66 jaar geleden

Image via WikipediaVandaag is het 66 jaar geleden dat de eerste atoombom geworpen werd op Hiroshima. Drie dagen later was het de beurt aan Nagasaki. Sindsdien kenden we vele atoomproeven waarvan vooral Bikini berucht bleef wegens de extreem hoge radioactiviteit. Een Japans schip dat voorbij het eiland voer werd besmet, en 14 van de bemanningsleden kregen kanker. Bijna alle stierven er aan. Nadien kenden we ook Tjernobyl  en onlangs Fukushima... En dan zwijgen we over de vele "kleinere" rampen met kerncentrales...

Kernenergie...
Toppunt van menselijke waanzin ?
Men is, na de opsomming van al de rampen meteen geneigd om volmondig "JA" te schreeuwen, maar wellicht zullen dan vele mensen die door bestralingen hun kanker wisten te overwinnen gaan steigeren...
Radioactiviteit en kernenergie zijn dus, zoals zowat alles, een medaille met twee kanten.

Er is wellicht geen volkomen slecht, net zoals er wellicht geen volmaakt goed bestaat. Alles wat des mensen is, lijkt de twee kanten in zich te hebben.
Het is ook niet nieuw. In iedere godsdienst die ik ken, is er goed en kwaad tegenover elkaar gesteld, in de mens en in zijn gedragingen.
Maar is dat ook wel zo ?
Is het niet zo dat het kwade vooral een iets is, dat tegengesteld is aan het belang van de gemeenschap of van een individu van de gemeenschap? Om het anders te stellen, kan een mens die helemaal alleen op een wereld is, wel kwaad doen?

Je zou kunnen stellen dat zelfmoord nog kan, maar waar wij zelfmoord als een zonde, als een kwaad zien, doen ze dat in andere culturen helemaal niet. In Japan kan zelfmoord als heel moedig genoemd worden, en wat we nu zien bij de Moslim zelfmoordterroristen lijkt me ook niet te zeggen dat ze ginder zelfmoord de facto veroordelen. Het is dus maar zeer de vraag of zelfmoord wel een kwaad is. Het is het voor ons, vanuit onze Westerse cultuur, onze katholieke achtergrond wel degelijk een kwaad, maar het kan dus best in een even vol geloof en vanuit een gedegen culturele achtergrond, net andersom zijn. Ik voel me dan ook niet geroepen om daar een oordeel over te vellen.

Maar in dat licht lijkt het dus inderdaad dat kwaad, zonde, er slechts is als er medemensen zijn.
Dat staaft mij in mijn overtuiging, dat godsdienst, naast het Godsbegrip vooral een opvoedende taak heeft en had, en een systeem omvatte voor de versterking van het besef gemeenschap en leven in een gemeenschap.

Op die manier kan iemand die geen godsdienst heeft of wil hebben, niet ontkennen dat godsdiensten op zijn minst een positieve eigenschap hadden als regulator van "de" maatschappij. Daarmee zeg ik niet dat ik altijd akkoord ga met alle punten en komma's van de godsdienst als maatschappijregulator, maar feit blijft dat het een sterke motivering voor de binding aan een maatschappij is en was. Vooral het systeem van straf en beloning was een regulator, die je in alle godsdiensten terug vindt.

Maar duidelijk is geen enkele regulator, noch de wetten, noch de godsdienst(en), in staat de mens van het kwaad te weerhouden. Blijkbaar zit er in ons een neiging naar het individu (egoïsme) en een neiging naar de gemeenschap (altruïsme). En zijn de twee voortdurend in conflict. Bij goede mensen overheerst het ene, bij slechte het andere. Toch lijkt het me dat het slechte in de mens de overhand heeft. Wellicht omdat in dat egoïsme ook het behoud van je eigen ik zit. Het vergaren van geld en macht is in se niets anders dan een zich veilig stellen tegen alles en nog wat.

Gisteren zijn we opgeroepen naar het Tehuis voor bejaarden, omdat tante nu heel slecht ligt... Ze eet niets meer, kan amper nog wat drinken, en de dokter nam de beslissing dat het geven van orale medicatie niet meer mogelijk is in deze omstandigheden. Daar tante iedere poging om een baxter aan te leggen verhindert (ze trekt de naald telkens weer uit), is het toedienen van medicatie alleen nog mogelijk voor de zaken die men kan inspuiten, maar sommige medicamenten voor haar hartritmestoornissen zijn niet te verkrijgen in een inspuitbare vorm... Met andere woorden, wellicht zal het nu heel snel gaan. En komt de dood als een verlossing van het levensmoede lichaam.
Ze kent ons nog, want ze greep onze handen vast, en drukte die verscheidene keren aan haar lippen, als een duiding van haar liefde voor ons. Praten gaat immers niet meer.

