La Wallonie...

Image via WikipediaEnige tijd geleden heb ik je verteld dat ik in Wallonië op een Waalse rommelmarkt een Waals boek kocht over de Waalse Geschiedenis, in 't Frans. (Gelukkig niet in het Waals,want dat kan ik niet eens lezen, laat staan begrijpen.)
Ik ben nu zo wat halverwege het boek, en weet nu al dat de Walen net zo gek zijn als wij, Vlamingen. Ook zij doen hun best om de bevolking er van te overtuigen van hun eigen meerwaarde, of hoe idioten opgejut worden door een grotere idioot om toch maar regionaal nationale gevoelens aan te kweken.
Een leuk item vind ik wel dat de gebroeders Van Eyck plots hun grootheid hebben te danken aan het feit dat ze een Luikse scholing kregen. Ik heb geprobeerd het te controleren, maar al wat ik vind is dat ze waarschijnlijk een tijdlang in dienst zijn geweest bij de Luikse Prins Bisschop. Maar ik vind het leuk, ik herken dit patroon in vele vormen, bij vele volkeren... Wat niet van jou is, adopteer je maar, tot meerdere eer en glorie. Er is geen mens die met zekerheid weet waar de Van Eyck's geboren zijn, en dat van die Prins Bisschop is ook nog maar zeer de vraag. Het enige wat telt is dat de gebroeders Van Eyck grote kunstenaars waren, van waar ze ook afkomstig waren, en waar ze ook hun opleiding hebben gekregen...
Maar heel het boek druipt dus van een Waalse Fierheid, à la "De Vlaamse Leeuw" van Hendrik Conscience...
(Terwijl het bijna zeker is dat Jan Breydel de morgen voor de fameuze slag nog vlees leverde aan de Franse troepen...)
Ach, ik maak hen geen verwijt, ik neem het hen ook niet kwalijk, maar ik betreur dat ze op die manier, net zoals wij door al die heroïsche Vlaamse Heldenverhalen, opgejut worden tegen de andere helft van het land.
Het zijn dus niet alleen de politici die hun best doen om ons tegen elkaar op te zetten, de historici zingen het zelfde vooizeke...
Ik heb er niets op tegen dat ze fier zijn op hun volksaard, ik ben ook fier op het mijne, maar ik heb daar echt geen vijanden voor nodig ! Ik heb genoeg aan het feit dat wij duidelijk enkele zaken anders doen, benaderen, anders leven, andere prioriteiten hebben, een eigen taal spreken. En ik heb naast mijn liefde voor mijn eigen volk, ook een wijdopen hart voor al het moois bij de anderen, alle anderen.

Nee, heel die manier om de liefde voor je volk te misbruiken om je superieur te doen voelen, dat doet mij veel te veel denken aan übermenschen en Joseph Goebbels... Ik ken geen übermenschen, en ook geen üntermenschen... (ik hoop dat ik dat goed schrijf, ik en de Duitse taal...) Voor mij zijn alle mensen gelijkwaardig. Als er al verschil is, is dat veelal te danken aan het feit dat in sommige landen de mensen meer kans kregen opleidingen te volgen, dan in andere. Of een andere manier om eens tegen arme en rijke landen aan te kijken. Maar daar hebben de mensen van die landen geen schuld aan, en fundamenteel is er geen enkel verschil.

Ik haat dan ook dat opgeklopte nationalisme, dat niets anders is dan zelfverheerlijking en de facto kleinering van de anderen.

De wereld zou een stuk lieflijker zijn, mochten we de nationaliteiten vergeten. En geef toe, is er iets dat minder kunstmatig is dan landsgrenzen???? Als er dan al grenzen zouden moeten zijn, dan zou ik zeggen dat de oceanen een vorm van grens zijn, en dat zou je, nog maar enkele "landen" over hebben, De Amerika's (één stuk !), Europa met Afrika en Azië (één stuk), Oceanië, en Antarctica... en dan nog enkele eilanden, die zich wel heel miniem zouden gaan voelen tegenover die grote blokken.
Maar nee, wij hebben van Eurafrazië drie werelddelen moeten maken en ontelbare landen, ontelbare nationaliteiten die dan nog veelal niet samenvallen met de landsgrenzen en oorzaak zijn van aanslepende conflicten (zoals de Koerden, de Basken... en heel pak anderen)
De mens is idioot.
De mens wil zo nodig een machtsspelletje spelen.
De mens wil zo nodig zichzelf op een voetstuk plaatsen, en al de anderen onder zich.
De mens is ... maar mens.
We moeten nog heel veel leren vooraleer we zullen weten dat we allemaal maar mensjes zijn, wortelend in een wereld, een wereld die we zelf naar de knoppen aan het helpen zijn...
djudedju...

