Lady Gaga trouwt met kerst

Image by A Hermida via FlickrTja, de meeste vrouwen trouwen met een man, sommigen met een vrouw, maar als je gaga bent, waarom zou je dan niet trouwen met kerst?
Persoonlijk zou ik geopteerd hebben voor sinterklaas, daar zit nog een man in, weliswaar goed verpakt, maar toch, maar kerst??? Hooguit een versgeborene
en dan spreken ze van de kerk...
Héhé, kijk dat vind ik nu heerlijk zie, van die gekke krantentitels, waarbij mijn fantasie meteen op hol slaat.
Ik weet het, er zit iets absurds in mijn fantasie, maar dat vind ik net zo leuk. Het moet niet allemaal ernst zijn, liefst niet, er lopen er akl genoeg rond met sjagrijnige gezichten, laat ons maar eens grinniken en lachen en schateren, da's véél gezonderderder !
Straks ga ik met Monique de 160 fleecedekentjes gaan ophalen naar Ronse. Ik heb mijn wagen zo goed mogelijk leeg gemaakt, want ik vrees dat dat een verschrikkelijke hoop zal zijn. En hoop doet wel leven, maar daarom krijg je het nog niet in je auto. Hopelijk zitten die dingen in dozen van een formaat die in mijn auto kunnen, en gelukkig rij ik met een Combo, daar is ruimte zat...maar toch...
Monique gaat mee om te betalen, want zij houdt blijkbaar de kas van Ziekenzorg bij. Ze doet dit al jaren, tot volle tevredenheid van iedereen. Binnen een paar weken gaan we dan weer koeken verkopen over heel de parochie. Om de kas weer te spijzen, na de aderlating aan dekentjes. Er komt heel wat bij kijken om zo'n werking in gang te houden. Monique zat al eens te stoken of ik haar niet wou opvolgen, maar ik heb bedankt. Ik heb genoeg bestuurswerking gedaan tijdens mijn beroep, en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar helemaal geen ambitie en geen lust meer toe heb. Laat dat maar doen door anderen, die met vers enthousiasme dat kunnen en willen aanpakken. Ik heb er helemaal geen trek in. Bovendien heb ik het al zo verschrikkelijk druk met alle bezigheden, dat ik dat er niet eens meer bij kan pakken, tenzij ik andere dingen zou laten vallen. En dat zijn dingen die ik graag doe, die mij zo bezig houden, dat ik mijn rug niet of veel minder voel. Een bestuurswerking doen, dat is juist andersom, daar moet je weer alle aandacht aan wijden, moet je weer oppassen hoe je deze en gene aanpakt, en duik ik weer midden in de stress...nee, bedankt. Laat mij maar rustig met draagbare pijn.
ik ga stoppen, straks winkelen... een hele auto vol dekentjes
djudedju
we zullen nogal zweten
tot de volgende ?

De kruisspin

Links van de voordeur, midden in de klimmende hydrangea zit een dikke kruisspin midden in zijn web.
Te wachten.
Blijkbaar met veel succes, want het beest ziet er wel doorvoed uit.
Eigenlijk is het een prachtig beestje, mooi getekend met wat een kruis lijkt, en heel efficiënt in zijn bestaan als stroper. Stroper, want hij zet zijn val op andermans grond (het mijne!). Bovendien is zijn val een waar kunst- en meesterwerk. Zijn klevende draden netjes in een voor zijn prooien ondoordringbaar vangnet, en daartussen draden die niet kleven, waar hij veilig kan op lopen om de prooi te bereiken. Zodra een vlieg (o wat dan ook) in het net hangt, ijlt hij er heen, wikkelt het in een zijden strakke cocon en spuit het in met een stiof die heel het inwendige van het beestje vloeibaar maakt, zodat hij het later lekker kan uitzuigen. Van vlieg naar jerrycan...

Vanmorgen hing er mist, en dan is de kobbe tijdelijk werkloos... Zijn web is bepareld, dus duidelijk zichtbaar en wellicht kleven natte draden ook niet zo goed. Maar de kobbe zit onverstoorbaar midden in zijn web... Zij werk is gedaan, hij hoeft alleen nog te oogsten.

