Kerkhofblommen

We zijn vandaag naar Dadizele gereden, naar Floralux, onder meer om bloemen voor het kerkhof... Natuurlijk kun je hier ook bloemen kopen, maar dan mis je de uitstap...
Ach, veel hadden we niet nodig, en toen we al heel vroeg klaar waren met de inkopen, besloten we maar naar huis te rijden, en zelf kokeneten te spelen, en niet naar een restaurantje te gaan... Anders moesten we nog een uurtje zoek brengen, met rondslenteren in het kleine stadje (gemeente?)...
Dus waren om iets na twaalven thuis...
Heb ik ondertussen spaghetti binnen en zit al weer te bloggen...

Heel de winkel stond in het teken van Allerheiligen... en Kerstmis !
Een beetje vroeg als je het mij vraagt, maar je vraagt me niks.
Hoewel ik helemaal niet hou van de glitter en glimmer van het moderne kerst-beleven, heb ik eens een korte wandeling gemaakt door dat gedeelte van de winkel... Feestelijk, dat wel, maar helemaal niet Kerstmis... Je moest zelfs al zoeken om nog het ouderwetse stalletje te vinden met de lieftallige beeldjes er in... Nee, nu is Kerstmis helemaal glitter en glamour... Feesten lijk de beesten zoals ze nu zingen.

En ik kan het niet helpen, dan heb ik wat heimwee naar vroeger... Naar het kerstfeest aan de feesttafel gevolgd door de nachtmis, met zijn allen, verenigd in de sfeer én de geest van het feest. Ja, het was ook al een feest, met sparrenboom en glinsterende ballen en flikkerende kaarsjes (en één keer een brandende kerststal...) , maar we stonden toch nog eens stil bij Kerst...
Nu is het gewoon een feest in de lange resem van Nieuwjaar tot...Oudejaar, waarbij er weinig maanden zijn zonder een of andere reden om te FEEESTEN !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

En het lijkt wel of de mens van vandaag die feesten hoog nodig heeft... Bij de meeste mensen is de dag heel simpel en heel gelijklopend: opstaan, koffie, wassen, naar het werk, taak verrichten zonder arbeidsvreugde maar voor de centen, terug naar huis, avondeten, TV kijken, slapen gaan... Opstaan, koffie, wass.... Oeverloos leven in een lange sleur, slechts onderbroken door een weekend, die alleen maar goed is, als er kan uit de band gesprongen worden... Als er feesten zijn, etentjes, weg, weg van thuis, weg van het gewone... Weg met de knusse gezelligheid thuis, want daar is alleen maar een TV die het leven dicteert en die alleen maar vervelende stokoude films presenteert of de 97.847° uitzending van de grote Cross Van Bommelskonten.... (En weer met dezelfde winnaar, en de zelfde renners in de sprint naar het einde...) Zelfs de renners vallen in de val van de herhaling...

Gewoon eens bij elkaar zitten, bezig zijn met een of ander, zoals het was, héél lang gelden, voor de de komst van het saaie bakje... (Nu is het niet eens meer een bak, het is plat en groot geworden, bijna muurvullend in sommige huizen, om duidelijk te maken wie daar regeert....)

En dan komen we naar huis, met een klein potje (aan een columbarium is niet veel plaats om iets te zetten)... in kunstbloemen, zodat ze een hele winter lang wat kleur brengen bij de dood... In de zomer staat er nu en dan een vers plantje, tot de kerkhofkonijnen het hebben ontdekt en het gebruiken als exotisch snoepje)

Ik erger me ieder jaar weer, meer en meer aan dat kerkhofgebeuren... Het lijkt me steeds meer een obligaat gedoe. Je ziet er mensen die lachend en babbelend wandelen tot aan een of ander graf, dan eventjes het gezicht in een trieste plooi zetten, een momentje stilstaan, sommigen nog met een al even obligaat kruisje, en dan weer weg. Oef, dat is ook weeral voorbij. Oef onze plicht is weeral vervuld...

Ik heb mijn kerkhof, met al mijn bekenden, vrienden, familieleden en mijn zoon, hier bij me... In mijn hart. Niet op het witberijmde kerkhof, maar in mijn gedachten, in mijn leven... Hoeveel dingen zijn er niet waarbij je weer denkt aan die of die... Kleine dingen die je plots weer een tikkeltje verdriet bezorgen, maar ook milde  en goede herinneringen...