Hoe luidt de tekst weer van de Europese Hymne ????


tot de volgende????

Voddig

Image by Cristhian Neumann via FlickrAnny voelt zich maar voddig, haar neus loopt (en haar voeten rieken) en ze heeft keelpijn. Zo maar, plots.Ik moest vanmorgen toch naar de huisarts voor mijn zesmaandelijkse controle, dus heb ik haar onder mijn arm genomen, in de auto geplooid en voorgelegd aan de wijsheid van de dokter.
Toen ik aan de dokter zei dat ze de slunse had, keek hij niet begrijpend. Ze kennen hier geen slunsen. In het West Vlaams is dat een vod. Als je je echt mottig voelt, voddig, grieperig, dan zegt men in West Vlaanderen dat ze de slunse heeft. Eigenlijk klinkt dat meer als sleungse, maar het blijft voddig.
Het was niet erg, wat pilletjes en een neusspuitje, en hopelijk is het binnen een paar dagen voorbij.

We hebben alle twee ons bloed laten in tubekes doen, om te laten controleren op van alles en nog wat. En morgen hoor ik wel of we nog goed zijn voor een paar kilometer.

Ik heb het er altijd moeilijk mee, dat ik eigenlijk voornamelijk ga om een heel pak voorschriften voor al mijn pillen voor mijn rug en co. Ik vertelde hem dat ik nu ook nog een pink heb die blijft slapen als ik allang wakker ben, en dat duurt nu al een drie weken... 't zal ook weer een zenuwee zijn die ergens vastzit in je nek. Ik heb nog niet genoeg met de lumbale wervels, nu begint mijn nek ook nog van zijn oren te maken. Zouden ze met stamcellen geen nieuwe ruggengraat kunnen kweken ? Dat ik er ene op reserve heb, als de oude helemaal in taliete valt. (Ook dat is West Vlaams, maar je begrijpt het wel uit de context...)

Maar ach, ik mag al bij al niet klagen. Ik heb wel pijn, maar ik ben er nog, en ik kan nog praten, denken, vertellen en zelfs wat van mijn kennis aan creatief bezig zijn doorgeven aan andere zieken. Wat wil ik meer? Mocht ik geen pijn hebben, dan zou er misschien al lang iets anders geweest zijn, en wie weet, iets erger.

En het voornaamste, we zijn hier nog met zijn tweeën, en we hebben elkaar nog, ook al zijn we ook maar nen halve meer, twee halve is ook een hele. En binnen de perken van onze mogelijkheden doen we wat we graag doen, en wat we niet meer kunnen, dat zetten we uit ons gedachten. Dat is het geheim van geluk... Niet meer willen dan je hebben kunt, dan mogelijk is.

Ik heb gezien dat mijn daglelies (Hemerocallis) op open komen staan. Ik ben benieuwd om de nieuwe kleuren te zien, van de plantjes die ik heb meegebracht in het voorjaar. Ik had niet verwacht dat ze het eerste jaar al zouden bloeien, maar de meesten staan dus al met bloembotten in de knop. Ik ben echt benieuwd. Daarachter staat een wilde hazelaar te staan, die zo maar uit de grond is gekropen, enkele jaren terug, en ik zie dat er ook noten op komen. Wie weet kan ik voor de eerste keer noten eten van mijn eigen hazelaar.

