Internet uitgeblazen als een kaars ?

Image by jean-pierre jeannin via FlickrHeb je het ook gelezen? In Egypte heeft men het Internet onbereikbaar gemaakt...
Internet biedt immers een enorme vrijheid, en voor dictatoriale staten is vrijheid een gevaarlijk iets, dus weg damit...
En dat brengt mij op de gedachte dat Internet wel heel makkelijk weg te raderen is... je sluit de providers af, en hupsakee, weg internet...
Dat doet mij weer op iets anders denken: ik ben supporter van een uiterst goedkope kwampjoeter, om ook de arme mensen en de ontwikkelingslanden toe te laten tot het wereldwijde web, maar eigenlijk zijn we daar nog niets mee, zolang dat allemaal langs providers moet passeren, en die het internet niet zien als een vrijheid, maar als een bron van inkomsten...

Internet is dus zwak.
Internet lijkt bijna gemaakt voor een kapitalistisch concept, en nu en dan lezen we artikels dat er ook op andere manieren aan censuur wordt gedaan, zoals een gecensureerde vorm van Google in China, en ga zo maar door....

Om tot een hogere vrijheid te komen, lijkt het mij nodig dat Internet vrij zou moeten zijn, ook vrij om het te capteren... Ik ben geen techneut, dus ik weet niet hoe het mogelijk zou kunnen gemaakt worden, maar als we de TV via satellieten kunnen ontvangen, met een simpele schotelantenne, lijkt het mij dat dit ook mogelijk moet zijn voor internet... Wie gaat er aan het werk ? Ik weet wel dat ontvangst van de gegevens hier wellicht het kleinste probleem zijn, en dat het probleem van het antwoorden of reageren op die gegevens een ander paar mouwen is (dan moet "iedereen" kunnen "zenden" naar de satelliet van dienst !).

Maar dan zouden ook in landen zoals nu Egypte, de gewone mensen blijvend kunnen werken op internet. Met alle gevolgen van dien... Want dan zouden de gewone mensen de rest van de wereld op de hoogte kunnen houden van wat er daar allemaal gebeurt... Zou censuur bijna onmogelijk zijn... Maar de eerlijkheid gebiedt ons ook daar bij te stellen dat er op die manier ook "wilde" geruchten in omloop zouden komen, en we wellicht in het kaf het koren niet meer zouden kunnen vinden... Maar in ieder geval zouden de mensen alsnog het gevoel van vrijheid hebben, die hen nu ostentatief ontnomen is...

En eigenlijk is dat het allerbelangrijkste!
Het is niet erg geen vrijheid te hebben, als men het niet weet. Het is pas erg, als men zich bewust is van het feit dat men bepaalde dingen niet mag, niet kan zeggen of doen.
Dat is wat ik hier al menig keer heb gesteld, vrijheid is een individuele ervaring... Wat wij als een dictatuur aanzien, kan voor de meerderheid van de inwoners niet zo ervaren worden. Kan zelfs, als zij uit een strengere situatie komen, ervaren worden als een summum van vrijheid.
Het wordt pas anders, als er mensen zijn die andere ervaringen hebben gehad, en dan plots terugkomen naar hun land en vaststellen dat ze daar minder mogen dan in X of Y...

Wij leven in een vrij land... Maar is dat echt zo ?
Nee, want ik mag niet links rijden als ik daar goesting voor heb, ik mag mijn wagen niet parkeren waar en hoe en hoelang ik wil, ik mag mijn huis niet in het pimpelpaars schilderen, en mag geen toren in mijn tuin bouwen. Ik mag zelfs het gras niet af rijden op zondag...
Nu zeg je wellicht, ja, maar al die dingen zijn er om de maatschappij, het samen-leven mogelijk te maken en mogelijk te houden, maar dat is krek het zelfde argument dat je hoort in een dictatuur....

Maar ondanks al dit beknotten van de individuele vrijheid ten bate van het collectieve, voelen wij ons behoorlijk vrij. En ik kan me voorstellen dat de doorsnee Chinees verbaasd zou opkijken als wij hem vertellen dat hij niet vrij is... Hij leeft wellicht in een perfecte harmonie met zijn maatschappij en met zijn vrijheden binnen die maatschappij. Heel anders is het wellicht voor die Chinees die mocht gaan studeren in het buitenland, en die daar andere normen leerde kennen. Die Chinees zal zich wellicht plots niet meer vrij voelen...

Maar echt vrij zijn we dus geen van allen ! En het feit dat de staat zo maar Internet kan uitschakelen is slechts een symptoom van de in se onvrijheid waarin we echt leven.

Als wij de Chinezen beklagen omdat ze niet in een vrije democratie leven, dan kunnen die ons beklagen dat wij in een land leven waar het kapitalisme regeert, en waar we gedreven worden tot steeds meer consumptie en steeds meer onnodige en zelfs nutteloze hebbedingetjes... En als je goed nadenkt, is dat eigenlijk onze dictatuur...

