Gelukkig en Gezond 2010 !

Image by stuutje via Flickr

Voila, mijn wens voor jullie staat er al meteen !
En echt, veel meer wens ik jullie niet, want bekijk het maar eens goed, daar zit eigenlijk zowat alles in...dus meer dan alles kan niet.

Maar weet dat geluk ligt in het kleine... Geluk is geen ver en ongrijpbaar iets, geluk, dat is tevreden zijn! Van mij moet je nu niet zoals die oude Griek in een ton gaan wonen en Alexander de Grote vragen uit je zon te gaan, maar toch... Ik wens jullie toch een beetje toe dat je al die zuiver materiële wensen eventjes moogt vergeten, en gewoon gelukkig zijn. Het geluk zit hem echt niet in het bezit. Of beter, in het overtollige bezit, want ik zie de thuislozen nu echt niet als gelukkige mensen, daarvoor lijden ze te veel kou en nattigheid in onze kille wereld. Jammer dat dat kille ook wel een beetje van de mensen uitgaat.

Maar ik ga weer zeuren, en dat past niet op de eerste dag van ons kalenderjaar.
Wie weet vieren wij vandaag precies de verjaardag van Adam? Of zo niet, misschien kunnen we hem eens op de eerste dag van ons jaar op de kalender zetten! Begin van het jaar is meteen eventjes vieren dat zoveel eeuwen terug de eerste mens ontstond. Of hij nu geschapen of geëvolueerd is doet niets terzake, we vier gewoon vandaag het ontstaan van onze soort... Of misschien gaan we zelfs nog een stapje (een hele grote stap) verder terug, en vieren we het ontstaan van het Leven. Met alle ja dan niet religieuse bedenkingen er naar eigen Godsvrucht en vermogen bij. 1 januari dag van het Leven ! Zou dat niet mooi zijn ?
En weet je, Of wen lettervaste bijbellezers zijn die vast aan de schepping houden, of mensen die geloven in de evolutieleer, en het leven zien als een voortdurende evolutie, beide stellingen zijn hoe dan ook, een erkenning van het wonder van het leven! Want eigenlijk kan ik niet anders dan ook die evolutie zien als een voortdurend wonder. Niet minder groots, niet minder verbazingwekkend dat het Bijbelse scheppingsverhaal. Het is al een wonder dat uit dode cellen plots op een of andere manier zou leven kunnen ontstaan, en dat dit dan uitgroeit tot een ontelbaar aantal soorten en variëteiten, dan is gewoon niet te beredeneren. Daar sta je gewoon perplex op te kijken. En hoe alles dan in en aan elkaar vastzit...
2010 is het jaar van de BIODIVERSITEIT....
Dit jaar proberen we aandacht te hebben voor het leen zoals het hier is, en zoals het hier bedoeld is... dus een beetje huiver tegenover al die vreemde beestjes die hier rondlopen, vliegen en kruipen, omdat zij hier een beetje het evenwicht verstoren, en ook wel een beetje de soortenrijkdom aantasten, zowel door hun eigen inbreng als door het wegconcureren van soorten die toevallig hetzelfde voedsel eten...
Maar makkelijk is dat niet, sommige dingen zijn zo eigen zo vertrouwd, dat we niet meer weten dat het in feite inwijkelingen zijn! Neem nu het konijn... Wist je dat dit beestje er pas sinds de middeleeuwen is bij ons ? En dat niemand weet of het een spontane invasie is geweest (zoals de turkse tortel die hier pas een decennia of vijf, zes is), of dat het een beetje gegaan is zoals in Australië, waar losgelaten konijnen een echte plaag werden???
Zo zijn er tientallen dieren die niet echt van hier zijn, maar die hier al zolang zitten dat we ze als eigen beschouwen...Neem ook maar eens kruiden en voedingsplanten, en neem kippen en pluimvee...
Ook daar pleit men voor biodiversiteit, maar weer op een andere manier, men pleit er voor dat we daar weer de ouden oorspronkelijke rassen van eigen streek valoriseren... Weer de Brakelse kip houden in plaats van die lelijke bruine hybriden? Of terug dat prachtige rode Westvlaamse koeienras ? (Lees Gezelle er maar eens op na over de Casselkoeien !)

Ergens is het goed dat we, ieder in zijn streek, weer die oude rassen actiever gaan benutten en beschermen. Hun aanwezigheid bewijst dat de mens van toen, er is is geslaagd om dieren te fokken die volledig aangepast waren en zijn aan hun streek... Neem nu de Ronquières (Kalkoenen), die niet alleen prachtig zijn, maar ook veel sterker dan veel andere soorten en rassen. Ze zijn niet zo zwaar als sommige anderen, maar hebben gezond vlees en brengen hun eigen kuikens zonder moeite zelf groot... Probeer dat maar eens met die ander...

