zeikerige zondag

't Regent (nog) niet, maar 't geluchte zit vol. Het is niet koud, maar waterkil. Het wordt niet klaar, de wolken verhinderen het beetje licht van deze donkerste dag tot beneden te geraken. Het is vandaag de kortste dag van het jaar (volgens de kalender, want er zijn interpretaties...). De winter is officieel begonnen.

Gisteren reden we naar tanteke, langs de baan zag ik in de weiden een grote kudde schapen, met twee bruine kippen.
Herderskippen ?

Ik ben gek, zou Toon Hermans gezegd hebben. Maar Gek zijn is gezond zingt het liedje...
Dat komt wellicht omdat ik een gelukkig man ben, of ik ben een gelukkig man omdat ik gek ben...Je kunt kiezen. Ik heb de laatste dagen, met al dat geloop voor Veerle, de kleinkinderen, de boekenbeurs en ga zo maar door... al heel wat pijn gehad, en heb er nog, maar toch overheerst een gevoel van geluk en dankbaarheid.
Dat komt vooral door de politieke situatie ! Niet dat ik de situatie op zich leuk vind, maar heel de sfeer, heel het wanhopig gespartel aan de haak van die politiekers, dat stemt mij zo happy, ik heb dan meteen, zonder enige inspanning mijnerzijds, massa's inspiratie...
De inkt in het potje zie ik veranderen van blauw naar gifgroen, de rook komt stinkend en weeïg uit het flesje gedropen... Mijn pen kruipt uit zichzelf naar het potje...
Er moet iets slechts in mij zitten.
Niet zo slecht als de politiek, maar toch ietske.
Ik heb immers te veel binnenpretjes in die dwazernijen.
Mocht ik een goed mens zijn, dan zou ik helpen, dan zou ik hun bevende handjes in de mijne nemen, en hen tonen waar het toilet is, waar ze hun ei kwijt kunnen.
Het ei meteen in het toilet, uiteraard, want ze leggen niets dan windeieren.
Het leuke is dat er politiekers zijn die nu voortdurend vertellen hoe het wel moet, alhoewel zij in feite de poten van onder de stoelen hebben gestampt, maar zij zijn gekleed in het kleed der onschuldigen, het wit der oppositie.
Ze zijn veel straffer dan Pilatus in zijne tijd, die waste alleen zijn handen, zij liggen te spartelen en te krevelen in een van die nieuwe generatie wasmiddelen, gegarandeerd witter dan wit en ook nog milieuvriendelijk.
Ondertussen broebelen ze blaasjes in een poging ons tekstballonnen te schenken met "zie je wel !" en "We hebben het voorspeld" "Een nieuwe verkiezing brengt ons, de redders, aan de macht" en dergelijke meer.
Heerlijk voor een schrijver, een beschrijver en tekenaar... Nee, hoogstaande kunst kun je er niet mee maken, de grondstof is te triviaal, maar je hebt meteen stof genoeg om een tiental Suskes en Wiskes te inspireren... "De prutsende premier", "De weddes van de wetstraat", "De Koning en de Kwiestenbiebels" (Misschien ook "De Kroning van de Kwiestenbiebel"?) en ga zo maar door. Ik voel me alleen geremd door de bijna verplichte stafrijm in de titels, een erfstuk van in de tijd van Van der Steen.
Vroeger kregen we een actuele Nero er bovenop cadeau, maar die stripfiguur is na jaren politieke sneren, een zachte dood gestorven, oververmoeid door de steeds terugkerende politieke crisissen... 't Kan dus ook te veel worden.
Op de tv hoorde ik de commentaar van een ausländer... Mocht er een graadmeter bestaan voor de politieke crisissen in landen, dan stond België zeker steeds op numero uno...
De man beseft niet dat wij daarvoor ook een massa regeringen ter beschikking hebben, die elkaarook in de crisissituaties weten te steunen, op te volgen en af te lossen. Een van de vaste systemen daartoe is dat ze een gepatenteerde boelmaker transfert geven naar een andere regering om ook daar eens wat leven in de brouwerij te brengen.
We zouden, willen we nu en dan eens een periode van politieke rust kennen, moeten doen zoals in de voetbal ! Ons beperken in periodes waarin transferts mogelijk zijn. Ik weet zeker dat Bosmans indertijd zijn inspiratie heeft gevonden in het bij ons zo leuke politieke systeem.

Kortom, ik ben vandaag de dag heel erg dankbaar voor wat die politieke knullen nu presteren. Vandaar dat ik in mijn teksten heb nog benader met een zekere mildheid, en hen niet vergruizel tussen de molenstenen die zij voortdurend aan de hals der anderen binden.

Buiten de slachtoffers van Kaupting en Fortis, en de journalisten is er geen mens die nog wakker ligt van het feit dat er crisis is. Uiteraard komt de crisis op een slecht moment, er zijn zo veel dingen die dringend moeten opgelost worden, maar ik denk dat bij de ervaren inwoner van ons apenlandje er een mentaliteit is gegroeid, waar in we de crisissen hebben ingecalculeerd. Mocht er eens geen crisis zijn, dan zouden de maatregelen wellicht voor de verwachte datum geregeld zijn, en ook dat zou niet goed zijn.

Met andere woorden, wij hebben een crisissysteem in plaats van een democratie. En kijk, ons systeem vindt navolging ! Steeds meer landen zie je noodmaatregelen nemen. Wij verschieten als er eens een maatregel komt op een normale manier ! Ooit hebben wij zelfs eens een regering gekend die regeerde bij volmachten ! Wie hen die volmachten heeft gegeven is nog steeds niet duidelijk, maar ze hebben ze opgenomen, zo maar, uit het niets. Houdini is een kleine jongen daar mee vergeleken !

