Geneeskunde is...

Image by dhinivh via Flickrhet verlengen van het sterven...
Dit las ik op facebook, wellicht van een op dat moment heel sombere vriend.
Geneeskunde verlengt immers in eerste instantie het leven, maar ergens heeft hij natuurlijk gelijk... Het kan ook zo zijn dat het ultieme stervensuur daardoor én langer én pijnlijker wordt.
Toch ga ik niet zo vlug de geneeskunde veroordelen!
Je moet maar eens kijken naar de gemiddelde levensduur van de Belgen (en bijna van heel Europa) hoe dit de laatste decennia is gestegen, dank zij de vooruitgang van onder meer de geneeskunde.Maar ja, als je ergens een goede vriend of kennis hebt, die werkelijk ligt af te zien, en waarvan men weet dat er niets meer aan te doen is...dan kan geneeskunde wreed lijken. Maar of het dat ook is? We moeten in dat geval de vraag stellen aan de zieke zelf.
En ik ga nu niet de discussie aan over euthanasie. Gewoon, omdat ik daar zelf niet goed aan uit kan. Ik kan me heel goed voorstellen dat de zieke het niet meer aan kan, en verlangt naar de dood, de dood als een vriend die het einde van de pijn betekent. Waar ik niet goed aan uit kan, is dat je vooraf gaat vastleggen dat, als je in dit of dat geval verkeert, men je maar moet doen sterven. Die vraag lijkt mij zo...absurd... Ik heb er geen idee van hoe ik me zou of zal gedragen in die of die omstandigheid, en of ik dan wel de dood zou zien als een vriend, of nog steeds als een onwelkome gast???
Maar anderzijds meen ik dat we niemand nutteloos moeten laten afzien. We vinden het doodnormaal dat we onze hond een terminaal spuitje laten geven, als het beest te veel afziet... En van ons goede vriend of vriendin zouden we die pijn moeten blijven aan zien?
Laat ons dan, als we niet willen of kunnen opteren voor het verlossende spuitje, op zijn minst opteren voor pijnvrij en voor niet langer in leven houden dan nodig is, in de zin dat je in een hopeloos geval de zieke niet willens en wetens moet in leven houden en doen afzien.
Maar heel dat probleem is en blijft hekel.
Ik wens daar maar over te oordelen als het zo ver is, zeker niet op voorhand vast te leggen. Maar nogmaals, dit is gewoon mijn kijk op de zaak, en ik kan me heel goed indenken, als je een geliefde ziet afzien, je op dat moment heel anders kijkt...
Dan wordt de opmerking in mijn facebook plots heel anders.
en heb ik alle begrip
voor dit geval
Vanmorgen was er rommelmarkt in Scheldewindeke... Maar we werden weer eens door het bordje: Werken - omleiding, de mooie natuur ingestuurd, op baantjes waar ik nog nooit eerder was... Enfin, we kwamen toch terecht... op een mooi marktje in de zon... Morgen verwachten we ...alweer... regen... 't is eens wat anders...
Op bijna alle kraampjes lagen er... okkernoten.
Een in memoriam voor mijn notelaar ?
tot de volgende ?