En dat brengt er mij op, dat op een gegeven moment, dat egoïsme blijkbaar niet meer werkt in de richting van zelfbehoud, maar dat er moment kan komen, dat de levenswil op is. Ons moeder zei regelmatig dat ze geen zin meer had om nog langer te moeten leven, ik zie dat nu ook bij tanteke... Deze mensen zijn niet geneigd tot zelfmoord, maar ze verlangen naar de dood, als verlossing. Ik geloof niet dat tanteke pijn heeft, althans niet lichamelijk, maar net als mijn moeder verloor ze een kind, kende ze veel leed en takelde ze langzaam af. Dergelijke mensen houden er niet van echt helemaal afhankelijk te worden. Voor hen hoeft het allemaal niet meer, en tante ligt nu langzaam uit te doven als een kaarsje... En hopelijk mag ze net als moeder zaliger, in haar slaap gaan, zonder het misschien zelf te weten...

Wie het geluk heeft op die manier te mogen sterven, lijkt dan ook het kwaad in de mens achter zich te hebben gelaten. Omdat ze zichzelf achter laten...

Misschien is het te sterk om te stellen dat het IK de bron is van alle kwaad, maar het lijkt er toch héél sterk op...

tot de volgende ? (foto: Nagasaki voor en na de atoombom...)

Ambrosia...

Image via WikipediaAmbrosia doet me denken aan Ambrozijn, de drank der goden die het eeuwig leven geeft... Mis dus.
Ambrosia artemisiifolia is een geniepige plant, die, zoals de naam het al zegt erg lijkt op de artemis ofte bijvoet.
Waarom daar een blog aan wijden ?
Welnu, de ambrosia is een hier meer en meer oprukkende, woekerende plant van vreemde origine.
En dat zou niet eens zo erg zijn mocht er niets iets grondig mis zijn met deze vreemde plant.
Ambrosia is immers een plant die in hoge maten allergie veroorzaakt, en bovendien zo onhebbelijk is later te bloeien dan onze inheemse planten, waardoor het allergie-seizoen we twee maanden langer wordt.
Slecht nieuws dus voor de vele allergische personen onder ons.
Vandaar ook dat er steeds meer stemmen opgaan om deze wilde intensief te gaan bestrijden en de bevolking op te roepen om de plant manu militari te vernietigen.
Maar dat is niet zo simpel, het meest efficiënt is de plant gewoon met wortel en al uitrukken, maar... zoals gezegd, de plant lijkt sterk op de bijvoet, die helemaal niet schadelijk is, en die men niet graag zou zien verdwijnen. Bovendien is er nog een plant waarmee men kan verwarren: het boerenwormkruid.

Als plantenliefhebber zie ik niet goed hoe dat mogelijk is, want voor mij verschillen boerenwormkruid en bijvoet heel erg van elkaar, maar ze hebben inderdaad met een beetje goede wil alle twee wel wat gelijkenis met ambrosia... Alhoewel de plant volgens mij heel wat dichter bij de bijvoet staat dan bij het boerenwormkruid. Om het dan ook simpel te houden, als je bijvoet kent, weet je dat die plant aan de onderzijde van het gevederde blad wat grijzig is. Als je dus een bijvoet ziet die aan de onderzijde van het blad niet grijzig is: uitrukken, het is ambrosia.
Om de zaak een goed te bekijken, google eens naar Ambrosia en bekijk de plant eens goed, en doe dan hetzelfde met bijvoet en met boerenwormkruid... Zodat de plant je niet helemaal vreemd is.

Oh ja, hoe de plant hier in onze contreien belandde ???? De vruchten schijnen nogal eens deel uit te maken van vogelzaad....
Enne... het is niet alleen schadelijk als allergie-plant, er zijn velden bekend waar ze tussen de aardappelen groeiden, en heel wat schade aanbrachten aan onze geliefde patatjes...
Uitroeien dus ! Voor je medemens en voor je patatjes.

Iets heel anders...
Heel wat van mijn blogs vinden hun inspiratie in het nieuws... Nieuws die ik voornamelijk ook lees op mijn kwampjoetertje... op divers nieuwssites... Ik heb er u in het verleden al laten kennis maken met enkele van de betere, maar sinds een paar dagen ben ik ook lezer van DeWereldMorgen.be....  Je moet daar echt eens gaan kijken !
Het is niet echt een site met nieuws in de zin van je dagelijkse krant, maar het zijn heel veel, heel interessante artikels door heel veel mensen geschreven, met een duidelijke visie.
Dit is meteen zijn sterkte èn zijn zwakte... Net zoals ik hier mijn mening poneer, doen ze het daar dus ook. Ben je niet akkoord met het artikel in kwestie, dan is dat jammer, maar het heeft je dan in ieder geval op iets gewezen, en het heeft je doen nadenken.