Onze politiek werkt ook voortdurend in het duister ! Eén keer hebben we een premier gehad die licht zag aan het einde van wat hij de tunnel noemde, maar wij hebben het nog steeds niet gezien. Wellicht zat hij op zijn hoge troon en zag hij iets verder... Maar de tunnel waarin wij zitten is iets als de muren van een middeleeuwse vesting... Als men zag waar ze poogden een bres te slaan werd de muur op die plaats steeds dikker en dikker gemaakt. Onze tunnel steeds langer en langer, enfin, we leven in de veronderstelling dat het een tunnel is...Alhoewel er tegenwoordig zat mensen zijn die denken dat wij in feite bezig zijn zelf ons eigen put te graven. We zullen geen dinosaurussen vinden, want die graven duchtig mee.

Ik ga stoppen... Ik mag die lui niet helemaal er onder stoppen, anders heb ik meteen een heel pak inspiratie minder.
En het zijn mijn troeteldiertjes !
Sommige mensen gaan in de zoo eerst en vooral naar de apen zien, ik naar de homo politicus... Meestal bewegen ze nog minder dan de luiaard, maar als ze in gang schieten, dan doen ze de gekste, de onmogelijkste capriolen. Zitten ze toevallig allemaal weer eens stil, werp dan geen koekje of een nootje, nee, werp hen een federaal bot toe ! Op slag schieten ze in beweging, beginnen verbaal te vechten, en met wat geluk leer je een massa nieuwe (scheld)woorden.
Laat die apen maar aap zijn, er zijn veel gekkere dieren !

tot de volgende ?

In beraad

De konijn houdt het ontslag van de regering in beraad.
Regering: leuk woord. Komt wellicht van re (=her,opnieuw) en gering (klein, niets beduidend) ?
Met andere woorden: wellicht spreken we het verkeerd uit. We moeten veel meer nadruk leggen op het geringe, het niets inhoudende, het overbodige, het ijle geluid van lege tonnen producerende (waarbij je rustig tonnen moogt vervangen door hoofden)... en ga zo maar door.

De regering is gevallen over een bericht van de hoogste rechtsinstantie die suggereert dat er wel eens iets zou kunnen geweest zijn, er zijn tenminste tekenen die wijzen op...
De regering is dus gestruikeld over een zeepbel.
Dat is een technisch hoogstandje waar alleen regeringen in slagen.
In andere landen zou zo iets een echt drama zijn.
Hier niet, hier is men veel wijzer, hier heeft men dergelijke scenario's voorzien, en een veiligheidssysteem ingebouwd, een uniek en echt Belgisch (patent nr 2554792514) systeem.
Wij hebben bij het vallen van één regeringen nog ettelijke reserverenregeringen achter de hand.
In plaats van nu te werken met één Belgische regering, schakelen wij gewoon over op regeren per deelstaat, er wel rekening mee houdende dat we nog een derde hond in het kegelspel zetten die zich dan kan onledig houden met het bijhouden van het hoofdstedelijk gewest. De hoofdbezigheid van dit laatste is voortdurend klagen over het lawaai van overvliegende vliegtuigen die het de regeerders onmogelijk maken te vervallen in hun geliefkoosde activiteit (Slapen voor wie het nu nog niet door had)...
Wij worden momenteel echter wel wat gehandicapt door het feit dat die reserveregeringen lijden aan een chronische ziekte, ze betwisten elkaars bevoegdheden over gedeelten die volgens de ene bij hen horen waar de andere beweert dat ze eigenlijk van hen zijn en blijven. De oprichting indertijds van een hoofdstedelijk gewest bracht daarover geen soelaas, was in tegendeel een nieuwe bron van ergernissen.
Wellicht wordt de toekomstige oplossing voor dit euvel een oprichting van nog een gewest, het perifere hoofdstedelijk gewest. Och ja, had ik al gezegd dat we nog een klein soortementje regering hadden voor onze Duitstalige gebieden?
Veul is niet genoeg.
Uiteraard kan, mocht onverhoopt, ook nog iets gebeuren met deze re-geringen, de taak nog worden overgenomen door de provincieraden, waar we er vroeger negen van hadden, maar nu al tien (en er ook een discussie is over het hoofdstedelijk...juist ja.
En we zijn nog niet ten einde, denk niet dat we dan zouden moeten terugvallen op de gemeenten als laatste entiteit, nee, we hebben eerst nog eens de intercommunalen die ook bepaalde bevoegdheden hebben...
Met andere woorden, de val van de regering is gewoon als een zwaar juk die van onze nek valt. We worden hier schromelijk overgeregeerd. Ooit heeft een student gepoogd een studie te maken over het Belgisch regeersysteem, maar na een tiental jaar heeft men de arme sukkel moeten interneren. Hij was zodanig in de war geraakt tussen de voortdurend wisselende bevoegdheden en halve bevoegdheden en betwiste bevoegdheden, dat hij geestelijk behoeftig is geworden, en daar kan geen ocmw iets aan doen (ook al een ding met bevoegdheden).
Een mens zou gaan beginnen dromen van een gezonde dictatuur. Veel simpeler, en je hebt ook niets te zeggen.

djudedjudedju

De laatste tijd vloek ik in mijn blog meer dan ik leestekens gebruik. tommetoch!

