Groen! en de seksloze mieren...

Image by phil125 via Flickr

Toen ik vanmorgen in Koens kamer mijn turnoefeningen aan het verrichten was,viel mij plots de natuur op... Het leek wel of op één dag heel de wereld plots groen was geworden !
De einder bij ons is nog voor 99 % een bomenrij, en plots zijn dat geen kale takken meer, maar mooie dikke groene mollige bomen...
De hemel was bewolkt, maar de horizon was licht, en bijna zachtroze, en daarvoor die massieve bomen. Het viel me weer op dat de meeste bomen zo mooi één geheel vormen! Als we bomen tekenen zijn we altijd geneigd die veel te takkerig te maken, terwijl heel veel bomen een afgerond silhouet vertonen, ook als ze kaal staan! Ze zijn bollig, mollig, zacht om zien.
En ik hoorde onderwijl de vogels kwinkeleren, allerlei soorten gezang dooreen, een kakafonie van heerlijke klanken, soms gestoord door een voorbijsnorrende auto.
Gisteren zag ik de eerste bijen en hommels,die brommend rondvlogen, zwaarbeladen van het stuifmeel van de laatste sleutelbloemen in het bos.
De vissen waren waren nog niet aan het vozen, daarvoor lijkt het water nog iets te koud, maar de rest van de wereld lijkt gek in een grote paringsdans verenigd.
Alles komt tot leven, alles wil van het warmere weer profiteren om een nieuw geslacht op deze aarde te zetten. De kraaien krijsten wild tegen een en sleurden de takken uit elkaars nest, al vechtend voor wat er bij massa's beneden op de grond te rapen was.
Alles leeft, alles komt tot bloei, de vele meiklokjes in het bos staan reeds met hun rijen bloemknopjes klaar om open te komen, sommige bloemknopjes bekennen reeds kleur, en zijn bijna volledig tot wit verkleurd.

... en dan lees ik vanmorgen dat er in Brazilië een soort mieren is ontdekt die zichzelf weet voort te planten door klonen... Er komen geen mannetjes meer aan te pas! De koningin zet zich op een mooie dag neer, en begint te leggen, zo maar, zonder paren, zonder enig contact tussen seksen, want er is maar een sekse...en dan zelfs zonder seksorgaan... Niks geen pret meer, nur eierleggen... djudedju...En ik die dacht dat er geen pret was aan het oogsten van het ei, maar aan het oogsten van het ei dat je zelf geplant had...(Van dichterlijke vrijheid gesproken...)

Nee, het lijkt mij maar niets, zo'n seksloze maatschappij. Ik heb al iets tegen de formule van het mierennest, waar elke mier zijn welbepaalde taak heeft, en daartoe uitgerust geboren wordt. De werksters komen als werksters, de soldaten als soldaten ter wereld, en een afwijking is genetisch niet voorzien... Lijkt mij maar niets, ik zie bij de mieren geen greintje dichterlijke vrijheid meer, gewoon geen vrijheid... Nu schaffen ze zelfs de enige leuke bezigheid in het nest af, en doen voort zonder seks... Zou Groen! dat weten ? Ik zie een Mieke Vogels en een Vera Dua wel daarvoor opteren... Dat lijken mij nu al behoorlijk aseksuele wezens...

Maar misschien zijn ze niet de enigen! Ik kan me voorstellen dat Il Papa, de Paus, en de andere kerkelijke bedienaren, dit artikel met vreugde hebben gelezen, en dat zij nu het wetenschappelijk onderzoek sponsoren om te zien of dat niet ook bij de mens kan ingevoerd worden... Geen zonden meer tegen het zesde en het negende gebod, geen poespas meer met condooms, niet meer te pillen, geen overspel meer...De mens eindelijk met kans op sukses vrij maken van de zonde en de zondeval... Vrouwen mogen appels plukken in het paradijs, er is geen bekoring meer van de slang...(Van allegorie gesproken).

Maar ik ben diep de put in!
Ik kan me het leven niet voorstellen zonder dat beetje peper en zout... Voor mij hoort het wel enkel en alleen thuis in het gezin, maar het hoort er Thuis, het is er een onderdeel van! Het is het zout in de soep.
Maar ja, als het zo ver komt, dan zijn er zelfs geen mannen meer.... Kunnen we met zijn allen gaan kijken naar Korperwelt, waar je een gevelde penis kunt bewonderen. Je weet wel, wij vrouwtjes samen, zusterlijk verenigd in een oud, een oeroud verlangen naar een onmogelijk geworden zondeke...
djudedju...