Je ziet, er is altijd wel iets om naar uit te kijken, als je tenminste de lat binnen je bereik legt...

tot de volgende ? (Op de foto de daglelies die ik hier al lang heb staan, en waar er nu al een massa van groeien !)

patchoulie

Image by Johan Koolwaaij via FlickrNee, ik heb het niet over dat reukdinges (ik vind trouwens dat het stinkt, maar ja, wie bennekik ?)
Patchouli is een eigennaam, de naam van de parkiet van Lieselotte. ( Hoe komt ze erbij een parkiet Patchoulie te noemen ?)
Ze was al heel de tijd gek van de parkiet die hier zit gekke toeren uit te halen en een liedje zit te fluiten... "Opa, zou ik ook zo'n vogel kunnen krijgen?"
Tja, dat wist ik niet, ik kreeg van Luc (vissen) dat jong uit het nest, door Anny met een engelengeduld gevoederd met een oud spuitje (zonder naald !). En nu zit daar een prachtig en vriendelijk redelijk tam beest ons te verheugen met zijn tegenwoordigheid. Lieselotte was en is niet van die kooi weg te slaan.
Ik vroeg dus aan Luc of hij nog eens een jong kon missen, en dat kon (ik blogde daar reeds eerder over).
Maar gisteren was het DE moment...
Gisteren had ik met Luc afgesproken om samen het vogelbeest te voeren naar Lieselotte.
De kooi stond reeds netjes opgesteld, met alle toebehoren, zaadbakje, waterbakje, zwembad, zitstokken, spiegel, en een mooie schommel. Tot op heden zat het beest in een klein kooitje waar we hem makkelijk konden vatten om hem te voederen...
Lieselotte zat in bad. Djudedju... Ze is nog nooit zo snel uit bad geweest en afgedroogd vermoed ik.
Toen we het vogelbeest in zijn nieuwe kooi plaatsten zat hij zeker een kwartier lang stil in een hoekje, verschrikt, al dat nieuws aan te staren. Geen wonder dat het beest verschrikt was, in de koffer van een auto zitten is wellicht al niet zo'n heerlijke ervaring, maar dan nog eens in het donker met kooi en al in een bocht omver vallen is wellicht ook voor vogelbeesten een traumatische ervaring.
Dat kwartier duurde voor Lieselotje wellicht drie uur... Maar eindelijk zagen wij zijn kopje boven het plastic van de bodembak uitkijken... Lieselotte er naar toe, beest weer plat.
Enfin, terwijl wij van een fles lekkere wijn met heerlijke hapjes zaten te genieten, kwam het beest er boven op, kroop zowaar langs de traliedraad naar boven, zette zich parmantig op een zitstok, zag dat andere vogelbeest in de spiegel en dacht dat het met zijn tweeen knusser was, vloog er naar toe en dokkerde naar de grond... Weer een tien minuten pauze.
Weer omhoog, zitstok, aanval op de spiegel, boem op de grond.
Vermits een ezel zich geen twee keer... is een parkiet duidelijk geen ezel.
Maar nu werd de spiegel spiegel gelaten, en besloot hij een trapje hoger te willen, ook een parkiet wil hogerop, en dus op naar de schommel, maar dat ding bewoog. Dokker, dokker naar beneden.
Jonge parkieten hebben een chronisch gebrek aan elegantie.

Enfin, toen wij een fles verder waren, zat het beest netjes en gelukkig op zijn stok, ging naar beneden op een normale manier om te eten en te drinken, kortom, de kooi was zijn thuis... Er zijn nog wel een paar dingen die hij later gaat moeten exploreren, maar daar heeft hij nog een heel parkietenleven voor, en vergeet niet, hij zal aangenaam geëntertaind worden door Lieselotje...

En wij ?
Wij hebben weer een tafel zonder kooi op, en moeten niet eerst zaad opkuisen vooraleer wij kunnen eten. En het belangrijkste van al, onze parkiet is niet meer jaloers, en trekt weer alle aandacht met zijn rare toeren.
Iedereen kontent.
Kan het nog schoner ?
en vandaag is het ZONdag, en het heeft zowaar al enkele druppels geregend, en er is geen zon. Kunnen we nu naar de rommelmarkt of gaat het toch echt regenen ?
We zien het ginder wel...
tot de volgende ?

ouderdomspensioen...