Kerkhofblommen... een zee van witte en gele chrysanten die de graven bijna verbergen, blommen over leed... een mantel op het verdriet, zodat verdriet dat saaie leven toch maar niet nog saaier zou maken...

djudedju

tot de volgende ?

Japanse duizendknoop

Fallopia Japonica
Het zal je maar overkomen...
Een Brits echtpaar heeft een pracht van een woning, met een waarde van 365.000 eurootjes.... En dan komt een plantje, een mooi plantje, met lieflijke witte bloempjes, van op een braakliggend terrein, je huis in gekropen, en plots is je woning nog alleen goed voor de sloop....
De bloempjes bloeien nu zelfs al binnen in de living...
De plant is een van de meest invasieve en destructieve planten die hier ooit ingevoerd werden als sierplant... Steek een stukje stengel ban zo'n 10 cm voor 6.5 cm in de grond, verzorg het en je hebt een nieuwe plant, die binnen de kortste keren quasi onuitroeibaar is...
Het zijn geen kleine plantjes, de stengel kan tot drie meter hoog worden.
Ik weet er hier, niet eens zo ver af, staan, in de Horebeekse hoek.
Wellicht is Horebeke en zijn bestuur niet op de hoogte van het karakter van dit plantje, dat vlak bij het gemeentelijke afvalpark huist... Ik weet het plantje daar al jaar en dag staan, en het lijkt niet erg aan zin voor uitbreiding te leiden, maar wellicht komt dat door toevallige omstandigheden. Als de plant door beton en al heen weet te groeien, dan kan het wellicht plots een "groeischeut" krijgen, en gaan woekeren.
Als we onze natuur eens goed gaan bekijken, dan zien we dat heel wat van die "ingevoerde" planten en dieren onze eigen natuur bedreigen. Ik schreef al eerder een blog over de blauwbandgrondel, een klein visje die heel wat schade veroorzaakt aan ons eigen vissenbestand.
Maar het ergst schijnen de woekerplanten te zijn die onze meren, rivieren en beekjes overwoekeren.
Dergelijke plantjes zijn hier ooit ingevoerd om de eigenaars van vrolijke visvijvertjes in de tuin te pleizieren met goed groeiende plantjes... Toen die plantjes te goed bleken te groeien, gooiden de olijke vijverbezitters de overschot in het beekje naast de deur... en Bingo !

Ik denk, hoop, verwacht, dat die planten en dieren ooit wel een "normale" plaats in het geheel zullen krijgen, maar voorlopig verdrukken ze de inheemse natuur. In sommige gevallen zullen ze soorten uitroeien en volledig vervangen, in andere gevallen zullen ze tot een min of meer normale plaats binnen het geheel komen.

Bij die waterplanten zijn er soorten die momenteel hele biotopen versmachten ! Op het plantje na is het water zo goed als dood. In de winter sterft het boven-water-gedeelte veelal af, zakt naar de bodem en vormt daar een dikke slibmassa die ook de bodem verstikt.
Met andere woorden, sommige planten en dieren kun je beter niet laten doen, ze zijn té invasief !
De ouderen onder ons zullen zich wellicht nog de komst van de coloradokever herinneren, toen die nieuwe kever heel onze aardappelkweek kwam bedreigen... We hebben toen ook drastisch moeten optreden om dat beestje onder controle te krijgen.

Kortom, je kunt beter geen mooi plantje van je vakantie mee brengen naar huis... Je weet maar nooit.
Het lijkt me dat we dit moeten overlaten aan diensten die eerst de zaak onderzoeken, en de invloed van de inbreng kunnen inschatten. De ervaring moet ons toch stilaan iets bij leren, of nog steeds niet ?
Natuurlijk komen er ook heel wat dieren en planten binnen op oncontroleerbare manieren.
iemand die langs een internationale spoorweg woont, kan dat heel goed zien ! Langs veel van die spoorwegen zien we vreemde planten, die het soms uithouden, soms na een korte tijd weer verdwijnen. Diezelfde spoorwegen en vooral de scheepvaart brengt veel "beestjes" mee, en zo krijgen we soms nieuwe spinnensoorten en kevers hier te lande.
Maar er zijn ook "ongelukjes" te melden. In serres voerde men indertijd een soort lieveheersbeestjes in, om aan bestrijding te doen zonder gifstoffen,  maar toen enkele van die beestjes ontsnapten, bedreigen ze onze eigen soorten lieveheersbeestjes...