Kledij dient voor twee zaken, het bedekken van onze naaktheid en het beschermen tegen het klimaat waar we in leven. Als we dit voor ogen houden, kun jij me dan zeggen waarom we ieder jaar een nieuwe mode moeten volgen? En toch worden we genoopt dit min of meer te doen... Is dat de vrijheid??? Of net een dwang???

toch maar eens nadenken vooraleer we spreken over het "vrije" Westen...


tot de volgende ?

Stout ? In de koffer ermee !

Image by BasBoerman via FlickrGelezen: Man reed 800 km met zoon in de koffer van zijn wagen. De zoon was ook nog eens aan handen en voeten gebonden.

En dan droom ik weer weg, weg naar het verleden...
Onze Koen zal een jaar of 10 geweest zijn, toen we eens op bezoek waren bij nonkel Julien en tante Irene te Zingem. We zaten er met een hele bende op bezoek, gezellig te keuvelen, en de kinderen waren "ergens" aan 't spelen. Dat ergens dat bleek dus niet zo maar ergens te zijn, ze hadden een beek ontdekt waar salamanders en kikkervisjes vrolijk rond zwommen, en poogden deze te vangen. Onze Koen moet iets te ver voorover gebukt hebben, en plof in de beek gevallen.
De beek, dat bleek een dun laagje water, en een hele massa zwart slib te zijn...
En waar we zaten te keuvelen en te lachen, kwam plots een zwart ventje binnen, niet alleen zwart, maar er zat ook een fameus geurtje aan...
Bij nader toezien: onze Koen...

Er zat niets anders op dan met hem naar huis te rijden, hem een bad te doen nemen en nieuwe kleren te doen aantrekken, maar hoe vervoer je zo'n zwart stinkend manneke? In de koffer, op een paar stukken plastic van oude voederzakken...

Toen we proper en wel terug in Zingem kwamen, is hij niet meer gaan "vissen"... en natuurlijk mocht hij heel wat horen van al de tantes en nonkels die daar samen zaten.

Ik heb dus ook eens mijn zoon in de koffer gezet...

Een hele tijd later, waren Anny, Koen en ik fervente wandelaars geworden (en lid van Dwars door Brakel), en we gingen wandelen ergens in het verre West Vlaanderen, ik meen dat het in Krombeke was. Het was een verschrikkelijk weer, waaien en regenen, nu en dan een hel-mooie opklaring met jagende wolkenmassa's... Het was een mooie wandeling, door velden en beemden, maar men had duidelijk niet op zo'n slecht weer gerekend... Op sommige plaatsen was het verdraaid moeilijk om "te pote" te blijven en niet languit in de modder te belanden.
Enfin, het lukte ons, en toen we bijna de wandeling voleindigd hadden, staken we een mevrouw met haar zoontje, zo'n 10 à 12 jaar oud, voorbij... 't Manneke had minstens tien keer en aan alle zijden in de modder gelegen. Zijn kleren, zijn vel, zijn gezicht, zijn haar, enfin, alles was één grijsgetinte modderlaag. En reeds van ver hoorden wij de moeder zagen en kijven " En ge moe niet peinzen dat ge in de auto meugt, zo smerig en vuil, gij dwazen, 't is altijd 't zelfde met u..." een ononderbroken scheld- en zaaglitanie...
Toen wij hen voorbij staken, zei ik: "Madame, moest het de mijne zijn, ik stak hem in de koffer!" "Maar hij zal d'er in vliegen, de vuile beeste! " en de scheldpartij ging naar een nieuw hoogtepunt...
't Is niet mooi van ons; maar wij hebben luid gelachen, en de madame werd altijd maar kwader op haar zoontje...

Ik geef toe, ik, en wellicht de dame ook niet, hebben handen en voeten vastgebonden, maar we hebben dus wel onze kleine eens in de koffer vervoerd...

En zelf heb het altijd heerlijk gevonden, als kind, om in de kar te zitten, op een paar zakken, en te kijken naar de kont van het paard... Je kunt die kar rustig vergelijken met je autokoffer, alleen iets luchtiger en veel harder.

Onze Koen heeft zijn verblijf in de koffer nooit aanzien als een straf, het was DE oplossing van een plots probleem, meer niet...

Er zijn dus gradaties in het koffer-vervoer...

Gek, mijn allereerste reactie bij het lezen van dat artikel was ook: "Allee, wie doet nu zo iets ?" en pas dan dacht ik aan onze bemodderde Koen... Maar wellicht haperde ik, en terecht, wellicht eerst aan die gebonden handen en voeten...