Sjacherbeurs Flanders Expo

Image by Mooibeeld via FlickrOfte de eerste binnenmarkt. Ofte de winter komt er aan.
En 't regent.
Vroeg aan een marktkramer: "Hoe is't ?" "Wisselvallig zoals 't weer..."
Het is ook de rommelmarkt waar achterneef Marc Pauwels de ticketjes controleert...
Het was dus ook een blij weerzien.
Maar 't is wel aan 't regenen.
djudedju
Morgen zou het weer goed weer zijn.
Hopelijk volgende week ook nog wat, want mijne boom is nog niet helemaal in snippertjes gesneden.
Heel veel rest er niet meer, mijn auto staat al weer op de oprit.
't Betert dus... Maar hier zitten nu twee oude dutsen, stijf en stram.
Nu ja, wellicht zijn er niet zo veel mensen die een boom dermate versnijden dat er niks meer rest. Ik ga immers van het standpunt uit dat die fijne takkelingen heel geschikt zijn voor aanmaakhoutjes, dus knippen we alles klein... Maar zo heb je er wel werk aan.
Ondertussen ben ik rap gaan middagmalen...op zijn zaterdags. Want telkens als wij gaan rommelmarkten, komen wij pas rond de middag thuis (vandaag al over de middag!), en wordt het iets "vlug gereed", spaghetti of zoiets, vandaag was het rijst. Zo is het ook eens makkelijk voor Anny. En geef toe, in ons leven kan een kleiner en minder gesofisticeerd hapje echt geen kwaad, bijna in tegendeel. Bovendien , ik vind het ook nog wel eens lekker.
Ik heb op de rommelmarkt een ding gezien die me echt beviel, of hooguit twee, maar beide waren schromelijk duur, dus meteen zag ik ze niet meer graag. Ik weet dat dit gek klinkt, maar dat is een restantje uit vroegere tijden! Toen wij, al heel lang geleden, pas gehuwd waren, hadden wij het helemaal niet breed, maar dat belette ons niet gelukkig te zijn. Eén van onze truukjes was je afkeren van de dingen die je je niet kon permitteren. Neem de TV, dat was te duur, dus hielden wij niet van TV. En we meenden dat, we waren immers perfect gelukkig zonder die bak! Toen we het wel konden, waren we niet gelukkiger met dan zonder die bak, en ik ben nog steeds niet de TV-maniak, die je zoveel ziet... Voor mij is de tv alleen een stukje tijdvuller, meer niet. Ik lees veel liever mijn nieuws, dan ik naar de spreker moet zitten kijken... Als er iets heel speciaals is, dan heb ik dat al gelezen, en dan kan ik, indien ik daar lust toe heb, ook eens de beelden bekijken. TV is pas een interessant item, als ze direct nieuws brengen, zoals die keer met 9-11... verder ? Dank u wel, voor mij hoeft het niet echt.
Morgen is er weer rommelmarkt, dus zal het weer een late blog worden, en wellicht ook weer iets later dan normaal... Maar het is maar een klein marktje, dus dat kan wel meevallen.
tot de volgende ? (Het typen met stramme vingers is niet alles)

Winkelvreugde ofte de kunst van het shoppen ?

Image via WikipediaIk had je het gisteren al voorspeld, Monique zou heel de winkel bestuderen...
Het was ook zo, en ik heb het nog wat erger gemaakt dan het al was, want ik heb haar eerst ontvoerd naar de winkel van de allochtonen te Ronse, waar ik zo veel blogs geleden al eens over pende. Monique keek zich de ogen uit (ik heb ze opgeraapt en terug gestopt waar ze hoorden).
Het is ook een totaal andere winkel dan andere winkels... Stel je voor een winkelrek, met zo'n 8 schabben waar meters aan een stuk door nootjes, zaadjes en dergelijke in zakjes netjes op stapeltjes gerangschikt liggen. Je voelt je haast beschroomd er een zakje uit te nemen en het volmaakte beeld te verstoren, aan de andere kant een zelfde beeld, maar dan met een hondertal soorten thee... veel kleuriger maar even netjes gestapeld in volmaakt uitgelijnde bouwwerken. En dan plots een plaatje waar de "andere" goederen staan: theeglaasjes, serviezen, vazen en vaasjes, tajines in 4 formaten, handige hebbedingetjes om de potten uit te schuren en noem maar al het denkbare en vooral het ondenkbare op... zilveren ( ?) theepotten op een zilveren (?) plateel met glaasjes in zilveren( ?) houders, heel mooi, heel knus om ergens te zetten en nooit te gebruiken... sloten voor de deur naast gastoestellen om reuzeketels soep op te koken (die ketels staan er ook !) en alle denkbare en ondenkbare eetwaren (vooral ondenkbare, want die arabische dingen kennen we niet zo goed) Corned beef van rundsvlees en van...kippenvlees ???
enfin, Monique heeft niet alles in handen genomen, maar toch veel, heel veel... en zei wel twintig keer dat ze zeker met Maria ook zou langs komen. Toen ik van dat Turks brood meenam, nam ze dat ook meteen mee... Kortom Monique was in het paradijs, een winkelparadijs, met een kassa op het end, maar toch, ze voelde haar slechte been nog amper, en ik ga niet zeggen dat ze als een jong veulen...maar toch... Ik had er plezier in, haar enthousiasme werkte aanstekelijk, en we waren nog geeneens in de winkel geweest waar we naar toe wilden gaan... (En ze had al een volle winkelwagen!)
Wij dus naar ons uiteindelijk doel de "Action"... Wij namen een winkelkarretje mee, want Monique voorzag dat ze nog een ander paradijs zou bezoeken voor haar exploratie van winkels in Ronse-Renaix...
En ja hoor, van het binnenkomen af had ze weer geen ogen genoeg( ik heb nog rond gekeken, maar er lagen er geen in aanbieding) om alles te keuren. Zie, verdomme, ik ben weer te rap geweest hé, vorige week heb ik nog zo'n ding gekocht in de Casa, en hier staat het aan minder dan een tiende van de prijs...(djudedju dacht ik)
We moesten onze fleece-dekentjes (160 stuks!) bestellen, dat hadden ze niet in voorraad, maar er was geen probleem. (Het wordt wellicht wel een probleem om die dingen thuis te krijgen, want dat zal wel een grote fleeceberg worden !!!!)
...en toen... toen kwamen we in het hoekje waar de hobbymaterialen lagen, knipkaarten en lijmsoorten en tweezijdige plakband en... en... en.... en....
Het winkelkarretje raakte nog bijna vol met allerlei kleinigheden, deels voor Monique, deels voor de Crea...
Kijk, het was over twaalven voor ik weer thuis raakte... evenwel na het nutten van één aperitiefje bij Monique (Want ik belde eerst naar Anny en die zei dat de vis al gebakken was...), maar ik was een gelukkig mens, ik heb zelden iemand zo gelukkig enthousiast gezien als gisteren ons Monique...
Weet je, ik begin te geloven in het fenomeen "shoppen" en het verslavend element er in...
ik heb het zelf gezien
en ik heb het geluk voelen afstralen
Gek dat een mens maar zo iets nodig heeft om zich goed te voelen, ondanks dat slechte been. De enige momenten waarop dat been er plots weer was, was bij het in en uitstappen van mijn auto. Voor de rest zweefde ze op wolkjes
gekochte wolkjes
uit de action...
djudedju