Eigenlijk moet dit soort ongelukjes en incidenten ons alert maken !
Mogen we echt wel knoeien aan de genen van plant en dier ?
Of krijgen we vroeg of laat te maken met rampen ?
Ik vrees het ergste...
Bovendien is het zo, dat die "gewijzigde" planten of dieren dan niet meer zo maar de plant of het dier zijn, maar het bezit (via patenten) van een bepaalde groep. Je moet maar eens googlen naar Monsanto, om te lezen wat voor gevaren daar weer in schuilen !
Banken zijn nog lieve broertjes vergeleken met die industrie-soort...

Oh ja, wil je de Japanse duizendknoop zien, dan kun je dat op wikipedia, en daar zie je niet alleen de foto's, maar ook kun je lezen hoe het woekert ...


nl.wikipedia.org / wiki / Japanse _ duizendknoop


tot de volgende ?

Kanker

Gisteren op de vergadering van Ziekenzorg, een uitleg over: "Hoe omgaan met kanker"
Het was interessant, maar eigenlijk veel te kort en er kwam te weinig respons uit de groep. Het is dus niet alleen bij het vaststellen van kanker dat men stilvalt, er over praten zonder directe verbinding lijkt al moeilijk.
Het is natuurlijk een verschrikkelijke ziekte, en ook al zijn er al heel wat gevallen te redden, het is en blijft een naam die doet doemdenken, en het lijkt altijd met pijn en smart gepaard te gaan.
Ik denk dat dit uiteindelijk de grootste reden is van de schrik. Ik geloof niet zo erg dat het de schrik voor de dood is, dan wel de schrik voor het afzien, de pijn, het verlies van zelfredzaamheid...

Natuurlijk is er ook steeds de dood als dreiging, en niemand is op die manier verlangend naar de dood. Als men opteert voor zelfdoding of voor euthanasie, dan is dat net een vlucht voor de pijn, voor het verlies aan zelfredzaamheid, voor de smart en het leed... Maar uiteindelijk toont dit weer op een bepaalde manier aan dat het bij kanker veeleer de schrik is voor de pijn enzovoort, die de grote boeman is en blijft.

Er komt meer bij kijken, het woord alleen al is zo beladen, dat niemand er graag over spreekt.  En het weegt zo zwaar op de patiënt, maar ook op zijn onmiddellijke omgeving, dat het voor een buitenstaander niet makkelijk is om op bezoek te gaan, laat staan er een babbel mee te doen.
Je weet immers niet hoe de patiënt en zijn omgeving zal reageren, noch hoe je ze moet "aanpakken". Sommigen willen /kunnen er niet over praten, en willen over alles babbelen zo lang het niet over de ziekte gaat. Anderen gebruiken de bezoeker gewoon om eens hun verhaal te vertellen, ze verwachten zelfs geen wederwoord, ze willen gewoon het eens van zich af klappen... Nog anderen spreken er wel over, maar op zo'n afstandelijke manier dat het lijkt dat ze over een ander dan over zichzelf bezig zijn, en zo kun je wel verder gaan, want iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Bovendien is dat DE ziekte die ook de omgeving aantast. Niet dat het besmettelijk is, of dat het erfelijk is, maar het weegt zo erg op de nabije mensen, dat zij uiteindelijk net zo goed als de patiënt afzien, misschien niet lichamelijk, maar dan wel geestelijk, de druk de stress is reuzegroot, en ook daar vind je weer mensen die er eens willen over praten, of het onderwerp net doodzwijgen, mensen die zich sterk tonen of mensen die echt sterk zijn...
Het lijkt wel of het de ziekte der ziekten is.
Het nec plus ultra van de verschrikkingen.

Het lijkt ook dat het een "moderne" ziekte is. Vroeger hoorde je daar niet zo van. Dat kan natuurlijk diverse redenen hebben: de mensen leven langer, hebben dus meer kans op het ontwikkelen van kanker, en we komen steeds meer en meer in aanraking met chemische stoffen, stralingen en noem maar op. Zit bv niet te dicht bij je TV, want daar schijnen dus ook al stralingen uit te komen en zo heb je heel wat toestellen in huis...onder meer de PC waar ik nu zit op te werken...

Bovendien herkent men nu de ziekte beter. Vroeger zullen er wellicht heel wat mensen aan kanker gestorven zijn, die nooit als dusdanig zijn erkend geweest. Het was een longaandoening, of het vuur in de buik of... noem maar op... Allemaal ziekten die kunnen of liever konden verward worden met kanker.