Nee, laten wij dit jaar eens actief meedoen met het JAAR VAN DE BIODIVERSITEIT !

tot de volgende ? ( Oh ja, ik kreeg een heel mooie wenskaart van Tiens, die ik mag gebruiken op mijn blog...Maar de ervaring leerde me dat die dan niet door iedereen open te krijgen is... dus laat ik het maar, maar tich bedankt Tiens xxx )

De rush

Image by Bailey & Muppet via Flickr

Gisterennamiddag zijn we dus naar Bart gereden om zijn dieren te voederen en de vuilnisbak, het papier en de plastic buiten te zetten...
In het doorgaan rap, rap nog een en ander aangekocht voor de komende dagen, en in het terugkeren vraagt Anny om ook nog eens bij de Boerenbond langs te gaan om mezenbolletjes, want het gaat weer koud worden en de vogeltjes hebben honger. Zum befehl...
Maar toen ik de bewuste straat inreed, stond ik meteen in de file. File? In Brakel? Op een doodlopende straat ? Plots zag ik het, iedereen stond in de rij om met het grof huisvuil naar het containerpark te gaan... De rush op de properteit ?
Ik heb onverantwoord voorbijgestoken, me daar ergens wat uit de weg geparkeerd, en Anny moest maar een eindeke te voet lopen achter haar mezenbollen, anders stonden we er nog...
Maar wat kan nu de reden zijn dat héél Brakel zich plots geroepen voelt om nog rap het grof huisvuil binnen te doen? Vinden ze het zo belangrijk dat het huis er "proper en netjes" bijstaat, om het nieuwe jaar in te zetten???
Weet je, ik heb het stil vermoeden dat het iets anders is... Zou het kunnen dat ze in Brakel vanaf één januari 2010 moeten (meer) betalen voor het grof huisvuil ? In heel veel gemeenten moet je immers al betalen, nu misschien straks ook te Brakel? We zullen dat vlug zien... Hoe moeilijker het stadsbestuur doet, hoe meer zwerfvuil je ziet...

Maar we waren dus de bevoorrechte (?) getuigen van een rush... naar het containerpark...

We schrijven vandaag voor de laatste keer 2009 op onze brieven...Vanaf morgen is het 2010 ! Vannacht gaan we weer gewekkerd worden door vuurwerk, want die gekke mode is ook al naar hier overgewaaid. Normaal mag het niet in Oudenaarde, maar de politie zal niet optreden... Zouden ze dan niet beter meteen zeggen dat het wel mag? Zjievereirs.

Vandaag zal Anny dan de mezenbolletjes hangen, voor die dutsen van vogeltjes... Want de oude bollen zijn bijkans helemaal opgevreten. Ik zie koolmezen, pimpelmezen, mussen, vinken, groenvinken, heggemussen, winterkoninkjes, roodborstjes, lijsters, merels, turkse tortels, bosduiven, en nog een deel andere vogels "rootse schuiven" om aan de bollen te kunnen. Alhoewel... dat rijtje staan is te veel van het goede, ze vechten er voor om het eerst aan de bak te kunnen. En het gaat zo geweldig dat er wel eens een en ander van de bol naar beneden joekelt, en daar zit dan veelal dat tortelduifje met één poot, die rustig de gevallen beetjes oppikt. Dat beestje zit hier al enkele jaren, en ieder jaar brengt hij enkel nestjes groot. 't Zal dus wellicht een zij zijn in plaats van een hij???

Mijn tuin is een waar vogelparadijs, en niet alleen voor het eten... Ik heb twee kleine visvijvertjes, waar een deel niet van bevriest, omdat ik er met een pompje lucht in blaas, het geborrel verhindert het bevriezen, zodat ze ook altijd drinken hebben...En dat is misschien nog wel belangrijker ! Het moet al heel erg hard vriezen om dat toe te krijgen, en dan weten al de vogels de weg naar het kippenhok ook nog, en daar staat ook altijd drinkwater...

Wat gek is, dat is dat je soms, midden in een vorstperiode vogels ziet die zich zitten te wassen... Precies of het is niet koud. Zouden die beestjes daar geen last van hebben?

Ik weet niet wat voor weer het bij u is, maar hier is het triestig! Alles is grijs, zelfs de einder is grijsomfloerst. 't Ziet er echt winters en bar uit, goed dat we vanavond meestal binnen gaan zitten, ouwejaren...

tot de volgende ?

De nieuwe hangt er al onder...