Als je nog niet buiten hebt gekeken, doe het dan ook niet, het land zit niet alleen politiek in een diepe depressie... je zou er zelf ook in kunnen vallen met zo'n weer.

Indertijd was er een uitgeverij die zich specialiseerde in het opmaken (en verkopen uiteraard) van de zogenaamde zakboekjes... Een zakboekje over de Belgische ministeries en hun bevoegdheden, idem over de Vlaamse, idem over de Franstalige... en ga zo maar het rijtje af. Een bron van voortdurende inkomens, want die bevoegdheden wisselen om de haverklap, waardoor je telkens een nieuw zakboekje over diverse items moest aanschaffen. De materie is echter zo complex geworden dat die boekjes nu niet echt meer zakboekjes kunnen genoemd worden... Die titel is echter behouden, omdat hun voornaamste cliënteel ligt bij de ministers en de staatssecretarissen... En iedereen weet dat die verdomd grote zakken hebben...

Ik ga stoppen, op den duur zouden de mensen nog denken dat ik overdrijf, maar het tegendeel is waar. De waarheid is nog veel erger dan ik hier kan schetsen. (Maar wat is de Waarheid?)...

Wellicht ben ik de enige die echt intens gelukkig is met dit politieke debacle, het laat mij immers toe mij uit te leven in mijn blog... Ik heb voor dergelijke gelegenheden een grote pot met gal en venijn gevuld, klaarstaan... Joepie, de leeghoofden hebben het weer gekund, ik kan weer mijn sarcasmebron laten overlopen, ik kan me wentelen in ironie en wanstaltige humor. Danke, danke, oh heerlijke onbenullen dat jullie mij weer de kans geven uw capaciteiten dik in de verf te zetten... Jullie maken mijn dag goed, ondanks het slechte weer en het donkere jaargetijde...

Ik zou jullie nog vergeten te vertellen dat er een fikse aanval is gedaan door Waether Channel tegen All Gore... Het grootste weer-kanaal van de wereld stelt dat All Gore, door het verspreiden van kwakkels over de opwarming, mede verantwoordelijk is voor de crisis... Ik zou zo ver niet gaan, maar er zit wel iets in, het creëren van de onrust zal wellicht geen goede basis zijn voor een verdere opbloeiende economie.

Toch zou het jammer zijn mocht dit een einde brengen aan het besef dat we hoognodig iets moeten doen aan het milieu. We moeten bewuster gaan leven, en zorgen dat we minder en minder moeilijk af te breken afval produceren. Hier in België hebben wij alvast een eerste en belangrijke stap gezet, we hebben een regering afgeschaft, nu nog alleen opruimen zonder onverteerbaar restafval te veroorzaken....

tot de volgende ?

De Waarheid...

Gisteren zeven keer mijn tv zitten verzetten teneinde niet te moeten kijken op een bende gediplomeerde leugenaars... De politiekers geven weer hoogstandjes van vertrouwenwekkende toneelopvoeringen.
Om van te kotsen.

Gisteren was de regering al gevallen volgens pers en Tv, en vandaag zijn ze nog steeds aan het werken aan de ultieme uitvluchten. Het wordt moeilijk, want als ze kunnen aantonen dat de ene niet liegt, dan liegt het hoogste rechtsorgaan... En ze weten niet wat erger is.

Ik ook niet, maar dat wist ik al lang, al heeeeeel lang..........................

Vannacht lag ik dan na te denken over het begrip Waarheid, met hoofdletter.
Niet zo eenvoudig ! Stel, ik hoor een historie vertellen, met alle details en uitleg er bij, van een persoon die naar mijn idee te vertrouwen is.
Ik vertel dat verhaal met alle geuren en kleuren, zoals ik het vernam aan anderen door.
Daags nadien hoor ik bij toeval dat het feit in feite geen feit is, maar een leugenconstructie. Zelfs zonder te weten of de man die het mij vertelde aan het liegen was, of niet, stelt zich de vraag:
Was ik aan het liegen toen ik de historie doorvertelde ?
Nee, want ik was op dat moment overtuigd van de waarheid van de vertelde feiten, dus kan men mij niet beschuldigen van te liegen...
Ja, want hoe men het ook draait of keert, ik heb onwaarheid verteld.

Wat is dan de waarheid ?

Politiemensen kennen dit verschijnsel ook heel goed. Als zij getuigen ondervragen over de feiten die zij gezien hebben, dan nog zullen ze telkens weer vaststellen dat niet alle getuigen hetzelfde zagen. Nochtans vertellen alle getuigen de waarheid, hun waarheid.

Wat is Waarheid dan wel ? Bestaat waarheid dan wel, of is waarheid alleen een momentopname van een persoonlijke impressie over een feit? Is het dan zo dat we kunnen stellen dat alles waar is, als de verteller het voor waar aanziet en vertelt.
Of kunnen we stellen dat de waarheid in feite niet bestaat omdat een impressie nooit resulteert in een correcte expressie van de feiten ?

We gaan nog een stapje verder...
Op een gegeven moment lukt men er in de genetische kenmerken van tarwe zodanig te wijzigen dat brood met deze tarwe gebakken, suikerzieke mensen geneest, door een activering van de klier die zorgt voor de opmaak van insuline.
Wie niet suikerziek is kan dit brood ook veilig eten, want als de klier goed werkt, is er geen aanzet tot overactivering of wat dan ook.
De boer zaait deze tarwe, oogst en verkoopt ze.
Na enkele jaren van algemeen gebruiken van deze tarwe stelt men vast dat het een totaal nieuwe afwijking veroorzaakt, waardoor mensen na een lange pijnlijke ziekte overlijden.
Is de boer verantwoordelijk voor het product dat hij aflevert? Of is het de ontwikkelaar van de genetische gemanipuleerde tarwe? Of is het de bakker van het brood? Of is het niemand, omdat geen enkele proef in die richting wees ?