En nadenken, dat is waar het eigenlijk altijd zou moeten om draaien ! Want we worden heelder dagen om de oren gezwaaid met de media-meningen, die ons als een kudde schapen in één bepaalde richting willen dwingen.
Ik ben geen schaap
Dus wil ik ook niet met de massa mee in één richting worden geduwd, en vind ik het tof andere meningen te leren kennen, en zo gedwongen te worden mijn eigen grijze cellen aan het werk te zetten.

Ik weet zeker dat je ook nu en dan zit te ergeren over dingen die ik neerschrijf, maar dat is dan ook een beetje de bedoeling. Soms is het goed de goegemeente eens een stamp onder de broek te geven, zodat ze weer één moment wakker wordt.

Ik ga ook niet beweren dat ik het altijd bij het goede eind heb, maar als ik jou doe nadenken, en jij op die manier iets dichter komt bij de waarheid of bij een eigen idee, dan heb ik mijn doel bereikt. Ik wil geen gelijk krijgen, dat is mijn zorg niet, ik wil dat je zelf leert nadenken, dat je alert bent en blijft, en niet alles zo maar slikt als zoete koek.
Dus... raad ik je aan om ook eens te gaan kijken op www.DeWereldMorgen.be

en als het je meevalt, je kunt je laten verwittigen via je facebook van het verschijnen van nieuwe artikels.

tot de volgende ?

Oude liedjes in nieuwe verpakking

Image via WikipediaFacebook is heerlijk ! Vooral sinds ik reageerde op wat clipjes met muziek van lang geleden. Nu krijg ik regelmatig eens wat muziek te zien op facebook. Dat zal vroeger ook wel het geval geweest zijn, maar zo heel lang ben ik nog niet op facebook, en het is nog veel minder lang dat ik er nu en dan eens echt gebruik van maak.
Vandaag vond ik op mijn Facebook het liedje en de clip van DA,Da,Da... Van heel lang geleden, want de kinderen waren toen teenagers (tien-ezels placht ik te zeggen)... en nu zijn ze ook al meer dan 40... Ik wist begot niet meer van het bestaan van het liedje af, en ik denk dat ik nooit eerder het clipje zag (Bestonden die dingen toen ook al ????)
In ieder geval, op het clipje zag je een jongeman met een grijze bloempot op zijn hoofd, een beetje familie van de fez, maar dan 27 maten te groot, je zag zijn ogen en oren niet meer.
Nu en dan erger ik me wat aan dat Facebook-gedoe, als ik mensen berichtjes zie publiek maken, die eigenlijk niet publiek zouden mogen zijn, maar voor de rest vind ik het een heerlijk middel om zaken uit te wisselen... en vooral om dingen te horen en te zien van mensen die ik bijna nooit in levende lijve te zien krijg. Oude collega's, verre kennissen en de vriendjes en vriendinnetjes van mijn kleinkinderen... Maar van die laatste categorie maar enkelen, want als je de facebook ziet van mijn kleinzoon, dan staan daar wellicht 1.000 "vrienden en vriendinnen" op... Zo'n facebook lijkt eerder op een moeras dan op een gezellig gespreksmiddel.
Maar ja, dat lijkt wel bij de meesten zo te zijn, zeker bij echt jonge mensen. Dagelijks zie ik weer meldingen dat er weer zo veel of zoveel vriendjes zijn bijgekomen op de facebook van Anja of van Emma... Ik heb de indruk dat daar een soort competitie bezig is: "Pfff, ik heb toch al driehonderd vrienden meer dan jij op mijn facebook !"
Stilaan begin ik ook de taal die ze gebruiken te verstaan. Ze schrijven immers geen Nederlands meer, maar een heel gek taaltje vol bizarre afkortingen en met gebruikmaking van Engels in het Vlaams ingemixt...
W wrn mt zn 4en of iets wat er op lijkt, is dan: We waren met zijn vieren... En ik geef een heel simpel voorbeeld, want alhoewel ik het tegenwoordig meestal wel kan lezen, beheers ik die taal niet... en ik zal het wellicht helemaal nooit leren. Wel heeft het me een idee gegeven hoe er in hemelsnaam schrijftalen zijn ontstaan, waar de klinkers nooit geschreven worden... Zoals bv in het Joods. (Jiddisch)

Tot mijn verbijstering kun je dat inderdaad meestal foutloos lezen. Meestal...