Ik weet niet waarom, maar bij het zien van die kobbe denk ik aan ... Wilders. Hij heeft ook zijn web gespannen, laat het werk doen door andere partijen, en hij zit rustig in het midden en moet alleen maar oogsten...
En dan denk ik aan Bart De Wever... zou hij geïnspireerd door die meesterlijke zet van Wilders ook besloten hebben een positie te kiezen midden in het web, klaar om de prooien uit te zuigen?

Och kijk, daar zit ik weer al in de politiek. Maar ja, het is tegenwoordig ook verdomd moeilijk er naast te kijken! En heus niet alleen voor eigen deur! Rondom ons heen zien wij politien omwille van de politiek. Waar vroeger mensen zich in wilden zetten voor de goede gang van zaken in het land, zien wij nu mensen die een goede manier hebben gevonden om het land leeg te zuigen ten eigen profijte... En als Fin de Carrière gaan ze dan nog enkele jaren in Europa gaan politiek spelen, en kunnen zo hun schamel pensioentje drastisch verhogen en vlugger, veel vlugger op pensioengerechtigde leeftijd zijn...en ondertussen maar stellen dat men langer moet werken dat pensioenen niet draagbaar zijn voor de maatschappij...
Hoe stelde Alexander de Grote dat ook weer ? "Eis van jezelf wat je eist van anderen!" maar dat zijn onze politici allang, al heel lang vergeten...

Hun devies is nu: "Wie aan de pot zit kan scheppen"

... en dat doen ze dan ook...

Ik herhaal mijn idee: sluit ze op met alleen water en een bete brood, tot ze een regering hebben, en laat ze eerst de schulden die ze hebben veroorzaakt door de regeringscrisis en door hun gepalaver over de vorming van een nieuwe regering eerst zelf terug betalen vooraleer ze ook maar een verrotte euro uitbetaald krijgen! Wedden dat ze veel rapper en veel efficiënter werken ??????

Och... ik had pertang gezworen me niet meer dik te maken !

en het is ook nog eens geen mooi weer
djudedju
ne mens zou er neurasteniek van worden

tot de volgende ?

Wandelen???? Ho maar !

Image by tralajanna via FlickrGisteren was er in Oudenaarde een wandeling uitgestippeld door de Scheldestappers. Vertrek: in de Abraham Hansschool.
Honderden wandelaars verzamelden zich voor een leuke wandeling in onze mooie Vlaamse Ardennen. In Volkegem echter is het kermis, en naar jaarlijkse gewoonte richten die mannen daar dan een kermiskoers in. Het parcours liep langs...de Abraham Hansschool... Gevolg honderden PV's en zelfs 18 weg getakelde wagens van wandelaars...
Leuk is anders...
Mij lijkt dat het stadsbestuur in een dergelijk geval beter zou zijn met de beide organisatoren, (wandeling en kermiskoers) eens te praten om een oplossing te vinden voor het probleem. Bovendien zou het wenselijk geweest zijn, de politie in plaats van verbaliserend te doen optreden, er meteen preventief in te zetten.
Maar ja, daarvoor moet je over gezond verstand beschikken, en politici en gezond verstand... djudedju, daar gaan we weer...
Denk ik meteen weer aan onze nationale politici...
Ik heb ooit eens iets gelezen, dat we misschien ook eens moeten gebruiken... Als mijn geheugen goed is, ging het over een pauskeuze... Men sloot alle Vroede Vaderen op, totadt ze er uit waren, en zie, in de kortste keren kwamen ze plots wel overeen.
Ik stel voor dat we alle gekozenen opsluiten, met alleen drinken, geen eten (om ze wat op te jutten, want anders zijn ze nog in staat te overleven op een regime van Kreeft en kaviaar...)tot ze een regering hebben gevormd.
Die Dames en Heren moeten eens eindelijk gaan beseffen dat hun oeverloos gezwam nu al miljarden heeft gekost, en dat het volk van oordeel is dat zij dit tekort die ze tenslotte zelf hebben veroorzaakt ook door henzelf moet betaald worden. Met hun wedde is dat een kwestie van weken vermoed ik... Voor ons zouden het weer jaren zijn, met een vage schemering aan het eind van de tunnel van Jean Luc...
Maar laat er mij niet weer over gaan zjieveren, hun geblaat is de wol duidelijk niet waard.
Toen ik vanmorgen vroeg op mijn turnmatje stond mijn gymnastiek te doen, zag ik in den Oosten een zon opstaan in een rode hemel, een rood gat in een somber grijs zwerk. Echt mooi, maar niet veel goeds belovend. De barometer zakt dag na dag naar steeds diepere en duisterderderder oorden. We zitten hier werkelijk met een echt zeekklimaat... (geen drukfout !)
Als ik nu buiten kijk, dan is dat rood veranderd in een zacht roze en het grijs toont al wat minder dreigend. Het is bladstil. Mocht dit een toneelscene zijn, dan zat je op het puntje van je stoel, want dit is het moment om plots een moord te laten gebeuren en de ganse zaal te doen meeschreeuwen van schrik.
Maar het is geen toneel, het is gewoon ons Belgisch wisselvallig weertje, en misschien zal men ons eens doen schrikken met een plotse donderslag, maar veel waarschijnlijker wordt het alleen maar de drasj national... ons dagelijkse plensbui. Dagelijks? Nee, niet echt, maar zo voelt het wel aan.
Misschien gaan we nog een stukje kunnen voort werken aan de laatste takken van de boom, en dan is het exit boom. We gaan blij zijn als het gedaan is, want het is toch wel een karwei! Maar wellicht zijn er niet veel bomen op die manier "gekleind", dat er omzeggens niet meer overblijft buiten wat zaagmeel en wat resten van klimop (en klimaf).
De rest is dus volledig verzaagd en verknipt tot brandhout. De kachel bij Veerle zal ronken dat het een lieve lust is. Met het hout van de notelaar en de rozelaar.
Veerle heeft een kachel die het branden van hou wel heel mooi maakt! Het is een "open" kachel, net een open haard, maar dan een die voor de schoorsteen staat in plaats van er in. En geef toe, het zitten kijken naar de vlammen in een haard, dat is toch zalig ? Daar kan geen TV tegen op ! (Nu ja, voor mij kan een tv bijna nergens tegen op, en met de huidige programma's steeds minder)
Doe eens alle lichten uit, en zit in het halve duister met zijn allen rond de haard, kijkend in de vlammen, schrikkend als er eens een tak "spokt", en droom weg... in een wereld vol spoken, heksen en tovenaars, stropers en huilende wolven, en schuif wat dichter bijeen, steun zoekend bij elkaar, veilig in dat eigen kleine wereldje, rond je eigen vuur...
Heerlijk...
tot de volgende ?

