op dezelfde plaats moesten ingevuld worden...
Nu is de kwampjoeter er, en men beloofde ons dat het papier met tonnen tegelijk zou bespaard worden... Heb jij die besparing al gezien ? Ikke nie ! te contrarie !

Ik kan me niet ontdoen dat al dat fusioneren alleen maar loggere bedrijven maakt. Moeilijker te beheersen, met veel te ingewikkelde constructies om het "vlot" te doen verlopen... Kortom, er loopt iets scheef met dat systeem.

Ik vind dat ergens logisch... Het is niet gegroeid, het is samengevoegd.
Stel dat je met al je buren van een ganse woonwijk zoudt overeenkomen om één grote verwarmingsketel en brander te installeren, en een reuzegrote tank met brandstof. Je zou dan aan die nieuwe brander en ketel al de bestaande leidingen vast maken. Dat zou nooit echt efficiënt werken, omdat je op die manier niet één logisch circuit zoudt hebben, maar allemaal aparte kleine circuitjes.
Bij een fusie is dat in feite hetzelfde. De zaak is niet logisch gegroeid, er zijn te veel takken die niet meteen kunnen en mogen gesnoeid worden, en er zijn veel te veel doodlopende straatjes aan.

Kortom er is geen logische verhouding binnen het geheel. Bij een fusie blijven er - zeker in het begin- veel te veel gevoeligheden. Je kunt en moogt sommige zaken niet aanraken, want dan komt er een opstand in een heleboel delen van het oude bedrijf B... Kom je aan een andere gevoeligheid, dan protesteert bedrijf A uit volle borst. Het blijkt dus dat, ook al zijn ze er niet meer officieel, de oude onderdelen nog blijven bestaan. Dat is zo bij de leiding, dat is zo bij het voetvolk. Veelal kun je het zelfs zien in de refter, waar de mensen bijna automatisch gaan samenzitten in groepen volgens de oude structuren...

Een goed fusie zou pas kunnen als je de oude structuren volledig verwijderd, en herbegint in en binnen een nieuw en groter geheel. Maar dan is het geen fusie meer, maar een nieuw bedrijf, en dan veroorzaak je een sociaal slachtveld.

Kortom, een fusie moet en zal een hele tijd sukkelen. Wellicht komt het ooit nog wel goed, maar dat zal wellicht pas zijn als alle bindingen met de oude bedrijven weggegroeid zijn, op het moment dat alle personeelsleden uit de oude vestigingen op pensioen zijn, er niemand meer rest dan mensen die gegroeid zijn binnen het nieuwe geheel.

Is een fusie dan een slechte zaak? Ja, zeker voor een hele tijd. Nadien kan het wel degelijk uitgroeien tot een beter en efficiënter geheel, en dan pas wordt de fusie een goede zaak. De vraag is of dat dan de inspanning en de verloren arbeid wel waard is geweest.
Kortom, ik ben geen voorstander van een fusie... Gewoon omdat het niet spontaan is gegroeid, en dus enorm veel ingrepen en snoeiwerk zal vergen.

tot de volgende ?

zalige zondag...

't Regent nog niet, 't stormt niet meer, 't is een stille sombere decemberdag... Niet te koud, heel wat beter dan vorig jaar... Als je niet zit te denken aan de global warming en zo...
Het was rustig rijden naar Wieze, naar de rommelmarkt. We zijn net thuis, maar we moeten niet meer eten, we hebben ginder een broodje gegeten.
Het is er een heel grote rommelmarkt... Twee grote zalen bomvol, eigenlijk een beetje te vol als je het mij vraagt, want als er kinderwagens of rolwagens zijn, dan is het heel krap om te passeren. Je mag er niet aan denken wat er zou gebeuren bij brand of zo...
Ik heb dat gevoel ook in veel winkels, waar ze zo veel mogelijk goederen etaleren, en veel te nauwe gangen open laten.
Gelukkig gebeurt het niet zo dikwijls dat er brand is, of paniek uitbreekt of zo, maar stel het je maar eens voor ! In de Liddl denk ik daar ook heel dikwijls aan, want dat is ook een van de winkels die nogal dikwijls van die nauwe gangen hebben.
In Auchan is het net omgekeerd, daar zijn de gangen heel breed en voel je je veel rustiger. (Althans in de winkel te Leers, van de andere kan ik niet spreken, daar was ik nog nooit)

Natuurlijk, ruimte kost geld, maar veiligheid heeft ook zijn waarde...
Nu spreek ik over grote winkels, maar kleine dorpswinkeltjes staan gewoonlijk nog veel verder, en moet je wachten tot de gang vrij is om er in te kunnen. Natuurlijk is er daar weinig risico op paniek en opstoppingen door de drukte, maar niettemin, ik ken winkeltjes waar het wellicht moeilijk zou zijn om blindelings je weg te vinden in de wirwar van standen.

