Bisphenol-A

Image by heremiet via FlickrIn Canada is de stof Bisphenol-A op de lijst van de verboden en gevaarlijke producten geplaatst, want iedere Westerling heeft nu al die stof in zijn bloed en in zijn genen. Hier doen ze niks, want het gevaar is nog niet echt aangetoond...
Ik dacht dat het voor de veiligheid en de gezondheid genoeg zou moeten zijn, dat een stof verdacht is, maar neen dus... Er moeten eerst duidelijk aantoonbare gevolgen (en doden) zijn. Ik had beter moeten weten, anders was de GSM en co ook al lang in het verdomhoekje geworpen.
Die Bis... wordt onder meer meer gebruikt voor het aanmaken van hard plastic, en onder meer gebruikt in babyflesjes, conservenblikken, CD's en... tandvullingen...
Met andere woorden, we krijgen het van kleins af aan binnen, en zonder ophouden.
Heel de wereld blijkt al sporen te vertonen van die stof.
Maar ik heb nergens gelezen wat de kwalijke gevolgen nu precies zijn.
Maar alleen al het feit dat het in ons lijf is ingenesteld is al schrikwekkend.
Maar, eerlijk is eerlijk... er lijken eigenlijk heel wat stoffen die we dagdagelijks opvreten en/of gebruiken of inademen, restsporen te geven in ons lijf. Van heel wat van die stoffen meent men dat zij wellicht aan de oorsprong liggen van de steeds verder oprukkende allergieën...
En zeggen dat er meestal ook natuurlijke middelen zijn te vinden, die geen of veel minder bijwerkingen hebben, maar die niet zo "eeuwig" zijn. Herinner jij je nog de conservenblikjes van vroeger? Dat waren blikken dozen, met aan de binnenkant een laagje tin. Als je nu een blikken doos bekijkt, dan is dit van binnen inderdaad bedekt met een soort plastic-achtig iets, waarin dus blijkbaar die Bisphenol-A zou zitten. De blikken dozen van vroeger mochten niet gedeukt zijn, want anders bestond de kans dat het laagje tin aangetast was, en dus de inhoud kon aangetast worden door roest van het blik. Mensen van mijn generatie kijken nog steeds automatisch naar het blik, of dat wel "kreukvrij" is. Nu blijven gedeukte dozen in de winkelrekken gezet worden, het kan geen kwaad... buiten die Bisphenol dinges dan...
Op ieder doosje die je koopt, met wat voor voedingsmiddel ook, staan er een resem E-producten vermeld. Het gevaarlijke is dat onder die noemer ook perfect onschuldige en natuurlijke producten thuishoren, zodat je als leek eigenlijk niet weet wat je allemaal opvreet of uitdrinkt. Het is goedgekeurd, dus zal het wel in orde zijn...
Onlangs las ik een artikel over het feit dat hoogspanningskabels inderdaad schadelijk zijn voor omwonenden, om het even of ze bovengronds, dan wel ondergronds zitten. Men stelde ook vast dat bv maïs op een veld dat onder hoogspanningskabels groeide, onder de kabels duidelijk groter was dan er naast.
Maar geen mens die er ook maar aan denkt iets te doen. Er zijn vooralsnog geen plannen om die kabels te leggen buiten de woonzones. Toegegeven, in een land als België is dat verdomd moeilijk, want het lijkt wel of heel ons landje één grote woonzone is...
Maar who cares... we lopen hier toch al met veel te veel mensjes rond op deze aardkloot... dus laat er maar een stuk of wat kapotgaan aan al die vreemde stoffen en energieën... Er blijven er nog genoeg over.
Ach, wat zit ik hier te prediken?
Weet je dat het überhaupt niet meer mogelijk is te leven zonder in contact te komen met al deze zaken? Ga maar bio kopen, en stel vast dat de bodem in werkelijkheid, ook op die biologische tuinderijen vervuild is. Het puur natuur bestaat gewoon niet meer in onze contreien, en in de stukken van de wereld waar het nog wel bestond, daar dwingen we de arme bevolking om groenten en bloemen te telen volgens onze wijze, met gebruikmaking van de insekticiden, pesticiden en andere ...ciden die hier al lang verboden zijn omdat ze te schadelijk zijn. Ginder kan het nog wel eventjes...
En Moeder Aarde kreunt onder al die aanslagen, ze krijgt koorts, algemene koorts... Global Warming zeg maar...
tot de volgende ?

