Op mijn mansarde...

Image by fotoopa via Flickr

Al meer dan een jaar zaten wij met lede ogen te kijken naar de plasticbekleding van onze "dakkapel ofte mansarde"... Eddy had in een vlaag van overmoed zijn stuk afgewassen, en nu was het verschil tussen dat propere stuk en het mijne heel ,heel erg om aan te zien.
Maar zelf kan ik het niet, door mijn fysieke toestand, en ook Anny kan het niet, want ze is helemaal niet stout op ladders... en zonder ladder en zonder durf, was je dat ding niet af.
Maar Erik had beloofd dat hij zou komen om het te doen, en gisteren was het zo ver... Het regende ook nog! Maar misschien was dat wel een voordeel, want wellicht was de groene aanslag daardoor net wat "voorgeweekt", en het ging er redelijk makkelijk af !
Het gevolg is dat Martine nu heel ongelukkig kijkt naar haar stuk van die gemeenschappelijk uitsprong op ons dak... Alhoewel haar stuk al met al nog heel proper is, in verhouding met hoe het onze was.

Maar nu is het hagelwit en blinkt het weer in de zon. Hopelijk is het weer goed voor een paar jaar!

Anny is content, en zit nu te popelen om ook het raam (glas) binnen en buiten te wassen, en het geheel te doen schitteren als een mister Propre reclame...

Die pvc dingen zijn gemakkelijk, je moet nooit meer schilderen, maar ze hadden er niet bijgezegd dat je ze wel, ook op die onmogelijke plaatsen, moet afwassen. Nu ja, het is dus weer eens in orde, voor een tijd(je).

Met dank aan Erik...

Bij Lieve thuis had er een rups in de tuin gezeten: "Zo'n beest!" Ze toonde met haar handen een beest van zo'n vijftien centimeters aan. Erik duwde haar handen een stukje dichter bij elkaar, zodat er een tien cm overbleven... Niettemin een respectabele afmeting voor een rups in ons landje. "Ne groenen, met zo'n staartje aan!" Ik dacht op een lindepijlstaart, maar bij nazicht leken die niet te voldoen aan het kleurenpatroon. Uiteindelijk ontdekten we dat het wellicht een windepijlstaart moet geweest zijn, een beest dat zelf nogal wat kleurvariaties vertoont, maar wel voldeed aan het algemeen beeld... Volgens de website, zo'n 8 cm...Nu ja, 't is een warme zomer geweest, misschien at het beest wel twee centimeter meer winde op? Maar het is een serieus grote rups!Wij hebben hier ooit zo'n beest gehad, maar dat was een lindepijlstaart. Koen nam het beest mee naar een van zijn collega's die een hele verzameling heeft van alle mogelijke en onmogelijke vlinders. ie man heeft het beestje gedetermineerd, eten gegeven, laten verpoppen, laten ontpoppen en dan netjes ge-euthanaseerd om het uiteindelijk vast te prikken op zijn plaatsje in de grote tentoonstellingskasten vol overleden collega's...

Mooi om zien is het wel, zo'n kasten vol mummies van vlinders van klein naar groot, motjes idem, nachtvlinders... De man stond in zijn tuin met grote sterke lampen en een soort vlinderval om 's nachts de nachtvlinders aan te lokken en te vangen. Heel zijn tuin stond vol planten voor die vlinders, en hij had boeken vol met info over hoe en met wat je rupsen kunt grootbrengen om te laten overgaan tot uiteindelijk de begeerde vlinder. Wist je dat er ergens zaken bestaan waar je vlindereitjes kunt aankopen ??? Nee, ik weet niet of die dan ook in een piepklein piepschuimen doosje zitten verpakt per twaalf, houdbaar tot...

Maar soms zag je in die man zijn huiskamer van die hele grote exotische vlinders rondfladderen, in de mooiste kleuren.

De planten in zijn huis waren veelal niet de planten die je ziet bij Jan en Alleman, maar planten die geschikt waren als voederplant voor rupsen van die of die familie... Als je daar een plant zag met halfopgevreten bladeren, dan was dat voor hem dus een mooie en goede plant...

Vandaag kreeg ik in mijn mailbox foto's van die rups ten huize van zus Lieve en haar Erik... Alle foto's hadden één gemeenschappelijk kenmerk: ze waren iets of wat wazig. Er waren ook foto's van prachtige vlinders in haar tuin, haarscherp...Ik vraag me af of de fotograaf wat beefde van schrik van die grote groene dikke rups... (grinnik, grinnik)

Woensdag ging ik vissen, in het park, met Luc. Ik heb weer zo'n enorm karperbeest aan de lijn gehad! Ik had hem tot zo'n vijf centimeterkes van het net gekregen zodat Luc hem kon scheppen, toen hij plots van de haak schoot... Jammer, maar we hadden toch het immense plezier gehad van de spanning en van het zicht op dat mooie dier. Maar ik heb de nacht van woensdag op donderdag bijna geen oog dicht gedaan van de pijn...Het beest had mij zeer gedaan! Ik vermoed dat het vooral gekomen is door het plotse losschieten, waardoor je plots een onverwachte beweging maakt...Of misschien omdat het zo'n een vechter was, en het gevecht om hem zo dicht te krijgen heel wat minuten in beslag nam, en je heel die tijd net zo strak gespannen staat als je vislijn...

