Image via WikipediaWat het verband is weet ik niet meteen te zeggen, maar ik ben wat boeken aan het lezen van Jack London, een heel oude, bijna vergeten schrijver, die vooral beroemd is voor zijn boeken over honden, zoals Pittah, De Wolf (oorspronkelijke titel: White Fang) en andere... Die boeken over het leven in het hoge Noorden, ver weg van de beschaving (toen nog) deden mij denken aan... Robinson Crusoë...En Robinson Crusoë, dat is stilaan een mythische figuur geworden. Vandaar de titel...
Ik ga niets afdoen van het prachtige boek van Defoë, maar als je er eens over doordenkt, dan is het toch duidelijk een heel romantisch verzinsel...
Ik ga niet pogen het boek te herschrijven, maar stel nu eens dat jij of ik ergens op een onbewoond eiland terecht komen. Vraag één is dan meteen of er zoet en drinkbaar water te vinden is. De meeste onbewoonde eilanden zijn immers net onbewoond door het gebrek aan drinkbaar water ! Bovendien moet je zeker zijn van de drinkbaarheid, want anders loop je risico op allerlei ziektes, die je dan heel alleen, zonder enige hulp moet doorstaan. De enige logische oplossing is dat je dat water dan kookt, maar daarvoor moet je vuur hebben en moet je een pot hebben. In het boek lossen ze dat op met een aangespoelde kist materiaal, maar die kans is überhaupt bijna onbestaande, en kunnen we dus niet mee rekenen... De vlugste manier om een pot te hebben is er een bakken, maar daarvoor moet je klei hebben, en ook dat is bijna nergens te vinden, toch zeker niet aan de oppervlakte, en een graafwerktuig heb je niet, bovendien weet je niet waar die laag zich zou kunnen bevinden...
Vuur maken is ook al niet zo makkelijk! Och ja, twee keistenen tegen elkaar slaan zodat er gensters wegspringen... Heb jij al eens geprobeerd zo vuur te maken? Ik wel, het is me niet gelukt. Je kunt ook met een stokje draaien op een stukje hout, zodat dit warm wordt en zo vuur maken. Moet je echt eens proberen! Het schijnt dat je een harde en een zachte houtsoort moet hebben, en heel droog fijn geplukt mos of iets dergelijks, wil je een kansje hebben, maar je zult veel vlugger blaren op je handen hebben, dan vuur. Vandaar dat de mensen dit vroeger deden met een vuurboog. Door een boog te maken, daar de draaistok in de snaar te wikkelen, kon je, die draaistok veel sneller en veel langer doen draaien. Maar om een boog te maken met je dus een boogsnaar hebben...een touw, een koord, een pees (lang genoeg?)...
Dus moet je of voldoende dieren doden voor de pezen er uit te kunnen halen, of je moet planten vinden met vezels in, waar je dan met die vezels koorden kunt vlechten of draaien. Maar zijn er zo'n planten op je eiland, en ken jij de technieken om die vezels er op een bruikbare manier uit te halen?
Dus... heel voorzichtig, een beetje van het water proeven... en hopen dat je niet ziek wordt...
Maar na de dorst komt de honger...
Als je heel, heel, heel veel geluk hebt, staan er op het eiland bomen met vruchten die je kent, zoals kokospalmen of zo (dan is er ook een stukje van het drankprobleem opgelost), maar de kans is veel groter dat je geen enkele plant kunt determineren, en dat je dus ook daar de techniek van het water moet toepassen, en heel voorzichtig proeven, met een heel klein beetje.
Als je heel veel geluk hebt, en dat allemaal overleeft, dan is de kans groot dat je ook een schuilplaats moet vinden, voor de kou of de regen, maar misschien ook als bescherming tegen wilde dieren, dieren die je niet kent, en waarvan je niet weet of ze bijten of niet... Sommige duizendpoten zijn heel giftig.
Het is dus niet omdat een insect lijkt op de insecten die kent, dat ze veilig te zijn.
Het onderwerp vlees en vis brengt ook weer op zijn beurt de nodige technieken mee, die niet zo simpel zijn. Je kunt niet zo maar een lijntje uitwerpen, want je hebt geen draad en geen haken. Het enige wat op "korte" tijd mogelijk is, is het maken van speren, daar kun je mee vissen en mee jagen. Als je vuur hebt, kun je er heel primitief een punt aan branden, die punten hebben het voordeel dat ze door het vuur wat gehard zijn ook, maar heel veel zaaks zijn ze toch niet. Beter kun je een punt maken van steen of van been. Steen bewerken is niet zo simpel, en je zult heel wat stenen "verdestruweren " vooraleer je iets krijgt wat op een punt lijkt. Je moet maar eens proberen met een stuk vuursteen, wat een goede steen is, lang niet zeker dat je zoiets vindt ! Makkelijker is been, en als er dieren zijn op het eiland, dan kun je misschien ook wel stukken been vinden. Been kun je slijpen op steen, dus dat is haalbaarder, maar je hebt wel heel veel tijd nodig. In geval van nood zou je misschien ook wel een speerpunt kunnen vervaardigen van een schelp, als je schelpen vindt die sterk genoeg zijn en die een vorm hebben die bruikbaar is.
En dan moet je leren jagen, leren vissen... Rekening houden met het breken van het water, waardoor de vis niet zit waar je hem ziet.
Allee, ik kan nog heel wat moeilijkheden zo uit mijn mouw schudden, want in het boek van Robinson Crusoë lijkt het allemaal zo simpel, maar het is het verdomme helemaal niet.
Bovendien zijn wij helemaal niet meer aangepast aan een dergelijk leven, wij zijn verwend tot en met.
Als je op dat eiland landt, dan heb je amper wat kleren aan, niets in je zakken, want als je met een broek aan wilt zwemmen, zul je al heel vlug merken dat je je broekzakken moet binnenste buiten keren, anders zijn dat enorme remmen. Schoenen stamp je uiteraard af, dus landt je daar blootsvoets... Wij, met onze tere voetjes, uren gaan lopen barrevoets op allerlei terreinen??? Moet ik geen tekeningetje bij maken zeker ?
Het is een leuk verhaal, bijna tot een mythe verworden, maar dat is ook alles... en net als andere mythes bestaat het hoofdzakelijk uit mooie verhaaltjes, waar alles mogelijk is, en alles lukt. De werkelijkheid zou heel anders zijn.
Misschien moet er eens iemand een echt verhaal schrijven, van een echte Robinson... en er ook het logische einde bij vertellen... dood door eenzaamheid, een simpele ziekte is, als je alleen bent al heel erg en heel dodelijk...
Nee, mythes zijn mooi, maar veel te mooi om waar te zijn. Mythes zijn sprookjes, meer niet. Maar in ieder sprookje zit er ook iets van waarheid. In het geval van Robinson, de schrijver heeft hoogstwaarschijnlijk zijn verhaal gebaseerd op de figuur van de matroos Selkirk, die een drietal maand alleen op een eiland achterbleef... Zij echt verhaal was echter niet bruikbaar, dus werd het een roman, heel mooi, met een happy end.
Maar weet je, ik hou van dat boek, ik hou van fantasie, ik hou van happy ends, en ik hou er van weg te dromen in een wereld die ik volledig kan dirigeren in de richting die ik wil, kortom, ik hou van dromen... En weet je, dromen, fantaseren kan helpen. Het is een manier om eens even weg te vluchten uit de werkelijkheid, en even te leven in een leven dat volmaakt voldoet aan je verlangens van het moment. Fantasie is wellicht de grootste schat van de mensheid.
tot de volgende ?