Gestolen: 50 illegalen...

In Griekenland hield de politie een vrachtwagen tegen met 50 illegalen er in. Ze sloegen meteen de vrachtwagen en de illegalen aan, en een politieman reed met de vrachtwagen weg naar de gevangenis of het commissariaat of zoiets... Maar onderweg werd hij door twee overvallers tegengehouden, uit de vrachtwagen gezet, en sindsdien zijn én de vrachtwagen én de 50 illegalen zoek...

Het zal je maar overkomen... je keert de onderste steen de bovenste om als vluchteling ergens in het beloofde land te geraken, en dan wordt je gestolen ! Het zou natuurlijk ook kunnen dat het de illegale illegalenzorg is die de vrachtwagen heeft gestolen... Op een achteraf weggetje hebben ze dan met zijn allen de vrachtwagen in een ander kleurtje gestoken om hem onherkenbaar te maken (Met vijftig man en in het zwart kun je best kleurig en keurig werken).

Maar wat is een illegaal eigenlijk ?
Letterlijk iemand die buiten de wet staat.
In de praktijk een inwoner van een andere staat die hier komt hokken, zonder de wettelijke procedures daartoe te volgen. je kunt dat oplossen door die onwettelijke procedures te regulariseren (?).
Maar wie heeft uiteindelijk bepaald dat verhuizen onwettig is?
Wie heeft gezegd dat ik niet naar dit of dat stukje aarde mag verhuizen?
Wie is er eigenlijk eigenaar van dat stukje grond ?

Neem nu mijn eigen huis, en mijn eigen piepkleine tuintje... Hoe kan ik ooit verklaren dat dit mijn eigendom is ? Ja, ik weet het, ik heb er voor betaald en ik heb een akte die het bewijst, maar wat zegt dat ?
Ik kan er me nu makkelijk van af maken en zeggen dat ik het gekocht heb van de vorige eigenaar. Maar in feite is dat geen antwoord. Dan ga ik maar meteen door tot de eerste die hier op een gegeven moment gezegd heeft: "En dat is hier het mijne!" en er meteen een hek heeft rond gezet om onverlaten van "zijn" grond te houden. "Want zij zullen hier mijn graan niet komen oogsten en de appelen van mijn boom niet komen oogsten!"
Met andere woorden, het lijkt nogal wiedes dat het onheil van het privé bezit begonnen is samen met de landbouw. Moeder, 't zijn weer de boeren die het gedaan hebben!

Op het moment dat de mensheid is overgeschakeld van jager-verzamelaar naar een sedimentair leven, heeft hij ook zomaar zich het eigendomsrecht toegemeten van moedertje Aarde. Ik zaai hier mijn graan, dus is ook de grond mijn.

En als het een sterke beer van een vent was, lukte dit ook nogal eens, en misschien kwam hij overeen met de "buren", zo van: "Kijk, ik ben een hele sterke, en ik zal je land verdedigen, op voorwaarde dat jij ook zorgt voor mijn oogst... En zo groeide de "adel", die op den duur niet zegde dat hij voor het land van zijn buren mee zorgde, maar zei dat het allemaal 't zijne was, en dat zij moesten zien dat ze hem pacht betaalden in de vorm van zoveel graan en zoveel vlees en zoveel meters stof en zoveel... en om zijn macht te bevestigen huurde hij de sterkste beren in, en maakte ze tot soldaten en dienders...Politie zeg maar...