Kijk, ik vind de huidige manier van opvoeden maar niks, je mag een kind eens geen trek geven, als hij er een verdient... Maar handen en voeten binden, dat vind ik erger dan een trek geven. Ik sprak er onlangs met een opvoeder over, en die gaf me gelijk, een tik kan helpen, je moet alleen zien waar je slaat en hoe je slaat, het mag geen lijfstraf zijn in de zin van middeleeuwse straffen. Maar een tik op de billen is voor kinderen helemaal niet zo erg. Weet je wat wel erg is ? Een opvoeding waar geen lijn in zit ! Dat is erg. Als je kind precies weet van waar tot waar hij of zij mag gaan, dan weten ze, en aanvaarden ze straf bij het begaan van een overtreding, maar als je als opvoeder, ouder, leerkracht de ene keer zo reageert en de andere keer heel anders, dan kan een kind nooit de grenzen kennen, en voelt hij de straf als onrechtvaardig aan. Dat is, volgens mij een van de kwalen van deze tijd. Een kind heeft momenteel niet één opvoeding, maar een hele hoop, en ieder met zijn eigen regels en eigen vorm van straffen en belonen. Denk aan de ouders, dan de crèche, dan de school, dan de grootouders en 's avonds laat nog eens de ouders, die moe gepeigerd zijn en ze liefst stil zien zitten voor de TV, dan zijn ze braaf...

Kinderen hebben het vandaag de dag ook niet makkelijk...
Maar geef mij maar de oude manier, het heeft gewerkt voor mij en voor mijn kinderen, zonder veel problemen...

tot de volgende ?

Hologrammen-TV

Image via WikipediaIk las een piepklein berichtje: Men heeft een de basis gelegd voor een echte hologrammen-TV...

Kom je 's avonds afgepeigerd van je werk thuis, hangt je jas en je hoed aan de kapstok in de gang, wil de woonkamer binnengaan, maar rukt vertwijfeld de deur terug dicht! Er staat een levensgroot paard in de living. En wat nog erger is, er zit nog een woeste Indiaan op ook...
Je hoort schieten en huilen, heel voorzichtig duw je de deur weer iets verder open, en nu ligt de Indiaan bloedend aan je voeten en je ziet het paard in een eindeloze verte weg draven. Eindeloze verte? In je living? Djudedju, die kloot-TV staat weer aan op een Western !
Het kan nog erger, je komt welgezind thuis, verlangend naar de liefdevolle armen van je vrouwtje en een goede pint bier, staat ze daar in de armen van Gary Cooper... Is die niet al lang dood ?
Of je ligt 's middags een dutje te doen, om een of andere reden trek je behoedzaam één oog open, en naast je in de sofa zit een reusachtige gorilla.

Nee, voor mij hoeft die hologram-TV er niet te zijn! Levensecht mee inkijk hebben in de opengelegde borstkas bij een operatie, nee, echt voor mij hoeft het niet...
Geef mij maar een goed boek en een stil hoekje, en ik kan al meer dan voldoende wegdromen, zonder dat Tarzan door mijn living zwaait.

Maar weet je, ik denk dat de voorspelling van die hologrammen-TV en/of cinema, al behoorde tot de toekomstvoorspellingen van mijn jeugd...

Nee, ik mag er niet aandenken dat ene Bart De Wever of ene Alexander Decroo plots op mijn sofa gaan zitten, en als ik er vol genoegen naar schiet, ik alleen mijn sofa naar de verdoemenis help. Het zou te jammer zijn voor de sofa.

En hoe raak je weer veilig in je luie zetel, als je kamer vol zebra's loopt, en je leeuwen ziet sluipen achter de poot van je tafel?

Nee, niet voor mij. Vergeet je dat je bezoek hebt, en loop je de collega van je vrouw boem omver. Dacht dat het een onderdeel van de film was.

Ik heb het al te kwaad met die 3D-films. Ooit hoorde ik ons vader vertellen (zo oud zijn die dingen al !!!) dat hij zo'n film zag, en dat heel de zaal zijn hoofd wegtrok voor een pingpong balletje dat recht naar hen toekwam. Kun je je voorstellen wat een paniek er zou zijn met een hologram van een tyrannosaurus Rex die plots in de massa opduikt.

Nee, geef mij maar mijn boeken... Veel veiliger.

Ik had het iets hoger over voorspellingen... Ik las vandaag ook nog een haartikeltje over een Hamerikaans instituut dat aan lange-termijn-weersvoorspellingen doet... Ze voorspellen ons een zachte februari (zacht winterweer is meestal synoniem voor regenweer !!!!!) en voor maart en april terug ijskoud weer !
Je moet dus je winterjas nog niet meteen weer in de kast opbergen, het kan dat je hem nog nodig hebt.
Maar die lang termijn voorspellingen zijn gewoonlijk van een zuiver giswerk gemaakt, je hebt immers altijd drie kansen: je zit er op, je zit er naast of je zit er gedeeltelijk op... Kortom weersvoorspellingen à la Armand Pien, toe bijgenaamd "het leugenaarke".... Maar wellicht deed hij dan meer zijn best dan de huidige weermannen en weervrouwen, die immers nu beschikken over pakken technologie en echt heel de wereld als het ware voor hun voeten liggend kunnen aanschouwen. Foto's van satellieten leggen heel de wereld met windrichtingen, wolkendek en alles wat ze maar willen hebben in hun bereik. Als ze er nu nog neven kloppen, dan is het of kwade wil, of een heel plotse weersverandering die nog niet te zien was op al dat technologisch hoogstaand materiaal.