Image via WikipediaVolgende maand wordt ik 65, en plots zal ik niet meer ziek zijn, maar op ouderdomspensioen. Niet dat er iets aan mijn rug zal veranderen, maar mijn statuut zal plots heel anders zijn. (Enfin, als ik zo ver geraak, want wie weet sukkel ik nog voor mijn pensioen in de val van de dood, door het eten van een Duitse kwamkommer of zoiets... Ik ben een risicogeval, want ik eet veel fruit en veel groenten, en heel wat van die dingen prefereer ik rauw.)
Maar vermits ik in juli 65 wordt, ben ik vanaf 1 augustus 2011 op pensioen. Mijn vader zaliger is nooit zo ver geraakt, mijn broer ook niet, onze Koen zeker niet, en heel wat vrienden en bekenden ook al niet... Niet dat op pensioen geraken uitzonderlijk is, maar voor velen ligt die meet al een of meer streepjes te ver. Het ziet er naar uit dat ik er geraak... Toen ik zelf nog kind was, leek dat ontzettend oud, en nu voelt dat helemaal niet zo aan. Hoe ouder we worden, hoe meer we de definitie van oud zijn voor ons uitschuiven. Zoals ons tante Clemence (Clemme genoemd) die al een dik end in de negentig was, en met de bus op bezoek kwam bij ons moeder. Ze was een beetje later, en ons moeder vroeg of de bus retard had (vertraging voor taalpuristen) waarop tante reageerde: "Ewel, 't is waar!, op 't Petit Paris wilde er een oude doze van tachtig jaar nog opstappen en dat duurde en duurde ! Zo'n oude dozen moesten geen bus meer mogen pakken !" Zijzelf was een heel stuk ouder, maar nog goed te been, en dus niet bij deze categorie....

Ik ben dus bij die categorie gekomen, die de definitie van "oud" voor me uit schuift, naar een stuk ouder dan ik zelf ben. Ik ben zeker dat mijn kleinkinderen een heel andere definitie hebben, en we horen dan ook nu en dan "Ja maar opa, jij bent al oud hé..." met maar een zweem van een vraagteken op het einde van die zin. Dat vraagteken staat maar uit medelijden en omdat ze ons niet willen kwetsen, maar volgens hen zijn we oud. Basta.

En vermits ik vroeger ook zo dacht, zullen ze wellicht wel gelijk hebben... en zijn we inderdaad oud. En ga je een paar generaties achteruit, dan was ik nu een stokoud manneke... In de tijd dat de Romeinen ons Heer aan het kruis nagelden, was de gemiddelde leeftijd 27 jaar...  En als je nu even de moeite doet om de gemiddelde levensverwachting te checken van de Ethiopiër of de Burkinees, zul je zien dat ik inderdaad stok en stok oud ben.

Maar hier, in ons heerlijke landje zijn we jong. Vitale gepensioneerden. Wellicht de laatsten uit die reeks, want de druk om langer te gaan werken wordt steeds maar groter en groter. Het pensioen wordt steeds meer onbetaalbaar, omdat er te veel gepensioneerden zijn die te lang leven. Ze zeggen het niet zo cru, maar ze denken het wel. Dus zal men in de nabije toekomst langer moeten werken, om de boel in evenwicht te houden. Wat ze met de vele jonge werklozen moeten beginnen wordt daar gewoonlijk niet bij vermeld. Want tewerkstelling is een groot probleem, en ook dat weegt op ons pensioen. Gepensioneerden worden in België in werkelijkheid betaald door de werkenden.

Ik ga dus op pensioen op een tijdstip dat dit pensioen in vraag gesteld wordt. En dat is niet echt geruststellend. Ga ik wel heel mijn pensioen-leven inkomen hebben ? Of gaan we terug naar een tijd waar de ouderen ten laste waren van de jongeren, en zich zo nuttig mogelijk maakten met kinderoppas en onderhoud van de woning? Dat zou een zeer plotse en zeer moeilijke terugkeer zijn naar de oude waarden, want nu is de maatschappij helemaal anders geworden. Die kinderoppas is er nog wel, maar op een heel andere manier dan vroeger. Vroeger woonden de oudjes in, in wat eertijds hun huis was, maar nu van de kinderen is.