Image via Wikipedia

De nieuwe kalender, want het is alleen het kalenderjaar dat stopt, de rest gaat gewoon door. En dan nog, alleen ons kalenderjaar stopt, maar er zijn er legio andere, de Joden hebben een eigen kalender, de Chinezen, de Hindoe's, de Moslims, de Bahaï's en ga zo maar door, een bijna eindeloze lijst van soorten kalenders... En zelfs in de onze waren er jaren ook nog eens uitsplitsingen, en afwijkingen...
Met andere woorden, het einde van onze kalender op 31 december is een louter toevallig iets, gebaseerd op ... een misrekening van de geboorte van Kristus. Dus toevalliger kan het al niet. En zeggen dat er zoveel mensen zijn die daar zo veel belang aan hechten, die op het ultieme tijdstip van middernacht (ook al geen juist uur, maar een uur dat toevallig gebaseerd is op de plaats van de zon op de middag op een of andere stad - ik vermoed Greenwich - 1 uur ???)maar dus zeker niet op het moment dat het bij ons werkelijk, natuurkundig middernacht is !
Er klopt dus gewoon niets van.
En daarom verlichten we de nachtelijke hemel met vuurwerk en geknal, drinkt men sloten sjampieter en andere alcoholische dranken, om althans een kunstmatige sfeer op te roepen...
Eén voordeel heeft onze kalender...ze volgt min of meer nauwkeurig de natuur...In die zin dat de natuurkundige lente, zomer, herfst en winter steeds op dezelfde dag valt van onze kalender (of toch bijna)... en dat kan nog eeuwen zo blijven zonder dat er aan moet gefoefeld worden (Dat foefelen deden we al eens in het verleden...) Wat je niet van iedere kalender kunt zeggen. Bij sommige kalenders moet het begin van de zomer ieder jaar weer berekend worden... Wij volgen dus ongeveer juist de omloop van de aarde rond de zon... Ons kalenderjaar loopt dus gelijk met het zonnejaar als het ware...
Maar stel nu dat ik leef in een maatschappij waar de jaren korter zijn dan het zonnejaar, verjaar ik dan ook sneller ? Zou ik dan nu al lang en breed op pensioen zijn? Of hoe gaat dat daar ? Of is het in die maatschappijen nog zoals het hier vroeger ook was, dat een verjaardag iets bijkomstigs is, iets wat geen enkele reden tot feesten inhoudt? Want vroeger was dat zo! Niet onze verjaardag werd "gevierd", maar veeleer onze feestdag. Niet dat er dan feest was, maar dan kreeg je al eens een proficiat met je feestdag. Met verjaardagen kreeg je niets. Met de feestdagen kreeg ik ook niets, want: "Gij hebt wel tien feestdagen!" Dat is een beetje overdreven, maar er zijn inderdaad meerdere Antoniussen op de kalender te vinden, dus had ik er geen... (Vandaar wellicht dat er in mij zo weinig heiligs zit ?)

Toch is en was Antonius een grote heilige in onze wereld, in ons huis...Immers St Antonius was de patroon van de verloren voorwerpen...En wij hoorden tientallen keren vertellen over een of andere achaïsche groottante die iets kwijt was, en ondanks haar gebeden tot Antonius het niet terug vond... Toen zette ze het beeldje van Antonius op het tuinpad, zo'n meter voor de deur, en iedere dag schoof ze het beeld een eindje op, met het dreigement dat hij bijna op de mesthoop lag... Daags voor hij op de mesthoop belandde vond groottante het gezochte, en mocht toontje weer binnen, met een kaarsje erbij... Volksdevotie...
Lijkt echt wel een beetje op voodoo en magie...
Maar men vertelde ons dat om ons te overtuigen van de grote kracht van de heilige! Niet om het verhaaltje, maar een argument er bij om braaf en gelovig te zijn.
Een groot stuk van onze geloofsopleiding bestond uit dergelijke verhaaltjes... Zoals van Zuster Hubertien, die ons vertelde dat bij iemand die op de hostie had gebeten, zijn mond overliep van het bloed van de Heer... Wij moesten onze handen netjes onder het laken houden aan de communiebank, onze ogen sluiten, de tong uitsteken, zodat op geen enkele manier wij toch maar de hostie zouden ontwijden... Nu krijg je de hostie in je handen... Voor veel mensen was dat echt een geloofsschok ! Ooit op een kamp van de Chiro, verzocht de proost mij om koster te spelen... Ik moest 's morgens het altaar klaarzetten (bij goed weer buiten), en de kelk en alle toebehoren op het dienstdoende altaar plaatsen. Ik was daar ontzettend fier over, en sprak er naderhand over met onze proost van de ... Die zei dat ik zwaar gezondigd had...
Het leek wel of zelfs de priesters niet meer zeker waren van hun stuk, zo vlak na het concilie.