Maar terug naar die eindeloze lijsten vrienden... Facebook gebruikt dat woord, en gedwee gebruiken al de gebruikers van het systeem dat woord ook... Maar ergens is het een ontwaarding van het woord. Er is immers geen mens die zoveel vrienden heeft. Vrienden zijn immers een hoogst zeldzaam goed. Om het op zijn Vlaams te zeggen, je kunt veel maten hebben, zelfs een deel goede maten, maar vrienden daar kun je er maar heel weinig van hebben en te vriend houden !
Vrienden zijn mensen die alles voor je over hebben, en waar jij alles voor over hebt. Er zijn wellicht heel veel mensen die nog nooit een echte vriend hebben gehad, of die er nooit een zullen hebben.
In een gelukkig huwelijk is je partner ook je vriend. Dat is gaat een bank verder dan de seksuele aantrekkingskracht, verder dan de huwelijksbelofte, dat zou, indien nodig over lijken gaan. Voor een vriend doe je alles, zonder er over na te denken. Zonder de gevolgen in acht te nemen. Je staat voor elkaar, je bent één.
Vandaar ook mijn opmerking dat in een goed huwelijk de partners ook vrienden moeten zijn.

Als je dat echt hebt, dan heb je eigenlijk nog heel weinig mensen "nodig" buiten je huwelijk. Het is een compleet iets, het is een werkelijk geheel.
Vandaar ook dat het niet mogelijk is een heleboel vrienden te hebben ! Je kunt immers niet echt 100 % klaar staan voor iedereen, je kunt dat maar voor enkelen. Gewoon al praktisch gezien.
Met een echte vriend ben je een twee-eenheid.
Zo hoort het ook te zijn in een werkelijk goed huwelijk.

Een ding als Facebook veroorzaakt dan ook een ontwaarding van het woord Vriendschap ! Een ding die we eigenlijk al wat gewoon moeten zijn, want de moderne wereld heeft een heleboel "heilige" woorden, een heleboel begrippen van en met waarde, tot gemeen goed gemaakt. Liefde, Geluk en Vriendschap zijn er maar enkele van.

Men maakt van waarden commerciële begrippen of zaken die niet meer echt staan voor de waarden die oorspronkelijk in het woord lagen vervat.

We gaan straks met zijn allen wakker worden, en beseffen dat wij geen woord meer hebben voor vriendschap, voor liefde, voor geluk, voor vertrouwen... en zoveel andere dingen.  Straks gaan we nieuwe woorden moeten gaan maken om de oude begrippen weer op te tillen tot hun werkelijke waarde.

Dat is niet nieuw! Het woord loos was ooit het woord voor sluw, slim, en het woord onnozel was ooit het woord voor onschuldig. Er moet dus ook vroeger een taalontwaarding hebben plaats gevonden. We hebben dit hersteld met nieuwe woorden.
We gaan dit weer moeten doen.

Maar we kunnen misschien ook een opteren om de waarden te behouden, wie weet slijten woorden minder vlug in een maatschappij met waarden?

tot de volgende ?

Heet van de politieke naald ?

Image by agriflanders via FlickrLeterme is de nationale politiek kotsbeu, hij opteert heel discreet en heel voorzichtig voor een internationale functie ... in de politiek... kwestie van van in het groot domme dingen te kunnen doen ?
Na al zijn getwitter en gechat met al dan niet bestaande amourettes, heeft hij waarschijnlijk toch niet zo veel kans meer op echt leidende functies in de Nationale politiek, want of het nu waar is of niet, al die geruchten blijven hangen in de geesten des menschen...
Wellicht hoopt hij nu dat het getwitter niet verder reikte dan het binnenland?

Ach, al bij al valt of viel hij nog mee. Hij heeft geen grotere stommiteiten gedaan dan zijn voorgang(st)ers (ik bedoel hier niet het vrouwelijke equivalent, maar het misdadige), tenzij we spreken over zijn kennis van onze nationale Hymne...

Nochtans is er sinds decennia nog nooit een Premier geweest die zo ongestoord kon regeren al Leterme, na de val van zijn regering. Ik heb het donkerbruin vermoeden dat dit wel eens aanstekelijk zou kunnen werken, en we voortaan telkens en telkens weer heel, heel , heel lange perioden van "waarnemende" ofte "voorlopige voortdoende" regeringen gaan zien. Het lijkt ondertussen de manier om heel wat dingen recht te zetten, en ondertussen de hete brij door te schuiven naar de volgenden ...