Nu is het al weer wat beter. Dank u.

Vandaag moet ik Anny naar de kapper doen, en ik ga meteen ook mijn pluimen nog eens laten knippen, lekker kort, fris en zomers.

Tot de volgende ?

Dat zou de windepijlstaart moeten zijn...

Het leuke gevangeniswezen...

Image by Bert Kommerij via Flickr

"Netten tegen helikopters geven de gevangenen een opgesloten gevoel" dixit Dirk Van Bogaert directeur van de strafinstelling te Gent...

En ik die dacht dat gevangen zijn betekende opgesloten zijn.

Dom van mij.

Een eindje verder lees ik dat er een gevangene is die een ganse verzameling messen aanlegde...in het gevang.

Moet kunnen...

Levenslang is 20 jaar, en je leest dan plots dat er een echt zware gangster is ontsnapt, ene voor gewelddaden en zo, hij zat een straf uit van...vier (4) jaar.

En ze mogen vooral niet het gevoel hebben dat ze opgesloten zitten.

Er circuleert een hardnekkig mailtje rond op het internet, die een vergelijking maakt tussen een ouderling die opgenomen is in een home, en iemand die in het gevang zit. Het lijkt veel beter in het gevang, en bovendien kost het je niets, wat je van die home niet kunt vertellen.

Och, ik weet het wel, we leven niet meer in de middeleeuwen, en de eerste bedoeling van het huidige gevangeniswezen is heropvoeden, er weer serieuze mensen van maken. We horen niets van de gevallen waar die heropvoeding gelukt is, maar des te meer van al die gevallen van recidivisme, ofte hervallen in het kwade...

In het Belgisch systeem maakt het niets uit of je nu twintig moorden hebt verricht of maar ene, je wordt niet veroordeeld voor de feiten, maar voor het begrip moord... Bij diefstal is dat niet zo, maar ja, diefstal is dan ook zoveel erger dan moord hé...

Jan met de pet begrijpt er niets meer van.
Ik met mijn strooien hoedje ook niet.

De vader van een vermoorde jongen reageerde op de straf van 10 jaar voor de moordenaar: "Maar ik heb werkelijk levenslang gekregen!" En dat is ook zo, want het verdriet veroorzaakt door het verlies van een beminde, dat sleep je mee voor de rest van je dagen.

We leerden indertijd in de godsdienstlessen dat de ergste straf eigenlijk het voortdurende knagen van je eigen geweten was...Maar als ik sommige van die misdadigers zie, dan heb ik echt niet de indruk dat zij daar in zak en as zitten onder druk van de wroeging... Het feit dat er nogal wat zijn die na het uitzitten van hun "straf" meteen weer herbeginnen, wijst ook niet op grote gewetensproblemen. Gewetensproblemen zijn weggelegd voor de brave mensen, voor u, en voor mij...Mensen die er echt mee zitten als ze per ongeluk iemand hebben pijn gedaan met hun woorden, of die ongelukkig zijn omdat ze in hun vestzak een dure pen vonden en begot niet weten waar en wanneer ze die per ongeluk hebben meegenomen... Maar die bandieten? Ho maar !

Er zijn er die blijkbaar niet te heropvoeden zijn ! Het strafsysteem zou dan ook helemaal anders moeten zijn, en gericht op het effect van de straf op de dader! De logica zou moeten zijn dat iedereen die wegens een of andere misdaad in het gevang terecht komt, daar in blijft zitten tot er zekerheid is over zijn echte kans op echte herintegratie in de maatschappij. De moeilijkheid is dat je dat niet kunt weten, niet kunt meten! Iemand kan zich heel lief en heel braaf tonen zolang hij onder toezicht staat, maar van zodra hij de kans ziet weer toeslaat!

Ik las ook al hele stukken wetenschappelijke literatuureluurderij dat niet alleen de opvoeding een rol speelt, maar dat verkeerde voeding ook al een oorzaak kan zijn van meer geweld, dat bovendien bepaalde afwijkingen in de hersenen de kans op misdadigheid verhonderdvoudigen en ga zo maar door, de conclusie is in feite dat bijna alle misdadigers in feite onschuldig zijn, want hun misdaad is het gevolg van verkeerde voeding en afwijkende dna of een ander lichamelijk iets. Misschien moeten moordenaars dus niet naar het gevang of naar de psychiatrie, maar moeten ze tot in hun dna behandelt en hersteld worden...