Maar voorspellingen over 3 maand ? Forget it !
Dat is alleen met de natte vinger mogelijk, en nog helemaal niet gefundeerd.
Kortom echte voorspellingen, en nog steeds even onbetrouwbaar als vroeger.

Nu ja, zo houden ze ons wat bezig, en kunnen we ons weer vrolijk ergeren over hun onzin.
Kan ook plezant zijn.
En veel beter dan je ergeren op mensen die je nabij zijn...

tot de volgende ?

Maar die kat kom weer...

Image via Wikipedia...die kon nie langer wag.
Ik denk dat jonge mensen dit Zuid-Afrikaanse liedje niet meer kennen, ik heb de indruk dat in de scholen veel minder gezongen, voorgedragen wordt dan vroeger. Maar daar wil ik het niet over hebben, dat is weer een heel andere discussie.
Ik heb het over ons aller Alexandertje... Amper was de betoging een feit, of 't manneke sprong op de kar. Opportunisme noemen ze dat, geloof ik. Platvloers pikken van andermans ideeën is ook een goed woord. Eerst doet hij de regering uiteen knallen, en nu poogt hij de rol van lijmtubeke op zich te nemen. Van twee walletjes eten is dan ook een gepaste omschrijving.
Maar wellicht is hij niet slechter dan al die andere politici...
Ik heb een veel beter voorstel, laat ons gewoon stellen dat, zolang er geen regering is, de politici niet meer betaald worden, je zult eens zien hoe vlug ze kunnen werken !
Weet je wie momenteel in België de drukst bewegende man is ? Zwarte Piet. Die wordt de dag van vandaag voortdurend heen en weer geschoven tussen Vlaanderen, Wallonië en zelfs Brussel. Bezig ventje, die Zwarte Piet. Ik voorzie dat er op 6 december heel wat kindjes vergeefs zullen staan kijken naar de schoorsteen... Zwarte Piet zal wellicht geveld zijn door stress en oververmoeidheid. In normale jaren werkt hij alleen op de periode van De Sint, en nu schakelen ze hem in in het Belgische Politieke Gebeuren (allemaal met hoofdletter omwille van het belang...)
En wat doet ons Alexandertje, hij trekt de kaart van de betogers, je kunt immers nooit weten of dat nu niet de Joker is. Als je de zaken goed bekijkt, dan moet het manneke nu wellicht al in heel nauwe schoentjes staan, hij deed de regering vallen, in de plaats van daar winst uit te puren haalt hij met zijn partij verlies, en nu wordt hij in heel het politiek gebeuren niet meer betrokken. Hij zit daar maar aan de kant, werkloos te wezen, en wellicht zal er inwendig in zijn partij al wel een en ander gerommeld hebben...
Eigenlijk een beetje zielig.
Maar alles welbeschouwd, is het dus zijn schuld, en de schuld van zijn partij, dat we nu in de miserie zitten, dat we ons nu blauw betalen (de kleur is hier wel héél passend!), en dan gaat hij proberen schoon weer te maken met de betoging tegen de besluiteloosheid van onze politici. Lef heeft hij wel.
Wellicht denkt hij dat het oude adagio dat de mensheid toch niets leert uit de geschiedenis hier ook weer zal opgaan, en dat ze, mocht er nu toch weer een verkiezing komen, hij toch weer wat kan recupereren met zijn houding van schijnbare bereidwilligheid en goedheid...en er op rekenend dat wij zouden vergeten dat hij de oorlog veroorzaakte ...
En weet je, als ik dan de geschiedenis bekijk, hij zou potdorie nog gelijk kunnen krijgen ook... Het totale geheugen van de mensheid is immers al heel lang ziek, Alzheimer in de hoogste graad.
Gek is dat.
Als je naar wetenschap en dergelijke kijkt, dan heb je de indruk dat de mensheid steeds slimmer en slimmer wordt, maar als je kijkt naar zijn daden, dan zie je heel duidelijk dat we niks leren uit onze vergissingen, uit onze daden, uit ons verleden... Als je de holocaust neemt, dan stel ik vast dat men straffen moet zetten op het ontkennen, het negeren, in een ijdele poging de mensheid bewust te houden van de erge dingen die daar en toen gebeurden.
Het lijkt een beetje op onze schooltijd, als wij het gedichtje niet van buiten kenden, dan kregen we straf. Als we de holocaust vergeten, dan krijgen we straf.
Erg is dat.
Maar ik heb het hier al menig keer geschreven: de tijd komt dat men een Hitler gewoon in het rijtje zet naast Alexander De Grote, Julius Caesar, Djengis Khan en Napoleon... De grote veldheren. Op zich vind ik dat al heel erg, dat wij dit GROTE figuren noemen, veroveraars, mensenslachters, onderdrukkers als voorbeeld... Geef mij dan maar die stille kleine mensjes die in hun eigen gezinnetje er in slagen een sfeer van geluk en vrede te hebben en te houden. Die mensen acht ik triljoenen keer groter dan ene Juul Caesar en consorten...
Maar ja, dat huismannetje maakt daar bij niet zoveel lawaai, niet zoveel stof, dus merk je het niet.