Er is dus ook niet één Verantwoordelijkheid ... En zo kunnen we het ganse rijtje aflopen, om tot de conclusie te komen dat alles in feite relatief is ???

Het lijkt wel dat het er is, als wij denken dat het er is, en het is er niet als wij niet of niet langer denken dat het er is.

Zijn wij er dan wel ? Of hebben de aboriginals gelijk en leven wij in een droomtijd ?

Ik denk te veel... Op den duur rest er niets meer dan vragen, waarvan we moeten vaststellen dat de vraag er misschien niet eens is.

Vanmorgen zijn we dus naar de boekenbeurs in Flanders Expo geweest. We hebben alle cadeautjes die we moeten hebben gevonden. Oef. Nu nog netjes in geschenkpapierwikkelen en op Kerstdag onder de boom leggen. Bij Els. De boom bij Veerle is te gevaarlijk.
Bart moest lachen toen hij hoorde van de gebroken enkel bij Veerle... "Was ze jaloers?" vroeg hij. Hij brak immers enkele jaren geleden ook zijn rechter enkel, en ook bij hem was alles netjes gebroken en netjes op de plaats blijven zitten...
Leuk is wel dat Veerle gisterennamiddag ontdekte dat haar kleine teen aan haar andere voet waarschijnlijk ook gebroken is... Hij staat blauw en zwart en doet ook pijn. Ze had het alleen nog niet eerder gevoeld omdat de pijn in haar enkel alles overheersend was. Nu aan een teen kun je niet veel doen. Dat steekt men niet in de plaaster... (Gelukkig !)

Heb je een idee van de huidige administratie in een hospitaal ?
Gisterenmorgen zet ik Veerle af aan de spoed. Het was onmogelijk voor haar om heel het hospitaal door te sukkelen op één poot. Wij gaven aan de dokter het briefje van de huisarts, maar daar stond alleen op dat er moesten foto's gemaakt worden van haar voet. "Is het wel de bedoeling van de huisarts dat je naar de spoed komt?" Wij wisten het niet. "Dan ga ik eerst eens de huisdokter opbellen om het zeker te weten, want als het zijn bedoeling was u gewoon foto's te doen nemen, dan mag je niet binnen via de spoed, of je moet een heel stuk meer betalen..." De huisarts zei dat hij er enkel op gezet had foto's te nemen, en als het gebroken was, dan naar de spoed te gaan.
Dat mag. Want als je binnen gaat in de spoed zonder verwijzing voor de spoed krijg je andere klevertjes op je dossier, en dat kost je dus veel meer... Als ze je vanuit de spoed eerst naar de foto's doen (want Veerle kon niet stappen), dan is alles in orde. Als je wel naar de spoed verwezen wordt, dan nemen ze uiteraard ook eerst foto's... anders weten ze ook niet of het gebroken is of niet...
Ik kan nu aannemen dat men iets wil doen aan de mensen die zomaar naar de spoed gaan zonder enige echte aanleiding, maar het lijkt mij even idioot wat er nu gebeurt. Maar ja, dergelijke beslissingen worden gemaakt door...politiekers... Dus, wat wil je ?

djudedju.

De regering is nog altijd niet gevallen.
Gelukkig maar.
Anders moesten we weer verplicht gaan stemmen voor lieden waarvoor we eigenlijk helemaal niet willen stemmen.
Anders veroorzaken die verkiezingen weer miljoenen euro's aan kosten, kosten die wij weer moeten betalen.
Anders is er kans dat er een deel van die #°*$€ niet herverkozen worden, en moeten wij hen nog maaaaaanden en maaaanden voort betalen om nog minder te doen dan het niets wat ze nu presteren...
djudedjudedju.

tot de volgende ?

't 'ospitoal

Vanmorgen ben ik met ons Veerle naar 't hospitaal gereden. Poot in de plaaster ! Enkel gebroken. Gelukkig een mooie breuk en er was niets verschoven...
Gisteren vond ze het nodig om een kerstboom te versieren...En om er bovenaan ook wat slingers op te draperen kroop ze eventjes op de zetel... en boem er weer af ook...
De huisdokter is langsgeweest, en ze moest vanmorgen foto's laten nemen. Verdict: gebroken !
Zaterdag zou ze een verjaardagsfeestje geven voor de tweeling...alles aflassen maar, uitgesteld sine diae...

Heel het hospitaal zijn ze aan 't vernieuwen, de spoed is nog niet aan de beurt.
Waar ze de foto's nemen ook nog niet.
In de gipskamer kreeg ik een krukje om op te "zitten", en in de wachtplaats van de foto's staan banken... Ik wist niet meer hoe me te houden. Ik was van plan om iets te zeggen, maar wat helpt het... Ik heb mijn ziel in lijdzaamheid bezeten (min of meer...)

Daardoor ben ik dus veel later metmijn blog, en ik moet zeggen, ik heb er niet veel inspiratie voor ook. Ik ben heel uit mijn gewone doen. Kinders hé Mette !

Voor het kerstfeest bij Bart gaan we ook moeten een oplossing zoeken, maar Bart zal dat wel kunnen opvangen en zijn zus en co komen halen. (Ik heb ondertussen eens met hem gebeld, en 't is al in de saccoche).