En nu en dan maakte hij ruzie met een buurman die ook zo "eigendom" bezat, of hij huwde zijn dochter uit aan de zoon van de buur, om zo het gebied te vergroten.
Dus zo is wellicht ook mijn stukje grond vervallen tot "eigendom"... en heb ik moeten betalen om hier te mogen wonen, op de aarde die eigenlijk van iedereen is.

Hetzelfde principe kunnen we doortrekken (en zo is het ook gegaan!) met de landen.
Als ik hier een paar kilometer verder ga staan, sta ik met mijn ene been in Vlaanderen, en met mijn ander been in Wallonië. Of misschien is dat dan mijn been niet meer maar mijn jambe... Wie zegt dat ? Ik ken zat boeren die land hebben die over de taalgrens heen loopt, en je ziet geen verschil tussen het blé en het graan. Ook die boer niet.

En gaan we nog wat verder, dan staan we aan de grens tussen La douce France en ons "eigen" Belgenland. En ook daar lopen er velden van het ene in het andere... en ook daar grazen de koeien nu eens herbe en dan weer gras... en geen koe die het beseft.

Vroeger waren er nog "echte" grenzen tussen die twee "landen", met aan weerszij van de schreve een douanepost, die nakeek of je niet op onwettige manier blé wilde omzetten tot graan. Eén ding was er toen nog leuk aan! Die twee grensposten lagen niet op elkaar, zelfs niet vlak naast elkaar, nee, er was een stukje tussen: het niemandsland. Eigenlijk dekte de naam de lading niet, maar het laat me toe te dromen dat er daar misschien nog een stukje grond lag, die van...Moeder Aarde zelf was... Waar de vogeltjes er geen besef moesten van hebben of ze nu Frans of Vlaams moesten zingen... Waar je vrij en vrank in het gras kon gaan liggen en spotten met het eigendomsrecht... je stond op niemands land. Zelfs niet van die grote blokken die zich vaderland noemen. Net of mijn vader had land... Hij had ook zo'n piepklein stukje waar zijn huis op stond, en waar hij "eigenaar" van was... en zich wellicht ook af vroeg waar haalt men dat ?

Want als ik al een denker ben, en een filosoof, dan heb ik dat van hem...en hij? Hij kreeg het van zijn moeder, Moeder Aarde, zoals wij allemaal...

Weet je, ik voel me rijk, heel rijk, want ik besef dat ik niks heb, en alles....


tot de volgende ?

Chileense mijnwerkers...