In de keramiekklas ben ik bezig met een beeld, en ik had het idee om daar juwelen op te hangen... Dus keek ik rustig uit om iets te vinden naar mijn gading. In Wieze zag ik iets, de oorringen waren perfect, maar de armband was te klein om als halsketting te dienen, en de halsketting veel te groot. Geen paniek, het dametje maakte van de halsketting een ketting in de gewenste maat... Mijn beeld wordt mooi. Maar ik moest wel beloven dat ik ten gepaste tijde een fotootje van het beeld mail aan haar...

Op de weg naar Wieze heb ik voor de eerste keer een flitspaal werkelijk zien flitsen ! Een auto die door het rood of laat oranje reed werd netjes twee keer geflitst. Gek dat het pas de eerste keer is dat ik dat werkelijk zie ! Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er heel wat keren geen film in die dingen zit, of dat hij niet aangeschakeld is...  Maar er komen wel steeds meer en meer van die dingen te staan. Als je het vergelijkt met de palen in Wallonië, dan is het verschil reuzegroot !

Sommige palen staan wel op verraderlijke plaatsen, zo staan er flitspalen aan het kruispunt met de N60 te Nukerke, maar als je een paar honderd meter verder komt staat er nog eentje waar de weg versmalt en je van 90 naar 70 km/uur moet gaan. Ik denk dat er daar velen zijn die nog aan het uitbollen zijn van die 90 naar 70... Je moet daar of heel tijdig beginnen vertragen, ofwel daadwerkelijk de remmen in gaan. Een paar honderd meter verder staan er nog een reeks flitspalen aan het kruispunt met de baan Schorisse-Kluisbergen....
Veel is niet genoeg.

Ik rij nooit heel snel, maar ik heb toch al wel eens vastgesteld dat ik ook een bord niet had gezien ! Op de weg van Hundelgem naar Merelbeke is het de ganse weg 70, maar in één dorpje langs de weg is het plots maar 50 meer... Je ziet aan iedere hoek een bord 70 staan, zo vaak dat ik negen keer op tien dat van 50 pas bij het tweede bord bemerk... Ik rij dus haast iedere keer daar een paar honderd meter te snel... Nochtans weet ik van de situatie, maar niettemin, je wordt als het ware in slaap gewiegd door de ontelbare borden met telkens 70...

Mocht er daar een flitspaal staan, dan had ik wellicht, ondanks mijn rustige rijstijl wellicht ook al eens prijs gehad... Ik vind dat men, als er zo'n hele reeks gelijke borden zijn, dat men dan het veranderende bord op een of andere manier moet doen opvallen ! In Zwalm gebruiken ze hier en daar borden waar de snelheid aangegeven wordt met een groot knalgeel vierkant bord, waarin dan het bord voor de snelheid middenin staat... Dat valt op.

Ik ga stoppen, ik zie dat er nog pakken mail klaarstaan...
Tot de volgende ?

Klaas

Voilà, de enige echte Sinterklaas...
Sorry, maar voor vandaag is dat zowat het enige nieuws dat je krijgt van mij... Het is druk, druk ,druk... We zijn al naar de rommelmarkt geweest, en morgen nog een rommelmarkt... Maandag moet ik naar de garage met mijn auto en dan naar de keuring...
Dinsdag ben ik Klaas voor Okra Mater
Donderdag heb ik twee vergaderingen en tussen door poog ik ook nog te blijven ademen..
Dus, mocht er eens een blogje minder zijn, je weet de reden...

tot de volgende ?

De foetusweide

Image via WikipediaIn Oudenaarde komt er nu ook een foetusweide. Eindelijk. Na een tussenkomst van een lid van de liberale fractie.

Kijk, ik kan het niet helpen, maar dan zit ik weer te denken...
Was het niet een dame uit de liberale fractie die ooit het wetsvoorstel deed voor de abortuswetgeving, waarbij wijlen koning Boudewijn voor één dag gek werd verklaard omdat hij dat onding niet wilde tekenen.