We gaan moeder de eerste dagen wel wat zien over en weer lopen... Hopelijk valt ze niet, anders is heel 't spel om zepe. djudedju.

De kinderen zullen wel niet gelukkig zijn dat hun feestje uitgesteld moet worden, maar daar is helaas niets aan te doen. 't Is nu eenmaal zo.

Voila, sorry, maar ik ga voor één keer me beperken tot dit nieuws "Heet van de naald"...

tot de volgende ? Oh ja, morgen gaan we naar de boekenbeurs in Gent, dus 't zit er in dat mijn blog weer laat is, en wie weet weer heel beknopt. Maar ik moet wel gaan, want we moeten nog de nieuwjaarsgeschenkjes voor een deel gaan bijhalen...

Vroeg dag

Tien over zes moest ik het bed uit voor een grote boodschap... Ik vond het de moeite niet meer om nog terug in mijn bedstee te kruipen, dus bleef ik eerst wat verder lezen in de studie over "De Bokkenrijders", ging daarna mijn turnoefeningen doen (allemaal zo stil mogelijk) en ging me dan wassen. Eerst tandjes poetsen, en dan besloot ik maar om meteen ook mijn haar en baard ook te wassen... Om 7 uur stond ik gekleed en wel al beneden...
Twintig over is Anny vertrokken om de tweeling te gaan wekken. Ik had dan al koffie gemaakt, gedronken, mijn ontbijt genoten (een kop yoghurt) en mijn pillen gepakt, en zat nog eens naar het nieuws te luisteren op Eén...
Morgen is het weer vroeg dag, want om zeven uur wordt Ewoud hier afgeleverd door zijn vader.
De examens zijn gedaan, en er is geen les meer. Was in onze tijd wel eens anders.
Gisteren zat Ewoud hier naar de tv te kijken (hij kijkt net als de tweeling naar die oerstomme en slecht getekende tekenfilmpjes op nickleodeon of cartoonnet of zoiets). Ik zat ondertussen wat te kruiswoordraadselen, en vroeg of hij dat nooit deed. Nee, ik doe dat niet graag. Waarom niet ? Je moet daar veel te veel bij nadenken...
Ik ben er nog steeds een beetje niet goed van.
Waren wij ook zo ? Nee, want reeds als kind deed ik graag dergelijke dingen.
Zij houden dan wel van die behendigheidsspelletjes zoals tetris en dergelijke, iets waarvan ik dan weer de kriebels krijg.
Maar toch ben ik niet goed van dat niet graag nadenken voor de lol.
'k Kan er niet goed goed bij, ik noem dat niet eens nadenken, dat is denksport, ja, maar iets wat je doet omdat je het leuk vind noem ik geen inspanning, en bij Ewoud klonk het net alsof het dat wel was.
Ik denk dat de school daar een beetje schuld aan heeft, ik weet niet of Ewoud dat ooit kreeg, maar ik zag wel dat de tweeling een kruiswoordraadsel kreeg als taak. En geef toe, taken zijn nooit leuk. (Of zouden er ook zijn die dat wel leuk vinden????)
Ik kan mij wel indenken dat ik wellicht ook een tetris en co leuk zou gevonden hebben als kind, maar het zou nooit een favoriet spelletje geweest zijn voor mij. Ik had al heel vroeg vastgesteld dat ik niet de vlugste was in reactiesnelheid. Ik had veel macht en was verbaal sterk, dus daar lagen mijn lievelingsdingen. en in lezen. en in tekenen. dergelijke dingen.
Ik stelde vast dat ik, ondanks al mijn dure eden, toch een beetje van ons moeder mee heb... Voor ons moeder was het ondenkbaar dat iemand geen wiskundeknobbel had, zij was daar zeer sterk in. En iedere keer dat ik met minder goede punten thuis kwam voor wiskunde, bekeek ons moeder me verwijtend. Dat deed pijn. En ik heb altijd gezegd dat ik geen van mijn kinderen ooit zou verwijten dat ze iets niet goed kenden. Ik heb dat zo goed mogelijk volgehouden, en keek gewoon of ze hun best deden, niet wat ze haalden aan punten... Maar toch zit het er, merkte ik aan mijn inwendige reactie op het "niet graag nadenken" van Ewoud. Ergens wil ik ook dat mijn "gaven" (nu ja) overgaan op mijn kinderen en kleinkinderen.
Dat is natuurlijk nooit het geval. Een mens maakt daartoe steeds de twee zelfde fouten. We schatten onze eigen gaven veel te hoog in, en we vergeten dat ze ook eigenschappen erven van moeders zijde. En van alle vorige generaties. Een soepje waarin je wellicht van alles kunt vinden die je net niet in je zelf vind.
Gelukkig maar, want ik kan die redenering iedere keer weer ophalen als het gaat over fouten of tekortkomingen van mijn nazaten.
Alhoewel ik die in veel gevallen eigenlijk wel herken. Maar nooit beken.

Een mens is een gek wezen. We achten onszelf och zo volmaakt, zo goed, zo begiftigd met alle gaven en zo vrij van fouten en tekortkomingen. Als we al eens een foutje (een kleintje) toegeven, dan is dat om aan te tonen hoe nederig we wel zijn. Sancta Ikke, ora pro nobis...