Geneeskunde is...

Image by dhinivh via Flickrhet verlengen van het sterven...
Dit las ik op facebook, wellicht van een op dat moment heel sombere vriend.
Geneeskunde verlengt immers in eerste instantie het leven, maar ergens heeft hij natuurlijk gelijk... Het kan ook zo zijn dat het ultieme stervensuur daardoor én langer én pijnlijker wordt.
Toch ga ik niet zo vlug de geneeskunde veroordelen!
Je moet maar eens kijken naar de gemiddelde levensduur van de Belgen (en bijna van heel Europa) hoe dit de laatste decennia is gestegen, dank zij de vooruitgang van onder meer de geneeskunde.Maar ja, als je ergens een goede vriend of kennis hebt, die werkelijk ligt af te zien, en waarvan men weet dat er niets meer aan te doen is...dan kan geneeskunde wreed lijken. Maar of het dat ook is? We moeten in dat geval de vraag stellen aan de zieke zelf.
En ik ga nu niet de discussie aan over euthanasie. Gewoon, omdat ik daar zelf niet goed aan uit kan. Ik kan me heel goed voorstellen dat de zieke het niet meer aan kan, en verlangt naar de dood, de dood als een vriend die het einde van de pijn betekent. Waar ik niet goed aan uit kan, is dat je vooraf gaat vastleggen dat, als je in dit of dat geval verkeert, men je maar moet doen sterven. Die vraag lijkt mij zo...absurd... Ik heb er geen idee van hoe ik me zou of zal gedragen in die of die omstandigheid, en of ik dan wel de dood zou zien als een vriend, of nog steeds als een onwelkome gast???
Maar anderzijds meen ik dat we niemand nutteloos moeten laten afzien. We vinden het doodnormaal dat we onze hond een terminaal spuitje laten geven, als het beest te veel afziet... En van ons goede vriend of vriendin zouden we die pijn moeten blijven aan zien?
Laat ons dan, als we niet willen of kunnen opteren voor het verlossende spuitje, op zijn minst opteren voor pijnvrij en voor niet langer in leven houden dan nodig is, in de zin dat je in een hopeloos geval de zieke niet willens en wetens moet in leven houden en doen afzien.
Maar heel dat probleem is en blijft hekel.
Ik wens daar maar over te oordelen als het zo ver is, zeker niet op voorhand vast te leggen. Maar nogmaals, dit is gewoon mijn kijk op de zaak, en ik kan me heel goed indenken, als je een geliefde ziet afzien, je op dat moment heel anders kijkt...
Dan wordt de opmerking in mijn facebook plots heel anders.
en heb ik alle begrip
voor dit geval
Vanmorgen was er rommelmarkt in Scheldewindeke... Maar we werden weer eens door het bordje: Werken - omleiding, de mooie natuur ingestuurd, op baantjes waar ik nog nooit eerder was... Enfin, we kwamen toch terecht... op een mooi marktje in de zon... Morgen verwachten we ...alweer... regen... 't is eens wat anders...
Op bijna alle kraampjes lagen er... okkernoten.
Een in memoriam voor mijn notelaar ?
tot de volgende ?