De wetenschap vordert steeds meer, en steeds meer kankers zijn behandelbaar, en zelfs grotendeels te voorkomen... Dus wellicht komt de tijd dat kanker niet meer de boeman zal zijn...maar dan zal er wellicht weer iets nieuws komen, iets wat we nu niet eens herkennen, misschien zelfs soms verwarren met...kanker ?

Ik geloof niet dat de wereld ooit ziekte- en pijnvrij zal zijn...
Je moet alleen maar "het leven" bekijken, zien hoe ingewikkeld dat in elkaar zit, om te beseffen dat er niet veel nodig is om een storing, een disfunctie te veroorzaken... Alles moet zo netjes en zuiver op elkaar ingesteld zijn, dat het haast niet anders kan dat er wel eens iets moet haperen...
Kanker is daar op zich een heel goed voorbeeld van. Er moet maar een ietsepietsie van een cel verstoord zijn, om verkeerde cellen te produceren... Als dit gebeurt, en het kan zich op die manier verder reproduceren, dan heb je kanker... dus eigenlijk alleen maar een heel klein storinkje in dat heel kleine celletje en 't is van datte...

Zo gezien lijkt het bijna het winnen van het grote lot, als je het niet krijgt. Iedereen krijgt het dan ook, maar gelukkig niet altijd op een manier waarbij die misvormde cel zich verder voortplant en begint te woekeren... Meestal vergaat dat defecte celletje zonder erg aan te richten...
En je kunt er niet echt iets aan doen, je weet het niet eens, je voelt het niet eens...en meestal is het eigenlijk al gevorderd voor je iets gewaarwordt... Gelukkig wordt het "te laat" door de wetenschap steeds verder opgeschoven.

Er is dus hoop...
tot er dan weer een grote onbekende opstaat...

tot de volgende ?

Oh ja, het is ook een dure ziekte ! Vergeet niet om contact op te nemen met de maatschappelijke dienst van je mutualiteit, die je kunnen helpen om alles waar je recht op hebt, ook daadwerkelijk te bekomen... Want in ons klotelandje gaat het bekomen van hulp niet vanzelf... Wie het niet vraagt krijgt niets, en je weet van de meeste van die dingen niet eens van het bestaan af !!!!

Eurocrisis ?

De euro staat te schudden en te beven... Niet alleen Griekenland, maar ook nog enkele andere landen in de eurozone hebben eigenlijk een te grote schuldenlast, en drukken zwaar op de Euro.
Ik ga niet oordelen over de redenen van die staatsschulden, we leven in een land waar iedereen heel goed weet hoe staatsschulden worden opgebouwd, en vooral hoe ze weer worden afgebouwd. De formule is simpel, je geeft cadeaus's aan de bedrijven (met heel goede bedoelingen: werk in het land houden, tewerkstelling bevorderen). Als die cadeau's en vrijstellingen dan te zwaar gaan wegen, en de staatsschuld neem toe, dan bouw je de sociale verworvenheden van de kleine man af.

Zolang Europa niet werkelijk één Europa wordt, en ieder land nog zelf kokeneten speelt met de staatsschuld, zullen wij dergelijke debacles meemaken. Dat is logisch, omdat je binnen Europa dan een innerlijke concurrentie opbouwt en je dus eigenlijk de poten vanonder je eigen stoel wegzaagt.

Maar het ergste is dat wij momenteel in een steeds rechtsere maatschappij leven, waarbij dan steevast de oplossing wordt gevonden in het leegmelken van de kleine man.

Dat er in Griekenland stakingen, betogingen zijn die steeds meer de allures krijgen van een revolutie is geen wonder !