Geen gefluit van terrein afbakenende merels meer, geen fluitende kanaries, geen kraaiend haantje (Wat zet je dan op de Waalse vlag, een soepkip ?), geen brullende leeuwen meer (een vriendelijk poesje als wapenschild voor de Vlaming?)...Geen gebeurel meer van de edelherten op de heide...allemaal weg in een seksloze wereld... Ik mag er niet op denken! Had ik die mieren maar zelf ontdekt! Ik zou, in de hoop dat het de allereerste was met die nefaste afwijking, er een busje dure petrol op gegoten hebben, en het in brand gestoken hebben... want daar ligt het begin van het einde...

Weet je hoe kanker onder meer ontstaat ? De cellen in ons lichaam die planten zich voort, in een voortdurende vernieuwing van de cellen. Dit is een vorm van klonen...Uit ieder cel komt er een nieuwe identieke cel voort. Maar met het verouderen gebeurt het al eens dat er een klein foutje gebeurt in die reproductie. De celletjes die voortkomen uit die defecte cel, hebben dan allemaal dat foutje.... en dan nog een foutje, en nog eentje, en plots ontstaat er een wildgroei van foute cellen, en hebben we te maken met wat we kanker noemen...

Ik denk dat dit het mierennest ook vroeg of laat te wachten staat...Ooit komt er een koningin met een klein foutje in de genen, en dan krijgen we in de kortste keren frankensteinmieren... en Frankensteinmerels, en frankensteinmensjes...

Leuk vooruitzicht.
djudedju

tot de volgende ?

Blauwkousen

Image via Wikipedia

Volgens het woordenboek is dat een vrouw die geleerd is, of wil doorgaan voor geleerd, en van het huishouden geen kaas heeft gegeten... (Tegenwoordig zijn er veel blauwkousen zegt Opa)

Maar daarover heb ik het niet, nee, het gaat over verheugend, schitterend, mooi nieuws !
De blauwkousjes bloeien weer !
Als je nu in het muziekbos loopt in Ronse, of in Brakelbos, of in het bos van D'Hoppe (La Houppe) in Vloesbergen (Flobecq), overal zie je die bossen plots herschapen in een blauwe zee van blauwkousjes...Ofte in het nederlands: de boshyacint.
Geef het maar toe, dat blauwkousje is veel mooier dan die boshyacint !
Ieder jaar zie je mensen bloempjes plukken, die als ze er vijf minuutjes mee rondlopen, al lang en breed verslenst hangen.
Ieder jaar zie je ook mensen die wat zitten te graven om de bloempjes met knolletje en al mee te nemen voor in de tuin. Ook dit is zinloos, want waar het blauwkousje in het bosheel mooie fijne bloempjes geeft, zie je in de tuin plots gewone dikke hyacinthen staan.
Als je geluk hebt, dan zie je in hetbos plots wel eens een roos bloempje prijken, en zelfs we eens een wit. Maar die zijn in het wild heel zeldzaam.

Je kunt je niet voorstellen hoe mooi de bossen dan zijn, als je het nog nooit zag ! Het zijn hier allemaal bossen op de heuvelruggen en afdalend in de diepe valleien, het zijn bijna allemaal beuken die er staan, zodat je tussen de hoge stammen die nog niet of amper bebladerd zijn, zie je zo ver het oog reikt, die blauwe zee van bloemen... Met wat geluk, vindt je nu ook de schubwortel, die is heel zeldzaam, heel beschermd, en bijna nog alleen hier te vinden in ons landje... Het is een kleurloos (letterlijk!) plantje, heeft geen bladgroen, parasiteert wellicht op de boomwortels, en staat nu ook in bloei, met een massa licht lila-rose bloempjes, die zonder steel op de grond lijken te staan. Zonder de bloempjes zou je wellicht het plantje nooit opmerken, zo miniem en zo kleurloos...

Op de foto hierbij, zie je de beboste heuvels rond Ronse, gezien van uit de Zandstraat...