Sjacherbeurs Flanders Expo

Image by Mooibeeld via FlickrOfte de eerste binnenmarkt. Ofte de winter komt er aan.
En 't regent.
Vroeg aan een marktkramer: "Hoe is't ?" "Wisselvallig zoals 't weer..."
Het is ook de rommelmarkt waar achterneef Marc Pauwels de ticketjes controleert...
Het was dus ook een blij weerzien.
Maar 't is wel aan 't regenen.
djudedju
Morgen zou het weer goed weer zijn.
Hopelijk volgende week ook nog wat, want mijne boom is nog niet helemaal in snippertjes gesneden.
Heel veel rest er niet meer, mijn auto staat al weer op de oprit.
't Betert dus... Maar hier zitten nu twee oude dutsen, stijf en stram.
Nu ja, wellicht zijn er niet zo veel mensen die een boom dermate versnijden dat er niks meer rest. Ik ga immers van het standpunt uit dat die fijne takkelingen heel geschikt zijn voor aanmaakhoutjes, dus knippen we alles klein... Maar zo heb je er wel werk aan.
Ondertussen ben ik rap gaan middagmalen...op zijn zaterdags. Want telkens als wij gaan rommelmarkten, komen wij pas rond de middag thuis (vandaag al over de middag!), en wordt het iets "vlug gereed", spaghetti of zoiets, vandaag was het rijst. Zo is het ook eens makkelijk voor Anny. En geef toe, in ons leven kan een kleiner en minder gesofisticeerd hapje echt geen kwaad, bijna in tegendeel. Bovendien , ik vind het ook nog wel eens lekker.
Ik heb op de rommelmarkt een ding gezien die me echt beviel, of hooguit twee, maar beide waren schromelijk duur, dus meteen zag ik ze niet meer graag. Ik weet dat dit gek klinkt, maar dat is een restantje uit vroegere tijden! Toen wij, al heel lang geleden, pas gehuwd waren, hadden wij het helemaal niet breed, maar dat belette ons niet gelukkig te zijn. Eén van onze truukjes was je afkeren van de dingen die je je niet kon permitteren. Neem de TV, dat was te duur, dus hielden wij niet van TV. En we meenden dat, we waren immers perfect gelukkig zonder die bak! Toen we het wel konden, waren we niet gelukkiger met dan zonder die bak, en ik ben nog steeds niet de TV-maniak, die je zoveel ziet... Voor mij is de tv alleen een stukje tijdvuller, meer niet. Ik lees veel liever mijn nieuws, dan ik naar de spreker moet zitten kijken... Als er iets heel speciaals is, dan heb ik dat al gelezen, en dan kan ik, indien ik daar lust toe heb, ook eens de beelden bekijken. TV is pas een interessant item, als ze direct nieuws brengen, zoals die keer met 9-11... verder ? Dank u wel, voor mij hoeft het niet echt.
Morgen is er weer rommelmarkt, dus zal het weer een late blog worden, en wellicht ook weer iets later dan normaal... Maar het is maar een klein marktje, dus dat kan wel meevallen.
tot de volgende ? (Het typen met stramme vingers is niet alles)

Winkelvreugde ofte de kunst van het shoppen ?