't regent, laat de boom maar eventjes liggen...

Image by micah.e via FlickrMaar ook al regende het niet... de boom bleef toch wel eventjes boom. Anny en ik zijn alle twee stijf en stram, en onze handen staan vol (nu ja...) blaren. Vandaag is het wellicht heel de dag rustdag, maar al zeker deze voormiddag, want straks ga ik winkelen met Monique.
(En ik heb de toelating én de permissie van mijn madam!)
We gaan naar Ronse, naar Action om te kijken of we daar in voldoende getallen fleece-dekentjes kunnen kopen voor de verjaardagen van de leden van Ziekenzorg Mater. We proberen altijd bruikbare en betaalbare geschenkjes aan te kopen, zodat we niet alleen een blijk van vriendschap geven, maar ook nog iets nuttigs. Maar je kunt niet blijven handdoeken en dergelijke geven, straks moeten de mensen het bed uit om zich 's nachts ook nog eens te wassen, kwestie van die dingen ook nog eens te gebruiken nietwaar????
En dus ga ik straks naar Monique, laad haar in mijn wagen en hupsakee, Ronse waarts....
Ik hoop dat Monique iets heeft van mijn madame, en dat ze de winkels doorstoomt, zonder bij ieder artikel stil te staan. Anders kom ik straks op van de zeenuween thuis. Ik ga me alvast wat geestelijk voorbereiden met Zen technieken om lijdzaamheid op te doen, voor het geval dat.
Maar ik weet bijna bij voorbaat dat mijn hoop ijdel is... Monique kent die winkel niet, dus alles zal nieuw zijn, dus alles zal moeten bekeken worden, en het vrouwelijk vermogen om identieke waren te visualiseren in andere winkels met de prijs er bij, zal druk aan het werken zijn... Hoe verder je echter in de winkel loopt, hoe moeizamer dat visualiseren lijkt te verlopen, en hoe langer de conclusie op zich laat wachten: is dit nu een koopje of is het dat niet?????????????????????????????????????????
('t kriebelt nu al bij mij...) Een mens moet veel overhebben voor zijn medemens, maar mee gaan winkelen is voor mij toch wel een versterving die me op zijn minst tien volle aflaten moet bezorgen. Daar kan geen offerblok tegen op.
Weet je wat dan nog het ergste is ???
Vrouwen zijn meedogenloos !
Je sjokt daar uren achter, met je hart in je vuisten om het kalm te houden, doorstaat iedere halte voor ieder onbenullig stukje textiel of emmertje of borsteltje, en dan kom je aan een afdeling waar toevallig enkele dingen staan die jou, als man interesseren, en je wilt die dan eens bekijken, en dan zeggen "ze" (vrouwelijk wezen op dat moment van dienst) "Je moet je niet staan bezighouden hé, we hebben nog veel te doen!"
Om dood te vallen
om de seskes te krijgen
om
ongelukken
te
doen.
Vriend Henk zou wellicht voortdurend in contact staan met de Heer, maar eerlijk, op dergelijke momenten leun ik veel sterker aan bij de duivel.
Och, en ook dat gaat weer voorbij, en dan heb je een content mensje bij je, die eens haar hartje heeft kunnen ophalen, en dan vergeet en vergeef je alles weer.
tot de volgende keer
dan kruip je weer de boom in
Maar ja, mijn boom ligt nu neer
in een weliswaar steeds kleinere hoop takken en twijgen, maar ik kan er niet meer in klimmen.
Weet je wat, ik ga piano spelen op mijn strakgespannen zenuwen, muziek verzacht de zeden.
Gelukkig zijn wij mannen de Heren der schepping.
toch als onze vrouw er niet bij is
djudedju
Nee, om eerlijk te zijn, ik ben een van de weinige mannen die wel eens graag winkelen. Ik doe dat gewoonlijk zo:
We komen in de winkel, en ik vraag aan Anny of ze me nodig heeft. Nee dus.
Dan laat ik haar winkelen, en begeef me naar de afdeling boeken, computers, tuingerief en vrijetijdsbesteding.... en we maken een vage afspraak dat we elkaar weer terug zien in de middengang van de winkel of... in de afdeling tuin en planten... Want ik amuseer me gewoonlijk veel langer dan Anny winkelt. Want Anny gaat dus werkelijk als een trein door de rekken, pikt op wat ze hebben moet volgens haar briefje, en hupsakee, ze is klaar en komt me zoeken.
Ik heb een madame om te zoenen. Ik doe het dan ook herhaaldelijk.
tot de volgende ? Ik ga winkelen
met Monique... Ik ga je straks wel vertellen of zij ook een sneltrein is....