Maar ook dan was je maar een korte tijd bij de ouderen (gemiddeld gezien), en moest je al geluk hebben om je tijd als oppas waar te maken. Nu, met de veel betere voeding, de veel betere medische zorgen en noem maar op, zijn er al heel wat die zelfs nog een heel stuk van het leven van hun achterkleinkinderen mee maken. Als je tot 5 generaties raakt kom je nog wel even in de gazet, maar van 100-jarigen zijn er al zo veel, dat je maar een paar regels meer krijgt in de plaatselijke pers, en met veel moeite een klein fotootje, die haast zeker niet meer te herkennen is door het oudje zelf... Een tijdje terug maakten ze voor iedere honderdjarige in Kruishoutem een reus... Nu niet meer, ze zouden de grens een heel stuk hebben opgeschoven, maar ik weet niet precies hoe ver dan wel, want er is er nog geen ene zo ver geraakt.

Oud worden...
Ik herinner me mijn schoonvader, die voor zijn tijd een zalige ouderdom bereikte, maar het was echt een oude mens, die nog liep op die typische manier van een versleten mensje... Kromgebogen. Nu zie je dat niet meer... De levensvoorwaarden zijn op lichamelijk gebied een stuk verbeterd. Als je nu zou moeten zoeken naar ouderdomsverschijnselen zou je wellicht meer succes hebben bij stress en Parkinson en Alzheimer, dingen die er vroeger wellicht ook waren, maar dan noemden we ze anders. Ze hadden de beef, of ze werden kinds.... 't Was wellicht hetzelfde, buiten die stress, die was er toen wellicht nog niet, of zeker nog niet zo vaak en zo diepgaand...

En nu, nu kom ik ook bij die groep vitale gepensioneerden, maar met mijn zere rug, die me nu niet meer als ziekte treft, maar als een stuk van dat oud zijn. 't Is 't zelfde, maar 't noemt anders...
Of... er is niks nieuws onder de zon...

tot de volgende ?

Eigendom

Image via WikipediaEr is weer heibel tussen Vlaanderen en Wallonië, althans bij de politici, normale mensen maken veel minder ruzie...
Het gaat hem nu over uitlatingen van Vic Van Aelst, een advocaat die ook wel gekend is door mailtjes met anti - Waalse uitlatingen. Hij mag al het gelijk van de wereld hebben, maar de meeste mensen leven niet IN het verleden, maar in het heden. En als we blijven stil staan bij wat voorbij is, dan moeten we hier in ons mooie Vlaanderen kwaad zijn en blijven tegen bijna heel Europa, we zijn immers in de loop van onze geschiedenis zowat door alle landen bezet geweest geworden... Romeinen (Italië), Noormannen, (heel het Scandinavische gebied), Spanje, Oostenrijk, Frankrijk... en heel op het laatst een paar keer door Duitsland. Al die landen zijn nu in het verenigde Europa bloedbroeders, en het zou als heel ongepast worden bekeken, mocht je nu nog kwaad zijn op de Duitsers. Maar op de Walen mag het dus wel.
Nee, zorg dat wat verkeerd is of was stopt, en begin op een nieuwe schone lei, dan is het echt niet zo moeilijk.
En we praten hele dagen over solidariteit en hulp aan andere landen, maar als het gaat over gebieden in het eigen land, dan kan dat niet.
En eigenlijk willen de politici ons dat allemaal aanpraten, onder het mom van vaderlandsliefde, met dien verstande dat ze niet meer over België praten, maar over Vlaanderen (of desgevallend over Wallonië).
Ik heb je al verteld dat dat fameuze nationaal gevoel een heel recente uitvinding is! Het is pas met Napoleon dat men daarover is beginnen praten. Voorheen waren het graafschappen, hertogdommen en vrije steden... Die van Aalst die zijn zo kwaad omdat daar 't Ros Beyaert....