Image by Erik&Reny via FlickrMeer dan 60 dagen onder de grond, zegge en schrijve twee maanden!
Ik zal wel niet de enige zijn, maar ik heb in die twee maanden dikwijls aan die mensjes gedacht. Je moet het je maar eens voorstellen! Je werkt in de mijn, op zich al een gevaarlijk en beklemmend werk, en plots op een dag hoor je achter je het boeltje ineenstorten... Je weet op dat moment niet hoe erg, hoe ver of hoe dichtbij de instorting is, en je moet wachten tot het stof wat is neergedaald voor aleer je ook maar iets kunt vaststellen... en heel die tijd zit je met twee grote schrikbeelden voor je ogen: "Ben ik ingesloten?" en "Komt er nog een instorting?"
Als het stof dan is gezakt stel je vast dat je niet alleen bent, maar dat je met zijn allen wel degelijk bent ingesloten.
Ik weet niet of die mannen daar dan in het pikkedonker zaten, of dat ze toch nog wat licht bij hadden, maar ik kan me voorstellen dat ze, als ze het al hadden, er heel zuinig op waren.
Wellicht hadden ze drinken, anders hadden we andere berichten gehoord op het moment dat men hen vond, maar eten? De boterhammekes zullen wel over een heel lange periode verdeeld zijn geworden.
En dan dat daar zitten, het enige lawaai is je eigen ademhaling en nu en dan wat gekraak van de steeds werkende aarde...Iedere krak weer schrikkend, biddend...
Dan plots het geluid van de Open Wereld... Er is contact. Wellicht eerst nog wat klopsignalen, maar alras hoor je de boren.
De laatste dagen moesten ze heel de tijd door puin ruimen. Met andere woorden, heel de tijd schrik dat er zo'n stuk rots op je hoofd zou vallen, dat het invallen zo groot zou worden dat...Nee, niet aan denken...en er toch op denken...
Ik heb ook geen idee van de grootte van de ruimte waar in ze gevangen zaten, maar ze zaten er met dertig man, die allemaal hun grote en kleine commissie moeten doen, in die kleine, want héél groot kan het niet geweest zijn. Je kunt je niet wassen, het is er heet. Je zweet en de reuk van die lijven en van de ontlasting zal wel "de" lucht geweest zijn om in te leven.
Och, ik schrijf het hier maar neer... maar dat benadert de werkelijkheid waarschijnlijk niet eens.
En stel je voor... Nu komen ze er uit, een korte periode om te herstellen en dan...
Terug aan het werk, terug de mijn in ?
Terug naar de nachtmerrie van twee maand ?
Want je zit niet in het rijke Westen met al zijn voordelen en opvang en verzorging... Je zit in Chili, helemaal niet in dezelfde voorwaarden die wij hier kennen. Helemaal niet met alle poespas die wij hier gewoon zijn. Daar werkt men nog niet voor de luxe, maar voor zijn boterham.
Het is er niet zo erg als in de hele arme landen, maar toch ook helemaal niet zoals hier bij ons, verwende mensjes.
Nee, we kunnen het ons niet voorstellen.
Maar ik herinner me dat ik ooit in een ver verleden, door een sneeuwstorm naar huis moest van mijn werk. Nacht en sneeuwstorm. Ik ben wel twintig keer in grachten gesukkeld, heb uren gezwoegd op een weg waar op ik anders een half uur fietste, en heb echte schrik gehad. Jaren nadien moest ik het maar zien sneeuwen, om mijn maag ineen te voelen krimpen van een onbestemde schrik voor die mooie zachte witte sneeuw, die ik had leren kennen als een verschrikkelijk gevaarlijk iets...
Stel je dan eens voor dat je na twee maand opsluiting, schrik, onrust, weer in die liftkooi moet stappen om weer honderden meters diep te dalen in dat zwarte gat...
De zenuwen zouden ons door de keel gieren !
Nee, we kunnen het ons niet echt voorstellen. Je kunt alleen iets voorstellen, als je zelf al eens echte schrik hebt gehad. Echte schrik voor je leven.
Kijk eens naar je trouwring of dat gouden hangertje... Misschien komt het wel uit diezelfde mijn. Is die ring echt die schrik waard ?
tot de volgende ?

Licht uit, of je verdikt weer, schat !