Image via WikipediaIk had je het gisteren al voorspeld, Monique zou heel de winkel bestuderen...
Het was ook zo, en ik heb het nog wat erger gemaakt dan het al was, want ik heb haar eerst ontvoerd naar de winkel van de allochtonen te Ronse, waar ik zo veel blogs geleden al eens over pende. Monique keek zich de ogen uit (ik heb ze opgeraapt en terug gestopt waar ze hoorden).
Het is ook een totaal andere winkel dan andere winkels... Stel je voor een winkelrek, met zo'n 8 schabben waar meters aan een stuk door nootjes, zaadjes en dergelijke in zakjes netjes op stapeltjes gerangschikt liggen. Je voelt je haast beschroomd er een zakje uit te nemen en het volmaakte beeld te verstoren, aan de andere kant een zelfde beeld, maar dan met een hondertal soorten thee... veel kleuriger maar even netjes gestapeld in volmaakt uitgelijnde bouwwerken. En dan plots een plaatje waar de "andere" goederen staan: theeglaasjes, serviezen, vazen en vaasjes, tajines in 4 formaten, handige hebbedingetjes om de potten uit te schuren en noem maar al het denkbare en vooral het ondenkbare op... zilveren ( ?) theepotten op een zilveren (?) plateel met glaasjes in zilveren( ?) houders, heel mooi, heel knus om ergens te zetten en nooit te gebruiken... sloten voor de deur naast gastoestellen om reuzeketels soep op te koken (die ketels staan er ook !) en alle denkbare en ondenkbare eetwaren (vooral ondenkbare, want die arabische dingen kennen we niet zo goed) Corned beef van rundsvlees en van...kippenvlees ???
enfin, Monique heeft niet alles in handen genomen, maar toch veel, heel veel... en zei wel twintig keer dat ze zeker met Maria ook zou langs komen. Toen ik van dat Turks brood meenam, nam ze dat ook meteen mee... Kortom Monique was in het paradijs, een winkelparadijs, met een kassa op het end, maar toch, ze voelde haar slechte been nog amper, en ik ga niet zeggen dat ze als een jong veulen...maar toch... Ik had er plezier in, haar enthousiasme werkte aanstekelijk, en we waren nog geeneens in de winkel geweest waar we naar toe wilden gaan... (En ze had al een volle winkelwagen!)
Wij dus naar ons uiteindelijk doel de "Action"... Wij namen een winkelkarretje mee, want Monique voorzag dat ze nog een ander paradijs zou bezoeken voor haar exploratie van winkels in Ronse-Renaix...
En ja hoor, van het binnenkomen af had ze weer geen ogen genoeg( ik heb nog rond gekeken, maar er lagen er geen in aanbieding) om alles te keuren. Zie, verdomme, ik ben weer te rap geweest hé, vorige week heb ik nog zo'n ding gekocht in de Casa, en hier staat het aan minder dan een tiende van de prijs...(djudedju dacht ik)
We moesten onze fleece-dekentjes (160 stuks!) bestellen, dat hadden ze niet in voorraad, maar er was geen probleem. (Het wordt wellicht wel een probleem om die dingen thuis te krijgen, want dat zal wel een grote fleeceberg worden !!!!)
...en toen... toen kwamen we in het hoekje waar de hobbymaterialen lagen, knipkaarten en lijmsoorten en tweezijdige plakband en... en... en.... en....
Het winkelkarretje raakte nog bijna vol met allerlei kleinigheden, deels voor Monique, deels voor de Crea...
Kijk, het was over twaalven voor ik weer thuis raakte... evenwel na het nutten van één aperitiefje bij Monique (Want ik belde eerst naar Anny en die zei dat de vis al gebakken was...), maar ik was een gelukkig mens, ik heb zelden iemand zo gelukkig enthousiast gezien als gisteren ons Monique...
Weet je, ik begin te geloven in het fenomeen "shoppen" en het verslavend element er in...
ik heb het zelf gezien
en ik heb het geluk voelen afstralen
Gek dat een mens maar zo iets nodig heeft om zich goed te voelen, ondanks dat slechte been. De enige momenten waarop dat been er plots weer was, was bij het in en uitstappen van mijn auto. Voor de rest zweefde ze op wolkjes
gekochte wolkjes
uit de action...
djudedju

't regent, laat de boom maar eventjes liggen...