Maar er is meer aan de hand.
Ik was een fervent tegenstander van die abortuswetgeving. Maar als ik nu diep in mijn binnenste kijk, dan stel ik tot mijn verbijstering vast dat ik helemaal niet meer zo heftig reageer, dat ik bepaalde zaken misschien wel zou kunnen aanvaarden, en heel extreme misschien zelfs goedkeuren. Abortus is een gewoon item geworden, en door de gewenning aan het begrip treedt er dus ook een gewenning op bij mij. Mijn duidelijke lijn van toen, vertoont nu al wat rimpels en plooien.
Of hoe gewenning het geweten wijzigt !
Om het anders te stellen, hoe de veel vrijere opvoeding wellicht op heel wat gebieden veel ruimere interpretaties veroorzaakt, en gewenning aan en halve goedkeuringen van alles en nog wat. Ik zag onlangs een uitzending op de Nederlandse TV waar pedofielen hun ding kwamen verdedigen... Nog eventjes doorduwen en wellicht tilt men ook daar met tijd en boterhammen niet eens zo zwaar meer aan.
Dat alleen doet mij na denken. Over mezelf, over de normen, over de maatschappij.

Terug naar de foetusweide...
Eén van zaken die een intens strijdpunt vormden bij de discussie over de abortuswetgeving, was de vraag wanneer een mens mens wordt, of mens is... Is de mens er vanaf de samensmelting van eicel met zaadcel, of pas vanaf de tijd dat de foetus er ook al enigszins als een piepklein mensje uit ziet?
Ik weet het ook niet, maar ik opteer voor het prilste begin, gewoon omdat ik nog steeds geloof in het recht op leven voor ieder mensenkind, ook al doe ik dat niet meer zo ongenuanceerd als vroeger. Maar ik herinner me dat de voorstanders van de abortus dit mens-zijn van de foetus verwierpen. Volgens hen ben je maar mens als je ook als mens geboren bent. Niet eerder. En sommigen neigen zelfs dat je pas mens wordt tijdens het opgroeien en het integreren in de maatschappij. ( Volgens die theorie zijn de legendarische stichters van Rome, die opgevoed werden door een wolvin, pas héél laat mens geworden !!! (?)....)

Maar nu krijgen we dus die foetusweide, waarbij mensjes die overleden zijn voor of tijdens een premature geboorte, ook kunnen begraven worden, en ook al worden ze niet ingeschreven in de geboorteregisters van de dienst bevolking, ze krijgen toch een naam en een begraafplaats... Ik vind dit prachtig, want de ouders voelen dit verlies heel intens aan. Maar is dit niet een soort erkenning dat wij op zijn minst voelen dat het over een mens gaat ???
Is het niet zo, dat die ouders het aanvoelen als het verlies van een kind ?
... ook al is het nog maar een foetus...

Natuurlijk is gevoelen een slechte raadgever... Of net niet ?
Ik laat het in het midden. Maar voor mij is het een bevestiging dat de abortuswetgeving misschien toch wat lichtvaardig omgaat met het menselijk leven. Niet dat ik een echt antwoord heb maar is het gebrek aan weten al geen reden op zich ? Ik weet niet of een totaal mismaakt en quasi hersendood kind ook een mens is, ik weet niet wat er van dat wezentje net een mens maakt, maar misschien moeten we wel weer een beetje "terug naar de natuur" om het antwoord te vinden? Misschien moeten we eens kijken naar de dieren die niet echt-levensvatbare jongen gewoon het nest uit kieperen. Nee, ik pleit nu niet om de sukkelaars in de vuilnisemmer te gooien, maar moeten we ze kunstmatig in leven blijven houden? Het is een beetje de zelfde discussie als je hebt met mensen die in een eindeloze coma zitten, of die alleen op een kunstmatige manier in leven kunnen worden gehouden, zonder uitzicht op een mogelijk herstel.
We kunnen natuurlijk altijd hopen op een wonder...
Maar doen we die wezentjes die niet op zich zelf kunnen bestaan, zonder allerlei medisch vlieg- en kunstwerk echt plezier met hen in leven te houden, bijna tegen beter weten in... ? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ook bij die vraag weer een eindeloze discussie kan en zou ontstaan over waar de grens ligt...

Om het eens anders te stellen, het is voor de mens van vandaag een veel moeilijker vraag dan voor de mensen van zegge en schrijve een eeuw terug... Een eeuw terug gingen ze gewoon dood. Punt. Geen vragen, alleen verdriet.  Nu kunnen we ze in leven houden, en dus doen we dat.
Misschien komt ooit de tijd dat we nog meer weten, dat we ook pijnsignalen van de hersenen kunnen interpreteren, en dat die pijn een richtlijn wordt?
Misschien is dat in leven houden een eerste aanzet om tot medische wonderen te komen?
Misschien...
Misschien...

Ik heb er geen antwoord op, en hoe meer ik er over denk, hoe meer vragen ik heb, en hoe minder antwoorden...
Vandaar, na al die bedenkingen...
abortus ???????????????????????????
ik ben er nog steeds niet echt voor te vinden....

tot de volgende ?