Als je de hele werkende klasse en de groep gepensioneerden op water en brood gaat zetten, dan is het logisch dat je een opstand krijgt. U en ik zouden hetzelfde reageren !
Bovendien leg je door die verarming zelfs een stuk van handel stil. Als je eigen volk geen koopkracht meer heeft, dan kan het ook niet meer kopen. Als je kijkt naar programma's over de Griekse situatie, zie je dan ook dat de ruilhandel weer hand over hand toeneemt in Griekenland. Maar dat is een systeem waar de staat niets aan heeft, en die helemaal geen positieve inbreng heeft bij het herstel.
Mij lijkt dat men in eerste instantie moet zorgen voor een evenwicht, niet voor een drastische inlevering. Een evenwicht, waarbij de koopkracht behouden blijft, maar waarbij je alle onkosten drukt. Makkelijk is dat niet. We hebben in onze maatschappij legio diensten, en diensten zijn een bizarre koopwaar... Als je als cafébaas een ober in dienst neemt, dan moet je of méér verkopen, of méér aanrekenen aan de klanten, om die dienst te betalen. Ik weet niet of het nu nog steeds zo is, maar in Groot Brittannië betaal je meer voor een pint bier als je hem aan je tafeltje laat brengen, dan als je hem zelf gaat halen aan de toog. Dienst moet betaald worden, ook al blijft die pint gewoon een pint.
Met andere woorden, op een bepaalde manier bekeken, is een dienst een soort koopwaar, maar de opbrengst is niet echt tastbaar, en je kunt het niet verder verkopen. Het is een economisch gegeven, maar ontastbaar.
Het is dan ook logisch dat bij een ineenstortende economie de diensten het eerste zijn die wegvallen, en anderzijds een overschot op de arbeidsmarkt veroorzaken. Dat wil ook zeggen dat er veel te veel mensen staan te drummen om je een dienst te kunnen bewijzen, maar dat daardoor de waarde van die dienst ook veel beterkoop wordt. De diensten zijn wellicht het eerste stukje  economie dat devalueert.
Maar diensten zijn ook veelal een stuk van de sociale verworvenheid !

Vroeger konden alleen rijken zich een knecht permitteren, nu roepen we allemaal: "Ober !!"...

Maar zelfs al zou dit het enige stuk ineenstorting zijn, dan nog zou dat een ernstige werkloosheid met zich brengen. Werklozen kun je niet in de kou zetten. Doe je het wel, dan krijg je schooiers en misdadigers als gevolg. Die mensen hebben immers geen andere oplossing. Of je geeft hen een basisinkomen, of je krijgt miserie. In sommige landen is de werkloosheid in tijd beperkt, maar dat is slechts een begoocheling, in werkelijkheid verschuif je hen van de ene kas naar de andere, je geeft geen werkloosheidsvergoeding meer, maar geeft hen geld uit een andere kas...

In Griekenland draait men echter de inkomens zowat voor iedereen drastisch terug. Men zet niemand zonder, maar maakt ze allemaal een heel stuk armer. De bedoeling is dat men op die manier ook de geproduceerde producten goedkoper maakt, en dat men op die manier de handel bevordert. De keerzijde is echter dat we steeds meer in een wereldeconomie leven, en dat heel wat goederen uit het buitenland komen, waar men niet goedkoper produceert, en dus zijn die goederen strontduur ! Als je niet genoeg afneemt van die andere landen, dreigen zij de grens voor jou (de Griekse in dit geval) producten te sluiten... en weg voordeel... (Voordeel ????)

Als ik steeds meer en meer tekens zie dat men die verarming en die afbouw van de sociale verworvenheden gaat veralgemenen, dan huiver ik... Want dan komen we meer en meer terug in een situatie waarbij de kleintjes nog kleiner worden, en waar de groten nog groter, nog machtiger, nog dictatorialer worden, de dictatuur van het kapitalisme...
Het lijkt wel of we terug gaan naar af...terug naar de negentiende eeuw: "Hou jij ze maar braaf, ik hou ze wel arm!"

Arme gezinnen, met veel kinderen om de kans te behouden dat er althans eentje overleeft die voor je kan zorgen op je oude dag...

Zie ik het te zwart in ? Vraag het eens aan de Grieken !!!

tot de volgende ?

zat er dag

en nacht.
Zo, nu weet je meteen dat het zaterdag 22 oktober is van het jaar 2011 volgens de bij ons gebruikelijke kalender.
Morgen is het zondag, en voor één keer komt er geen blogje van mijn hand. Te druk.
Als ik naar buiten kijk is het schitterend weer (maar koud !) en de barometer is al weer aan het zakken naar regen... Aan de ene kant heb ik liever dat "mooie" weer, omdat we dan op zijn minst nog wat licht hebben en niet alles er grijs en somber uitziet, maar aan de andere kant vrees ik een winter met zo'n "mooi" weer, want dat betekent dat het weer berekoud zou zijn... en met de prijs van de brandstof is dat niet om mee te lachen.
In de tuin spotten we nu al weer vogels die gaan kijken of de vetbollen er nog niet hangen. Ze zijn zo gewoon van ieder jaar weer eten en drinken te krijgen, dat ze dit wellicht als een vaste stek beschouwen (hun stamcafé als het ware).
We gaan dan maar toegeven zeker, en de mezenbollen gaan ophangen. Met de fles met zaad gaan we nog wat wachten, want daar eten ze niet van, daar vreten ze van.
Nog een dikke week is het is weer Allerzielen, kerkhofdag... Je ziet in de winkels als weer de grote potten chrysanten staan, dit jaar veelal met drie kleurtjes in één pot. Vrolijke dingen voor op het kerkhof.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het wel mooie bloemen vind, en wellicht staat er straks weer eentje op de tafel als versiering en opfleuring... Van fleur, Franse bloemen op een Vlaamse tafel.
Chrysanten zijn dan eigenlijk nog Chinees of Japans van origine meen ik mij te herinneren ... Ze fleuren dus niet maar tjantjoengtjangen of zoiet....Nu ja, als ze maar mooi zijn.