Je kunt niet geloven hoe verliefd ik ben op deze streek! Hier zijn het letterlijk "Weiden als wiegende zeeën", hier zie je, vanop de heuvelruggen, de prachtige weidse landschappen die ooit de inspiratie vormden voor een Valerius De Saedeleer, een Omer Wattez en vele, vele kunstenaars meer.Ik woon hier nu meer dan 35 jaar, en nog gaan we plots wat trager rijden om wat te genieten van het landschap. De Vlaamse Ardennen zijn prachtig, ondanks de verderfelijke Belgische lintbebouwing, kun je hier nog steeds genieten van hele stukken land, in een prachtig kleurenpalet: de donkere bossen op de heuveltop, de groene weiden, het goud van de tarwevelden, het lichtere geel van de rogge, de bruinwit gevlekte Oostvlaamse koeien die als bonte bloemen door het palet heen lopen...en daar heel beneden in de verte de Schelde in zijn brede vallei gelegen... Ook al is hij nu rechtgetrokken en van veel charme ontdaan, hij ligt nog steeds in die door de kracht van zijn water uitgeslepen vallei... Je ziet de vele en heel verscheidene kerktoren priemen boven de kladden huizen... Het valt me steeds weer op dat de kerktorens hier in deze hoek zo verscheiden van vorm zijn, de neergehurkte romaanse torens, massief, log en zwaar, de ranke gotische, de zwaardere en heel oude eerste Scheldegotiek in Pamele, maar ook de verrassende ajuinvormige top in Wannegem, die ergens doet denken aan de Russische kerktorens...Heerlijk land waar ik mag te leven !
Hier vliegt de wielewaal nog ! Een vogel die bijna ontsnapt lijkt uit een tropische volière...
Hier hoor ik het scherpe geluid van de specht, het getsjek van de merel, de vele soorten mezen die hier te zien zijn van staart mezen tot kuifmezen en al de meer gewone soorten er tussen, het winterkoninkje, de geelgors, groenvink, boomgaardvink en je kunt letterlijk blijven opnoemen, en natuurlijk de vogel van het jaar in onze streek: de bosuil...
Vandaag ga ik weer genieten daarvan !
Vandaag ga ik aan de boord van het water gezeten, kijken naar de uitlopende bomen, naar de eerste bloeiende planten in het gras, naar de schittering van de zilveren vissen aan mijn haak... Luisterend naar de geluiden van het veld...
De tractor van de boer die aan het werk is, het frele geluid van de jonge lammertjes, het gebeurel van de verre koeien... en het gekraai van een haan.

Ik ga vissen! In Wannegem ! In de heerlijkste natuur, een stukje bos midden in de rijke leemgronden, met midden daarin een vijver, stil verscholen onder de takken.

Ik ga pepé terugzien, keuvelen met hem, terwijl we beiden kijken naar de dobber op het water... en beiden "Ja" roepend, als die plots een beweging maakt: beet !

Laat de boeren maar ploegen, ik ga vissen ! In dat heerlijke land, midden in die brede vallei van de Schelde...

tot de volgende ?

Susan Boyle

clipped from www.youtube.com

Een doodgewone huisvrouw, from out the middle of nowhere... Blijkt plots een briljante stem te hebben...Heel Great Brittain staat op zijn kop, en ik ook een beetje...
Kijk, dat doet mij deugd!
Niet zo'n opgetutte freule, maar een gewone vrouw, eentje van twaalf in een dozijn.
In een programma waar in hoogstwaarschijnlijk zich al ettelijke mensen onsterfelijk belachelijk gemaakt hebben, komt zo'n madame plots het tegendeel bewijzen. Heel de zaal lacht met haar verschijning, tot ze de eerste noot zingt, en dan slaat plots de verwondering en de bewondering toe...Heerlijk vind ik dat !

Het is the underdog die plots helemaal geen kneusje blijkt, maar een echte ster aan het firmament. Ik heb daar deugd van. Ik heb er niets aan, maar ik heb er deugd van, deugd dat het de onverwachte, de onmogelijke is die plots schittert.

Ze is niet mooi, noch van gezicht noch van postuur, maar wat een stem !
Ik ben er zeker van dat er over heel de wereld nog ontelbare van die wonderen schuilen, net als prachtige parels in de lelijke oesterschelp. En ieder van hen is veel meer waard dan die opgetutte zangers en zangeressen die hun talent verkopen...precies omdat ze hun talent niet exploiteren, maar gewone mensen zijn, die zingen uit vreugde voor het zingen. Die misschien zelf niet eens beseffen welke parels ze zijn. Dat zijn net de mooiste!

Het is alsof je in je schuif de prachtigste parelketens hebt liggen, maar plots, op het strand vind je een lelijke knoestige oester, en eerder uit verveling dan uit belangstelling, pruts je die met je zakmes open, en je vind een parel, niet eens een mooi ronde, maar een parel die je zelf hebt gevonden...Die parel lijkt plots, voor jou, veel meer waard dan die prachtige kettingen van dure exemplaren, die je zo in de winkel kunt vinden.

Het onverwachte, het plots ontdekken dat is wat het hem doet !
Het is niet het oogsten van de paddi, maar het oogsten van de paddi die je zelf gezaaid hebt, schreef Multatuli...

En zo zijn we weer eens aan het begrip "waarde" beland... Gek hoe zo veel dingen door ons bepaald worden op hun waarde, terwijl waarde een strikt individuële interpretatie is.