Het is ook dan pas dat al die hertogelijke, grafelijke en stedelijke vrijheden zijn afgeschaft, en dat men werkelijk over "landen" is gaan praten. Voor sommige dingen was dat een fameuze verbetering ! Eindelijk kwam er een matenstelsel voor heel het land! Vroeger had zowat iedere stad zijn eigen maten, en was een el in Gent heel wat anders dan een el in Brugge... Maar zelfs die duidelijke verbetringen kwamen er nog bij mondjesmaat in voege ! In het begin van 1900 reden de voertuigen in Gent nog links, en daarbuiten meestal rechts. Aan de stadspoort moest je dus gaan switchen van rijrichting !

Om u maar te zeggen, het is echt niet zo oud, dat Vlaamse gevoel...
En ik weet ook niet of het echt een goede zaak is...
Zolang het gaat over je taal, je manier van denken, je leefwijze, dan doe ik mee. Ik ben Vlaming, en hou van mijn taal, hou van de Vlaamse manier van leven... Maar als het gaat over een soort superioriteitsgevoel boven andere volkeren, dan ben ik geen Vlaming meer, want ik hou evenveel van de Walen, de Turken, de Duitsers, enz...en kan echt genieten van hun cultuur, en raap er dingen uit, die mij goed lijken en mij passen in mijn manier van denken en doen.
Met andere woorden, ik hou niet van het nationaal gevoel.

Ooit heb ik hier geschreven over een schrijvelaar, die sprak over de zondeval, je weet wel, Adam en Eva in het Aards Paradijs... Hij stelde dat het uiteindelijke kwaad in de wereld was gekomen, met de landbouw en met de vorming van steden. Op een bepaald ogenblik is er een mens geweest die zich niet beperkte tot het oogsten van wilde tarwe, maar die een stuk veld vrijmaakte van andere planten, en daar tarwe op zaaide voor eigen gebruik, en als wisselgeld om andere goederen mee te kopen... Daar ontstond voor het eerst "De Eigendom", op mijn veld kom je niet, je blijft er met je fikken af ! En meteen kwamen er afsluitingen, ruzies en machtsstrijd in de wereld.

Dat nationaal gevoel is daar heel dichte familie van, het is een soort collectief eigendomschap. Dit is ons land, en je blijft daar buiten, dat is van ons.

We leven nu in zo'n wereld, en ik heb ook een eigen huis, een voorschoot land er omheen, en ben blij dat dit het mijne is, en dat ik niet maandelijks moet voor gaan liggen betalen, en voel het als een groot onrecht dat ik op mijn eigen verworven iets ook nog eens belasting moet gaan liggen betalen... Want dat is van mij. Maar heel gezond is dat systeem eigenlijk niet. De Indianen waren veel wijzer, toen ze stelden dat ze de aarde niet konden bezitten. (maar ze vochten ook voor het domein van hun stam)...

Toch probeer ik die eigendom-reflex een beetje te beperken, in die zin dat probeer de wereld als een collectief iets te zien, iets dat uiteindelijk ter beschikking staat van alles en iedereen. Ik kan dat alleen binnen de wetgeving die hier heerst, maar binnen die wetgeving heb ik nog wat ruimte waarin ik mij vrij kan bewegen (steeds minder, maar toch...)
Daarom ben ik dus tegen dat nationalisme, omdat het een bron is van naijver, van ruzie, van oorlogen.
Daarom ben ik voor Europa, omdat het geheel al een stuk groter is, dat er al een heel pak grenzen zijn weggevallen, en van mij mogen ze die afbouw verder zetten...
Het is ook een veiliger systeem tegen oorlogen.
Wat in feite een bevestiging is van mijn redenering: eigendom is een van de hoofdredenen van ruzie, van oorlog, van bezitsdrang, van machtsgrepen...

en ik, ik hou van de vrede

tot de volgende ?

EHEC en GSM - paniek ?