Straks zie je weer de eindeloze stoet chrysantenpotten met een mensje er aan hangend, de eindeloze weg naar het graf lopen... Grijze grauwe mensjes in donkere dikke kleren met een stukje zonlicht in hun armen op weg naar de dode. Naar de dood.
Gedenk Oh Mens...

En na die dag staat plots alles weer in een ander teken, je hoort niets anders meer dan Sinterklaasliedjes en kijk, daar piepen de eerste vrolijke kerstballen al in de etalage tussen de rondhippende paashazen... Och ja, ik vergat Nieuwjaar en Carnaval bijna...
Valt jou dat ook op?
Na die dag van de dood, keren de mensen hun frak, doen de donkere kleur naar de binnenkant, zien er weer vrolijker uit en gaan op, op naar een hele resem feesten... Heel de donkerste periode van het jaar zit tjokvol feesten, met veel kaarslicht. Op het einde vieren we Pasen, en daar wordt nog eens dunnetjes de Paaskaars aangestoken, waarmee we dan de rest van het jaar door moeten.
Maar hoe dan ook, het is al licht en lichtjes en kaarsjes en vuren die de klok slaan.
We doorbreken voortdurend die donkerte
Allerzielen is immers dan voorbij, op naar het leven, op naar het licht
op naar de lente
en de uiteindelijke beloning: de warme zomer...

Ik wou dat ik eens even terug kon in de tijd... Dat ik ergens op de evenaar in Afrika at, nog voor de blanken er hun "beschaving" kwamen opdringen... Zou men daar, waar de zon altijd hoog staat, zou men daar ook een periode van lichtjes en feesten hebben, in de moessonperiode ? Of is het gebrek aan duistere tijd ook gelijk aan een gebrek aan het brengen van Licht ? Ik vermoed het!
Ik denk dat wij al sinds we hier als mensensoort in deze contreien kwamen, dat wij sindsdien iedere keer weer dat licht zo node missen, en alles doen om het op zijn minst in ons huisje binnen te halen (Toen in onze grot of paalhutje...).

Het is geen wonder dat ook de godsdiensten inspelen op dat verlangen naar licht en leven... Het zit ingebakken in ons. Wellicht een oerverlangen naar de tijd dat wij als soort ergens in Afrika het licht zagen ?

Licht... Straks loop ik rond met een lantaarn in de hand: "Ik zoek een mens"...
Of anders gezegd: ik zoek Leven...

tot de volgende ?

Kaddafi...

We worden weer eens opgeschrikt met afschuwelijke beelden van een dode mens...
Kaddafi is dood...
Ik ga er niet veel woorden aan vuil maken, je moet echt eens naar www.DeWereldMorgen.be gaan kijken, daar vind je heel wat goede berichten, waaronder een zeer verhelderend stukje over de dood van Kaddafi...of hoe het nieuws dat we te horen krijgen niet het echte nieuws is.

Kaddafi was een dictator. Een van de kenmerken van het dictatorschap is dat ze de bevolking desinformeren. Ofte om het simpel te zeggen ze geven hun bevolking nieuws dat is aangepast aan hun visie op de wereld.
Wij krijgen hier niet het echte nieuws, maar het nieuws dat is aangepast aan de visie van de Westerse (kapitalistische) landen. Zitten wij dan in een democratie, of in een vermomde dictatuur ?

Het is bijna niet meer mogelijk om de waarheid te achterhalen. Zelfs na het lezen van DeWereldMorgen ben ik nog niet zeker dat ik nu echt de waarheid ken. Ik ken in ieder geval nu eens een andere versie, maar ik kan niet echt controleren of dat nu de echte waarheid is. Of het misschien wat té is geschreven in reactie op de reguliere nieuwsberichten...