Het concilie had de bedoeling ons dichter bij het geloof te brengen, ons meer de essentie doen inzien, en alle tierlantijntjes en krollewietjes over boord te gooien... Ik heb de indruk dat dit een foute beslissing was... Niet dat van de essentie, maar het overboord gooien van al het traditionele, van al die traditionele dingen, dat plechtstatige...Het lijkt wel of veel mensen dat missen.
Het is een beetje als een zondags kostuum... Het is geen zondag omdat je dat kostuum aandoet, maar je doet dat kostuum aan om die zondag te verheffen tot een andere dag dan de andere. Zo waren die traditie en die tierlantijntjes een beetje het speciale kostuum voor de Heer, het maakte deel uit van de sfeer van eerbied die opgeroepen werd, mede net door die krollewietjes. Voor veel mensen leek het nu net of het geen zondag, geen dag voor de Heer meer was, want je deed die traditionele eerbetuigingen niet meer...
De bedoeling was goed, maar zoals zo dikwijls zijn goede bedoelingen de ondergang van heel het spel... Die eerbied moest ergens ook verwoord worden in de luister en de wierook en de kleurige habijten en het plechtstatige gezang...zonder dat was het net of de Heer was er niet echt meer bij.

En onlangs las ik een wetenschappelijke studie over het nut van het geloof voor de maatschappij, en daaruit bleek dat net de strengheid van de reglementen en de striktheid van de toepassingen en van de luister, een van de hechtste cementsoorten was van dat geloof. Met ander woorden, een geloof met veel uiterlijkheden heeft maatschappelijk gezien een grotere impact (Is dat de of een van de redenen van de opkomst van de Islam?).

Och, als we nadenken, dan lijkt het niet logisch, maar is geloof wel een logica?
Toch eens nadenken, als het een logica zou zijn, dan was het geen geloof meer! Immers, iets wat je echt WEET, dat moet je niet geloven, dat is een feit. Dus moeten we wellicht ook het onderwerp geloof niet helemaal rationeel pogen te benaderen? Je doet het of je doet het niet, en het is zelfs niet helemaal duidelijk waarom of waarom niet...

Oef... dat is zwaar hé, zo helemaal op het einde van dat willekeurige ding dat voor ons een jaar is ?

tot de volgende ? (De foto van St Antonius Abt, da's niet de diene van de verloren voorwerpen!)

Platte kalender

Image by Peter Forret via Flickr

Vanmorgen viel mijn oog (boem) op de scheurkalender aan de muur...Nog twee keer niks en 't is er mee gedaan... En ik dacht aan de kalender op de kamer van Koen...Die is onaangeraakt blijven hangen, vastgeroest op de dag van zijn overlijden 1 maart 2001...Die is nog dik, blijft nog dik, maar is al deerlijk aan 't vergelen.
Tijd...
We hadden echt geen Einstein van doen om te weten dat de tijd relatief is! Zet je maar eens in de rij om aan te schuiven, de tijd lijkt door dikke stroop vooruit te kruipen, en als je bezig bent met iets plezants, dan kijk je gek op dat het al zo laat is, de tijd vliegt dan als het ware...
Op deze periode van het jaar gaat de tijd voor ons altijd wat langzamers... Met die feesten valt de lege plek aan tafel nog eens te meer op. Misschien is het ook de donkerte van de dagen die ons beinvloedt. Dan lijkt alles wat somberderderder, wat doodser.
't Kan wel zijn dat de dagen al weer aan het lengen zijn, maar veel zie je er niet van.

Bart is voor een paar dagen naar de Ardennen, en wij "mogen" de beesten gaan voederen. "Opa, Oma, je gaat toch mijn hamstertjes niet vergeten hé? En naast hun kooitje staat er een doosje met hamstersnoepjes, daar mogen ze er ook een beetje van hebben..." Veel werk is er niet, de geiten wat bijvoederen en de kippen, de kat eten geven, de vissen en...de hamstertjes. De brievenbus legen en de inhoud op een stapeltje op tafel leggen. en "t werk zit er op...Oh ja, woensdag niet vergeten van de vuilbak en het oud papier buiten te zetten???