Image by Getty Images via @daylifeJe kunt het zo gek niet bedenken, of er is wel ergens ter wereld een onderzoek over bezig... Nu heeft een onderzoekscentrum vastgesteld dat muizen die 's nachts licht hebben, ook al is het een heel zwak licht, veel dikker worden dan hun soortgenoten die in het duister slapen.
Meteen trekken de vroede vorsers de conclusie: het stijgende aantal dikkertjes in onze samenleving hebben wij te danken aan de lichtvervuiling, vooral in de steden.
Waarvan akte.
Men heeft geconstateerd dat het licht op een of andere manier zorgt voor een verstoord eetpatroon. Meer uitleg is er niet voorhanden in het bewuste artikel.
Maar ik zie het zo al voor me... Met een ietsepietse licht kun je stilletjes de trap af naar de keuken, naar de ijskast. In het volmaakte donker is dat niet te doen.
Maar dat antwoord is wellicht niet het juiste... ze hebben het over het eetpatroon, dus kan dat zijn over de verstoorde tijdstippen, maar net zo goed over de soorten van voedsel...
Dus, lieve dikkertjes, wil je vermageren, dan doen we voortaan aan ieder raam rolluiken die het licht volmaakt tegenhouden, en dat piepkleine nachtlampje in het stopcontact, dat zwieren we de vuilnisbak in. Want dun is de mode.
en licht maakt je dikkerderderder...
djudedju
Meteen is er ook een oplossing voor anorexia... slapen in een zonnig verlichte kamer.
Of zie ik het nu weer te simpel, en is anorexia gewoon ook een mogelijke verstoring van het eetpatroon, en kun je dus van licht ook absurd mager worden?
En meteen is ook het probleem van Biafra en de Sahellanden opgelost! Ze zijn niet mager omdat ze geen eten hebben, maar omdat ze slapen bij het licht van de sterren en Janneke maan. 't Is maar dat we het weten hé.
En bij mij is het rolluik dicht, en toch...maar ja, ik heb wel zo'n piepklein nachtlampje, want ik moet 's nachts nogal eens uit bed om te plassen, en de meubelen zijn veel harder dan mijn knieën en tenen... ook 's nachts...
Bovendien zal die nachtelijke beweging normaliter ook wel een gunstig gevolg hebben op mijn calorieverbruik? Rondsjokken in den halven donker, dat verbruikt toch meer dan gedachtenloos in den klare lopen??? Of is dat ook al verkeerd? Is er nergens een vroede vorser die dit even kan uitzoeken met muizen of zoiet?
We leven in een maatschappij die van je uiterlijk een heel groot streefdoel maakt.
Dat is betrekkelijk recent ! Vroeger keek men naar je mogelijkheden om te werken, naar je verstand, en voor de rest zou het wel loslopen.
Nu lees je heelder artikels over je uitzicht. Welke verf je waar moet smeren op je façade om er modieus uit te zien, waarom je dit jaar geen purper meer moogt dragen maar wel warm wijnrood, waarom je als dikkertje moeilijker aan werk geraakt, waarom te mager ook niet goed is en wat je er aan moet doen... en nu moeten we het licht ook al uitdoen.
sjongejongejonge...
Waar maken we ons allemaal zorgen over ?
Ik ken dikke mensen die perfect functioneren in hun job, en mensen die voldoen aan het moderne beeld van "de mens" die helemaal niet functioneren.
Ik ken dikkertjes die amper eten en toch dik zijn (dat lichtje zeker?), en dunnen die vreten alsof ze nog voorraad moeten opdoen voor de komende hongerwinter.
Ik ken maar één werkelijke reden om al dan niet te functioneren in de maatschappij: je goed voelen in je vel en in je job.
En dat kan volmaakt naar de knoppen worden gemaakt door idiote boekjes die je een schuldgevoel aanpraten over je niet zo volmaakte lijn in deze och zo volmaakte wereld...
tommetoch
waar zijn we mee bezig ?
Weet je, ik zie je graag, hoe je er ook uitziet, zelfs al ben je krom en scheef, dik of dun, als je maar die heerlijke glimlach op zet... dan is iedereen mooi !
tot de volgende ?