Dat is meteen ook de reden dat ik politici zo minacht...zij zijn immers de lawaaimakers, de stofopwaaiers, die, als je hen de kans zou geven, met plezier weer oorlogen zouden ontketenen...Ook al heten dat oorlogen omwille van de vrede, zoals er nu bezig zijn... Oorlogen omwille van de vrede.
Absurd?
Ja toch ?

tot de volgende ? (Oh ja, morgen heb ik verscheidene vergaderingen van in de voormiddag tot in de namiddag laat...dus komt er morgen misschien geen blog ???)

Betogen voor een regering ?

Image via WikipediaDe homo belgicus is het zat.
Hij gaat betogen tegen het uitblijven van een regering.
Beetje gek...?
Kijk, ik heb alle begrip voor het feit dat de mens het beu is, maar eigenlijk zouden wij moeten betogen tegen die bietekwieten die steeds het laken naar hun kant pogen te trekken, en zouden we dergelijke onverantwoordelijken gewoon moeten aan de kant schuiven. Als er iemand is die verdient afgedankt te worden wegens zwaarwichtige redenen, werkweigering, negativisme en ga zo maar een eindje door, dan zijn het de huidige politici.
Oh ja, ik heb diefstal vergeten, want wat ze nu doen is de man in de straat bestelen, want hun gehakketak kost ons handenvol geld.
Dus wel betogen, maar om ze gewoon weg te krijgen, betogen is vreedzaam, maar de volgende stap zou dat wel eens niet kunnen zijn.
Wordt Brussel dan een tweede Tunis?

Zelfs op de rommelmarkt hoor je dat de mensen het moe zijn, vroeger zou er voor dat snertweer gezeverd worden, nu hoor je ze over die luieriken in Brussel (sic).

Ik ga niet, en niet alleen omdat ik het stappen niet meer aan kan, maar omdat mijn onmacht te veel woede geeft... en mocht ik per toeval een van die oelewappers zien, ik ben in staat meteen Tunis naar hier te plaatsen. Ik kan er gewoon niet tegen dat men de mensen zo bedriegt, voor de gek houdt, en dan nog steeds een verklaring geeft om de schuld van de anderen aan te tonen. Ze hebben gewoonlijk ook nog 300 % gelijk, maar ze vergeten hun eigen schuld er bij te zeggen.

Gisteren zat ik hier met een Waalse vriend... Gek, maar we vertellen eigenlijk net hetzelfde. Hij is zelfs akkoord dat het niet kan blijven duren dat Vlaanderen maar geld afschuift, maar net zoals ik, zegt hij ook dat het niet haalbaar is om die kraan in één klap dicht te draaien. Je kunt iemand die gewoon is om op die inkomsten te rekenen, die aankopen heeft gedaan in functie van dat inkomen, nu niet plots droog leggen.
Wat BHV betreft zeggen we beiden dat de wet er is, en dat ze die gewoon moeten toepassen.
Er is dus geen verschil, geen ruzie, geen getwist tussen de Vlamingen en de Walen, toch niet bij de gewone nuchtere weldenkende mensen...

Och, ik ga me er niet verder meer over druk maken, het is veel leuker dat we gisteren een gezellige babbel hadden, over van alles en nog wat, en dat de politiek niet meer dan een tien minuutjes in beslag nam, want we denken praktisch op de zelfde wijze.

Wel ik heb geleerd dat ik Luc (courgette) eens op de rooster moet leggen ! Hij heeft me niet verteld over het arbeidsgeschil dat er daar geweest is... djudedju, Luc, dat is niet schoon van u, zulle !

Het is maar een mottig weer, alles behalve ZON-dag...
En weet je wat, er zijn al weer wielerterroristen die te voorschijn kruipen. Wellicht door de paar warmere dagen dat ze weer uitzwermen... In trosselkes de wegen versperrend. tommetoch.

tot de volgende ?

Mythes ...