We zitten in de donkere weken. Het is nu acht uur, en nog stekedonker. Ik kan geen mens duidelijk maken wat een hekel ik heb aan deze donkere tijd. Het enige voordeel is dat je 's avonds vroeger de rolluiken kunt dichtdoen, en gaan zitten cocoonen. Ik heb sinds mijn ziekte, en nog verergerd na het overlijden van onze Koen, al de neiging om stil in een hoekje met een boekje te gaan zitten... soms zonder een blad om te slaan, in gedachten verzonken. Dat is wellicht de reden dat ik ook telkens blij ben als er iemand komt, die me dwingt uit mijn eigen coconneke te breken. Het is niet dat ik zit te treuren, het is eerder een soort genoeg aan jezelf hebben, aan je kleine gezinnetje. Dat is niet goed. Een mens is geen eenzaat, we zijn veeleer kuddedieren.
Maar als je niet meer mee kunt, het ritme niet meer kunt volgen, dan is de neiging groot om soelaas te zoeken en te vinden in je zelf. Dan zit ik te mediteren, niet als een godsdienstig begrip, maar gewoon gaan vertoeven in je geest, en het lichaam achter je laten. Misschien ook daardoor dat denken voor mij zo extreem belangrijk lijkt ?
Ik kan daar zitten in me zelf. Ik verveel me geen tel, ik ben er niet. Ik ben aan het dwalen in de schatkamer van mijn geest. Ik heb een boek in mijn handen, en dwaal in een ander rond.
En het gaat er een beetje zoals in mijn blogs, ik spring soms van de hak op de tak. Soms lijkt het of de verscheidene onderwerpen helemaal niets met elkaar te maken te hebben, en soms komt plots een verband te voorschijn. Het is niet altijd makkelijk om je gedachten ook in woorden om te zetten, sommige gedachten overstijgen je woordenschat, zitten heel anders in elkaar dan je in woorden kunt uitdrukken. Gek. Als je dat zo schrijft klinkt dat bijna absurd. Misschien is dat net wat absurd wil zeggen?

Ik ben op die momenten zo intens bezig, dat ik zelfs de pijn niet meer voel.

Oh ja, dat doet mij op iets denken. Ik heb altijd het vermoeden gehad dat alles wat ik nu aan lichamelijke tekorten ken, wellicht te danken was aan de liters antibiotica die ik als kind binnenkreeg. Wellicht heeft dat er niets mee te maken. Ik las iets wat wellicht een tipje van de sluier kan oplichten. Als je teveel vitamines A slikt, dan krijg je allerlei aantastingen aan je beenderstelsel... En ik ben dank zij het innemen van grote doses vitamine A uit de vicieuse cirkel van bronchitis en vallingen en pleuritis geraakt...maar heb misschien dit in ruil gekregen... Niet dat het er nu nog iets toe doet, maar ik heb steeds mijn huidige toestand gezocht in de ziektes van mijn kindertijd...Het lijkt er op dat ik gelijk heb.

Ik ga de dokter van toen niets verwijten, integendeel, hij is er in gelukt mij uit die situatie van zwakke longen en bronchiën te halen. Hij heeft dat gedaan met de kennis van toen. Ik kan hem met de beste wil van de wereld niets verwijten, bijna het tegendeel, ondanks mijn huidige toestand, want had hij mij toen niet genezen, was ik er nu wellicht allang niet meer.

Het is alleen een zoveelste sein dat we niet alle nieuwe "kennis" direct moeten inhalen als "de" oplossing... Kijk nu eens naar die chip om op je gsm te kleven. Ik ben niet verwonderd dat dit ding niet werkt, helemaal niet verwonderd. Waar ik wel van verwonderd ben, is dat men plots die chip aangrijpt om als vaststaand feit te erkennen dat die gsm toch niet zo onschadelijk is als ze jaren en jaren hebben volgehouden. 't Lijkt wel of die chip de knop was om nu als officiëel mede te delen dat gsmmen plots erkend is als potentiëel gevaarlijk... We zagen hetzelfde met linolzuur in de margarine, en ik voorspel dat ze binnenkort het boekje gaan opendoen over aspartaam en bewaarmiddelen en dergelijke. Nu kun je in het warenhuis van die netjes verpakte vleeswaren kopen, waar telkens een bewaardatum op staat. Je bent iedere keer weer verwonderd dat dit vlees zo lang kan blijven liggen zonder te bederven, tot... je leest dat dit bewaard is en ingepakt onder een beschermende atmosfeer... Met andere woorden, ons sneetje salami ligt in een doosje vol gas. En wij maar eten en inademen. CO2 ? Ik ken veel zaken waar ik meer schrik van heb...

tot de volgende ?

swaffelen...

Hierboven zie je - in al zijn glorie - het woord van het jaar prijken...
Hoewel ik leef, droom en drink van taal, ben ik niet gelukkig met dit woord. het klinkt niet alleen lelijk, het heeft ook een bizarre betekenis.
Het betekent immers het slaan, of aantikken met het mannelijk geslachtsdeel tegen een ander iets, met de bedoeling zichzelf of een ander op te winden.
Tot daar de uitleg.
Moesten we nodig een woord voor hebben, want het rondslaan met het mannelijke lid is in. Waar je ook kijkt, overal zie je macho's rondlullen (heel iets anders dan rondlummelen). Vroeger deden ze het zonder er een woord voor te hebben, nu zijn ze heel bewust aan het swaffelen.
djudedjudedju

Als vast onderdeel bij het vozen, vrijen,de liefde bedrijven, cohabiteren, aan Venus offeren, bonzen, neuken, pompen, rollebollen, seksen, een nummertje maken, een punt zetten, de bijslaap uitoefenen, bedvogelen, bibberen, dreutelen, emmeren, flensen, fleppen, ketsen, knarren, palen, rampetampen, soppen, vogelen,wippen, van bil gaan; figuurzagen,het doen,poepen gaat men nu als voorspel op het voorspel eerst even staan swaffelen... 't Is maar dat je het weet, dat je mee bent, in zijt, de trend volgt, anders sla je maar een belabberd figuur (een belebberd kan ook in die context).