Kan zijn...maar daar heeft Jan met de Pet niets aan ! Zijn kind is vermoord, en of dat nu door een zieke of door een bewuste moordenaar is, dat doet er eigenlijk heel weinig aan, hij is zijn kind kwijt! Van daar ook de heftige reactie van zo'n ouder tegenover de man die met zijn wagen zijn kind doodreed en bovendien net boven de limiet was inzake alcoholgebruik. Iedereen weet dat je met twee glazen wijn bij je eten al positief bent, dat je daar eigenlijk helemaal niet door onder invloed bent, maar als je dan een kind doodrijdt, dan ben je net zo goed een moordenaar in de ogen van Het Volk ...

Bovendien heb ik nog een andere vraag...
Een vogel in een kooitje leeft gemiddeld drie, vier keer zo lang als in de volle vrijheid. Dat komt omdat het beestje daar steeds zijn eten en drinken heeft, beschermd tegen extreme temperaturen en regen en dergelijke, bovendien bij het minste teken van ziekte ook nog wat medicatie krijgt... De vogel in het wild wordt belaagd door roofvogels, katten en dergelijke, moet zoeken om eten te hebben, heeft in de winter geen drinken buiten sneeuw pikken, leeft voortdurend onder stress en ziet zijn gemiddelde levensduur dan ook meestal heel wat bekort door een kat of door het verkeer, of gewoon door in de winter geen voldoende voedsel en/of drinken te vinden.
Wie is er dan de beste??? De vrije gestresseerde niet lang levende, of de heerlijk vertroetelde en verzorgde ???
Zo gezien heeft het gevang heel wat voordelen...vandaar wellicht ook de vergelijking met het echte leven waar de mens moet werken belasting betalen, zorg dragen voor zijn gezinsleden en noem maar op... In dat gevang roepen ze je 's morgens op en brengen je ontbijt... Wie het beeld van wat vrijheid is in zijn eigen geest kan verwerken, zal er wellicht nooit meer weg willen...

Is er een oplossing voor ?
Ik weet het echt niet...

Jij ?

tot de volgende...

Sint Electricus

Hoewel het ja dan neen vereren van beelden in de kerk tot grote discussies aanleiding heeft gegeven, er zijn zelfs twee concilies over geweest, de eerste om het af te keuren en de tweede om het weer goed te keuren, we herinneren ons allemaal uit onze geschiedenisboekjes de beeldenstorm, want de protestanten keuren heiligenbeelden ook al af, desondanks, ben ik nu voor eeuwig en ervig gewonnen voor heiligenbeelden !
Eén voorwaarde, ze moeten zijn zoals het nieuwe beeld van Padre Pio in Italie !

Dat beeld is (voorlopig) uniek, en heeft meteen mijn hart gestolen.
Ik stel voor dat we het meteen toepassen op al onze beelden en monumenten !

Wat is er dan zo speciaal ? Wel, ze hebben dat beeld bekleed met een fotovoltaische verf! Dat wil zeggen dat het beeld nu stroom levert ten bate van heel de gemeenschap!
We hebben hier in Oudenaarde een paar knoertlelijke beelden, ik stel meteen het stadsbestuur voor om ze te beschilderen met die fotovoltaische verf! Hebben we de troost, dat, hoewel lelijk, het toch nuttig is...

(Eén van die werken is van Tahon, je weet wel, dendiene die gaat les geven aan de Nederlandse koningin, hoe ze moet beeldhouwen...djudedju....)

Maar, wat liggen we hier dan allemaal te klooien met die zonnepanelen op ons dak? Morgen laat ik heel mijn dak beschilderen en de zuidgevel van mijn huis ook, in van die verf! Twee draadjes er aan en voortaan ik tien keer per dag gaan liggen bloggen, kost toch niks meer aan stroom...

De kleur interesseert me niet, héél erg lelijk kan het niet zijn, anders hadden ze diene Padre Pio niet in dat kleurtje gestoken! Maar zelfs al zou mijn gevel voortaan zo'n kopergroene kleur hebben, als het maar zijn geld opbrengt! De meeste verf kost, deze brengt op ! Dat lijkt mij al een enorme verbetering!

Wellicht is het schilderen niet gratis en de verf ook niet, want het beeld kost heel wat eurolires, maar niettemin, op korte tijd brengt het op, dus who cares ? Om de zoveel jaar een nieuw coucheke heiligentriek, en 't is weer goed voor een paar jaar.

Ik stel voor dat we ook eens onderzoeken of we dat niet kunnen aanbrengen op ons wegennet? Stel je voor dat alle straatverlichting door de straat zelf opgebracht wordt...We hebben nu al het felst verlichte wegennet van heel de wereld, het kan nog veul en veul beter !!!!