Boring Belgium ?

Image via WikipediaAls je onder deze blog eens kijken wilt, daar plaatste ik nog een blogje, met alleen een filmpje, een leuk en leerzaam filmpje... Waar wij als Belgen bijna zo belachelijk uit komen als we zijn (We zijn als land nog veel belachelijker, maar gelukkig is nog niet alles doorgedrongen tot de internationale gemeenschap...)
Maar het toont wel heel goed, hoe absurd onze politiek hier wel is... En hoe absurd de mens hier wel moet leven. Het is wel in het Engels, maar ja, volgens de minister van opvoeding moet dat toch de tweede taal worden...
Wat kan ik hier nog aan toevoegen? Niks zinnigs, alleen misschien je da raad geven eens de boeken van Kafka te lezen, in de hoop dat je dan leert denken als een Belg, ook al was Kafka dat niet, zijn denken lijkt er heel sterk op.
Even absurd, even hopeloos en doemdenkend.
Magritte toonde de woonplaats van De Belg, een stralend blauwe hemel en de woonplaats van de Belg in een onwaarschijnlijk duister gehuld.
Er had best een opschrift bij gekund zoals: "Ceci n'est pas un pays"
Want je moet al heel veel verbeelding hebben om in de poespas die ons rest nog een land te zien zitten... Het is op zijn best een puzzel, waarvan de stukjes nooit kunnen passen.
Dat komt omdat ze geproduceerd worden in verschillende landen: Vlaanderen, Wallonie en een tweetalig Brussel, met toezicht van de federale regeringen: Vlaanderen, Wallonië en Duitstalig België (Wat doet dat België nog in die naam?), enfin, bekijk het filmpje hé!
Gisteren hebben we ons enkele uren onledig gehouden met het kleinmaken van een hele boom. En wonder boven wonder, de enorme hoop takken lijkt plots belachelijk klein te worden, hoe meer je de takken en spillen klein maakt en netjes opstapelt, hoe kleiner het geheel wordt. Het is echt een symbool van ons regeringssysteem! Als je het ordent en netjes allemaal op zijn plaats legt, stel je vast dat je bijna niks overhoudt, en dat je massa's overbodige nietswaardige ballast hebt, waar je niks, maar dan ook niks, mee kunt doen, maar die je het haar van je muts kost !
Tedju, ben ik weer al aan het politieken! Maar ja, geef toe, als je leest dat het oeverloos gezwam van die bende oelewappers ons weeral vele miljarden staatsschuld oplevert... Ik stel voor dat we het de mannen die het veroorzaken ook laten betalen. In plaats van zich vet te mesten op rug van de goegemeente, zouden ze dan nog iets van nut hebben. Nu scheppen ze palaverend de room van onze melk, en laten ons met amper water zitten.
Gisterenavond was er ook nog eens vergadering van Ziekenzorg Mater. Ik vroeg aan Chantal of het niet goed zou zijn, als we de iconen die we gaan maken ook zouden laten wijden op het feest van Ste Amelberga, kwestie van op die manier de makers te pleizieren en ten tweede ook nog eens Crea Ziekenzorg in het zonneke te zetten... en zo publiciteit te maken voor ons werk. Chantal was meteen enthousiast en zei dat ik dat op geen beter moment kon doen dan nu, want, op het feest van St Amelberga komt volgend jaar de Bisschop de plechtigheid doen ! Zo halen we zeker de pers ! En wordt onze St Amelberga-icoon voor de makers werkelijk een groots bezit, want we leven hier (gelukkig) nog in een heerlijk landelijk en katholiek stukje Vlaanderen!
In een reactie kregen wij op slag nog een nieuw lid er bij voor onze Crea !!!
Sjongejongejonge, we worden groot !
Ik ben een gelukkig mens, want ik slaag er een heel klein beetje in bij de mens het besef bij te brengen dat creatief bezig zijn heerlijk is, en dat iedereen een beetje kunstenaar kan zijn, creatief zijn ! Wij opteren voor de herintroductie van de volkskunst, heel wat waardevoller dan TV !
tot de volgende ? (op de foto: kapel van Ste Amelberga te Mater !)