Je mag het immers niet dromen dat je bij het beoefenen van deze edele sport (vooral buitenhuis) een steek laat vallen, en niet de volledige kama soetra aangevuld met het swaffelen kunt demonstreren.

Als ik dat woord las en de bijhorende uitleg (zonder dat zou ik nooit geraden hebben wat het zou kunnen zijn) er bij kreeg, dacht ik: Waar het hart van vol is...loopt de mond van over (lees pen).

Ik heb het al enkele keren gezegd dat het wel lijkt of alles tegenwoordig over dat onderwerp gaat. Ga eens de krantenwinkel binnen, en bekijk de kranten en weekbladen, en tel eens hoe dikwijls je met seksueel beladen covers staat ? Men heeft de liefde gecommersialiseerd, en van de liefde een seksobject gemaakt. Het "gaarne zien" heeft niets meer van binding met het vozen ! Het is alleen nog een kwestie van lichamelijke bevrediging. Al de rest is ambetant gezeik.

De mens devalueert zijn eigen lichaam (en geest!) tot een lustobject.
Een goedkope vorm van lust.
Dus schat hij (zij) ook zichzelf niet in als waardevol, maar als een speeltje. Een hebbeding, een leuke gadget, na eenmalig gebruik weg te werpen.
Dat swaffelen is er een uiting van. Men moet zichzelf en de ander opzwepen om zo nodig het maximum van genot te puren uit die vluchtige gebeurtenis.

Ze weten niet wat ze missen. Het is geen wonder dat ze geen eerbied meer hebben voor hun partner, als ze zelfs zichzelf verlagen. Liefde is een werkwoord. En seks is een belangrijk onderdeel in dat werk, maar geen hoofdzaak. Liefde begint veelal met een verliefdheid, en verliefdheid is een lichamelijk gebonden iets, maar die verliefdheid moet dan uitgroeien tot Liefde. Daarbij hoeft de verliefdheid niet te verdwijnen, maar binnen de Liefde is het gebonden aan één persoon. Het beleven van seks is veel eer gericht op het plezieren van de partner dan op het eigen plezier. Het moet een samengaan zijn, een samensmelten in bijna letterlijke betekenis.

Er is niets mis mee er deugd van te hebben, het is wel verkeerd het alleen om de deugd te doen en her en der rond te flaneren en van de ene op de andere te kruipen.

Liefde is ook een vol iets, het vult je leven totaal. Je stelt bijna alles in je leven binnen de Liefde. Je gaat niet op reis, je denkt dat het wel leuk zou zijn om samen daar naar toe te gaan, alles wordt een gemeenschapproject.

Lees eens goed het woord: gemeen schap... Iets wat je deelt met de ander.

Vandaag is het weer een drukke dag. het is eigenlijk een drukke week ! Gisteren was het al vroeg dag, want Veerle had de vroege, dus moesten wij de kinderen wekken en op de bus zetten. Vandaag idem, maar bovendien moet ik nog naar Grotenberge rijden om Ewoud op te halen die zijn laatste examen heeft gedaan. Morgen heeft Veerle de vroege. Donderdag moeten we nog iets vroeger op, wan Ewoud wordt hier om 7 uur afgezet en blijft hier tot 's avonds zijn vader hem weer komt oppikken. Vrijdag gaan we naar de boekenbeurs en zo mogelijk ook naar tanteke (dan zal er voor een keer geen blog zijn)... Nogal een geluk dat grootouders veel tijd hebben he...

tot de volgende ?

Krom (ge)recht...

Leuk hé, je dochter is vermoord, en de moordenaar kon bijna zo maar het gevang uit wandelen door een procedurefout...
Procedurefout !
Wij kunnen niet meer spreken van gerecht als een procedure boven de rechtvaardigheid uit kan groeien !
En in ons bestel is dat jammer genoeg voortdurend het geval ! Wij zien telkens weer dat schuldigen vrij weg wandelen, op basis van allerlei achterdeurtjes in de wet.
Dat kan toch niet ?
Dat is toch geen gerecht !
Dat is je reinste onrecht !
Dat is alleen goed voor de advocatuur en voor de mis-dadiger!

Ik heb al ooit wel eens verteld dat ik een ervaring heb van 25 jaar rechter in een arbeidsrechtbank. Ook daar stelden wij soms van die absurde zaken vast, waar niet de schuld primeerde, maar de procedure waarop het aangeklaagd werd.
Ieder weldenkend mens weet dat dit niet rechtvaardig, niet eerlijk, niet juist is, maar het lijkt op den duur wel of ons ganse rechtsbestel in de eerste plaats gemaakt is rond een "procedureslag", of in gewone mensentaal: een zoektocht naar achterdeurtjes.
En op den duur heb je de stellige indruk dat er meer achterdeurtjes zijn dan er nog recht is !
Is het niet hoog tijd dat men eens heel ons strafrecht, of nog liever, heel ons recht, weer eens herschrijft, met als eerste vermelding dat de feiten boven alle procedures primeren, en dat procedures geen invloed kunnen en mogen hebben op de rechtsgang. Geen verjaring meer, geen discussies over de datum van betekening, geen geschillen over de vorm van de betekening en noem maar op...
Wij gaan wel veel minder advocaten nodig hebben, maar we zullen een veel beter gevoel hebben dat fouten daadwerkelijk bestraft worden.