Een "voorlopig voortboerende" regering heeft het enorme voordeel dat ze telkens weer kan zeggen dat ze niet bevoegd is, en als het iets is dat ze wel graag doen te kunnen stellen dat de situatie het noodzaakt en het aldus wel tot de bevoegdheden behoort... Bovendien heeft ze in die tijd amper te maken met een echte oppositie, want alle partijen zijn nog in de running om eventueel toch te mogen regeren, en je kunt moeilijk ruzie gaan maken met je onderhandelingspartners...

Kortom, het is de bijna volmaakte vorm van regeren.
Alleen...
Die oelewappers van buitenlanders willen dat niet inzien, en men kan het moeilijk gaan publiek maken om de eigen bevolking niet te choqueren...
Dus worden we op de financiële markt onder vuur genomen.
En is het misschien wel wijzer om bijtijds te opteren voor een andere, liefst een buitenlandse functie...
Wat dus bij deze gebeurd is...

Een paar weken terug kwam er van Microsoft zowaar een bijna verliefd aandoend filmpje over de jarige Linux. Enkele dagen later een grote aankoop van patenten door dat zelfde Microsoft... De liefde lijkt warempel niet meer op te kunnen, en lijkt af te stevenen op mariage de raison... Of denk ik nu te ver ?
... ja...
Ik denk duidelijk te ver...
 Want nu blijkt dat Microsoft alleen  gezorgd heeft dat één van zijn slagvelden is overgegaan naar een situatie van vrede, maar enkel en alleen om alles in de strijd te kunnen werpen tegen een andere vijand: Google !
Er zijn nu filmpjes in omloop waarbij ze elkaar op humoristische (???) wijze aanvallen, en er is zelfs een Google-actie waar men de verstandige mensen de kans heeft om af te stappen van het antieke Hotmail en co...

Ondertussen wint Google voortdurend veld, en Chrome is in heel veel landen al de tweede grootste browser, ondanks zijn nog heel jonge leeftijd. Dat is wellicht de echte reden waarom Microsoft plots opteerde voor een veldslag met de grootste en nieuwste dreiging...

Een beetje jammer allemaal... Want hoe eigenaardig het ook allemaal mag klinken, eigenlijk zijn zowel Microsoft als Google en ook Linux heel sterke economische begrippen... Met heel wat kapitaal achter zich.
Met andere woorden, het is niet nodig je de producten duur te verkopen, je kunt ook veel geld verdienen met de producten gratis aan te bieden...
... en je kunt het me kwalijk nemen of niet, maar ik hou veel meer van dat gratis gerief, dan dat ik voor praktisch identieke zaken véél geld moet geven.
Ik hou niet van oorlog, ook niet tussen software-giganten, maar toch gaat mijn voorkeur daardoor naar Google en Linux...
Toch zie ik een bedreiging, ze kunnen elkaar het leven dermate zuur maken, dat er op den duur niets meer gratis zou zijn... en dat zou pas een ramp zijn.
Dat ze elkaar beconcurreren is dan weer een goede zaak, want dat dwingt ze om met steeds betere producten te maken. Oorlog is een bron van nieuwe uitvindingen...

Sorry, 't was weer over politiek en over oorlog... en 't is nog aan 't regenen ook!
djudedju

tot de volgende ? (foto: die met een kostuum aan is Leterme...)

Image by Jeroen Bosman via FlickrIk heb de eerste dag van mijn pensioen zonder kleerscheuren doorlopen. Zelfs al een eerste vergadering gehad, en onder meer in mijn agenda genoteerd dat Sinterklaas op 6 december komt. Ook bij Okra Mater, en dat ik dus op de naamdag van de Heilige zijn plaats mag innemen, voor een uurtje.
Met andere woorden, er is niets wezenlijk veranderd. Alles is nog precies als een paar dagen geleden.
Ik moet nu nog afwachten wanneer ik voor de eerste keer mijn pensioen zal trekken.
En dan zijn alle nieuwigheden weer voorbij, weg, old fashion...

Ik wist dat wel, dat er eigenlijk niets zou veranderen, maar toch was er iets in mij dat hoopte op een wijziging. Dat ik niet alleen het statuut van ziekte zou verliezen, maar ook de ziekte zelf. Niet dus, vannacht bij een bezoek aan het toilet plots weer een pijnscheut gehad...die een paar uur mijn slaap belette.

Wellicht is voor iemand die vandaag stopt met werken, en morgen op pensioen is, de breuk iets groter... Dat was het voor mij althans op de dag dat ik plots niet meer kon werken, en vol pijn de dagen doorbracht. De eerste weken waren een hel van pijn, nadien met pijnstillers en ontstekingsremmers en tuttiquanti begon de lichamelijke pijn wat draaglijker te worden, en begon de geestelijke pijn. Wellicht is die nog erger. Het besef niets meer te kunnen... En na enkele maanden dan de grote eenzaamheid. In het begin krijg je bezoek, maar na enkele maanden zie je alleen nog de heel echte vrienden.