Wij hebben een financiële crisis... hoofdzakelijk ontstaan door het geven van waarde aan lege dozen. Het is de zoveelste tulpencrisis, voor wie enigszins geschiedenis kent. Men geeft steeds meer en meer waarde aan iets, tot plots de markt inzakt en je niet een waardevol iets in handen hebt, maar een van de zovele stomme domme tulpenbollen.

Wie markten doet, die kent het verschijnsel, ook al is het slechts een rommelmarkt, zoals ik doe...Toch leer je kennen dat wat vandaag waardevol lijkt, een week later niets meer waard is. Je leert daar uit, je leert vooral dat je alleen moet kopen voor je eigen waardegevoel, omdat dat minder fluctueert dan de markt. Maar koop dan niet met de bedoeling er winst uit te slaan, want meestal zal de desillusie groot zijn! Koop voor je zelf, voor je eigen schoonheidsgevoel, volgens je eigen waardebepaling, en wat de anderen dan ook broebelen, voor jou blijft het een mooi en heerlijk ding om te hebben. Luister vooral niet naar de anderen, want die volgen de mode, volgen de markt en hebben geen vaste waarde, zij fluctueren, terwijl jij moet vasthouden aan je eigen waardebepaling.

En zo is het ook in het leven! Laat je waarden niet bepalen door de anderen, bepaal de waarden voor je zelf, wat het je ook kost aan inspanningen, aan kritiek, aan afkeuring, aan jaloersheid, aan vernedering...Want eens je de waarden die je voor jezelf hebt ingesteld, hebt laten vallen, dan is er plots niets meer van vastigheid over !
Dan ben je plots de bodem van onder je voeten kwijt, en hang je wanhopig water te trappelen.
Je krijgt immers geen nieuwe waarden in de plaats, je krijgt onstandvastige dingen in de plaats, en je hebt nooit dat geruste gevoel van nu doe ik het goed...
Je probeert wat links, je probeert wat rechts...maar niets biedt vaste grond.

Wij hebben die waarden van huis uit meegekregen, ze zijn ons bijna manu militari bijgebracht door onze ouders. Je had te luisteren, je had te leven volgens de normen van het huis.

En dat is meteen de reden waarom ik wat schrik heb van de huidige kindergeneratie, omdat wij hen die vastigheid niet meer meegeven (kunnen)... Onder druk van de maatschappij is gezin een totaal ander begrip geworden dan het vroeger was, en de kinderen die in deze nieuwe gezinsvormen opgroeien krijgen naar gelang de dag, naargelang het uur van de dag, een andere norm mee, moeten leven volgens de wet die hen gegeven wordt op dat moment, op die plaats, dat midden waar ze op dat ogenblik vertoeven...Thuis, de opvang, de school, de bus, de opvang en weer thuis waar de beide ouders moegewerkt en afgepeigerd hen liefst zouden zien naar bed gaan of stillletjes voor de tv zien zitten...

Wij hebben een financiële crisis, omdat de waarden geen waard bleken te hebben.
Krijgen we straks een maatschappijcrisis omdat de waarden er niet meer blijken te zijn, zeepbellen blijken?

ik heb schrik... schrik dat er weer harde klappen gaan moeten vallen om alles in een vast spoor te brengen, en waar er klappen vallen zijn er slachtoffers... Harde klappen in een maatschappij, dat is veel erger dan klappen op de financiële markt !


tot de volgende ?

Eerbied voor het leven

Image via Wikipedia

Nee, dit wordt geen pleidooi voor of tegen euthanasie, ook niet voor of tegen abortus...
In Great Brittain is een man geverbaliseerd voor het uithangen van posters op bomen. Volgens het proces verbaal waren de posters op de bomen vastgehecht met een (1) nietje. Dit was het bewust aanbrengen van een kwetsuur aan een levend wezen. De gekwetste schors biedt de mogelijkheid aan schimmels en andere kwalen om het leven van de boom te vernietigen...
Na protest van de posterhanger werd de klacht ingetrokken en werd de verbaliserende agent een beetje overijverig genoemd...

Sedert ik dat weet, kniel ik ik elke dag voor mijn linde, vol van spijt dat ik hem (haar?) gesnoeid heb... Ook al weet ieder tuinier dat snoeien gezond is, toch zijn het wonden, waar schimmels en...juist ja....

djudedju.