Misschien kunnen we met ons genetisch onderzoekcentrum een nagaan of we het niet kunnen inbrengen in het gras, dan hebben we weiden die zelfbedruipend zijn in het elektrificeren van de afspanningsdraad... Let wel op, misschien heb je dan wel koeien die op elentriek lopen...
Maar je zou het wel mooi kunnen maken! Als je een beetje handig bent, laat je dan de draden rond de wei 's nachts oplichten in een feeerieke kerstverlichting...Moet mooi wezen.
Ook electriciteitspalen en de kabels zelf kunnen we verven, brengen ze de stroom zelf op die ze moeten vervoeren.

Je ziet, de mogelijkheden zijn onuitputtelijk! Vandaar mijn plotse en grote devotie voor Padre Pio, allee, voor dat ene beeld dan hé...

Om de zoveel jaar moeten ze ook de eiffeltoren schilderen...vanaf nu, juist. En het Atomium en andere lelijke batimenten. Allee, neem nu Dubai, met al die reuze wolkenkrabbers, hoog is niet hoog genoeg, die staan dan ook nog in een zeer zonnig gebied, die zijn wellicht uiterste geschikt om genoeg heiligentriek op te brengen om de uitputting van de oliebronnen te overleven.

De uitvinder van die fotovoltaische verf verdient een stand beeld! Geverfd...

tot de volgende ?

Als...

Image via Wikipedia

In de kast zag ik laatst dat oude horlogebeschermkastje liggen...
Koen had een van zijn vrienden geholpen met het opruimen van de oude woning die hij had aangekocht. Daar vond Koen dat druppelvormige doosje, met aan een kant een "venstertje" in, en bovenaan een oogje. Om het ding aan je mooie zilveren of gouden of vernikkelde horlogeketting te hangen. Het doosje was van een soort vernikkeld metaal en hier en daar wat gebuild. Het is dan ook een soort bescherming voor het kostbare zakuurwerk.
In het doosje zit een van die oude sepiakleurige fotootjes met daarop drie soldaten die dienst deden aan de Ijzer in 14-18... Dat lees je op de keerzij van het kleine fotootje. Met de namen van de drie kompanen, en de datum er bij. Het is een foto van tijdens de grote oorlog.
Ik kan het niet bezorgen aan een familielid, want de vorige eigenaar van het huis was een jongman, bij mijn weten zonder familie in de omgeving, en de namen op het fotootje beperken zich tot voornamen...
Als dat doosje maar eens kon praten...
Zijn die drie soldaten wel allemaal thuisgekomen van het front? Of zijn er achtergebleven?
Ik weet het niet...
Boven ligt nog een van mijn vele wandelstokken... Een wandelstok die eigendom was van een Duits officier in diezelfde grote oorlog. Zijn naam en rang staan in de stok gebrand, en je ziet aan de sporen door het gebruik nagelaten, dat de stok niet echt als wandelstok heeft gediend, maar veeleer als een officiers-rottingje...Je weet wel, het stond manhaftig om, in je mooiste uniform voor de manschappen te staan, met het rottingje onder de arm, en een hand aan het stokje, de duim langs onder, naar boven duwend, de andere vingers er boven op, en maar bevelen brullend...
Wellicht is ook deze man niet terug gekomen uit de Weltkrieg...Hoe zou dat stokje anders hier verzeild zijn en uiteindelijk op een rommelmarkt zijn beland???
Als die wandelstok kon praten...

Zouden die drie Belgische soldaten ooit gevuurd hebben op die Duitse officier ?

Zouden die drie en die Duits misschien behoord hebben tot de opstandelingen die met Kerstmis niet meer wilden schieten op elkaar ? Hoorden zij misschien bij de groep die deze weigering meer dan een maand volhield ? (Dit is authentiek!!!) Wat waren de uiteindelijke maatregelen die de leiding heeft getroffen om de soldaten weer aan het schieten te brengen? Hebben zij enkele van de "opstandelingen" gefusilleerd ? Dat onderdeel vindt je niet terug in de summiere verhalen over deze feiten.

Hoorden die drie Belgische soldaten tot diegenen die protesteerden tegen de onderdrukking van de Vlamingen aan dat front? De echte eerste Vlaamse ontvoogdingsstrijd is daar begonnen, aan het front...Eigenlijk vochten de Vlamingen op twee fronten ! Een met de wapens, en een in een lijdzaam verzet tegen de onderdrukking van hun eigenheid.

Hier achter mij staat een nkisi nkondi, een Kongolees beeldje, vol geklopt met nagels en stukken metaal, en midden op de buik een kleine bergplaats voor het tovermiddel, afgedekt met een stukje spiegelglas.