Hopelijk ligt er niet weer een fikse laag sneeuw (alhoewel de "ardenners" dat daar wel eens zouden willen hebben om te gaan langlaufen), want ik hou niet echt van rijden op gladde banen. Vroeger zat ik daar minder mee, maar met ouder worden krijgt een mens meer schrik. Ik denk dat dit voor een groot stuk ook komt omdat we niet meer hele dagen op de baan zitten. We zijn het niet meer zo gewoon, en ondertussen neemt het verkeer steeds maar toe... Ook al niet geruststellend. De enige ritten die ik in de praktijk nog doe zijn de wekelijkse tocht naar de winkel, en naar de rommelmarkt(en)...Soms ook nog eens naar de apotheek en naar de melkerij om Yoghurt en kaas... en daarmee is het zowat allemaal gezegd... Hoe zou je dan willen dat de routine blijft? We worden stilaan "zondagschauffeur"...Zo ene waarvan de passerende chauffeurs zeggen, "Ja, 't is weer een ouden, die hebben altijd tijd genoeg"...

Ach ja... er is ook niets meer om ons op te jagen. En ik ben dan nog een van die mensen die altijd tijdig vertrekt om zeker niet te laat te komen, dus zelfs bij aan uur gebonden zaken zoals doktersbezoek, moet ik mij niet opjagen, ik vertrek veel te vroeg... Dus rij ik inderdaad rustig, en waar er 70 sta, daar rij hoogstens 70... niet meer, en waar er 30 sta, rij ik 30, tot spijt van al die mensen achter mij...die blijkbaar die borden niet kennen ? Maar eerlijk is eerlijk, toen ik nog werkte, dan durfde ik ook wel eens wat sneller te rijden, alhoewel ik nooit echt zondigde tegen de snelheid... Ik denk altijd dat ze dat daar niet voor niets hangen.

Waar ik wel een gloeiende hekel aan heb, zijn die verkeersdrempels!!! Iedere keer ik er over moet rijden, wens ik de uitvinder een even pijnlijke rug als ik heb, en de politiekers die de beslissing namen daar die drempel te leggen een rug die twee keer zoveel pijn doet... Misschien beseffen zij dan eindelijk eens dat dat echte ondingen zijn ! Bovendien helpen ze geen zier, integendeel! Ik stel voor dat men eens een gedegen onderzoek doet naar de effecten van die drempels ! Eerst afremmen, en dan hard optrekken, meer verbruik en meer uitstoot van CO2 en roet, en uiteindelijk iets sneller rijden dan er voor, om het verlies aan tijd goed te maken... En nu en dan zie je er eentje die helemaal geen last schijnt te hebben van die drempels... Aan de Jagerij zag ik er eens eentje overvliegen, hij landde pas enkele meters voorbij de drempel die daar een volledig kruispunt beslaat !!! Of hij dat dikwijls gaat doen met dezelfde vering ?

En één keer ben ik verrast geweest door zo'n onding, en dan kwak je op en neer dat je staartbeentje ongeveer in je keelgat zit... Leuk ! Dat kwam, omdat het een baan was, waar ik iedere week één of twee keer passeerde, en ze hadden dat ding daar gelegd zonder dat ik het wist of gezien had... Op een vreemde baan let je beter op dan op schijnbaar vertrouwde wegen.

Eén van de dingen waar ik me ook aan erger zijn die flitscamera's... Ik heb er niets tegen dat men de snelheid controleerd, maar ik erger me aan al de chauffeurs die die dingen heel goed weten staan, en die dan - zelfs al rijden ze niet te vlug!- plots drastisch gaan vertragen...Als je niet attent bent goed om ze aan te rijden... Er is geen enkele reden om de snelheid te veranderen, maar het zicht op die flitspaal werkt bij die mannen remmend... Als je met een gps rondtoert, dan wordt je door een of ander geluidssignaal verwittig dat die flitspaal er aan komt, en dan maar remmen... Op de meeste GPS-toestellen zeggen ze u nochtans of je te snel rijd ook...dus moet je geen schrik hebben ??? Of toch ??? Ils sont fous, ces Romains zou Obelix zeggen...

Ik ben aan het zagen... dat is het weer, de donkere dagen en wat weemoed... Ik zal maar stoppen, straks wordt jij ook ook nog wat weemoedig...

tot de volgende ?

Gelukkige feestdag !