Hoe noemt die godsdienst waar ook Ghandi lid van was? Jaïnisme of zoiet ? Een godsdienst met een heel extreme eerbied voor het leven. Ik zag mensen die daar een doekje voor mond en neus dragen, om te vermijden dat ze zo per ongeluk een beestje binnenkregen en zo onvrijwillig ter dood brachten... Het zegt wel een en ander over de motivatie van Ghandi, en zijn manier van optreden. Het zegt ons ook dat er dus ook in die extreme manier van denken positieve kanten zitten. Zoals in alles... en er ook in alles negatieve kanten zitten, want niets is werkelijk volmaakt. Wat je ook doet, met de beste wil van de wereld, je zult er nooit in slagen om goed te doen voor iedereen. We kunnen alleen maar betrachten goed te doen voor zo veel mogelijk en slecht voor zo weinig mogelijk.

Als we lezen over die Britse agent en zijn proces verbaal, dan grinniken we over die extreme vorm van eerbied voor het leven. Als de paus een uitspraak doet tegen de condooms, als zijn uitdrukking van zijn eerbied voor het leven, dan steigeren we... En toch liggen die beide dingen niet zo ver uit een.

Ik vind het jammer dat er momenteel geen mens is die ook maar de moeite doet om de beweegreden van die uitspraak van de paus te evalueren. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet indenken dat een kerkleider een dergelijke uitspraak zou doen met alleen de bedoeling zoveel mogelijk aidsgevallen te zien onder de zwartjes... En wie katholiek opgebracht werd, weet dat hij het in feite deed omdat volgens de kerk de oplossing zit in het braafjes leven in een gezinsverband zoals de kerk dat voorstaat, en dat voor het huwelijk geen seks mag geduld worden, als zijnde een zonde van onkuisheid. Binnen het huwelijk mag seks slechts met als doel de voortplanting. Al de rest is zondig.

Maar die oude geboden zijn ondertussen in onze Westerse wereld allang verketterd, en zelfs in de scholen van christelijken huize wordt nu aangeraden dat meisjes de pil nemen en jongens een condoom gebruiken. Niet dat ze voorstander zijn van seks voor het huwelijk, maar omdat zij erkennen dat het er is, en dat het dan beter is te voorkomen dan te genezen. (Niet volgens de striktste kerkorders!)

Er zijn binnen de Katholieke kerk als het ware twee kerken, de officiële en de praktische. Dat is niet alleen zo bij de Katholieke kerk, zelfs bij de verwesterse vormen van Islam en zo, vinden we ook een meer pragmatische vorm van belijden terug.

Is dat goed ? Is dat slecht ? Keer eventjes terug in mijn tekst, niets is volmaakt, niets is onverdeeld goed, of onverdeeld slecht. Eén zaak is er duidelijk ! Als je de reglementen aan de interpretatie overlaat, dan maak je het in feite niet makkelijker. Het is veel makkelijker om volgens een strikt stramien te leven, dan binnen bepaalde marges zelf je weg te moeten uitstippelen.

Dat is wellicht ook de reden dat er ontegensprekelijk uitwassen zijn, en dat er een steeds verder opschuiven is van de grenzen. Het wordt dan ook gewoonweg niet meer aanvaard dat er plots een paus is die van die "straffe" uitspraken doet, en men kan zelfs het oude denken niet meer herinneren, laat staan aanvaarden.

Maar laat mij eens profeet spelen...Gaan we wedden dat binnen een, twee, hoogstens drie generaties, we weer een terugkeer krijgen naar de strikte leefregel ? Want wat we nu kennen is niet echt nieuw, het is anders dan vroeger, gewoon omdat er andere middelen en mogelijkheden zijn, maar in feite hebben we in de geschiedenis al ettelijke keren de slinger zien over en weer zwaaien. Ik ga het sterker zeggen, laat er hier weer een noodsituatie ontstaan, zoals oorlog (hopelijk gebeurt het niet!), dan zul je zien dat die omslag er heel snel komt.

Wij ouderen hebben wat meer moeite dan de jongeren die er in opgegroeid zijn, met deze nieuwe manier van leven, maar och, ook dit is weer maar een slingerbeweging in de moraliteit van de mensen... Het is niet de moeite je er druk om te maken, het zal toch ook maar zijn tijd duren. Het ziet er anders uit dan vroeger, maar in de kern is het iets wat we al meer dan eens zagen voorbijkomen.

Kennen we nu een ontwaarding van gezin, van moreel besef, dan komt de tijd terug dat die norm veel te hoog zal liggen, en dat er weer mensen een eindeloze smart zullen kennen binnen een onverbrekelijk huwelijk...

En het gezonde verstand ? Het spijt me, maar dat is er bijna niet. Bijna nooit. Net zoals je vroeger moest mollig zijn om mooi te zijn en je dat nu knoertlelijk vind, net zoals je vroeger de zon moest mijden om mooi wit van velletje te zijn, en dat nu ongezond lijkt, net zo worden ook onze normen en waarden opgelegd door een "modeverschijnsel"... We oordelen met de normen die ons omringen... Veel zelf denken doen we niet!