Was het een beeldje om een ziekte te bezweren, en heeft het geholpen? Wellicht wel, want het is ongeschonden bewaard gebleven. Heel veel van die beeldjes vind je niet, en deze waar de tovermiddelen er nog inzitten zijn heel zeldzaam... Want de blanken durfden die dingen ook niet echt aanpakken, zo gerust waren ze immers niet in die tovenaars...Ze hadden al zoveel van die bizarre dingen zien gebeuren dat ze ook in die dingen min of meer geloofden... Er staan er hier twee, met tovermiddel, en in de hall staat er een grote, waar nooit een tovermiddel op zat, maar dat is er een van een zeer bizar model, waarvan de buik bestaat uit een tweede gezicht, heel mooi uitgesneden...De nagels en stukken oud ijzer zitten hier vooral op de rugzijde.

Wie zou de tovenaar hebben betaald en voor welke bezwering?
Wie was de dappere die het aandurfde die beelden met de tovermiddelen naar België te brengen? Van die twee weet ik van de verkoper dat het zijn grootoom was, een dokter... Mensen van de wetenschap hebben minder de neiging te geloven in toverijen...

Maar soms betrap ik mezelf dat ik, met die beeldjes in de hand, of gewoon als ik ze bekijk, dat ik hele histories zit te fantaseren...of is het meer? Is het iets in de voorwerpen die nog wat van het vorige beleefde weer uitstraalt ? Sommige "waarzeggers" en "zieners" voelen soms hele verhalen over de voormalige eigenaars van de dingen... Echt ? Gefantaseerd ? Ik weet het niet, en het interesseert me ook niet echt. Van mij mag die man, net als ik, gewoon zijn fantasie laten gaan over die oude voorwerpen, die door hun ouderdom wel iets uitstralen.

En dan zit ik weer te denken...als...

Dat putje, hier in dat horlogedoosje...dat is van die keer dat Aloïs mij nog juist kon omverduwen, net voor die bom achter ons ontplofte... We waren helemaal bedolven onder de aarde, en moesten ons uit de smurrie trekken. Eén van ons was dood: Aloïs...Hij was in mijn plaats gestorven... Ik heb hem zelf naar achteren gedragen, al wenend... Toen ik een maand later zijn graf wou bezoeken was er alleen een bomtrechter ... Zelfs zijn stoffelijk overschot was er niet meer om te bewenen... Zie je...Ik laat het doosje in mijn hand vertellen...Wellicht uit vage herinneringen aan boeken dan wel aan realiteit, maar in mijn handen leven die dingen...voel ik het verleden zinderen...

Heel ons huis staat vol met fotootjes, beeldjes, hebbedingetjes... sommige vinden we helemaal niet mooi, en soms denken we er over het aan de kant te zwieren, maar dan denk je weer...Dat kregen we nog van Maurits... De man is al zo lang dood. Dat is eigenlijk nog het enige dat me nu en dan aan hem doet denken...Nee, dat mag niet weg!

Ik ben verslaafd aan herinneringen
verslaafd aan de verhalen over de dingen, de mensen er achter...
Gewoon, ik hou van al die dingen, omdat ik van de mens en zijn verhalen hou...
Kijk, neem nu dat kleine beeldje hier....


.....

Tot de volgende ?

Rechts en links

Image by ¡Que comunismo! via Flickr

Anny had vorige week, toen er nachtelijk onweer dreigde, het raam van de buren dichtgedaan. 's Morgens, na een nacht zonder onweer, ging ze het raam weer openzetten op kantelstand.
Toen ze terug kwam zei ze dat die handeling zo "ambetant" was, "want", zei ze,"daar zit alles links wat bij ons rechts zit en omgekeerd"...
Gek is dat. Je bent al sinds jaar en dag gewoon het raam te openen met dezelfde beweging, en dan sta je plots voor een raam waar de beweging net andersom is. Een automatisme wordt plots iets waar je even bij nadenkt.
Niet dat het moeilijk is, maar het is net geen automatisme meer.
Maar toch, ook al staan ze net anders, doe je de beweging, net als anders met je rechterhand. Zoals je allen doet met je rechterhand. Tenzij je linkshandig bent natuurlijk. Dan doe je zoveel mogelijk met je beste, je linkerhand.
Zoveel mogelijk.
Want voor heel wat dagdagelijks gerei is dat niet zo evident. Probeer maar eens je dozenopener te bedienen met je linkerhand ! (Ik spreek nu eventjes niet van een elektrisch apparaatje hé).

Toch stel ik vast dat we, veelal onbewust, ook wel eens links werken. Als ik kijk naar de deur hier voor mij, dan staat de klink rechts van mij, en neem ik die meestal vast met de linkerhand. Het is heel onhandig om het met de rechterhand te doen bij een dergelijk gebouwde deur.