Image via Wikipedia

...kregen we op de 28 december nog al eens te horen, 't is immers het feest van de onnozele kinderen, waarbij men dan onnozel in zijn huidige betekenis stelt, in plaats van de oorspronkelijk bedoelde. Beter zou dan ook zijn te spreken over onschuldige kinderen...
En op 31 december vertelde ons moeder steevast dat er op de markt een vent stond met zoveel neuzen als er (nog) dagen in het jaar waren...
Kalenderhumor als het ware.
Of een poging om dat sombere jaareinde wat op te vrolijken?
We zitten immers in de donkerste dagen van het jaar, en vanmorgen was dat, met een wolkenzwangere hemel nog meer het geval dan anders... Om kwart na acht stond ik het donker te turnen om onze Koen's kamer.
En ondertussen krijgen we virtueel en reëel postkaarten met allerlei mooie wensen voor Kerst en Nieuwjaar, zoveel dat je onvermijdelijk dubbele en dubbele van dubbele ziet voorbij passeren. En de wensen zijn ook bijna allemaal gelijklopend: welzijn, welvaart en vooral een goede gezondheid, om ze eens heel kort samen te vatten.
We zijn echt niet bijster origineel in onze wensen, gewoon omdat we anderen toewensen wat we zelf wensen, en dat lijkt dan ook allemaal wat op elkaar.
Ik heb zelfs de moeite genomen om eens wat te grasduinen in de gedichtjes met Kerst en Nieuwjaarswensen, maar ook daar weinig origineels... Toch eentje, die ons een nieuwe lei en een nieuwe griffel toewenste, om eens vanaf een propere lei te kunnen herbeginnen. Daar zit wel iets in... We sleuren inderdaad ons verleden voortdurend met ons mee, en het pak wordt steeds groter en groter (en zwaarder...).
Misschien zou starten met een propere lei wel iets hebben...Maar om goed te zijn, zouden we eigenlijk niet een helemaal propere lei mogen hebben, de goede dingen die zouden er rustig mogen blijven opstaan, en we zouden eens al het slechte moeten kunnen wissen. Slechte in de zin van fouten die we zelf begingen, maar ook slechte herinneringen, pijnen en verdriet...want dat zijn de dingen die zwaarst wegen op een mens. Plezante dingen hebben de neiging je lei lichter te maken...
Ze helpen ook om de moeilijke en lastige dingen beter en makkelijker te verteren. Daarom wens ik iedereen vreugde toe! Echte diepe vreugde, het gevoel van je echt lekker in je vel voelen, het gevoel van longen vol zuurstof, het gevoel van de warmte van de morgenzon op een heerlijke zomerdag, het gevoel van een warme heerlijke plensbui in de zomer, het gevoel van een opborrelende lach...Kortom, je goed voelen...
Want dat houdt in dat je ook gezond bent, dat je niet echt wezenlijk iets tekort hebt, kortom dat het leven is zoals je droomt dat het zou moeten zijn...
Dat houdt in dat je geen pijn hebt, noch lichamelijk, noch geestelijk...
Dat houdt in dat je gelukkig bent en niets te kort hebt, maar ook niets te véél, want ook dat kan de vreugde belemmeren en nieuwe, andere zorgen geven...
Dat houdt ook in dat jij niemand kwaad doet, want dat geeft je ook niet echt een happy gevoel, en het houdt net zo goed in dat niemand jou kwaad doet...
Kortom...de hemel op aarde...
Niet mogelijk ?
Oh jawel, het zou perfect mogelijk zijn, als we maar eens begonnen met het niet alleen een ander toe te wensen, maar het ook daadwerkelijk toe te passen. Want vreugde is besmettelijk! We hebben weliswaar ziekte en pijn niet altijd in handen, maar zelf deze zijn veel lichter om dragen als we er met zijn allen, met onze besmettelijke vreugde, de schouders onder zouden zetten.
Kijk, dat wens ik jullie toe, en ik ga proberen dat zelf ook toe te passen.
En weet je, hoe ouder je wordt, hoe makkelijker het is om "goed" te zijn... Je hebt gewoon niet zoveel onmogelijke verlangens meer. Als je jong bent, dan wil je opbouwen, wil je meer en wil je beter... Als je oud bent, dan zijn die verlangens grotendeels weg. Je leeft het leven en je wordt geleefd... Je dag is geen opsomming meer van hoogte- en dieptepunten, alles verloopt veel meer gelijkmatig...
Is dat soms het geheim van het geluk ?
Geen onmogelijke verlangens meer hebben ?
Gelukkig zijn met wat je hebt, en niet meer steeds trachten naar meer naar beter, naar groter, naar nieuwer, naar moderner...
Kortom tevreden zijn...
en dat, dat is op zich al een beetje "Het Geluk"...
Het ligt niet ver af, je ziet het niet omdat het bijna onder je voeten ligt en je het steeds maar zoekt aan de einder.
Ik zou dus net zo goed kunnen zeggen dat ik jullie "Rust" wens...Niet zozeer in de zin van lui in je zetel zitten, maar veeleer in het niet meer betrachten van alles en nog wat.
Gewoon, content zijn... Genieten van het leven zoals het is...
Moge 2010 (en al de volgende jaren) je dat schenken, in ruime mate, zodat het leven aan je glimlach mogevoorbijglijden

tot de volgende ?