Ik heb wel het gevoel dat we nu op een kantelmoment zitten, dat de terugkeer naar de normen en waarden niet zo ver meer weg is... met alle gevaren van excessen in deze er bij...

we kunnen alleen proberen voor onszelf een norm te stellen, min of meer binnen de lijnen van de huidige aanvaardbare begrippen... meer is er niet.

tot de volgende ?

Zoals het klokje...

Image via Wikipedia

Eerst en vooral: Aan allen een vreugdevol Paasfeest !
De zon is er wel niet, maar 't is toch geen slecht weer...een dag vol lente, en bovendien voor de fans: Paris - Roubaix ! Je weet wel, met die kasseien ! Mooie kasseien!, want ze liggen ver weg.

Ik vraag me af voor hoeveel mensen pasen nog Pasen is, of gewoon een feestdag met een vrije dag als cadeau.
Vroeger was dat een dag waar iedereen naar de kerk ging, ook de niet kerkgangers...Nu is het een dag dat er wel meer volk in de kerk zit dan anders, maar toch lang niet iedereen meer. Onze oude Pastoor Van Hoolandt wenste ooit " de dieë dat ik nog niet zag: een Zalig Nieuwjaar !"...
Ik las een interview met rector Vervenne over het geloof... Ik herkende heel veel! Volgens hem hoort bij het geloof ook de twijfel (als het rostvaste gegevens waren, dan hoeft er geen geloof), en hij stelde ook, wat bij mij al een tijdje leeft: wie gelooft zonder twijfel, dat neigt naar het fundamentalisme, dat is een gevaarlijk geloof...
Volgens hem zal geloof ook altijd blijven bestaan, omdat verwondering bestaat... Dat deed me meteen denken aan een blogje van enige tijd geleden...

Maar ik ben mijn blog begonnen met "Zoals het klokje..."
Dat komt omdat ik naar de rommelmarkt ben geweest te Aalst, en daar maar liefst 5 (lees vijf) uurwerken heb gekocht... (ik kreeg er zes!) Nee, geen antieke, geen gebeeldhouwde of speciale dingen, nee, eigenlijk alleen wijzerplaten met het mechaniek en de wijzers...

Ik had dat eerlijk gezegd nog nooit zien liggen, zo maar de mechaniekjes... Voor mij een heel interessant iets, wat me zal toelaten om zelf wijzerplaten te maken, bijvoorbeeld in pyrografie, of met gemengde technieken. Kortom, hobby....weet ik weer wat doen...precies of ik weet dat anders niet.

Het was een mooie markt, met heel veel echte antieke dinges, niet precies mijn ding, maar wel mooi om te zien. Er stond onder meer een subliem Chinees beeld, een draak met godenfiguren, in ivoor (echt?) en parelmoer... Heel mooi, en voor een spotprijs van enkele duizenden eurootjes...Er was er ook ene met "echte" oosterse tapijten... Sinds ik een zoon heb die in de tapijtenwereld zit, ben ik heel, heel erg wantrouwend geworden over dat begrip "echt oosters"...De gebedtapijtjes in een grote moskee en de Arabische wereld blijken puur Belgisch te zijn...

Nu ja, dan zitten we natuurlijk weer op het begrip waarde...Waarom zou een mooi tapijt meer waard zijn omdat het van hier of van daar komt ? Allemaal subjectief...


Ik ga stoppen, ik hoor dat de koers zal beginnen, de koer der koersen, de klassieker der klassiekers, de kasseien van het buitenland...Kunnen we heerlijk in onze luie zetel zitten, met een glaasje bourgogne en een stuk bijna zuivere chocolade (ter ere van Pasen weet je wel), kijken naar de renners die afzien en zweten en zwoegen, tuimelperten maken, kaders breken, kettingen verliezen... en wij voor die Franse koers ook maar Franse wijn nutten en voor het mondiale aspect van die koers, chocolande van de wereldwinkel...
dju toch

tot de volgende ?

buiten !!! Heerlijk lenteweer !!!

Image by Vicki & Chuck Rogers via Flickr

We hebben de eerste buiten - rommelmarkt van het jaar achter de rug, te Landegem. Een klein maar mooi rommelmarktje, en met heerlijk zonnig weer, wat wil een mens meer ?
Niet dat we veel gevonden hebben, maar dat hoeft ook niet, het is de uitstap die telt.
Bovendien heb ik op paaszaterdag gezondigd... ik heb geen betrouwen, geen geloof gehecht aan mijne gps ! Ik had mijn gps aangezet om naar de rommelmarkt te rijden, en toen ik op de baan was, dacht ik dat dat klereding mij langs de autosnelweg naar Nevele wou brengen ! Ik naar Deinze, na enkele kilometer wou de gps mij weer naar Nazareth doen gaan, ikke naar Deinze...
Op de terugweg stelde ik vast dat de gps mij via Nazareth heel kort naar huis bracht...
Hoe moet je je excuseren tegenover en GPS ???