Het is dus niet alleen een kwestie van links of rechts zijn, het is ook een kwestie van gewoonte en van schijnbaar of echt gemak.

In de wereld delen wij zelfs de mensen, ja zelfs soms de landen, in als links of rechts. Vooral de politieke wereld krijgt dergelijke etiketten opgeplakt, en als er zijn waar ze niet goed weg mee weten, dan worden dat centrumlinkse, of centrumrechtse. De als gevaarlijkste afgeschilderde krijgen integendeel een etiket van extreem rechts of extreem links. (Alhoewel ik het onderscheid tussen die twee echt nooit goed kan maken...beide zijn nogal dictatoriaal en laten democratie voor de watjes) In extreem rechts is het een minderheid die alle macht en alle kapitaal rond zich bijeen trekt in een kapitalistisch bolwerk, in extreem links is het een minderheid die alle macht en alle kapitaal rond zich bijeentrekt om de kapitalisten te weren. Maar voor de onderdanen lijkt het effect mij nogal gelijk.

Voor de top ook: zij hebben in beide gevallen én de macht én het kapitaal.

Het grote verschil ligt hem meer in hun origine dan wel in de werkelijke toestand. Als ze voortkomen uit een "bevrijdingsaktie" waarbij vooral het kapitalisme werd geviseerd, dan heten ze links. Is het in tegendeel een door kapitalisten uitgevoerde coup dan heet het rechts. Ik heb de indruk dat wij eigenlijk nog een derde vorm hebben, die de laatste tijd nogal wat aanhang maakt in bepaalde gebieden van deze aardkloot: de godsdienstige dictatuur.

Eén ding hebben alle dictaturen gelijk: ze zijn er omdat ze de dictatuur van de anderen willen vernietigen. Klinkt het gek? Luister maar eens naar hun redevoeringen!

En vooral, luister eens naar de redevoeringen van hun tegenstanders, die zijn ook heel leuk.
Eén van de leukste is momenteel Chavez, die voortdurend bezig is alles en nog wat op de rug te schuiven van zijn grote tegenstander de USA... Vergelijk maar met de taktiek die we ondermeer in Nazi Duitsland konden bewonderen, waar alle schuld op de Joden geschoven werd. Dat was geen nieuwe taktiek, maar een heel beproefde, want al eeuwen lang kenden we Jodenvervolgingen in heel Europa. Waren zij het niet die Kristus aan het kruis sloegen??? De stok was wel heel makkelijk gevonden om de hond te slaan!

Maar het was op meer dan één manier een godsdienstig georiënteerde kwestie, want oorspronkelijk mochten kristenen niet aan bankzaken doen, dat was in tegenstrijd met de leer...dus kregen de Joden die vuile taak toegeschoven, en toen ze er rijk en machtig door werden, waren ze duidelijk de zondaars en de woekeraars... Geschiedenis bewijst telkens en telkens weer dat het mensdom echt dom is... en zo te zien nog steeds is.

Het ergste is dat we het allemaal wel weten...

...maar iedere keer opnieuw laten we ons weer meeslepen, heulen we mee met de blinde massa. Je ziet momenteel zo dat momenteel de hond in het kegelspel de "vreemdelingen" zijn, en dan vooral de volkeren die zich als vreemd profileren. Daar horen nog steeds de Joden bij (die doen anders, kleden zich anders, eten anders...) maar ook en vooral de gekleurde medemensen (vooral de moslims, want die doen ook anders en eten ook anders)... Het zou maar heel weinig inspanning kosten om van die groep(en) weer het zwarte schaap te maken, en het ter slachtbank te voeren.

Dat komt, zoals al gesuggereerd, vooral door hun "anders gedragen". Een mens voelt zich bedreigd door dingen die afwijken van het gewone patroon. Niet alleen door mensen, maar ook door nieuwe dingen. De computer was voor ons een vreemd en gevaarlijk iets, terwijl de jongere collega's er hoog mee opliepen. We hebben het moeten leren, en nu is het een gewoon ding. De eerste treinen zouden zeker uitlopen op koeien die geen melk meer gaven, en bij de eerste auto's moest er iemand voorlopen om de mensheid te verwittigen van de komst van dit duivelsgedrocht... Ik heb de tijd meegemaakt dat een neger werkelijk een bezienswaardigheid was.

Dat laatste zinnetje wijst er hopelijk op, dat wij ook bezig zijn stilaan de gekleurde medemens te aanvaarden...nog niet helemaal, maar het komt.

Misschien, heel misschien, komt er een tijd dat wij ons als mensen werkelijk één voelen. Dat zou wellicht heel vlug gebeuren, mocht er plots een nieuw vreemd iets ons allemaal, blank en gekleurd doet opschrikken... een invasie van Marsmannetjes, of een plotse nieuwe mutatie in de mens???