Image via WikipediaWat het verband is weet ik niet meteen te zeggen, maar ik ben wat boeken aan het lezen van Jack London, een heel oude, bijna vergeten schrijver, die vooral beroemd is voor zijn boeken over honden, zoals Pittah, De Wolf (oorspronkelijke titel: White Fang) en andere... Die boeken over het leven in het hoge Noorden, ver weg van de beschaving (toen nog) deden mij denken aan... Robinson Crusoë...
En Robinson Crusoë, dat is stilaan een mythische figuur geworden. Vandaar de titel...

Ik ga niets afdoen van het prachtige boek van Defoë, maar als je er eens over doordenkt, dan is het toch duidelijk een heel romantisch verzinsel...

Ik ga niet pogen het boek te herschrijven, maar stel nu eens dat jij of ik ergens op een onbewoond eiland terecht komen. Vraag één is dan meteen of er zoet en drinkbaar water te vinden is. De meeste onbewoonde eilanden zijn immers net onbewoond door het gebrek aan drinkbaar water ! Bovendien moet je zeker zijn van de drinkbaarheid, want anders loop je risico op allerlei ziektes, die je dan heel alleen, zonder enige hulp moet doorstaan. De enige logische oplossing is dat je dat water dan kookt, maar daarvoor moet je vuur hebben en moet je een pot hebben. In het boek lossen ze dat op met een aangespoelde kist materiaal, maar die kans is überhaupt bijna onbestaande, en kunnen we dus niet mee rekenen... De vlugste manier om een pot te hebben is er een bakken, maar daarvoor moet je klei hebben, en ook dat is bijna nergens te vinden, toch zeker niet aan de oppervlakte, en een graafwerktuig heb je niet, bovendien weet je niet waar die laag zich zou kunnen bevinden...
Vuur maken is ook al niet zo makkelijk! Och ja, twee keistenen tegen elkaar slaan zodat er gensters wegspringen... Heb jij al eens geprobeerd zo vuur te maken? Ik wel, het is me niet gelukt. Je kunt ook met een stokje draaien op een stukje hout, zodat dit warm wordt en zo vuur maken. Moet je echt eens proberen! Het schijnt dat je een harde en een zachte houtsoort moet hebben, en heel droog fijn geplukt mos of iets dergelijks, wil je een kansje hebben, maar je zult veel vlugger blaren op je handen hebben, dan vuur. Vandaar dat de mensen dit vroeger deden met een vuurboog. Door een boog te maken, daar de draaistok in de snaar te wikkelen, kon je, die draaistok veel sneller en veel langer doen draaien. Maar om een boog te maken met je dus een boogsnaar hebben...een touw, een koord, een pees (lang genoeg?)...
Dus moet je of voldoende dieren doden voor de pezen er uit te kunnen halen, of je moet planten vinden met vezels in, waar je dan met die vezels koorden kunt vlechten of draaien. Maar zijn er zo'n planten op je eiland, en ken jij de technieken om die vezels er op een bruikbare manier uit te halen?
Dus... heel voorzichtig, een beetje van het water proeven... en hopen dat je niet ziek wordt...
Maar na de dorst komt de honger...
Als je heel, heel, heel veel geluk hebt, staan er op het eiland bomen met vruchten die je kent, zoals kokospalmen of zo (dan is er ook een stukje van het drankprobleem opgelost), maar de kans is veel groter dat je geen enkele plant kunt determineren, en dat je dus ook daar de techniek van het water moet toepassen, en heel voorzichtig proeven, met een heel klein beetje.
Als je heel veel geluk hebt, en dat allemaal overleeft, dan is de kans groot dat je ook een schuilplaats moet vinden, voor de kou of de regen, maar misschien ook als bescherming tegen wilde dieren, dieren die je niet kent, en waarvan je niet weet of ze bijten of niet... Sommige duizendpoten zijn heel giftig.
Het is dus niet omdat een insect lijkt op de insecten die kent, dat ze veilig te zijn.
Het onderwerp vlees en vis brengt ook weer op zijn beurt de nodige technieken mee, die niet zo simpel zijn. Je kunt niet zo maar een lijntje uitwerpen, want je hebt geen draad en geen haken. Het enige wat op "korte" tijd mogelijk is, is het maken van speren, daar kun je mee vissen en mee jagen. Als je vuur hebt, kun je er heel primitief een punt aan branden, die punten hebben het voordeel dat ze door het vuur wat gehard zijn ook, maar heel veel zaaks zijn ze toch niet. Beter kun je een punt maken van steen of van been. Steen bewerken is niet zo simpel, en je zult heel wat stenen "verdestruweren " vooraleer je iets krijgt wat op een punt lijkt. Je moet maar eens proberen met een stuk vuursteen, wat een goede steen is, lang niet zeker dat je zoiets vindt ! Makkelijker is been, en als er dieren zijn op het eiland, dan kun je misschien ook wel stukken been vinden. Been kun je slijpen op steen, dus dat is haalbaarder, maar je hebt wel heel veel tijd nodig. In geval van nood zou je misschien ook wel een speerpunt kunnen vervaardigen van een schelp, als je schelpen vindt die sterk genoeg zijn en die een vorm hebben die bruikbaar is.
En dan moet je leren jagen, leren vissen... Rekening houden met het breken van het water, waardoor de vis niet zit waar je hem ziet.