Goed nieuws !!!!

Image by Djumbo via Flickr

Eén van de dingen die ons bedreigen in deze tijden van Global Warming is dat er hier ook steeds meer en meer diertjes belanden en overleven uit warmere streken... ook insecten. Kijk maar eens naar de vele verslagen over nieuwe soorten spinnen, nieuwe soorten mieren en zelfs de termieten zitten al voorbij Parijs...
De tijd dat malariamuggen hier met de vliegtuigen landen en illegaal ons landje binnenkomen is niet meer veraf!
Maar, hoera! we hebben in ons landje ook verstandige ministers zitten, van groene origine, die meteen het milieu waarin die beestjes zich zouden kunnen voortplanten, het water van de dichtbije Zenne, heeft laten onleefbaar maken, kwestie van geen malaria te krijgen nietwaar...
Het voorbeeld is direct opgevolgd door Waalse ondernemers met een even schitterend doorzicht in deze materie, die heeft meteen zinkderivaten in de dender gegooid...

Bij ons geen malariamuggen! En dus moeten we alleen maar inzamelen voor netjes voor andere landen, waar ze niet zo verstandig zijn als onze groene ministeres (Ministerin?).
Waarom ze deze voortreffelijke techniek niet ook toepassen in die verre landen? Hebben ze geprobeerd, maar de regen valt daar zeer onregelmatig, als er regen is, giet het zes maand aan een stuk, en daarna is het zes maand kurkdroog. Je kunt niet vlug genoeg vervuilen tijdens de moesson, 't spoelt veels te vlug weg, en tijdens de droge periode zou je moeten van plasje naar plasje lopen om te gaan individuele plasjes bevuilen...Niet te doen. Dus gaan we hier rond voor netjes voor ginder, en beredderen wij ons hier met afvalwater en zinkderivaten... Eerlijk verdeeld.
Zo hoort het ook.
We moeten niet altijd die verweg landen vergeten in onze welvaartsstaten. En geef toe, we zijn in alle staten.
Natuurlijk zijn moeilijke mensen, zoals ik, en alle vissers, helemaal niet kontent met die vervuiloplossing ! Weten die hooggeleerde groenen dan niet dat vissen muggenlarven degusteren zoals wij bij Mac Donalds, met grote happen??? Dat het een veel leukere oplossing zou zijn weer massaal vissen in onze waters te zetten, om muggen op te eten. (Geef toe, veel leuker dan het uitzetten van vossen die kippen opeten).

Maar ja, ik vergeet dat de echte groene ook vegetariër is. Kijk maar naar ons Misjelleke Van den Bossche van Gaia! Die hebben nu een plantaardige "foie gras" op de markt gebracht die even lekker is en precies smaakt zoals de echte... Er ontgaat mij iets in deze...Hoe kunnen die mannen dat weten ? Zij eten toch geen foie gras ? Hoe weten ze dan hoe het smaakt? Of hebben ze een klein doodzondeke bedreven??? Alleen om ons te redden ??? Schoon hé van die mannen?

Idem voor donsdekens... Grote protesten toen ze ontdekten dat de ganzen levend geplukt werden. Ze hebben gelijk, je moet ze eerst dooddoen, kun je ze nog lekker op eten ook.

Maar pijnloos dood maken hé, om te leren hoe je mensen ook kunt euthanaseren. Een beetje praktijk schaadt niet hé.

Ach, ik doe weer bitter. Maar ja, kan het ook anders, bij al die stommiteiten?
Soms lijkt het me dat heel de wereld zich grote zorgen maakt over banaliteiten, en de grote dingen ostentatief vergeet. Ze liggen zich druk te maken over ganzen, en laten rustig mensen kreperen van de honger, jagen daklozen uit de stations weg en vernietigen groenten en fruit om de prijzen te waarborgen...
je zou van minder bitter worden.

tot de volgende ?

't jaar loopt op zijn laatste benen

Image via Wikipedia

't Is niet te geloven, gisteren was het nog maar nieuwjaar, en nu is het jaar weeral tenden. Dju, jongens 't gaat ieder jaar weer rapper en rapper.

't Schijnt dat dit één van de symptomen is aan ouder worden, 't jaar gaat altijd maar rapper en rapper... en toch zit er een logica in: Als je tien jaar oud bent, dan is een jaar eentiende van je leven, nu is dat voor mij maar eendrieënzestigste deeltje meer, dus veel veel kleiner... Het is dus inderdaad zo dat een jaar altijd maar korter en korter schijnt, ten opzichte van de rest van je leven.