De waarheid verdraaien, de waarheid interpreteren op de manier die je wilt horen... Het is niet nieuw, het is van alle tijden, en sommige versies gaan eeuwen mee. Neem de Kristelijke godsdienst, en kijk in hoeveel sekten dat is verdeeld, die allemaal, op basis van dezelfde tekst, iets anders vertellen, iets anders interpreteren. Je vindt hetzelfde bij iedere godsdienst... Een bewijs op zich dat zelfs op basis van dezelfde tekst de interpretaties de overhand kunnen nemen op de letter. Het gekke is dat men dan van die interpretatie Het Standpunt maakt... en dat men er zelfs oorlogen over voert.

Ook in onze Vaderlandse Geschiedenis zoals we dat te horen krijgen op de schoolbanken, zitten desinformaties... Een van de leukste vind ik die over Karel Martel, verdediger van het Geloof tegen de Islam... Dat Karel "Martel" heette, had te maken met het feit dat hij de Hamer droeg, de hamer van Thor ofte Donar, de dondergod. Karel was dus helemaal geen Christen... Hij versloeg wel de oprukkende Arabieren, zodat die het niet meer waagden de Pyreneeën over te steken. Gewoon om zijn grondgebied te heroveren en te verdedigen. Niks geloof.

Je hoort ook heel weinig waarom die Arabieren zo sterk waren, en waarom het zo moeilijk was hen te verslaan... Zij hadden een gans andere gevechtstrategie... Waar onze ridders met ellendig zware harnassen van kop tot teen in ijzer gewikkeld waren, hadden zij alleen een schild en zwaard. Het gevolg was dat onze ridders met zware sterke paarden traag bewogen, en zij met hun vlugge lichte Arabische paarden, licht bewapend over het veld snelden. De Blitzkrieg lijkt plots een Arabische uitvinding...

Maar ik wijk af... Het gaat er over dat we geen ander nieuws krijgen dan gekleurd nieuws. Het is slechts een kleine hulp om ook naar andere zenders te switchen, daar krijg je net zo goed een gekleurde versie. Wellicht anders gekleurd, maar niettemin ook gekleurd.

DeWereldMorgen pretendeert neutraal en objectief nieuws te brengen, maar ik twijfel daar aan. Gewoon door het feit dat het ook daar mensen zijn die schrijvelen... En ieder mens heeft - hoe dan ook - zijn kijk op de zaak, en zal de bewijzen aanvoeren die zijn kijk op de zaak steunen. De man in casu kan zelfs oprecht overtuigd zijn van zijn eerlijkheid, daarom is hij nog niet objectief...

Toch ben ik een fervent lezer en verdediger van DeWereldMorgen, omdat ik daar op zijn minst eens een andere klok hoor, een poging om de zaak eens anders te bekijken. Een poging om zo objectief mogelijk te zijn... en niet betaald door X, Y of door Z... Wat op zich al een waarborg is.
Een krant die een groot gedeelte van zijn inkomen heeft door de reclame van Dexia, zal ongetwijfeld zijn tekst aanpassen aan zijn behoefte aan bestendiging van zijn inkomen.

Kortom, wij worden gemanipuleerd tot en met. De reclametechnieken worden toegepast in de berichtgeving. We worden om de oren geklopt met de "privacy", en nog nooit zijn we meer gevolgd dan in deze maatschappij. Bij ieder gebruik van de betaalkaart wordt genoteerd waar we op dat moment waren. We lopen steeds meer voor steeds meer observatiecamera's op straat. Op onze identiteitskaart zit nu een chip die heel wat meer gegevens bevat dan onze identiteit, allemaal om "onze veiligheid te waarborgen"... Of... om meer controleerbaar te zijn, minder privacy te hebben ten opzichte van "de staat" (Wie dat ook is)...

Ik stel me vragen over "De Vrijheid"
U ook ?


tot de volgende ?

Prijs van een mensenleven?

3 Euro !
(of zo'n 4 $)
niet meer...Althans niet volgens de Koreaanse regering die dit bedrag uitkeerde als compensatie voor het sneuvelen van een soldaat...
Schokkend ?

Wel nee... Dagelijks sterven er pakken en pakken mensen waar we zelfs nooit bij stilstaan. We staan alleen stil bij het verlies van bekenden, en hoe dichter ze staan, hoe meer we het voelen, dus hoe meer ze ons "waard" zijn... Die chinees ergens in een klein dorpje achter de 47° bocht van de Gele rivier, daar liggen wij hier geen moment van wakker.