Maverick Meerkat

Image by MatthiasHeil via Flickrofte Ubuntu 10.10
Gisteren heb ik het gedownload... of beter gezegd, mijn kwampjoeter geüpgraded. Van Ubuntu 10.4 naar 10.10... Ik heb het nog niet bestudeerd, en merkte alleen wat stijlveranderingen op, die best mogen gezien worden. Maar misschien zit er nu onder de "motorkap" ook wel een en ander aan nieuwigheden? Ik ga dat straks wel eens uitvogelen. Ik zie wel.
Maar in ieder geval, het upgraden loopt perfect, en alles lijkt weer perfect te werken, zoals we dat gewoon zijn van ons allereigenste en allerbeste Ubuntu.
Bij Linux is het belangrijkste niet dat je alles gratis hebt, maar dat je een volmaakte vrijheid hebt om zelf ook aan de programma's te werken, en daartoe zijn de bronnen ook vrij. Voor mij is dat latijn. Ik ben geen computernerd, en ik heb er de ballen verstand van wat dat nu allemaal inhoudt... Maar dat gratische en het feit dat iedere zes maand er steevast een nieuwe en modernere versie komt, dat interesseert me wel !
Ja, er zijn dingen die ik met Ubuntu niet kan, en met Windows wel kon, maar net zo goed zijn er mogelijkheden in Linux, die er niet zijn in Windows... Dus, die discussie is zo lang als hij breed is. En mij gaat het over het feit dat ik gratis en vlug kan werken, met een massa aan mogelijke programma's die mij (ook gratis) ter beschikking staan.
Bovendien zijn dus ook al die aanbouw-programma's vrij en gratis... Je moet maar eens Microsoft Office of Photoshop gaan kopen... dan weet je wat een hemelsbreed verschil er is tussen Windows en al zijn aanhangsels en Linux. En voor wie een echte deskundige is, aan Windows en alle aanhangsels mag je niet raken, terwijl je rustig een en ander naar je eigen behoeften kunt omturnen in Linux (als je zo'n genie bent...)
Voor wie toch eens wil proberen, op wubi.org kun je veilig en makkelijk Ubuntu installeren naast je windows... en bij het opstarten kun je dan kiezen met wat je wilt werken.
Enne... het verschil van werken??? Er is minder verschil, minder moeilijkheden om over te schakelen van Windows naar Ubuntu, dan van Windows XP naar Vista of Windows 7.... en je keuze blijft zelfs niet beperkt tot Ubuntu, binnen Linux heb je een heel gamma dergelijke gebruikersvriendelijke pakketten, denk aan Mint, denk aan Suse, Fedora en binnenkort wellicht ook aan Chrome OS. Want daar spreken we in werkelijkheid over: OS ofte Operating System. Dus als je eens wilt googelen, kijk dan bij OS en zie eens wat er allemaal op de markt is... Als je eens goed kijkt dan zul je zien dat je als graficus misschien beter kiest voor dit dan voor dat vrije programma.... Dus eens kijken kan zeker geen kwaad.
Maar met wubi.org kun je alleen Ubuntu nemen, wil je een ander Linux naast je vertrouwde Windows zetten om uit te proberen, dan kun je dat via Virtuele installatie, en daar zijn er ook meerdere keuzes voor Virtual Machine en andere...
Het enige moeilijke punt is dus... de stap zetten.
de tweede stap is ook niet makkelijk: werkelijk beginnen met het gebruik.
Want de mens is een gewoontedier... maar echt, het is niet erger dan het overstappen van het ene Windowssysteem naar het andere... dus, doen !
en een klein voorbeeldje... Ondanks kreeg ik een mailtje dat ik wellicht met het onkreukbare Ubuntu toch maar een virusje had doorgestuurd... Het zal dus wel zo zijn geweest, maar ik heb het niet gezien. Want in mijn systeem is het niet aan de oppervlakte gekomen. En zoals bijna alle beestjes in het Linux-systeem is het doodgelopen op het systeem. Dat komt omdat bij Windows alle onderdelen aan elkaar hangen, en een virus dus al je programma's door kan wandelen. Bij Linux is ieder programma op zichzelf staande, en dus blijft het beestje daar gevangen waar het binnen kwam... en kan niet gans je systeem besmetten. Helemaal vrij is het dus niet, maar het is veel veiliger dan Windows ! Ik heb dan ook een anti-virus en een firewall geïnstalleerd, niet voor mezelf, maar om zoveel mogelijk te verhinderen dat beestjes die ik krijg zouden doorgaan naar anderen, niet echt om mezelf te vrijwaren, want heel vaak krijgen we niet iets onder de leden.
De meeste Linuxgebruikers installeren dan ook niet eens een antivirusprogramma, het loont de moeite niet... Durf jij met je Windows dat aan?
Nee, ik voel me vrij en goed met mijn Ubuntu ! en ik wens jou ook een gebruiksvriendelijk en veilig systeem toe, waarbij je van niets of bijna niets last hebt...
Heb je de zon gezien ? Mooi hé !
een mens zou vergeten hoe dat er uit ziet... maar warm is het niet.
tot de volgende ? (Morgen goed weer? dan gaan we misschien wel vissen !!!)