Bij pensioen op zich is dat misschien anders... Daar zal wellicht geen pijn heersen, of misschien bij enkelen die zich steendood vervelen omdat ze geen enkele vorm van hobby hebben. Ook de vrienden zullen niet echt wegblijven, wellicht vervangen worden door nieuwe vrienden, in de nieuwe kringen waarin je je begeeft.

Want voor gepensioneerden is er een hele nieuwe maatschappij opgebouwd. Gepensioneerden zijn tegenwoordig nog "jong" van lijf en leden... en zijn een bron van inkomsten voor een hele industrie. Tijdschriften en speciale websites zijn maar het topje van de enorme markt waar men de gepensioneerden uitmelkt. Ook zij zijn de slachtoffers van de jacht op "geluk" en "genot"... terwijl geluk en genot heel gewone dingen zijn. In tegendeel, door de industriële vormen van geluk en genot is er iets geks aan het gebeuren ! Het lijkt wel of wat gisteren nog genot was, vandaag niet meer voldoet, het moet steeds een tandje sneller, een trapje hoger in een eindeloze jacht naar het ongrijpbare ultieme geluk en genot...
Om nog maar eens of de wielertoeristen terug te vallen, daar zie je ook heel wat gepensioneerden bij, en ook voor hen voldoet een goede gewone fiets al lang niet meer, het moet een echte dure racefiets zijn met zoveel mogelijk piefjes op en ontelbare versnellingen en een kilometerteller die je vertelt hoe snel je deze keer hebt gereden, en hoeveel kilometer je vermaald hebt ... in de jacht naar sneller, verder, hoger...
En dat gaat niet alleen op voor het gaan fietsen, het lijkt wel of alles, ook voor de gepensioneerden veranderd is in een soort wedloop, tegen je zelf, in de jacht naar??? Naar wat eigenlijk ?

Ik vind het gek. Oh neen, je hoeft van mij echt niet te gaan luieren, want dat is echt niet goed voor je gezondheid, maar je hoeft ook echt niet een jacht te ontketenen naar ik weet niet wat ! Je moet van de kans profiteren om echt te genieten. En echt te genieten, dat hangt echt niet samen met hoger, verder, dieper, sneller... Genot, dat kan net zo goed een heel klein iets zijn, het genieten van een verloren madeliefje in het grastapijt... Weer eens op je rug in het gras liggen en kijken naar de wolken, en wat je daar in terug kunt vinden. Fantaseren zoals je deed als kind... toen je nog genoot van alles en nog wat. Genot ligt niet in najagen, want dat genot verlegt steeds zijn eigen grenzen, en hoe goed we ons ook voelen, wij gaan echt niet meer jong worden, hopelijk als alles mee zit, wel oud...

Ik twijfel er ook heel sterk aan, of die gekke genotsnajagerij eigenlijk wel gezond is ! Ik geloof nooit dat het voortdurend proberen je grenzen te verleggen nog aangewezen is voor een lichaam dat toch al de 60 voorbij is... Wel is het goed te proberen de conditie zo goed mogelijk te houden.

Het fietsen op zich is dus wel goed, als je niet vervalt in excessen.
En het geen doel op zichzelf wordt.
Hoe je het ook bekijkt, op onze leeftijd ben je al over de helft... en je goed in je vel voelen is belangrijk, verpruts het dan ook niet met veel te vlug te verbranden...
Er bestaan studies over het feit dat ieder diersoort eigenlijk gemiddeld  even oud wordt, als je het berekent in aantal hartslagen... Je afjakkeren doet je hart veel te vlug slaan, en vermindert je tegoed...
Ik weet wel dat het niet volledig klopt, maar toch zit er iets in. Net zo goed vind ik de recordnajagerij van atleten ook zo absurd... Tot wat dient dat eigenlijk ?

Nee, probeer jezelf in conditie te houden, zonder je te forceren, maar in een gezond genieten, voor een gelukkige oude dag.
Een oude dag zoals ik je hem en mezelf toe wens... Genieten van het leven van alledag.
Van de kleine dingen, en van het feit dat we die dag ook weer krijgen...


tot de volgende ?

Op pensioen !