Image by Getty Images via @daylifeEHEC komt niet van besmette groenten of fruit, maar best toch heel degelijk alle fruit en groenten eerst wassen... ? Men is nu op zoek of de EHEC-besmetting niet komt van vlees. Mensen die vlug beïnvloedbaar zijn, kunnen nu naast het fruit en de groenten ook hun biefstukje laten staan. Heb je er al eens op gedacht dat bloem van graan komt, en dat is ook weer een plant...
De Europese bewaarengelcommissie is tot de conclusie gekomen dat GSM wel degelijk schadelijk kan zijn voor de gezondheid, en kanker kan veroorzaken.
Voertuigen met een ontploffingsmotor zijn gevaarlijk, als je er onder sukkelt heb je zeker grote lichamelijke schade met zelfs de dood tot mogelijk gevolg. Best de auto's verbieden?
De Belgische waarnemende minister (ze doen nu alles in waarnemende versie)  is aan het nadenken om op alcoholhoudende dranken afschrikwekkende prentjes te zetten, zoals op sigaretten. Daar helpt dat duidelijk ook niet, maar misschien heeft de minister patent op zo'n prentjes, of aandelen in een etikettendrukkerij?
Met al dat stof in de lucht is het gevaarlijk om adem te halen
Er zit kwik in de vis
de varkens hebben microben die gevaarlijk zijn
en de vogels (ook kippen) kunnen bron zijn van de vogelgriep...
En het water is niet echt meer wat water zou moeten zijn...

 Kortom, het is gevaarlijk te ademen tijden het gebruiken van je mobieltje, zeker als je gesprekspartner komkwammers aan het eten is.
Rusland heeft alvast beslist dat er geen Europese groenten meer ingevoerd worden. Maar de EHEC-besmetting is al lang in Amerika tegenwezig en aanwoordig...
Weet je, het zit er dik in dat we doodgaan.
Ik weet nog niet wanneer, ook nog niet waaraan, maar ik ben er zeker van dat we toch ooit eens zullen doodgaan.
Sterven is een onderdeel van het leven...

Of, ik hou niet van al die loze paniek. Ik hoop dat ik die EHEC niet krijg, want ik heb al een paar keer echte diarree gehad, en dat is én pijnlijk, én ambetant. En je voelt je er belabberd door. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er kunt van doodgaan, en al is doodgaan uiteraard niet leuk, er zijn toch wel aangenamer manieren dan je doodschijten, om het eens plat te zeggen.
Ik hoop ook dat ik geen kanker krijg van te bellen met een mobieltje, of omdat er hier en daar veel te veel van die masten staan die dat belverkeer mogelijk maken. Of van het onder hoogspanningskabels lopen, of van weet ik veel...
Kortom, ik ben helemaal niet gehaast om dood te gaan.
Maar ik heb er ook geen schrik van. Ik heb wel schrik van de pijn die daarmee kan gepaard gaan. Ik weet wat pijn is, en ik hou er echt niet van. Als je moet doodgaan, dan liever zonder veel afzien. Maar ja, ook daar hebben we niets aan te zeggen...net zo min als aan de aanwezigheid van microben en virussen in en op ons eten.
Microben en bacteriën en virussen zijn gekke dingen. Heel ons lijf zit er barstensvol mee, en de meeste zijn er nodig om ons lichaam optimaal te laten werken, maar nu en dan zitten er slechte, vijandige, zelfs dodelijke soorten tussen.
En we zien ze niet eens.
Ze zijn zo verrekkes klein, dat je het niet kunt voorstellen dat je daar kunt van dood gaan of ziek worden.
en toch...
Eigenlijk zou dat ons moeten bescheiden maken... Heel erg bescheiden, als we zelfs tegen die minuscule ondingen niet op kunnen tornen...
En beseffen dat we zonder de goede versies zelfs niet kunnen bestaan.
We leven bij gratie van die minibeestjes.

Eigenlijk zijn we een wereld op ons zelf... Je kunt niet leven zonder dat heel dat huishouden van al die verschillende beestjes het werk in je lijf doen, waardoor alles normaal werkt. De wereld is ook zo, in het groot... Ieder plant, ieder soort dier heeft zijn inbreng in het grote geheel. Zonder die soort plant of dier, gaat het wereldmachine steeds iets minder normaal, moet men dingen opvangen met noodoplossingen...
De mens neemt bij ziekte dan maar antibiotica, om die beestjes af te slachten, en hoopt dat er genoeg goede overblijven om verder te kunnen leven. Na een tijdje zijn de slechte beestje gewend aan die antibiotica, en gaan er niet meer van kapot. De mens gaat dan maar kapot.
De wereld wordt telkens weer "gered" met noodoplossingen om het evenwicht min of meer in stand te houden, tot de wereld vergaat aan al de schadelijke beestjes die resistent zijn aan onze vergiften, en dan maar de goede soorten creperen....

