Image by Wolfgang Staudt via FlickrNa vandaag worden de dagen weer langer... Maar ik kan me nooit van de indruk ontdoen dat dit veel trager gaat dan het duister worden. De donkere dagen zijn voor mij maanden.En dat de winter pas vandaag begint is dit jaar ook een lachertje... We hebben al meer sneeuw en ijs gezien dan anders in vele winterperioden uit het verleden.
Ach, weet je, dank zij de sneeuw lijken de dagen wel wat "lichter" dan andere jaren, zo heeft zelfs dit koude weer een klein positief puntje.
Ik denk aan Rosa, de weduwe van vriend Clothaire, die onlangs is begraven... Voor haar zullen in het vervolg die duistere dagen niet in de eerste plaats herinneren aan het Klaasfeest, Kerstmis, Nieuwjaar, maar aan het verdriet van het afsterven van de geliefde... Duistere periodes lijken nog veel donkerder als je verdriet hebt.
En wellicht is de sneeuw voor haar nu niet maagdelijk wit, maar veeleer een lijkwade...
Zo zie je maar... weinig goeds te vertellen over die duisternis.
Eigenlijk had ik een andere titel in gedachten voor deze blog, namelijk: "... en alles is ijdelheid...".
Want ook ik word wat zwaarmoedig van die donkere dagen, en dan denk ik aan het idiote van onze manier van leven...
De oorspronkelijke mensen waren jagers-verzamelaars, zoals nu nog de San in Zuid-Afrika (Die wij meestal Hottentotten noemen...). Het volgen van die mensen heeft ons geleerd dat wij, met onze moderne manier van leven naast heel wat comfort, voor die comfort heel dik betalen. De San besteden gemiddeld 20% van hun dag aan dat jagen en verzamelen, de rest is een zalig nietsdoen en genieten. Je moet daar eens onze dagelijkse arbeidsduur tegenover projecteren... Dat is heel wat meer dan 20 % en nadien komen wij zelfs ook nog niet eens tot een echt nietsdoen, of tot echte ontspanning.
Zelfs onze ontspanning is gericht op ons dagelijks bestaan, we luieren in plaats van nietsdoen, en onze ontspanning is voorgekauwd en wordt over ons heen gegoten via de beeldbuis. Men duidt zelfs aan wanneer we obligaat moeten lachen... Of we gaan weer "wijsheid" vergaren en kijken naar duidingprogramma's, waar we vooral de duiding van de ander ondergaan... Want zelf denken, dat is wel niet verboden, maar zeker niet aangeraden in onze wereld.
Kijk nu eens naar de manier waarop men voortdurend het geloof, het Christelijke geloof aanvalt en onderuit haalt. Je kunt de radio of TV niet meer aanzetten of je hoort onderhuidse opmerkingen, domme mopjes (die vervelen daar ze op de duur zo versleten zijn).
Ik ben niet zo voor de Kerk, als instelling, maar men ondergraaft niet alleen de instelling, men ondergraaft ook het geloof. Want de bedoeling is het breken van de macht van de Kerk, en zolang er geloof is, zullen de verspreiders van het geloof beschikken over een vorm van invloed, en invloed = macht...
Men durft, door de agressiviteit van de Islam, dit niet te doen met de Islam, een instelling die op haar volgelingen een veel grotere impact heeft dan de Kerk. De Islam is zo'n zes eeuwen jonger dan de Kerk, en als je zes eeuwen achteruit gaat, dan zie je dat onze Kerk toen net zo'n diepgaande overheersing uitoefende op de maatschappij, als je nu ziet in de Islamwereld. Zelfs de Sharia kan netjes gelijkgesteld worden met de rechterlijke machten en invloeden van de Kerk toen. Er is niets nieuws onder de zon. De invloed van de Kerk is heel zachtjes, onder druk van de maatschappij, zachtmoediger geworden, en hetzelfde zal zich ongetwijfeld voor doen met de Islam.
We zien momenteel een beetje soortgelijke structuren als we toen zagen bij de maatschappij onder de Kerk. De burgerlijke macht was toentertijd de adel, koning, keizer, en daar boven de Kerk, die zich nooit rechtstreeks bevuilde aan de macht, maar die de macht wel degelijk in handen had. De adel en heel de mikmak liet dit toe, omdat de Kerk een verschrikkelijke impact had op de gewone mensen, burgers, laten, lijfeigenen, slaven...
Het opkomen van de stedelijke macht was een eerste breuk in de lijn. De gewone burgers kregen macht, en de impact van de kerk was niet zo stevig meer als in het verbond met de adel. Je kunt de sporen van het zich lostrekken van de kerkelijke invloed nu nog bewonderen in oude steden. Naast de grote prachtige kerkgebouwen kwamen er even hoge (soms hogere!) burgerlijke gebouwen: de belforten... Deze burgerlijke bouwwerken hadden een sterk symbolische betekenis, het zich vrij maken van de macht van de adel en van de kerk.
Kijk nu maar naar de structuren in de echte Islam-landen... Zie je de gelijkenis ?
Als ik me mag wagen aan een voorspelling, dan denk ik dat de evolutie in de Islam-landen iets sneller zal gaan dan in de Christelijke landen toen, gewoon door het feit dat wij er als voorbeeld zijn, en door het feit dat bijvoorbeeld internet ook bereikbaar is in die landen, en de vergelijking zich steeds weer opdringt.
Er is naar mijn gevoel, geen enkele reden waarom godsdienst niet een individueel iets zou kunnen zijn. Ik bedoel daarmee niet dat het iets geheims moet zijn, maar de echte beleving is immers al altijd individueel geweest. Heel het structurele is bijna volledig terug te voeren tot het scheppen van een machtskader. Het werkelijk Kristen zijn heeft niets uiterlijks, maar is individu- gebonden. Je zou het niet moeten ZIEN, maar gewaarworden aan de manier van leven en van zich instellen tegenover de medemensen.
Ach, ik ben weer zwaar op de hand...terwijl het leven zo simpel en schoon kan zijn. Waarom maken wij mensen het onszelf zo moeilijk? (omdat wij allemaal een stukje van de macht willen, al is het over ons keffertje of onze goudvis)
tot de volgende ?