Allee, ik kan nog heel wat moeilijkheden zo uit mijn mouw schudden, want in het boek van Robinson Crusoë lijkt het allemaal zo simpel, maar het is het verdomme helemaal niet.
Bovendien zijn wij helemaal niet meer aangepast aan een dergelijk leven, wij zijn verwend tot en met.
Als je op dat eiland landt, dan heb je amper wat kleren aan, niets in je zakken, want als je met een broek aan wilt zwemmen, zul je al heel vlug merken dat je je broekzakken moet binnenste buiten keren, anders zijn dat enorme remmen. Schoenen stamp je uiteraard af, dus landt je daar blootsvoets... Wij, met onze tere voetjes, uren gaan lopen barrevoets op allerlei terreinen??? Moet ik geen tekeningetje bij maken zeker ?

Het is een leuk verhaal, bijna tot een mythe verworden, maar dat is ook alles... en net als andere mythes bestaat het hoofdzakelijk uit mooie verhaaltjes, waar alles mogelijk is, en alles lukt. De werkelijkheid zou heel anders zijn.

Misschien moet er eens iemand een echt verhaal schrijven, van een echte Robinson... en er ook het logische einde bij vertellen... dood door eenzaamheid, een simpele ziekte is, als je alleen bent al heel erg en heel dodelijk...

Nee, mythes zijn mooi, maar veel te mooi om waar te zijn. Mythes zijn sprookjes, meer niet. Maar in ieder sprookje zit er ook iets van waarheid. In het geval van Robinson, de schrijver heeft hoogstwaarschijnlijk zijn verhaal gebaseerd op de figuur van de matroos Selkirk, die een drietal maand alleen op een eiland achterbleef... Zij echt verhaal was echter niet bruikbaar, dus werd het een roman, heel mooi, met een happy end.

Maar weet je, ik hou van dat boek, ik hou van fantasie, ik hou van happy ends, en ik hou er van weg te dromen in een wereld die ik volledig kan dirigeren in de richting die ik wil, kortom, ik hou van dromen... En weet je, dromen, fantaseren kan helpen. Het is een manier om eens even weg te vluchten uit de werkelijkheid, en even te leven in een leven dat volmaakt voldoet aan je verlangens van het moment. Fantasie is wellicht de grootste schat van de mensheid.

tot de volgende ?

Writersblock

Image via WikipediaIk denk dat ik met een writersblock zit, ik heb geen zier inspiratie...
Ik heb geen idee waar ik vandaag kan over schrijven. Niet dat er geen onderwerpen zijn, maar het zijn onderwerpen die niet in mijn genre liggen.
Ik zou kunnen schrijven over mijn zoon Bart en zijn zoveelste Vlaanderen Design Award (kan dit niet in het Vlaams?), maar hoe trots ik ook ben, het voelt toch een beetje als stoefen met andermans veren. (Ik zit wel met een absurd gevoel dat het mijn genen zijn die van hem...maar dat is dan ook echt absurd...)
Ik kan schrijven dat het vorig jaar het warmste jaar wereldwijd was, maar dat lijkt ook al absurd dit schrijven terwijl ik uitzie op een witberijmde wereld.
Ik zou kunnen schrijven over de panne van mijn chauffage gisteren. Waarvan we dachten dat het de pomp was die stuk was, maar bij controle bleek dat de batterijtjes in mijn thermostaat zo goed als leeg waren... Daar komt mijn schoonbroer dan van Oostende naar Oudenaarde gereden.... Schaamtelijk, ook al kon je dat niet eens merken, want de thermostaat toonde nog steeds netjes zijn digitale cijfertjes, maar had blijkbaar geen energie genoeg meer om de pomp te commanderen.
100 km naar hier en 100 km terug, om twee batterijtjes te vervangen...djudedju !
Ik zou ook kunnen schrijven over het feit dat Veerle al lang weer goed an wel aan het werk is in de Melk Industrie Kruishoutem (MIK), na een veel te lange ziekteperiode...

Je ziet, er zijn dingen genoeg om over bezig te zijn, maar al die onderwerpen liggen niet echt in mijn stijl van schrijven.