Als het vreemd genoeg is, zullen de huidige verschillen plots allemaal in het niets verzinken.

We zijn zo, we willen het liefst alles houden zoals het altijd was, zonder veranderingen, zodat wij ons niet moeten aanpassen en kunnen voortdoen op de gekende en vertrouwde manier.

djudedju... Waar zijn de creatievelingen, de avantgardisten????

tot de volgende ????

Zwetende vissen...

Image via Wikipedia

Sinds enkele dagen heb ik weer miserie met mijn aquarium!
Tropische vissen die aan ongeveer 24°C moeten worden gehouden, zwemmen nu in water van 28° rond. Nu ja rondzwemmen... eigenlijk hangen ze meestal aan de oppervlakte naar lucht te happen. Want om een of andere voor mij duistere reden blijkt er in iets warmer water minder zuurstof te circuleren. Ik heb twee circulatiepompen aangezet, en twee luchtpompen, om het water zoveel mogelijk in beweging te houden en zo de zuurstofopname te bevorderen, maar ik haal het niet bij de nadelen van de temperatuur.
Bovendien zijn pompen de facto machines, en die veroorzaken op hun beurt ook weer wat warmte. Gisteren heb ik nu de helft van de verlichting uitgeschakeld, want die zijn wellicht de grootste bijkomende warmtebron. Maar wat wil je, ondanks de verduistering van mijn woning is het hier in huis toch maar weer bijna 26°... je hoeft echt niet veel te doen om de temperatuur van het water nog wat de hoogte in te jagen...
Bij de oudste vissen telde ik al wat slachtoffers. Net als oude mensen zijn ze wat gevoeliger, en kunnen het mindere gehalte aan zuurstof maar moeilijk aan. De verwittiging van de weerman gelden dus niet alleen voor het mensdom, maar blijkbaar ook voor het dierenrijk. Ook buiten zie je wel eens dat het te warm wordt voor de vissen, en dat je in de vijver van het park alle vissen ziet luchthappen...Dan doet men exact wat ik doe in mijn aquarium, men plaats een of meerdere pompen in het water, jaagt het in een fontein de hoogte in om zo het water in beweging te brengen en het water meer zuurstof te laten opnemen.
Dat helpt, maar toch...blijft het maar behelpen. Vannacht is de temperatuur van het water, dank zij het openzetten van de ramen en de deuren een halve graad gedaald...Maar de vissen happen nog steeds...
Eergisteren hebben we eens alle orchideeën verse grond (nu ja, grond???) gegeven, de bladeren afgewassen met een licht zeepsopje waarin een geutje brandalcohol (spiritus) was toegevoegd. Zo krijg je die vervelende en plakkerige schildluizen het beste weg. Doe je geen spiritus in, dan kun je ze wel wegwassen, maar je doodt de overblijvertjes niet.

Alle planten die te ver gezet waren hebben we weggegooid. Ondertussen heeft Anny dan eens heel grondig het raam en de omgeving gekuist. Met het rare toestelletje dat we kochten op de rommelmarkt te Welle, zijn de ramen in geen tijd echt proper, en heb je geen strepen, zelfs niet als je de ramen wast in de felle zon. Handig dingetje. Ik heb het ook eens geprobeerd, maar blijkbaar ben ik helemaal niet handig op gebied van kuisen... Raar, ik ben handig voor heel wat dingen, zie maar in de hobbyclub, maar andere dingen kan ik dan weer helemaal niet. Je ziet, je moet helemaal niet hoog van de toren blazen omdat je een of ander heel goed kunt, wellicht is dat een gave die je hebt om een heleboel onkundes te verbergen...

Deze namiddag gaan we naar Aalst, naar de rommelmarkt. Bij de kapucijnen. Gewoonlijk is dat een mooie markt, maar het is een tweedaagse, en nu gaan we op de tweede dag, dus zal het wellicht heel wat minder zijn dan op de eerste dag. Nu ja, gisteren deden we de Marollen, en dat was al een behoorlijk grote markt voor mijn fysieke toestand, we kunnen niet alles willen...

Gisterennamiddag zijn we naar tanteke geweest, zoals iedere zaterdag. Ze was redelijk goed, maar toen Anny bovenkwam zei André (een andere rusthuisbewoner) dat ze wellicht ziek was, want ze was nog in slaapkleed. Toen Anny bij haar kwam, was ze in een wip aangekleed. Toen we de verpleegsters er over aanspraken hadden we heel sterk de indruk dat ze soms gewoon weigert kleren aan te doen... 't Kan een lastig menske zijn bij vlagen ! Ik heb bewondering voor die verzorgsters, die steeds hun kalmte bewaren, kordaat maar vriendelijk optreden en voor iedereen een vriendelijk woord hebben. Ze hebben zelfs een aangepaste vocabulaire ! Als tanteke weer eens dingen weghaalt van de kamers van andere bewoners, dan noemen ze dat vergoeilijkend: verzamelen... Ik noem dat anders, dus ben ik helemaal niet geschikt voor dat werk... Mijn geduld is ook zo groot niet meer. Niet dat ik me vlugger kwaad maak (bijna in tegendeel) maar ik ga zo mogelijk alles achter me laten en hun op hun eentje laten ambetant zijn...