Herfstfeest Ziekenzorg te Mater

Image by Koffiemetkoek via FlickrGisteren was het van dattum... Ons jaarlijks herfstfeest. We zijn nog nooit met zoveel mensen bijeen geraakt voor ons herfstfeest! 86 ingeschrevenen en nog een paar op het laatste knipke, de kantschool zat vol !
Reeds om 13.00 uur zaten Anny en ik, met nog enkele andere dames boterhammen te smeren dat het een lieve lust was. In de voormiddag hadden anderen dan weer heel de zaal gezet, met tafels, stoelen, nette tafellakens uit wit pampier, met als onderleggertjes de kleine affiche van de actie Ziekenzorg: "Zorgzame Buurt", koppen voor de koffie, iedereen twee koekjes speculoos, koffielepeltjes en wat bloemetjes en hier en daar een vrolijk pinkelend kaarsje... De zaal was uitnodigend...
Wij waren nog smerendedede toen wij de zaal al hoorden vol lopen. Gek, maar in Mater zijn de mensen nooit te laat, eerder te vroeg. Dat is in de meeste plaatsen anders!
We werden welkom geheten door Monique als voorzitster, en enkele dames liepen tussen de tafelrijen door om iedereen koffie te bezorgen.
Na de koffie was het de beurt aan een Chris, een man die ons kwam amuseren met heel wat leuke meezingertjes (en we zongen mee!!!) en enkele mopjes tussen de liedjes, als bindmiddel. De zaal amuseerde zich kostelijk, en je zag niets dan vrolijke en opgewekte gezichten... Nu en dan betrok de man de zaal in het gesprek, wat soms tot hilarische toestanden leidde. Kortom de sfeer zat er in.
Nadien moesten wij weer met zowat alle bestuursleden aan het werk, kaas, hoofdvlees en paté moesten op borden gelegd worden, en de boterhammen en het vlees moesten opgedien worden aan tafel. Ondertussen waren er al weer enkelen aan het koffie schenken, en aldra hoorde je bijna niemand meer, bewijs dat ze het allemaal lekker vonden.
Ne de maaltijd stapten de mensen weer druppelgewijs naar huis toe, en wij met man en macht aan de opkuis beginnen... De borden afhalen, de restanten van Vlees en Kaas ophalen en het brood, de potjes met suikerklontjes, de potjes met mosterd, de melkkannetjes, de borden... (Eerst hadden wij nog waar nodig wat bijgelegd, en nu mochten wij weer heel wat verzamelen aan overschotjes...)
De dames gingen met alle serviesgoed naar de keuken in de kelder en naar de keuken in de bib, en begonnen aan de omvangrijke afwas. Een paar mannen droegen dan alles naar de kasten in de kelder, en stopten alles netjes op de plaats. In de zaal werden de tafellakens opgerold en weggeworpen en werden de vele tafels opgenomen en weer opgestapeld in het lokaaltje achter de zaal. Idem met de stoelen... en na een goed half uur was alles opgeruimd en weg gezet. Enkele dames verdeelden dan de overschotjes aan brood en toespijs onder de werkers, en na het nutten van een frisse Ename reden wij steenstokkedoodversleten naar huis toe... Oef, 't was weer voorbij, en gelukkig tot aller tevredenheid. Weer een "goede" activitiet...maar er is verdikke werk aan !
Natuurlijk hebben we weer te veel gedaan, en dus even natuurlijk zaten we gisteren compassie te hebben met elkanders pijnlijke rug. Dat is voor ons alle twee makkelijk, we weten alle twee hoe erg het is. Vannacht heb ik echter geslapen als een verkske, en vanmorgen was de pijn al zo goed als verleden tijd!
Straks gaan we op bezoek bij mijn petekind, Angelique, die nu zo dik als een tonneke loopt...mijn petekind krijgt op haar beurt een kindeke... Twee zielsgelukkige mensjes die uit kijken naar het nieuwe leven. Heerlijk om zien, heerlijk om mee te maken. Jammer dat Patrick, haar vader, er niet meer bij kan zijn...
... en tanteke zal dit keer wat langer moeten wachten voor aleer wij bij haar geraken... Ondanks mijn lijn kan ik nog steeds niet op twee plaatsen tegelijk zijn.
tot de volgende ?