Op die terugweg zijn we door St Martens Latem gereden, er stond een huisje te koop, zo'n klein lief ding van een slordig paar miljoen eurootjes... Ik weet niet of het daar gemeerde bootje in de prijs inbegrepen zat...

Hé, ik hou het al een hele tijd uit om me niet te laten verleiden door leesboeken! Hetenige van boeken die ik nu nog meebreng zijn wetenswaardigheden en hobbyboeken, de laatste in functie van mijn job als hobby-leraar... Er lagen nochtans heel wat boeken, onder meer was er een uitverkoop van de oude boeken van de bibliotheek van Landegem... maar ik heb niets mee. Ik heb wel wat last van ontwenningsverschijnselen...

Maar ik mag geen boeken meer kopen, ik heb gewoon geen plaats meer om ze te zetten of te leggen. Sjonge, dat zal wat zijn als ik ooit kom te sterven ! Ze zullen hier nogal wat opkuiswerk hebben met al mijne boel!

Een tocht naar de rommelmarkt is voor ons meer dan de markt! Bijna iedere keer profiteren we van de gelegenheid om onder de baan ergens te stoppen aan een bakkerij, een beenhouwerij, en dan genieten we van de telkens iets andere smaak van het brood, van de vleesbereidingen. Vroeger stopten we op het parcours ook ergens aan een caféetje, om eens het bier van de streek te drinken, maar sinds Anny dat niet meer mag, drinken we een cola light of zoiets...

Maandag is Anny jarig, is ze weer enkele maanden even oud als ik ben, mag ze ook eens mee spreken met de grote mensen... (Ze gromt als ik dat zeg... da's ook een vorm van communicatie)

Deze namiddag gaan we dan ook nog eventjes naar Tante...op onze wekelijkse uitstap (nu ja)...
Je kunt niet geloven hoe de zon een invloed heeft op het humeur van de mensen! Op de markt zag je niets dan lachende gezichten, en iedereen was ook bereid tot lachen ! Er stond een man met een heel pak soorten bierglazen, ik vroeg of hij gestopt was van drinken... De man en iedereen er rond aan het lachen. Zo blits was die mop nu ook niet, maar de zon doet de mensen al lachen zonder witz...

heerlijk weer... sorry, maar ik ga hier niet zo heel lang aan die peecee zitten klungelen, ik ga naar buiten, naar de zon !

tot de volgende ?

Handtashondjes huilen op de luchthaven...

Handtashondjes...
Sinds ik het filmpje van Vlaanderen Vakantieland voor de zeshonderdentweeënvijftigste keer zag, dacht ik meteen aan de blonde jongedame in de Bredase winkel die ons tasjes showde in het model van een hond...Maar nee, handtashondjes blijken echte honden te zijn, minihonden, keffertjes of op zijn plat vlaams "preutelikkertjes"...
Het blijkt nu dat veel mensen denken dat die kleine blaffertjes zo maar mee kunnen op het vliegtuig, en dan merken dat dit niet kan...Of er moet voor betaald worden. Dat is er net over, en dus worden de "lievelingetjes" gedumpt op luchthaven...
Een lieve dame kreeg aan het toilet de vraag eventjes op het hondje te passen en een uur later stond ze daar nog steeds met het beestje...

In mijn huis lopen er twee honden rond, weliswaar per ongeluk, want de bedoeling was maar één hond, maar allee, het zijn er twee geworden, en het komt niet bij ons op om die beestjes omwille van een uitstapje te gaan dumpen, want ze zijn een stuk (soms een ambetant stuk, maar toch), een stuk van ons gezin.

Je weet als je dieren houd, dat je meteen ook een resem verplichtingen op je neemt. Wil je die verantwoordelijkheid niet, neem dan geen huisdier. Punt. Uit.

Maar ja, er zijn mensen die wel de diertjes willen, maar niet de lasten ervan, en die de diertjes dan maar weer wegdoen, in het beste geval naar het asiel, in het slechtste ergens aan een boom binden... We hebben hier ooit een buur gehad, waar ze iedere grote vakantie een hond kochten voor de kinderen (en het was dan ook nog een dure rashond!), die ze iedere keer na het verlof weer kwijt waren... Waar naartoe ? Geen idee, maar ze waren telkens weg...