Vanmorgen heb ik weer mijn dagdagelijkse turnoefeningen gedaan, en weer eens vastgesteld dat de pijn waarmee ik uit bed kruip (dit is het juiste werkwoord!) tijdens deze oefeningen wegebt. Ik heb wel enkele oefeningen die ik de laatste tijd had bijgevoegd terug afgevoerd of drastisch lichter gemaakt, want ik had de indruk dat ik niet meer dezelfde positieve effecten had dan vroeger... Waaruit ik concludeerde dat dit dus niet de juiste oefeningen waren tot soelaas van mijn wervelkolom... Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ik doodgewoon meer last heb in dit kloteweer die onze winters kenmerken. Daar ik de oefeningen zelf heb ontworpen en bijeen heb gezocht uit diverse bronnen, weet ik niet precies of het wel de meest aangewezen oefeningen zijn, en is het een voorzichtig aftasten. Ik heb eertijds gepoogd de rugschool te volgen, waar men je oefeningen aanleert, maar dat kon ik gewoon niet aan, en ik mocht niet verder doen van de dokter van dienst... Dus heb ik jaren de toenmalige raad opgevolgd en mijn rug zo stil mogelijk gehouden, wat, naar ik nu ondervind, ook verkeerd was.
Op een bepaald moment ben ik dan maar begonnen met enkele voorzichtige bewegingen. In het begin heb ik vooral geprobeerd mijn lichaam te laten spreken. Een klein voorbeeldje, een van de dingen die voor wellicht alle rugpatiënten pijnlijk is, is het scheef buigen. Je doet dit zonder er bij na te denken, als je iets wilt oprapen die iets voor-naast je ligt...en bingo, de pijn snijdt meteen door je rug. Wat heb ik daarvoor gedaan? Ik heb oefeningen ontworpen (nu ja...) waarbij ik mijn bovenlijf buig naar links en naar rechts, maar dan wel zo, dat ik niet scheef ga buigen. Dus gewoon van links naar rechts buigen terwijl je jezelf recht houdt. Klinkt moeilijker dan het is. Dan enkele oefeningen waarbij je een draaibeweging maakt met het bovenlijf, maar dat dan zonder te buigen. Na enkele maanden stel ik vast dat, als ik eens een verkeerde beweging maak, de pijn er nog wel is, maar dat die bewegingspijn ook weer weggaat zodra de beweging hersteld is. (De basispijn is er wel nog steeds, maar die is zo gewoon geworden, dat dit "normaal" is gaan worden.)
Op die manier heb ik de meeste oefeningen stilaan opgebouwd vanuit de pijn-bewegingen. Toen ik steeds meer pijn in mijn heup kreeg, en de dokter foto's wou van mijn heup, ben ik begonnen met het opheffen en bewegen van mijn benen, zodat die heup ook geoefend werd, en ja hoor, ik heb nu geen pijn meer in mijn heup. Ik blijf wel de oefeningen doen, voorkomen is beter dan genezen.

Ik doe op die manier 14 verschillende oefeningen en ben iedere morgen ongeveer 20 minuten daar mee bezig. Het is zo deugddoend, dat ik er geen enkele moeite mee heb om mezelf tot die oefeningen te dwingen, integendeel, als ik door een of andere reden die oefeningen niet kan doen, dan voel ik dat als een tekort. Dit op zich is het beste bewijs dat dit goed is voor mij.

Ik denk dat deze manier van werken, misschien nog voor andere mensen van toepassing zou kunnen zijn, maar ja, hoe kun je zo iets aantonen ? Misschien dat deze blog een klein begin kan zijn voor heel wat mensen, om ook eens op die manier te gaan redeneren en daar hun oefeningen op te baseren. Ik stel dus niet mijn oefeningen voor, maar het systeem: ervaren wat het meest pijn veroorzaakt, en dan vanuit die pijnlijke beweging te vertrekken om de rug te sterken tegen die specifieke pijn. Je kunt uiteraard de pijnlijke beweging zelf niet gaan oefenen, maar door de beweging soms uit te splitsen (schuin voorover buigen splitsen in buigen en in draaien en die twee bewegingen oefenen bijvoorbeeld). Wellicht zouden kinesisten dit systeem veel beter en effectiever kunnen aanleren, met veel minder zoeken en tasten dan ik het voor me zelf heb gedaan ????

Ik weet dat ik mijn rug niet kan herstellen, wat kapot is blijft kapot, maar ik ben er in geslaagd mijn spieren terug op te bouwen, en de pijn is niet weg, maar het is nu nog hoogst zelden dat ik "vast zit", dat de pijn met andere woorden ook na de beweging aan blijft houden en overgaat in een ontsteking. Het is die ontstekingspijn die de ergste pijn is, dus is dit voor mij een hele stap vooruit in de kwaliteit van leven.

Ik hoop met dit blogje op zijn minst enkele mensen te helpen naar een beter leven.

hehe... ook zonder inspiratie kwam er toch nog iets zinnigs uit...

tot de volgende ?