Liu Xiaobo

Image via WikipediaOef, voor ons zijn dat moeilijke namen, maar wellicht zeggen ze ginder krek hetzelfde over onze namen...
Liu (ik ga er van uit dat dit zijn voornaam is) heeft de nobelprijs gewonnen, omwille van zijn onverdroten en vreedzaam gevecht voor de mensenrechten.
Klinkt goed, lijkt een goede keus, maar China staat op zijn achterste poten want voor hen is dat een ambetant ventje.
En eigenlijk weten we dat allemaal, dat het een ambetant ventje is in zijn eigen land.
Is de nobelprijs dan een vredesgebaar?
Ik heb reeds eerder geschreven dat ik ooit een boek las van een Frans auteur over China, een boek die mij aan het denken zette... Want wat schreef die man? Hij was in het oude China geweest, vóór Mao en de communistische revolutie, en nog eens toen de revolutie al een tiental jaar oud was. Hij kon niet zwijgen van de vrijheid die er daar ontstaan was, de positieve ontwikkeling en de vrijheid van de individuele mensen...
Wat is vrijheid????
Vrijheid is alleen een ervaringsgevoel, meer niet.
En ik kan me dus heel goed indenken, dat de grote meerderheid der Chinezen zich in hun eigen land kiplekker voelen. Maar ik zie in de levensbeschrijving van Liu, dat hij een hele tijd verbleef in de USA, en dus zal hij een héél andere kijk hebben gekregen over het begrip "vrijheid"...
Ik kan me perfect inbeelden dat hij, na die ervaring in zijn vaderland plots ervaart dat de vrijheid er niet is. Toch niet voor hem, vanuit zijn ervaring.
Wellicht zou ik, vanuit mijn ervaring, me ook niet vrij voelen in China.
Maar voor de Chinezen gaat er over of zij zich goed voelen.
Niet Liu met zijn amerikaanse ervaringen, maar zij, met zijn allen.
Zijn wij hier vrij ?
Wij zeggen ja, maar is dat wel zo? Ik mag niet links van de baan gaan rijden, ik mag me niet midden op de autosnelweg installeren met mijn picknicktafeltje, ik mag niet...
En dan komen wij alvast tot de conclusie dat vrijheid maar kan, in zoverre dat je de vrijheid en de rechten van de anderen ook respecteert, en dus heb je reglementen nodig. Beperkingen, om de vrijheid te waarborgen.
Beperkingen      om      de       vrijheid       te        waarborgen?????
Maar als er beperkingen zijn, dan is er toch geen vrijheid?
Is dat niet net wat ik vertelde over China? Zij hebben daar ook een systeem opgebouwd, waardoor zij binnen hun maatschappijvorm, de vrijheid waarborgen door reglementeringen.
Het is niet ons systeem, wij voelen het als beknottend, maar ik kan me voorstellen dat wie er is in opgegroeid, dit helemaal niet erger vindt, dan ik die niet links mag rijden...
Als ik nu naar Afrika kijk, en naar alle ellende in dat grote werelddeel, dan bedenk ik plots dat wij daar gepoogd hebben ons systeem door te drukken, en iedereen weet dat wij alleen hun systeem hebben kapotgemaakt en er niet echt in gelukt zijn het onze door te drukken, met alle rampzalige gevolgen vandien....
En dan vraag ik mij af, hebben wij überhaupt wel het recht om ons systeem op te dringen? Om ons systeem het alleen-zaligmakende te noemen?
Is het geven van die nobelprijs aan Liu niet een beetje het gooien van een steen in de kikkerpoel?
Wat zouden wij er van denken als de Chinezen hier iemand een prijs zouden geven omdat hij ons systeem probeert te ondergraven???
Maar misschien denk ik te veel...
Misschien mag men nicht raisonieren... in naam van de Vrijheid !
tot de volgende ?