Voor mij is dat misdadig! Dat doe je niet! Kijk, een kat, een hond, elk echt huisdier, heeft op een of andere manier een band met zijn baasje, met zijn huis, met zijn omgeving. Het is niet voor niets dat de beestjes treuren als je er niet bent. Ze hebben op een bepaalde manier ook gevoelens, en met gevoelens, daar rammel je niet mee, als je mens bent.

Maar in het geval van die kleine maltezertjes en chihuahuaatjes lijkt er dus geen enkele echte band te bestaan gezien van uit het oog van het baasje of bazinnetje dan. De beestjes zijn voor hen net meer dan een accessoire, ze horen bij het mantelpakje...Dat ze ook nog bewegen, en likjes geven, maakt het tot een leuk item, en ze krijgen een halsbandje in dezelfde kleuren als bazinnetjes oorringen... Het moet dan ook een chique hondje zijn, eentje met rasadel en stamboekpapieren, en liefst zo klein mogelijk, want het is iets wat je moet dragen, en dus mag het niet te zwaar zijn. Het is ook een contactmiddel, want mensen praten vlugger met het hondje dan met het bazinnetje, en zo leg je via het sierbeestje contact met misschien wel een vakantielief of zoiets...

De fanfare heeft haar vaandel, madam haar keffertje...
't Is krek hetzelfde, alleen, tegen een vaandel kun je moeilijk gaan babbelen, tegen het hondje wel... Voor de rest? het zijn attributen, vlaggen, seinen, tekens...meer niet.
Dat het beestje veel geld kostte, is een reden te meer om nu geen dertig euro te betalen voor een plaatsje op het toestel, bovendien moet het beestje dan in een kooitje onder je benen, en dan verliest het zowiezo zijn aanspreekfunctie, want tegen hondjes, achter vrouwenbenen (ook al zijn het mooie (de benen en het hondje)) dat doe je niet. Dus functie verloren, hondje geen zin meer, hondje weg...dada hondje.

Och, ijdelheid der ijdelheden en alles is ijdelheid...ook dat lieve blafbeestje.

ik vermoed dus, dat in het asiel, het dichtst bij de luchthaven gelegen, de dames die die zo'n blaffend attribuut willen hebben, daar aan hun trekken kunnen komen op een veel beterkope manier dan via de hondjeswinkeliers... Dan is het achterlaten van die jankertjes niet zo zwaar te voelen in de portemonnaie, en kan een ander nuffig dametje weer genieten van het ondertussen derdehands of vierdehandse beestje, en is men steeds weer meer en meer verwonderd dat die kleine hondjes zo hyperkinetisch en lawaaierig zijn...

Ze zijn zo lief meneer, en je kunt ze zo handig verliezen in het grote gebouw van een luchthaven...
Arm beestje...

Urbanus zong dat hij niet houdt van madammen met een bontjas, maar die levende bontjasjes...dat is nog stukken erger !

Vandaag schijnt de zon, je weet wel dat gouden ding die je soms, heel uitzonderlijk in onze contreien, kunt zien staan aan een helblauwe witoplichtende hemel, soms met witte hoge schapenwolkjes er bij... In de tuin fladderen de vlinders zenuwachtig van bloem naar bloem. De merels zingen hun hoogste lied (helemaal op het hoogste topje van de populier !)...Heerlijk !

Straks komt Veerle weer thuis van de kliniek... Ze is nu voor de tweede keer binnengeweest voor een dag en een nacht, telkens met één van de tweeling. Ze moesten een slaaptest doen, naast een pak andere onderzoeken... Sinds hun vader weer eens een andere heeft (maar liefst twee !) is er met de kinderen geen huis meer te houden. Kinderen zijn altijd het slachtoffer van echtscheidingen, maar vooral het ongeregelde leven die ze hebben door telkens weer met een andere "moeder" (bij hun vader) te moeten gaan, en wat ze daar zien, horen en meemaken, heeft duidelijk een weerslag op hun evenwicht. De volgende stap is een bezoek bij een psycholoog, en wellicht zullen, hoe jong ook, reeds geconfronteerd worden met chemische middelen om hen kalm te houden... Terwijl er ook een echt en natuurlijk middel is, maar dat moet je de wetgever niet zeggen, die weet alles beter...

Ik wil het recht van de vader niet afnemen, want er zullen wellicht ook vaders zijn die heel bezorgd zijn en hun kinderen ook echt liefhebben, maar waar het de kinderen ontwricht, daar zou toch ook een oplossing moeten zijn... en die is er niet...

Ik ga er over zwijgen, anders zeg ik dingen ...
tot de volgende ?