Hoog tijd dat we eens echt iets doen aan het evenwicht...
in ons lijf
in de wereld....

tot de volgende ?

sabotage ???

Image via WikipediaZoals je weet ben ik nogal fan van Linux, en meer speciaal voor Ubuntu en Linux mint heb ik via deze blog heel wat publiciteit gemaakt, maar dat mijn blog zou worden geweerd door Microsoft himself, dat had ik nooit verwacht...
En toch...
Enige tijd geleden kreeg ik een mailtje van mijn neef (miene kozzen) dat hij mijn blog niet meer kon bereiken.  Ik gaf hem wat goede raad en tips, en hoorde niets meer, tot ik vorige week tijdens een foontje met mijn zus Suz (mag je omgekeerd ook lezen) hoorde dat Jef nog steeds mijn blog niet kon bereiken. Ik snapte er niks van.
Een paar dagen terug kreeg ik via facebook nog zo'n bedroefde lezeres, die treurde omdat mijn blog onbereikbaar was...
Mijn frank (én mijn euro, ik ben modern) begon te vallen...
Via facebook had ik wat sneller contact over en weer, (chatten kan niet vaak, want op de uren dat mijn lezeres er is, lig ik al in mijn bed), maar het bleek dat mijn hooggeëerde lezeres nog met een oude versie van explorer zat te knoeien, en die laat mijn blog niet door... Gewoon jaloersigheid en nijdigheid van Microsoft, maar ik heb me gewroken !!! Ik gaf de lezeres de raad over te schakelen op Firefox, en ja hoor, alles werkt beter en bovendien leest ze nu weer mijn blog.
Lezeres teruggewonnen.

Nu nog vaststellen dat ze heel regelmatig moeilijkheden heeft met virussen en co, en er dan een linux-fan van maken...Wraak is zoet.

Ik zit maar wat te zeveren, ik ben Linux-fan, maar heb niks tegen microsoft buiten het feit dat al zijn producten zo gruwelijk duur zijn. Maar het is een feit dat er dus ergens iets mis is met een of andere oude versie van explorer...

Het feit dat ik weer kan broebelen wijst er op dat de pijn in mijn rug ook grotendeels weg is, verschwunden, disparu... Ik ben weer de oude, of liever de nieuwe, dat biedt meer soelaas.

Ik heb deze morgen dan ook weer mijn turnoefeningen kunnen doen, en alles is op zijn plaats blijven zitten. Kijk, dat is dus de winst die ik heb bereikt met dat dagelijkse geturn van mij... Vroeger zat ik een paar weken vast, moest de dokter doen komen met zware spuiten en dies meer, nu na een paar dagen gaat het vanzelf weer over. Leve de gymnastiek !

En op slag zit mijn kalender weer tjokvol met afspraken met vrienden en dergelijke. Deze namiddag al weer twee dingen te doen, en er staat een lang weekend voor de deur, met veel rommelmarkten... Mag ik mijn gelovige medemensen alvast een zalige Hoogdag toewensen, en de anderen een heerlijke verlofdag ? Hopelijk heb je dan ook nog vrijdag een brugdag, heb je een heerlijk lang weekend voor de deur, en kun je morgen, donderdag naar Geraardsbergen gaan rommelmarkten, vrijdag naar Oudenaarde, zondag naar Eke Nazareth... Zaterdag rustdag, want dan zie ik niet meteen iets in de omtrek, maar 4 markten op 4 dagen, dat zou toch te veel zijn hé ????
Hopelijk houdt mijn rug het dus uit...
Zo niet, dan rustig thuis pijnstillers slikkend voor de TV... 't Is eens iets anders dan chips.

tot de volgende ?