Do you want to know more about Belgium?

De sjokkolatte boot

Image via WikipediaHet zou niet in het Zoete Land der Franken zijn, dat in Bordeaux een man het voor elkaar kreeg een boot van 3.5 meter te maken uit chocolade, en er ook nog eens een rondje mee te varen.
Ik kreeg een power pointje met foto's van mooie landschappen, die bij nader toezien bestonden uit brood, vlees, kaas en groenten. Prachtig gemaakt.
Het moet heerlijk zijn, om op een van die supergoedkope computerkes ergens in een ver ontwikkelingsland dergelijke beelden te mogen aanschouwen. Je ziet zo dat het kwampjoetertje meteen stuk gaat, door kwijl van de goesting die in het klavier droop.
Je moet eens in de steden kijken naar het afval, en zien welke hoeveelheden eten er in de vuilnisbak belanden. Niet dat het op de boerenbuiten minder erg zou zijn, maar daar gaat "den overschot" toch nog naar de kippen of het varken.
Maar ik blijf het erg vinden...
Ergens moet ik een trauma hebben opgelopen bij het zien van die uitgehongerde kindjes uit de Sahel landen... Ik moet zelfs niet eens mijn ogen dicht doen om die beelden weer voor me te zien. Ze zijn in het geheugen van mijn ogen ingegrift. Dat babytje aan de lege moederborst... en wij maar landschapjes maken met goed voedsel en bootjes uit chocolade waarin je echt kunt varen. Wie heeft daar iets aan ?
Wie heeft er in hemelsnaam baat bij de wetenschap dat je ook uit chocola een bootje kunt fabriceren?
Ik leef in het land waarin duizenden en duizenden mensen een streng dieet volgen omdat ze te dik zijn, ik ben er ook eentje van. Dat is des te schrijnender als je daar tegenover die hongerkindjes plaatst. Wij eten verkeerd, omdat we te veel keus hebben, zij hebben niet te kiezen, er is niets.
Maar wie ligt er nu wakker van die kindjes ginder ver weg? Kom, pak nog een pint en vergeet het.
Doe je ogen toe en geniet van de milde vruchten der aarde. En maak van je oren als er mensenkinderen zijn die pogen te ontsnappen uit die verschrikkelijke armoede en hier pogen een kruimel van onze tafel mee te eten. Wat zou jij doen, mocht je honger hebben, echt honger, en je buur zit daar te schransen en werpt hele broden in zijn vuilnisbak ????
Als we niets doen, dan is het niet moeilijk te voorspellen dat steeds meer mensen de tocht zullen onder nemen naar de gedekte tafels van het Westen. Wij zouden het ook doen, en als je de geschiedenis echt leest, dan is het al meerdere keren gebeurd...
Ooit zei een Romeinse keizer: "Wil je de vrede, bereid dan de oorlog voor!". Ik zeg je nu, wil je de vrede, deel dan je weelde mee aan de anderen...
Mijn boom ligt nu, in een grote berg van wirrewarrige takken en dikke blokken op mijn oprit. Mijn auto staat op de oprit van de buur... en straks gaan we die wirwar heel geduldig en vol goede moed in kleine handzame stukjes knippen, voor de kachel van Veerle...
Op mijn neus zit een korstje, een rozentak vond het heerlijk daar een schram te zetten, in verzet tegen het afzagen...
tot de volgende ?