Image via WikipediaVoilà, 't is zover ! Ik ben officieel op pensioen, ouderdomspensioen, maar dat klinkt zo ellendig oud. Sinds enkele dagen mag ik al gratis met De Lijn rondrijden (moet ik echt eens doen, voor de lol).
Kortom, ik ben bij een van de grootste clubs van het land, de gepensioneerdenbond Okra... Ik ben er eigenlijk al een jaar bij, maar je kunt al veel vroeger aangesloten zijn. Maar ik heb er meteen een functie gekregen: ik ben op 6 december Sinterklaas bij Okra Mater. Niet omdat ik daar de geschikte man voor ben, maar omdat ik de geschikte baard heb, en het laten reinigen van een valse sinterklaasbaard kost meer dan mijn fles shampoo waar ik een hele tijd mee toe kom...

En eigenlijk is er niets veranderd...
Ik zat al thuis, en ik zit nog thuis.
Ik hou me bezig met van alles en nog wat, en ben nu en dan wat creatief bezig en ga soms vissen. Allemaal dingen die horen bij het "nietsdoen". Of bij het steeds bezig zijn, want dat lijkt eigenlijk identiek te zijn, hoe tegensprekelijk het ook lijkt.
Vraag het maar aan om het even welke gepensioneerde, ze hebben nu veel minder tijd dan vroeger.
En ik ben dan nog geblokkeerd door mijn ziekte, anders had ik wellicht helemaal geen tijd. Vanmorgen belde ik nog naar Roland en Rosa: "Ach, eindelijk thuis !, op reis geweest?""Ja, en je hebt geluk dat je nu belt, want we staan klaar om te vertrekken naar de Moezel..."
Naar het schijnt is ons pensioen in België lager dan in de andere landen. Ik weet het niet, maar ik zie wel dat heel wat gepensioneerden er goed van leven. Er zijn echter, en dat is veel erger, ook een deel die echt op de grens van, en zelfs IN de armoede leven.
Als ik het goed bekijk, dan lijkt het me, dat de indexering van de pensioenen niet is wat het zou moeten zijn... Want het zijn meest de lang-gepensioneerden die met de kleinste inkomens zitten.

Maar wat ik wel weet, is dat je tegenwoordig met een hele massa gepensioneerden zit in ons landje, die een aardig stuk economie op zich nemen. Vooral omdat de meesten nog heel actief oud zijn, en van het leven genieten. Dat is wellicht dan ook de beste formule om oud te worden !
Ik heb de prepensioenen weten geboren worden, en heb gezien hoe de bouwvakarbeiders, in hun zware beroep, plots 7 jaar vroeger op rust konden gaan... En ik heb ook gezien dat ze véél langer leefden, en veel beter leefden, in een veel betere gezondheid.

Nu gaan er stemmen op, dat gezien de levensduur verlengd is, de mensen eigenlijk langer zouden moeten werken... Economisch hebben ze uiteraard een punt, maar ik weet dat die langere levensduur vooral te wijten is aan het tijdig stoppen met het te zware, te drukke, te stresserende werk... Ik hoop dat ik verkeerd ben, maar met mijn ervaring lijkt het me, dat als de mens weer langer moet gaan werken, hij meteen ook weer veel korter zal gaan leven. Maar economisten vinden dat misschien niet erg, zolang het over de anderen gaat... Misschien zien we straks alleen nog een prepensioen voor economisten???? (Opdat ze zouden zwijgen?)

Ach, en vandaag ben ik dus niet meer ziek, nee ik ben op pensioen. Mijn rug weet het duidelijk niet. Maar ik zit dus in een ander statuut.
Ik voel er niets van.
....
Joepie...
...

Morgen gaan we weer vissen, met twee gepensioneerden en één bruggepensioneerde samen... de club der oudjes aan de waterkant.
Ook dat is niet veranderd, we deden dat vorige week en vele weken daarvoor al, maar dan was het één gepensioneerde, één bruggepensioneerde en één zieke... die zieke gaat nog steeds mee, maar is nu gepensioneerd. Gek. Ik voel niets daar van.
Ik voel me geen dag ouder, maar misschien moet ik nu stilaan gaan doen zoals ons moeder zaliger, en iedere morgen dankbaar zijn dat ik er nog bij ben. Want oud worden is niet zo evident als we plegen te denken. Er zijn er al zo verschrikkelijk veel weg, verdwenen, dood...

En misschien waren ze er nog heel nodig voor de hunnen.
Reden genoeg om dankbaar te zijn dat wij er nog wel zijn...
... en weet je, ik weet niet of er een God is, maar ik hoop het wel, want wie moeten we anders dankbaar zijn voor het feit dat we nog leven...

en terug naar af...