Dat zal ook wel een symptoom zijn van ouder worden, je zoekt de confrontatie niet meer, je vermijdt ze...

Of dat beter is of niet, laat ik in het midden, soms wel, soms niet, zoals het omgekeerde ?

tot de volgende ?

Vlaamse Miniaturen

Image via Wikipedia

...maar dan in 't Frans...
Na drie jaar afbieden heb ik eindelijk het boek aangekocht. Ik heb de prijs op minder dan een derde gekregen, maar pas na drie jaar en nadat de vrouw ondervond dat er niet zo heel veel mensen zijn met interesse voor de schilderkunst, of liever, de voorloper van wat gewoonlijk de schilderkunst wordt genoemd.
Ik vind het prachtig, uniek, onovertroffen.
Niet alleen om de tekeningen, schilderingen, maar ook om het historische er van! Ik heb vooral oog voor de onderwerpen. Ik kijk naar de klederdracht, de verschillen tussen de rijken en de laten, de huisdieren die er dan waren en hoe ze er uit zagen, en ik probeer uit te vissen wie er gebruik maakte van wat...Kortom ik probeer uit die conterfeitsels de geschiedenis van het gewone leven terug te halen.

Ik heb altijd een beetje het gevoel dat mensen in een museum niet echt kijken naar wat ze zien. ze zien een schilderij van Breughel, bewonderen het coloriet, soms zelfs de tekeningen en al wat uitzonderlijker de compositie, maar verder gaat het niet. Ze bekijken in feite de schilder achter het doek, veel meer dan wat er werkelijk te zien is. Ik kies bewust Breughel omdat die schilder in feite heel stekend en schrijnend zijn wereld in de verf zette, ook al was het soms als achtergrond voor de betaalde schildering van de H. maagd...

Het zal wel een beetje daardoor zijn dat ik altijd veel meer tijd nodig heb om een schilderij te bekijken dan de doorsnee musea-bezoekers...

Och, erg is dat niet, alleen een beetje jammer. De schilder heeft in veel gevallen een historisch beeld gegeven van een tijd die wij alleen kennen van de grote geschiedenis, de oorlogen, de koningshuizen en dergelijke meer... Precies of er was geen gewone dagdagelijkse maatschappij in die tijd. Het is niet omdat er daar een paar dwingelanden, dictators uitzuigers en wat dies meer met adellijke titels rondliepen, dat er geen gewoon en noest werkende mensen waren...en die zijn voor mij veel belangrijker dan al die ronkende titels die alleen ronkten dank zij het wroeten van hun onderdanen.

Zij aten de koeien en de kippen op, maar het waren de gewone mensen die ze kweekten, die selecteerden die avant-la-lettre genetische manipulatie deden door selectie van hun dieren. De dwingelandij en het in beslag nemen van de vruchten van de arbeid van de boeren zal niet stimulerend hebben gewerkt om meer en beter te doen ! Een beetje kunnen we het vergelijken met het Rusland binnen het communistische bewind. Een bedrijf zag dat hij zijn inkomen en het inkomen van zijn werknemers alleen kon verhogen dank zij het feit dat hij meer tonnen staal gebruikte. Dus maakte hij de kook- en braadpannen zo'n 50 % zwaarder, waardoor hij meer verdiende...tot spijt van de moeders aan het kookfornuis die nu met veel te zware potten moesten koken.

Dat zijn voor mij de dingen die minstens even belangrijk zijn op een kunstwerk, dan het kunstwerk op zich. Als ik het schilderij van Claus van "De bietenwerksters" bekijk, dan sta ik stil van bewondering voor het prachtige schilderij, en loopt mijn hart over voor de vrouw die op haar handen blaast om weer wat gevoel te krijgen in haar verkleumde handen. Ik kijk naar de bieten en stel vast dat de huidige voederbieten helemaal anders zijn dan toen, en ik herinner me dat ik bij Odiel op het veld bieten ging oogsten, en we onze rug hoorden kraken bij het uittrekken van die grote lange bieten uit die zware grond...

Maar allee, dat maar om te kunnen stoefen met het mooie boek dat ik nu het mijne mag noemen hé...
(Onder meer het getijdenboek van de Duc de Berry staat er in !)

tot de volgende ?