Image by micah.e via FlickrMaar ook al regende het niet... de boom bleef toch wel eventjes boom. Anny en ik zijn alle twee stijf en stram, en onze handen staan vol (nu ja...) blaren. Vandaag is het wellicht heel de dag rustdag, maar al zeker deze voormiddag, want straks ga ik winkelen met Monique.
(En ik heb de toelating én de permissie van mijn madam!)
We gaan naar Ronse, naar Action om te kijken of we daar in voldoende getallen fleece-dekentjes kunnen kopen voor de verjaardagen van de leden van Ziekenzorg Mater. We proberen altijd bruikbare en betaalbare geschenkjes aan te kopen, zodat we niet alleen een blijk van vriendschap geven, maar ook nog iets nuttigs. Maar je kunt niet blijven handdoeken en dergelijke geven, straks moeten de mensen het bed uit om zich 's nachts ook nog eens te wassen, kwestie van die dingen ook nog eens te gebruiken nietwaar????
En dus ga ik straks naar Monique, laad haar in mijn wagen en hupsakee, Ronse waarts....
Ik hoop dat Monique iets heeft van mijn madame, en dat ze de winkels doorstoomt, zonder bij ieder artikel stil te staan. Anders kom ik straks op van de zeenuween thuis. Ik ga me alvast wat geestelijk voorbereiden met Zen technieken om lijdzaamheid op te doen, voor het geval dat.
Maar ik weet bijna bij voorbaat dat mijn hoop ijdel is... Monique kent die winkel niet, dus alles zal nieuw zijn, dus alles zal moeten bekeken worden, en het vrouwelijk vermogen om identieke waren te visualiseren in andere winkels met de prijs er bij, zal druk aan het werken zijn... Hoe verder je echter in de winkel loopt, hoe moeizamer dat visualiseren lijkt te verlopen, en hoe langer de conclusie op zich laat wachten: is dit nu een koopje of is het dat niet?????????????????????????????????????????
('t kriebelt nu al bij mij...) Een mens moet veel overhebben voor zijn medemens, maar mee gaan winkelen is voor mij toch wel een versterving die me op zijn minst tien volle aflaten moet bezorgen. Daar kan geen offerblok tegen op.
Weet je wat dan nog het ergste is ???
Vrouwen zijn meedogenloos !
Je sjokt daar uren achter, met je hart in je vuisten om het kalm te houden, doorstaat iedere halte voor ieder onbenullig stukje textiel of emmertje of borsteltje, en dan kom je aan een afdeling waar toevallig enkele dingen staan die jou, als man interesseren, en je wilt die dan eens bekijken, en dan zeggen "ze" (vrouwelijk wezen op dat moment van dienst) "Je moet je niet staan bezighouden hé, we hebben nog veel te doen!"
Om dood te vallen
om de seskes te krijgen
om
ongelukken
te
doen.
Vriend Henk zou wellicht voortdurend in contact staan met de Heer, maar eerlijk, op dergelijke momenten leun ik veel sterker aan bij de duivel.
Och, en ook dat gaat weer voorbij, en dan heb je een content mensje bij je, die eens haar hartje heeft kunnen ophalen, en dan vergeet en vergeef je alles weer.
tot de volgende keer
dan kruip je weer de boom in
Maar ja, mijn boom ligt nu neer
in een weliswaar steeds kleinere hoop takken en twijgen, maar ik kan er niet meer in klimmen.
Weet je wat, ik ga piano spelen op mijn strakgespannen zenuwen, muziek verzacht de zeden.
Gelukkig zijn wij mannen de Heren der schepping.
toch als onze vrouw er niet bij is
djudedju
Nee, om eerlijk te zijn, ik ben een van de weinige mannen die wel eens graag winkelen. Ik doe dat gewoonlijk zo:
We komen in de winkel, en ik vraag aan Anny of ze me nodig heeft. Nee dus.
Dan laat ik haar winkelen, en begeef me naar de afdeling boeken, computers, tuingerief en vrijetijdsbesteding.... en we maken een vage afspraak dat we elkaar weer terug zien in de middengang van de winkel of... in de afdeling tuin en planten... Want ik amuseer me gewoonlijk veel langer dan Anny winkelt. Want Anny gaat dus werkelijk als een trein door de rekken, pikt op wat ze hebben moet volgens haar briefje, en hupsakee, ze is klaar en komt me zoeken.
Ik heb een madame om te zoenen. Ik doe het dan ook herhaaldelijk.
tot de volgende ? Ik ga winkelen
met Monique... Ik ga je straks wel vertellen of zij ook een sneltrein is....