Zelfs als wij onze geliefde een waarde toekennen van één miljard euro, dan nog zal hij of zij via het berekenen van het gemiddelde van de waarde die wij aan iedereen toekennen, nog geen drie euro waard zijn... Wij schatten dus onze bekenden of véél te hoog in, of de ons onbekenden véél te laag...
Wat zijn we dan werkelijk waard ? Aan grondstoffen niet zo erg veel, maar aan de montage van die grondstoffen tot een werkend geheel (mens) zijn we onbetaalbaar. Maar dan hebben we het over een "koop"waarde... En kunnen, mogen wij de mens überhaupt wel als koopwaar beschouwen ?

Ik meen van niet... En ik meen dan ook dat het echt niet mogelijk is om een cijfer in muntwaarde te plakken op de mens. De mens haalt zijn waarde uit de genegenheid die we voor hem of haar voelen. Helemaal en totaal subjectief, maar daarom niet minder gewichtig.

Eén goede raad: krik je waarde op, wees lief voor je medemensen! je beurswaarde stijgt er pijlsnel door !

De Kabinetchef van Madame Non is een campagne begonnen tegen Monseigneur Léonard. Hij voelt zich als gelovige in het kruis gegrepen (leuke woordspeling hé ?)... Door al de uitlatingen van deze monseigneur die helemaal ook mijn seigneur niet is...
Hij wil de gelovigen terug helemaal in het verdomhoekje duwen, zonder rekening te houden met de werkelijkheid waarin de mens van vandaag leeft. Zijn uitlatingen zetten iedere keer weer kwaad bloed bij een heleboel brave katholieken.
De kabinetchef stelt voor dat we zijne hooghartigheid eens gewoon links laten liggen, en nergens meer gaan waar hij gaat, om te beginnen tot kerstmis...
Ik vind dat een heel braaf voorstel, het lijkt me ondertussen al lang bewezen dat ons Leonardje een olifantenvel heeft en een paardenbril... Dus denk ik dat we niet anders kunnen dan hem gewoon blijven negeren, zolang hij dergelijke dingen vertelt. Leert hij weer met beide voeten op de aarde staan, dan wil ik met alle Christelijke liefde naar hem luisteren.
We kunnen misschien omgekeerd de vraag stellen: Is ons geloof dan veranderd ?
Ik meen van wel ! Ik denk dat één van de grootste gevaren van het geloof is dat men zich wanhopig vastklampt aan een tekst die geschreven werd in totaal andere omstandigheden, in een totaal andere tijdsgeest. Een geloofsgemeenschap leeft in het heden! En kan alleen geloven in beelden en woorden die voor hem in zijn tijd begrijpbaar en aanvaardbaar zijn !
Er staat geen woord in de bijbel over euthanasie, wat wij daar momenteel over horen uit de kerk is hopelijk in de geest van het geloof, maar evenzeer in de geest van de tijd. Geloof moet de hedendaagse mens een houvast bieden die begrijpelijk is. Dat kan niet met parabels over mensen en tijden die we niet eens meer echt in de juiste context kunnen plaatsen.
Niet dat de woorden van de bijbel geen richting meer duiden, maar ik ken maar heel weinig mensen die echt een idee hebben van de mensen uit die tijd waarvoor die parabels verteld werden. Bovendien horen we steeds meer en meer dat er wellicht nogal wat vertaalfouten in de tekst zitten.
Heel erg is dat niet, als we tenminste de tekst gebruiken om de geest van het geloof terug te geven. Heel erg wordt het als we ons aan de letter vastklampen. De Blankes verdedigden de apartheid vanuit de tekst van de bijbel...

Toch mag de kerk niet klakkeloos de tijd involgen. Men moet alles de tijd geven om een klaar en duidelijk standpunt in te nemen, gebaseerd op de Geest van het Geloof. Met andere woorden, eigenlijk lijkt het, moet het meer lijken op een bewegend iets... Een rode leidraad volgend.

Rode leidraad die eigenlijk heel simpel een heel complex is: Bemin je naaste als je zelf en God bovenal. Meer hoeft niet. Maar dat is al zooooooooooooo veel ! En weet je, daarmee heb je zowat alle geloven omschreven. Geen reden dus om ruzie te maken over de soort van geloof, anders ben je al niet meer in orde met dat geloof !


tot de volgende ?