Maar ja... Ik droom alleen maar... Zolang er zoveel advocaten een nevenjobke hebben als parlementair, of senator of een ander politiek mandaat, zullen zij toch niet zelf hun eigen, zo complex mogelijk gemaakte wetboekje gaan vereenvoudigen zeker ! Het ware tegen hun eigen boterham in !
Je kunt net zo goed voorleggen aan een groep mensen of zij akkoord gaan met een vermindering van hun inkomen...
Bovendien is het zo dat er voor die parlementairen en senatoren zelf, geen achterdeur in de wet is gemaakt, maar een tweede voordeur om buiten te wandelen: de parlementaire onschendbaarheid. Je kunt dat alleen ontnomen worden als je én in de oppositie zit, én heel slecht in de markt ligt bij je collegae parlementairen... Als je als parlementair smeert, smeer je best ook wat op de boterham van je buren parlementairen, dat is je beste paraplu. Dan mag je liegen, dan mag je duidelijk verkeerd zijn, de meerderheid prefereert je te geloven... Parlementaire paraplu blijft wijdopen staan.


Als ik steel, dan ben ik een dief ! Niet hier ! Ik ben alleen een dief als ik veroordeeld wordt ! Als ik door allerlei juridische truukjes de zaak lang genoeg kan uitgesteld krijgen, dan verjaart het, en ben ik plots geen dief meer. Er zijn er zelfs die dan nog vereremerkt worden, want: zij zijn immers niet schuldig !

Waar zijn we mee bezig ! Als je het zo op papier zet, dan lijkt het plots onmogelijk dat zoiets echt zou kunnen, maar we weten allemaal dat het hele dagen gebeurt, en dat er inderdaad ook nog van die sjamfoeters vereremerkt worden is ook een feit... Ik kan ze alleen zelfs niet noemen, of ik zou beticht worden voor eerroof, ze zijn immers niet veroordeeld, dus onschuldig !

djudedjudedjudedju
een mens zou leren vloeken als hij dat steeds weer en weer ziet gebeuren. We hebben hier ooit een moordenaar gehad die vrijgesproken werd door gebrek aan bewijs. Enige tijd later zag die man een mogelijkheid om door een juridische kunstgreep geld te verdienen, en hij bekende de moord, hij kon toch niet meer veroordeeld worden voor zaken waarvoor hij eerder vrijgesproken was. Dientengevolge kon hij ook nog eens geld bij krijgen voor zijn mis-daad... (Echt waar !)

Weet je, als ik dat allemaal zie, dan zou ik de revolutie willen prediken ! Niet een bloedige, maar een revolutie van verontwaardiging ! Een revolutie in de rechtspraak, een eis om over de feiten te gaan en niet over al de à cotéetjes die de letter van de wetgeving je biedt !
Alleen de misdadiger heeft baat bij een dergelijke wetgeving, en dat kan toch niet echt de bedoeling zijn ? Of toch ?

Veronique'kske zal weer zeggen dat ik een zwartkijker ben, maar ik hou het er op dat de wetgever zich met alles, handen en tanden, zal vastklemmen aan een wetgeving die gebaseerd is op achterdeuren, kunstgrepen en klooien ! Dat ze er alles op alles zullen op zetten om niet te moeten overgaan tot een rechtvaardig systeem, want daar kun je niets mee doen ! Daar kun je niet mee foefelen, bronselen, tricheren, bedriegen, verlakken, verprutsen en ga zo maar door !
En dat zou ook gekonkel kunnen tegenhouden.
En zonder gekonkel...
geen politiek??????????????????????????????????

En dat allemaal op 10 dagen van Kerstmis... het feest van de vrede, het feest dat bijna een voortijdig einde bracht aan de eerste wereldoorlog. (Echt waar: op sommige plaatsen duurde het meer dan twee weken vooraleer de soldaten terug wilden komen in hun eigen stellingen en het schieten en moorden wilden hervatten ! Er was bijna sprake van een gelukte revolutie in Vrede !)

Waar is er nu nog echt vrede in het hart van de mens ?
Ik durf het zelfs niet eens te hebben over de oorlogen, revoluties, opstanden, guerillas en dergelijke, ik heb het over jou en mijn hart...
Laat ons niet kijken en ons wegstoppen achter die grote oorlogsevenementen om te zwijgen over de vrede die wij zelf kunnen maken. Een beetje in het principe van: Als iedereen voor zijn deur kuist is heel de straat schoon...
Laat ons zelf eens proberen om alle hekel en alle verbittering en alle wrangheid op zij te zetten, van af nu tot na nieuwjaar... en als je het aan kunt, ook nog verder. Maar we beginnen voorzichtig. We gaan gewoon eens vriendelijk zijn voor elkaar, goeden dag zeggen, eens helpen die zware pak te dragen, ook bij degenen aan wie je een hekel hebt, ook al ben je van mening dat het zijn (haar) schuld is... Wij zetten de eerste stap naar vrede, al is het maar in ons hart alleen. En laten wij hopen dat een glimlach, een vriendelijk woord besmettelijk zijn.
Laten wij eens met zijn allen tegen iedereen goede dag zeggen, met een brede glimlach.
Wedden dat die donkere dagen plots veel lichter zullen blijken?

tot de volgende ?