Image via WikipediaGisterennamiddag zijn we, zoals iedere week, naar tanteke geweest. Ze is weer heel slecht. Ze kijkt je amper aan, het enige contact dat ik er mee had, was dat ze mijn hand greep en vasthield. Ijskoude handen.
Ze eet weer niet meer, drinkt niet meer, en ze kunnen geen vocht geven via een baxter, want ze trekt die meteen weer uit. Het lijkt wel of ze niet meer wil leven, of ze het moe is, of ze alles gehad heeft...
De verpleegsters spreken weer dat het nu iedere dag kan gebeuren...
Gek, haar hart is te zwak en in te slechte staat om haar nog te kunnen opereren (haar heupfractuur was daarom alleen al meer dan gevaarlijk), maar op een of andere manier blijft dat hart kloppen... Het is blijkbaar veel sterker dan men dacht.
Maar ik denk dat we ons stilletjes mogen voorbereiden op het definitieve afscheid.
Ik had en heb het gevoel dat ze niet meer wil leven, sinds ze in een rolwagen zit...
Het blijft nu wachten op dat fatale telefoontje... Als ze moet gaan, laat het dan niet te vlug duren, en laat ze niet afzien...
Maar ja, je hebt niet te kiezen...

Vanmorgen was het rommelmarkt in Wannegem-Lede... Een mooie markt, en dank zij de tips van Marleen en Patrick zijn we heel makkelijk en kortbij de wagen kwijtgeraakt.

Eén grappig ding... Een jongeman van zo'n jaar of 12 à 14 oud, liep langs de kant van de weg. Plots raakte hij, door te veel te kijken naar de kraampjes, met zijn ene voet naast de weg, en robbeldebobbelde de steile helling af, en landde een paar meter dieper. Hij greep zich vast om terug naar boven te kruipen, en greep recht in een bosje brandnetels... Hij zal zijn "avontuur" wel een paar uur onthouden...
Ooit, heel lang geleden viel ik eens met de fiets recht de brandnetels in, mijn armen, mijn benen, mijn gezicht... alles brandde... 't Schijnt goed te zijn tegen de reuma...
Moet ik eens zeggen tegen mijn oudste zus, die heeft last van reuma. Ik niet, misschien door die tuimelperte  in mijn kinderjaren ?

Tuimelperte... het is jaren geleden dat ik dat woord nog eens hoorde. Vroeger was dat een woord die je zelfs in de krant tegenkwam, toen ze schreven over de coureurs, de dwangarbeiders van de weg, de flandriens... Nu schrijven ze over doping. En nu vallen ze gewoon, het zijn geen tuimelpertes meer... Maar wellicht deed en doet het evenveel pijn.

Ik ben de gelukkige bezitter van heel veel boeken, waaronder ook oude boeken, nog in de voor-voor-vorige spelling... Met sch achteraan in plaats van s, en met overal dubbele klinkers ook al was het een open lettergreep. In die oude boeken vind je nog die woorden terug, en meteen valt het mij dan op, hoezeer ons taalgebruik is veranderd. Niet alleen door de vele nieuwe woorden voor de vele nieuwe dingen, nee, het lijkt mij alsof we ons eigen Vlaams een beetje hebben ingeruild voor het Nederlands. Wellicht ook daar onder invloed van radio en TV...
Ik vind dat jammer... En las je kijkt in hele oude woordenboeken, en dan de vergelijking maakt met de nieuwere versie, dan zie je dat sommige woorden gewoon niet meer vermeld staan.

Ik vind dat jammer, niet dat ik iets tegen dat Nederlands heb, maar die Vlaamse woorden waren en zijn geen dialect, het was en is gewoon een verrijking van onze eigen taal, en zou eigenlijk een verruiming van het Nederlands moeten zijn. Dus geen schrappingen, maar uitbreiding.
Maar ja, ik stel vast dat we in tegendeel het Vlaams aan het vergeten zijn. Door de stijgende migratie van de Vlamingen binnen Vlaanderen, verdwijnen de dialecten. Ik ben als West-Vlaming in Oudenaarde terecht gekomen, en beheers het dialect van hier niet volledig. En ik ben mijn eigen dialect aan het vergeten. Ik ben een schoolvoorbeeld van het negatieve aspect inzake dialect-verlies.

Ik mag dus zeker niet gaan zagen over de verarming door het verdwijnen of verwateren van ons eigen dialecten... Maar toch voel ik het verlies heel erg aan.

En waar ik ook van wakker lig, dat is dat zoveel jonge mensen de taal niet meer beheersen... Vanmorgen nog, op de rommelmarkt: Te Koop: Brijmachine... Maak ja daar appelspijs mee ?
ach... wat maak ik me druk...
Ik hoorde wellicht evenveel Arabisch en zelfs een of andere Slavische taal of talen... Wat gaat dat dameebrengen voor onze eigen taal ?

tot de volgende ? (fot: St Machutuskerk van Wannegem)