Nu ja, wat de reden ook is, 't lijkt in ieder geval steeds maar korter te worden. Ik beklaag mijn achterkleinkinderen, die zullen 's morgens amper hun tanden gewassen hebben als het al weer tijd is om hun pyama aan te doen om te gaan slapen. Een nacht die steeds maar langer lijkt, omdat je steeds maar minder en minder slaap nodig hebt. Anny neemt daarvoor een pilletje, ik lig heerlijk te denken, te fantaseren, wakker te dromen, mijn vijanden uit te roeien en te vertoeven in een steeds mooier verleden...

Zo lag ik vannacht te denken aan de tijd toen ik leider was in de Chiro...Iedere zondag vertelde ik verder aan een eindeloos verhaal met de avonturen van Pietje... Ik had dat toen op papier moeten zetten, want ik kan me verdomd niet meer herinneren wat dat Pietje allemaal deed, maar het moet wel spannend geweest zijn voor de Jongknapen, want iedere zondag vroegen ze naar het vervolg van de avonturen... Ik moet dus al wel altijd begiftigd geweest zijn met de gave van de fantasie, maar veel minder met de gave van het geheugen... Maar toen, net als nu, had ik geen moeite om stukjes te schrijven, opstellen te maken, spreekbeurten te geven... Ik herinner me dat we eens in de klas een spreekbeurt moesten geven... Toen de leraar me als eerste naar voor riep, zat ik eventjes in de knoei, ik had dat ding helemaal vergeten, en dus ook geen voorbereiding gedaan...Maar geen paniek, ik sprak een uur over mijn hobby, het houden van tropische vissen, kreeg bonuspunten omdat ik dat kon zonder nota voor mij te hebben, en had het geluk dat de leraar ook een aquariumliefhebber bleek en ik kreeg nog wat tips en een adres van een winkel in benodigdheden en het maximum van de punten... Ik heb dat in de genen meegekregen van mijn vader, die ook zo vlot iets op papier kon zetten, en ook kon spreken voor volle zalen zonder enige inspanning. Wij hadden ook geen micro nodig, we waren gezegend met een stem die heel ver droeg en een keel die onvermoeibaar was... Dat laatste is wat verdwenen, of het is het bewijs dat oefening wel degelijk helpt. Nu ik helemaal niet meer moet gaan spreken, en zelfs thuis met ons tweetjes helemaal niet zo veel zeg op een dag, nu kan ik dat lange babbelen niet meer aan zonder mijn keel te voelen... Sleet ?

Ik heb bovendien altijd graag geschreven, graag gepraat... en blijkbaar heb ik nog steeds ergens dat iets dat me toelaat zo maar, iedere dag weer, iets uit mijn mouw te schudden om deze blog mee te vullen. Vraag me niet hoe ik dat doe, ik weet het ook niet, het komt gewoon, bijna zonder er over na te denken. Ik schrijf ook bijna zoals ik praat. En als je eens mijn blogs herleest, zal het je opvallen dat mijn gedachten wel eens van her naar hot springen, en dus ook mijn blogs meestal meerdere onderwerpen behandelen. Zo ben ik, zo schrijf ik. Toch censureer ik mezelf wel wat, ik wil mezelf niet helemaal bloot geven, en soms durf ik mijn mening niet zo ongezouten op papier zetten, als het in werkelijkheid is... Soms vermijd ik onderwerpen voor enkele dagen, om het eerst wat te laten bezinken. Dat is wellicht ook de reden dat ik zelden rechtstreeks op de actualiteit inspring. Ik durf dat niet te doen, omdat ik dan wellicht veel te scherp snij???

Het is beter het eventjes te laten bezinken, dan ben ik wat minder scherp, en heb de dingen wat beter overdacht, ben ik niet meer zo impulsief... Zelfs over de politiekers schrijf ik véél milder dan ik veelal denk in een eerste reactie... Je kunt je misschien een beetje indenken wat ik echt voel voor die bietekwieten. Neem nu het eindeloos gewurtel aan BHV...Nu hebben ze zijne saaiemeid het Konijn Albert bis zelfs al ingeschakeld om ons voor te bereiden op iets dat op niets zal trekken, Hij moet dat dan aankondigen... fantasievolle, verbeeldingsrijke en gedurfde oplossingen niet uit de weg gaan...Ja dag Jan, weer een stuk knoeiwerk afleveren die geen oplossing is en alles in zich heeft om nog jaren mee bezig te zijn... Och, in de geschiedenisboekjes van binnen 500 jaar zullen ze nog eeuwen lachen met het geknoei van de Belgische politieknoeiers (moet dat niet met twee k's ? een van politiek en een van kl...?)

Ik ga stoppen...
Voor ik weer mijn pen doop in gal en venijn
't jaar properkes afsluiten

tot de volgende?